Από την αρχή πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τη στάση μας. Δεν είμαστε καθόλου αντίθετοι στις προσλήψεις στο δημόσιο, εφόσον καλύπτουν πραγματικές ανάγκες. Είναι αυτονόητο ότι η κριτική μας δεν ασκείται στην πολιτική της κυβέρνησης από τη νεοφιλελεύθερη σκοπιά, περί "λιγότερου κράτους", ούτε βέβαια συμμεριζόμαστε το σύνθημα περί "παγώματος των προσλήψεων". Αντιπαρερχόμαστε ως εκ του πονηρού τα λεγόμενα περί "διογκωμένου κράτους", τη στιγμή που είναι γνωστό σε όλους ότι η Ελλάδα διαθέτει το χαμηλότερο αριθμό υπαλλήλων σε σύγκριση με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Αντίθετα πιστεύουμε ότι υπάρχουν επιτακτικές ανάγκες σε προσωπικό στις δημόσιες υπηρεσίες, ιδιαίτερα σε αυτές τις υπηρεσίες του λεγόμενου κράτους πρόνοιας, όπως οι υγεία, ασφάλιση, παιδεία, περιβάλλον αλλά και σε μια σειρά άλλες υπηρεσίες με χαρακτήρα προστασίας από την ασυδοσία των μεγάλων συμφερόντων.

Οσον αφορά στις ανάγκες στους τομείς της υγείας, της παιδείας κοκ δεν υπάρχει αντίθετη γνώμη. Αξίζει όμως να αναφερθούν ορισμένα παραδείγματα αναγκών και σε άλλους, κρίσιμης σημασίας, τομείς, για την προστασία της δημόσιας υγείας, του καταναλωτή, των δικαιωμάτων των εργαζομένων κλπ:

- Με αφορμή τους πρόσφατους τριγμούς στην ασφαλιστική αγορά, αποκαλύφτηκε στον Τύπο, ότι στο υπουργείο Εμπορίου υπάρχουν 10 υπάλληλοι για να εποπτεύουν και να ελέγχουν... 170 ασφαλιστικές εταιρίες.

- Στην υπηρεσία Κεφαλαιαγοράς του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας υπηρετούν... 3 υπάλληλοι.

- Κραυγαλέες είναι επίσης οι ελλείψεις στις υπηρεσίες αγορανομικού ελέγχου, στις Επιθεωρήσεις Εργασίας κοκ.

Είναι προφανές ότι δε διαφωνούμε με τον υπουργό Προεδρίας όσον αφορά στην ανάγκη κάλυψης των "κενών" θέσεων στο δημόσιο τομέα, ειδικά στους τομείς που προαναφέρθηκαν. Προηγουμένως όμως πρέπει να δοθούν απαντήσεις σε τρία συγκεκριμένα ερωτήματα: Πού θα γίνουν, ποιος θα προσδιορίσει τις ανάγκες των δημοσίων υπηρεσιών και πώς θα γίνουν.

***

Δεν πρόκειται για αντιπολιτευτική υπερβολή. Θα αρκούσε, για του λόγου του αληθές, να αναφέρει κανείς τον τρόπο που αποκατέστησε η κυβέρνηση τους 10-12.000 "διωχθέντες", τους οποίους στοίβαξε σε δημόσιες υπηρεσίες ανεξάρτητα από το αν τους χρειάζονταν ή όχι.

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο πολύ σημαντικό, το οποίο δείχνει τις προτεραιότητες της κυβέρνησης στους διορισμούς στο δημόσιο. Τη μερίδα του λέοντος από τις προσλήψεις που έχουν γίνει ή έχουν εγκριθεί, την παίρνει το λεγόμενο "μη παραγωγικό" τμήμα του δημόσιου τομέα και κυρίως οι κατασταλτικοί μηχανισμοί (πχ Σώματα Ασφαλείας) και οι φορομπηχτικοί. Ετσι η κυβέρνηση εμφανίζεται ιδιαίτερα απλόχερη και γενναιόδωρη απέναντι στην έγκριση δαπανών για χιλιάδες διορισμούς στα Σώματα Ασφαλείας, στη δημιουργία νέων τμημάτων τους, όπως το Σώμα φύλαξης των συνόρων, καθώς και στην ίδρυση νέας φορολογικής, αυτή τη φορά, αστυνομίας. Ανάλογη γενναιοδωρία επιδεικνύει και στις Ενοπλες Δυνάμεις.

