Αυτή την περίοδο βρίσκεται σε εξέλιξη και αναπτύσσεται με τη μορφή της χιονοστιβάδας, η σαρωτική επίθεση του ιμπεριαλιστικού μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Η επίθεση αυτή έχει σαν σκοπό, την απόλυτη κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου, την αφαίρεση των δικαιωμάτων και κατακτήσεων, την αύξηση του βαθμού της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Εχει στο στόχαστρο το 8ωρο. Το δικαίωμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης, τη μονιμότητα στην εργασία, την εντατικοποίηση της παραγωγής και την εκμετάλλευση του εργατοϋπάλληλου. Την κατάργηση κοινωνικών δικαιωμάτων όπως αυτά της ασφάλισης, της περίθαλψης και της υγείας.

Οι δυνάμεις του πλούτου, του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου, σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό για την εξασφάλιση του μέγιστου κέρδους, τον έλεγχο των αγορών, σαρώνουν στο πέρασμά τους και τα δικαιώματα άλλων εργαζομένων λαϊκών στρωμάτων, όπως της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, των μικρών και μεσαίων επαγγελματιών και βιοτεχνών, της νεολαίας, των μισθωτών επιστημόνων.

Η ίδια η ζωή επιβεβαιώνει την εκτίμηση του ΚΚΕ, ότι το κεφάλαιο δεν εκμεταλλεύεται μόνο την εργατική τάξη, εκμεταλλεύεται και άλλα κοινωνικά στρώματα αν και με διαφορετικό τρόπο, βαθμό και ένταση.

Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή η κατάσταση θα συνεχισθεί, ότι την επόμενη περίοδο θα υπάρξει ραγδαία επιδείνωση των προβλημάτων. Από την προσεκτική παρακολούθηση των διαθέσεων των εργαζομένων, είναι φανερό ότι μεγαλώνει η λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι σ' αυτές τις πολιτικές. Διαμορφώνονται δυνατότητες αυτή η λαϊκή δυσαρέσκεια που θα φουντώνει να μετατραπεί σε κίνημα αγωνιστικής αντίστασης.

Οι μεγάλοι αγώνες που πραγματοποιήθηκαν την προηγούμενη περίοδο όπως αυτοί των οικοδόμων, των συνταξιούχων, των αγροτών και των επαγγελματιών, συνάντησαν την ανυποχώρητη, αδιάλλακτη και αυταρχική στάση της κυβέρνησης. Δεν ήταν τυχαία αυτή η κυβερνητική συμπεριφορά. Η πίεση που δέχθηκε ειδικά με την κινητοποίηση των αγροτών, ήταν πολύ μεγάλη. Το κόστος που εισέπραξε και εισπράττει από τους αγώνες των συνταξιούχων, εξίσου μεγάλο. Παρ' όλα αυτά, επέμεινε και επιμένει στην άρνηση να ικανοποιήσει τα βασικά και δίκαια αιτήματα.

Η βασική αιτία είναι ότι η κυβέρνηση έχει επιλέξει το πέρασμα αυτής της πολιτικής με όποιο τίμημα και ταυτόχρονα νιώθει να έχει ισχυρή κάλυψη. Από τη μια είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, το μεγάλο κεφάλαιο, τα συμφέροντα των οποίων έχει αναλάβει να υπηρετήσει και απ' την άλλη η στήριξη που της παρέχουν οι άλλες δυνάμεις που βρίσκονται σήμερα στην αντιπολίτευση (ΝΔ - Πολιτική Ανοιξη - "ΣΥΝ"), γιατί ουσιαστικά, παρά τις όποιες επιμέρους διαφορές, δεν έχουν τίποτα το διαφορετικό να αντιπροτείνουν.

Απέναντι σ' αυτή την "ιερή συμμαχία", είναι ανάγκη να αντιπαρατεθεί η αγωνιστική στάση μεγάλων τμημάτων της εργατικής τάξης με κοινούς στόχους και αιτήματα. Να διαμορφωθεί και αντιπαρατεθεί το αγωνιστικό μέτωπο της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων λαϊκών στρωμάτων.

Το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές είναι ο κοινός εχθρός των εργαζομένων λαϊκών στρωμάτων. Η αντιμετώπισή του είναι το κοινό συμφέρον που αποτελεί και την αντικειμενική βάση για τη συμμαχία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Αυτή η προοπτική μπορεί να στριμώξει πραγματικά τη σημερινή κυβέρνηση και την κάθε συντηρητική κυβέρνηση. Αυτή η προοπτική μπορεί να δώσει θετικά αποτελέσματα στους αγώνες, να συμβάλει στην αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων.

***

Το καθήκον της συσπείρωσης των άλλων εκμεταλλευόμενων στρωμάτων χρειάζεται να κατανοηθεί πρώτ' απ' όλα από την εργατική τάξη, γιατί είναι η τάξη που δέχεται διαρκώς την πιο σκληρή εκμετάλλευση και καταπίεση του κεφαλαίου, συνειδητοποιεί την ανάγκη να αποτιναχτεί αυτός ο ζυγός.

Είναι η μόνη τάξη που λόγω της θέσης της στο εκμεταλλευτικό σύστημα μπορεί να ηγηθεί στην πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Αυτός όμως ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί, αν δεν εξασφαλιστεί η συσπείρωση και συμμαχία των άλλων εκμεταλλευόμενων στρωμάτων.

