Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και τα προαναφερόμενα μέτρα για την εντατικοποίηση της ασφάλειας. Εχουν εξωστρεφή "χαρακτήρα" και δεν μπορούν ή δε θέλουν να ελέγξουν τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό της χώρας. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η αύξηση του αριθμού των παραστρατιωτικών ομάδων και η ενίσχυση της δράσης τους. Απτή απόδειξη η ανακάλυψη και η εξάρθρωση μιας παραστρατιωτικής ομάδας στο Φοίνιξ των ΗΠΑ, που είχε στη διάθεσή της τέτοιες ποσότητες πυρομαχικών, που θα μπορούσαν να τινάξουν στον αέρα όλη τη χώρα, κάτι άλλωστε που σκόπευαν να κάνουν. Οι "Οχιές" συνελήφθησαν στις αρχές Ιουλίου μετά από στενή παρακολούθηση πολλών μηνών.

Ολα άρχισαν σχεδόν τυχαία, όταν τον περασμένο Νοέμβρη ένας κυνηγός κατήγγειλε στις αστυνομικές αρχές του Φοίνιξ ότι μια ομάδα οπλοφόρων, που άφησαν να εννοηθεί πως εργάζονται για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, τον εμπόδισε να συνεχίσει τη βόλτα του στο δάσος της περιοχής. Λίγες μέρες μετά την καταγγελία αυτή, οι αρχές ανακάλυψαν στην ίδια δασική περιοχή ένα τεράστιο κρατήρα από χρήση ισχυρότατων εκρηκτικών. Η παρεισέφρηση ενός μυστικού πράκτορα στους κόλπους της παραστρατιωτικής οργάνωσης κατέληξε και στην τελική της εξάρθρωση.

Η αποκάλυψη πάγωσε την αμερικανική κοινή γνώμη και δημιούργησε πολλά ερωτηματικά και αμφιβολίες στις ομοσπονδιακές αρχές ασφαλείας. Οι 12 συλληφθέντες, γυναίκες και άνδρες μέχρι 35 χρόνων, είχαν στην κατοχή τους τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών, οπλοπολυβόλων, αλλά και εκρηκτικών υλών, παρόμοιων με αυτές που χρησιμοποιήθηκαν στην ανατίναξη του κτιρίου της ομοσπονδιακής κυβέρνησης στην Οκλαχόμα, τον περασμένο Απρίλη, όταν έχασαν τη ζωή τους περισσότερα από 180 άτομα. Στο κρησφύγετο της οργάνωσης βρέθηκε μάλιστα και βιντεοκασέτα, στην οποία παρέχονταν οδηγίες για τον τρόπο καταστροφής πολλών κτιρίων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, σταθμών των αστυνομικών αρχών, καθώς και κοινωφελών ιδρυμάτων. Επιπλέον, αποδείχτηκε ότι είχαν πρόσβαση στον έλεγχο των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων των μελών τους και παράλληλα στα αρχεία της αστυνομίας και βέβαια στο Ιντερνέτ, μέσω του οποίου πιθανότατα είχαν επαφές με άλλες παραστρατιωτικές ομάδες.

Το πιο ενδιαφέρον, όμως, σημείο της αποκάλυψης είναι, αναμφίβολα, ο τρόπος λειτουργίας των "Οχιών". Κανένας από τους συμπολίτες τους και τους ανθρώπους που τους συναναστρέφονταν καθημερινά δεν είχε αντιληφθεί το παραμικρό. Η απόλυτη πίστη στον όρκο της σιωπής κάνει τους υπευθύνους του FBI να μιλούν για τυφλή προσήλωση στο στόχο της οργάνωσης, που δεν ήταν άλλος από την καταστροφή καίριων κυβερνητικών θέσεων και, κατά συνέπεια, η επίτευξη βαθύτατων πληγμάτων σε όλο το κρατικό και κοινωνικό πλέγμα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η εξάρθρωση των "Οχιών", που, τουλάχιστον, προς το παρόν δεν έχουν συνδεθεί με την περσινή βομβιστική επίθεση στην Οκλαχόμα, έφερε και πάλι στο προσκήνιο ένα φλέγον πρόβλημα για τη σημερινή αμερικανική κοινωνία. Σε μια περίοδο, που τόσο η κεντρική εξουσία όσο και η κοινή γνώμη των ΗΠΑ έχει κυριαρχηθεί από μια "αντιτρομοκρατική υστερία", τους οποίους "βλέπει" παντού, οι επίδοξοι τρομοκράτες κυοφορούνται μέσα στα ίδια της τα σπλάχνα. Η πριν δύο χρόνια χαλάρωση της νομοθεσίας για την οπλοχρησία ενίσχυσε σημαντικά την τάση αυτή.

