Σε 20 εκατομμύρια, υπολογίζονται σήμερα οι άνεργοι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, και συνιστούν σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το "νούμερο ένα πρόβλημα της ηπείρου". Ορισμένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της ανεργίας στην ΕΕ, έρχονται στο φως από την τελευταία έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για την απασχόληση, στις χώρες - μέλη της.

H λέξη "ανεργία", είναι γένους θηλυκού, και το ίδιο πράγμα συμβαίνει και με την πλειοψηφία των ανέργων στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Σαφώς υψηλότατοι είναι οι δείκτες ανεργίας των γυναικών στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στην Ισπανία, το ποσοστό ανεργίας των γυναικών φτάνει το 31%, στην Ιρλανδία το 20%, στην Ιταλία το 18%. Συνολικά στην Ευρωπαϊκή Ενωση, το ποσοστό ανεργίας των γυναικών είναι 13,5% έναντι 10,5% των ανέργων ανδρών. Ουσιαστικά όμως η διαφορά είναι ακόμα μεγαλύτερη αφού στις εργαζόμενες γυναίκες συμπεριλαμβάνονται και αυτές που εργάζονται σε καθεστώς μερικής απασχόλησης. Αν αναλογιστεί δε κανείς ότι οι γυναίκες αποτελούν το 85% του συνόλου των - συνεχώς αυξανόμενων - μερικώς απασχολούμενων της Ευρώπης, τότε κατανοεί το μέγεθος της διαφοράς.

Σχεδόν ένας στους τρεις άνεργους, σήμερα στην Ευρώπη, είναι νέος. Τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ανεργία των νέων, αναφέρουν ότι το ποσοστό συμμετοχής των νέων εργαζομένων στο σύνολο των Ευρωπαίων ανέργων το 1994, ήταν 32%, που αντιστοιχεί σε 6,5 εκατομμύρια περίπου νέους άνεργους. Τα υψηλότερα ποσοστά "συμμετοχής" παρατηρούνται στην Ιταλία (49,5%) και την Ελλάδα όπου το ποσοστό είναι 45%. Οσον αφορά τα ποσοστά ανεργίας στο σύνολο των νέων, κάτω των 25 χρόνων, το ποσοστό της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι 21% ενώ οι χώρες με ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά, είναι η Ισπανία (38%), η Ιταλία (32%), η Ιρλανδία (27%), η Ελλάδα (26%) και η Γαλλία (24%).

Παράλληλα, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, παρατηρείται μια συνεχής μείωση του ρυθμού εισόδου στην παραγωγή νέων εργαζομένων, σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με αποτέλεσμα να μειώνεται συνεχώς και το ποσοστό συμμετοχής των νέων εργαζομένων, στο σύνολο του εργατικού δυναμικού των χωρών - μελών. Ετσι ο ρυθμός μείωσης της συμμετοχής των νέων, είναι 1,8% συνολικά στην Ευρώπη, ενώ σε άλλες χώρες είναι πολύ πιο αυξημένος όπως για παράδειγμα στο Βέλγιο (4,3%), τη Γαλλία (3,8%) και την Πορτογαλία (3,1%). Στην Ελλάδα, το ποσοστό φαίνεται ιδιαίτερα μειωμένο πάντως, αφού είναι 0,1%!

Η μακροχρόνια ανεργία συνεχίζει να αποτελεί ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της ανεργίας, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το 1992, υπολογιζόταν ότι 8,5 εκατομμύρια άνεργοι στην Ευρωπαϊκή Ηπειρο, βρίσκονταν χωρίς δουλιά για περισσότερο από ένα χρόνο, ενώ ο αριθμός αυτός με βάση τα σημερινά δεδομένα, πλησιάζει τα 10 εκατομμύρια!

