ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΙΟΚΟΡΕΛΗΣ: Το σύστημα το βλέπουν σαν ένα μηχανισμό που για να λειτουργήσει χρειάζεται τον "κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση"!

Και υπάρχουν αυτοί οι άξιοι, οι γραφειοκράτες, που κατ' αρχάς συμφωνούν με το "πνεύμα του νόμου" και τα βρίσκουν στο κατά γράμμα.

Υπάρχουν οι νέοι κυβερνώντες, που αντιπροσωπεύουν τους εργάτες, τους αγρότες και που τους ψήφισε ο λαός. Δε διστάζουν, όμως, όταν οι εργάτες απεργούν να στείλουν τα ΜΑΤ για να αποκαταστήσουν την τάξη...

Αξια τα ΜΑΤ, ειδικευμένα στο αξιοκρατικό ξύλο. Ολοι κάνουν τη δουλιά τους.

Αλλά τι είναι άξιο στην κεφαλαιοκρατική κοινωνία, στον καπιταλισμό; Ποιος είναι άξιος; Εκείνος που βοηθάει στην αξιοποίηση του κεφαλαίου, εκείνος που παράγει καινούρια αξία και μάλιστα υπεραξία, κέρδη, ποιος παράγει υπεραξία; Ο εργάτης. Αυτός ο άξιος δεν "κρατεί" την κοινωνία, αλλά είναι ένα είδος σκουπιδιού, που όλο και φτωχαίνει ή πετιέται στο δρόμο άνεργος, στυμμένη λεμονόκουπα.

Καταλαβαίνουμε την υποκρισία αυτών που μιλάν για αξιοκρατία. Να κυβερνά μια ελίτ θέλουν κι όχι οι πραγματικοί άξιοι, οι εργάτες. Θέλουν να συνεχιστεί η αξιοκρατία της εκμετάλλευσης, η μισθωτή δουλιά. Για τους κομμουνιστές το πρόβλημα δεν το δημιουργεί το "έλλειμμα αξιοκρατίας", αλλά η αξιοκρατία.

Οι κομμουνιστές, λοιπόν, πρέπει να θέλουν την κατάργηση της αξιοκρατίας, γιατί θέλουν την κατάργηση της εκμετάλλευσης.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ,Νέα Ιωνία (Αττικής): Με χαρά χαιρετίζω την τηλεοπτική επαναλειτουργία του "902". Και πάλι στη μάχη. Με τη σωστή καθημερινή ενημέρωση του λαού, συμπαραστεκόμενος στους αγώνες του και δίνοντάς του το σωστό προσανατολισμό.

Η πρώτη τηλεοπτική εμφάνιση και η βαθιά, σωστή ανάλυση στο Πρόγραμμα του Συνεδρίου του Κόμματος, που έγινε από τους Μάκη Μαϊλη και Μάκη Κοψίδη, μας το εγγυάται.

Βλέπετε και ακούτε "902" TV και "902" FM. Είναι τα Μέσα Ενημέρωσης του ΚΚΕ, που μαζί με το "Ριζοσπάστη" αποτελούν τα ανοιχτά παράθυρα του Κόμματος, που βγάζουν προς τα έξω τη φωνή του!

ΘΑΝ. ΠΑΠΑΔΟΥΚΑΣ,Αθήνα: Πολλά λεωφορεία στην ταμπέλα τους δεν καθορίζουν επακριβώς τον τόπο του τέρματος της διαδρομής τους στην Αθήνα. Ετσι, για παράδειγμα γράφουν: "Μαρούσι - Αθήνα", "Χαλάνδρι - Αθήνα" κλπ. Οταν άλλα από αυτά τερματίζουν Κάνιγγος, άλλα Μουσείο και άλλα Ακαδημίας, οι επιβάτες που δεν το γνωρίζουν αυτό, είναι υποχρεωμένοι να τρέχουν και να ρωτούν τον οδηγό ή τους άλλους συνεπιβάτες.

Ενα άλλο. Τα στέγαστρα, στις στάσεις, έχουν και τις δυο πλαϊνές τους πλευρές καλυμμένες με διαφημίσεις, οπότε οι επιβάτες που περιμένουν δε βλέπουν αν έρχεται το λεωφορείο ή όχι. Ετσι όλοι είναι υποχρεωμένοι να στέκουν απ' έξω, βρέχει - χιονίζει. Αυτό θυμίζει τον ορισμό του πτυελοδοχείου! "Δοχείον πέριξ του οποίου πτύομεν", στην προκειμένη περίπτωση έχουμε: "Στέγαστρον έξω του οποίου περιμένουμε". Οσο για τις χειρολαβές που είναι σε υψόμετρο, δε λέω τίποτα γιατί είμαι ψηλός και τις φτάνω.

