"Για να επιτύχει η Ελλάδα το 1999 τους όρους της Συνθήκης θα πρέπει, μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια, να προστεθούν στον υπάρχοντα αριθμό ανέργων άλλα 300.000 άτομα... "!!!

Τα πιο πάνω αναφέρονται σε μελέτη - έκθεση του ημικρατικού βρετανικού οργανισμού "National Institute of Economics and Sosial Research" με αντικείμενο τις επιπτώσεις του Μάαστριχτ στις οικονομίες των κρατών - μελών της ΕΕ. Η μελέτη έγινε το 1995 για λογαριασμό του Ευρωκοινοβουλίου και πολύ... απλά προδιαγράφει ποσοστό επίσημης ανεργίας στη χώρα μας που θα αγγίξει τα αμέσως επόμενα χρόνια το 18%!

Πρόκειται για μια εντελώς εφιαλτική προοπτική, η οποία όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται με την πολιτική, που ακολουθεί και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απέναντι στο πρόβλημα, αλλά και χρησιμοποιείται με τον πλέον ανέντιμο τρόπο για την επιτάχυνση της επιβολής νέων αντεργατικών μέτρων στα πλαίσιατων επιταγών της "Λευκής Βίβλου".

Ηδη, επισήμως πια, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΣΥΕ, το ποσοστό της ανεργίας στη χώρα μας έσπασε το φράγμα του 10%, που σημαίνει ότι οι άνεργοι υπολογίζονται κοντά στο μισό εκατομμύριο!Και αυτό, όταν άλλοι τόσοι περίπου εργαζόμενοι εργάζονται σε καθεστώς πρόσκαιρης ή μερικής απασχόλησης!Ολόκληρες περιοχές της χώρας μετατράπηκαν και μετατρέπονται σε παραγωγικές ερήμους, "Λαυριοποιούνται". Οι άνεργες γυναίκες αποτελούν το58,7% των ανέργων και οι άνεργοι νέοι (κάτω των 25 ετών) το 45%!Οι απόφοιτοι της τριτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης καταγράφονται άνεργοι σε ποσοστό του αγγίζει το 65%!

Τα στοιχεία αυτά καταγράφουν την έως τώρα εκρηκτική άνοδο της ανεργίας τα τελευταία 15 χρόνια. Από το 4% το 1981, περάσαμε στον υπερδιπλασιασμό της(8,67%) στο 1991 (χρονιά επικύρωσης της Συνθήκης του Μάαστριχτ), για να φτάσουμε αισίως... στις αρχές του 1996 στο 10,02% επισήμως (στην πραγματικότητα το ποσοστό ανεργίας είναι μεγαλύτερο). Καταγράφουν, επίσης, την πλήρη χρεοκοπία των "συνταγών" που ακολούθησαν στα χρόνια αυτά οι κυβερνήσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος και προοιωνίζονται την ακόμα χειρότερη τύχη των πολιτικών που εξαγγέλλονται και που κινούνται στην ίδια και χειρότερη λογική. Στη λογική της λεγόμενης "επιδότησης της εργασίας", δηλαδή των εργοδοτών, στο όνομα της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας - θέσεις που ουδέποτε τις είδαμε. Στη λογική τής ακόμα μεγαλύτερης μείωσης του κόστους εργασίας, τόσο μέσα από τη μεταφορά κονδυλίων για την ανεργία στις τσέπες των εργοδοτών, όσο και με το εντεινόμενο χτύπημα των εργατικών κατακτήσεων και των εργασιακών σχέσεων.

Ο απολογισμός αυτής της πολιτικής μέχρι σήμερα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον: Τριπλασιασμό ουσιαστικά της ανεργίας. Θεαματική αύξηση του φαινομένου της μακράς ανεργίας (άνεργοι πάνω από ένα χρόνο), που - σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία - βρίσκεται στο 50,5% του συνόλου των ανέργων (μέσος όρος ΕΕ 47%). Αύξηση των υπερκερδών των εργοδοτών. Καθήλωση του επιδόματος των ανέργων στα χαμηλότερα επίπεδα της ΕΕ. Μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων. Επέκταση της μερικής απασχόλησης. Απορύθμιση σε μεγάλο βαθμό των εργασιακών σχέσεων...