Είναι φανερό πως αυτή η διαδικασία ούτε αυτόματη, ούτε εύκολη θα είναι. Εξαρτάται από το επίπεδο της συνείδησης και οργάνωσης της ίδιας της εργατικής τάξης και των άλλων δυνάμεων. Θα αναπτύσσεται μέσα από την καθημερινή πάλη για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα, μέσα από αντιφάσεις, ιδεολογικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις.

Πρωταρχικό όρο - βασική προϋπόθεση - για την προώθηση της συσπείρωσης και συμμαχίας με τις άλλες δυνάμεις, αποτελεί η ίδια η ενότητα της εργατικής τάξης. Είναι φανερό πως η εργατική τάξη δεν μπορεί να αποκτήσει ούτε να συσπειρώσει τους άλλους απέναντι στην επίθεση και τη συμμαχία του κεφαλαίου όταν η ίδια είναι διασπασμένη και κατατεμαχισμένη. Οσο η ίδια θα ενώνεται, θα αναπτύσσει τους αγώνες της, τόσο θα μπορεί να γίνεται δύναμη συσπείρωσης. Θα αναγνωρίζεται από τις άλλες δυνάμεις ο καθοδηγητικός ρόλος της στο κίνημα.

***

Μέσα από την κοινή δράση και ενότητα, πάνω στα προβλήματα, θα δημιουργούνται προϋποθέσεις για την οικοδόμηση της ιδεολογικοπολιτικής ενότητας, τη συσπείρωση γύρω από το ΚΚΕ, ώστε να δημιουργούνται δυνατότητες για ριζική αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Οι κομμουνιστές χρειάζεται να βλέπουμε αλληλένδετη την καθημερινή προσπάθεια για την οικοδόμηση της ενότητας στην εργατική τάξη με την προώθηση της κοινής δράσης με τα άλλα λαϊκά στρώματα, την προοπτική των κοινωνικών συμμαχιών.

Στις σημερινές ειδικά συνθήκες, η κοινή δράση συνδικαλιστικών οργανώσεων, αγροτικών συλλόγων, ενώσεων επαγγελματοβιοτεχνών, συνταξιούχων, της νεολαίας, της εργαζόμενης διανόησης και των μισθωτών επιστημόνων, θα έχει αποφασιστική συμβολή στην αναχαίτιση της επίθεσης του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Βάση, για την κοινή δράση, μπορεί να είναι τα αιτήματα για την αντιμετώπιση των πολιτικών της λιτότητας, της αντιμετώπισης της ανεργίας, της προστασίας των κοινωνικών δικαιωμάτων, της διάσωσης της ντόπιας βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής, της προστασίας της δημόσιας περιουσίας, της διάσωσης των μικρομεσαίων επαγγελματιών από την εισβολή των πολυεθνικών μονοπωλίων, η αναβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, και της δημόσιας υγείας.

Αυτή η κοινή δράση συνδικαλιστικών οργανώσεων και κοινωνικών φορέων, στο βαθμό που θα αναπτύσσεται θα έρχεται σε ρήξη με τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα συμβάλλει θετικά σε προοδευτικές εξελίξεις. Θα συμβάλλει στη συνειδητοποίηση από πλατύτερες δυνάμεις για την ανάγκη βαθιών πολιτικών αλλαγών και ρήξης με το σύστημα της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Θα είναι και ένα αποφασιστικό βήμα στην οικοδόμηση της αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής συμμαχίας των κοινωνικών δυνάμεων, για βαθιές αλλαγές και το σοσιαλισμό.

*Ο Κώστας Παρασκευάς είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Συνδικαλιστικού Τμήματος.

Στις σημερινές συνθήκες αρνητικών συσχετισμών των δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης, χρειάζεται να προωθηθεί, οικοδομηθεί χωρίς καθυστερήσεις, η ενότητα δράσης στη βάση, για τα άμεσα και καυτά προβλήματα

Η σαρωτική επίθεση του ιμπεριαλιστικού μονοπωλιακού κεφαλαίου βρίσκεται σε εξέλιξη και αναπτύσσεται με τη μορφή της χιονοστιβάδας. Καθημερινά εργάτες μετατρέπονται σε ανέργους και γίνονται φτωχότεροι, ενώ οι κεφαλαιούχοι πλουτίζουν όλο και περισσότερο. Κλείνουν τις επιχειρήσεις, όπως την ΤΕΟΚΑΡ, πετώντας στο δρόμο εκατοντάδες ανθρώπους. Τσαλαπατούν θεμελιακά δικαιώματα και κατακτήσεις, όπως του 8ωρου, της κοινωνικής ασφάλισης, της περίθαλψης και της υγείας. Αφαιρούν το δικαίωμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης, της μόνιμης και σταθερής απασχόλησης. Εντατικοποιούν την παραγωγή και καθηλώνουν τους μισθούς και τα μεροκάματα.

Οι δυνάμεις του πλούτου και του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου, σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό, για την εξασφάλιση του μέγιστου κέρδους, τον έλεγχο των αγορών, σαρώνουν στο πέρασμά τους και τα δικαιώματα άλλων εργαζομένων, λαϊκών στρωμάτων, όπως της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, των μικρών και μεσαίων επαγγελματιών και βιοτεχνών, της νεολαίας, των μισθωτών επιστημόνων.

Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί και θα σημειωθεί παραπέρα ραγδαία επιδείνωση των προβλημάτων. Για την αντιμετώπισή της απαιτείται η ανάπτυξη της δράσης και του συντονισμού των συνδικάτων της Εργατικής Τάξης κατά πόλη, νομό και κλάδο. Η ανάπτυξη της κοινής δράσης συνδικαλιστικών οργανώσεων της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των ΕΒΕ, της νεολαίας.

Οι μεγάλοι αγώνες που πραγματοποιήθηκαν την προηγούμενη περίοδο, όπως αυτοί των οικοδόμων, των συνταξιούχων, των αγροτών και των επαγγελματιών, συνάντησαν την ανυποχώρητη, αδιάλλακτη και αυταρχική στάση της κυβέρνησης. Δεν ήταν τυχαία αυτή η κυβερνητική συμπεριφορά με τον ξυλοδαρμό των συνταξιούχων και την εκστρατεία δυσφήμισης, διάσπασης του αγώνα των αγροτών και των ΕΒΕ. Η κυβέρνηση επιμένει στην άρνησή της να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα.

Η βασική αιτία είναι ότι η κυβέρνηση έχει επιλέξει το πέρασμα αυτής της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής με όποιο τίμημα και ταυτόχρονα νιώθει να έχει ισχυρή κάλυψη. Από τη μια είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, το μεγάλο κεφάλαιο, τα συμφέροντα των οποίων έχει αναλάβει να υπηρετήσει, και απ' την άλλη η στήριξη που της παρέχουν οι άλλες δυνάμεις που βρίσκονται σήμερα στην αντιπολίτευση (ΝΔ - Πολιτική Ανοιξη - "ΣΥΝ"), αφού δεν έχουν τίποτα το ουσιαστικά διαφορετικό να αντιπροτείνουν με τις πολιτικές τους.

Απέναντι σ' αυτή την "ιερή συμμαχία", είναι ανάγκη να διαμορφωθεί και αντιπαρατεθεί το αγωνιστικό μέτωπο της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζόμενων λαϊκών στρωμάτων.

Το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές είναι ο κοινός εχθρός των εργαζόμενων λαϊκών στρωμάτων. Η αντιμετώπισή του είναι το κοινό συμφέρον, που αποτελεί και την αντικειμενική βάση για τη συμμαχία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Αυτή η προοπτική μπορεί να στριμώξει πραγματικά τη σημερινή κυβέρνηση και την κάθε συντηρητική κυβέρνηση, να δώσει θετικά αποτελέσματα στους αγώνες, να συμβάλει στην αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων.

***

Βασικός σκοπός και επιδίωξή τους, να μη βρίσκει η δυσαρέσκεια ενωτική αγωνιστική έκφραση. Οι όποιοι επιμέρους αγώνες να αντιμετωπίζονται χωρίς να θίγεται η κυριαρχία, τα συμφέροντα του συστήματος, οι συντηρητικές πολιτικές κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το καθήκον της κοινής δράσης και συσπείρωσης των άλλων εκμεταλλευόμενων στρωμάτων στον αγώνα για την αναχαίτιση της επίθεσης του κεφαλαίου, χρειάζεται να κατανοηθεί πρώτ' απ' όλα, από την εργατική τάξη.

Γιατί είναι η μόνη τάξη, που λόγω της θέσης της στο εκμεταλλευτικό σύστημα, αλλά και λόγω της μακρόχρονης πείρας των αγώνων, μπορεί να ηγηθεί στην πάλη για την επίλυση των κοινών προβλημάτων και την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Είναι φανερό πως αυτή η διαδικασία ούτε αυτόματη, ούτε εύκολη θα είναι. Εξαρτάται από το επίπεδο της συνείδησης και οργάνωσης της ίδιας της εργατικής τάξης και των άλλων δυνάμεων.

Πρωταρχικό ρόλο - βασική προϋπόθεση - για την προώθηση της συσπείρωσης και συμμαχίας με τις άλλες δυνάμεις αποτελεί η ίδια η ενότητα της εργατικής τάξης. Είναι φανερό πως η εργατική τάξη δεν μπορεί να αποκτήσει ούτε να συσπειρώσει τους άλλους απέναντι στην επίθεση και τη συμμαχία του κεφαλαίου, όταν η ίδια είναι διασπασμένη και κατατεμαχισμένη. Οσο η ίδια θα ενώνεται, θα αναπτύσσει τους αγώνες της, τόσο θα μπορεί να γίνεται δύναμη συσπείρωσης. Θα αναγνωρίζεται από τις άλλες δυνάμεις ο καθοδηγητικός ρόλος της στο κίνημα.

Στις σημερινές συνθήκες αρνητικών συσχετισμών των δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης, χρειάζεται να προωθηθεί, ναοικοδομηθεί, χωρίς καθυστερήσεις, η ενότητα δράσης στη βάση για τα άμεσα και καυτά προβλήματα. Το πρωτοβάθμιο σωματείο, οι συντονιστικές επιτροπές, οι επιτροπές αγώνα, μπορούν, και πρέπει, να αποτελέσουν τους βασικούς φορείς της ενότητας και δράσης της εργατικής τάξης, πάνω στα κοινά προβλήματα, πέρα από ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές. Χωρίς να παραγνωρίζουμε τις δυσκολίες, υπάρχουν σήμερα δυνατότητες για την επίτευξη ενός τέτοιου στόχου. Θετικό παράδειγμα που επιβεβαιώνει αυτές τις δυνατότητες είναι η συσπείρωση και ενότητα των συνταξιούχων. Η ανάπτυξη της δράσης αυτών των φορέων, σε συνδυασμό με την πρωτοπόρα δουλιά των κομμουνιστών, θα επιδράσει αργά ή γρήγορα στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στις δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες οργανώσεις.

