Σημαντικότατες για τα λαϊκά συμφέροντα ήταν οι παρεμβάσεις των κομμουνιστών βουλευτών και κατά τη συζήτηση νομοσχεδίων και προτάσεων νόμου, που απασχόλησαν την Ολομέλεια της Βουλής. Βέβαια, δεν είναι δυνατό να αναφερθεί κανείς σε όλα τα νομοσχέδια και τις προτάσεις νόμου που συζητήθηκαν και αναγκαστικά θα αρκεστούμε σε ορισμένα από τα σπουδαιότερα. Υστερα από πολλά χρόνια συζητήσεων, παρασκηνιακών συγκρούσεων συμφερόντων και διαβουλεύσεων μεταξύ των οικονομικά ισχυρών - ντόπιων και ξένων - ήρθε στη Βουλή και ψηφίστηκε η σύμβαση για τη ζεύξη Ρίου - Αντίρριου. Οπως κατήγγειλαν με στοιχεία οι βουλευτές του Κόμματος επρόκειτο για μια αποικιοκρατικού χαρακτήρα σύμβαση, που δίνει το έργο σε γαλλική κοινοπραξία, αφού το άλλο μεγάλο έργο του αεροδρομίου των Σπάτων δόθηκε στους Γερμανούς.Το ΚΚΕ χαρακτήρισε ως σκάνδαλο τη σύμβαση για τη ζεύξη. Και έτσι είναι. Η ανάδοχος του έργου εταιρία θα εκμεταλλεύεται τη γέφυρα για 35 ολόκληρα χρόνια, συμμετέχοντας στην κατασκευή της με ένα 10% περίπου των κεφαλαίων που είναι απαραίτητα, ενώ το υπόλοιπο ποσό θα διατεθεί από το ελληνικό κράτος και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Τέλος, η εν λόγω εταιρία αναλαμβάνει ελάχιστες υποχρεώσεις και το κύριο βάρος του έργου - με όλα τα ρίσκα μιας τέτοιας επένδυσης - πέφτει ουσιαστικά στο ελληνικό δημόσιο, δηλαδή στον ελληνικό λαό. Να σημειωθεί, επίσης, ότι η σύμβαση δεν προβλέπει την κατασκευή σιδηροδρομικής ζεύξης, την οποία ουσιαστικά απαγορεύει.

Ποδαρικό στη Βουλή το 1996 έκανε το νομοσχέδιο για τη μερική μετοχοποίηση του ΟΤΕ και την εισαγωγή μετοχών του στο χρηματιστήριο. Το ΚΚΕ κατήγγειλε ότιπρόκειται για το πρώτο βήμα πλήρους ιδιωτικοποίησης του οργανισμού,ενώ τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης αναλώθηκαν σε λογιστικούς διαξιφισμούς με την κυβέρνηση γύρω από τον υπολογισμό της περιουσίας της επιχείρησης. Στην κατεύθυνση της πολιτικής που εγκαινίασε το νομοσχέδιο για τον ΟΤΕ - δηλαδή του ξεπουλήματος στο ιδιωτικό κεφάλαιο - εντάσσεται και το νομοσχέδιο για τον δήθεν εκσυγχρονισμό των ΔΕΚΟ. Πρέπει δε να σημειώσουμε ότι σ' αυτό το νομοσχέδιο πέρασε και η περίφημη τροπολογία που ενταφίασε οριστικά την ονομαστικοποίηση των μετοχών εταιριών που αναλαμβάνουν έργα και προμήθειες του δημοσίου.

Στο νομοθετικό έργο της κυβέρνησης στο διάστημα των εργασιών της Ολομέλειας εντάσσεται και η μερική τροποποίηση του νόμου για τη φορολόγηση με τα περίφημα αντικειμενικά κριτήρια. Ουσιαστικά επρόκειτο για μια νομοθετική ρύθμιση, που αν μη τι άλλο ερχόταν να καλύψει κάποιες κραυγαλέες καταστάσεις που εμφάνισε ο νόμος στην εφαρμογή του. Στην πράξη, όμως, αποδείκνυε την αποτυχία και τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του νόμου.Το ΚΚΕ υπογράμμισε αυτή την αλήθεια, ζήτησε να καταργηθεί ο νόμος και να αντικατασταθεί από ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα για τους μικρομεσαίους με βάση τις προτάσεις που κάνουν οι φορείς τους.

