Με ένα εξόφθαλμα πολιτικά κατευθυνόμενο και κακεντρεχές κείμενο - αν και σε αθλητικές σελίδες - επέλεξε να επιτεθεί η "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" στην Κουβανική Επανάσταση και τα αξιόλογα επιτεύγματά της. Αφορμή στάθηκε η επιστολή - αφιέρωση, που έστειλαν οι Κουβανοί αθλητές στίβου στον ηγέτη της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, σχετικά με τις πρόσφατες επιτυχίες τους στο 6ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Αθήνα.

Ετσι, εκτός από τα διάφορα, φτηνά σχόλια, σχετικά με την έκφραση συμπαράστασης και πηγαίας εκτίμησης στο σύμβολο της επανάστασης, που εκφράζουν οι Κουβανοί αθλητές, υπάρχουν ακόμη, διάσπαρτες στο κείμενο, επιδερμικού χαρακτήρα διαπιστώσεις και ρηχές αναλύσεις για τη σύγχρονη ζωή στην Κούβα. Οι σοβαρές κατακτήσεις του κουβανικού λαού αποσιωπώνται, ενώ παρουσιάζονται τα όποια - υπαρκτά ή ανύπαρκτα - προβλήματα, χωρίς να λέγεται το παραμικρό για τον 30χρονο αποκλεισμό του Νησιού της Επανάστασης από τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές.

Βέβαια, όπως ο καθένας καταλαβαίνει, ο συντάκτης της "Κ.Ε." γνωρίζει το γεγονός αυτό. Γνωρίζει ακόμη - όπως και ο οποιοσδήποτε αναγνώστης εφημερίδων - το συστηματικό και πολύμορφο πόλεμο, που διεξάγει ενάντια στην Κούβα ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και τις σοβαρές συνέπειες, που πληρώνει ακριβά ο κουβανικός λαός. Προτίμησε, όμως, να παρουσιάσει εντελώς διαφορετικά τα πράγματα. Οπως ακριβώς συμφέρει όλους όσοι πολεμούν την Κούβα και τον ηρωικό αγώνα του λαού της...

Αγωνιά το πανελλήνιο, αν ο Σημίτης αποφάσισε ή δεν αποφάσισε ανασχηματισμό, κατά τη διάρκεια στην οποία έκανε τα μπάνια σε κάποια ακρογιαλιά. Αραγε, θα μείνει ο Τζουμάκας υπουργός Γεωργίας ή θα υπογράφει άλλος τα επόμενα καταστροφικά για τους αγρότες μέτρα των Βρυξελλών; Αραγε θα είναι η Β. Παπανδρέου που θα συσκέπτεται με τους Βαρδινογιάννη, Κόκκαλη, Λάτση, Κοπελούζο για την προώθηση του "αναπτυξιακού" ξεπουλήματος ή κάποιος άλλος; Και εκείνος ο Παπαντωνίου, βρε παιδί μου, θα μας δώσει τη χαρά να υπογράψει ως "τσάρος" επί των Οικονομικών ένα ακόμα στυγνό προϋπολογισμό ή μπας και βρεθεί κανένας λιγότερο χαμογελαστός, για να κάνει την ίδια δουλιά; Τη μεγαλύτερη, όμως, αγωνία έχει το πανελλήνιο για τον Πάγκαλο. Θα είναι το δικό του αυτί που θα τραβά κάθε τρεις και λίγο η Ολμπράιτ ή μήπως θα αλλάξει αυτί (συγνώμη, υπουργός Εξωτερικών θέλαμε να πούμε).

Αχ, πέστε μας κύριε πρωθυπουργέ: Θα κρατήσετε τους ίδιους στην ομάδα που ηγείται της "εκσυγχρονιστικής" λαίλαπας; Πάντως, μην έχετε και πολλές προσδοκίες. Μην περιμένετε από τους εργάτες, τους αγρότες, τους άνεργους, τους εκπαιδευτικούς να "παραμυθιαστούν". Αλλωστε, το θέμα δεν είναι προσωπικό και το ξέρετε. Οπως δεν έχει σημασία για σας ποιον θα βάλετε να υπογράφει τα αντιλαϊκά διατάγματα, έτσι δεν έχει σημασία για το λαό ποιον θα έχει απέναντί του στα μπλόκα. Αλλωστε τι Πασχαλίδης, τι Χρυσοχοϊδης; Στα ονόματα θα τα χαλάσουμε τώρα;

