Η σαρωτική επίθεση του ιμπεριαλιστικού μονοπωλιακού κεφαλαίου βρίσκεται σε εξέλιξη και αναπτύσσεται με τη μορφή της χιονοστιβάδας. Καθημερινά εργάτες μετατρέπονται σε ανέργους και γίνονται φτωχότεροι, ενώ οι κεφαλαιούχοι πλουτίζουν όλο και περισσότερο. Κλείνουν τις επιχειρήσεις, όπως την ΤΕΟΚΑΡ, πετώντας στο δρόμο εκατοντάδες ανθρώπους. Τσαλαπατούν θεμελιακά δικαιώματα και κατακτήσεις, όπως του 8ωρου, της κοινωνικής ασφάλισης, της περίθαλψης και της υγείας. Αφαιρούν το δικαίωμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης, της μόνιμης και σταθερής απασχόλησης. Εντατικοποιούν την παραγωγή και καθηλώνουν τους μισθούς και τα μεροκάματα.

Οι δυνάμεις του πλούτου και του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου, σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό, για την εξασφάλιση του μέγιστου κέρδους, τον έλεγχο των αγορών, σαρώνουν στο πέρασμά τους και τα δικαιώματα άλλων εργαζομένων, λαϊκών στρωμάτων, όπως της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, των μικρών και μεσαίων επαγγελματιών και βιοτεχνών, της νεολαίας, των μισθωτών επιστημόνων.

Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί και θα σημειωθεί παραπέρα ραγδαία επιδείνωση των προβλημάτων. Για την αντιμετώπισή της απαιτείται η ανάπτυξη της δράσης και του συντονισμού των συνδικάτων της Εργατικής Τάξης κατά πόλη, νομό και κλάδο. Η ανάπτυξη της κοινής δράσης συνδικαλιστικών οργανώσεων της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των ΕΒΕ, της νεολαίας.

Οι μεγάλοι αγώνες που πραγματοποιήθηκαν την προηγούμενη περίοδο, όπως αυτοί των οικοδόμων, των συνταξιούχων, των αγροτών και των επαγγελματιών, συνάντησαν την ανυποχώρητη, αδιάλλακτη και αυταρχική στάση της κυβέρνησης. Δεν ήταν τυχαία αυτή η κυβερνητική συμπεριφορά με τον ξυλοδαρμό των συνταξιούχων και την εκστρατεία δυσφήμισης, διάσπασης του αγώνα των αγροτών και των ΕΒΕ. Η κυβέρνηση επιμένει στην άρνησή της να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα.

Η βασική αιτία είναι ότι η κυβέρνηση έχει επιλέξει το πέρασμα αυτής της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής με όποιο τίμημα και ταυτόχρονα νιώθει να έχει ισχυρή κάλυψη. Από τη μια είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, το μεγάλο κεφάλαιο, τα συμφέροντα των οποίων έχει αναλάβει να υπηρετήσει, και απ' την άλλη η στήριξη που της παρέχουν οι άλλες δυνάμεις που βρίσκονται σήμερα στην αντιπολίτευση (ΝΔ - Πολιτική Ανοιξη - "ΣΥΝ"), αφού δεν έχουν τίποτα το ουσιαστικά διαφορετικό να αντιπροτείνουν με τις πολιτικές τους.

Απέναντι σ' αυτή την "ιερή συμμαχία", είναι ανάγκη να διαμορφωθεί και αντιπαρατεθεί το αγωνιστικό μέτωπο της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζόμενων λαϊκών στρωμάτων.

Το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές είναι ο κοινός εχθρός των εργαζόμενων λαϊκών στρωμάτων. Η αντιμετώπισή του είναι το κοινό συμφέρον, που αποτελεί και την αντικειμενική βάση για τη συμμαχία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Αυτή η προοπτική μπορεί να στριμώξει πραγματικά τη σημερινή κυβέρνηση και την κάθε συντηρητική κυβέρνηση, να δώσει θετικά αποτελέσματα στους αγώνες, να συμβάλει στην αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων.

***

Βασικός σκοπός και επιδίωξή τους, να μη βρίσκει η δυσαρέσκεια ενωτική αγωνιστική έκφραση. Οι όποιοι επιμέρους αγώνες να αντιμετωπίζονται χωρίς να θίγεται η κυριαρχία, τα συμφέροντα του συστήματος, οι συντηρητικές πολιτικές κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το καθήκον της κοινής δράσης και συσπείρωσης των άλλων εκμεταλλευόμενων στρωμάτων στον αγώνα για την αναχαίτιση της επίθεσης του κεφαλαίου, χρειάζεται να κατανοηθεί πρώτ' απ' όλα, από την εργατική τάξη.