Την αλγεινή εντύπωση που του προκάλεσε η ανάρμοστη συμπεριφορά ελεγκτών τρόλεϊ, που εν ονόματι του "καθήκοντος" έγιναν αίτιοι επεισοδίων με τουρίστες που δεν είχαν κακή πρόθεση, παρουσιάζει στο γράμμα του ο Γ. Ι. ΒΕΛΛΑΣ,δόκτωρ Ιστορικών Επιστημών από την Αθήνα. Γράφει: "... Περιμένοντας το τρόλεϊ αρ. 5, είδα να στέκονται κάπου δέκα - έντεκα τουρίστες από τη Ρωσία, πολύ ανήσυχοι. Καταλαβαίνοντας τη γλώσσα τους, τους ρώτησα τι τους συμβαίνει. Μου απάντησαν ότι έψαχναν εισιτήρια για το τρόλεϊ - ήθελαν να πάνε στο Αρχαιολογικό Μουσείο - και σε όσα περίπτερα εκεί γύρω ψάξανε, δε βρήκαν. Αναλαμβάνοντας πρωτοβουλία, μια κι εγώ την ίδια διαδρομή θα 'κανα, τους πρότεινα να μπούμε στο τρόλεϊ και να ζητήσουμε εισιτήρια από τον οδηγό. Ετσι και έγινε. Ο οδηγός όμως δεν είχε και τότε τον παρακάλεσα να πάνε μέχρι την άλλη στάση οπότε και ένας από αυτούς να κατέβει και ν' αγοράσει στην επομένη εισιτήρια για όλους, από άλλο περίπτερο. Ο οδηγός συμφώνησε και το τρόλεϊ ξεκίνησε. Και τότε τρεις συνεπιβάτες, όπως νόμιζα ότι ήταν, όρμησαν κατά πάνω μας ζητώντας τα εισιτήριά μας. Ησαν ελεγκτές. Εγώ τους έδειξα την αναπηρική μου κάρτα, οπότε ο "υπερβάλλων ζήλος" τους, εκδηλώθηκε εναντίον των Ρώσων τουριστών, οι οποίοι είχαν μείνει άφωνοι, όταν έπεσαν απάνω τους σαν τα κοράκια. Το τι επακολούθησε δεν περιγράφεται, εγώ τους παρακαλούσα και τους έλεγα σχετικά με τη συμφωνία μας με τον οδηγό, ο οποίος δε μιλούσε καθόλου, ότι θα αγοραστούν τα εισιτήρια τώρα στη στάση που πλησιάζαμε. Αυτοί όμως είχαν τελείως αποθρασυνθεί και μάλιστα με έβρισαν και μου 'παν πως δεν είμαι Ελληνας. Τους λέω ότι είμαι Ελληνας 100%, και επειδή αγαπώ την πατρίδα μου, δε θέλω να διασύρεται στο εξωτερικό εξαιτίας ανθρώπων σαν κι αυτούς. Μου άρπαξαν την ταυτότητά μου, την οποία με μεγάλη δυσκολία πήρα πίσω, και με απειλούσαν ότι θα με παν στην Αστυνομία.

Μόλις τα πρωτοπαλίκαρα αυτά και στυλοβάτες των νόμων μας, προστιμάρισαν το κάθε άτομο με 1.500 δρχ., κατέβηκαν κάτω κατενθουσιασμένοι για το κυριακάτικό τους "πριμ" που κέρδισαν. Ετσι χωρίς να κάνουν καμία προσπάθεια εξεύρεσης λύσης για τους ξένους, που πρώτη φορά έρχονταν στη χώρα μας και δεν ήταν τίποτα τζαμπατζήδες, έκαναν το καθήκον τους τρέχοντας σ' άλλη στάση να "τσακώσουν παρανομούντες". Ντροπή!