Στα θετικά - αλλά κατά το ήμισυ - νομοθετικά μέτρα που πήρε η Βουλή ήταν η κύρωση των 151 και 154 Διεθνών Συμβάσεων Εργασίας, που δίνουν τη δυνατότητα των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων στους δημοσίους υπαλλήλους. Οι κομμουνιστές βουλευτές σημείωσαν τη μεγάλη καθυστέρηση (15 και 18 χρόνια αντίστοιχα), με την οποία ήρθαν για κύρωση οι συμβάσεις αυτές και απαίτησαν να κατατεθεί στη Βουλή και να ψηφιστεί - πριν την κατάθεση του νέου προϋπολογισμού - το νομοσχέδιο που είναι απαραίτητο, ώστε οι συμβάσεις να έχουν πρακτική αξία και ισχύ.Φυσικά η κυβέρνηση δεν ανέλαβε τέτοια δέσμευση παρ' όλο που στο παρελθόν διακήρυττε ως απαραίτητη προϋπόθεση κύρωσης των συμβάσεων και την κατάθεση του εν λόγω νομοσχεδίου. Για του λόγου το αληθές θυμίζουμε ότι η κυβέρνηση που είχε αυτή τη νομοθετική πρωτοβουλία κύρωσης των συμβάσεων, είχε απορρίψει όμοια πρόταση νόμου του ΚΚΕ για κύρωσή τους, πριν από δύο χρόνια, με το επιχείρημα ότι χρειαζόταν η κύρωση να συνοδεύεται και από τον εσωτερικό νόμο εφαρμογής τους.

Στο έργο της Ολομέλειας της Βουλής πρέπει να εγγράψουμε και μια σειρά συζητήσεων σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων. Οι συζητήσεις αυτές αφορούσαν τον προϋπολογισμό, τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Σημίτη, την εξωτερική πολιτική, την ανεργία, τη διακυβερνητική για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, τα προβλήματα των γυναικών κλπ. Πολλές απ' αυτές τις συζητήσεις τις προκάλεσε το ΚΚΕ. Φυσικά, μέσα από ένα άρθρο δεν είναι δυνατό να αναφερθούμε στο περιεχόμενό τους. Οφείλουμε όμως να πούμε πως μέσα απ' αυτές τις συζητήσεις το ΚΚΕ ανέδειξε την αιτία των προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας, υπογράμμισε τις επιπτώσεις από την πολιτική της εξάρτησης και της υποτέλειας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, κατήγγειλε την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και των συντηρητικών κομμάτων, αποκάλυψε την ταξική φύση αυτής της πολιτικής και παρουσίασε ολοκληρωμένες προτάσεις για μια άλλη, προοδευτική, αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή - δημοκρατική προοπτική του τόπου.

Η κοινοβουλευτική δράση του ΚΚΕ δεμένη με τις ανάγκες και τους αγώνες των εργαζομένων αναμφίβολα ήταν και θα συνεχίσει να είναι θετική. Πρέπει να υπογραμμιστεί όμως ότι θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο πλούσια και πιο ουσιαστική, αν η κοινοβουλευτική δύναμη του κόμματος ήταν μεγαλύτερη.Αν, δηλαδή, είχε το Κόμμα πολύ περισσότερους από τους 9 βουλευτές, που έχει σήμερα, και οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να βρίσκονται παντού, να ασχολούνται με τα προβλήματα ολόκληρης της ελληνικής επικράτειας, να ενημερώνονται για χιλιάδες ζητήματα, για να μπορούν επάξια να εκπροσωπήσουν ολόκληρο τον εργαζόμενο λαό της χώρας. Η θετική δουλιά των κομμουνιστών βουλευτών είναι ένα ακόμη στοιχείο, που επιβάλει στις ερχόμενες εκλογές - όποτε γίνουν - το ΚΚΕ να αναδειχτεί ακόμη πιο ισχυρότερο, ουσιαστικά ισχυρότερο, και στο λαό και στη Βουλή.

Στο διάστημα των εργασιών της τελευταίας Ολομέλειας της Βουλής πλήθος λαϊκών προβλημάτων - από τα πιο σημαντικά ως και τα πιο απλά - πέρασαν την πόρτα του Κοινοβουλίου με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, ενώ η φωνή του Κόμματος ήταν πάντοτε φωνή αντίστασης στη συντηρητική πολιτική της κυβέρνησης και των καθεστωτικών κομμάτων, φωνή προοπτικής για μια άλλη Ελλάδα της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας, της ειρήνης, για μια Ελλάδα όπου ο λαός θα είναι αφέντης στον τόπο του.