Το FBI παραδέχεται ότι ο αριθμός των ομάδων αυτού του είδους είναι, μάλλον, μεγάλος και ότι ο οπλισμός τους αδύνατο να καθοριστεί. Μυστήριο, επίσης, καλύπτει τη λειτουργία, καθώς και τις πιθανές επαφές και τη συνεργασία που οι παραστρατιωτικές οργανώσεις έχουν μεταξύ τους. Ανώτατοι αξιωματούχοι των αρχών ασφαλείας αναγκάστηκαν να παραδεχτούν, μετά τη σύλληψη των "Οχιών", ότι οι οργανώσεις του είδους, οι δυνατότητες και οι στόχοι τους είχαν υποτιμηθεί όλα αυτά τα χρόνια, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι σχεδόν ανεξέλεγκτες. Οι 12 "Οχιές" δεν άνοιξαν το στόμα τους ούτε μία στιγμή, όμως, οι κατηγορούμενοι για την επίθεση στην Οκλαχόμα είχαν τονίσει ότι αιτία των πράξεών τους ήταν "η διαρκώς αυξανόμενη διαφθορά και παρακμή της αμερικανικής κοινωνίας, με τους μετανάστες που παίρνουν τις δουλιές, με τους έγχρωμους που διαμαρτύρονται ακόμα για το ρατσισμό, με την απαγόρευση της αυτοδικίας ενάντια στο "κακό"".

Το αμερικανικό όνειρο φαίνεται, πλέον, ξεκάθαρα ότι έχει πάψει να εμψυχώνει ακόμα και τους πιο μεγάλους εμπνευστές του, όπως και τα δημιουργήματά τους. Η ώρα της νέμεσης, για ένα σύστημα και μια κοινωνία που βασίστηκαν στις επιταγές της ικανοποίησης των συμφερόντων των λίγων, που επέκτειναν τις βλέψεις τους στην πλάτη ολόκληρης της ανθρωπότητας, μοιάζει να έχει αρχίσει και εκτελείται από τα ίδια τα παιδιά του.

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

"Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο εκδημοκρατισμός στην Ελλάδα, αλλά και στην Τουρκία, δεν οδήγησε στη διευθέτηση της διαφοράς τους, μείωσε όμως στο ελάχιστο τον κίνδυνο στρατιωτικής σύρραξης των δύο χωρών".

Λακωνική, αλλά σημαντική η αναφορά του σημερινού πρωθυπουργού του Ισραήλ. Σημαντική, κυρίως για τις ανακρίβειες και τις απλουστεύσεις της.

Το ελλαδικό πραξικόπημα και η επέλαση του Αττίλα στο νησί της Αφροδίτης συνέβησαν το 1974, όχι το 1975. Δεν επρόκειτο για "ελληνο-τουρκικό πόλεμο" - η χούντα είχε φροντίσει να αποσύρει τα ελληνικά στρατεύματα από το νησί - αλλά για διπλή ΝΑΤΟική εισβολή και διαμελισμό της αδέσμευτης Κυπριακής Δημοκρατίας. Και η γνωστή θεωρία του "εκδημοκρατισμού" και της άρρηκτης σχέσης του με την ειρήνη, παραμένει θεωρία με πολλά και σοβαρά κενά. Στο θρίλερ του τουρκικού εκδημοκρατισμού, το ατελείωτο αυτό θρίλερ γενεών, το μόνο βέβαιο είναι ότι πρωταγωνιστές παραμένουν οι στρατηγοί. Και ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι αναλυτές διστάζουν να υποστηρίξουν, ότι αυτού του είδους ο εκδημοκρατισμός έχει ..."μειώσει στο ελάχιστο" τον κίνδυνο τουπολέμου. Η Τουρκία βρίσκεται στο χείλος ενός γενικευμένου εμφυλίου πολέμου και η κούρσα των ελληνο-τουρκικών εξοπλισμών τρέχει με ταχύτητα ιλιγγιώδη.