Πρωτοφανής είναι η έξαρση της ανεργίας και σε παγκόσμια κλίμακα, καθώς και οι συνταγές πλέον για το "πρόβλημα" υπαγορεύονται, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, από τα ίδια διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα. Το Διεθνές Γραφείο Εργασίας υπολογίζει σε ένα δισεκατομμύριο τους άνεργους, αν και υπάρχουν περιοχές που κάθε υπολογισμός έχει γίνει αδύνατος. Στα όρια της ΕΕ οι άνεργοι ξεπέρασαν τα 20 εκατομμύρια και η μάστιγα ολοένα επεκτείνεται, μαζί με την υλοποίηση των μαύρων εντολών της "Λευκής Βίβλου", οι οποίες υποτίθεται έδωσαν τη μεγάλη "απάντηση" στη μάστιγα της εποχής. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στο πρώτο μισό της δεκαετίας του '90 χάθηκε το 60% των θέσεων εργασίας που δημιουργήθηκαν το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '80!

Στις έως τώρα χρεοκοπημένες πολιτικές αντιμετώπισης δήθεν της ανεργίας, στις πολιτικές της "Λευκής Βίβλου" που χρησιμοποιούν την ανεργία σαν το όχημα για να γυρίσουν το ρολόι των εργασιακών σχέσεων έναν αιώνα πίσω, στην απορύθμιση του χρόνου εργασίας, στις συνταγές του μοιράσματος της ανεργίας, στα τρίωρα και στα τετράωρα της εργασίας, στο μοντέλο του μισοάνεργου και του μισοασφαλισμένου ανασφάλιστου εργάτη, στη λογική της συνεχούς και πολύμορφης ενίσχυσης των εργοδοτών για τη δημιουργία δήθεν νέων θέσεων εργασίας, το αγωνιστικό συνδικαλιστικό κίνημα αντιπαραθέτει τις δικές του θέσεις και προτάσεις. Θέσεις και προτάσεις που, εξ αντικειμένου, έρχονται σε αντίθεση με τις γενικότερες επιλογές των κρατικομονοπωλιακών μηχανισμών και της ΕΕ για το ίδιο το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας μας.

Στο "πακέτο" των άμεσων μέτρων που προτείνονται για την αντιμετώπιση της εκρηκτικής κατάστασης που διαμορφώνεται στο μέτωπο της απασχόλησης, προβάλλεται: Η άμεση και γενικευμένη θεσμοθέτηση του 7ωρου - 35ωρου χωρίς μείωση αποδοχών και με διασφάλιση των συνταξιουχικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.Ενα τέτοιο μέτρο, σύμφωνα με πρόσφατους υπολογισμούς του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, θα δώσει 330.000 νέες θέσεις εργασίας.Επίσης: Η κατάργηση της υπερεργασίας και ο αυστηρός περιορισμός των υπερωριών.Η απόκρουση των σχεδίων για την απελευθέρωση των απολύσεων και οι πρόσθετοι περιορισμοί των απολύσεων τουλάχιστον σε άτομα που βρίσκονται κοντά στο όριο της συνταξιοδότησης. Αντιμετώπιση του προβλήματος της "μαύρης εργασίας",με τη νομιμοποίηση των αλλοδαπών εργατών και τη διασφάλιση ίσων δικαιωμάτων. Πολιτική ουσιαστικής εκπαίδευσης, ειδίκευσης και έρευνας και όχι... προγράμματα που εξασφαλίζουν απλώς ένα χαρτζιλίκι σε έναν αριθμό ανέργων και χρήμα με "ουρά" για μια νέα ομάδα τρωκτικών, που παράγεται τελευταία στη χώρα μας. Αποφασιστική απόκρουση της πολιτικής του ρουσφετιού και της αναξιοκρατίας κλπ.