Από τον Οκτώβρη του '95 ως τον Ιούνη του '96 που διάρκεσαν οι εργασίες της Ολομέλειας, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος επεξεργάστηκε - σε συνεργασία με τους μαζικούς φορείς - και έφερε προς συζήτηση στη Βουλή εφτά (7) Επερωτήσεις, που αφορούσαν θέματα της ελληνικής γεωργίας, της παιδείας, των επαγγελματοβιοτεχνών, θέματα για την ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησης, θέματα που αφορούσαν στη διεκδίκηση του κατοχικού δανείου και των πολεμικών επανορθώσεων από τη Γερμανία και τέλος, θέματα για την πλήρη αποκατάσταση των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και την άρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου. Αναμφίβολα, οι Επερωτήσεις του ΚΚΕ θα ήταν πολύ περισσότερες αν υπήρχε δυνατότητα από τον Κανονισμό της Βουλής, αν το Κόμμα ήταν ισχυρότερο κοινοβουλευτικά και μπορούσε να μιλάει από καλύτερες θέσεις.

Ευρύτερη γκάμα θεμάτων καλύπτει η κοινοβουλευτική δράση του Κόμματος στον τομέα των επίκαιρων Ερωτήσεων κι ακόμη πιο ευρύτερη στον τομέα των Ερωτήσεων και των Αναφορών. Εδώ ο Κανονισμός της Βουλής δίνει περισσότερες δυνατότητες, τις οποίες οι κομμουνιστές βουλευτές δεν άφησαν - ούτε στο ελάχιστο - αναξιοποίητες. Οι ογδόντα οχτώ (88) επίκαιρες Ερωτήσεις κομμουνιστών βουλευτών που συζητήθηκαν - καθώς και οι εκατοντάδες Ερωτήσεις και Αναφορές - κάλυψαν ζητήματα της συρρίκνωσης της βιομηχανικής παραγωγής ξεχωριστών περιοχών και της χώρας, της καταστροφής και ιδιωτικοποίησης μονάδων στρατηγικής σημασίας για την ελληνική οικονομία (κλωστοϋφαντουργία - ναυπηγεία - χαλυβουργία κλπ.), της ανεργίας που πλήττει χιλιάδες εργαζόμενους και ιδιαίτερα νέους ανθρώπους. Αναφέρθηκαν σε ζητήματα της παιδείας, του πολιτισμού, της προστασία της αρχαιολογικής μας κληρονομιάς και της διεκδίκησης των αρχαιολογικών θησαυρών της χώρας που λήστεψαν οι ναζί στα χρόνια της Κατοχής, ζητήματα του αθλητισμού, της αγροτικής οικονομίας, του περιβάλλοντος, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ζητήματα προστασίας των πολιτών από φυσικές καταστροφές (πλημμύρες, σεισμούς, πυρκαγιές κλπ.), ζητήματα υπεράσπισης και διεύρυνσης των λαϊκών ελευθεριών, προβλήματα του σωφρονιστικού συστήματος, προβλήματα αντιστασιακών, επιμέρους προβλήματα χωριών, πόλεων, ακριτικών και άλλων περιοχών της χώρας κ.ο.κ. Επίσης, τέθηκαν θέματα που αφορούν την ανάγκη διαφύλαξης της ειρήνης στο κόσμο και στα Βαλκάνια και της μη εμπλοκής της Ελλάδας σε πολεμικές περιπέτειες για την εξυπηρέτηση των σχεδίων του ΝΑΤΟ και των Αμερικάνων.

Να σημειωθεί ότι το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που έθεσε αυτά τα θέματα, όταν όλα τα υπόλοιπα τηρούσαν και εξακολουθούν να τηρούν σιγή ιχθύος. Εξίσου σημαντικό είναι και το γεγονός ότι το ΚΚΕ ήταν το μοναδικό κόμμα που με επιμονή και θάρρος έθεσε - και θέτει συνεχώς - το ζήτημα της διεκδίκησης των πολεμικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου από τη Γερμανία.Τα άλλα κόμματα αρκούνται απλώς να εκφράζουν φραστικά τη συμφωνία τους με το δίκαιο των ελληνικών αιτημάτων και η κυβέρνηση προσπαθεί να αποφύγει με αόριστες υποσχέσεις το θέμα, γιατί, όπως εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται, οι δεσμεύσεις της απέναντι στη Γερμανία είναι πρώτης προτεραιότητας και αρκετά ισχυρές ώστε να παραπέμπουν στις ελληνικές καλένδες ένα τόσο σοβαρό θέμα.