Μέσα από την κοινή δράση και ενότητα, σε συνδυασμό με την ιδεολογικοπολιτική δουλιά του Κόμματος, θα δημιουργούνται και οι προϋποθέσεις για την οικοδόμηση της ιδεολογικο - πολιτικής ενότητας της εργατικής τάξης, τη συσπείρωση γύρω από το ΚΚΕ, του μοναδικού κόμματος που παλεύει και εκφράζει τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντά της.

***

Στις σημερινές ειδικά συνθήκες, η κοινή δράση συνδικαλιστικών οργανώσεων, αγροτικών συλλόγων, ενώσεων επαγγελματοβιοτεχνών, συνταξιούχων,νεολαίας, της εργαζόμενης διανόησης και των μισθωτών επιστημόνων, θα έχει αποφασιστική συμβολή στην αναχαίτιση της επίθεσης του κεφαλαίου, της αντιμετώπισης των συντηρητικών πολιτικών της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Βάση, για την κοινή δράση, μπορεί να είναι τα αιτήματα για την αντιμετώπιση των πολιτικών της λιτότητας, της αντιμετώπισης της ανεργίας, της προστασίας των κοινωνικών δικαιωμάτων, της διάσωσης της ντόπιας βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής, της προστασίας της δημόσιας περιουσίας, της διάσωσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από την εισβολή των πολυεθνικών μονοπωλίων, η αναβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης και υγείας.

Αυτή η κοινή δράση συνδικαλιστικών οργανώσεων και κοινωνικών φορέων, στο βαθμό που θα αναπτύσσεται, θα έρχεται σε ρήξη με τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα συμβάλλει θετικά σε προοδευτικές εξελίξεις, θα συμβάλλει στη συνειδητοποίηση από πλατύτερες δυνάμεις για την ανάγκη βαθιών πολιτικών αλλαγών και ρήξης με το σύστημα της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Θα είναι και ένα αποφασιστικό βήμα στην οικοδόμηση της αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής συμμαχίας των κοινωνικών δυνάμεων για βαθιές αλλαγές και το σοσιαλισμό.

|1491

* Ο Κώστας Παρασκευάς είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Συνδικαλιστικού Τμήματος της ΚΕ.

Στις σημερινές συνθήκες αρνητικών συσχετισμών των δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης, χρειάζεται να προωθηθεί, οικοδομηθεί χωρίς καθυστερήσεις, η ενότητα δράσης στη βάση, για τα άμεσα και καυτά προβλήματα

Αυτή την περίοδο βρίσκεται σε εξέλιξη και αναπτύσσεται με τη μορφή της χιονοστιβάδας, η σαρωτική επίθεση του ιμπεριαλιστικού μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Η επίθεση αυτή έχει σαν σκοπό, την απόλυτη κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου, την αφαίρεση των δικαιωμάτων και κατακτήσεων, την αύξηση του βαθμού της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Εχει στο στόχαστρο το 8ωρο. Το δικαίωμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης, τη μονιμότητα στην εργασία, την εντατικοποίηση της παραγωγής και την εκμετάλλευση του εργατοϋπάλληλου. Την κατάργηση κοινωνικών δικαιωμάτων όπως αυτά της ασφάλισης, της περίθαλψης και της υγείας.

Οι δυνάμεις του πλούτου, του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου, σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό για την εξασφάλιση του μέγιστου κέρδους, τον έλεγχο των αγορών, σαρώνουν στο πέρασμά τους και τα δικαιώματα άλλων εργαζομένων λαϊκών στρωμάτων, όπως της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, των μικρών και μεσαίων επαγγελματιών και βιοτεχνών, της νεολαίας, των μισθωτών επιστημόνων.

Η ίδια η ζωή επιβεβαιώνει την εκτίμηση του ΚΚΕ, ότι το κεφάλαιο δεν εκμεταλλεύεται μόνο την εργατική τάξη, εκμεταλλεύεται και άλλα κοινωνικά στρώματα αν και με διαφορετικό τρόπο, βαθμό και ένταση.

Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή η κατάσταση θα συνεχισθεί, ότι την επόμενη περίοδο θα υπάρξει ραγδαία επιδείνωση των προβλημάτων. Από την προσεκτική παρακολούθηση των διαθέσεων των εργαζομένων, είναι φανερό ότι μεγαλώνει η λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι σ' αυτές τις πολιτικές. Διαμορφώνονται δυνατότητες αυτή η λαϊκή δυσαρέσκεια που θα φουντώνει να μετατραπεί σε κίνημα αγωνιστικής αντίστασης.

Οι μεγάλοι αγώνες που πραγματοποιήθηκαν την προηγούμενη περίοδο όπως αυτοί των οικοδόμων, των συνταξιούχων, των αγροτών και των επαγγελματιών, συνάντησαν την ανυποχώρητη, αδιάλλακτη και αυταρχική στάση της κυβέρνησης. Δεν ήταν τυχαία αυτή η κυβερνητική συμπεριφορά. Η πίεση που δέχθηκε ειδικά με την κινητοποίηση των αγροτών, ήταν πολύ μεγάλη. Το κόστος που εισέπραξε και εισπράττει από τους αγώνες των συνταξιούχων, εξίσου μεγάλο. Παρ' όλα αυτά, επέμεινε και επιμένει στην άρνηση να ικανοποιήσει τα βασικά και δίκαια αιτήματα.