Μάλιστα σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η μακροχρόνια ανεργία, είναι βασικό χαρακτηριστικό της ελληνικής αγοράς εργασίας. Από το 1985, έως και το 1992, το ποσοστό των μακροχρόνια ανέργων στο σύνολο των ανέργων αυξήθηκε κατά 0,3% δηλαδή από το 47% έφτασε στο 50% ακριβώς. Το αντίστοιχο ποσοστό στην Ισπανία είναι για (σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία) 45% και στην Πορτογαλία 30%. Παράλληλα, στις βόρειες χώρες της Ευρώπης, το πρόβλημα της μακροχρόνιας ανεργίας εστιάζεται στις μεγαλύτερες ηλικίες, και αντιστοιχεί στο 30% περίπου των ανέργων.

Το θέμα των τρόπων και των μορφών αναζήτησης εργασίας, διαφοροποιείται στις χώρες της Ευρώπης. Υπάρχουν δύο ειδών κατηγορίες, αυτές με ανεπτυγμένα συστήματα ιδιωτικών γραφείων ευρέσεως εργασίας, που αυτού του είδους οι επιχειρήσεις ανθούν και οι χώρες όπου τα γραφεία ευρέσεως εργασίας, ιδιωτικά ή δημόσια, δεν παίζουν πρακτικά κανένα ρόλο.

Η Ελλάδα συμπεριλαμβάνεται στη δεύτερη κατηγορία. Σύμφωνα με τα στοιχεία, μόνο το 9% των ανέργων αναζητά δουλειά μέσω του ΟΑΕΔ ενώ το 90% ψάχνει για εργασία μέσω φίλων και γνωριμιών (31%), μέσω του Τύπου (20%) ενώ το μεγαλύτερο μέρος απευθύνεται κατευθείαν στους εργοδότες (39%). Παρόμοια είναι η κατάσταση στην Ιρλανδία, τη Βρετανία και την Πορτογαλία. Πάντως ως προς την αποτελεσματικότητα της ύπαρξης ιδιωτικών γραφείων ευρέσεως εργασίας, αξίζει να αναφέρουμε ότι το μεγαλύτερο δίκτυο και συμμετοχή εργαζομένων παρατηρείται στην Ισπανία, τη χώρα δηλαδή με τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στην Ευρώπη.

Πολύ κάτω από τον κοινοτικό μέσο όρο βρίσκονται οι δαπάνες στην Ελλάδα, για την επιδότηση της ανεργίας και την προστασία των ανέργων. Μάλιστα η χώρα μας έχει τις μικρότερες δαπάνες γι' αυτά, μετά την Ιταλία και την Πορτογαλία. Την ίδια ώρα, χώρες με αντίστοιχο πληθυσμό, δαπανούν πολύ μεγαλύτερα κονδύλια. Χαρακτηριστικά οι δαπάνες της Ελλάδας ανέρχονται σε 3.000 ECU ανά άτομο ετησίως, ενώ για παράδειγμα, η αντίστοιχη δαπάνη της Ολλανδίας, είναι 17.000 ECU, της Δανίας 22.000 ECU και του Βελγίου 12.000 ECU.

Αδικαιολόγητη καθυστέρηση εμφανίζει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εμπορίου στη λήψη άμεσων και ουσιαστικών μέτρων για την αντιμετώπιση των σοβαρών παρατυπιών, στις οποίες επιδίδονται οι ασφαλιστικές εταιρίες της χώρας μας, με αποτέλεσμα να βρίσκονται απροστάτευτοι χιλιάδες ασφαλισμένοι πολίτες. Αξίζει να υπενθυμίσουμε πρόσφατο αποκαλυπτικό δημοσίευμα του "Ρ", το οποίο αναφερόταν στα αποτελέσματα των ελέγχων που πραγματοποίησαν οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Εμπορίου στα οικονομικά στοιχεία των ασφαλιστικών εταιριών που λειτουργούν σήμερα στη χώρα μας, έπειτα από σχετική εντολή της αρμόδιας πολιτικής ηγεσίας.

