Η ίδια η πορεία της κλωστοϋφαντουργίας, και γενικότερα των κλάδων ένδυσης στην Ελλάδα, είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την πορεία ενός κολοσσού για τα δεδομένα της χώρας, μιας επιχείρησης που αριθμούσε 7.500 εργαζόμενους και 11 εργοστάσια σε όλη την Ελλάδα.

Πρόκειται για τον στρατηγικής σημασίας για την εθνική οικονομία όμιλο της "Πειραϊκής - Πατραϊκής".Μια επιχείρηση που ήταν από τις μεγαλύτερες κλωστοϋφαντουργικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη, με άριστης ποιότητας και ανταγωνιστικό προϊόν, με σαφή εξαγωγικό προσανατολισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εξαγωγές της ετησίως ανέρχονταν στα 33 δισ. δρχ. Ταυτόχρονα η λειτουργία της είχε μια τεράστια συμβολή στον αγροτικό τομέα, αφού απορροφούσε ετησίως πάνω από 30.000 τόνους βαμβάκι. Ο δε κύκλος εργασιών της αποκτούσε ιδιαίτερη σημασία για όλο τον κλάδο ένδυσης, λόγω του ότι γύρω από την Π - Π λειτουργούσαν εκατοντάδες βιοτεχνίες. Παράλληλα η ίδια η λειτουργία της επιχείρησης αποτελούσε πνοή ζωής για ολόκληρες περιοχές της χώρας, που η οικονομία τους στηριζόταν και κινούνταν γύρω απ' αυτήν.

Ακριβώς λόγω αυτών των χαρακτηριστικών της, η Π - Π ήταν το "αγκάθι" στα σχέδια των πολυεθνικών, αλλά και των ντόπιων ανταγωνιστών της. Σχέδια που θέλουν τη δραστική μείωση συνολικά του κλάδου στην Ευρώπη. Τη μεταφορά των "εργασιοβόρων" κυρίως επιχειρήσεων σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και γενικά σε χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος, δηλαδή χώρες υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων, ενώ στην περιοχή της ΕΕ θα παραμείνει η "ελίτ" των επιχειρήσεων με το "επώνυμο" και ακριβό προϊόν.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια της ΝΔ προχώρησαν σ' ένα σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων σε βάρος του ομίλου, του κλάδου ένδυσης και της οικονομίας της χώρας. Ενα σκάνδαλο που χρονολογείται από το '86, όταν ο όμιλος κατακερματίζεται σε μικρότερες αυτόνομες επιχειρήσεις και έκτοτε ξεκινά το ξεπούλημά τους κομμάτι κομμάτι.

Τα αποτελέσματα της εγκληματικής πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων είναι τραγικά. Σήμερα από τους 7.500 εργαζόμενους, απασχολούνται μόλις 600 άτομα. Από τα 11 εργοστάσια, λειτουργούν (από ιδιώτες) μόνο τρία.Συγκεκριμένα τα εργοστάσια των Φιλιατών που ξεπουλήθηκαν στον Σ. Αργυρό,της Σάμου στον Κ. Χατζή και του Καρπενησίου στους Στράτο - Κατσάμπα,τα οποία λειτουργούν με μειωμένο προσωπικό και με περικοπές των κατακτήσεων, που με αγώνες οι εργαζόμενοι είχαν πετύχει.

Βέβαια η ζημιά για την οικονομία είναι ανυπολόγιστη και δεν μπορεί να αποτιμηθεί. Ομως ορισμένα νούμερα είναι ενδεικτικά της λεηλασίας που συντελέστηκε. Το ξεπούλημα απέφερε έσοδα μόλις 1 δισ. δρχ., όπως εμφανίζονται τουλάχιστον στα χαρτιά, ενώ το κράτος, για να διευκολύνει τις διαδικασίες αποκρατικοποίησης, έδωσε μόνο για τις αποζημιώσεις των εργαζομένων πάνω από 28 δισ. δρχ.!

Ενδεικτική του εγκλήματος είναι και η περίπτωση της Π - Π ΓΑΒΡΙΗΛ,που ξεπουλήθηκε στους Παπαθανασίου - Κατσάμπα. Επί δυόμισι χρόνια οι ιδιώτες εκμεταλλεύτηκαν (μόνο η λεηλασία του αποθεματικού ανέρχεται στα 2,6 δισ. δρχ.) ένα εργοστάσιο αξίας 7 δισ. δρχ., δίνοντας μόνο μια εγγυητική επιστολή 300 εκατομμυρίων δρχ. και στη συνέχεια σταμάτησαν να το λειτουργούν, ζητώντας επιπλέον και αποζημίωση από το κράτος ύψους 600 εκατομμυρίων δρχ.!

Ανάλογα σκανδαλώδεις διαδικασίες ακολουθήθηκαν στο ξεπούλημα όλων των εργοστασίων. Αυτή τη στιγμή παραμένουν κλειστά, υπό τον έλεγχο του ΟΑΕ, τα εργοστάσια της Πάτρας και της Χαλκίδας. Υπό τον έλεγχο του ΟΕΑ παραμένουν επίσης τα κεντρικά γραφεία της μητρικής εταιρίας στην Αθήνα, ενώ οι διαδικασίες ξεπουλήματός τους "σκοντάφτουν" στον πόλεμο συμφερόντων που μαίνεται ανάμεσα στους "μνηστήρες" αγοραστές, με επικρατέστερη τη σαουδαραβική OLYALAN, αλλά και στην πίεση των ντόπιων κλωστοβιομηχάνων, που θέλουν να κλείσει οριστικά.

Τα συμπεράσματα από το τεράστιο σκάνδαλο που συντελέστηκε, επιβεβαιώνουν την ορθότητα των προτάσεων του συνδικαλιστικού κινήματος και την ανάγκη να λειτουργήσει ο όμιλος της Π - Π ενιαία κάτω από τον έλεγχο του δημοσίου. Οπως θα τονίσει ο Θ. Ευθυμίου,πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κλάδων Ενδυσης: "Δεν μπορείς να μιλάς σήμερα για ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό του κλάδου ένδυσης, χωρίς ενιαία και δημόσια Π - Π, στήριγμα και πιλότο για την εφαρμογή κλαδικής πολιτικής που θα φρενάριζε την ασυδοσία του ιδιωτικού κεφαλαίου και θα έβαζε τις βάσεις για την ανατροπή της τάσης συρρίκνωσης του κλάδου".

Ντ. ΝΤ.