Η βασική αιτία είναι ότι η κυβέρνηση έχει επιλέξει το πέρασμα αυτής της πολιτικής με όποιο τίμημα και ταυτόχρονα νιώθει να έχει ισχυρή κάλυψη. Από τη μια είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, το μεγάλο κεφάλαιο, τα συμφέροντα των οποίων έχει αναλάβει να υπηρετήσει και απ' την άλλη η στήριξη που της παρέχουν οι άλλες δυνάμεις που βρίσκονται σήμερα στην αντιπολίτευση (ΝΔ - Πολιτική Ανοιξη - "ΣΥΝ"), γιατί ουσιαστικά, παρά τις όποιες επιμέρους διαφορές, δεν έχουν τίποτα το διαφορετικό να αντιπροτείνουν.

Απέναντι σ' αυτή την "ιερή συμμαχία", είναι ανάγκη να αντιπαρατεθεί η αγωνιστική στάση μεγάλων τμημάτων της εργατικής τάξης με κοινούς στόχους και αιτήματα. Να διαμορφωθεί και αντιπαρατεθεί το αγωνιστικό μέτωπο της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων λαϊκών στρωμάτων.

Το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές είναι ο κοινός εχθρός των εργαζομένων λαϊκών στρωμάτων. Η αντιμετώπισή του είναι το κοινό συμφέρον που αποτελεί και την αντικειμενική βάση για τη συμμαχία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Αυτή η προοπτική μπορεί να στριμώξει πραγματικά τη σημερινή κυβέρνηση και την κάθε συντηρητική κυβέρνηση. Αυτή η προοπτική μπορεί να δώσει θετικά αποτελέσματα στους αγώνες, να συμβάλει στην αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων.

***

Το καθήκον της συσπείρωσης των άλλων εκμεταλλευόμενων στρωμάτων χρειάζεται να κατανοηθεί πρώτ' απ' όλα από την εργατική τάξη, γιατί είναι η τάξη που δέχεται διαρκώς την πιο σκληρή εκμετάλλευση και καταπίεση του κεφαλαίου, συνειδητοποιεί την ανάγκη να αποτιναχτεί αυτός ο ζυγός.

Είναι η μόνη τάξη που λόγω της θέσης της στο εκμεταλλευτικό σύστημα μπορεί να ηγηθεί στην πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Αυτός όμως ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί, αν δεν εξασφαλιστεί η συσπείρωση και συμμαχία των άλλων εκμεταλλευόμενων στρωμάτων.

Είναι φανερό πως αυτή η διαδικασία ούτε αυτόματη, ούτε εύκολη θα είναι. Εξαρτάται από το επίπεδο της συνείδησης και οργάνωσης της ίδιας της εργατικής τάξης και των άλλων δυνάμεων. Θα αναπτύσσεται μέσα από την καθημερινή πάλη για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα, μέσα από αντιφάσεις, ιδεολογικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις.

Πρωταρχικό όρο - βασική προϋπόθεση - για την προώθηση της συσπείρωσης και συμμαχίας με τις άλλες δυνάμεις, αποτελεί η ίδια η ενότητα της εργατικής τάξης. Είναι φανερό πως η εργατική τάξη δεν μπορεί να αποκτήσει ούτε να συσπειρώσει τους άλλους απέναντι στην επίθεση και τη συμμαχία του κεφαλαίου όταν η ίδια είναι διασπασμένη και κατατεμαχισμένη. Οσο η ίδια θα ενώνεται, θα αναπτύσσει τους αγώνες της, τόσο θα μπορεί να γίνεται δύναμη συσπείρωσης. Θα αναγνωρίζεται από τις άλλες δυνάμεις ο καθοδηγητικός ρόλος της στο κίνημα.

***

Μέσα από την κοινή δράση και ενότητα, πάνω στα προβλήματα, θα δημιουργούνται προϋποθέσεις για την οικοδόμηση της ιδεολογικοπολιτικής ενότητας, τη συσπείρωση γύρω από το ΚΚΕ, ώστε να δημιουργούνται δυνατότητες για ριζική αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Οι κομμουνιστές χρειάζεται να βλέπουμε αλληλένδετη την καθημερινή προσπάθεια για την οικοδόμηση της ενότητας στην εργατική τάξη με την προώθηση της κοινής δράσης με τα άλλα λαϊκά στρώματα, την προοπτική των κοινωνικών συμμαχιών.

Στις σημερινές ειδικά συνθήκες, η κοινή δράση συνδικαλιστικών οργανώσεων, αγροτικών συλλόγων, ενώσεων επαγγελματοβιοτεχνών, συνταξιούχων, της νεολαίας, της εργαζόμενης διανόησης και των μισθωτών επιστημόνων, θα έχει αποφασιστική συμβολή στην αναχαίτιση της επίθεσης του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Βάση, για την κοινή δράση, μπορεί να είναι τα αιτήματα για την αντιμετώπιση των πολιτικών της λιτότητας, της αντιμετώπισης της ανεργίας, της προστασίας των κοινωνικών δικαιωμάτων, της διάσωσης της ντόπιας βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής, της προστασίας της δημόσιας περιουσίας, της διάσωσης των μικρομεσαίων επαγγελματιών από την εισβολή των πολυεθνικών μονοπωλίων, η αναβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, και της δημόσιας υγείας.