120 χρόνια από τη διάλυση της Α Διεθνούς

Το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα

μπροστά σε νέες προκλήσεις

Στις 15 Ιούλη συμπληρώθηκαν 120 χρόνια από τη διάλυση της Α Διεθνούς, της πρώτης μαζικής διεθνούς οργάνωσης του προλεταριάτου, της πρώτης προσπάθειας συσπείρωσης και ενιαίας δράσης της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης σε παγκόσμια κλίμακα.

Η Α Διεθνής Ενωση Εργατών, με οργανωτές και καθοδηγητές τους Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ενγκελς, ιδρύθηκε στο Λονδίνο στις 28.9.1864. Βασική αρχή της ήταν το "Ιδρυτικό Μανιφέστο" και το καταστατικό που επεξεργάστηκε ο Κ. Μαρξ.

Τι όμως ήταν εκείνο που οδήγησε στη δημιουργία της Διεθνούς και κατά πόσο, τηρώντας τις αναλογίες της κάθε εποχής, εξακολουθεί να υπάρχει η αναγκαιότητα της κοινής δράσης των κομμουνιστών;

Η Α Διεθνής εξέφρασε κατ' αρχάς την αντικειμενική βάση ενότητας της εργατικής τάξης, στη βάση της ουσίας των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο εργάτης και που είναι κοινή, ανεξάρτητα από εθνικά σύνορα και ιστορικές ιδιομορφίες. Η εργατική τάξη σε παγκόσμια κλίμακα έχει το ίδιο συμφέρον, τον ίδιο στόχο - να ανατρέψει το καθεστώς της εκμετάλλευσής της από τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Από αυτήν την άποψη ο αγώνας δεν μπορεί να είναι αποσπασμένος σε κάθε χώρα ξεχωριστά, αλλά πρέπει να συντονίζεται, να είναι στη στρατηγική του ενιαίος. Ποιος θα μπορούσε στα σοβαρά να ισχυριστεί πως αυτό που ίσχυε τότε δεν ισχύει και σήμερα;

Με τη δημιουργία της η Α Διεθνής αναγκάστηκε εκ των πραγμάτων να ασχοληθεί και να επεξεργαστεί σοβαρά θεωρητικά ζητήματα προσδιορισμού του εργατικού κινήματος. Τότε οι Μαρξ, Ενγκελς, στηριζόμενοι στους πρωτοπόρους εργάτες, διεξήγαγαν επιτυχή αγώνα ενάντια στους αναρχικούς, σε άλλα οπορτουνιστικά και σεχταριστικά στοιχεία, βοηθώντας στην επικράτηση του μαρξισμού στις γραμμές της Α Διεθνούς. Μήπως και σήμερα δεν είναι απαραίτητη η πιο συστηματική συζήτηση μεταξύ των κομμουνιστικών κομμάτων για τη διαμόρφωση της ιδεολογικής ταυτότητας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος;

Η Α Διεθνής ασχολήθηκε και επεξεργάστηκε την πείρα που συσσωρευόταν συνεχώς από τη δράση των επαναστατών. Μελέτησε όχι μόνο τα θετικά αυτής της πείρας, αλλά και τα αρνητικά. Π. χ., ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα που έγιναν εκείνη την εποχή ήταν η Παρισινή Κομμούνα, στην οποία άλλωστε συμμετείχαν πολλά στελέχη της Α Διεθνούς. Αυτή στη συνέχεια συζήτησε τα αίτια της επικράτησης της αντεπανάστασης και μάλιστα χρέωσε στον Κ. Μαρξ να γράψει το γνωστό έργο του "Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία". Στις μέρες μας ήμασταν μάρτυρες μιας άλλης νίκης της αντεπανάστασης, με τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη. Δεν πρέπει οι κομμουνιστές να ανταλλάξουν απόψεις και να καταλήξουν σε συμπεράσματα γι' αυτό το γεγονός, που ίσως και μια από τις αιτίες του ήταν ότι οι κομμουνιστές είχαν πάψει καιρό πριν να διαμορφώνουν κοινή στρατηγική σε διεθνές επίπεδο;

