Καταστροφική για την Ελλάδα, καθώς και για τα πλατιά λαϊκά στρώματα στη χώρα μας, αλλά και τους εργαζόμενους των άλλων χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αποδεικνύεται η πολιτική που επιβλήθηκε από το μεγάλο κεφάλαιο, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Και αν δεν ανατραπεί αυτή η πολιτική, με την κοινή πάλη των θυμάτων της, με τη δημιουργία του απαραίτητου μετώπου τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μέχρι το 1999, η φτώχεια και η εξαθλίωση θα αγκαλιάσει εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενα νοικοκυριά, που σήμερα διατηρούν ένα στοιχειώδες επίπεδο διαβίωσης. Στο συμπέρασμα αυτό, θα καταλήξει όποιος διαβάσει την έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με θέμα: "Τα αποτελέσματα στην απασχόληση, από τα δημοσιονομικά κριτήρια του Μάαστριχτ",που παρουσιάζει σήμερα ο "Ρ" και είναι αρκετά αποκαλυπτική.

Η υποσημείωση, πως "τα συμπεράσματα της έκθεσης είναι των συγγραφέων και μόνο" και πως "η Ευρωβουλή δε συμφωνεί αναγκαστικά με τα παρακάτω", δεν μειώνει τη σημασία των συμπερασμάτων, που καταλήγουν οι συντάκτες της έκθεσης, σχετικά με τις οδυνηρές επιπτώσεις, που είχαν και θα έχουν μέχρι το 1999, οι πολιτικές που ενσωματώθηκαν στη Συνθήκη, για τους λαούς της Ευρώπης και τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η έκθεση που συντάχτηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιούνη του 1995, χρησιμοποιεί τις παγκόσμιες οικονομικές προοπτικές, όπως περιγράφηκαν το Μάη του 1995 στην έκθεση του Εθνικού Ινστιτούτου Οικονομικής Ανασκόπησης. Παραθέτουμε στη συνέχεια, ευρεία περίληψη της Εκθεσης του Ευρωκοινοβουλίου, που είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική.

"Τα συμπεράσματα - "κλειδιά" που καταλήξαμε - αναφέρεται χαρακτηριστικά στο πρώτο μέρος της έκθεσης - είναι ότι η ΙΤΑΛΙΑ, η ΕΛΛΑΔΑ και η ΣΟΥΗΔΙΑ πιθανώς θα αποτύχουν να εκπληρώσουν τα κριτήρια των ελλειμμάτων και του χρέους το 1999... Επίσης, ένας αριθμός χωρών, κυρίως χώρες - μέλη της Νότιας Ευρώπης, θα μπορούσε επίσης να αποτύχει να ικανοποιήσει τους απαιτούμενους όρους για τη σύγκλιση του πληθωρισμού". Οι συντάκτες σημειώνουν πως οι προβλέψεις τους "είναι γενικά πιο αισιόδοξες από ανάλογες που έγιναν το 1993, ή το 1994 και εν μέρει αντανακλούν τη δύναμη της ανάκαμψης της ΕΕ τον τελευταίο χρόνο", η οποία όμως ανακόπηκε στα τέλη του 1995.

Συνυπολογίζοντας το κόστος για όλες τις χώρες - μέλη, που επιδιώκουν την κάλυψη των κριτηρίων του δημοσιονομικού ελλείμματος σε ποσοστό 3% επί του ΑΕΠ μέχρι το 1999 και του δημοσίου χρέους σε ποσοστό 60% επί του ΑΕΠ μέχρι το 2002,οι συντάκτες της έκθεσης, κατέληξαν στα παρακάτω συμπεράσματα:

• Ελλείμματα: Η επίτευξη του κριτηρίου των ελλειμμάτων το 1999, θα μπορούσε να μειώσει προσωρινά την απασχόληση στην ΕΕ κατά μισό εκατομμύριο,σε σχέση με το έτος βάσης μας (στο εξής βάση).
• Ανάπτυξη: Την περίοδο από το 1995 μέχρι το 1999 οι πολιτικοί χειρισμοί που απαιτούνται για την επίτευξη του στόχου των ελλειμμάτων θα μπορούσαν να ελαττώσουν την οικονομική ανάπτυξη σε ΙΤΑΛΙΑ, ΣΟΥΗΔΙΑ και ΕΛΛΑΔΑ, σε ετήσια βάση κατά 0,5, 0,7 και 2,5 τοις εκατό αντίστοιχα. Στο σύνολο της ΕΕ, η ανάπτυξη θα μπορούσε να μειωθεί κατά 0,14% ετησίως,αντανακλώντας την έλλειψη της ανάγκης για περαιτέρω δημοσιονομική σύγκλιση σε ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ και ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ.
• Δημόσιο χρέος: Η επίτευξη του κριτηρίου του χρέους το 2002 θα μπορούσε να μειώσει προσωρινά την ολική απασχόληση στην ΕΕ κατά 1 εκατομμύριο, σε σχέση με το έτος βάσης μας, με την οικονομική ανάπτυξη στην ΕΕ να μειώνεται κατά 0,26% ετησίως από το 1995 μέχρι το 1999.
• Κάθε προσπάθεια για επίτευξη του στόχου του χρέους θα μείωνε την ανάπτυξη σημαντικά στην ΙΤΑΛΙΑ και τη ΣΟΥΗΔΙΑ και το ΑΕΠ θα έπεφτε κατά 2,6% ετησίως στην ΕΛΛΑΔΑ, με την απασχόληση μικρότερη κατά 290.000 κάτω από τη βάση.

Οι συντάκτες της έκθεσης επιχείρησαν να καταγράψουν τις εξελίξεις στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσής, αν δεν εφαρμόζονταν οι πολιτικές του Μάαστριχτ. Δίνοντας τις παρακάτω αναφερόμενες απαντήσεις, δεν διαγράφουν, βέβαια, μια πολιτική προς όφελος των εργαζόμενων και των λαών, αλλά φανερώνουν - έστω και χωρίς να το θέλουν - πόσο ψεύτικα είναι τα επιχειρήματα περί "μονόδρομου".

"Εγκαταλείποντας τα κριτήρια του Μάαστριχτ και ανατρέποντας τις υποθέσεις σε ιστορικές αναφορές των κυβερνητικών ελλειμμάτων - σημειώνουν οι συντάκτες της έκθεσης - θα μπορούσε να επιτευχθεί προσωρινά άνοδος της απασχόλησης στην ΕΕ κατά 200.000 άτομα πάνω από τη βάση ως το τέλος του αιώνα".Και προσθέτουν:

• Η διαφορά μεταξύ της εγκατάλειψης των δημοσιονομικών κριτηρίων και της ολοκληρωτικής υιοθέτησής τους, εντοπίζεται σε απώλειες εργατικού δυναμικού της τάξης του μισού εκατομμυρίου σε όλη την Ευρώπη ως το τέλος του αιώνα. Οι απώλειες σε εργατικό δυναμικό που εισάγονται με τα κριτήρια του Μάαστριχτ θα μπορούσαν να αντισταθμιστούν με ποικίλους τρόπους.
• Μια ετήσια άνοδος των ιδιωτικών επενδύσεων στην ΕΕ κατά 20 δισ. ECU για πέντε χρόνια, χρηματοδοτούμενη από κοινοτικά δάνεια, θα μπορούσε να ανεβάσει την απασχόληση της ΕΕ κατά 175.000, αντισταθμίζοντας μερικές από τις πιο πάνω επιπτώσεις απώλειας εργατικού δυναμικού.
• Μια ανταγωνιστική πρωτοβουλία, που θα ανέβαζε τις εξαγωγές κατά 1% το χρόνο, θα μπορούσε επίσης να ανεβάσει την απασχόληση κατά 500.000 στο τέλος του αιώνα, αντισταθμίζοντας μερικές από τις πιο πάνω επιπτώσεις απώλειας εργατικού δυναμικού.