Τα Κεντρικά Γραφεία της ΠΕΑΕΑ, συμμετέχοντας στην εκδήλωση, δρομολογούν πούλμαν που αναχωρεί από την πλατεία Κάνιγγος στις 8 π.μ. Πληροφορίες στα τηλέφωνα: 8831.368 και 8225.407.
Τα Κεντρικά Γραφεία της ΠΕΑΕΑ, συμμετέχοντας στην εκδήλωση, δρομολογούν πούλμαν που ξεκινούν από την πλατεία Κάνιγγος στις 7.30 π.μ.Πληροφορίες στα τηλ.: 8225.407 - 8234.296 - 3844.853.
Απ' όλα τα Παραρτήματα της Ενωσης θα δρομολογηθούν πούλμαν. Για την Αθήνα και τον Πειραιά πούλμαν θα ξεκινήσουν το Σάββατο 6 - 7 - 96 από την πλατεία Κάνιγγος στις 7.30 π.μ.,επιστροφή την Κυριακή 7 - 7 - 96.Οι δηλώσεις συμμετοχής για το ταξίδι στην Τασκένδη συνεχίζονται. Το επόμενο ταξίδι θα γίνει την Τρίτη 16 - 7 - 96 στις 5 μ.μ.Περισσότερες πληροφορίες για όλα τα προγράμματα των εκδρομών στα γραφεία της Ενωσης (Σωκράτους 79 - 81, 3ος όρ.), τηλ.: 5230.526 - 5230.534.
Προς τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κορινθίας και το δήμαρχο Λουτρακίου, απευθύνει την έντονη διαμαρτυρία του το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΑΕΑ), για την απαράδεκτη απόφαση της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου Λουτρακίου - Περαχώρας,να τοποθετηθεί το Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης στο πάρκο ΔΕΞΑΜΕΝΗΣ, ανατρέποντας τις προηγούμενες αποφάσεις 255/89 και 91/94, με τις οποίες είχε καθοριστεί οριστικά ως τόπος ανέγερσης του Μνημείου, το παραλιακό πάρκο ΕΙΡΗΝΗΣ και που με βάση αυτές τις αποφάσεις είχε προκηρυχτεί ο καλλιτεχνικός διαγωνισμός για την ανέγερση του μνημείου στο χώρο αυτόν.
Το ΔΣ της ΠΕΑΕΑ θεωρεί ότι η καινούρια αυτή απόφαση υποβαθμίζει τη σημασία της Εθνικής Αντίστασης, η οποία είναι πέρα για πέρα καταξιωμένη στη συνείδηση του ελληνικού λαού και προσβάλλει βαθύτατα τους αγωνιστές που είναι οι δημιουργοί αυτής της Αντίστασης και ιδιαίτερα προσβάλλει τα μέλη του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ Λουτρακίου και της ευρύτερης περιοχής.
Επίσης η απόφαση αυτή προσβάλλει γενικότερα την ευαισθησία των κατοίκων της περιοχής που στην πλειοψηφία τους έλαβαν μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και πλήρωσαν βαρύ τίμημα σε νεκρούς και τραυματίες.
Εκτος των άλλων δημιουργεί και προβλήματα στον ίδιο τον καλλιτέχνη, ο οποίος φιλοτέχνησε το Μνημείο σαν ένα τμήμα του συγκεκριμένου περιβάλλοντα χώρου, δηλαδή του παραλιακού πάρκου ΕΙΡΗΝΗΣ.
Τέλος το ΔΣ του Παρ/τος ζητά από όλους τους παραπάνω αρμόδιους, που τους απευθύνει και τη διαμαρτυρία του, να ακυρώσουν την υπ' αριθ. 75/4-4-96 απόφαση του Δήμου Λουτρακίου και να ισχύσει η προηγούμενη, ώστε το μνημείο να τοποθετηθεί στη θέση που αρχικά είχε καθοριστεί.
Ο πρόεδρος του Παραρτήματος Λαυρίου της ΠΕΑΕΑ Νικόλαος Χασιώτης,υπογράφει από μέρους της Διοίκησης την παρακάτω διαμαρτυρία: "Με μεγάλη έκπληξη και οργή συγχρόνως, εμείς οι αντιστασιακοί του Λαυρίου, πληροφορηθήκαμε την πρόταση κάποιας "Πολιτιστικής και Κοινωνικής Εταιρείας"- μη κερδοσκοπικής - όπως θέλει να ονομάζεται, που υποδεικνύει στον υπουργό ΥΠΕΧΩΔΕ ως χώρο συγκέντρωσης σκουπιδιών (χωματερή) της Αττικής, τη Μακρόνησο. Την κοινοποιεί μάλιστα και στα ΜΜΕ, στα πολιτικά κόμματα, ΚΕΔΚΕ και ΤΕΔΚΝΑ.
Βέβαια τέτοιες σκέψεις, δεν είναι δυνατόν να τις κάνουν κάποιοι σοβαροί άνθρωποι που γνωρίζουν και σέβονται την ιστορία του τόπου τους. Αυτοί οι κύριοι που τόσο αβασάνιστα προτείνουν μια τέτοια ιεροσυλία, ας αλλάξουν την ονομασία της "Εταιρείας" τους, γιατί μόνο για πολιτισμό δεν έχουν το δικαίωμα να μιλούν".