Η Α Διεθνής βοήθησε με τη δράση της, με την ανταλλαγή εμπειρίας και το συντονισμό στη δράση της να δημιουργηθούν μεγάλα και μαζικά εργατικά κόμματα. Αλλά και σήμερα δεν υπάρχει η αναγκαιότητα να αναπτυχθεί η συνεργασία μεταξύ των ΚΚ, που μπορεί να ισχυροποιήσει τα ΚΚ και σε κάθε χώρα ξεχωριστά; Ιδιαίτερα εκεί που τα ΚΚ είναι ακόμη μικρά και έχουν να αντιμετωπίσουν έναν πολύ πιο ισχυρό και οργανωμένο ταξικό αντίπαλο ή δρουν σε νέες συνθήκες και άρα "διψούν" στην κυριολεξία για την ανταλλαγή εμπειριών με κόμματα που από καιρό λειτουργούν σε παρόμοιες με τις δικές τους σημερινές συνθήκες;

Η Α Διεθνής, αφού πραγματοποίησε ένα μεγάλο βήμα στην οργάνωση της πρωτοπορίας του εργατικού κινήματος, μπήκε στο στόχαστρο των σκληρών διώξεων των αντιδραστικών καθεστώτων της Ευρώπης, ιδιαίτερα μετά τα γεγονότα της Παρισινής Κομμούνας και το ρόλο και τη στάση που είχε τότε παίξει η Α Διεθνής. Ετσι αποφασίστηκε η μετατόπιση της έδρας της από την Ευρώπη στις ΗΠΑ, απόφαση που, όπως φαίνεται εκ των υστέρων, δε βοήθησε στη συνέχιση του έργου της.

Η Α Διεθνής δημιουργήθηκε σε μια περίοδο που ο καπιταλισμός γνώριζε μια τεράστια ανάπτυξη, όταν δημιουργούνταν η διεθνής αγορά της εποχής εκείνης και οπωσδήποτε ήταν μια απάντηση της εργατικής τάξης σε εκείνες τις εξελίξεις ανάπτυξης των καπιταλιστών. Σήμερα βλέπουμε, όπως εκτιμά και το πρόγραμμα του ΚΚΕ, να "αναβαθμίζεται ο ρόλος και οι αρμοδιότητες των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και ενώσεων, όπως Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ, πρώην ΓΚΑΤΤ), το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), η NAFTA (Βορειοαμερικανικό Σύμφωνο Ελεύθερου Εμπορίου), η Ευρωπαϊκή Ενωση, που αποτελούν μοχλούς για την υποταγή των αντικειμενικών τάσεων διεθνοποίησης στα σχέδια και τους στόχους των πολυεθνικών", ταυτόχρονα "το ΝΑΤΟ έχει αναγορευτεί σε παγκόσμιο χωροφύλακα και τοποτηρητή της νέας τάξης". Αραγε σ' αυτήν την ενότητα των δυνάμεων του διεθνούς κεφαλαίου δεν είναι σήμερα, όσο ποτέ, αναγκαίο να δοθεί ως απάντηση η ενότητα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος;

Οι καπιταλιστές, για να συνεχίσουν απρόσκοπτοι το "έργο" τους, προσπαθούν να παρουσιάσουν τις αντιθέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στα κράτη ως αντιθέσεις ανάμεσα στα εθνικά τμήματα της εργατικής τάξης, υποστηρίζοντας μέσω διάφορων εκπροσώπων τους πως η ενότητα της εργατικής τάξης και των κομμουνιστών είναι αδύνατη. Τέτοιες απόψεις διεισδύουν και στο εργατικό κίνημα. Βέβαια, η αλήθεια είναι διαφορετική. Ανεξάρτητα από τις διαφοροποιήσεις που μπορεί να υπάρχουν στις συνθήκες ζωής και δουλιάς των εργατών από χώρα σε χώρα, που εξαρτιούνται άλλωστε από πολλούς παράγοντες, η ουσία είναι πως όλοι τους είναι αναγκασμένοι να πουλούν την εργατική τους δύναμη (σωματική ή πνευματική) για να επιβιώσουν, αφού δεν έχουν μέσα παραγωγής. Η ανατροπή αυτής της κατάστασης και η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής αναμφίβολα θα αλλάξει ριζικά τη ζωή του εργάτη, τόσο στη χώρα του, όσο και σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά και θα στερήσει από τους καπιταλιστές τη δυνατότητα να πλουτίζουν, θα τους καταστρέψει ως τάξη, γι' αυτό και προσπαθούν να θέσουν εμπόδια στους κομμουνιστές και στην ενότητα του κινήματός τους, υποθάλποντας τον εθνικισμό, το ρατσισμό,τις θρησκευτικές διαφορές και άλλα. Ομως η εργατική τάξη έχει το όπλο που μπορεί να νικήσει μεμιάς τα παραπάνω: Τον προλεταριακό διεθνισμό.