Αυτή η κοινή δράση συνδικαλιστικών οργανώσεων και κοινωνικών φορέων, στο βαθμό που θα αναπτύσσεται θα έρχεται σε ρήξη με τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα συμβάλλει θετικά σε προοδευτικές εξελίξεις. Θα συμβάλλει στη συνειδητοποίηση από πλατύτερες δυνάμεις για την ανάγκη βαθιών πολιτικών αλλαγών και ρήξης με το σύστημα της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Θα είναι και ένα αποφασιστικό βήμα στην οικοδόμηση της αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής συμμαχίας των κοινωνικών δυνάμεων, για βαθιές αλλαγές και το σοσιαλισμό.

*Ο Κώστας Παρασκευάς είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Συνδικαλιστικού Τμήματος.

Στις σημερινές συνθήκες αρνητικών συσχετισμών των δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης, χρειάζεται να προωθηθεί, οικοδομηθεί χωρίς καθυστερήσεις, η ενότητα δράσης στη βάση, για τα άμεσα και καυτά προβλήματα

Η σαρωτική επίθεση του ιμπεριαλιστικού μονοπωλιακού κεφαλαίου βρίσκεται σε εξέλιξη και αναπτύσσεται με τη μορφή της χιονοστιβάδας. Καθημερινά εργάτες μετατρέπονται σε ανέργους και γίνονται φτωχότεροι, ενώ οι κεφαλαιούχοι πλουτίζουν όλο και περισσότερο. Κλείνουν τις επιχειρήσεις, όπως την ΤΕΟΚΑΡ, πετώντας στο δρόμο εκατοντάδες ανθρώπους. Τσαλαπατούν θεμελιακά δικαιώματα και κατακτήσεις, όπως του 8ωρου, της κοινωνικής ασφάλισης, της περίθαλψης και της υγείας. Αφαιρούν το δικαίωμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης, της μόνιμης και σταθερής απασχόλησης. Εντατικοποιούν την παραγωγή και καθηλώνουν τους μισθούς και τα μεροκάματα.

Οι δυνάμεις του πλούτου και του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου, σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό, για την εξασφάλιση του μέγιστου κέρδους, τον έλεγχο των αγορών, σαρώνουν στο πέρασμά τους και τα δικαιώματα άλλων εργαζομένων, λαϊκών στρωμάτων, όπως της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, των μικρών και μεσαίων επαγγελματιών και βιοτεχνών, της νεολαίας, των μισθωτών επιστημόνων.

Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί και θα σημειωθεί παραπέρα ραγδαία επιδείνωση των προβλημάτων. Για την αντιμετώπισή της απαιτείται η ανάπτυξη της δράσης και του συντονισμού των συνδικάτων της Εργατικής Τάξης κατά πόλη, νομό και κλάδο. Η ανάπτυξη της κοινής δράσης συνδικαλιστικών οργανώσεων της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των ΕΒΕ, της νεολαίας.

Οι μεγάλοι αγώνες που πραγματοποιήθηκαν την προηγούμενη περίοδο, όπως αυτοί των οικοδόμων, των συνταξιούχων, των αγροτών και των επαγγελματιών, συνάντησαν την ανυποχώρητη, αδιάλλακτη και αυταρχική στάση της κυβέρνησης. Δεν ήταν τυχαία αυτή η κυβερνητική συμπεριφορά με τον ξυλοδαρμό των συνταξιούχων και την εκστρατεία δυσφήμισης, διάσπασης του αγώνα των αγροτών και των ΕΒΕ. Η κυβέρνηση επιμένει στην άρνησή της να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα.

Η βασική αιτία είναι ότι η κυβέρνηση έχει επιλέξει το πέρασμα αυτής της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής με όποιο τίμημα και ταυτόχρονα νιώθει να έχει ισχυρή κάλυψη. Από τη μια είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, το μεγάλο κεφάλαιο, τα συμφέροντα των οποίων έχει αναλάβει να υπηρετήσει, και απ' την άλλη η στήριξη που της παρέχουν οι άλλες δυνάμεις που βρίσκονται σήμερα στην αντιπολίτευση (ΝΔ - Πολιτική Ανοιξη - "ΣΥΝ"), αφού δεν έχουν τίποτα το ουσιαστικά διαφορετικό να αντιπροτείνουν με τις πολιτικές τους.

Απέναντι σ' αυτή την "ιερή συμμαχία", είναι ανάγκη να διαμορφωθεί και αντιπαρατεθεί το αγωνιστικό μέτωπο της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζόμενων λαϊκών στρωμάτων.

Το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές είναι ο κοινός εχθρός των εργαζόμενων λαϊκών στρωμάτων. Η αντιμετώπισή του είναι το κοινό συμφέρον, που αποτελεί και την αντικειμενική βάση για τη συμμαχία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Αυτή η προοπτική μπορεί να στριμώξει πραγματικά τη σημερινή κυβέρνηση και την κάθε συντηρητική κυβέρνηση, να δώσει θετικά αποτελέσματα στους αγώνες, να συμβάλει στην αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων.

