Πέρασαν 4 ολόκληρα χρόνια, από την ημερομηνία που στην ελληνική Βουλή κυρώθηκε - ερήμην του ελληνικού λαού - η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Στις 31 Ιούλη 1992 οι 286 από τους 300 βουλευτές της Ελλάδας, είπαν "ελαφρά τη καρδία" ΝΑΙ στην κύρωση της Συνθήκης ντροπής.Και η Συνθήκη του Μάαστριχτ, αποτελεί συνθήκη ντροπής, καθώς - με την ψήφο των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ - παραχωρήθηκαν τα εθνικά δικαιώματα χάραξης και ελέγχου της πολιτικοοικονομικοκοινωνικής πολιτικής, στο Διευθυντήριο των Βρυξελλών. Πρόκειται για μια συνθήκη, που μετατρέπει και επίσημα την Ελλάδα όχι απλά σε νομαρχία, αλλά σε προτεκτοράτο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οι πολιτικές ηγεσίες και οι 286 βουλευτές των 3 κομμάτων (σήμερα έχουν γίνει 4 με την Πολιτική Ανοιξη), αρνήθηκαν πεισματικά την πρόταση του ΚΚΕ για τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Δικαιολόγησαν μάλιστα τη θετική τους ψήφο, με το επιχείρημα ότι το Μάαστριχτ είναι "μονόδρομος", ότι μόνο έτσι θα ανέβει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων εργαζομένων και πολλά άλλα. Επιχειρήματα, που λίγο ως πολύ, θύμιζαν μέρες της δεκαετίας του '70, όταν οι "φιλοευρωπαϊστές" υποστήριζαν πως οι Ελληνες "θα τρώνε με χρυσά κουτάλια", με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ! Το ΚΚΕ - και οι 8 βουλευτές του που καταψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ - είχαν προειδοποιήσει για τις οδυνηρές συνέπειες που θα έχει στη χώρα και τα πλατιά λαϊκά στρώματα του ελληνικού λαού η επικύρωση αυτής της συνθήκης υποταγής και υποτέλειας.

Οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ, για τις συνέπειες που θα έχει στη χώρα και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, σε μεγάλο βαθμό έχουν ήδη δικαιωθεί και επιβεβαιώνονται καθημερινά από την ίδια τη ζωή. Εμμέσως πλην σαφώς, το ομολογούν και οι κυβερνώντες, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα διάφορα αντιλαϊκά μέτρα που προωθούν ή την εγκατάλειψη κάθε μέτρου και πολιτικής προς όφελος του τόπου και του λαού, δηλώνοντας δημόσια, σαν καλοί υπάλληλοι των Βρυξελλών, ότι "αυτό δε μας το επιτρέπει η Ευρωπαϊκή Ενωση". Το επιβεβαιώνει επίσης σχετική Εκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία συντάχτηκε πέρσι τον Ιούλη και την οποία αποκαλύπτει σήμερα ο "Ρ", καθώς - κατά περίεργο τρόπο - η Εκθεση αυτή δεν είδε ποτέ μέχρι σήμερα το φως της δημοσιότητας.

Από την έκθεση, όπου καταγράφονται αρκετά αναλυτικά τα "οφέλη" και οι "ζημιές" στην Ευρωπαϊκή Ενωση και σε καθεμιά χώρα - μέλος, από την εφαρμογή των κριτηρίων που επιτάσσει η Συνθήκη του Μάαστριχτ μέχρι και το 1999, προκύπτει με σαφήνεια ότι: Πρώτον, οι εργαζόμενοι στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι οι μεγάλοι χαμένοι, ενώ ο μεγάλος κερδισμένος είναι το πολυεθνικό κεφάλαιο.Δεύτερον, σε επίπεδο χωρών - μελών η Ελλάδα και η ελληνική οικονομία, ανήκει στους περισσότερο χαμένους.Αποδείχνεται έτσι, ότι τα περιβόητα κριτήρια "σύγκλισης" αποτελούσαν και αποτελούν τους μοχλούς και τις προϋποθέσεις της συνεχούς και ραγδαίας αύξησης των υπερκερδών, της δύναμης και της επιρροής του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου, σε βάρος των εργαζόμενων και των λαών της ΕΕ, περισσότερο μάλιστα των πλέον αδύνατων και μικρότερων χωρών, όπως η Ελλάδα.