Σε ό,τι αφορά την προστασία των ανέργων,πάγιο αίτημα των συνδικάτων είναι η επιδότησή τους με το 80% του βασικού ημερομισθίου και για όσο διάστημα παραμένουν άνεργοι. Επίσης, διασφάλιση των ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους όσο θα είναι άνεργοι. Σχετικά με το νομοσχέδιο, που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα η κυβέρνηση και το οποίο κινείται σε ριζικά αντίθετη κατεύθυνση με τα παραπάνω, πριμοδοτώντας τους εργοδότες ακόμα και με το επίδομα ανεργίας (!), το αίτημα που προβλήθηκε στις μεγαλειώδεις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις ήταν να αποσυρθεί.

Η δράση, όμως, κατά της ανεργίας δεν μπορεί παρά να θέτει γενικότερα το θέμα της ανασυγκρότησης της παραγωγικής βάσης της χώρας και της προστασίας της εθνικής παραγωγής, που θα στοχεύει στην ορθολογική προστασία των φυσικών και εργασιακών πόρων, με αναδιάρθρωση και αναθέρμανση των επενδύσεων σε δυναμικούς κλάδους. Στην υλοποίηση κλαδικών πολιτικών, στον εκδημοκρατισμό του δημόσιου τομέα και στη λειτουργία του σε ανταγωνιστική κατεύθυνση προς το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Στην υλοποίηση προγραμμάτων ουσιαστικής περιφερειακής και τοπικής ανάπτυξης. Στην ανάπτυξη του αγροτικού τομέα που σημαίνει απόκρουση της πολιτικής και των συνεπειών από την προώθηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) και της ΓΚΑΤΤ. Στην πολιτική στήριξης της μικρομεσαίας επιχείρησης και με τη βελτίωση της οικονομικής θέσης των εργαζομένων και των συνταξιούχων, η οποία θα οδηγήσει σε αναθέρμανση της αγοράς. Στη διεκδίκηση του δικαιώματος της χώρας για μια αναβαθμισμένη θέση στην επιστημονικοτεχνική - τεχνολογική πρόοδο, στην προώθηση ριζικών προοδευτικών αλλαγών στη Δημόσια Διοίκηση και το τραπεζικό σύστημα κλπ.

Πολλά λέγονται και γράφονται για τις επιπτώσεις της πολιτικής λιτότητας στην απασχόληση και την ανεργία. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Δηλαδή, οι επιπτώσεις που έχει η ανεργία στην οικονομία. Και οι επιπτώσεις της αυξανόμενης ανεργίας μοιάζουν με χιονοστιβάδα, καθώς πλήττουν το σύνολο της οικονομίας και στην ουσία αναπαράγουν και οξύνουν την κρίση και τα αδιέξοδα.Η μέχρι σήμερα εμπειρία, αλλά και τα επίσημα στοιχεία βεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Πριν όμως πάμε στο αποτέλεσμα - δηλαδή την αύξηση της ανεργίας και τις επιπτώσεις που έχει αυτή στην οικονομία - θα πρέπει να σταθούμε συνοπτικά στην αιτία που προκαλεί την ανεργία.Και η αιτία, που η μάστιγα της ανεργίας καλπάζει στα ύψη και εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα, δεν είναι άλλη από την αντιλαϊκή οικονομική πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας. Οι θιασώτες αυτής της πολιτικής υποστηρίζουν πως αυτή η μονόπλευρη λιτότητα είναι "μονόδρομος" και για τη μείωση της ανεργίας. Το επιχείρημα που προβάλλουν είναι πως τα αυξημένα κέρδη που εξασφαλίζει στους μεγαλοεπιχειρηματίες θα γίνουν επενδύσεις, άρα θα έχουμε δημιουργία νέων θέσεων εργασίας - δηλαδή αύξηση της απασχόλησης - και τελικά μείωση της ανεργίας. Η καθημερινή πραγματικότητα, όμως, ανατρέπει αυτές τις θεωρίες, έστω και αν προβάλλονται από "σοφούς" οικονομολόγους, από εύστροφους πρωθυπουργούς, από επιστημονικά ιδρύματα, ινστιτούτα και διεθνείς οργανισμούς. Η ελληνική εμπειρία, με την υπερδεκάχρονη πολιτικήμονόπλευρης λιτότητας, είναι αρκετά αποκαλυπτική. Στη δεκαετία 1985 - 1995, που οι μισθοί και οι συντάξεις έπεσαν στο "υπόγειο" και τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών ανέβηκαν στα "ρετιρέ", η ανεργία τινάχτηκε στα ύψη. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 112.000,αφού από 304.000 που ήταν οι άνεργοι το 1985 έφτασαν το 1994 τους 416.000.