Με την ευκαιρία ότι, τις μέρες αυτές, η Κομισιόν προσανατολίζεται στην υπό προϋποθέσεις άρση του εμπάργκο βρετανικού κρέατος βοδινού και των παραγώγων του, ο διδάκτωρ Πολιτικής Κοινωνιολογίας ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΜΠΑΚΑΚΗΣ γράφει: "Η επιστημονική κοινότητα δεν έχει οριστικά και αμετάκλητα αποκλείσει την πιθανότητα μετάδοσης της ασθένειας από τα βοοειδή στον άνθρωπο. Βρετανοί επιστήμονες πιστεύουν πως τα δυο φαινόμενα συνδέονται, κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται πως δεν υπάρχει καμιά απόδειξη μετάδοσης της ασθένειας στον άνθρωπο και καθησυχάζουν την κοινή γνώμη. Ο πανικός, ο οποίος, όχι χωρίς λόγο δημιουργείται, δεν είναι ασφαλώς καλός σύμβουλος. Ομως, πολύ φοβάμαι ότι παρόμοιες απόψεις υποκρύπτουν εγκληματική επιπολαιότητα, αν όχι έλλειψη ανθρωπιστικής ευαισθησίας. Διότι οι περί μετάδοσης αποδείξεις, δε θα εμφανιστούν εν είδη μαθηματικών τύπων επί χάρτου, αλλά ως απώλειες ανθρώπινων ζωών.

Κάτι τέτοιο η κοινωνία δεν μπορεί και δεν πρέπει να το ανεχθεί.

Είναι γνωστό πως πίσω από τις κινήσεις της Κομισιόν και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων κρύβονται χοντρά πολιτικά, οικονομικά παιχνίδια. Αργά ή γρήγορα, η επιστημονική κοινότητα θα καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα και ευχής έργον είναι η ασθένεια να μη μεταδίδεται και στον άνθρωπο. Σε διαφορετική περίπτωση, κάποιες ανθρώπινες ζωές, μοναδικές και ανεπανάληπτες, θα χαθούν άδικα, οριστικά και αμετάκλητα. Και τότε θα πρέπει, νομίζω, να δημιουργηθεί μια πλατιά πανευρωπαϊκή κίνηση, που θα έχει και τη θέληση, αλλά και την υλική δύναμη να παραπέμψει, από θέση εξουσίας, όλους τους υπεύθυνους και όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, βρετανικές κυβερνήσεις, πρωθυπουργούς, καθ' ύλην αρμόδιους υπουργούς, Κομισιόν, κ.ά., σε δίκη για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και ως τόπο διεξαγωγής της δίκης θα πρότεινα, χάριν συμβολισμού, τη Νυρεμβέργη".

Να, λοιπόν, που οι "φίλοι μας" οι Τούρκοι βρήκαν τρόπο να μας γίνουν συμπαθείς, για όσους από εμάς "παραθερίσαμε" εκεί, στο νησί της Γαύδου, που το είχαμε βαφτίσει "νησί του διαβόλου". Μας ζητούν να τους το παραχωρήσουμε!! Και επειδή οι Τούρκοι, δηλαδή οι κυβερνήτες τους, δε χαρακτηρίζονται για τα καλά τους αισθήματα, έχουν τους Αμερικάνους, που συμπληρώνουν ό,τι τους λείπει. Ετσι, σε κάποια στιγμή, τους έβαλαν στο μυαλό τους τα Ιμια, τώρα ήρθε η σειρά της Γαύδου. Ενα πολύ καλό προγεφύρωμα για την Κρήτη και δε γνωρίζουμε τις περαιτέρω διαδοχικές επεκτατικές αξιώσεις, που έχουν από κοινού προετοιμάσει οι Τούρκοι με τους Αμερικάνους. Ο,τι δε σκέφτονται οι πρώτοι, το φροντίζουν γι' αυτούς οι δεύτεροι, που συμβαίνει να είναι και δικοί μας "φίλοι" και ...σύμμαχοι.

"Αμα έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς;", λέει ο λαός μας. Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι πίσω από τις αρπαχτικές, επεκτατικές διαθέσεις της Τουρκίας, βρίσκονται οι ΗΠΑ, που από χρόνια ορέγονται και έχουν έτοιμα πλάνα για τα πετρέλαια του Αιγαίου; Γι' αυτό βλέπουμε προσχεδιασμένα σταδιακά επεισόδια, ψυχρά ή θερμά ή θερμόψυχα, με εμβολισμούς, ώστε τελικά να καμφθεί η Ελλάδα σε διαπραγματεύσεις και παραχωρήσεις.

Εκτος, όμως, από τα πετρέλαια, οι Αμερικάνοι έχουν και το στόχο των εξοπλισμών, με ανταγωνιστές μάλιστα τις δυο αντιμαχόμενες χώρες, για το ποια θα αγοράσει περισσότερα και τελειότερα αμερικάνικα όπλα.

