Οι αγρότες ζητούν άμεσα:

1. Μείωση κατά 50% της τιμής του πετρελαίου που προορίζεται για γεωργική χρήση, η οποία να ισχύσει από τον ερχόμενο Μάη.

2. Μείωση του συντελεστή ΦΠΑ, για την αγορά όλων των γεωργικών μέσων κι εφοδίων, από 18% στο 8%.

3. Αύξηση της αγροτικής σύνταξης κατά 10.000 δραχμές και δημιουργία συστήματος αυξήσεων, έτσι ώστε, σε τακτό χρονικό διάστημα, η αγροτική σύνταξη να εξομοιωθεί με την κατώτερη.

4. Ν' ασκήσει "βέτο" η κυβέρνηση, για να μην "περάσουν" στο Συμβούλιο Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ενωσης οι νέες, καταστροφικές προτάσεις της Κομισιόν για το βαμβάκι, τα οπωροκηπευτικά, τα αμπελοοινικά κι άλλες δυναμικές καλλιέργειες.

5. Οικονομική ενίσχυση των καπνοπαραγωγών, για την κάλυψη του εισοδήματος που έχασαν στο χρονικό διάστημα '93 - '95, λόγω της αναθεώρησης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.

Είναι φανερό ότι πρόκειται για αιτήματα άμεσης προτεραιότητας, που απαιτούν άμεση ικανοποίηση. Διότι υπάρχουν και πολλά άλλα οξυμένα προβλήματα, που πρέπει να συζητήσει η κυβέρνηση με τους αγρότες και να δρομολογηθούν λύσεις. Προβλήματα που δημιουργήθηκαν από τις προηγούμενες αποφάσεις της ΕΕ κι αφορούν σε ποσοστώσεις και μειώσεις τιμών σε πολλά αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα, με αποτέλεσμα να συρρικνώνεται η αγροτική παραγωγή και το αγροτικό εισόδημα.

Και, φυσικά, στα πάγια αιτήματα των αγροτών περιλαμβάνεται αυτό της αύξησης των κονδυλίων του προϋπολογισμού για τη γεωργία, για τη δημιουργία έργων υποδομής, όπως αυτό της εκτροπής του Αχελώου και άλλα αρδευτικά, εγγειοβελτιωτικά, αντιπλημμυρικά έργα.

***

Δεν ευθύνονται οι αγρότες για την εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί όλες αυτές τις μέρες στη χώρα. Την ευθύνη έχει η κυβέρνηση, η οποία επέδειξε εξ αρχής και, δυστυχώς, εξακολουθεί να επιδεικνύει μια αδιαλλαξία που προκαλεί κι ένα πείσμα που πεισμώνει. Δεν είναι δυνατόν ολόκληρη η Ελλάδα να βρίσκεται στους δρόμους και μέχρι χτες ο υπεύθυνος πρωθυπουργός να είναι εξαφανισμένος, να μην καταδέχεται να πει έστω μια κουβέντα, να μην παίρνει ο ίδιος, δημόσια, θέση και να ομιλεί "διά αντιπροσώπων". Και χτες όταν επιτέλους εμφανίστηκε, το έκανε για να εκτοξεύσει απειλές, εκβιασμούς και ύβρεις προς τους αγωνιζόμενους αγρότες. Αυτή είναι απαράδεκτη στάση για έναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση που έχουν αναλάβει να κυβερνούν τη χώρα.***

Πρώτον, διότι υπάρχουν τρόποι - προτείνονται συγκεκριμένοι, από τους αγρότες - για να παραμεριστούν τα εμπόδια που θέτει η Ευρωπαϊκή Ενωση, και Δεύτερον, διότι δεν είναι δυνατόν, η ελληνική κυβέρνηση να εμφανίζεται, και να είναι, η κατ' εξοχήν υποτακτική στις Βρυξέλλες, να μην αντιστέκεται ποτέ και για τίποτα. Η κυβερνητική λογική και πρακτική της πλήρους, σχεδόν δουλικής, υποταγής θα οδηγήσει, με μαθηματική ακρίβεια, σε μεγαλύτερη όξυνση των προβλημάτων των αγροτών - και των άλλων λαϊκών τάξεων και στρωμάτων - κι επομένως σε πιο εκρηκτικές αντιδράσεις.