Πριν ένα μήνα περίπου, τα αποτελέσματα των ελέγχων έδειχναν ότι 60 περίπου ελληνικές και αλλοδαπές ασφαλιστικές εταιρίες, που λειτουργούν στη χώρα μας, την παρούσα στιγμή ήταν ακάλυπτες! Πράγμα που σημαίνει ότι τα αποθεματικά, οι πραγματοποιηθείσες επενδύσεις και τα περιθώρια φερεγγυότητας των εν λόγω εταιριών δεν κάλυπταν τις νόμιμες προϋποθέσεις, ώστε να θεωρούνται υγιείς και ικανές να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους πελάτες τους.Υποχρεώσεις που έχουν να κάνουν με καταβολή αποζημιώσεων σε περιπτώσεις ατυχημάτων, καθώς και τα ποσά που δικαιούνται οι πελάτες των εταιριών που έχουν ασφαλιστεί σε προγράμματα συνταξιοδότησης, ιατρικής περίθαλψης, επενδυτικά προγράμματα κ. ο. κ. Στο διάστημα που μεσολάβησε βέβαια και που αποτελεί τη συνήθη περίοδο "χάριτος" που δίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, αρκετές από τις παραπάνω εταιρίες - όπως υποστηρίζεται από αρμόδια στελέχη του υπουργείου Εμπορίου - έσπευσαν να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, όπως επιβάλλονται από την ισχύουσα νομοθεσία. Σε ό,τι αφορά τις υπόλοιπες εταιρίες που παραμένουν ακάλυπτες, η νομοθεσία προβλέπει ή την ανάκληση της άδειάς τους ή την επιβολή προστίμου, που - ας σημειωθεί - φτάνει το πολύ μέχρι 1 εκατ. δραχμές (!) ή την παραπομπή τους στη δικαιοσύνη.Απ' την πλευρά της η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εμπορίου δεν έχει καταλήξει ακόμη στον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσει στην παρούσα κατάσταση. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ανάκληση της άδειας μιας σειράς ασφαλιστικών εταιριών αυτή τη στιγμή θα σημάνει, όπως επισημαίνουν αρμόδιοι κύκλοι, κατάρρευση της ασφαλιστικής αγοράς. Κι αυτό γιατί οι πελάτες των εταιριών που κλείνουν, απευθύνονται - κανονικά - στο Επικουρικό Κεφάλαιο,για να πάρουν τις αποζημιώσεις που τους αντιστοιχούν, το οποίο όμως - σύμφωνα με την Ενωση Ασφαλιστικών Εταιριών - εμφανίζεται ήδη ελλειμματικό. Σε ό,τι αφορά την παραπομπή των παρανομούντων ασφαλιστικών εταιριών στη δικαιοσύνη, αρμόδια στελέχη του υπουργείου Εμπορίου χαρακτηρίζουν τη "λύση" αυτή ιδιαίτερα χρονοβόρα και αναποτελεσματική, καθώς συνηθίζεται να καθυστερεί πάνω από τρία χρόνια η εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων, διάστημα στο οποίο οι εταιρίες έχουν φροντίσει να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους. Με τα παραπάνω δεδομένα, ενδέχεται να ανακοινωθεί στο επόμενο διάστημα από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εμπορίου - και για λόγους "εντυπωσιασμού" της κοινής γνώμης - η επιβολή προστίμων (μέχρι... 1 εκατ. δρχ.) σε κάποιες εταιρίες και ίσως η ανάκληση ελάχιστων ίσως εταιριών.

Τη στιγμή βέβαια που συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, αξίζει να υπενθυμίσουμε την πρόταση που έγινε από την Ενωση Ασφαλιστικών Εταιριών πριν λίγες βδομάδες - και η οποία συζητήθηκε στην αρμόδια Επιτροπή που συντάσσει το νομοσχέδιο για την αναθεώρηση της ασφαλιστικής νομοθεσίας - για δημιουργία ανεξάρτητης διοικητικής αρχής με τη μορφή Επιτροπής Εποπτείας Ιδιωτικής Ασφάλισης για τον έλεγχο των ασφαλιστικών εταιριών. Η εν λόγω πρόταση ούτε λίγο - ούτε πολύ πρότεινε να δοθεί η αρμοδιότητα για την εποπτεία των ασφαλιστικών εταιριών στις ίδιες τις ασφαλιστικές εταιρίες! Από αρμόδια στελέχη του υπουργείου Εμπορίου εκφράζονται έντονοι φόβοι για ενδεχόμενη υιοθέτηση της παραπάνω πρότασης από την πολιτική ηγεσία.