Φαίνεται ότι η καρέκλα της υπερυπουργού πάνω στην οποία κάθεται, βρίσκεται τόσο ψηλά, που της είναι δύσκολο να "κοιτάζει" όσους βρίσκονται χαμηλότερα απ' αυτήν. Ο λόγος για την υπουργό Ανάπτυξης, Βάσω Παπανδρέου, που, όταν πρόκειται για την ικανοποίηση των αιτημάτων των μεγαλοξενοδόχων και των βιομηχάνων, επιδεικνύει υπερβάλλοντα ζήλο και βρίσκει χρόνο για όλους, για να μην αφήσει κανέναν τους παραπονούμενο. Αντίθετα, όταν πρόκειται για εργαζόμενους περισσεύει η αδιαφορία. Εδώ και μήνες περιμένουν μια συνάντηση μαζί της οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, οι εργαζόμενοι στις Σχολές Τουριστικών Επαγγελμάτων, στο Καζίνο - ξενοδοχείο και τελεφερίκ Πάρνηθας και ποιος ξέρει πόσοι άλλοι ακόμα, αλλά αυτή δεν ανταποκρίνεται.

Φυσικά, η πολιτική της κυβέρνησης γι' αυτό τον "ευαίσθητο" κλάδο, ο οποίος απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους είναι γνωστή και επιβάλλει τη στενή επαφή με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και την απόσταση από τα συμφέροντα των εργαζομένων και τους εκπροσώπους τους. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι όμως έχουν το δικαίωμα να συζητούν με τους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες τα προβλήματά τους. Απλά, συνήθως χρειάζεται να κατεβαίνουν στο δρόμο για να το καταφέρουν...

Η εποχή του "ψυχρού πολέμου" - όπως αρέσκονται αρκετοί να ονομάζουν την περίοδο, που υπήρχε η Σοβιετική Ενωση - έχει υποτίθεται τελειώσει, εδώ και αρκετά χρόνια. Υποτίθεται επίσης, ότι κανένας λόγος δεν υπάρχει για να συνεχίζεται η κούρσα των εξοπλισμών, ιδιαίτερα των πυρηνικών. Οι ΗΠΑ έχουν πλέον καταστεί η μοναδική και αδιαφιλονίκητη παγκόσμια υπερδύναμη.

Και όμως, παρά τα προαναφερόμενα, παρά τη συνθήκη για την απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών - η οποία έχει ήδη επικυρωθεί από τις ΗΠΑ και άλλες 145 χώρες - η αμερικάνικη ηγεσία συνεχίζει να εκσυγχρονίζει το πυρηνικό της οπλοστάσιο και να αναπτύσσει νέες πυρηνικές κεφαλές. Η αποκάλυψη έγινε από την εφημερίδα "Νιου Γιορκ Τάιμς" και στηρίζεται σε απόρρητη έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας.

Μια ακόμη απόδειξη, ότι τα όσα λένε και ισχυρίζονται, για τη λεγόμενη μεταψυχροπολεμική εποχή, οι διάφοροι απολογητές του ιμπεριαλισμού, δεν απέχουν μόνο παρασάγγας από την πραγματικότητα, αλλά είναι και σκοπίμως αποπροσανατολιστικά και παραπλανητικά.

"Είμαστε ακόμη στη μέση". Η διαπίστωση ανήκει στον υφυπουργό Γ. Πασχαλίδη και αφορά την αποκατάσταση των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Ενώ, "σ' ό,τι αφορά τη μνήμη έχει κάνει ήδη κάποια βήματα", όπως συμπλήρωσε ο ίδιος.

Ο καθένας μπορεί, επομένως, να κάνει κάποιους απλούς λογαριασμούς. Χρειάστηκε να περάσουν πεντέμισι ολόκληρες δεκαετίες από την ίδρυση του ΕΑΜ και δεκάξι ολόκληρα χρόνια από το 1981, όταν το ΠΑΣΟΚ έγινε για πρώτη φορά κυβέρνηση, για να φτάσουμε "στη μέση" και να γίνουν "κάποια βήματα". Προφανώς - σύμφωνα με τη λογική και τους ρυθμούς της ηγεσίας του κυβερνώντος κόμματος - για το άλλο μισό ή καλύτερα, για να γίνουν κάποια βήματα ακόμη, θα χρειαστούν κάποιες δεκαετίες τουλάχιστον...

Αραγε, μπορεί ο υφυπουργός να μας πει, πότε προβλέπουν να ολοκληρωθούν τα όσα σχετικά με την Εθνική Αντίσταση νομίζουν ότι πρέπει να γίνουν; Θα προλάβουν μέχρι το 2097..;