Γιατί είναι η μόνη τάξη, που λόγω της θέσης της στο εκμεταλλευτικό σύστημα, αλλά και λόγω της μακρόχρονης πείρας των αγώνων, μπορεί να ηγηθεί στην πάλη για την επίλυση των κοινών προβλημάτων και την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Είναι φανερό πως αυτή η διαδικασία ούτε αυτόματη, ούτε εύκολη θα είναι. Εξαρτάται από το επίπεδο της συνείδησης και οργάνωσης της ίδιας της εργατικής τάξης και των άλλων δυνάμεων.

Πρωταρχικό ρόλο - βασική προϋπόθεση - για την προώθηση της συσπείρωσης και συμμαχίας με τις άλλες δυνάμεις αποτελεί η ίδια η ενότητα της εργατικής τάξης. Είναι φανερό πως η εργατική τάξη δεν μπορεί να αποκτήσει ούτε να συσπειρώσει τους άλλους απέναντι στην επίθεση και τη συμμαχία του κεφαλαίου, όταν η ίδια είναι διασπασμένη και κατατεμαχισμένη. Οσο η ίδια θα ενώνεται, θα αναπτύσσει τους αγώνες της, τόσο θα μπορεί να γίνεται δύναμη συσπείρωσης. Θα αναγνωρίζεται από τις άλλες δυνάμεις ο καθοδηγητικός ρόλος της στο κίνημα.

Στις σημερινές συνθήκες αρνητικών συσχετισμών των δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης, χρειάζεται να προωθηθεί, ναοικοδομηθεί, χωρίς καθυστερήσεις, η ενότητα δράσης στη βάση για τα άμεσα και καυτά προβλήματα. Το πρωτοβάθμιο σωματείο, οι συντονιστικές επιτροπές, οι επιτροπές αγώνα, μπορούν, και πρέπει, να αποτελέσουν τους βασικούς φορείς της ενότητας και δράσης της εργατικής τάξης, πάνω στα κοινά προβλήματα, πέρα από ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές. Χωρίς να παραγνωρίζουμε τις δυσκολίες, υπάρχουν σήμερα δυνατότητες για την επίτευξη ενός τέτοιου στόχου. Θετικό παράδειγμα που επιβεβαιώνει αυτές τις δυνατότητες είναι η συσπείρωση και ενότητα των συνταξιούχων. Η ανάπτυξη της δράσης αυτών των φορέων, σε συνδυασμό με την πρωτοπόρα δουλιά των κομμουνιστών, θα επιδράσει αργά ή γρήγορα στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στις δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες οργανώσεις.

Μέσα από την κοινή δράση και ενότητα, σε συνδυασμό με την ιδεολογικοπολιτική δουλιά του Κόμματος, θα δημιουργούνται και οι προϋποθέσεις για την οικοδόμηση της ιδεολογικο - πολιτικής ενότητας της εργατικής τάξης, τη συσπείρωση γύρω από το ΚΚΕ, του μοναδικού κόμματος που παλεύει και εκφράζει τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντά της.

***

Στις σημερινές ειδικά συνθήκες, η κοινή δράση συνδικαλιστικών οργανώσεων, αγροτικών συλλόγων, ενώσεων επαγγελματοβιοτεχνών, συνταξιούχων,νεολαίας, της εργαζόμενης διανόησης και των μισθωτών επιστημόνων, θα έχει αποφασιστική συμβολή στην αναχαίτιση της επίθεσης του κεφαλαίου, της αντιμετώπισης των συντηρητικών πολιτικών της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Βάση, για την κοινή δράση, μπορεί να είναι τα αιτήματα για την αντιμετώπιση των πολιτικών της λιτότητας, της αντιμετώπισης της ανεργίας, της προστασίας των κοινωνικών δικαιωμάτων, της διάσωσης της ντόπιας βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής, της προστασίας της δημόσιας περιουσίας, της διάσωσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από την εισβολή των πολυεθνικών μονοπωλίων, η αναβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης και υγείας.

Αυτή η κοινή δράση συνδικαλιστικών οργανώσεων και κοινωνικών φορέων, στο βαθμό που θα αναπτύσσεται, θα έρχεται σε ρήξη με τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα συμβάλλει θετικά σε προοδευτικές εξελίξεις, θα συμβάλλει στη συνειδητοποίηση από πλατύτερες δυνάμεις για την ανάγκη βαθιών πολιτικών αλλαγών και ρήξης με το σύστημα της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Θα είναι και ένα αποφασιστικό βήμα στην οικοδόμηση της αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής συμμαχίας των κοινωνικών δυνάμεων για βαθιές αλλαγές και το σοσιαλισμό.

|1491

* Ο Κώστας Παρασκευάς είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Συνδικαλιστικού Τμήματος της ΚΕ.

Στις σημερινές συνθήκες αρνητικών συσχετισμών των δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης, χρειάζεται να προωθηθεί, οικοδομηθεί χωρίς καθυστερήσεις, η ενότητα δράσης στη βάση, για τα άμεσα και καυτά προβλήματα