Τα πολλά σχόλια - για το τι σημαίνει η υλοποίηση των πολιτικών της Συνθήκης του Μάαστριχτ για τους λαούς της Ευρώπης και τις οικονομικά ασθενέστερες χώρες - περιττεύουν. Εκτός από την πικρή εμπειρία των 4 χρόνων από την επικύρωση της Συνθήκης - που για την περίπτωση της Ελλάδας μαρτυρά ότι είχαμε σύγκλιση στα αρνητικά και απόκλιση στα θετικά επιτεύγματα των άλλων ανεπτυγμένων χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης - μιλούν από μόνα τους τα συμπεράσματα και οι πίνακες της έκθεσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που παρουσιάζει ο "Ρ" στη συνέχεια.

Αποκαλυπτική είναι επίσης η έκθεση του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου για τις προοπτικές της νομισματικής ενοποίησης, αλλά και τις συνέπειες που θα υπάρχουν στις πλέον αδύνατες και μικρες χώρες, όπως η Ελλάδα. Σημειώνει σχετικά:

• Οι βασικές μας προβλέψεις είναι σύμφωνες με τον πιθανό σχηματισμό μιας περιορισμένης έκτασης νομισματικής ενοποίησης το 1999,με πυρήνα μελών τη ΓΕΡΜΑΝΙΑ, τη ΓΑΛΛΙΑ, την ΑΥΣΤΡΙΑ, τις χώρες της ΜΠΕΝΕΛΟΥΞ, την ΟΛΛΑΝΔΙΑ, και, αν το επιθυμούν, τη ΔΑΝΙΑ και τη ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ. Ολες αυτές οι χώρες προβλέπεται να έχουν πληθωρισμό με απόκλιση εντός 1 εκατοστιαίας μονάδας από τον πληθωρισμό των 3 χωρών με τους χαμηλότερους δείκτες και γενικά ελλείμματα κυβερνήσεων κάτω από το 3% του ΑΕΠ τους.
• Η Ευρώπη θα έχει μερικά χρόνια ικανοποιητικής οικονομικής ανάπτυξης και μέτριου πληθωρισμού. Ωστόσο, αν τύχαινε να συμβεί άλλο ένα "γύρισμα" μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια (σσ ενδεχόμενο, που ήδη συμβαίνει σ' ένα βαθμό) τότε πολλές χώρες θα έβρισκαν αδιαμφισβήτητα σημαντικές δυσκολίες στην εκπλήρωση των κριτηρίων. Κάθε προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση θα οδηγούσε σε άνοδο της ανεργίας.Ακόμα, όμως, και με την απουσία ενός "γυρίσματος", ένας αριθμός χωρών θα έβρισκε πάλι δυσκολίες εκπλήρωσης των κριτηρίων μέχρι το 1999.
• Η ΙΣΠΑΝΙΑ, η ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ και η ΕΛΛΑΔΑ, προβλέπεται να έχουν υπερβάλλοντα πληθωρισμό,με μικρές μεταβολές, προερχόμενες από την εφαρμογή τρεχόντων πολιτικών. Μια πολιτική σταθερής συναλλαγματικής ισοτιμίας θα τις οδηγούσε να γίνουν με αυξανόμενους ρυθμούς μη επαρκώς ανταγωνιστικές στο κατώφλι του επόμενου αιώνα, εξωθώντας τες στη διόγκωση της ανεργίας και τη μείωση της ανάπτυξης.
• Η ΙΤΑΛΙΑ, η ΕΛΛΑΔΑ και η ΣΟΥΗΔΙΑ, προβλέπεται να έχουν ταυτόχρονα υπερβάλλοντα δημοσιονομικά ελλείμματα και εκρηκτικό χρέος.Αν και η Συνθήκη του Μάαστριχτ αφήνει να εννοηθεί ότι μερικές χώρες θα μπορούσαν να εισέλθουν στη Νομισματική Ενωση με υπερβάλλοντα ελλείμματα, με τον όρο ότι θα πραγματοποιήσουν προόδους στους ρυθμούς μείωσής τους, μόνο οι Σουηδοί θα μπορούσαν ουσιαστικά να ιδωθούν σ' αυτή τη θέση, με βάση τα μέχρι στιγμής στοιχεία που διαθέτουμε.

