Ισχύουν προηγούμενες εκτιμήσεις της ΚΕ. Σημαντικά τμήματα της εργατικής τάξης και των άλλων στρωμάτων μπήκαν στον αγώνα για επίκαιρα προβλήματα, εκδηλώθηκαν διαθέσεις αντίστασης, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, στην ακολουθούμενη πολιτική. Σε σχετικά σημαντικά τμήματα του λαού έχει γίνει πεποίθηση, ότι όχι μόνο δε βρίσκουν λύση τα προβλήματά τους, αλλά ότι στην πορεία η ζωή θα γίνει χειρότερη.

Να προφυλαχτούμε από την απλουστευτική άποψη ότι είναι δυνατό - με τα σημερινά δεδομένα - οι αγώνες να διαδέχονται ο ένας τον άλλο, να συνεχίζονται και μάλιστα με τις ίδιες ανεβασμένες μορφές πάλης που γνωρίσαμε, π.χ. παρατεταμένες απεργίες, καταλήψεις κ.λ.π.

Υπάρχουν θετικές διεργασίες και αγωνιστικές διαθέσεις, όμως αυτές δεν εξελίσσονται σε συνεχείς αγώνες με σχέδιο και προοπτική. Δεν πρέπει να υποτιμάμε μια σειρά παράγοντες που δυσκολεύουν, όπως: Οι αρνητικοί συσχετισμοί στο συνδικαλιστικό κίνημα, το κλίμα συναίνεσης σε βασικά ζητήματα ανάμεσα στην κυβέρνηση και στα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Πρόσθετες δυσκολίες εμφανίζονται με την τακτική της κυβέρνησης να φέρνει αλλεπάλληλα νομοσχέδια με μορφή καταιγίδας, ώστε να μην υπάρχει χρόνος ενημέρωσης των εργαζομένων.

Σ' αυτό το έδαφος καλλιεργείται κλίμα απαισιοδοξίας και κόπωσης, δυναμώνουν οι απόψεις περί αναποτελεσματικότητας των αγώνων. Ετσι είναι ορατός ο κίνδυνος να μην μπαίνει εύκολα ξανά στην άμεση δράση ένας κλάδος που βγήκε από μια μεγάλη κινητοποίηση. Είναι τελικά πρόβλημα πολιτικής συνείδησης. Εδώ θα αναζητήσουμε την κύρια αιτία των δυσκολιών, από εδώ πρέπει να αρχίσουμε να προβληματιζόμαστε πώς θα αντιμετωπίσουμε τα εμπόδια.Στις πλάτες του Κόμματός μας, του ταξικού ρεύματος μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, στις δυνάμεις της ΚΝΕ, πέφτει το βάρος να παρεμβαίνουμε, ώστε οι αγώνες να συνεχίζονται με διάφορες μορφές και κυρίως να συμβάλλουν στην άνοδο της πολιτικής πείρας των εργαζομένων. Να διατηρείται το μέτωπο δράσης ανοιχτό, ανάμεσα σε κορυφαίες κινητοποιήσεις, να μη νομιμοποιείται στη λαϊκή συνείδηση ένας νόμος, ένα μέτρο που πάρθηκε και περπάτησε στη ζωή. Κυρίως αυτό που πρέπει εμείς να έχουμε στην προσοχή μας είναι, κάθε αγώνας, μικρότερος ή μεγαλύτερος, να αφήνει αποκρυσταλλώματα, π.χ. συσπείρωση δυνάμεων, μορφές κοινής δράσης που μπορεί να δώσουν συνέχεια, να προετοιμάσουν μεθοδικά το επόμενο βήμα.

Κατ' αρχήν, για να αλλάξει το κλίμα, πρέπει να βελτιωθεί άμεσα ποιοτικά η προσφορά της ΚΕ, των Τμημάτων της, των Επιτροπών Πόλεων και Περιοχών. Η ΚΕ από εδώ και εμπρός πρέπει να κρίνει τη δουλιά της με συγκεκριμένα κριτήρια (τα οποία βεβαίως ισχύουν και για τα παρακάτω όργανα):

1. Το συγκεκριμένο άνοιγμα της πολιτικής δράσης σε ευρύτερο χώρο.

