ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Μόνο λούστρο!

Τα έντυπα και ηλεκτρονικά φερέφωνα του δικομματισμού (και των παραφυάδων του) άδραξαν την ευκαιρία να θριαμβολογήσουν, όχι μόνο για τις "ελληνικές επιτυχίες" στην Ευρώπη, αλλά και για τη... δημοκρατικότητα των θεσμοθετημένων ευρωπαϊκών οργάνων.

Αφορμή για τις νέες θριαμβολογίες έδωσαν δυο προχτεσινά γεγονότα:

Η καταδίκη της τουρκικής εισβολής στο Ιράκ και της γενοκτονίας εναντίον των Κούρδων από το Ευρωκοινοβούλιο, με ψήφους 411 έναντι 6 αποχών (δηλαδή, με ομοφωνία). Και,
Η εισαγγελική πρόταση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να απορριφθεί η προσφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εναντίον της Ελλάδας για την επιβολή του εμπάργκο στα Σκόπια, επειδή το θέμα είναι πολιτικό και όχι νομικό.

Πράγματι, και τα δύο γεγονότα είναι σημαντικά, αλλά στη σφαίρα των εντυπώσεων και της ηθικής, και όχι στην ουσία.

Διότι, ούτε το Ευρωκοινοβούλιο ούτε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποτελούν "ενωσιακές αρχές" με αποφασιστικές αρμοδιότητες, - δηλαδή βραχίονες της εξουσίας στο "πολιτειακό μόρφωμα" της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Δυστυχώς, στο πολιτειακό αυτό μόρφωμα, οι βραχίονες της εξουσίας είναι άλλοι.

Οι εξουσίες στην "Ενωση" ασκούνται από ένα μη θεσμοθετημένο, αλλά πανίσχυρο, όργανο, - από το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο, το οποίο εκπροσωπεί και υπηρετεί τη γερμανική και γαλλική ολιγαρχία, με ολίγη αγγλική και με ολιγότερη ισπανική, ιταλική και ολλανδική.

Κι αυτό το πανίσχυρο Διευθυντήριο, είναι εκείνο, που διαμορφώνει τις εκάστοτε αναγκαίες πλειοψηφίες στα δύο κυριότερα (και αποφασιστικότερα) όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης: στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο...

Το Ευρωκοινοβούλιο έχει εκδώσει, κατά καιρούς δεκάδες ψηφίσματα, με τα οποία καταδίκαζε την πολιτική τρίτων χωρών ή την πολιτική και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε κρίσιμα θέματα. Τα ψηφίσματά του, όμως, έμεναν πάντα ευχολόγια!

Η στήλη υπενθυμίζει δύο ψηφίσματα:

Το ψήφισμα για τερματισμό κάθε επέμβασης στην τέως Γιουγκοσλαβία. Το οποίο, φυσικά, δεν εμπόδισε τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία να διαλύσουν ένα κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος - μέλος του ΟΗΕ. Και,
Το ψήφισμα του περασμένου Φεβρουαρίου, εναντίον της τελωνειακής ένωσης της Τουρκίας - Ευρώπης, το οποίο, βεβαίως, δεν εμπόδισε τις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης να υπογράψουν τη συμφωνία, μηδέ της Ελλάδας εξαιρουμένης...

Αλλά, και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει εκδώσει, κατά καιρούς, ενδιαφέρουσες καταδικαστικές αποφάσεις (για καταστροφή προστατευτέων βιοτόπων, για παράνομες επιδοτήσεις, για απάτες σε βάρος του Κοινοτικού Προϋπολογισμού κλπ.), αλλά, οι υποθέσεις αυτές σέρνονται χρόνια και χρόνια, χωρίς να έχει αποκατασταθεί η τάξη.

Υστερα - όπως έχει σημειώσει και άλλοτε η στήλη - η προσφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ουσιαστικά, δε στρέφεται εναντίον της Ελλάδας. Στρέφεται εναντίον των άρθρων 223 και 224 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, τα οποία άρθρα αφήνουν κάποια λείψανα εθνικής κυριαρχίας στα κράτη - μέλη, κατά την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής τους.

Ενόψει, μάλιστα, της Διακυβερνητικής του 1996, κατά την οποία θα επανακριθούν όλα, το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο θεώρησε σκόπιμο να έχει και μια καταδικαστική απόφαση - ως δεδικασμένο - εναντίον αυτών των άρθρων.