Το γενικό συμπέρασμα, στο οποίο καταλήγουν οι συντάκτες της έκθεσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είναι ότι "μέχρι το 2002, οι προβλέψεις μας λένε ότι το ΒΕΛΓΙΟ, η ΟΛΛΑΝΔΙΑ, η ΕΛΛΑΔΑ, η ΙΤΑΛΙΑ, η ΑΥΣΤΡΙΑ και η ΣΟΥΗΔΙΑ θα έχουν αποτύχει ολοκληρωτικά στην επίτευξη του κριτηρίου του χρέους".

Οι συντάκτες της έκθεσης, επεξεργάστηκαν επίσης 5 εναλλακτικά σενάρια πολιτικών για το μέλλον της Ευρώπης και την επίδραση που θα είχε η εφαρμογή αυτών των πολιτικών στην απασχόληση.

Σχετικά με την εκπλήρωση των δημοσιονομικών κριτηρίων του Μάαστριχτ,οι συντάκτες της έκθεσης διαπιστώνουν ότι "το δημοσιονομικό "μάζεμα" από ΙΤΑΛΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ και ΣΟΥΗΔΙΑ, προκειμένου να επιτύχουν το σχετικό κριτήριο ως το 1999, θα μείωνε την απασχόληση κατά 500.000 μέχρι το έτος 2000 και θα χρειαζόταν άλλα 10 χρόνια, για να ξαναγυρίσουν στα επίπεδα βάσης.Σημειώνουν ακόμη ότι "πρόσθετες περικοπές είναι απαραίτητες σε ΙΤΑΛΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ, ΣΟΥΗΔΙΑ, ΟΛΛΑΝΔΙΑ, ΒΕΛΓΙΟ και ΑΥΣΤΡΙΑ, αν θέλουν πραγματικά να επιτύχουν το κριτήριο του χρέους μέχρι το 1999".

Οσον αφορά το δημοσιονομικό "μάζεμα" που απαιτείται να γίνει σε ΙΤΑΛΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ, ΣΟΥΗΔΙΑ και ΒΕΛΓΙΟ, προκειμένου οι χώρες αυτές να προσεγγίζουν το κριτήριο του χρέους μέχρι το 2002, εκτιμάται ότι αυτό θα είχε ως συνέπεια την "αύξηση της ανεργίας κατά 1% στην ΙΤΑΛΙΑ, μέχρι 1,5% στο ΒΕΛΓΙΟ και αισθητά περισσότερο απ' αυτά τα ποσοστά στην ΕΛΛΑΔΑ και τη ΣΟΥΗΔΙΑ". Συνολικά, η απασχόληση στην Ευρώπη θα μπορούσε να είναι χαμηλότερη κατά περισσότερο από 1 εκατομμύριο με την αλλαγή του αιώνα και θα έπαιρνε άλλα 15 χρόνια μέχρι να ξαναγύριζε στα επίπεδα βάσης.