Στο σημείο αυτό αξίζει να γίνει μία σύντομη αναφορά στις προτάσεις που έχουν κάνει υπάλληλοι της Διεύθυνσης Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων και Αναλογιστικής προς την ηγεσία του υπουργείου, για την αναμόρφωση της υπηρεσίας. Στις προτάσεις αυτές επισημαίνεται κατ' αρχάς η επιτακτική ανάγκη που υφίσταται για αναβάθμιση της Υπηρεσίας Εποπτείας, πάντα μέσω κρατικού φορέα.Επιπλέον προτείνουν, για την περαιτέρω αναβάθμιση και τα εξής:

• Μηχανοργάνωση της υπηρεσίας, ώστε να υπάρχει άμεση πληροφόρηση, δυνατή ανταλλαγή πληροφόρησης με άλλες υπηρεσίες και τις εποπτικές αρχές των κρατών - μελών της Ενωσης.
• Τροποποίηση της ήδη υπάρχουσας νομοθεσίας.

α) Στην ασφάλιση αυτοκινήτου, με στόχο την άμεση καταβολή αποζημιώσεων στους ασφαλισμένους και τρίτους ζημιωθέντες (πραγματογνώμονες, τρόπος καταβολής ποσού, γενικοί όροι, όροι τιμολογίου, κόστος ασφαλίστρου κλπ.).

β) Κατάργηση της διάταξης για τις παλιές εταιρίες ως προς τα μετοχικά κεφάλαια. Οπως σημειώνεται, υπάρχουν σήμερα εταιρίες με μετοχικό κεφάλαιο 30.000.000 δρχ.

γ) Πρόβλεψη για υποχρεωτική μεταφορά χαρτοφυλακίου ασφαλιστηρίων ζωής από εταιρία που ανακαλείται η άδεια λειτουργίας της.

δ) Διατάξεις για ουσιαστική παρέμβαση στους διαμεσολαβούντες (πράκτορες, μεσίτες, ασφαλιστικοί σύμβουλοι).

ε) Να αντιμετωπίσουμε το θέμα των Εκτιμητικών Επιτροπών του άρθρου 9 του Ν.2190/20.

• Στελέχωση της υπηρεσίας με επιπλέον προσωπικό για να ανταποκριθεί στη σημερινή κατάσταση.
• Συνεχής επιμόρφωση, σεμινάρια υπαλλήλων.

Σαν το τελειωτικό χτύπημα, που θα επιταχύνει την τάση συρρίκνωσης στον κλάδο ένδυσης στη χώρα μας, χαρακτηρίζεται η πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τελωνειακή ένωση με την Τουρκία, απόφαση που πάρθηκε με τη συγκατάθεση της ελληνικής κυβέρνησης.

"Θα σημάνει καταστροφή για τον κλάδο και θα οδηγήσει στην όξυνση της αποβιομηχάνισης και της ανεργίας. Από την απόφαση αυτή, ούτε οι εργαζόμενοι της Τουρκίας, ούτε της Ελλάδας και συνολικά της Ευρώπης έχουν να κερδίσουν τίποτα. Αντίθετα, θα ενταθεί η επίθεση σε εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα", τονίζει χαρακτηριστικά ο Θ. Ευθυμίου,πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κλάδων Ενδυσης (ΟΕΚΙΔΕ).

Μια από τις πρώτες επιπτώσεις - για το συνδικαλιστή - θα είναι η αθρόα εισαγωγή τούρκικων προϊόντων, που θα πλημμυρίσουν την εγχώρια αγορά και θα εκτοπίσουν τα αντίστοιχα ελληνικά. "Εξαιτίας της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων στην Τουρκία - θα πει χαρακτηριστικά - το κόστος παραγωγής βρίσκεται στο 50% των αντίστοιχων ελληνικών, με αποτέλεσμα ο ανταγωνισμός να είναι άνισος".

