Καταστροφική για την Ελλάδα, καθώς και για τα πλατιά λαϊκά στρώματα στη χώρα μας, αλλά και τους εργαζόμενους των άλλων χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αποδεικνύεται η πολιτική που επιβλήθηκε από το μεγάλο κεφάλαιο, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Και αν δεν ανατραπεί αυτή η πολιτική, με την κοινή πάλη των θυμάτων της, με τη δημιουργία του απαραίτητου μετώπου τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μέχρι το 1999, η φτώχεια και η εξαθλίωση θα αγκαλιάσει εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενα νοικοκυριά, που σήμερα διατηρούν ένα στοιχειώδες επίπεδο διαβίωσης. Στο συμπέρασμα αυτό, θα καταλήξει όποιος διαβάσει την έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με θέμα: "Τα αποτελέσματα στην απασχόληση, από τα δημοσιονομικά κριτήρια του Μάαστριχτ",που παρουσιάζει σήμερα ο "Ρ" και είναι αρκετά αποκαλυπτική.

Η υποσημείωση, πως "τα συμπεράσματα της έκθεσης είναι των συγγραφέων και μόνο" και πως "η Ευρωβουλή δε συμφωνεί αναγκαστικά με τα παρακάτω", δεν μειώνει τη σημασία των συμπερασμάτων, που καταλήγουν οι συντάκτες της έκθεσης, σχετικά με τις οδυνηρές επιπτώσεις, που είχαν και θα έχουν μέχρι το 1999, οι πολιτικές που ενσωματώθηκαν στη Συνθήκη, για τους λαούς της Ευρώπης και τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η έκθεση που συντάχτηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιούνη του 1995, χρησιμοποιεί τις παγκόσμιες οικονομικές προοπτικές, όπως περιγράφηκαν το Μάη του 1995 στην έκθεση του Εθνικού Ινστιτούτου Οικονομικής Ανασκόπησης. Παραθέτουμε στη συνέχεια, ευρεία περίληψη της Εκθεσης του Ευρωκοινοβουλίου, που είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική.

"Τα συμπεράσματα - "κλειδιά" που καταλήξαμε - αναφέρεται χαρακτηριστικά στο πρώτο μέρος της έκθεσης - είναι ότι η ΙΤΑΛΙΑ, η ΕΛΛΑΔΑ και η ΣΟΥΗΔΙΑ πιθανώς θα αποτύχουν να εκπληρώσουν τα κριτήρια των ελλειμμάτων και του χρέους το 1999... Επίσης, ένας αριθμός χωρών, κυρίως χώρες - μέλη της Νότιας Ευρώπης, θα μπορούσε επίσης να αποτύχει να ικανοποιήσει τους απαιτούμενους όρους για τη σύγκλιση του πληθωρισμού". Οι συντάκτες σημειώνουν πως οι προβλέψεις τους "είναι γενικά πιο αισιόδοξες από ανάλογες που έγιναν το 1993, ή το 1994 και εν μέρει αντανακλούν τη δύναμη της ανάκαμψης της ΕΕ τον τελευταίο χρόνο", η οποία όμως ανακόπηκε στα τέλη του 1995.

Συνυπολογίζοντας το κόστος για όλες τις χώρες - μέλη, που επιδιώκουν την κάλυψη των κριτηρίων του δημοσιονομικού ελλείμματος σε ποσοστό 3% επί του ΑΕΠ μέχρι το 1999 και του δημοσίου χρέους σε ποσοστό 60% επί του ΑΕΠ μέχρι το 2002,οι συντάκτες της έκθεσης, κατέληξαν στα παρακάτω συμπεράσματα:

• Ελλείμματα: Η επίτευξη του κριτηρίου των ελλειμμάτων το 1999, θα μπορούσε να μειώσει προσωρινά την απασχόληση στην ΕΕ κατά μισό εκατομμύριο,σε σχέση με το έτος βάσης μας (στο εξής βάση).
• Ανάπτυξη: Την περίοδο από το 1995 μέχρι το 1999 οι πολιτικοί χειρισμοί που απαιτούνται για την επίτευξη του στόχου των ελλειμμάτων θα μπορούσαν να ελαττώσουν την οικονομική ανάπτυξη σε ΙΤΑΛΙΑ, ΣΟΥΗΔΙΑ και ΕΛΛΑΔΑ, σε ετήσια βάση κατά 0,5, 0,7 και 2,5 τοις εκατό αντίστοιχα. Στο σύνολο της ΕΕ, η ανάπτυξη θα μπορούσε να μειωθεί κατά 0,14% ετησίως,αντανακλώντας την έλλειψη της ανάγκης για περαιτέρω δημοσιονομική σύγκλιση σε ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ και ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ.
• Δημόσιο χρέος: Η επίτευξη του κριτηρίου του χρέους το 2002 θα μπορούσε να μειώσει προσωρινά την ολική απασχόληση στην ΕΕ κατά 1 εκατομμύριο, σε σχέση με το έτος βάσης μας, με την οικονομική ανάπτυξη στην ΕΕ να μειώνεται κατά 0,26% ετησίως από το 1995 μέχρι το 1999.
• Κάθε προσπάθεια για επίτευξη του στόχου του χρέους θα μείωνε την ανάπτυξη σημαντικά στην ΙΤΑΛΙΑ και τη ΣΟΥΗΔΙΑ και το ΑΕΠ θα έπεφτε κατά 2,6% ετησίως στην ΕΛΛΑΔΑ, με την απασχόληση μικρότερη κατά 290.000 κάτω από τη βάση.

Οι συντάκτες της έκθεσης επιχείρησαν να καταγράψουν τις εξελίξεις στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσής, αν δεν εφαρμόζονταν οι πολιτικές του Μάαστριχτ. Δίνοντας τις παρακάτω αναφερόμενες απαντήσεις, δεν διαγράφουν, βέβαια, μια πολιτική προς όφελος των εργαζόμενων και των λαών, αλλά φανερώνουν - έστω και χωρίς να το θέλουν - πόσο ψεύτικα είναι τα επιχειρήματα περί "μονόδρομου".

"Εγκαταλείποντας τα κριτήρια του Μάαστριχτ και ανατρέποντας τις υποθέσεις σε ιστορικές αναφορές των κυβερνητικών ελλειμμάτων - σημειώνουν οι συντάκτες της έκθεσης - θα μπορούσε να επιτευχθεί προσωρινά άνοδος της απασχόλησης στην ΕΕ κατά 200.000 άτομα πάνω από τη βάση ως το τέλος του αιώνα".Και προσθέτουν:

• Η διαφορά μεταξύ της εγκατάλειψης των δημοσιονομικών κριτηρίων και της ολοκληρωτικής υιοθέτησής τους, εντοπίζεται σε απώλειες εργατικού δυναμικού της τάξης του μισού εκατομμυρίου σε όλη την Ευρώπη ως το τέλος του αιώνα. Οι απώλειες σε εργατικό δυναμικό που εισάγονται με τα κριτήρια του Μάαστριχτ θα μπορούσαν να αντισταθμιστούν με ποικίλους τρόπους.
• Μια ετήσια άνοδος των ιδιωτικών επενδύσεων στην ΕΕ κατά 20 δισ. ECU για πέντε χρόνια, χρηματοδοτούμενη από κοινοτικά δάνεια, θα μπορούσε να ανεβάσει την απασχόληση της ΕΕ κατά 175.000, αντισταθμίζοντας μερικές από τις πιο πάνω επιπτώσεις απώλειας εργατικού δυναμικού.
• Μια ανταγωνιστική πρωτοβουλία, που θα ανέβαζε τις εξαγωγές κατά 1% το χρόνο, θα μπορούσε επίσης να ανεβάσει την απασχόληση κατά 500.000 στο τέλος του αιώνα, αντισταθμίζοντας μερικές από τις πιο πάνω επιπτώσεις απώλειας εργατικού δυναμικού.

Με Ανοιχτή Επιστολή προς τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τους απόμαχους της δουλιάς, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, είχε καταγγείλει στις 26 Ιούλη του 1992, τη βιαστική και κρυφά από το λαό κύρωση της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Ανάμεσα σε άλλα, η Ανοιχτή Επιστολή σημείωνε:

"Αρχίζει αύριο στην Ολομέλεια της Βουλής η συζήτηση για την κύρωση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, σύμφωνα με την οποία, παραχωρούνται κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας σε μια ολιγομελή, ανεξέλεγκτη και υπερεθνική εξουσία, εγκαταστημένη τυπικά στις Βρυξέλλες.

Η εσπευσμένη διεξαγωγή της συζήτησης, η αποφυγή οποιασδήποτε ουσιαστικής ενημέρωσης του λαού και η κατηγορηματική άρνηση στην πρόταση του ΚΚΕ για διενέργεια δημοψηφίσματος, φανερώνουν ανάγλυφα τους φόβους των οπαδών του Μάαστριχτ στο ενδεχόμενο να εκφραστεί ελεύθερα η κυρίαρχη λαϊκή θέληση. Κάνουν ολοφάνερο τον πραγματικό χαρακτήρα και περιεχόμενο της Συνθήκης και τις συνέπειές της σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας, της οικονομίας και των εργαζόμενων...