Το σενάριο της μείωσης του ελλείμματος και το σενάριο της μείωσης του χρέους για τις πέντε οικονομίες που έχουν και την "περισσότερη δουλιά" να κάνουν και για την ΕΕ σαν σύνολο, σύμφωνα με την έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου, οδηγεί τους συντάκτες της έκθεσης στα ακόλουθα συμπεράσματα:

• Πρώτον, "αν η ΕΛΛΑΔΑ επιχειρούσε να φτάσει το στόχο του ελλείμματος μέχρι το 1999, δε θα υπήρχε καθόλου ανάπτυξη μεταξύ 1995 και 1999".
• Δεύτερον,"αν η Ελλάδα προσπαθούσε να φτάσει το στόχο του χρέους μέχρι το 2002, το δημοσιονομικό έλλειμμα θα έπρεπε να μειώνεται κατά 10% ως προς το ΑΕΠ σε μέσο όρο για πέντε χρόνια".

Το γενικό συμπέρασμα για τη χώρα μας, είναι πως αν Ελλάδα έπαιρνε όλα τα μέτρα που επιβάλλονται για την εκπλήρωση των στόχων που έχουν τεθεί με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ για τη μείωση των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους, τότε "το παραγόμενο προϊόν θα έπεφτε κατά μέσο όρο 2,6% για κάθε χρόνο και η απασχόληση το 1999 θα ήταν κατά 220.000 μικρότερη από το 1994".

Υπάρχουν διαπιστώσεις και για άλλες χώρες, που λόγω περιορισμένου χώρου δεν αναφέρουμε. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ένας άλλος πίνακας, που περιλαμβάνεται στην έκθεση, σύμφωνα με τον οποίο προκύπτουν αξιόλογα συμπεράσματα για τη μικρή επίδραση που θα έχουν δυο πολιτικές πρωτοβουλίες, οι οποίες προωθούνται να δράσουν σαν "αντίβαρο στα αποπληθωριστικά μέτρα που απαιτούνται για την επίτευξη των δημοσιονομικών κριτηρίων του Μάαστριχτ.

Η πρώτη πρωτοβουλία αφορά σε επενδύσεις χρηματοδοτούμενες με κοινοτικά δάνεια.Με βάση, λοιπόν, τις κατευθυντήριες γραμμές της "Λευκής Βίβλου" για την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση, η ΕΕ πρότεινε να ενθαρρύνει τις επενδύσεις με κοινοτικά δάνεια στον ιδιωτικό τομέα. Οι συντάκτες της έκθεσης διαπιστώνουν πως οι επιπτώσεις από τη χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα με κοινοτικά δάνεια ύψους 20 δισ. ECU κάθε χρόνο και για 5 χρόνια, θα μπορούσαν να είναι η δημιουργία μέχρι και 175.000 θέσεων εργασίας πάνω από αυτές που θα συνεπάγονταν πρόσθετα συμβατικά επενδυτικά έξοδα. Η δεύτερη πρωτοβουλία, αφορά στην αύξηση της ζήτησης για εξαγωγές της ΕΕ,ώστε, να κερδίσει η Ευρώπη επιπλέον μερίδιο του παγκόσμιου εμπορίου, με την επέκταση της ακτίνας και της ποιότητας των ιθαγενών αγαθών και υπηρεσιών. "Αν η ζήτηση για ευρωπαϊκές εξαγωγές ανέβαινε κατά 1% το χρόνο περισσότερο από τις προβλέψεις της βάσης μας - αναφέρεται στην έκθεση - η απασχόληση στους Ευρωπαίους θα ήταν περίπου 800.000 μεγαλύτερη ως το 2002.

Οι συντάκτες της έκθεσης εξέτασαν και την προοπτική των οικονομικών των χωρών - μελών της ΕΕ, με το σενάριο που προβλέπει εγκατάλειψη του δημοσιονομικού κριτηρίου του Μάαστριχτ,όπου διαπίστωσαν ότι:

Πρώτον,"αν η Νομισματική Ενωση σχηματιζόταν, αλλά ταυτόχρονα εγκαταλείπονταν τα δημοσιονομικά κριτήρια, θα δημιουργούνταν χώρος για μια ανεκτή δημοσιονομική επέκταση στην Ευρώπη". Δεύτερον, "θα υπήρχε μια προσωρινή, αλλά και καλοδεχούμενη αύξηση της απασχόλησης στην ΙΤΑΛΙΑ, την ΟΛΛΑΝΔΙΑ, τη ΣΟΥΗΔΙΑ, την ΙΡΛΑΝΔΙΑ, την ΕΛΛΑΔΑ και το ΒΕΛΓΙΟ".Τρίτον, "η απασχόληση στην Ευρώπη θα μπορούσε να είναι υψηλότερη κατά 200.000 με την αλλαγή του αιώνα".