Ετσι, ακόμη κι αν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο υιοθετήσει την εισαγγελική πρόταση και απορρίψει την προσφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τα άρθρα 223 και 224 δεν έχουν μέλλον.

Τα έχει βάλει στο στόχαστρο το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο και η ενδεχόμενη "ελληνική νίκη" θα πληρωθεί, μέσα στο 1996, ακριβά. Θα καταργηθούν ή θα απονευρωθούν τα δυο άρθρα!

Λιγότερη θριαμβολογία, λοιπόν, μπροστά στο δημοκρατικό λούστρο της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας. Είναι μόνο λούστρο...

Μόνο λούστρο!

Αφορμή για τις νέες θριαμβολογίες έδωσαν δυο προχτεσινά γεγονότα:

Η καταδίκη της τουρκικής εισβολής στο Ιράκ και της γενοκτονίας εναντίον των Κούρδων από το Ευρωκοινοβούλιο, με ψήφους 411 έναντι 6 αποχών (δηλαδή, με ομοφωνία). Και,
Η εισαγγελική πρόταση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να απορριφθεί η προσφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εναντίον της Ελλάδας για την επιβολή του εμπάργκο στα Σκόπια, επειδή το θέμα είναι πολιτικό και όχι νομικό.

Δυστυχώς, στο πολιτειακό αυτό μόρφωμα, οι βραχίονες της εξουσίας είναι άλλοι.

Η στήλη υπενθυμίζει δύο ψηφίσματα:

Το ψήφισμα για τερματισμό κάθε επέμβασης στην τέως Γιουγκοσλαβία. Το οποίο, φυσικά, δεν εμπόδισε τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία να διαλύσουν ένα κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος - μέλος του ΟΗΕ. Και,
Το ψήφισμα του περασμένου Φεβρουαρίου, εναντίον της τελωνειακής ένωσης της Τουρκίας - Ευρώπης, το οποίο, βεβαίως, δεν εμπόδισε τις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης να υπογράψουν τη συμφωνία, μηδέ της Ελλάδας εξαιρουμένης...

Να ξεβρωμίσει το ποδόσφαιρο

Η "εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα" ΕΠΟ - μέσω της Επιτροπής Διαιτησίας - τιμώρησε, με αποκλεισμό 15 μερών, τον κορυφαίο Ελληνα διαιτητή, Βασίλη Νικάκη, επειδή τόλμησε να δηλώσει ότι είναι κομμουνιστής!

Η ενέργεια της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, δεν έχει να κάνει μόνον με την αντιδραστική αθλητική νομοθεσία, που δίνει τη δυνατότητα στους"εθνικόφρονες" - "νονούς", του ελληνικού ποδοσφαίρου να ζητούν - εν έτει 1995 - "πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων" από Ελληνες διαιτητές.

Κυρίως, αποβλέπει στον παραμερισμό ενός διαιτητή που τυγχάνει γενικής αναγνώρισης από τον φίλαθλο κόσμο της Ελλάδας, αλλά και στο εξωτερικό για τις ικανότητές του και, πρωτίστως, για το ακέραιο του χαρακτήρα του. Η ΕΠΟ θέλει διαιτητές με ευάλωτη συνείδηση, με "απλωμένα χέρια" για να υποβοηθούνται οι επιδιώξεις των "μεγαλοπαραγόντων" και να εξυπηρετούνται τα μεγάλα συμφέροντα που λυμαίνονται το χώρο του ποδοσφαίρου. Ετσι παγιώνεται η"σαπίλα", μέσα στην οποία έχουν μάθει να δραστηριοποιούνται οι "ποδοσφαιροπατέρες" της ΕΠΟ. Βεβαίως, η ευθύνη για τέτοιες σκοταδιστικές ενέργειες, δε βαρύνει μόνον την αμαρτωλή ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Τεράστιες είναι οι ευθύνες και της πολιτικής αθλητικής ηγεσίας και της ίδιας της κυβέρνησης. Και βεβαίως τα λόγια καταδίκης του υφυπουργού δε φτάνουν, αν δε συνοδευτούν με άμεσα και δραστικά μέτρα για την εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου...

Αλλα λόγια...