Ταυτόχρονα, η μείωση της παραγωγής και η συνακόλουθη αύξηση της ανεργίας θα αποτελέσει ένα επιπλέον πρόσχημα για τους εργοδότες, που, στο όνομα της κρίσης και της ανταγωνιστικότητας, θα πιέσουν στην κατεύθυνση επίσπευσης της εφαρμογής των αντεργατικών επιταγών της "Λευκής Βίβλου". "Τα φαινόμενα των διαθεσιμοτήτων, της υπονόμευσης του 8ωρου, της μερικής απασχόλησης και του χτυπήματος της κοινωνικής ασφάλισης, θα ενταθούν ακόμα παραπέρα", σημειώνει ο συνδικαλιστής.

Παράλληλα, θα ενταθεί το φαινόμενο της μεταφοράς μιας σειράς επιχειρήσεων του κλάδου, σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Τουρκίας, σε χώρες δηλαδή με χαμηλό εργατικό κόστος.

Η τελωνειακή ένωση αποτελεί συνέχεια της Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου (GATT), καθώς και της Συνθήκης του Μάαστριχτ,που επιτάσσουν την απελευθέρωση του εμπορίου από κάθε περιορισμό και ποσόστωση. Μάλιστα, όπως θα επισημάνει ο Θ. Ευθυμίου, "έρχεται στην πράξη να εξουδετερώσει ακόμα και αυτή τη συμφωνία που έγινε στα πλαίσια της GATT, με την οποία είχε καθοριστεί ένα μεταβατικό στάδιο δέκα χρόνων διατήρησης της πολυινικής συμφωνίας, δηλαδή των ποσοστώσεων στις εισαγωγές προϊόντων".

Οι επιπτώσεις από την τελωνειακή ένωση στη χώρα μας θα πάρουν πιο οξυμένη μορφή, ακριβώς επειδή έρχονται να λειτουργήσουν προσθετικά σε έναν κλάδο που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε μια κατάσταση συνεχούς συρρίκνωσης. Είναι χαρακτηριστικό πως από το '80 ως σήμερα έχουν χαθεί πάνω από 60.000 θέσεις εργασίας στους κλάδους ένδυσης, ενώ εκατοντάδες μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις έχουν κλείσει το ίδιο διάστημα.

Συνολικά στην Ευρώπη, η απασχόληση στο κλάδο ένδυσης έχει πέσει κατά 14,1%,σαν αποτέλεσμα του διεθνούς καταμερισμού εργασίας που έχουν αποφασίσει οι πολυεθνικές, στα πλαίσια του μεταξύ τους ανταγωνισμού και που έχει σαν στόχο τη δραστική μείωση του κλάδου και της παραγωγής, στην κατεύθυνση μεταφοράς τους σε τρίτες χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος. Εξάλλου, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του Γαλλικού Ινστιτούτου Μόδας, προβλέπεται πως η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο, με αποτέλεσμα μέχρι το 2000 οι απώλειες θέσεων εργασίας να φτάσουν στο 40% του εργατικού δυναμικού, που μεταφράζεται σε 1.000.000 χαμένες θέσεις εργασίας.

Ειδικά στη χώρα μας, όλα αυτά τα χρόνια, με ευθύνη των κυβερνήσεων, τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ, δεν υπήρξε καμιά παρέμβαση με τη δημιουργία της κατάλληλης υποδομής, στην κατεύθυνση της ανάπτυξης, της μόδας και του επώνυμου προϊόντος. Αντίθετα, ο κλάδος στηρίχτηκε στη φτηνή και δευτερεύουσα παραγωγή, μέσω της παθητικής τελειοποίησης και της υπεργολαβίας. Η πολιτική της τυφλής υπακοής στις εντολές των Βρυξελλών και των πολυεθνικών, των "πάση θυσία" ιδιωτικοποιήσεων, που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις, οδήγησε ακόμα και αυτές τις επιχειρήσεις, όπως το "Αιγαίο",η "Πειραϊκή - Πατραϊκή",ο "Βόμβυξ" και άλλες, που ουσιαστικά στήριζαν το κλάδο και που μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξή του, στο κλείσιμο ή τη συρρίκνωση.