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η παρατήρηση - ομολογία, των συντακτών της έκθεσης, που σημειώνουν: "Παρ' όλα αυτά, τα κριτήρια του Μάαστριχτ είναι τόσο γενναιόδωρα, όσο η ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ, η ΓΑΛΛΙΑ και η ΓΕΡΜΑΝΙΑ επιθυμούν,και υποτίθεται ότι δε θα αλλάξουν τα πλάνα τους".Και προσθέτουν:"Είναι καθαρό πως η επιλογή της εξ ολοκλήρου εισαγωγής των δημοσιονομικών κριτηρίων του Μάαστριχτ, σε σχέση με την υιοθέτηση των πολιτικών του 1980, έχει μια σαφή επίδραση στις προοπτικές απασχόλησης της Ευρώπης. Η απασχόληση στην Ευρώπη θα ήταν μεταξύ 1,5 και 1,25 εκατομμύρια υψηλότερη στην αλλαγή του αιώνα, αν τα δημοσιονομικά κριτήρια του Μάαστριχτ εγκαταλείπονταν, παρά αν υιοθετούνταν αυστηρά.Ωστόσο, είναι σημαντικό να ενταθεί η ιδέα ότι αυτά τα οφέλη είναι εξ ολοκλήρου μεταβατικά, με την απασχόληση να διαμορφώνεται στα ίδια επίπεδα όπως θα διαμορφωνόταν με άλλο τρόπο, εν μέρει διαμέσου μιας προοπτικής "σφιξίματος" της νομισματικής πολιτικής. Επιπρόσθετα, η απώλεια φερεγγυότητας από την πλευρά των αρχών θα δημιουργούσε ένα άνευ προηγουμένου πλήγμα στις προοπτικές των ευρωπαϊκών οικονομιών".

Η εφαρμογή των πολιτικών, που επιτάσσει η Συνθήκη του Μάαστριχτ για τη μείωση των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους, θα προκαλέσει εκρηκτική αύξηση της ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, καθώς εκτιμάται ότι μέχρι το έτος 2000 θα μειωθούν οι θέσεις απασχόλησης περίπου κατά 1.000.000!Την πρώτη θέση στη μείωση του αριθμού των απασχολουμένων αναμένεται να έχει η Ελλάδα, με δεύτερη τη Σουηδία και τρίτη την Ιταλία. Ειδικότερα, οι συντάκτες της έκθεσης διαπιστώνουν ότι:

• "Τα αποτελέσματα της εκπλήρωσης του κριτηρίου ελλείμματος είναι αισθητά μεγαλύτερα στην ΕΛΛΑΔΑ και τη ΣΟΥΗΔΙΑ, παρά στην ΙΤΑΛΙΑ". Σημειώνουν στη συνέχεια πως "ο μέσος όρος του δημοσιονομικού ελλείμματος μεταξύ 1995 και 1999 πρέπει να έχει πέσει από το 7,2% ως προς το ΑΕΠ στο 3,9% για τη ΣΟΥΗΔΙΑ και από 10,4% του ΑΕΠ στο 5,9% στην ΕΛΛΑΔΑ". Μια τέτοια μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος θα είχε ως συνέπεια ότι "η μέση οικονομική ανάπτυξη θα "έπεφτε" από 2,5% το χρόνο στη ΣΟΥΗΔΙΑ στο 1,8% και από 2,5% το χρόνο στην ΕΛΛΑΔΑ περίπου στο 0%. Θα επείγοντο τότε τα εξωτερικά "χάσματα" (σ.σ. εννοεί τις μαύρες τρύπες στα ισοζύγια εξωτερικών συναλλαγών) και το 1999 η απασχόληση στη ΣΟΥΗΔΙΑ και την ΕΛΛΑΔΑ θα ήταν μικρότερη κατά 110.000 και 152.000, αντίστοιχα"...
• Οι περισσότερες χώρες θα επιτύχουν το κριτήριο ελλείμματος, μέχρι το 1999, όμως μεγάλος αριθμός χωρών αποτυγχάνει να επιτύχει το κριτήριο του χρέους, καθώς "η επίτευξη του κριτηρίου χρέους είναι πολύ πιο δύσκολη από την επίτευξη του κριτηρίου ελλείμματος.Οι συντάκτες της έκθεσης υποθέτουν "ότι οι νέοι στόχοι επιτυγχάνονται, μοιράζοντας το βάρος μεταξύ έμμεσης και άμεσης φορολογίας, με τη δημοσιονομική συρρίκνωση να "γεννά" μια πτώση στα επιτόκια και μια αρχική υποτίμηση των συναλλαγματικών ισοτιμιών".Μ' αυτή την υπόθεση, εκτιμάται ότι "το ΒΕΛΓΙΟ έχει να διανύσει τη μεγαλύτερη απόσταση, που αντανακλά το μέγεθος του χρέους προς το ΑΕΠ, αν και, δοθείσης της προοπτικής για τα δημοσιονομικά ελλείμματα, η ΕΛΛΑΔΑ είναι αυτή που ουσιαστικά οφείλει να αναλάβει τη μεγαλύτερη δημοσιονομική συρρίκνωση".

Οι συνέπειες από την απαιτούμενη - ελέω Συνθήκης Μάαστριχτ - εκπλήρωση των κριτηρίων μείωσης του δημόσιου χρέους θα είχε ως συνέπεια, σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης, τη μείωση της απασχόλησης στην Κοινότητα πάνω από 1 εκατ. μέχρι το 2002, σε σύγκριση με το 1995!Ειδικότερα, οι προσπάθειες για τη μείωση του δημόσιου χρέους θα είχαν ως συνέπεια τη μείωση της απασχόλησης κατά:

• 300.000 στην Ελλάδα
• 270.000 στη Σουηδία
• 230.000 στην Ιταλία
• 70.000 στο Βέλγιο

Οι συνέπειες αυτές στη ΣΟΥΗΔΙΑ και την ΕΛΛΑΔΑ είναι αναλογικά πολύ μεγαλύτερες, γιατί - όπως αναφέρεται στην έκθεση - "η ΕΛΛΑΔΑ πρέπει να κάνει αποδεκτή τη συρρίκνωση και η ΣΟΥΗΔΙΑ έχει χαμηλό πληθωρισμό, κάνοντας τη μείωση του χρέους πιο δαπανηρή... Το προϊόν της ΕΛΛΑΔΑΣ θα έπεφτε κατά 2,5% το χρόνο για πέντε χρόνια παρά θα αυξανόταν με παραπλήσιο μέγεθος την ίδια περίοδο και ο πληθωρισμός θα έπεφτε από το 8% στο 3%. Το κόστος ωστόσο των προσαρμογών αυτών δεν μπορεί να ιδωθεί σαν αμελητέο.

"Η αλήθεια όμως είναι ότι τα περιθώρια για μια άλλη πολιτική είναι ανύπαρκτα. Οι κανόνες του παιγνιδιού είναι καθορισμένοι. Ούτε κάποιες μεγαλύτερες αντιστάσεις στις διαπραγματεύσεις για τα εκκρεμή ζητήματα (Πακέτο Ντελόρ, Ταμείο Συνοχής, κλπ.), ούτε οι μεγαλύτερες τεχνοκρατικές ικανότητες, για προγράμματα και προτάσεις αξιοποίησης των ελαχίστων δυνατοτήτων που δίνει το Μάαστριχτ, ούτε οι κάπως μεγαλύτερες, ίσως, κοινωνικές ευαισθησίες, για το ποιος θα πληρώσει το κόστος της προσαρμογής, μπορούν να αλλάξουν ουσιαστικά την κατάσταση.