2. Η συμμετοχή στη δράση των σωματείων, τα αποτελέσματα στις αρχαιρεσίες.

3. Τα αποτελέσματα των προσπαθειών μας στη συσπείρωση δυνάμεων.

4. Η ανάπτυξη των γραμμών μας ιδιαίτερα από την εργατική τάξη και τη νεολαία.

5. Η αύξηση της κυκλοφορίας του "Ριζοσπάστη".

6. Η αύξηση των εσόδων του Κόμματος από συνδρομές και ενισχύσεις.

Δηλαδή να ξεφύγουμε από τη γενικολογία των εκτιμήσεων, την τυπικότητα στα συμπεράσματα και να περάσουμε στην πιο ολοκληρωμένη μελέτη της πείρας και της αποτίμησης των αποτελεσμάτων, με στόχο να διατηρούμε τα κατακτημένα όσο μπορούμε και κυρίως να τα αναπτύσσουμε στην πορεία. Να συνδυάζουμε τα ποιοτικά και ποσοτικά - αριθμητικά κριτήρια στη δουλιά μας, να τη μετράμε δηλαδή με πολιτικά και οργανωτικά κριτήρια ταυτόχρονα.

Το βασικό είναι μέσα από την καθοδηγητική μας δουλιά να βοηθήσουμε τα παρακάτω όργανα και τις οργανώσεις να αποκτούν πείρα στο πώς συνεργαζόμαστε με ανθρώπους που δε σκέπτονται σαν εμάς, που θέλουν να αντισταθούν, αλλά δεν είναι έτοιμοι ακόμα να υιοθετήσουν μια συνολική πολιτική ρήξης. Να βοηθήσουμε, όχι μόνο να βγαίνουν κάποιες προγραμματισμένες δραστηριότητες, αλλά να δυναμώνει παράλληλα η ικανότητα εφαρμογής της πολιτικής μας.

Η ΚΝΕ την τελευταία χρονιά δείχνει εμφανή τάση ανάπτυξης των δυνάμεών της, που μπορεί να πάρει και γρήγορους ρυθμούς το επόμενο διάστημα. Είναι αποτέλεσμα ενός καλύτερου ανοίγματος που πραγματοποίησε στη νεολαία. Το 23ο Φεστιβάλ αναμφίβολα σημείωσε σημαντική επιτυχία με τη συμμετοχή χιλιάδων νέων, για πρώτη φορά, όχι μόνο στο κεντρικό Φεστιβάλ, αλλά και στις προφεστιβαλικές. Είναι φανερό ότι αρχίζουν να καρπίζουν οι καθημερινές προσπάθειες των στελεχών και μελών της ΚΝΕ. Η ανάπτυξη της ΚΝΕ δείχνει το μέτρο της απήχησης της πολιτικής του Κόμματος στη νεολαία, κυρίως επιβεβαιώνει αυτό που έχουμε επανειλημμένα διαπιστώσει, ότι το ΚΚΕ μπορεί να ελπίζει πολλά από τη νέα γενιά. Με την προϋπόθεση βεβαίως, ότι όλο το Κόμμα, τα καθοδηγητικά όργανα και οι ΚΟΒ θα δώσουμε το απαιτούμενο βάρος, τόσο στη βοήθεια της ΚΝΕ, όσο και στην ανοιχτή πολιτική δουλιά στους χώρους που ζει και εργάζεται η νεολαία. Με την προϋπόθεση ότι τα προβλήματα της νέας γενιάς αποτελούν υπόθεση της καθημερινής δράσης του Κόμματός μας, πράγμα που ακόμα δεν έχει επιτευχθεί.

Ολα τα μέλη της ΚΕ να αναλάβουμε το μερίδιο ευθύνης στην πραγματοποίηση της απόφασης της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Κόμματος για τη δουλιά μας στην εργατική τάξη, στην εργαζόμενη και άνεργη νεολαία, στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Δεύτερο:

Πρωτοβουλίες και μέτρα για τη δουλιά μας στη νεολαία, με αντίστοιχη βοήθεια της ΚΝΕ, με βάση την ειδική απόφαση της ΚΕ. Ιδιαίτερα μέτωπα αυτήν την περίοδο πρέπει να αποτελέσουν τα προβλήματα της παιδείας, της ανεργίας, της τρομοκρατίας στους χώρους δουλιάς, των ναρκωτικών και των Ολυμπιακών Αγώνων.