Επιβάλλεται λοιπόν, όσο είναι καιρός, να δώσει δείγματα γραφής η κυβέρνηση ότι ενδιαφέρεται για το 25% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας, που αποτελούν οι αγρότες και για τη σωτηρία της ελληνικής αγροτικής παραγωγής, η οποία συρρικνώνεται επικίνδυνα.

Ας σταματήσουν, επιτέλους, οι αψυχολόγητες και προκλητικές επιθέσεις εναντίον των αγροτών, οι κατηγόριες ότι υποκινούνται από κόμματα, ότι είναι "τσιφλικάδες" κι άλλες ανοησίες. Ετσι "ρίχνεται λάδι στη φωτιά" και οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες. Ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Οταν επιτέλους εμφανίστηκε ο υπεύθυνος πρωθυπουργός, το έκανε για να εκτοξεύσει απειλές εκβιασμούς και ύβρεις προς τους αγωνιζόμενους αγρότες. Αυτή είναι απαράδεκτη στάση για ένα πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση, που έχουν αναλάβει να κυβερνούν τη χώρα

Οι αγρότες ζητούν άμεσα:

1. Μείωση κατά 50% της τιμής του πετρελαίου που προορίζεται για γεωργική χρήση, η οποία να ισχύσει από τον ερχόμενο Μάη.

2. Μείωση του συντελεστή ΦΠΑ, για την αγορά όλων των γεωργικών μέσων κι εφοδίων, από 18% στο 8%.

3. Αύξηση της αγροτικής σύνταξης κατά 10.000 δραχμές και δημιουργία συστήματος αυξήσεων, έτσι ώστε, σε τακτό χρονικό διάστημα, η αγροτική σύνταξη να εξομοιωθεί με την κατώτερη.

4. Ν' ασκήσει "βέτο" η κυβέρνηση, για να μην "περάσουν" στο Συμβούλιο Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ενωσης οι νέες, καταστροφικές προτάσεις της Κομισιόν για το βαμβάκι, τα οπωροκηπευτικά, τα αμπελοοινικά κι άλλες δυναμικές καλλιέργειες.

5. Οικονομική ενίσχυση των καπνοπαραγωγών, για την κάλυψη του εισοδήματος που έχασαν στο χρονικό διάστημα '93 - '95, λόγω της αναθεώρησης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.

Είναι φανερό ότι πρόκειται για αιτήματα άμεσης προτεραιότητας, που απαιτούν άμεση ικανοποίηση. Διότι υπάρχουν και πολλά άλλα οξυμένα προβλήματα, που πρέπει να συζητήσει η κυβέρνηση με τους αγρότες και να δρομολογηθούν λύσεις. Προβλήματα που δημιουργήθηκαν από τις προηγούμενες αποφάσεις της ΕΕ κι αφορούν σε ποσοστώσεις και μειώσεις τιμών σε πολλά αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα, με αποτέλεσμα να συρρικνώνεται η αγροτική παραγωγή και το αγροτικό εισόδημα.

Και, φυσικά, στα πάγια αιτήματα των αγροτών περιλαμβάνεται αυτό της αύξησης των κονδυλίων του προϋπολογισμού για τη γεωργία, για τη δημιουργία έργων υποδομής, όπως αυτό της εκτροπής του Αχελώου και άλλα αρδευτικά, εγγειοβελτιωτικά, αντιπλημμυρικά έργα.

***

Δεν ευθύνονται οι αγρότες για την εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί όλες αυτές τις μέρες στη χώρα. Την ευθύνη έχει η κυβέρνηση, η οποία επέδειξε εξ αρχής και, δυστυχώς, εξακολουθεί να επιδεικνύει μια αδιαλλαξία που προκαλεί κι ένα πείσμα που πεισμώνει. Δεν είναι δυνατόν ολόκληρη η Ελλάδα να βρίσκεται στους δρόμους και μέχρι χτες ο υπεύθυνος πρωθυπουργός να είναι εξαφανισμένος, να μην καταδέχεται να πει έστω μια κουβέντα, να μην παίρνει ο ίδιος, δημόσια, θέση και να ομιλεί "διά αντιπροσώπων". Και χτες όταν επιτέλους εμφανίστηκε, το έκανε για να εκτοξεύσει απειλές, εκβιασμούς και ύβρεις προς τους αγωνιζόμενους αγρότες. Αυτή είναι απαράδεκτη στάση για έναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση που έχουν αναλάβει να κυβερνούν τη χώρα.***