Τι σημαίνει όμως για την οικονομία η ανεργία και ποιες είναι οι επιπτώσεις από την αύξησή της;

H σημαντικότερη επίπτωση της ανεργίας είναι ότι όσο περισσότεροι άνεργοι υπάρχουν, τόσο λιγότερα χρήματα διαθέτουν για να ζήσουν τα εργαζόμενα νοικοκυριά. Εχουμε, δηλαδή, μια μείωση του εισοδήματος που "τζιράρεται" στην αγορά, γεγονός που προκαλεί αλυσιδωτές αρνητικές παρενέργειες στο σύνολο της οικονομίας.

Ας δούμε με ένα παράδειγμα τις επιπτώσεις που έχει η ανεργία στην οικονομία. Υποθέτουμε ότι οι 112.000 εργαζόμενοι που προστέθηκαν στον κατάλογο των ανέργων την περίοδο 1985 - 1994, αν ήταν και σήμερα απασχολούμενοι θα είχαν μέσο ετήσιο εισόδημα 1.500.000 δραχμές ο καθένας (μέσος μηνιάτικος μισθός 107.143 δραχμές). Επειδή, όμως, δεν υπάρχει αυτό το εισόδημα, σημαίνει πως στην ελληνική οικονομία "τζιράρονται" 180 δισ. δραχμές λιγότερα το χρόνο (112.000χ1.500.000 δραχμές = 180 δισ. δραχμές). Το γεγονός ότι η αγορά στερείται 180 δισ. δραχμές το χρόνο ή 15 δισ. το μήνα, μόνο από τους 112.000 ανέργους, σημαίνει μεταξύ άλλων:

1.Πτώση του τζίρου των καταστημάτων γύρω στα 180 δισ. δραχμές το χρόνο ή 15 δισ. το μήνα, κυρίως σε πωλήσεις ελληνικών εμπορευμάτων, αφού, όπως παραδέχεται στη φετινή έκθεσή του και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, οι εργαζόμενοι προτιμούν τα εγχώρια προϊόντα.

2. Λόγω της πτώσης του τζίρου, οι μικρομεσαίες εμπορικές επιχειρήσεις, στον αγώνα επιβίωσής τους, το πρώτο που κάνουν είναι να μειώνουν τις αγορές και τις παραγγελίες καταναλωτικών και άλλων ειδών από τις εγχώριες βιοτεχνίες και βιομηχανίες και στην πορεία - για να παρατείνουν την επιβίωσή τους και την ημερομηνία πτώχευσης - εκδίδουν ακάλυπτες επιταγές ή καιπροχωρούν σε απολύσεις προσωπικού.

3.Μείωση της παραγωγής από τις εγχώριες βιοτεχνίες και βιομηχανίες, που συνεπάγεται και μείωση του αριθμού των απασχολουμένων σ' αυτές με απολύσεις, ενώ παράλληλα "φυτρώνουν" νέες γενιές προβληματικών επιχειρήσεων.

4.Στα ταμεία του κράτους μπαίνουν αρκετά δισ. δραχμές λιγότεροι φόροι, άμεσοι και έμμεσοι.Κι αυτό γιατί δεν εισπράττει ούτε το φόρο μισθωτών που αναλογεί στα 180 δισ. δραχμές ετήσιο εισόδημα των πρώην μισθωτών και νυν ανέργων, ούτε φυσικά το ΦΠΑ και τους άλλους έμμεσους φόρους που θα εισέπραττε για τις αγορές που θα έκαναν - αν είχαν αυτό το εισόδημα - οι άνεργοι.