Δεν επιθυμούμε να παραγνωρίσουμε ότι στις προσλήψεις που γίνονται ή θα γίνουν ένα σοβαρό ποσοστό προορίζεται για τον τομέα της υγείας. Ομως είναι ανεπαρκές και βέβαια δε χαρακτηρίζει την πονεμένη ιστορία των διορισμών.

Στο δεύτερο ερώτημα ποιος καθορίζει τις πραγματικές ανάγκες των δημοσίων υπηρεσιών, η κυβέρνηση φρόντισε να διατηρήσει το "αναπαλλοτρίωτο δικαίωμά" της και βέβαια απέφυγε να το "εκχωρήσει" ακόμα και στο διορισμένο ΑΣΕΠ.

Αποτέλεσμα, κάθε υπουργός στα πλαίσια των περιορισμένων δημοσιονομικών δυνατοτήτων να αποφασίζει κατά βούληση για την πλήρωση κενών θέσεων που αυτός αξιολογεί ως πραγματικές και "επείγουσες". Περιττό να σημειωθεί ότι οι εργαζόμενοι έχουν κρατηθεί μακριά από αυτή τη διαδικασία, αν και έχουν αποδείξει επανειλημμένα ότι διαθέτουν και γνώση της κατάστασης και υπευθυνότητα. Συνέπεια αυτής της πολιτικής είναι να παρουσιάζεται κάθε τόσο το πρόβλημα της "ανορθολογικής κατανομής" και "ακαταλληλότητας" του προσωπικού στο δημόσιο, οι "άδειες" διευθύνσεις και τμήματα κλπ.

***

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Είναι προφανές ότι δε διαφωνούμε με τον υπουργό Προεδρίας όσον αφορά στην ανάγκη κάλυψης των "κενών" θέσεων στο δημόσιο τομέα, ειδικά στους τομείς που προαναφέρθηκαν. Προηγουμένως, όμως, πρέπει να δοθούν απαντήσεις σε τρία συγκεκριμένα ερωτήματα: Πού θα γίνουν, ποιος θα προσδιορίσει τις ανάγκες των δημοσίων υπηρεσιών και πώς θα γίνουν

- Πώς κρίνετε το γεγονός, ότι παράλληλα με την κατασκευή του γκαράζ του Μεγάρου Μουσικής, μελέτη του ΥΠΕΧΩΔΕ προβλέπει την ανέγερση και άλλου γκαράζ ακριβώς απέναντι, το οποίο μάλιστα προοριζόταν από το '88 να εξυπηρετήσει το Μέγαρο;

- Δεν ξέρω αν ακριβώς το ΥΠΕΧΩΔΕ μελετά την ανέγερση νέου γκαράζ ή αν η μελέτη αφορούσε ένα γκαράζ το οποίο τώρα ανακαλύπτεται ότι πάει να παραμείνει γκαράζ της αμερικάνικης πρεσβείας, γιατί ο ΟΜΜΑ πέτυχε να κάνει μια καλή επιχείρηση υπόγειου σταθμού αυτοκινήτων σε κοινόχρηστο οικόπεδο με πολύ πιο συνθετικούς για τον ίδιο χώρους. Ο υπόγειος σταθμός σχεδιάζεται δήθεν για το Μέγαρο, αλλά χωράει 750 αυτοκίνητα, δηλαδή ξεπερνάει κατά πολύ τις ανάγκες του. Πρόκειται για μια επιχείρηση στάθμευσης αυτοκινήτων όπως όλες οι άλλες και αυτά που μας λένε για τη συγκρότηση πολιτιστικής εγκατάστασης δεν είναι ακριβή. Είναι απλά το σχήμα που χρησιμοποιείται για να κατασκευαστεί μια επιχείρηση, η οποία θα προκαλέσει γενικότερα βλάβη του περιβάλλοντος και όχι μόνο αυτού του χώρου αναψυχής.

- Πριν από μερικές μέρες, το Δ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας έδωσε το πράσινο φως για τη συνέχιση των έργων στο Πάρκο, σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες δικαστικές αποφάσεις, ακόμα και του Ε Τμήματος του ΣτΕ...

- Νομίζω πως αυτή δεν είναι μία από τις ευτυχέστερες στιγμές της νομολογίας του ανωτάτου ειδικού δικαστηρίου. Στον καιρό της χούντας, είχε κατασκευαστεί στο Πεδίον του Αρεως ένα κτίριο από ιδιώτη για μουσείο ιαπωνικής τέχνης. Οταν έπεσε η δικτατορία, αυτό γκρεμίστηκε, αφού κανένας δεν μπορεί να αναγορεύεται σε αναγκαστικό "ευεργέτη" αυτής της πόλης και να καταλαμβάνει κοινόχρηστους χώρους. Σήμερα βλέπουμε το Μέγαρο να ευλογείται από το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόσμου και των ΜΜΕ. Φαίνεται ότι είναι νόμιμη δραστηριότητα η κατάληψη κοινόχρηστων χώρων για αναγκαστική "ευεργεσία". Ολη αυτή η ιδεολογία που τείνει να επικρατήσει σχετίζεται με την κυρίαρχη άποψη για την κοινωνία που πάνε να φτιάξουν.