Πρώτον, διότι υπάρχουν τρόποι - προτείνονται συγκεκριμένοι, από τους αγρότες - για να παραμεριστούν τα εμπόδια που θέτει η Ευρωπαϊκή Ενωση, και Δεύτερον, διότι δεν είναι δυνατόν, η ελληνική κυβέρνηση να εμφανίζεται, και να είναι, η κατ' εξοχήν υποτακτική στις Βρυξέλλες, να μην αντιστέκεται ποτέ και για τίποτα. Η κυβερνητική λογική και πρακτική της πλήρους, σχεδόν δουλικής, υποταγής θα οδηγήσει, με μαθηματική ακρίβεια, σε μεγαλύτερη όξυνση των προβλημάτων των αγροτών - και των άλλων λαϊκών τάξεων και στρωμάτων - κι επομένως σε πιο εκρηκτικές αντιδράσεις.

Επιβάλλεται λοιπόν, όσο είναι καιρός, να δώσει δείγματα γραφής η κυβέρνηση ότι ενδιαφέρεται για το 25% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας, που αποτελούν οι αγρότες και για τη σωτηρία της ελληνικής αγροτικής παραγωγής, η οποία συρρικνώνεται επικίνδυνα.

Ας σταματήσουν, επιτέλους, οι αψυχολόγητες και προκλητικές επιθέσεις εναντίον των αγροτών, οι κατηγόριες ότι υποκινούνται από κόμματα, ότι είναι "τσιφλικάδες" κι άλλες ανοησίες. Ετσι "ρίχνεται λάδι στη φωτιά" και οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες. Ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Οταν επιτέλους εμφανίστηκε ο υπεύθυνος πρωθυπουργός, το έκανε για να εκτοξεύσει απειλές εκβιασμούς και ύβρεις προς τους αγωνιζόμενους αγρότες. Αυτή είναι απαράδεκτη στάση για ένα πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση, που έχουν αναλάβει να κυβερνούν τη χώρα

Θα επανέλθει και σήμερα η στήλη, επιχειρώντας μια ιστορική θεώρηση του φαινομένου.

Οι δυτικοευρωπαϊκές δημοκρατίες, από τα μέσα του περασμένου αιώνα, αλλά, κυρίως, από τις αρχές του εικοστού, στήριξαν την ύπαρξη και τη λειτουργία τους, σε δυο βασικούς άξονες:

• Στο αστικό κεκτημένο,- δηλαδή, στην εδραίωση και διασφάλιση των καπιταλιστικών σχέσεων και θεσμών. Και,
• Στο δημοκρατικό κεκτημένο,- δηλαδή, στη διασφάλιση (ύστερα από συνεχείς λαϊκούς αγώνες) ενός μίνιμουμ εγγυήσεων υπέρ του λαού, στο πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό πεδίο.

1. Οτι το δημοκρατικό κεκτημένο συρρικνώνεται αισθητά,- με το ξήλωμα αρκετών πολιτικών, κοινωνικών, εργασιακών κλπ. εγγυήσεων. Και,

2. Οτι το αστικό κεκτημένο διογκώνεται υπέρμετρα,- με την απελευθέρωση κεφαλαίων, με την ελευθερία του ανταγωνισμού και με το άνοιγμα όλων των αγορών.

Δηλαδή, η άρχουσα τάξη (η αστική) των δυτικοευρωπαϊκών χωρών, αφαιρεί πόρους και εγγυήσεις από τους εργαζόμενους και τους ρίχνει στις βιομηχανίες της, στις τηλεπικοινωνίες της, στο εμπόριό της, στις τράπεζές της και, γενικά, στην καπιταλιστική ανάπτυξη.