Σήμερα που διεθνείς οργανώσεις έχουν οι σοσιαλδημοκράτες, οι χριστιανοδημοκράτες, οι συντηρητικοί και άλλοι, οι κομμουνιστές που έχουν συσσωρεύσει τεράστια πείρα (θετική κι αρνητική) διεθνούς συνεργασίας δεν μπορεί να μην την αξιοποιήσουν. Βέβαια, η επαναπόκτηση της ενότητας του κομμουνιστικού κινήματος είναι ένα τεράστιο άλμα και οπωσδήποτε δεν μπορεί να γίνει "άρπα κόλλα", δεν είναι δουλιά μιας νύχτας, ενός Σαββατοκύριακου. Χρειάζεται σκληρή και πολλαπλή προσπάθεια. Στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ, που ψήφισε το πρόσφατο 15ο Συνέδριο, σημειώνονται τα εξής:

"Η ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και η έξοδος από τη σημερινή κατάσταση της κρίσης και της υποχώρησης, η αποκατάσταση της ενότητάς του, στη βάση του μαρξισμού - λενινισμού, του προλεταριακού διεθνισμού και της ενιαίας στρατηγικής, όπως και η συγκεκριμένη έκφρασή της, είναι επείγον καθήκον που απαιτούν οι σημερινές συνθήκες πάλης, ενάντια στη διεθνή ενότητα του κεφαλαίου. Στην κατεύθυνση αυτή μπορεί και πρέπει να προχωρήσει αποφασιστικά ο συντονισμός και η κοινή δράση, ο διάλογος και η συζήτηση για την ιδεολογική του ταυτότητα, τη στρατηγική του σύγχρονου αντιιμπεριαλιστικού και επαναστατικού αγώνα. Διαδικασία, η οποία είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την αποφασιστική πάλη και αντίκρουση των ρεφορμιστικών και οπορτουνιστικών αντιλήψεων, των διάφορων θεωριών, που στοχεύουν στην ενσωμάτωση και χειραγώγηση της εργατικής τάξης.

Το ΚΚΕ θα προωθήσει και θα στηρίξει, με όλες του τις δυνάμεις, πρωτοβουλίες, οι οποίες ενισχύουν και εκφράζουν τις κατευθύνσεις αυτές. Θα συνεχίσει και θα εντείνει ανάλογες δικές του πρωτοβουλίες, ιδιαίτερα για το συντονισμό και την κοινή δράση ενάντια στη "νέα τάξη πραγμάτων" στα Βαλκάνια, την Ευρώπη, και τη Μεσόγειο".

Ελισσαίος ΒΑΓΕΝΑΣ

Σήμερα που διεθνείς οργανώσεις έχουν οι σοσιαλδημοκράτες, οι χριστιανοδημοκράτες, οι συντηρητικοί και άλλοι, οι κομμουνιστές που έχουν συσσωρεύσει τεράστια πείρα διεθνούς συνεργασίας δεν μπορεί να μην την αξιοποιήσουν. Βέβαια, η επαναπόκτηση της ενότητας του κομμουνιστικού κινήματος είναι ένα τεράστιο άλμα και οπωσδήποτε δεν μπορεί να γίνει βιαστικά, δεν είναι δουλιά μιας νύχτας, ενός Σαββατοκύριακου. Χρειάζεται σκληρή και πολλαπλή προσπάθεια