Η καταστροφή του κλάδου ένδυσης, όπως θα τονίσει ο Θ. Ευθυμίου, "δεν είναι μοιραία και υποχρεωτική. Υπάρχουν προϋποθέσεις για την ανατροπή αυτής της κατάστασης.Πρώτα απ' όλα, υπάρχει φτηνή και άριστης ποιότητας πρώτη ύλη (παράγουμε το καλύτερο βαμβάκι στην Ευρώπη), έμπειρο και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, καθώς και επιχειρήσεις με σύγχρονη τεχνολογία, που μπορεί να στηριχτεί μια κλαδική πολιτική, με στόχο την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό του κλάδου. Ενώ απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί ταυτόχρονα και η επαναλειτουργία υπό δημόσιο έλεγχο του στρατηγικής σημασίας ομίλου της Π - Π.Εκείνο που χρειάζεται, πάνω απ' όλα, είναι πολιτική ρήξης με τις επιλογές της ΕΕ και των πολυεθνικών, η δημιουργία ενός ισχυρού μετώπου αντίστασης των εργαζομένων για την ανατροπή των αντεργατικών σχεδίων που οδηγούν στην εξαθλίωση της εργατικής τάξης".

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ

Η ίδια η πορεία της κλωστοϋφαντουργίας, και γενικότερα των κλάδων ένδυσης στην Ελλάδα, είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την πορεία ενός κολοσσού για τα δεδομένα της χώρας, μιας επιχείρησης που αριθμούσε 7.500 εργαζόμενους και 11 εργοστάσια σε όλη την Ελλάδα.

Πρόκειται για τον στρατηγικής σημασίας για την εθνική οικονομία όμιλο της "Πειραϊκής - Πατραϊκής".Μια επιχείρηση που ήταν από τις μεγαλύτερες κλωστοϋφαντουργικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη, με άριστης ποιότητας και ανταγωνιστικό προϊόν, με σαφή εξαγωγικό προσανατολισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εξαγωγές της ετησίως ανέρχονταν στα 33 δισ. δρχ. Ταυτόχρονα η λειτουργία της είχε μια τεράστια συμβολή στον αγροτικό τομέα, αφού απορροφούσε ετησίως πάνω από 30.000 τόνους βαμβάκι. Ο δε κύκλος εργασιών της αποκτούσε ιδιαίτερη σημασία για όλο τον κλάδο ένδυσης, λόγω του ότι γύρω από την Π - Π λειτουργούσαν εκατοντάδες βιοτεχνίες. Παράλληλα η ίδια η λειτουργία της επιχείρησης αποτελούσε πνοή ζωής για ολόκληρες περιοχές της χώρας, που η οικονομία τους στηριζόταν και κινούνταν γύρω απ' αυτήν.

Ακριβώς λόγω αυτών των χαρακτηριστικών της, η Π - Π ήταν το "αγκάθι" στα σχέδια των πολυεθνικών, αλλά και των ντόπιων ανταγωνιστών της. Σχέδια που θέλουν τη δραστική μείωση συνολικά του κλάδου στην Ευρώπη. Τη μεταφορά των "εργασιοβόρων" κυρίως επιχειρήσεων σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και γενικά σε χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος, δηλαδή χώρες υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων, ενώ στην περιοχή της ΕΕ θα παραμείνει η "ελίτ" των επιχειρήσεων με το "επώνυμο" και ακριβό προϊόν.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια της ΝΔ προχώρησαν σ' ένα σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων σε βάρος του ομίλου, του κλάδου ένδυσης και της οικονομίας της χώρας. Ενα σκάνδαλο που χρονολογείται από το '86, όταν ο όμιλος κατακερματίζεται σε μικρότερες αυτόνομες επιχειρήσεις και έκτοτε ξεκινά το ξεπούλημά τους κομμάτι κομμάτι.