- Πώς κρίνετε αυτή την απόφαση, σε σχέση με το γεγονός ότι στην Αθήνα οι ελεύθεροι χώροι είναι πλέον ελάχιστοι;

- "Είναι σκανδαλώδης αυτή η ιστορία με το Μέγαρο. Στο χώρο που βρίσκεται, συναντιώντουσαν νέοι άνθρωποι, υπήρχε το θεατράκι. Αυτούς τους χώρους παίρνουνε οι "ευεργέτες". Η κυβέρνηση σχεδιάζει να χρηματοδοτήσει τα έργα με 3 δισ. από προγράμματα στα οποία θα υπάρχει και συμμετοχή της ΕΕ. Αυτή η χρηματοδότηση προωθείται χωρίς να έχει γίνει καμία περιβαλλοντική μελέτη. Αυτό δείχνει ότι οι οικονομικά ισχυροί έχουν τη δυνατότητα να αδιαφορούν για την ποιότητα ζωής της πόλης. Το ΥΠΕΧΩΔΕ και η κυβέρνηση είναι συνένοχοί τους. Αποφασίζουν χρηματοδοτήσεις, δίνουν άδειες, δεν ανακαλούνται διατάγματα του Κατσιγιάννη. Οταν μάλιστα επιστρατεύεται ο Παρθενώνας προς σύγκριση, σημαίνει ότι εξωραφιζεται κάποιο ανοσιούργημα. Ετσι ονομάστηκε και η Μακρόνησος, χωρίς βέβαια να θέλουμε να συγκρίνουμε το Μέγαρο με αυτή".

Γρ. ΤΡ.

ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ που σηματοδοτεί η παρουσία αμερικάνικων στρατευμάτων στη χώρα μας καθώς και τις συνέπειες από τις πρόσφατες στρατιωτικές τους ασκήσεις, επισημαίνουν με ερώτησή τους βουλευτές του ΚΚΕ (σελίδα 5).

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ Συμβούλιο συνήλθε χτες το απόγευμα και ασχολήθηκε με το θέμα της συζήτησης του Κυπριακού, στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (σελίδα 5).

ΤΟΝΟΥΣ αδιαφορίας κουβαλούν στις πλάτες τους, μαζί με τους τόνους των προϊόντων που μεταφέρουν, οι λιμενεργάτες. Οπως προκύπτει από αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του "Ρ", κανείς δεν τους ενημερώνει για την επικινδυνότητα των προϊόντων που συχνά μεταφέρουν! (σελίδα 12).

ΣΕ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ προαγωγών "ημετέρων" έχουν μετατραπεί τα συμβούλια προαγωγών της Εταιρίας Θερμικών Λεωφορείων (ΕΘΕΛ) (σελίδα 13).

ΑΚΑΡΠΕΣ είναι μέχρι τώρα οι διαπραγματεύσεις της Ομοσπονδίας εργαζομένων στους κλάδους ένδυσης (ΟΕΚΙΔΕ) για την υπογραφή των συλλογικών συμβάσεων, καθώς οι εργοδοτικές οργανώσεις "κόλλησαν" στο 4+σν4%... (σελίδα 13).

ΒΑΡΚΟΥΛΕΣ μπορεί να αρμενίζουνε, ένα πυροσβεστικό πλοίο, πάντως, σκουριάζει στη στεριά. Η υπόθεση μυρίζει σκάνδαλο, ύψους 630 εκατομμυρίων δρχ. (σελίδες 14 - 15).

ΕΝΤΑΞΕΙ, το ποτό φέρνει κέφι, όταν όμως ακολουθεί οδήγηση, τα πράγματα παύουν να είναι αστεία. Και καλά να πέσει κάποιος σε αλκοτέστ. Τι συμβαίνει όμως όταν πέφτει σε κολόνα; (σελίδες 14 - 15).

ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ οι "κουλοχέρηδες" στη Θεσσαλονίκη αλλά η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου σφυρίζει κλέφτικα... (σελίδα 16).

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ και για τους βαμβακοπαραγωγούς οι επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καταγγέλλει ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Β. Εφραιμίδης (σελίδα 16).