Η κυβέρνηση της ΝΔ αναλαμβάνει τεράστιες και ιστορικές ευθύνες.

Υποτάσσει τη χώρα με συνοπτικές διαδικασίες και κρατώντας το λαό στο περιθώριο, σε μια ανισότιμη και εκμεταλλευτική σε βάρος της Ελλάδας υπερεθνική ένωση. Υποτάσσει το μέλλον της χώρας στους σχεδιασμούς, τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα του πολυεθνικού κεφαλαίου της Δυτικής Ευρώπης και των ντόπιων συνεταίρων του. Επιδιώκει να ελαχιστοποιήσει και να ακυρώσει τις δυνατότητες μιας εθνικής αναπτυξιακής πορείας προς όφελος των εργαζόμενων και της διεκδίκησης μιας ισότιμης θέσης στον ευρωπαϊκό και διεθνή καταμερισμό εργασίας...

Ιστορικές όμως είναι και οι ευθύνες των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ και του λεγόμενου ΣΥΝ. Η υπερψήφιση της Συνθήκης και η υποταγή τους στα ψευτοδιλήμματα της απομόνωσης, παρά τις φραστικές αντιρρήσεις και τις δήθεν κριτικές, επέτρεψαν στην κυβέρνηση να μεθοδεύσει το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα της επικύρωσης...".

Η πρόταση για τη διενέργεια εθνικού δημοψηφίσματος, σχετικά με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την αναθεώρησή της συνολικά, είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ, υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή της η Επιτροπή Δημοψηφίσματος για το Μάαστριχτ,με αφορμή τα τέσσερα χρόνια από την κύρωση της Συνθήκης στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Καλεί επίσης, τον ελληνικό λαό και κάθε μαζικό φορέα, να στηρίξει αποφασιστικά την εύλογη αυτή δημοκρατική απαίτηση.

Ολόκληρη η ανακοίνωση της Επιτροπής έχει ως εξής:

Στην έκθεση γίνεται εκτενής αναφορά στις προοπτικές για την ευρωπαϊκή οικονομία, που για την Ελλάδα, την Ιταλία και τη Σουηδία, διαγράφονται δυσοίωνες. Οι πλέον αξιοσημείωτες προβλέψεις είναι οι παρακάτω:

• Απασχόληση: "... Η μεγέθυνση της απασχόλησης είναι περισσότερο ταχεία στα κράτη της Νότιας Ευρώπης, με τρανταχτή εξαίρεση την ΕΛΛΑΔΑ και ορισμένα μικρότερα κράτη - μέλη, όπως ΑΥΣΤΡΙΑ, ΔΑΝΙΑ, ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ και ΙΡΛΑΝΔΙΑ, αντανακλώντας τους αναλογικά υψηλότερους ρυθμούς οικονομικής ανόδου και τις προοπτικές δημογραφικής ανάπτυξης".
• Πληθωρισμός: "... Αν και ο πληθωρισμός στην Ελλάδα προβλέπεται να είναι αισθητά μεγαλύτερος, γύρω στο 8%-8,5%, θα συνεχίζει να δείχνει καλύτερο δείκτη από οποιαδήποτε άλλη περίοδο τις προηγούμενες δυο δεκαετίες... ".
• Δημοσιονομική πολιτική: "... Προς το παρόν πιθανό είναι ότι οι περισσότερες χώρες - μέλη της ΕΕ θα μπορέσουν να επιτύχουν ελλείμματα κάτω από το 3% του ΑΕΠ τους μέσα στα επόμενα 4-5 χρόνια, με τις κλασικές εξαιρέσεις ΙΤΑΛΙΑΣ, ΕΛΛΑΔΑΣ και ΣΟΥΗΔΙΑΣ".
• Δημόσιο χρέος: "Χώρες με υψηλό δείκτη χρέους, όπως η ΙΤΑΛΙΑ, η ΕΛΛΑΔΑ, το ΒΕΛΓΙΟ και η ΙΡΛΑΝΔΙΑ, θα πρέπει να αποδεσμεύουν ένα πρωτογενές πλεόνασμα, προκειμένου να σταθεροποιήσουν το συνολικό επίπεδο χρέους... "
• Προοπτικές για τη Νομισματική Ενωση: "... Ενώ μια ακόμα πιο σκληρή νομισματική πολιτική θα μπορούσε να μειώσει τον πληθωρισμό, θα αύξανε την ανάγκη για περαιτέρω δημοσιονομική συρρίκνωση, αφού θα ανέβαζε το κόστος εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους. Από την άποψη αυτή, προσπάθειες για ακόμα χαμηλότερο πληθωρισμό σε ΙΤΑΛΙΑ και ΕΛΛΑΔΑ, θα μείωναν απότομα την ταχύτητα με την οποία είναι τώρα εφικτό να "χαμηλώσουν" το λόγο Χρέος/ΑΕΠ".