Τα αποτελέσματα της εγκληματικής πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων είναι τραγικά. Σήμερα από τους 7.500 εργαζόμενους, απασχολούνται μόλις 600 άτομα. Από τα 11 εργοστάσια, λειτουργούν (από ιδιώτες) μόνο τρία.Συγκεκριμένα τα εργοστάσια των Φιλιατών που ξεπουλήθηκαν στον Σ. Αργυρό,της Σάμου στον Κ. Χατζή και του Καρπενησίου στους Στράτο - Κατσάμπα,τα οποία λειτουργούν με μειωμένο προσωπικό και με περικοπές των κατακτήσεων, που με αγώνες οι εργαζόμενοι είχαν πετύχει.

Βέβαια η ζημιά για την οικονομία είναι ανυπολόγιστη και δεν μπορεί να αποτιμηθεί. Ομως ορισμένα νούμερα είναι ενδεικτικά της λεηλασίας που συντελέστηκε. Το ξεπούλημα απέφερε έσοδα μόλις 1 δισ. δρχ., όπως εμφανίζονται τουλάχιστον στα χαρτιά, ενώ το κράτος, για να διευκολύνει τις διαδικασίες αποκρατικοποίησης, έδωσε μόνο για τις αποζημιώσεις των εργαζομένων πάνω από 28 δισ. δρχ.!

Ενδεικτική του εγκλήματος είναι και η περίπτωση της Π - Π ΓΑΒΡΙΗΛ,που ξεπουλήθηκε στους Παπαθανασίου - Κατσάμπα. Επί δυόμισι χρόνια οι ιδιώτες εκμεταλλεύτηκαν (μόνο η λεηλασία του αποθεματικού ανέρχεται στα 2,6 δισ. δρχ.) ένα εργοστάσιο αξίας 7 δισ. δρχ., δίνοντας μόνο μια εγγυητική επιστολή 300 εκατομμυρίων δρχ. και στη συνέχεια σταμάτησαν να το λειτουργούν, ζητώντας επιπλέον και αποζημίωση από το κράτος ύψους 600 εκατομμυρίων δρχ.!

Ανάλογα σκανδαλώδεις διαδικασίες ακολουθήθηκαν στο ξεπούλημα όλων των εργοστασίων. Αυτή τη στιγμή παραμένουν κλειστά, υπό τον έλεγχο του ΟΑΕ, τα εργοστάσια της Πάτρας και της Χαλκίδας. Υπό τον έλεγχο του ΟΕΑ παραμένουν επίσης τα κεντρικά γραφεία της μητρικής εταιρίας στην Αθήνα, ενώ οι διαδικασίες ξεπουλήματός τους "σκοντάφτουν" στον πόλεμο συμφερόντων που μαίνεται ανάμεσα στους "μνηστήρες" αγοραστές, με επικρατέστερη τη σαουδαραβική OLYALAN, αλλά και στην πίεση των ντόπιων κλωστοβιομηχάνων, που θέλουν να κλείσει οριστικά.

Τα συμπεράσματα από το τεράστιο σκάνδαλο που συντελέστηκε, επιβεβαιώνουν την ορθότητα των προτάσεων του συνδικαλιστικού κινήματος και την ανάγκη να λειτουργήσει ο όμιλος της Π - Π ενιαία κάτω από τον έλεγχο του δημοσίου. Οπως θα τονίσει ο Θ. Ευθυμίου,πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κλάδων Ενδυσης: "Δεν μπορείς να μιλάς σήμερα για ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό του κλάδου ένδυσης, χωρίς ενιαία και δημόσια Π - Π, στήριγμα και πιλότο για την εφαρμογή κλαδικής πολιτικής που θα φρενάριζε την ασυδοσία του ιδιωτικού κεφαλαίου και θα έβαζε τις βάσεις για την ανατροπή της τάσης συρρίκνωσης του κλάδου".

Ντ. ΝΤ.

To φτηνότερο εργατικό δυναμικό από όλες τις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με εξαίρεση την Πορτογαλία, διαθέτει η Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οχι μόνο στην Ελλάδα καταγράφεται το μικρότερο συνολικά εργατικό κόστος (μισθοί και ασφαλιστικές εισφορές), αλλά και οι μικρότεροι μισθοί!