Η Ελλάδα θεωρείται πρώτη ("Ρ" 9 - 6 - 96). Ετσι, η άγνωστη για τους πολλούς, αλλά πολύ γνωστή στις επιτροπές ασφαλείας, τόσο στην προπολεμική περίοδο για τους κομμουνιστές, όσο και στη μεταπολεμική για τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, νήσος της Γαύδου, ξαφνικά έγινε το θέμα της ημέρας. Ετσι, η θηλιά στο λαιμό μας συνεχώς σφίγγεται και αν δεν πετάξουμε από την πλάτη μας τέτοιους "φίλους", πολλά ακόμη θα δούμε, σε βάρος της ανεξαρτησίας και της ακεραιότητάς μας.

Το "σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω", τα προσκυνήματα, πρέπει να σταματήσουν το ταχύτερο.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ

Συν/χος δικηγόρος

Περισσός

- ΖΑΧΑΡΙΑ ΜΩΡΑ"ΙΤΗ,Σταυρό Ιθάκης. Τα κείμενά σας με τον τίτλο "Προβληματισμοί μιας ολόκληρης ζωής" τα λάβαμε και σας ευχαριστούμε. Θα τα αξιοποιήσουμε όταν χρειαστεί.

- ΚΟΥΚΟΥΡΤΟΥΚΛΗ,Αθήνα. Πήραμε τα γράμματά σου.

- ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΑΡΑΝΤΟΥΝΙΑ,ΚΟΒ Κολωνού. Το γράμμα σου με χαιρετισμό προς το 15ο Συνέδριο το πήραμε.

- ΕΥΑΓΓΕΛΟ ΠΡΟΚΟΠΙΔΗ,Κοκκινιά. Το γράμμα σου αφορά την ΚΕ του ΚΚΕ και εκεί το δώσαμε.

- ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΑ''ΙΔΗ,Πέραμα. Καταπιάνεσαι με πολλά θέματα. Τα κείμενά σου για να είναι δημοσιεύσιμα πρέπει να έχουν τα στοιχεία σύντομης επιστολής.

- ΠΕΤΡΟ ΜΗΤΣΙΚΑΡΗ.Πήραμε το ποίημα σου "Ο ήρεμος Ντον".

- ΘΑΝΑΣΗ ΠΟΡΦΥΡΗ,Περιστέρι. Κείμενά σου παίρνουμε συχνά, δεν είναι δυνατόν να δημοσιεύονται όλα.

Με αφορμή το κυριακάτικο (2/6/96) μονόστηλο του Μ. Μερακλή, με τον τίτλο "Νέα ταφικά ήθη" στα "Ομόκεντρα" του "Ρ", ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ από το Μαρούσι, γράφει: "Η απίστευτη είδηση, για το σκόρπισμα της τέφρας των νεκρών οπαδών του Αγιαξ στο γήπεδο, "μιλάει" μόνη της και λέει πάρα πολλά.

Πόσο τραγικά μοναχική θα πρέπει να είναι η ζωή ανθρώπων που ταυτίζουν τη ζωή και το θάνατό τους, με μια ποδοσφαιρική ομάδα! Πόσο μακριά βρίσκονται από αληθινά ιδανικά και πανανθρώπινες αξίες.

Κι όλα τούτα, σε μια από τις πιο "ανεπτυγμένες" χώρες του κόσμου!

Αλλα και η ένσταση του κ. Δ. Λουκάτου για τον όρο "ταφή" των σκουπιδιών, πόσο σωστή είναι και πόση ευαισθησία φανερώνει!

Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι ο κ. Λουκάτος ανήκει σε ένα είδος ανθρώπων, που ο αριθμός τους φθίνει διαρκώς. Ενας από τους ελάχιστους "Δονκιχώτες" που μας απόμειναν. Εχοντας απέναντί του "άπαρτα κάστρα" - ανεμόμυλους, σαν τους κ. κ. Τράγκα, Τριανταφυλλόπουλο, Π. Κωστόπουλο, Θ. Αναστασιάδη και πολλούς άλλους "εν πλήρη επαρκεία" διαφωτιστές του σύγχρονου Ελληνα.

Ας παρηγορηθούμε, όμως, όλοι στη σκέψη ότι - πριν από τους σύγχρονους αυτούς γενίτσαρους - το Ελληνικό Εθνος άντεξε (και, τελικά, σύντριψε) εκατοντάδες χρόνια τουρκοκρατίας και φραγκοκρατίας.

Η αισιοδοξία, τελικά, δεν είναι γνώρισμα των αφελών".