Τρίτο:

Οι Επιτροπές Περιοχών πρέπει να δώσουν ιδιαίτερο βάρος στο αγροτικό κίνημα, στη δουλιά στους αγρότες, αφού την περίοδο αυτή θα δεχτούν νέα επίθεση από τη γεωργική πολιτική της Κοινότητας, ενόψει της "ατζέντας 2000". Το αγροτικό κίνημα, η φτωχή αγροτιά θα διαδραματίσει τα επόμενα χρόνια σημαντικό ρόλο στην οικοδόμηση του Μετώπου, στη συμμαχία με την εργατική τάξη.

Τέταρτο:

Οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές έχουν μεγάλη σημασία για την ανάπτυξη της μαζικής λαϊκής δράσης - αντεπίθεσης, για την ίδια την ανάπτυξη του Κόμματος. Η μάχη αυτή, με απόφαση της ΚΕ έχει συνδεθεί και με τη δημιουργία προϋποθέσεων για το Μέτωπο, την καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής. Εχει σημασία σ' αυτή τη φάση, που αποτελεί ξεκίνημα, να αφομοιωθεί σωστά η σχετική απόφαση της ΚΕ. Να ξεκινήσουμε σωστά, ώστε να φανεί πλατύτερα το πολιτικό στίγμα των εκλογών, να μπουν σε δράση οι δημοτικές και νομαρχιακές κινήσεις, που μετέχει και στηρίζει το ΚΚΕ, με επίκεντρο τα μεγάλα λαϊκά κοινωνικά προβλήματα: Της ανεργίας, της επίθεσης σε βάρος των κατακτήσεων, της παιδείας, της υγείας, της φορολογίας και των ιδιωτικοποιήσεων, των ναρκωτικών, το σχέδιο "Καποδίστριας".

Πέμπτο:

H προώθηση των αποφάσεων για την εσωκομματική μόρφωση και την ανάπτυξη του ιδεολογικοπολιτικού μετώπου. Υπάρχουν αποφάσεις και κατευθύνσεις, το ζήτημα είναι να πάρουμε όλα τα μέτρα για την εφαρμογή τους.

Εκτο:

Να οργανωθεί συστηματικά, με βάση τις εκτιμήσεις μας και τα συμπεράσματά μας, η δουλιά με τα στελέχη μέσα από την προσωπική συνεργασία, την καλύτερη οργάνωση των συνεδριάσεων και του ελέγχου της δουλιάς. Είναι ζωτική ανάγκη να βελτιωθεί η βοήθεια προς τα στελέχη, ιδιαίτερα τα εργατικά. Να γίνεται μόνιμη προσπάθεια για την ανάδειξη νέων στελεχών, για την αύξηση των γυναικείων στελεχών, από την εργατική τάξη ιδιαίτερα. Με τη δοκιμασία τους σε διάφορους τομείς δουλιάς, με θαρραλέα ανάθεση καθηκόντων σε συντρόφους και συντρόφισσες που δείχνουν ικανότητα και θέληση να εξελιχθούν.

Εβδομο:

Τα παραπάνω καθήκοντα δεν είναι δυνατό να βγουν με τη λογική της μετάθεσης των κατευθύνσεων από τα πάνω προς τα κάτω. Υπάρχει ανάγκη να αναληφθούν επεξεργασμένες πρωτοβουλίες από τα καθοδηγητικά όργανα σε επίπεδο περιοχής, νομού, πόλης, ώστε οι ΚΟΒ να μπορούν να συνδέσουν τον προγραμματισμό τους με τις κεντρικότερες πρωτοβουλίες.