***

Βασικός σκοπός και επιδίωξή τους, να μη βρίσκει η δυσαρέσκεια ενωτική αγωνιστική έκφραση. Οι όποιοι επιμέρους αγώνες να αντιμετωπίζονται χωρίς να θίγεται η κυριαρχία, τα συμφέροντα του συστήματος, οι συντηρητικές πολιτικές κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το καθήκον της κοινής δράσης και συσπείρωσης των άλλων εκμεταλλευόμενων στρωμάτων στον αγώνα για την αναχαίτιση της επίθεσης του κεφαλαίου, χρειάζεται να κατανοηθεί πρώτ' απ' όλα, από την εργατική τάξη.

Γιατί είναι η μόνη τάξη, που λόγω της θέσης της στο εκμεταλλευτικό σύστημα, αλλά και λόγω της μακρόχρονης πείρας των αγώνων, μπορεί να ηγηθεί στην πάλη για την επίλυση των κοινών προβλημάτων και την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Είναι φανερό πως αυτή η διαδικασία ούτε αυτόματη, ούτε εύκολη θα είναι. Εξαρτάται από το επίπεδο της συνείδησης και οργάνωσης της ίδιας της εργατικής τάξης και των άλλων δυνάμεων.

Πρωταρχικό ρόλο - βασική προϋπόθεση - για την προώθηση της συσπείρωσης και συμμαχίας με τις άλλες δυνάμεις αποτελεί η ίδια η ενότητα της εργατικής τάξης. Είναι φανερό πως η εργατική τάξη δεν μπορεί να αποκτήσει ούτε να συσπειρώσει τους άλλους απέναντι στην επίθεση και τη συμμαχία του κεφαλαίου, όταν η ίδια είναι διασπασμένη και κατατεμαχισμένη. Οσο η ίδια θα ενώνεται, θα αναπτύσσει τους αγώνες της, τόσο θα μπορεί να γίνεται δύναμη συσπείρωσης. Θα αναγνωρίζεται από τις άλλες δυνάμεις ο καθοδηγητικός ρόλος της στο κίνημα.

Στις σημερινές συνθήκες αρνητικών συσχετισμών των δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης, χρειάζεται να προωθηθεί, ναοικοδομηθεί, χωρίς καθυστερήσεις, η ενότητα δράσης στη βάση για τα άμεσα και καυτά προβλήματα. Το πρωτοβάθμιο σωματείο, οι συντονιστικές επιτροπές, οι επιτροπές αγώνα, μπορούν, και πρέπει, να αποτελέσουν τους βασικούς φορείς της ενότητας και δράσης της εργατικής τάξης, πάνω στα κοινά προβλήματα, πέρα από ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές. Χωρίς να παραγνωρίζουμε τις δυσκολίες, υπάρχουν σήμερα δυνατότητες για την επίτευξη ενός τέτοιου στόχου. Θετικό παράδειγμα που επιβεβαιώνει αυτές τις δυνατότητες είναι η συσπείρωση και ενότητα των συνταξιούχων. Η ανάπτυξη της δράσης αυτών των φορέων, σε συνδυασμό με την πρωτοπόρα δουλιά των κομμουνιστών, θα επιδράσει αργά ή γρήγορα στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στις δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες οργανώσεις.

Μέσα από την κοινή δράση και ενότητα, σε συνδυασμό με την ιδεολογικοπολιτική δουλιά του Κόμματος, θα δημιουργούνται και οι προϋποθέσεις για την οικοδόμηση της ιδεολογικο - πολιτικής ενότητας της εργατικής τάξης, τη συσπείρωση γύρω από το ΚΚΕ, του μοναδικού κόμματος που παλεύει και εκφράζει τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντά της.

***

Στις σημερινές ειδικά συνθήκες, η κοινή δράση συνδικαλιστικών οργανώσεων, αγροτικών συλλόγων, ενώσεων επαγγελματοβιοτεχνών, συνταξιούχων,νεολαίας, της εργαζόμενης διανόησης και των μισθωτών επιστημόνων, θα έχει αποφασιστική συμβολή στην αναχαίτιση της επίθεσης του κεφαλαίου, της αντιμετώπισης των συντηρητικών πολιτικών της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Βάση, για την κοινή δράση, μπορεί να είναι τα αιτήματα για την αντιμετώπιση των πολιτικών της λιτότητας, της αντιμετώπισης της ανεργίας, της προστασίας των κοινωνικών δικαιωμάτων, της διάσωσης της ντόπιας βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής, της προστασίας της δημόσιας περιουσίας, της διάσωσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από την εισβολή των πολυεθνικών μονοπωλίων, η αναβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης και υγείας.

Αυτή η κοινή δράση συνδικαλιστικών οργανώσεων και κοινωνικών φορέων, στο βαθμό που θα αναπτύσσεται, θα έρχεται σε ρήξη με τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα συμβάλλει θετικά σε προοδευτικές εξελίξεις, θα συμβάλλει στη συνειδητοποίηση από πλατύτερες δυνάμεις για την ανάγκη βαθιών πολιτικών αλλαγών και ρήξης με το σύστημα της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Θα είναι και ένα αποφασιστικό βήμα στην οικοδόμηση της αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής συμμαχίας των κοινωνικών δυνάμεων για βαθιές αλλαγές και το σοσιαλισμό.

|1491

* Ο Κώστας Παρασκευάς είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Συνδικαλιστικού Τμήματος της ΚΕ.