Οι ανακρίβειες και οι απλουστεύσεις του κυρίου Νετανάχιου πρόσκαιρη μόνο θα είχαν σημασία, αν δεν ήταν, όπως φαίνεται ότι είναι, ενδεικτικές της γενικότερης αντίληψης που επικρατεί στο Ισραήλ για τα ελληνοτουρκικά.

Η αντίληψη αυτή χαρακτηρίζεται κυρίως από την ευρύτατη πεποίθηση, ότι η ενίσχυση της τουρκικής ισχύος είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την "ασφάλεια" στη Μέση Ανατολή.

Οι δημαγωγικές διακηρύξεις και η μεγάλη εκλογική δύναμη των ισλαμιστών, λίγο έως καθόλου επηρεάζουν τη βασική αυτή αρχή της ισραηλινής πολιτικής, που, με την άνοδο του κυρίου Νετανάχιου στην εξουσία, απέκτησε μεγαλύτερη σημασία, καθώς η κυβέρνησή του δείχνει αδιάφορη να διαπραγματευτεί με τη Συρία.

"Η κυβέρνησή μας συνεχάρη τον κύριο Ερμπακάν μόλις αυτός ανέλαβε την πρωθυπουργία", μου είπε Ισραηλινός ερευνητής στη Σχολή Πολεμικών Σπουδών του Κινγκς Κόλετζ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. "Κι αν, όπως φαίνεται, το ισραηλινο-τουρκικό σύμφωνο (που υπέγραψαν οι δύο χώρες τον περασμένο Φεβρουάριο) παραμείνει σε ισχύ στις μέρες της κυβέρνησης Ερμπακάν, η γενικότερη εκτίμησή μας για την Τουρκία θα επιβεβαιωθεί περισσότερο από ποτέ".

Οσο για την Ελλάδα και την Κύπρο, οι περισσότεροι Ισραηλινοί παρατηρητές εξακολουθούν να τις θεωρούν "λιγότερο σημαντικές από την Τουρκία". Σε κάθε περίπτωση, πιστεύει ο Ισραηλινός συνομιλητής μου, που προτιμά να παραμείνει ανώνυμος, "είναι σαφές ότι το ισραηλινο-τουρκικό σύμφωνο δε στρέφεται εναντίον των χωρών αυτών".

Αν όμως το συγκεκριμένο σύμφωνο δεν αφορά άμεσα την Ελλάδα και την Κύπρο, δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο για το συνεχή εξοπλισμό της Τουρκίας, που τα τελευταία δύο χρόνια είναι ένας από τους καλύτερους πελάτες της εξαιρετικά δυναμικής, ισραηλινής στρατιωτικής βιομηχανίας.

Τον περασμένο Μάρτιο, η ισραηλινή Βουλή, Κνέσετ, ενέκρινε πιστώσεις 410 εκατομμυρίων δολαρίων,για την εφαρμογή συμφωνίας ύψους 600 εκατομμυρίων,με αντικείμενο την αναβάθμιση 54 τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών Μακ Ντόνελ - Ντάγκλας F - 4E από την Ισραηλινή Αεροδιαστημική Βιομηχανία (ΙΑΙ). Ανάμεσα στ' άλλα, τα αεροσκάφη αυτά θα εφοδιαστούν με πυραύλους αέρος - εδάφους "Ποπάι", που κατασκευάζει η ιδιωτική ισραηλινή εταιρία "Ραφαέλ". Η ΙΑΙ και ιδιωτικές ισραηλινές στρατιωτικές βιομηχανίες, όπως η ΕΛΒΙΤ, διαπραγματεύονται μια ακόμα μεγάλη συμφωνία για τον εκσυγχρονισμό 40 τουρκικών αεροσκαφών F - 5A/B, μαζί με βρετανικές, αμερικανικές και καναδικές εταιρίες.

Οι κερδοφόρες δραστηριότητες της ισραηλινής στρατιωτικής βιομηχανίας, που συμμετέχει στις συνολικές ισραηλινές εξαγωγές με ποσοστό που προσεγγίζει το 20% του συνόλου, είναι η δεύτερη βασική διάσταση της ισραηλινής πολιτικής στην περιοχή μας, όπως και σε άλλα μέρη του κόσμου.