Από το ένα μέρος, βέβαια, συρρικνώνεται το δημοκρατικό κεκτημένο. (υποαπασχόληση, ανεργία, ασφαλιστική καθίζηση, κυβερνητικός συνδικαλισμός, καπελωμένη Τοπική Αυτοδιοίκηση, ξήλωμα του κοινωνικού κράτους, υποβάθμιση της παιδείας, κρούσματα αλληθωρισμού της Δικαιοσύνης κλπ.).

Από το άλλο μέρος, όμως, το αστικό κεκτημένο, όχι μόνο δε διογκώνεται ανάλογα (αφού αφαιρούνται πόροι από το λαό), αλλά και καταρρέει, δίνοντας τη θέση του σε μια φούχτα μεγαλομεσαζόντων και μεγαλοαεριτζήδων, που οδηγούν τη χώρα, με μαθηματική ακρίβεια, στην αποικιοποίηση...

• Αποβιομηχανοποιούν τον τόπο, με τις πράξεις, τις παραλείψεις και την ανοχή τους.
• Εκποιούν, χωρίς εγγυήσεις, τη δημόσια περιουσία και ειδικά τη δημόσια βιομηχανία.
• Καταδικάζουν σε πιστωτική και τεχνολογική ασφυξία τη μικρομεσαία μεταποίηση. Και,
• Ρίχνουν τους πόρους που αφαιρούν από το λαό, όχι σε παραγωγικές επενδύσεις, αλλά στην κερδοσκοπία επί του χρήματος, - ως γνήσιοι εκφραστές του μονεταρισμού.

Κι ακόμη πιο φυσικό είναι να αναγκάζεται το ΚΚΕ να αγωνίζεται όχι μόνο για το δημοκρατικό κεκτημένο, αλλά και για το αστικό, - δηλαδή, να ανθίσταται με όλες τις δυνάμεις του στην αποβιομηχάνιση, στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, στην καταστροφή των μικρομεσαίων και στην ασύδοτη κερδοσκοπία!

Διότι, υπό τις σημερινές χαλεπές περιστάσεις, ο αγώνας του ΚΚΕ είναι, πια, πατριωτικός!

Θα επανέλθει και σήμερα η στήλη, επιχειρώντας μια ιστορική θεώρηση του φαινομένου.

Οι δυτικοευρωπαϊκές δημοκρατίες, από τα μέσα του περασμένου αιώνα, αλλά, κυρίως, από τις αρχές του εικοστού, στήριξαν την ύπαρξη και τη λειτουργία τους, σε δυο βασικούς άξονες:

• Στο αστικό κεκτημένο,- δηλαδή, στην εδραίωση και διασφάλιση των καπιταλιστικών σχέσεων και θεσμών. Και,
• Στο δημοκρατικό κεκτημένο,- δηλαδή, στη διασφάλιση (ύστερα από συνεχείς λαϊκούς αγώνες) ενός μίνιμουμ εγγυήσεων υπέρ του λαού, στο πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό πεδίο.

1. Οτι το δημοκρατικό κεκτημένο συρρικνώνεται αισθητά,- με το ξήλωμα αρκετών πολιτικών, κοινωνικών, εργασιακών κλπ. εγγυήσεων. Και,

2. Οτι το αστικό κεκτημένο διογκώνεται υπέρμετρα,- με την απελευθέρωση κεφαλαίων, με την ελευθερία του ανταγωνισμού και με το άνοιγμα όλων των αγορών.

Δηλαδή, η άρχουσα τάξη (η αστική) των δυτικοευρωπαϊκών χωρών, αφαιρεί πόρους και εγγυήσεις από τους εργαζόμενους και τους ρίχνει στις βιομηχανίες της, στις τηλεπικοινωνίες της, στο εμπόριό της, στις τράπεζές της και, γενικά, στην καπιταλιστική ανάπτυξη.

Από το ένα μέρος, βέβαια, συρρικνώνεται το δημοκρατικό κεκτημένο. (υποαπασχόληση, ανεργία, ασφαλιστική καθίζηση, κυβερνητικός συνδικαλισμός, καπελωμένη Τοπική Αυτοδιοίκηση, ξήλωμα του κοινωνικού κράτους, υποβάθμιση της παιδείας, κρούσματα αλληθωρισμού της Δικαιοσύνης κλπ.).