5.Λιγότερα έσοδα για το ΙΚΑ και τα άλλα ασφαλιστικά ταμεία,καθώς δεν εισπράττει πια τις εισφορές που θα εισέπραττε, αν οι 112.000 άνεργοι ήταν απασχολούμενοι. Ετσι, οξύνονται τα χρηματοοικονομικά προβλήματα του ΙΚΑ και τα περιθώρια για βελτίωση των παροχών προς τα ασφαλισμένα μέλη του. 6. Περισσότερες δαπάνες του κράτους για να καλυφθούν τα ισχνά επιδόματα ανεργίας που καλείται να πληρώσει κάθε χρόνο ο ΟΑΕΔ στον αυξανόμενα αριθμό ανέργων.

7 Διατηρούνται υψηλά τα επιτόκια των τραπεζικών δανείων και ανθίζει η τοκογλυφία και η παραοικονομία, καθώς όλο και μεγαλύτερα τμήματα των εργαζομένων προσπαθούν να τα φέρουν βόλτα, είτε αποσύροντας τις καταθέσεις που τυχόν έχουν στις τράπεζες, είτε αυξάνοντας τον τραπεζικό δανεισμό.

Εκτός βέβαια από τις συνέπειες στην οικονομία, η μάστιγα της ανεργίας - που πλήττει κυρίως τους νέους ηλικίας μέχρι 25 ετών και τις γυναίκες - έχει και δραματικές κοινωνικές συνέπειες (έξαρση εγκληματικότητας, ερήμωση χωριών και πόλεων σε περιοχές που έγιναν προβληματικές επειδή έκλεισαν τα εργοστάσια κλπ.). Συνολικά, θα λέγαμε πως, όσο συνεχίζεται η πολιτική της βίαιης αναδιανομής των εισοδημάτων σε βάρος των εργαζομένων για να διευρυνθούν τα κέρδη και υπερκέρδη της ολιγαρχίας του πλούτου, αντί για αύξηση της απασχόλησης θα έχουμε έξαρση της ανεργίας, ενώ η ελληνική οικονομία θα παραμένει εγκλωβισμένη στο τούνελ του στασιμοπληθωρισμού.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Φθινοπωρινή σονάτα

Στις σχέσεις γονέων και παιδιών διεισδύει ο μεγάλος Σουηδός σκηνοθέτης Ινγκμαρ Μπέργκμαν στην ταινία του "Φθινοπωρινή σονάτα". Μια στοχαστική δημιουργία, με κεντρικά πρόσωπα μία μητέρα και μία κόρη. Η μητέρα είναι μια διάσημη πιανίστα, δυναμική αλλά και εγωίστρια. Η κόρη της είναι τελείως διαφορετικός χαρακτήρας. Ευαίσθητη και άβουλη, η κόρη, μεγάλωσε στη σκιά της μητέρας της και ισοπεδώθηκε από την έντονη προσωπικότητά της. Εξαιρετικές ερμηνείες από την Ινγκριντ Μπέργκμαν και την Λιβ Ούλμαν. Κοντά παίζουν οι Λένα Νίμαν, Ερλαντ Τζόζεφσον και Γκούναρ Μπγιόρνστραντ. (Κυριακή ΕΤ - 3 24.00)

"Επίσκεψη" στον Ν. Ρίζο

Τον Νίκο Ρίζο φιλοξενεί ο Αρης Σκιαδόπουλος στην εκπομπή "Νυχτερινός επισκέπτης". Ο Νίκος Ρίζος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αρτα. Το "βάπτισμά" του στη θεατρική σκηνή γίνεται όταν αρρώστησε ένας από τους ηθοποιούς στο βαριετέ "Οασις". Πρώτος του δάσκαλος στο θέατρο ήταν ο ηθοποιός Νίκος Φέρμας, που έπαιζε το ρόλο του μάγκα στον ίδιο με τον Νίκο Ρίζο περιοδεύοντα θίασο. Σταθμό στην καριέρα του, όπως θα πει στην εκπομπή, θεωρεί την επιτυχία του στο θέατρο "Ρεξ" με τα "Παιδιά της πιάτσας". Η πρόταση για να παίξει στην επιθεώρηση, του έγινε από το δίδυμο Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου. Του πρότειναν να παίξει στην επιθεώρηση "Ανθρωποι - άνθρωποι", που ανέβαζαν στο θέατρο "Μετροπόλιταν". Η δημοσιογραφική επιμέλεια της εκπομπής είναι της Ρούλας Κρικώνη και της Αφροδίτης Υψηλάντη και η σκηνοθεσία του Παναγιώτη Κακαβιά. (Δευτέρα ΕΤ - 1 00.20)