Οποιασδήποτε απόχρωσης κυβέρνηση, κυβερνήσεις των διαφόρων παραλλαγών, των γαλάζιων, των πράσινων ή των ροζ ή της ανάμειξης των παραπάνω χρωμάτων, δεν οδηγεί σε αλλαγή των περιεχομένων της Συνθήκης, δεν οδηγεί σε άλλες πολιτικές, πολύ περισσότερο δεν οδηγεί σε υπερβάσεις του Μάαστριχτ. Ας σταματήσει, λοιπόν, η δημαγωγική αντιπολίτευση, που σκοπό έχει να κρύψει την ενσωμάτωση στη λογική του κεφαλαίου, την προσχώρηση στις δεξιές σοσιαλδημοκρατικές επιλογές...".

Απόσπασμα από την ομιλία του βουλευτή Αντώνη Σκυλλάκου.

"Η ΟΝΕ, η "Πολιτική Ενωση", η "Ενωμένη Ευρώπη" είναι μονόδρομος μόνο για την ολιγαρχία του πλούτου, που έχει ταυτίσει την τύχη της, στη συμμαχία με το ξένο κεφάλαιο, υποθηκεύοντας το μέλλον της χώρας.

Δεν είναι μονόδρομος για το λαό. Βέβαια, οι όροι πάλης γίνονται πιο σύνθετοι. Ομως άλλη επιλογή δεν υπάρχει.

Η καμπάνα που χτυπάμε σήμερα, θα ακούγεται αύριο όλο και πιο δυνατά από τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και όχι μόνο της χώρας μας.

Η κατάσταση είναι διεθνώς πολύ ρευστή. Μη βιάζεστε, όσοι βιάζεστε, να πείτε ναι. Είναι μια επιλογή με τεράστιες ευθύνες, που έχει σχέση με την ταυτότητά μας. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ οδηγεί σε μια Ευρώπη ξένη προς τους πόθους και τα συμφέροντα των λαών της Ευρώπης. Αυτή την προειδοποίηση κάνει το ΚΚΕ".

Απόσπασμα από την ομιλία του βουλευτή του ΚΚΕ Μήτσου Κωστόπουλου, στις 28 Ιούλη, στη διάρκεια της ίδιας συζήτησης στη Βουλή.

"Ακούσαμε από ηγετικούς παράγοντες του ΠΑΣΟΚ και το εξής: "Να θυμηθούν - είπαν - ορισμένοι ότι ο λαός πρέπει πρωτύτερα να μιλήσει για τη δικιά του κυριαρχία, για τη δικιά του κυβέρνηση"!

Είναι λυπηρό να επιχειρείται ένας τέτοιος αντιπερισπασμός και μάλιστα, όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε συμφωνήσει με τον Κ. Μητσοτάκη, όπως αποκάλυψε ο τελευταίος, να έρθει στη Βουλή για επικύρωση η Συμφωνία και μέσα στο καλοκαίρι!

Το ΚΚΕ καταγγέλλει στον ελληνικό λαό την κυβέρνηση, την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, την ηγεσία του ΣΥΝ, που υπέταξαν στο νέο δόγμα του "ανήκομεν στο Μάαστριχτ" το θεμελιακό δικαίωμα της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας. Αυτό δεν είναι ένα στιγμιαίο ατόπημα. Είναι μια πρώτη πικρή γεύση για τη θέση της δημοκρατίας στη νέα υπερεθνική οντότητα των μονοπωλίων που δημιουργείται.

Στις κρίσιμες περιστάσεις, στα κρίσιμα ζητήματα, αποκαλύπτεται ποιος είναι με ποιον...".

Απόσπασμα από την τοποθέτηση του Μήτσου Κωστόπουλου,στις 28 Ιούλη 1992, στη σχετική συζήτηση στη Βουλή.