Από το άλλο μέρος, όμως, το αστικό κεκτημένο, όχι μόνο δε διογκώνεται ανάλογα (αφού αφαιρούνται πόροι από το λαό), αλλά και καταρρέει, δίνοντας τη θέση του σε μια φούχτα μεγαλομεσαζόντων και μεγαλοαεριτζήδων, που οδηγούν τη χώρα, με μαθηματική ακρίβεια, στην αποικιοποίηση...

• Αποβιομηχανοποιούν τον τόπο, με τις πράξεις, τις παραλείψεις και την ανοχή τους.
• Εκποιούν, χωρίς εγγυήσεις, τη δημόσια περιουσία και ειδικά τη δημόσια βιομηχανία.
• Καταδικάζουν σε πιστωτική και τεχνολογική ασφυξία τη μικρομεσαία μεταποίηση. Και,
• Ρίχνουν τους πόρους που αφαιρούν από το λαό, όχι σε παραγωγικές επενδύσεις, αλλά στην κερδοσκοπία επί του χρήματος, - ως γνήσιοι εκφραστές του μονεταρισμού.

Κι ακόμη πιο φυσικό είναι να αναγκάζεται το ΚΚΕ να αγωνίζεται όχι μόνο για το δημοκρατικό κεκτημένο, αλλά και για το αστικό, - δηλαδή, να ανθίσταται με όλες τις δυνάμεις του στην αποβιομηχάνιση, στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, στην καταστροφή των μικρομεσαίων και στην ασύδοτη κερδοσκοπία!

Διότι, υπό τις σημερινές χαλεπές περιστάσεις, ο αγώνας του ΚΚΕ είναι, πια, πατριωτικός!

Αφού σας

προκατέβαλα

ένα... χεράκι

ξύλο,

σήμερα,

τα υπόλοιπα

σας δίνω,

ως οφείλω.

Πάρτε, λοιπόν,

κάτι ψιλά

με γεια σας

με χαρά σας,

κι αν ίσως

λίγα φαίνονται,

ε, τότε,

στον παρά σας,

προσθέστε

κι ό,τι "πήρατε"

προσφάτως,

στα πλευρά σας!

Ο οίστρος

Στην παμπάλαιη και σκουριασμένη θεωρία της κατάργησης της πάλης των τάξεων καταφεύγουν και οι "νέες" πολιτικοί, όπως η Β. Παπανδρέου και η Ντ. Μπακογιάννη και για να αντιταχθούν ουσιαστικά στις κινητοποιήσεις των αγροτών. Μέθοδος ενιαία. Θεωρούν ότι τα αιτήματα των αγροτών είναι συζητήσιμα και πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο διαλόγου, αλλά διαφωνούν - και μάλιστα ριζικά - με τον τρόπο διεκδίκησής τους. Γιατί διαφωνούν; Μα για την απλούστατη - κατά τη γνώμη τους - αρχή ότι "κάθε κοινωνική ομάδα έχει δικαίωμα να διεκδικεί τα αιτήματά της, αλλά ποτέ σε βάρος κάποιας άλλης".

Με απλά λόγια δηλαδή, να σταματήσουν τα θύματα της κρίσης - η συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων - να αντιστέκονται στην απόλυτη εξαθλίωσή τους χάρη των υπερκερδών των πολυεθνικών, της "κοινωνικής ομάδας" - παράσιτο.

Πολύ "πρωτοποριακές ιδέες" από επίδοξους σωτήρες.

"Κατ' επάγγελμα ψεύτη", χαρακτήρισε ο Μ. Εβερτ τον πρωθυπουργό, αντιδρώντας στις δηλώσεις του. Δεν υστερεί, όμως, και η ηγεσία της ΝΔ καθόλου στο συγκεκριμένο επάγγελμα και όσον αφορά την αντιμετώπιση των αγροτικών κινητοποιήσεων.

Τι θέλει στην πραγματικότητα η ηγεσία της ΝΔ, το οποίο όμως δεν τολμά να το πει ευθέως και δημόσια; Ουσιαστικά, επιδιώκει "αποφασιστική αντιμετώπιση" των κινητοποιήσεων, φυσικά, από την κυβέρνηση, ώστε να μπορεί και η ίδια να "συμβάλει", καλύπτοντάς την πολιτικά μέσω της τακτικής της συναίνεσης. Ηδη, δεν είναι λίγα τα ηγετικά στελέχη του κόμματος (Μάνος, Σουφλιάς, Μπακογιάννη κ.ά.) που έχουν αποδοκιμάσει και καταδικάσει τις "μορφές" αντίδρασης των αγροτών.