"Το εμπόριο όπλων έχει τη δική του, διεθνή δυναμική",λέει ο Ισραηλινός ερευνητής στο Κινγκς. "Υπάρχουν γενικά δύο τρόποι να προσεγγίζεις εύφλεκτες περιοχές: είτε επιβάλλεις γενικό εμπάργκο είτε πουλάς, πουλάς όπλα και στις δύο πλευρές. Το Ισραήλ κάνει το δεύτερο, όπως και πολλές πολλές άλλες χώρες".

Σαν χώρα όμως της περιοχής, το Ισραήλ έχει ιδιαίτερα συμφέροντα που διακυβεύονται από ενδεχόμενη ελληνο-τουρκική σύρραξη. Ενα τέτοιο ενδεχόμενο - φοβούνται οι Ισραηλινοί - θα δημιουργούσε μεγάλα εμπόδια στην υποστήριξη που ο αμερικανικός 6ος Στόλος παρέχει στο Ισραήλ. Μεγάλο μέρος των ισραηλινών εξαγωγών, προσθέτουν διεθνείς παρατηρητές, περνά μέσα από την Κύπρο, που, μαζί με την Ελλάδα και την Τουρκία, έχει μεγάλη σημασία για το ισραηλινό εμπόριο στη Μέση Ανατολή και στην Ευρώπη.

"Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά", συμπληρώνει ο Ισραηλινός συνομιλητής μου, "είναι ότι το Ισραήλ είναι τελικά μικρή χώρα, που ούτε θέλει ούτε και μπορεί να ανατρέψει τη στρατηγική ισορροπία στην Ανατολική Μεσόγειο. Για τέτοιες δυνατότητες, να ψάξετε αλλού, στην Ευρώπη ίσως".

"Αυτό που έχει σημασία είναι ότι εδώ μιλάμε για όπλα επιθετικά, μεγάλης γεωγραφικής εμβέλειας, που δίνουν τη δυνατότητα διεξαγωγής πολέμου, όχι μόνο μέσα, αλλά και πέραν των ελληνο-τουρκικών συνόρων", μου είπε ο Τάσος Κοκκινίδης, αναλυτής στο γραφείο του Λονδίνου του Βρετανικού - Αμερικανικού Συμβουλίου Ενημέρωσης για την Ασφάλεια (BASIC).

Η κύρια ευθύνη, η επιλογή που τελικά θα κρίνει τις εξελίξεις, ανήκουν πάντα στην Αγκυρα και στην Αθήνα, τονίζει ο κύριος Κοκκινίδης. "Είναι σοβαρή - το λιγότερο - αντίφαση, να διαπραγματεύονται απ' τη μια μέτρα για την αποκλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο και να αγοράζουν από την άλλη τέτοιου τύπου όπλα".

Αλλά το ζήτημα δεν είναι μόνο ελληνοτουρκικό. Οσο αφορά στο Ισραήλ, οι μεγάλες πωλήσεις όπλων τείνουν να το καταστήσουν "νέο ανεξέλεγκτο παράγοντα στη Νοτιοανατολική, όπως και στην Κεντρική Ευρώπη", λέει ο αναλυτής του BASIC.

Ο ζήλος με τον οποίο η ισραηλινή στρατιωτική βιομηχανία εφαρμόζει το δόγμα της "ελεύθερης αγοράς" είναι εντυπωσιακός στις περιοχές αυτές, όπως και στη Νοτιοανατολική Ασία. Και έχει φαίνεται αρχίσει να προβληματίζει την Ουάσιγκτον και τις δυτικοευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ιδιαίτερα μετά την εκλογή του κυρίου Νετανάχιου, που είναι ενθουσιώδης οπαδός του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού και διακηρύσσει τη δυνατότητα οικονομικής "αυτονομίας" του Ισραήλ από τις ΗΠΑ.

Αλλά βέβαια, η Ουάσιγκτον και οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι αυτές που και σήμερα τροφοδοτούν κυρίως την ελληνοτουρκική κούρσα των εξοπλισμών. Το Ισραήλ, έτσι, δεν κατάφερε να κλείσει συμφωνία ύψους 309 εκατομμυρίων δολαρίων για την κατασκευή τουρκικών αεροσκαφών - τάνκερ, το 1995. Η Αγκυρα "νοίκιασε" τελικά αεροσκάφη για το σκοπό αυτό από τις ΗΠΑ - παρά το γεγονός ότι η ισραηλινή προσφορά ήταν οικονομικά πιο συμφέρουσα και χωρίς δεσμεύσεις για την Τουρκία.