"Κανείς δεν μπορεί γενικά να μη συμφωνεί στη μείωση του πληθωρισμού και στον περιορισμό των ελλειμμάτων. Ομως, προκύπτουν δυο ερωτήματα, που αφορούν την περιβόητη σύγκλιση. Και την ονομαστική και την ουσιαστική.

Το πρώτο ερώτημα είναι, αν με αυτή τη συνθήκη και με δεδομένη την πολιτική που ακολουθήθηκε από τις κυβερνήσεις της ΝΔ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, αν μπορούν να συγκλίνουν οι οικονομίες. Και το δεύτερο,ποιος και με ποια μέτρα θα πληρώσει το κόστος, το οποίο υπολογίζεται για τη χώρα μας ότι κυμαίνεται στα 8 - 10 επιπλέον τρισ. μέχρι το 1996...".

Κρίσιμα ερωτήματα, που είχαν τεθεί στη σχετική συζήτηση της Βουλής, στις 27 Ιούλη, από τον βουλευτή του ΚΚΕ, Θανάση Παφίλη.Η ζωή έχει δώσει ήδη τις απαντήσεις.

"Το ΚΚΕ προειδοποιεί τι περιμένει τον ελληνικό λαό από τη Συμφωνία του Μάαστριχτ.

Στην εργατική τάξη: Αύξηση της ανεργίας, πάγωμα των αυξήσεων, ένταση της εκμετάλλευσης, χτύπημα των συνδικαλιστικών ελευθεριών.

Στους αγρότες: Αύξηση κόστους παραγωγής, μείωση τιμών, όξυνση προβλημάτων διάθεσης της παραγωγής.

Στους μικρομεσαίους: Οξυνση των προβλημάτων, λεηλασία από τις πολυεθνικές, κλείσιμο επιχειρήσεων από τον ανταγωνισμό.

Στις γυναίκες: Νέες ανισότητες, αφαίρεση δικαιωμάτων, νέες μορφές εκμετάλλευσης, μεγαλύτερη ανεργία.

Στη νεολαία: Νέα αδιέξοδα, μεγαλύτερα προβλήματα στην απασχόληση, νέοι φραγμοί στην εκπαίδευση και την εξέλιξη.

Στους συνταξιούχους και τους απόμαχους της δουλιάς δε χρειάζεται να σημειώσουμε τίποτε. Ηδη ζουν τα αποτελέσματα και την "ευγνωμοσύνη" της νέας Ευρώπης και του συστήματος...".

Απόσπασμα από την ομιλία του Θανάση Παφίλη στη Βουλή, στις 27 Ιούλη 1992.

"Το ΚΚΕ ξέρει πολύ καλά ότι η διεθνοποίηση της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας είναι νομοτέλεια.

Δεν είναι αντίθετο με την ενωμένη Ευρώπη. Θέλει όμως μια Ευρώπη της ειρήνης, της ισότιμης συνεργασίας, της αλληλεγγύης, της πραγματικής σύγκλισης. Μια Ευρώπη, που θα σέβεται τα κυριαρχικά δικαιώματα και τις ιδιαιτερότητες κάθε κράτους. Παλεύει για μια Ευρώπη των εργαζόμενων, μια Ευρώπη της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Αν για μερικούς το όραμα τούτο είναι ουτοπία, για τους κομμουνιστές, τους αριστερούς, τους προοδευτικούς ανθρώπους, για τους καταπιεσμένους της χώρας μας και της Ευρώπης είναι ένας στόχος μακροπρόθεσμος μεν, ρεαλιστικός δε. Στόχος νομοτελειακός, σε τελευταία ανάλυση... ".

Απόσπασμα από την ομιλία του βουλευτή Αντώνη Σκυλλάκου,στη διάρκεια της συζήτησης για την κύρωση της Συνθήκης.