Ο Π. Αρώνης σαν συμπλήρωμα του δημοσιεύματός του στη σελίδα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ της 31-5-96 με τίτλο "Κίμωλος και εξόριστοι", που αναφερόταν στην απόδραση από το νησί εξορίστων της δικτατορίας Μεταξά, για να μην πέσουν στα χέρια των Γερμανών, γράφει τη συνέχεια της ιστορίας, έτσι όπως του τη μετέφερε ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Σταμάτης Σκούρτης."Υστερα από την ομαδική απόδραση των εξορίστων από την Κίμωλο, έμειναν στο νησί πέντε γυναίκες τις οποίες απελευθέρωσε το ΕΛΑΝ. Ο ίδιος (ο Στ. Σκούρτης) υπηρετούσε τότε στις δυνάμεις του ΕΛΑΝ Αργολίδας και ήταν επικεφαλής στην επιχείρηση που έγινε στις 14 Μάη του 1944, όπως αναφέρει στο βιβλίο του.
Την εντολή για την επιχείρηση πήρε από τον ηρωικό καπετάνιο του ΕΛΑΝ Αργολίδας Τάσο Κακαβούλη,που τον δολοφόνησαν οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους στις 24 Ιούνη 1944.
Η επιχείρηση απελευθέρωσης των εξορίστων αγωνιστριών είχε απόλυτη επιτυχία. Το ΕΛΑΝίτικο καϊκι έφτασε νύχτα στο νησί, ξεπερνώντας χίλια εμπόδια και κινδύνους, προσέγγισε στο προκαθορισμένο μέρος, πήρε τις εξόριστες και εξαφανίστηκε.
Οι τελευταίες εξόριστες γυναίκες της Κιμώλου ήσαν οι: Σοφία Νεφελούδη, Μαρία Στρατηγάκη, Κατίνα Παπαγιάννη, Ροδή Κάτου, Θεανώ Αντύπα και μεταφέρθηκαν στην Ελεύθερη Ελλάδα όπου εντάχθηκαν στις αντιστασιακές Οργανώσεις.
Να λοιπόν που το Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Ναυτικό (ΕΛΑΝ) ήταν σε θέση, μέσα στο ζόφο της φασιστικής κατοχής, να φέρνει σε πέρας με επιτυχία και τέτοιες επιχειρήσεις.
Ολα τα μέλη συμφώνησαν για την ορθότητα και την αναγκαιότητα των αποφάσεων και συζήτησαν για την πρακτική εφαρμογή τους.
Ο εισηγητής αναφέρθηκε στην ομιλία στη διεθνή κατάσταση και στη συνέχεια στις αποφάσεις του Συνεδρίου. Τόνισε δε, την ιδιαίτερη σημασία που έδωσε στο Συνέδριο η παρουσία των ξένων αντιπροσωπειών των αντιφασιστικών Οργανώσεων.
Και στις δυο παραπάνω συσκέψεις των περιφερειακών γραφείων της ΠΕΑΕΑ, αποφασίστηκε η συμμετοχή τους στον πανελλαδικό γιορτασμό των 50 χρόνων από την έναρξη της ένοπλης πάλης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, και σε συνεργασία με την ΠΕΕΠΠ.
Τέλος, καλούν όλους τους αγωνιστές της ΕΑΜικής Αντίστασης, όπως στην περίοδο της φασιστικής κατοχής, να πρωτοστατήσουν και τώρα στους αγώνες του λαού για εθνική ακεραιότητα, ανεξαρτησία, ειρήνη, δημοκρατία, κοινωνική προκοπή.
Στα 50χρονα του ΣΔΕ αφιέρωσαν την εκδρομή τους παλιοί μαχητές και μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού, μέλη του Παραρτήματος Βέροιας της ΠΕΕΠΠ, επισκεπτόμενοι τα ένδοξα βουνά του Πάικου, τα μέρη που πριν 50 χρόνια πολέμησαν.
Με πολλή αγάπη και συγκίνηση περιγράφουν - στην ανταπόκρισή τους - την πορεία της εκδρομής αυτής που κάθε της τοποθεσία και χωριό είχε κάτι το πολύ σημαντικό να τους θυμίσει. Μέσα στη φυσική ομορφιά του τοπίου, καθώς το πούλμαν αφήνει το ένα μετά τ' άλλο τα χωριά όπου διαδραματίστηκαν γεγονότα ηρωικά, τραγικά, αλλά και χαρούμενα, οι παλιοί αντάρτες ξαναθυμούνται και ξαναζούν την εποχή εκείνη.
Αρκετοί ήταν και οι επαναπατρισθέντες πολιτικοί πρόσφυγες πρώην μαχητές του ΔΣΕ που συνάντησαν οι εκδρομείς στα χωριά που πέρασαν. Οπως είναι φυσικό τέτοιες συναντήσεις είναι φορτισμένες συναισθηματικά και τα δάκρυα τρέχουν ασταμάτητα.
Η κορύφωση όμως της συγκίνησης φθάνει όταν επισκέπτονται τόπους θυσίας συντρόφων τους στα πεδία των μαχών και σε τόπους εκτέλεσης αγωνιστών από τους Γερμανούς κατά την Κατοχή. Στο χωριό Νοτιά απέτισαν φόρο τιμής στο μνημείο των 41 πατριωτών που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς με τη βοήθεια των προδοτών συνεργατών τους, και με λουλούδια του βουνού που με αγάπη μάζεψαν, στόλισαν το μνημείο τους.
Και η όμορφη αυτή εκδρομή - προσκύνημα στους τόπους που πολλοί σύντροφοί τους έμειναν για πάντα, πήρε τέλος. Και οι παλιοί μαχητές και μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας ευχήθηκαν τέτοιες όμορφες εκδηλώσεις τιμής και μνήμης να γίνονται πιο συχνά.
Μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ, μέλη του Παραρτήματος Βέροιας της ΠΕΕΠΠ, σε στιγμιότυπο από την εκδρομή τους