Συγκεκριμένα, στα 1.000 ECU μηνιαίως - κατά μέσο όρο - κοστολογείται το εργατικό κόστος στη χώρα μας, από τα οποία 600 ECU είναι οι καθαρές αποδοχές και 400 ECU οι ασφαλιστικές εισφορές. Την ίδια ώρα, στη Γερμανία το εργατικό κόστος φτάνει τα 2.750 ECU, που αναλύεται σε 1.600 ECU καθαρό μισθό και 1.150 ECU ασφαλιστικές εισφορές και μη μισθολογικό κόστος, στο Βέλγιο τα αντίστοιχα ποσά είναι 1.300 ECU και 1.200 αντίστοιχα, και στη Δανία 1.200 ECU και 1.000 ECU. Είναι εμφανής και η διαφορά στις αναλογίες.

Μόνο η Πορτογαλία διαθέτει φτηνότερα εργατικά χέρια, αφού διαθέτει το μικρότερο εργατικό κόστος στην Κοινότητα, με 600 ECU, που αναλύεται 350 ECU καθαρό μισθό και 250 μη μισθολογικό κόστος. Συνολικά, ο μέσος όρος των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι 1.600 ECU μηνιαίως, 1.000 ECU καθαρό μισθό και 600 ECU ασφαλιστικές εισφορές και μη μισθολογικό κόστος.

Στις παρατηρήσεις για το μισθολογικό κόστος που γίνονται στην ετήσια έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την απασχόληση στην Ευρώπη, παρατίθεται η γενική εκτίμηση ότι το εργατικό κόστος στην ήπειρο παραμένει μεγάλο. Παράλληλα, σημειώνεται στην έκθεση της Επιτροπής, ότι παρατηρούνται μια σειρά φαινόμενων δυσαρμονίας, όπως για παράδειγμα, το ότι το εργατικό κόστος ενός νεοεισερχόμενου στην αγορά εργασίας είναι αναλογικά μεγάλο συγκριτικά με έναν εργαζόμενο που είναι ήδη κάποια χρόνια στην παραγωγή. Τονίζεται δε ότι τέτοιου είδους φαινόμενα δρουν ανασταλτικά στη διαπραγματευτική ικανότητα του νεοεισερχόμενου για πρόσληψη. Για δυσαρμονίες γίνεται λόγος και ανάμεσα στους μερικώς και πλήρως απασχολούμενους, στους ειδικευμένους και τους ανειδίκευτους κλπ. Καταλήγοντας η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προτείνει την... ορθολογικοποίηση αυτών των "δυσαρμονιών".

Συγκεκριμένα, τίθεται το "ερώτημα", "αν ένα λιγότερο δαπανηρό σύστημα κοινωνικής προστασίας θα μπορούσε να μειώσει το εργατικό κόστος". Απαντώντας στο "ερώτημα" η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σημειώνει ότι "έχει συσταθεί η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και των φόρων της εργασίας, ιδιαίτερα σε κατηγορίες, όπως οι μικρής ειδίκευσης εργαζόμενοι, οι εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης, οι νέοι", σημειώνοντας ότι αυτές οι κατευθύνσεις πρέπει να υλοποιούνται με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζόμενων που εθελοντικά θα εντάσσονται σε τέτοιου είδους ρυθμίσεις. Παράλληλα, επισημαίνεται ότι τέτοιου είδους πρακτικές που ίσχυσαν στο παρελθόν σε μερικές ευρωπαϊκές χώρες, "αναγνωρίζονται σήμερα με τη "Λευκή Βίβλο" για την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση".

Κανένα μέτρο δεν πήρε ακόμη η ηγεσία του υπουργείου Εμπορίου, για τις καθυστερήσεις στην καταβολή αποζημιώσεων από τις ασφαλιστικές εταιρίες

Κανένα μέτρο δεν πήρε ακόμη η ηγεσία του υπουργείου Εμπορίου, για τις καθυστερήσεις στην καταβολή αποζημιώσεων από τις ασφαλιστικές εταιρίες