Στις σημερινές συνθήκες αρνητικών συσχετισμών των δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης, χρειάζεται να προωθηθεί, οικοδομηθεί χωρίς καθυστερήσεις, η ενότητα δράσης στη βάση, για τα άμεσα και καυτά προβλήματα

ΜΕΡΑ Μαγιού, μέρα αγώνα, μέρα μνήμης γι' αυτούς που έδωσαν το αίμα τους για τις ιστορικές κατακτήσεις της εργατικής τάξης, μέρα διαδήλωσης του δίκιου του εργάτη. Πρωτομαγιά. Ακόμα μια Πρωτομαγιά, με αγώνα, με μνήμη, με γνώση για αυτά που πρέπει να γίνουν. ΟΧΙ, το κεφάλαιο δεν είναι ανίκητο, λέει στη διακήρυξή της η ΚΕ του ΚΚΕ, OΧΙ δεν είναι μονόδρομος ο κοινωνικός διάλογος αλλά ο ταξικός αγώνας, λέει ο γραμματέας της ΓΣΕΕ, Γ. Μαυρίκος, στη συνέντευξή του, OXI δεν μπορούμε να δεχτούμε τους στόχους της ΚΟΜΙΣΙΟΝ για κατάργηση του 8ώρου, OΧΙ δεν μπορούμε να δεχτούμε τα τετραήμερα και τριήμερα της "Λευκής Βίβλου", OΧΙ δεν μπορούμε να λείψουμε τη Δευτέρα από τη γιορτή της εργατιάς (σελίδες 13 - 33).

ΜΑ και τον ποιητή της "Ρωμιοσύνης" και του "Επιτάφιου", όχι δεν μπορούμε να τον ξεχάσουμε. Ο Γ. Ρίτσος μας χαμογελά ακόμα, γέννημα της Πρωτομαγιάς κι αυτός, μας λέει: "...Γιε μου, στ' αδέλφια σου τραβώ και σμίγω την οργή μου,/ σου πήρα το ντουφέκι σου κοιμήσου, εσύ, πουλί μου" (σελίδες 34 - 35).

ΕΡΧΟΝΤΑΙ όμως μετά οι νέοι κυβερνήτες, που φτιάξανε θεσμούς καινούριους, νομαρχιακούς. Το τρίτο νομοσχέδιο για την Tοπική Aυτοδιοίκηση θα συζητηθεί την Τετάρτη στη Βουλή και ο Σπ. Χαλβατζής, επικεφαλής της Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας δηλώνει στη συνέντευξή του πως οι νομαρχίες πρέπει να έχουν πραγματικές αρμοδιότητες για δράσεις που να εξυπηρετούν το λαό (σελίδα 6).

ΟΙ ΛΑΟΙ νίκησαν τον φασισμό πριν 50 χρόνια, πάλεψαν με νύχια και με δόντια, κατέθεσαν στον πόλεμο δάκρυα, αίμα και πόνο, αλλά νίκησαν. Σήμερα έχει αρχίσει νέος κύκλος, ο κόσμος ξαναμοιράζεται, οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός και ο σοβινισμός σηκώνουν ξανά κεφάλι και τα μέτωπα είναι έτοιμα να ανοίξουν πάλι. Ο "Ρ" τιμά τα πενηντάχρονα της αντιφασιστικής νίκης, παρουσιάζει ντοκουμέντα, συνεντεύξεις, ιστορικά κείμενα. Ξαναθυμίζουμε το παρελθόν για να αντιμετωπίσουμε το παρόν και το μέλλον (σελίδες 8 - 9).

ΑΛΛΑ ποιο είναι το παρόν και το μέλλον για το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων που - αν και η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση σε στρατιωτικές δαπάνες - είναι ο φτωχός συγγενής; Τι γίνεται με τον απλό φαντάρο που του χορηγούν ένα χιλιάρικο, τι γίνεται με τους μισθούς των μόνιμων; Ολα είναι χαμηλά. Καλού - κακού διαβάστε και κάποια άρθρα του ΣΚ 20 - 1 (σελίδα 7).

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ της φονικής έκρηξης στην Οκλαχόμα είναι τα θύματαμιας "νέας εσωτερικής τρομoκρατίας", στην οποία εμπλέκονται διάφορες παραστρατιωτικές οργανώσεις, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις. Τώρα δεν αναφέρεται ο εξωτερικός εχθρός. Μα τι γίνεται; (σελίδες 46 - 47).

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ και στη Γαλλία; Οι πρώτες αναλύσεις του εκλογικού αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών σκιαγραφούν την κατάσταση, ενώ απέναντι, στη Βρετανία, οι ιδιωτικοποιήσεις των ανθρακωρυχείων δημιουργούν υποψίες σκανδάλων. Πιο κοντά μας, στην Ιταλία, επανεμφανίζεται ο καθημερινός κομμουνιστικός Τύπος "σε μια πράξη υπερηφάνειας, μια κατάσταση ανάγκης" που οδήγησε στην έκδοσή του (σελίδες 44 - 45).

ΜΑ για πράξεις περήφανες προδιαθέτει και το ρεμπέτικο με τους αυθεντικούς ήχους του, τα δικά του ήθη και έθιμα, τους δικούς του κώδικες συμπεριφοράς, τη δική του στάση ζωής (σελίδα 19).