Το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα της Ελλάδας, αλλά και της Κύπρου, στην οποία οι Ισραηλινοί είναι πρόθυμοι να πουλήσουν όπλα σε αντίθεση με τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς, αναμένονται με μεγάλο ενδιαφέρον από τους κύκλους του διεθνούς εμπορίου όπλων και από τους αντιπάλους τους.

* Ο Σέργιος Ζαμπούρας είναι πολιτικός επιστήμονας, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ

"Από βαθύτατες ανησυχίες και μεγάλους φόβους" διακατέχεται σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών της πρώην Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας, αναφορικά με τη χειροτέρευση της κοινωνικής και οικονομικής τους κατάστασης. Κι αυτό, λόγω των συνεχιζόμενων δραστικών κοινωνικών περικοπών και της αυξανόμενης ανεργίας, η οποία εδώ και πολύ καιρό έχει πάρει αληθινά μαζικές διαστάσεις σ' ολόκληρη την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Πολύ περισσότερο, όμως, στα πέντε νέα ομοσπονδιακά κρατίδια, τα οποία έχουν προέλθει από τη ΓΛΔ.

Στο βασικό αυτό συμπέρασμα κατέληξε και πάλι πρόσφατα το Κοινωνικοεπιστημονικό Κέντρο Βερολίνου - Βραδεμβούργου, το οποίο για έβδομη φορά πραγματοποίησε την ετήσια δημοσκόπησή του στην Ανατολική Γερμανία. Θέμα της δημοσκόπησης: Οι συνθήκες ζωής των κατοίκων και ειδικά οι συνέπειες που δημιουργούνται από το συνεχές ξήλωμα του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας, που τόσο αναπολούν σήμερα οι κάτοικοι του πρώην σοσιαλιστικού γερμανικού κράτους.

Η ανασφάλεια, που επικρατεί γενικά, συνδεδεμένη με τις πραγματικές εξελίξεις που σημειώνονται στην αγορά εργασίας, καθώς και με την αισθητή πτώση των πραγματικών εισοδημάτων στα πέντε νέα ομοσπονδιακά κρατίδια, μεταξύ άλλων, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι συγκρίνουν τις τωρινές συνθήκες διαβίωσής τους στην ενωμένη καπιταλιστική Γερμανία με εκείνες της πρώην Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας. Ετσι, λοιπόν, πάνω από το 75% των ερωτηθέντων δήλωνε ότι ήταν πιο ευχαριστημένο κατά την περίοδο πριν το 1989, όταν δηλαδή υπήρχε ακόμα η ΓΛΔ.Τότε, όπως και οι ίδιοι υπογραμμίζουν, είχαν την κοινωνική τους ασφάλεια, καθώς και τη σίγουρη και μόνιμη θέση εργασίας που τους παρείχε το σοσιαλιστικό κράτος. Ενδιαφέρουσα θεωρείται η διαπίστωση ότι, πριν απ' όλα, οι γυναίκες είναι εκείνες οι οποίες στη μεγάλη τους πλειοψηφία, το 83% δηλαδή,προβάλλουν όλο και περισσότερο αντίσταση κατά των συνεχιζόμενων κοινωνικών περικοπών και του οξυνόμενου προβλήματος της μαζικής ανεργίας.