"Ο ΣΥΝ δεν εσιώπησε απέναντι στο θέμα των αγροτικών κινητοποιήσεων. Η θέση του, όμως, δεν είχε την πληρότητα ούτε τις αιχμές, που θα καθιστούσαν τον πολιτικό του λόγο περισσότερο συγκεκριμένο και πειστικό". Αυτά γράφει στη χθεσινή "Αυγή" ο Τ. Τρίκκας, με αφορμή τις πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις, τις οποίες, βέβαια, αποδίδει στην ανασφάλεια του αγροτικού κόσμου και στη δυσπιστία του έναντι του κράτους και τους μηχανισμούς του..."Και όμως ήταν καθεστωτική εξέγερση φοροφυγάδων", επιγράφει το δικό του άρθρο, τρεις σελίδες παρακάτω, ο Θ. Γεωργακόπουλος, στέλεχος κι αυτός του "ΣΥΝ"... Πάντως, ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος παίρνουν θέση για τα πραγματικά προβλήματα και αιτήματα των αγροτών. Με τις συνέπειες και τις επιπτώσεις της ΚΑΠ και της ΓΚΑΤΤ θα ασχολούμαστε τώρα;..

Στο "σφυρί"

Στο βωμό των αποκρατικοποιήσεων, και η ΕΚΟ. Αλλη μια κερδοφόρα επιχείρηση, η οποία, εκτός από τα κέρδη των 12,2 δισ. δραχμών που είχε πέρσι, πληρώνει στο ελληνικό δημόσιο και μερικά δισεκατομμύρια φόρους, βγαίνει "στο σφυρί".

Δε γνωρίζουμε αυτή τη φορά ποιο είναι το "επιχείρημα" της κυβέρνησης. Το κόστος λειτουργίας και η σχετική επιβάρυνση του κρατικού κορβανά; Δεν ισχύει. Η αναποτελεσματικότητα των κρατικών επιχειρήσεων; Δεν ευσταθεί.

Πάντως, ό,τι και να λανσάρουν επίσημα, ένα είναι σίγουρο: Η διαδικασία ξεπουλήματος της κρατικής περιουσίας έχει αναδειχτεί σε αυτοσκοπό και μέσο υλοποίησης των γενικότερων στόχων και επιδιώξεων της πολιτικής, που χαράσσεται στις Βρυξέλλες και αποβλέπει στην πλήρη υποταγή των εργαζομένων της Ευρώπης, σε ό,τι εξυπηρετεί τα συμφέροντα του πολυεθνικού κεφαλαίου. Κι αυτοί, - οι σημερινοί άνθρωποι του Α. Παπανδρέου, οι χτεσινοί της ΝΔ, αλλά και οι συνοδοιπόροι τους - σαν γνήσιοι υπάλληλοι και υποτελείς του κέντρου, εκτελούν. Προσφέροντας - από τη μεριά τους - τη "φαντασία" και την "πολυχρωμία" στα κόλπα και τις μεθοδεύσεις που μετέρχονται.

"Διάλογος" καψόνι

"Στο άρθρο 132 του ν.1188/1981, όπως συμπληρώθηκε με την παράγραφο 5 του άρθρου 65 του ν.1416/1984 και την παράγραφο 2 του άρθρου 12 του ν.2130/1993 προστίθεται παράγραφος 10 ως εξής:... ". Αυτό είναι μόνο ένα δείγμα από το πώς νομοθετεί και το υπουργείο Εσωτερικών, με στόχο υποτίθεται να λύσει προβλήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οι ενδιαφερόμενοι φορείς καλούνται να περάσουν από τη Νομική κι αφού πάρουν πτυχίο, στη συνέχεια να διαβάσουν το νομοσχέδιο και να καταθέσουν τις προτάσεις τους για ένα κείμενο που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα και συζητείται ήδη σήμερα στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής. Ελεος κύριε Σκανδαλίδη, όχι άλλο τέτοιο εκσυγχρονισμό.

Να ξεβρωμίσει το ποδόσφαιρο

Υποσχέσεις

κι όχι λύσεις

δίνει αράδα

ο δερβίσης,

"θα" χαρίζει

και μοιράζει

στον κοσμάκη

που φωνάζει,

κι αν τυχόν

τα βρει και σκούρα

καταφεύγει

στη ...μαγκούρα!

Υποσχέσεις

με τον τόνο

κι ούτε λέξη

για το ...φόνο,

δηλαδή δεν λέει

ατάκα

για τη "ζώνη"

και την τράκα

κι ο λαός

στα "θα" προβάλλει

την υπόσχεση

για πάλη!

Ο οίστρος

Αλλα λόγια...