Η νύχτα και η πόλη

Στους σκοτεινούς δρόμους του Λονδίνου, ρίχνει φως η ταινία "Η νύχτα και η πόλη". Ενα ιδιόρρυθμο φιλμ νουάρ, έξοχα σκηνοθετημένο από τον Ζιλ Ντασέν. Η υπόθεση διαδραματίζεται στους νυχτερινούς δρόμους του Λονδίνου παρουσιάζοντας μια αλλιώτικη εικόνα της πόλης. Μια εικόνα που πολλές φορές, φαντάζει σαν μια τρομακτική ανώνυμη παγίδα. Ηρωας της ταινίας είναι ένας μοναχικός ιδιόρρυθμος άνδρας, που συχνάζει σε μικρά σκοτεινά μπαρ και προσπαθεί με ανορθόδοξους τρόπους να μπει στο χώρο της πάλης. Τα πράγματα, όμως, μπερδεύονται όταν κάποιοι, τους οποίους έχει ξεγελάσει, εξαπολύουν ένα άγριο ανθρωποκυνηγητό για να τον πιάσουν. Πρωταγωνιστούν οι Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ, Γκούγκι Γουίδερς και Τζιν Τίρνεϊ. (Κυριακή SEVEN X 22.00)

Με πρωτοβουλία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ πραγματοποιείται την Τετάρτη, 8 Μάη, προ ημηρεσίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για το μέγα πρόβλημα της ανεργίας.

Η πρόταση της ΚΟ του ΚΚΕ διατυπώθηκε στις 18 Μάρτη, με επιστολή της ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος Αλ. Παπαρήγα προς τον πρόεδρο της Βουλής, Απ. Κακλαμάνη.Στην επιστολή υπογραμμιζόταν: "Το πρόβλημα της ανεργίας προσλαμβάνει τεράστιες διαστάσεις. Ηδη, σύμφωνα με διάφορα στοιχεία που δίνονται, έσπασε το φράγμα του 10% στο σύνολο του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Οι πολιτικές που ακολουθούνται στα πλαίσια των κατευθύνσεων του Μάαστριχτ, της "Λευκής Βίβλου", της ΚΑΠ, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν ως ένα βαθμό το πρόβλημα αυτό, αντίθετα το οξύνουν παραπέρα. Δίπλα στο πρόβλημα αυτό εμφανίζεται με μεγαλύτερη ένταση σήμερα το πρόβλημα της υποαπασχόλησης και της "δουλιάς του ποδαριού" για την κάλυψη μέρους των πειστικών αναγκών των εργαζομένων. Οι συνέπειες στην οικονομία, στους όρους διαβίωσης, στην κοινωνική ασφάλιση, στην οικογένεια, στην εγκληματικότητα κλπ. είναι φανερές και επικίνδυνες. Η κατάσταση επιδεινώνεται με την πολύχρονη, απάνθρωπη αντιμετώπιση χιλιάδων ξένων, λαθρομεταναστών, οι οποίοι αποτελούν τα θύματα της πιο άγριας εκμετάλλευσης και ταυτόχρονα μέσο εκβιασμού των Ελλήνων συναδέλφων τους εργατών. Η απόρριψη των προτάσεων του συνδικαλιστικού κινήματος από τις κυβερνήσεις δημιουργεί το έδαφος ξενοφοβίας, γεγονός που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την κουλτούρα του λαού μας.

Το πρόβλημα της ανεργίας, των ξένων εργατών κλπ. δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Είναι πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο πρόβλημα. Στις χώρες της Ευρώπης αναπτύσσονται μαζικοί αγώνες. Κομμουνιστικές και προοδευτικές δυνάμεις στηρίζουν έμπρακτα αυτούς τους αγώνες που στοχεύουν σε ριζικά διαφορετική πολιτική έξω από τις επιλογές του νεοσυντηρητισμού και της "Λευκής Βίβλου".

Το ΚΚΕ προτείνει προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή, σύμφωνα με το άρθρο 143 του Κανονισμού της Βουλής".