Επιπλέον, η ηγεσία της ΝΔ διαρκώς αποδίδει τις ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση, όχι στην πολιτική, αλλά στην "ανικανότητα" της κυβέρνησης και του Α. Παπανδρέου, προφανώς γιατί δεν αντιμετωπίζει "δυναμικά" τις κινητοποιήσεις.

Η "εποικοδομητική και υπεύθυνη" αυτή στάση, ως συνήθως, που δεν εκτιμάται "αρκούντως" από την κυβέρνηση, ενόχλησε τον Μ. Εβερτ, ο οποίος κατηγόρησε την κυβέρνηση γιατί οξύνει την αντιπαράθεση κυβέρνησης - αντιπολίτευσης.

"Η Τράπεζά μας κατά το 1994 παρουσίασε αύξηση κερδών κατά 150% και τα τελευταία ανήλθαν στα 50 δισ. δραχμές". Από τη χτεσινή ανακοίνωση της Εθνικής Τράπεζας, η οποία όμως δεν είναι η μόνη που χαίρεται. Η Πίστεως ανακοίνωσε κέρδη 38 δισ. δραχμές και η Τράπεζα της Ελλάδος 30 δισ. δραχμές. Κέρδη, τα οποία έχουν ως βάση την πρωτοφανή ληστεία που πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια σε βάρος του ελληνικού λαού. Χτες ο υπουργός της κυβέρνησης - μαριονέτας των Βρυξελλών και των γλοιωδών υπηρετών του μεγάλου κεφαλαίου τη χώρας, θρασύς και χωρίς κανένα αίσθημα ντροπής, βγήκε και ανακοίνωσε αυξήσεις στους συνταξιούχους 3.500 δραχμές το μήνα. Τα σχόλια μάλλον περιττεύουν.

Στο μεγάλο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο έχει εναποθέσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Το ομολόγησε χτες δημόσια ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου στην πρωθυπουργική εξαγγελία, με την οποία κατηγόρησε τους αγρότες και όσους αντιστέκονται στην καταστροφική πολιτική μονόπλευρης λιτότητας σαν αντάρτες, που υπονομεύουν την εθνική οικονομία και τη δημοκρατία.

Για την ανάπτυξη, είπε ο Α. Παπανδρέου, "στηριζόμαστε κυρίως στην πρωτοβουλία του επιχειρηματία και στα μεγάλα έργα"... Δηλαδή, στους Ελληνες επιχειρηματίες και στις πολυεθνικές κατασκευαστικές εταιρίες, που παίρνουν μέρος στο μεγάλο φαγοπότι των μεγάλων έργων, που χρηματοδοτούνται από το ελληνικό δημόσιο και από τα κονδύλια του δεύτερου πακέτου Ντελόρ.

Στους ιδιώτες επιχειρηματίες και στα κοινοτικά κονδύλια, για τις χρηματοδοτήσεις συγκεκριμένων όμως έργων (ΜΟΠ, ΣΠΑ, πακέτα Ντελόρ και προγράμματα "σύγκλισης" ή συνοχής), είχαν επίσης εναποθέσει την υπόθεση της ανάκαμψης και ο Α. Παπανδρέου (στη δεκαετία του 1980) και ο Κ. Μητσοτάκης (στην τριετία διακυβέρνησης από τη ΝΔ). Αυτό όμως που αποδείχτηκε είναι ότι αντί για ανάκαμψη της οικονομίας, το μόνο που είχαμε ήταν ανάκαμψη των κερδών της μεγάλης ιδιωτικής πρωτοβουλίας...