Μια επικείμενη μείωση της μαζικής ανεργίας, σύμφωνα με τις απόψεις της πλειοψηφίας των ερωτηθέντων, κάθε άλλο παρά ρεαλιστική θεωρείται. Αντίθετα, πιστεύουν ότι αυτή θα προσλαμβάνει όλο και δραματικότερες διαστάσεις... Επίσης, μια γενική μείωση του χρόνου εργασίας, σε καμιά περίπτωση δε συνιστά αποτελεσματικό μέσο για μια αισθητή μείωση του αριθμού των ανέργων, οι οποίοι, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, σε παγγερμανική κλίμακα φτάνουν σήμερα στα 4 εκατομμύρια άτομα,ενώ τα συνδικάτα δηλώνουν ότι οι άνεργοι ξεπερνούν τα 7 εκατ.,αν λάβει υπόψη του κανείς τα σκοτεινά νούμερα, δηλαδή εκείνους τους ανέργους οι οποίοι δεν είναι δηλωμένοι στους επίσημους καταλόγους των Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας. Η αποφασιστική λύση του τεράστιου αυτού κοινωνικού προβλήματος βρίσκεται στην παράλληλη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Χαρακτηριστικό είναι ακόμα το γεγονός ότι όλο και περισσότερο στα πλαίσια της παραπάνω δημοσκόπησης εκφραζόταν η πεποίθηση πως το οξυνόμενο πρόβλημα της μαζικής ανεργίας συνδέεται άμεσα με την καπιταλιστική οικονομία της αγοράς, η οποία είχε καταστροφικές συνέπειες στη σοσιαλιστική οικονομία της πρώην Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας. Η συνεχιζόμενη χειροτέρευση της κοινωνικής και οικονομικής θέσης δεν είναι λοιπόν αποτέλεσμα του παρελθόντος του πρώην σοσιαλιστικού γερμανικού κράτους. Και θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι οι παραπάνω αντιλήψεις εκφράζονται από τη μεγάλη πλειοψηφία των ερωτηθέντων ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας και είδους απασχόλησης.

Ταυτόχρονα, διαπιστώνεται, όπως και σε προηγούμενες δημοσκοπήσεις, η υψηλή ετοιμότητα τόσο να δεχτεί κανείς, όσο και να διασφαλίσει μια θέση εργασίας. Κι αυτό, ασχέτως ηλικίας και φύλου. Η γενική, όμως, αρνητική κατάσταση που κυριαρχεί στην αγορά εργασίας έχει ως αποτέλεσμα να συμπίπτουν οι θέσεις και οι γνώμες αναφορικά με τα αίτια που προκαλούν τα πρωτοφανή στα μεταπολεμικά χρόνια ποσοστά ανεργίας.

Τα εισοδήματα που σημειώνονται σήμερα στα πέντε νέα ομοσπονδιακά κρατίδια, από την πλειοψηφία των ερωτηθέντων θεωρούνται ότι υπόκεινται σε σοβαρές διακρίσεις. Κι αυτό είναι φυσικό, αφού αυτά είναι αισθητά χαμηλότερα απ' αυτά των Δυτικογερμανών πολιτών και κατά συνέπεια δεν είναι πρόθυμοι σε καμιά περίπτωση να τα αποδεχτούν.

Τέλος, οι Ανατολικογερμανοί πολίτες ομόφωνα εκφράζουν την άποψη ότι κάτω από τις σημερινές συνθήκες που επικρατούν είναι αδύνατον να έχουν κάποια γνώμη για τα συμβαίνοντα στις επιχειρήσεις όπου εργάζονται, κάτι που συνέβαινε πριν στο σοσιαλιστικό γερμανικό κράτος. Πάντως, μεγάλη σημασία έχει το γεγονός ότι οι σημερινοί εργαζόμενοι της πρώην Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας είναι πανέτοιμοι να συμμετάσχουν δραστήρια σε αγώνες ενάντια στο συνεχιζόμενο ξήλωμα του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας, σε άλλες διαμαρτυρίες, καθώς και σε απεργιακές κινητοποιήσεις, προκειμένου ν' αμυνθούν στις αυθαιρεσίες των μεγαλοεπιχειρηματιών και να προστατέψουν τα εισοδήματά τους, τα οποία μειώνονται όλο και περισσότερο...

Ν. Η. - Η.

Λακωνική και σημαντική η αναφορά του Β. Νετανάχιου στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά κυρίως βρίθει από ανακρίβειες και απλουστεύει τα γεγονότα

Μεγάλη ανατριχίλα προκάλεσαν στην αμερικανική κοινή γνώμη οι τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών, όπλων και εκρηκτικών υλών, που ανακαλύφθηκαν στο κρησφύγετο της παραστρατιωτικής οργάνωσης "Οχιές", που, παρά τον μικρό αριθμό των μελών τους, μόνο 12, είχαν στόχο να τινάξουν στον αέρα πλήθος κυβερνητικών και ομοσπονδιακών κτιρίων. Προφανώς είχαν και τα μέσα να το πραγματοποιήσουν