Η Ολομέλεια της Βουλής ολοκλήρωσε τις εργασίες της και ήδη άρχισαν να λειτουργούν τα Θερινά Τμήματα. Αναμφίβολα είναι απαραίτητος ένας απολογισμός της δράσης του ΚΚΕ στο διάστημα των εργασιών της Ολομέλειας. Βέβαια, αυτή η δραστηριότητα σε καμιά περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει το σύνολο της δράσης του Κόμματος κι ούτε ποτέ θεωρήθηκε από τους κομμουνιστές το Κοινοβούλιο ως αποκλειστικός ή ως κατ' εξοχήν τομέας της πολιτικής τους δουλιάς. Είναι όμως ένα βασικό πεδίο διεξαγωγής της ταξικής πάλης - στο γήπεδο βεβαίως του αντιπάλου - που το ΚΚΕ αξιοποιούσε και αξιοποιεί στο μέτρο των δυνατοτήτων του για να προβάλει τα λαϊκά προβλήματα, να απαιτήσει λύσεις τους, για να ξεσκεπάσει την πολιτική της άρχουσας τάξης και των πολιτικών εκφραστών της. Υπό αυτή την έννοια χρειάζεται από τις κομματικές δυνάμεις και τους εργαζόμενους να παρακολουθείται, να αξιοποιείται και να γίνεται ευρύτερα γνωστή η κοινοβουλευτική δράση του Κόμματος, αφού πέραν των άλλων η γνώση τής δίνει τη δυνατότητα για εξαγωγή συμπερασμάτων ωφέλιμων για την ταξική διαπαιδαγώγηση των μαζών.

Προφεστιβαλική εκδήλωση πραγματοποιείται σήμερα, στην Αμφιλοχία,μέσα στα πλαίσια του 22ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "ΟΔΗΓΗΤΗ". Στην εκδήλωση θα μιλήσει ο Κώστας Μαργιώλης,μέλος του Γρ. Περιοχής της Δυτ. Ελλάδας.

• Προφεστιβαλική εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην Πάτρα στο λαϊκό δημοτικό θέατρο "Γερμανού" τη Δευτέρα 22 Ιουλίου στις 8.30 το βράδυ με θέμα "Οι θέσεις του ΚΚΕ για τον πολιτισμό - πρόταση αντίστασης και πάλης". Στην εκδήλωση συμμετέχουν και θα χαιρετήσουν ο Σταύρος Παπαθανασίου, υπεύθυνος του Πολιτιστικού Τμήματος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, ο δήμαρχος Ταύρου Παναγιώτης Βακαλόπουλος, η Εύα Μελά πρόεδρος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και ο τραγουδιστής Λάκης Χαλκιάς.

Συνεχίζεται η πλατιά Πολιτική Εξόρμηση που πραγματοποιεί το ΚΚΕ, με στόχο την ολόπλευρη ενημέρωση του λαού για τις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου.

Στα πλαίσια αυτής της Εξόρμησης έχουν προγραμματιστεί οι παρακάτω ανοιχτές συγκεντρώσεις που διοργανώνουν:

• Η ΕΠ Δυτ. Μακεδονίας: Ζιάκα Γρεβενών,με ομιλητή τον Κώστα Σταμπολίδη,μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Η ΝΕ Φθιώτιδας: Στυλίδα,στην κεντρική πλατεία, στις 9 μ.μ.,με ομιλητή τον Τάσο Χρονά,γραμματέα της ΝΕ και μέλος της ΕΠ.

• Η ΚΟ Θεσσαλονίκης: Αγχίαλος,τις αποθήκες της ΔΕΗ, θα επισκεφθεί στις11 π.μ.,ο Γιάννης Κατσαρός,μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής, επικεφαλής αντιπροσωπείας του Κόμματος και θα έχει συνάντηση με τους εργαζόμενους. Το βράδυ στις 8 μ.μ. θα επισκεφθεί τη Χαλάστρα,όπου θα έχει συνάντηση με το Διοικητικό Συμβούλιο του Αλιευτικού Συνδέσμου Χαλάστρας.
• Η ΝΕ Φωκίδας: Περιοδεία στα χωριά Αγία Ευθυμία και Βουνιχώρα.
• Η ΝΕ Ρεθύμνου: Ρέθυμνο,στις 8 μ.μ. στον κινηματογράφο "Αστέρια", με ομιλητή τον Τηλέμαχο Δημουλά.

• Η ΑΕ Λιβαδειάς: Αντίκυρα,στις 9 μ.μ.,με ομιλητή τον Γ. Μαυρίκο,μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Η ΝΕ Φωκίδας: Ελαιώνας,στις 9 μ.μ.,με ομιλητή τον Λουκά Γκούνη,μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

• ΑΕ Θήβας: Βάγια,στις 9 μ.μ.,με ομιλητή τον Γ. Γκικόπουλο,μέλος της ΕΠ.