Το "μπράβο" που έδωσε ο ιμπεριαλιστικός ΟΟΣΑ με την τελευταία έκθεσή του για την ελληνική οικονομία επικαλέστηκε χτες ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου, για να δικαιολογήσει την κυβερνητική αδιαλλαξία στην εφαρμογή της συγκεκριμένης αντιλαϊκής και καταστροφικής για τη χώρα πολιτικής. Οταν όμως μια κυβέρνηση αναζητά στηρίγματα στα διάφορα ξένα και ντόπια κέντρα, που εκπροσωπούν επάξια τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου - όπως είναι ο ΟΟΣΑ, το ΔΝΤ, ο ΣΕΒ κλπ. - είναι φανερό ποιους εξυπηρετεί η πολιτική την οποία εφαρμόζει. Το γεγονός ότι τα κέντρα αυτά χειροκροτούν την κυβέρνηση είναι φανερό πως η πολιτική της θίγει τα συμφέροντα των εργαζομένων. Αντίθετα, σε κάθε φιλολαϊκό μέτρο τα κέντρα αυτά διατυπώνουν παρατηρήσεις ότι η ελληνική οικονομία δεν πάει καλά, για να επικρίνουν την ελληνική κυβέρνηση και να την πιέσουν να προχωρήσει στη λήψη αντιλαϊκών μέτρων.

Αφού σας

προκατέβαλα

ένα... χεράκι

ξύλο,

σήμερα,

τα υπόλοιπα

σας δίνω,

ως οφείλω.

Πάρτε, λοιπόν,

κάτι ψιλά

με γεια σας

με χαρά σας,

κι αν ίσως

λίγα φαίνονται,

ε, τότε,

στον παρά σας,

προσθέστε

κι ό,τι "πήρατε"

προσφάτως,

στα πλευρά σας!

Ο οίστρος

Ξεπέσαμε, κ. πρόεδρε. Ξεπέσαμε πολύ. Από τα πάλαι ποτέ πολλά και διάφορα χρυσά κουτάλια και μαχαιροπίρουνα της ΕΟΚ, μας ξέμειναν μόνο κάποια... μεγάλα έργα, για να θρέφουν τις πρωταπριλιάτικες ελπίδες και όνειρά μας. Κι αυτά μάλιστα, ξέροντας ότι αν και όταν αρχίσουν, θα χρησιμοποιούν κυρίως αλλοδαπούς εργάτες. Πλήρης ξεπεσμός, κ. πρόεδρε...

Ούτε τα αιτήματα των αγροτών ούτε τη μορφή πάλης επικροτεί η Μ. Δαμανάκη και έκανε κριτική στην "Αριστερά" (προφανώς στο "ΣΥΝ"), που δεν ξεκαθαρίζει τη θέση της. Τι επικροτεί; Δεν το είπε, αλλά μάλλον δε χρειαζόταν. Οπως και ο Πάγκαλος, στηρίζει πλήρως την κυβέρνηση, αλλά... ανανεωτικά και όχι εκσυγχρονιστικά...

Εγγυήθηκε, λέει, προσωπικά ο Α. Γ. Παπανδρέου ότι η κυβέρνηση θα τηρήσει τις υποσχέσεις της! Σοβαρά; Και το "Συμβόλαιο με το λαό" ποιος το υπέγραφε;

Ξεπέσαμε, κ. πρόεδρε. Ξεπέσαμε πολύ. Από τα πάλαι ποτέ πολλά και διάφορα χρυσά κουτάλια και μαχαιροπίρουνα της ΕΟΚ, μας ξέμειναν μόνο κάποια... μεγάλα έργα, για να θρέφουν τις πρωταπριλιάτικες ελπίδες και όνειρά μας. Κι αυτά μάλιστα, ξέροντας ότι αν και όταν αρχίσουν, θα χρησιμοποιούν κυρίως αλλοδαπούς εργάτες. Πλήρης ξεπεσμός, κ. πρόεδρε...

Ούτε τα αιτήματα των αγροτών ούτε τη μορφή πάλης επικροτεί η Μ. Δαμανάκη και έκανε κριτική στην "Αριστερά" (προφανώς στο "ΣΥΝ"), που δεν ξεκαθαρίζει τη θέση της. Τι επικροτεί; Δεν το είπε, αλλά μάλλον δε χρειαζόταν. Οπως και ο Πάγκαλος, στηρίζει πλήρως την κυβέρνηση, αλλά... ανανεωτικά και όχι εκσυγχρονιστικά...