Σαν το τελειωτικό χτύπημα, που θα επιταχύνει την τάση συρρίκνωσης στον κλάδο ένδυσης στη χώρα μας, χαρακτηρίζεται η πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τελωνειακή ένωση με την Τουρκία, απόφαση που πάρθηκε με τη συγκατάθεση της ελληνικής κυβέρνησης.

"Θα σημάνει καταστροφή για τον κλάδο και θα οδηγήσει στην όξυνση της αποβιομηχάνισης και της ανεργίας. Από την απόφαση αυτή, ούτε οι εργαζόμενοι της Τουρκίας, ούτε της Ελλάδας και συνολικά της Ευρώπης έχουν να κερδίσουν τίποτα. Αντίθετα, θα ενταθεί η επίθεση σε εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα", τονίζει χαρακτηριστικά ο Θ. Ευθυμίου,πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κλάδων Ενδυσης (ΟΕΚΙΔΕ).

Μια από τις πρώτες επιπτώσεις - για το συνδικαλιστή - θα είναι η αθρόα εισαγωγή τούρκικων προϊόντων, που θα πλημμυρίσουν την εγχώρια αγορά και θα εκτοπίσουν τα αντίστοιχα ελληνικά. "Εξαιτίας της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων στην Τουρκία - θα πει χαρακτηριστικά - το κόστος παραγωγής βρίσκεται στο 50% των αντίστοιχων ελληνικών, με αποτέλεσμα ο ανταγωνισμός να είναι άνισος".

Ταυτόχρονα, η μείωση της παραγωγής και η συνακόλουθη αύξηση της ανεργίας θα αποτελέσει ένα επιπλέον πρόσχημα για τους εργοδότες, που, στο όνομα της κρίσης και της ανταγωνιστικότητας, θα πιέσουν στην κατεύθυνση επίσπευσης της εφαρμογής των αντεργατικών επιταγών της "Λευκής Βίβλου". "Τα φαινόμενα των διαθεσιμοτήτων, της υπονόμευσης του 8ωρου, της μερικής απασχόλησης και του χτυπήματος της κοινωνικής ασφάλισης, θα ενταθούν ακόμα παραπέρα", σημειώνει ο συνδικαλιστής.

Παράλληλα, θα ενταθεί το φαινόμενο της μεταφοράς μιας σειράς επιχειρήσεων του κλάδου, σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Τουρκίας, σε χώρες δηλαδή με χαμηλό εργατικό κόστος.

Η τελωνειακή ένωση αποτελεί συνέχεια της Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου (GATT), καθώς και της Συνθήκης του Μάαστριχτ,που επιτάσσουν την απελευθέρωση του εμπορίου από κάθε περιορισμό και ποσόστωση. Μάλιστα, όπως θα επισημάνει ο Θ. Ευθυμίου, "έρχεται στην πράξη να εξουδετερώσει ακόμα και αυτή τη συμφωνία που έγινε στα πλαίσια της GATT, με την οποία είχε καθοριστεί ένα μεταβατικό στάδιο δέκα χρόνων διατήρησης της πολυινικής συμφωνίας, δηλαδή των ποσοστώσεων στις εισαγωγές προϊόντων".

Οι επιπτώσεις από την τελωνειακή ένωση στη χώρα μας θα πάρουν πιο οξυμένη μορφή, ακριβώς επειδή έρχονται να λειτουργήσουν προσθετικά σε έναν κλάδο που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε μια κατάσταση συνεχούς συρρίκνωσης. Είναι χαρακτηριστικό πως από το '80 ως σήμερα έχουν χαθεί πάνω από 60.000 θέσεις εργασίας στους κλάδους ένδυσης, ενώ εκατοντάδες μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις έχουν κλείσει το ίδιο διάστημα.

Συνολικά στην Ευρώπη, η απασχόληση στο κλάδο ένδυσης έχει πέσει κατά 14,1%,σαν αποτέλεσμα του διεθνούς καταμερισμού εργασίας που έχουν αποφασίσει οι πολυεθνικές, στα πλαίσια του μεταξύ τους ανταγωνισμού και που έχει σαν στόχο τη δραστική μείωση του κλάδου και της παραγωγής, στην κατεύθυνση μεταφοράς τους σε τρίτες χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος. Εξάλλου, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του Γαλλικού Ινστιτούτου Μόδας, προβλέπεται πως η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο, με αποτέλεσμα μέχρι το 2000 οι απώλειες θέσεων εργασίας να φτάσουν στο 40% του εργατικού δυναμικού, που μεταφράζεται σε 1.000.000 χαμένες θέσεις εργασίας.

Ειδικά στη χώρα μας, όλα αυτά τα χρόνια, με ευθύνη των κυβερνήσεων, τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ, δεν υπήρξε καμιά παρέμβαση με τη δημιουργία της κατάλληλης υποδομής, στην κατεύθυνση της ανάπτυξης, της μόδας και του επώνυμου προϊόντος. Αντίθετα, ο κλάδος στηρίχτηκε στη φτηνή και δευτερεύουσα παραγωγή, μέσω της παθητικής τελειοποίησης και της υπεργολαβίας. Η πολιτική της τυφλής υπακοής στις εντολές των Βρυξελλών και των πολυεθνικών, των "πάση θυσία" ιδιωτικοποιήσεων, που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις, οδήγησε ακόμα και αυτές τις επιχειρήσεις, όπως το "Αιγαίο",η "Πειραϊκή - Πατραϊκή",ο "Βόμβυξ" και άλλες, που ουσιαστικά στήριζαν το κλάδο και που μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξή του, στο κλείσιμο ή τη συρρίκνωση.

Η καταστροφή του κλάδου ένδυσης, όπως θα τονίσει ο Θ. Ευθυμίου, "δεν είναι μοιραία και υποχρεωτική. Υπάρχουν προϋποθέσεις για την ανατροπή αυτής της κατάστασης.Πρώτα απ' όλα, υπάρχει φτηνή και άριστης ποιότητας πρώτη ύλη (παράγουμε το καλύτερο βαμβάκι στην Ευρώπη), έμπειρο και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, καθώς και επιχειρήσεις με σύγχρονη τεχνολογία, που μπορεί να στηριχτεί μια κλαδική πολιτική, με στόχο την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό του κλάδου. Ενώ απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί ταυτόχρονα και η επαναλειτουργία υπό δημόσιο έλεγχο του στρατηγικής σημασίας ομίλου της Π - Π.Εκείνο που χρειάζεται, πάνω απ' όλα, είναι πολιτική ρήξης με τις επιλογές της ΕΕ και των πολυεθνικών, η δημιουργία ενός ισχυρού μετώπου αντίστασης των εργαζομένων για την ανατροπή των αντεργατικών σχεδίων που οδηγούν στην εξαθλίωση της εργατικής τάξης".

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