Οντως, ήταν ποταμός πλήθους και αγωνιστικότητας η προχτεσινή, πανελλαδική κινητοποίηση των συνταξιούχων. Χρόνια είχε η Αθήνα να δει μια τόσο μαζική συγκέντρωση. Σε περισσότερες από δέκα χιλιάδες κόσμο, την ανέβαζαν ανεπίσημες πηγές της αστυνομίας. Και όμως η "Ελευθεροτυπία" γράφει για 1.500 συνταξιούχους. Είναι, πράγματι, απορίας άξιο, πώς ο αρμόδιος συντάκτης της, έκανε τόσο μεγάλο λάθος...

"Διάλογος" καψόνι

Υποσχέσεις

κι όχι λύσεις

δίνει αράδα

ο δερβίσης,

"θα" χαρίζει

και μοιράζει

στον κοσμάκη

που φωνάζει,

κι αν τυχόν

τα βρει και σκούρα

καταφεύγει

στη ...μαγκούρα!

Υποσχέσεις

με τον τόνο

κι ούτε λέξη

για το ...φόνο,

δηλαδή δεν λέει

ατάκα

για τη "ζώνη"

και την τράκα

κι ο λαός

στα "θα" προβάλλει

την υπόσχεση

για πάλη!

Ο οίστρος

Τους θέλουν "αμερικανάκια"

"Εξοντωτικό" το δίλημμα που επικαλέστηκε ο γγ της ΚΟ της ΝΔ Στ. Δήμας, για να υποστηρίξει ότι το κυρίαρχο στις φοιτητικές εκλογές, δεν είναι η αποχή, αλλά η νίκη της ΔΑΠ. "Στις ΗΠΑ, π.χ., όπου ψηφίζει συνήθως το 40%, αναγνωρίζουμε Πρόεδρο τον κ. Κλίντον ή την αποχή; ". Και συνέχισε ακάθεκτος: "Οι απέχοντες γνωρίζουν την πρωτοκαθεδρία της ΔΑΠ και αποδέχονται τη σημερινή διάταξη δυνάμεων στα ΑΕΙ. Αν η πρωτοκαθεδρία αυτή τους ενοχλούσε, θα την ανέτρεπαν με την ψήφο τους" (!).

Ακαταμάχητη και τετράγωνη λογική. Ούτε λίγο - ούτε πολύ, μας συμβουλεύει να αποδεχτούμε ως φυσιολογική την υψηλή αποχή των φοιτητών στις εκλογές και μάλιστα τη θεωρεί ως "προωθημένο" φαινόμενο, γιατί αυτό συμβαίνει και στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ (!).

Επιπλέον, ούτε λίγο - ούτε πολύ, οι απέχοντες φοιτητές "φταίνε", σε τελική ανάλυση, που νομιμοποιούν τη νίκη της ΔΑΠ. Ξεχνά, όμως, ότι επί εννέα χρόνια που η ΔΑΠ είναι πρώτη δύναμη στα ΑΕΙ κάνει ό,τι μπορεί για να διώξει τους φοιτητές από τη συλλογική ζωή και πάλη.

Οσο και αν το επιδιώκουν αρκετοί, οι φοιτητές δε γίνονται "αμερικανάκια".

Ντροπή!

Η θηριωδία στο Κουρδιστάν συνεχίζεται. Η κυβέρνηση δε σταματά να επαναλαμβάνει ότι η στάση της απέναντι στο θέμα δεν μπορεί να είναι διαφορετική από εκείνη των "εταίρων" και "φίλων" της ΕΕ. Μόνο που οι "εταίροι" και "φίλοι" είναι εκείνοι που, υποτίθεται ότι, καταγγέλλουν τους στρατοκράτες της Αγκυρας, ενώ στην πραγματικότητα τους χτυπούν φιλικά στην πλάτη και τους προτρέπουν, να σταματήσουν την επιδρομή "το συντομότερο", αλλά αφού πρώτα μακελέψουν τους Κούρδους... Είναι οι ίδιοι που και με τις δικές τους ευλογίες συνηγόρησαν στην απόφαση του ΟΗΕ να εγκατασταθούν τουρκικά στρατεύματα στη Βοσνία, βαφτίζοντάς τα "ειρηνευτική δύναμη"!! Πρόκειται για άλλη μια απόδειξη όσον αφορά το "ποιόν" των "εταίρων" και "φίλων" της κυβέρνησης...