Γλώσσα υποβολής και βάθος απλότητας χαρακτηρίζουν την ποίηση του Φ. Τ. στο"Απογευματινό τσάι". Μια κριτική της Σοφίας Φίλντιση στην πρώτη ποιητική συλλογή του με "Γνωμοδότηση", "σαν πρόλογος" σε τούτη τη δεύτερη, "οδηγεί στη διαπίστωση ότι η καλή αρχή έχει καλή συνέχεια".

Ο Φ. Τ. δε φιλοδοξεί να 'ναι ο ποιητής "του μεγάλου σαλονιού", αλλά μέσα σ' αυτό, ο σαρκαστής επαναστάτης, που θέλει "τα λόγια του πειθαρχημένες λεγεώνες". Εχοντας όραμά του τη διαχρονική ανθρωπιά, βγαίνει ισάξια κι "η συγκρότηση της σκέψης" του, "η έκφραση και οι χρωματισμοί". Ο "στόμφος" λάμπει μόνο στους "πολυέλαιους".

Πηγές έμπνευσής του οι Γραφές, η Ιστορία, το ελληνικό πνεύμα. Στο ποίημά του "Ο Νυμφίος στο Πολυτεχνείο" η παραβολή συνυφαίνεται με την πρόσφατη ιστορία μας με λόγο καθημερινό, για να στιγματιστεί η υποκρισία όπου περισσεύει: "Ο Νυμφίος ήρθε ξαφνικά όταν/ η κομμένη ανάσα των παιδιών μόλις ακουγόταν/ "μη κοιμάστε, μη κοιμάστε" / στο κουρασμένο μας ραδιόφωνο/ Δεν ήταν σωστό. Επρεπε/ να είμαστε παρόντες στην υποδοχή. / Και δε στέκει σαν δικαιολογία/ η έλλειψη τακτ από πλευράς του/ να μην ειδοποιήσει για τον ερχομό του. / Είναι γνωστό αυτό το χούι του Νυμφίου".

Ο ποιητής θέλει να επαληθεύεται ο αγώνας, κι η αγάπη, και μέσα απ' την έσχατη πράξη της θυσίας της ζωής. Αλλιώς, "ουαί υμίν... ". Το ερώτημα αμείλικτο: "Τα εκλογικά συστήματα, οι ψήφοι/ τα χειροκροτήματα και τα λοιπά/ δε σκέπασαν το ερώτημα/ που υπόβοσκε. / Ο Χριστός πέθανε τριαντατριών/ τριανταέξι ο Ροβεσπιέρος/ Εσύ για ποιο σκοπό/ έφτασες τα σαράντα πέντε;".

Ο Φ. Τ. δεν έγραψε "τους χίλιους στίχους που ήθελε". Είπε, με λίγους, αλήθειες διαχρονικές, χωρίς να τις πνίξει μες στο "τσάι" ενός φλύαρου "απογεύματος". (Εκδόσεις Κ. Καπόπουλος).

Γιάννης ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ

Η γνωστή άξια ποιήτρια Ελένη Χωρεάνθη στη συλλογή "Νύχτες της βροχής" περιλαμβάνει 14 κείμενα (πεζά και ποίηση) που αναφέρονται σε ιστορικά πρόσωπα και όχι μόνο. Καλυμμένη η ίδια η δημιουργός κάτω από τη μάσκα της Ηλέκτρας ή της Εκάβης, ξεσπάει σ' ένα χείμαρρο καταγραφής γεγονότων, εικόνων, διαμαρτυριών, απολογίας, απολογισμού.

Σε μια συνεχή ροή πεζού κειμένου ποιητικά δοσμένου, εντάσσει ποιητικές φόρμες που παίζουν το ρόλο χορικών, ώστε η μαγεία της αρχαιοπρεπούς γλώσσας να εκπέμπει φως και μύρο.

Η ποιήτρια γνωρίζει πολύ καλά τη γλώσσα και τη μεταχειρίζεται με άνεση σε όλη την γκάμα της λεκτικής προσαρμογής. Ωστόσο, ο στοχασμός και η ανασφάλεια του δημιουργού που περιπλέκεται στο παιχνίδι αυτό, καθιστούν λίγο απρόσιτο το κείμενο στον απλό αναγνώστη.

"Οι Νύχτες της Βροχής" συχνά θολώνουν το τοπίο και τα νοήματα συνθλίβονται κάτω από το βάρος της τεχνικής. Μια τεχνικής άρτιας, όσον αφορά την επιλογή των λέξεων, του ρυθμού, των στίχων, της μουσικότητας. Η συνισταμένη της επεξεργασίας και της απόδοσης αποβαίνει κάποτε δυσβάσταχτη στον αμύητο αναγνώστη. Ομως τόσο τα πεζά όσο και τα ποιήματα είναι καρποί πλούσιας έμπνευσης, με υψηλούς στόχους. (Εκδόσεις "Εριφύλη",Ιπποκράτους 65).

ΗΑνθή Μαρωνίτη κάνει το πρώτο της βήμα στον ποιητικό χώρο, με τον άρτιο εκδοτικά τόμο "Λίγο πριν κόψει το Χαμόγελο". Πρόκειται για αφαιρετική ποίηση, σε σωστές αναλογίες έμπνευσης και απόδοσης. Λόγος δουλεμένος, απλός, καθαρός με νοήματα σαφή. Η φωνή της ανθρώπινη, δεν περιέχει περιττά σχήματα που θα καθιστούσαν την ποίησή της δυσνόητη ή απρόσιτη. Αντιμετωπίζει με προσωπικό τρόπο τα καθημερινά βιώματα και αντλεί τη θεματική της μέσα από έναν κόσμο απλό, συναισθηματικά φορτισμένο. Χαιρετίζουμε σαν καλή αρχή τη συλλογή της. (Εκδόσεις "Αγρα").

Φαίδρα ΖΑΜΠΑΘΑ - ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