4/10/97 Η ΚΕ του ΚΚΕ

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές επιχειρεί την ανασυγκρότηση του Κόμματος, με στόχο να αντιμετωπίσει μια κατάσταση αποδιοργάνωσης και αδράνειας που ήδη είχε επισημανθεί κατά τη διάρκεια του συνεδρίου του. Προχώρησε στη δημιουργία εκτός των κλαδικών οργανώσεων και θεματικών π.χ. για τον πολιτισμό, την παιδεία, με εμφανή στόχο να οργανωθεί πιο συντεταγμένα ο έλεγχος οποιασδήποτε αντίδρασης και δυσφορίας και μέσα στις γραμμές του κόμματος. Πέρα από αυτό το στοιχείο, η ανασυγκρότηση στοχεύει στη διαμόρφωση μέσα στο λαϊκό κίνημα και γενικότερα στην κοινωνία ισχυρών κομματικών μηχανισμών που θα παρεμβαίνουν για να ανακόψουν τους λαϊκούς αγώνες. Αναπόσπαστο στοιχείο της ανασυγκρότησης είναι η κομματική ρουσφετολογία και υποσχεσιολογία, ώστε να συσπειρώσουν τις κομματικές πασοκικές δυνάμεις στη βάση του προσωπικού συμφέροντος. Η πολιτική της "Κεντροαριστεράς", πέρα από το γενικότερο στόχο που έχει να χρησιμοποιηθεί για την "κοινωνική συναίνεση" και την καλλιέργεια νέων αυταπατών, σαφώς έχει ιδιαίτερο και πολύ συγκεκριμένο σκοπό: Να αποδυναμώσει το Κόμμα μας, με άμεσο στόχο να συγκρατήσει απώλειες, ενόψει των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Η λαϊκή αντίδραση ασκεί επίδραση στις γραμμές του ΠΑΣΟΚ, στη βάση του. Ταυτόχρονα αυτή δέχεται τον αντίκτυπο της αντιπαράθεσης ανάμεσα σε "εκσυγχρονιστές" και "λαϊκιστές".

Το διάστημα που μεσολάβησε μετά τις εκλογές δεν έχει να προσθέσει τίποτα το καινούριο όσον αφορά τη στάση και δράση των άλλων δυνάμεων της αντιπολίτευσης. Η δυσκολία της ΝΔ να παίξει το γνωστό της για 15 χρόνια ρόλο της αντιπολίτευσης και μάλιστα της αξιωματικής, γίνεται ακόμα πιο έντονη και μετά την εκλογή του νέου αρχηγού. Είναι ολοφάνερο ότι η πλήρης ταύτιση της πολιτικής των δύο κομμάτων σε θέματα στρατηγικής σημασίας οδηγεί σε μια ανούσια αντιπολίτευση, με προσφιλή θέματα τα ζητήματα διαφάνειας στις ιδιωτικοποιήσεις. Προς το παρόν η ΝΔ κρατά τη συζήτηση περί σκανδάλων σε χαμηλούς τόνους. Η ηγεσία της δε θέλει να δημιουργήσει προβλήματα στην κυβέρνηση, προκειμένου να υλοποιήσει μέτρα και στόχους που το σύστημα σήμερα έχει ζωτική ανάγκη να προχωρήσουν. Η βασική αντιπαράθεση ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ αφορά το ποιο κόμμα διαχειρίζεται το σύστημα. Η ηγεσία της ΝΔ ανησυχεί, καθώς αποξενώνεται όλο και πιο πολύ από τους διάφορους μηχανισμούς του κράτους, προς όφελος της πλήρους πασοκοποίησής τους. Αναμένεται στον τομέα αυτόν να οξυνθεί η κριτική απέναντι στο ΠΑΣΟΚ. Ανησυχία επίσης νιώθει γιατί δεν αποσπά μαζικά δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Σε ορισμένους χώρους μάλιστα χάνει συνδικαλιστικά προς το ΠΑΣΟΚ.Ο ΣΥΝ, παρά το γεγονός ότι νιώθει τον κίνδυνο της ενσωμάτωσης και απορρόφησής του από το ΠΑΣΟΚ, προχωρά σε διαπραγματεύσεις με το κυβερνητικό κόμμα, επιδιώκει να κάνει ένα σκληρό παζάρι στη διανομή των θέσεων. Ενώ προωθεί σταθερά την επιλογή της συνεργασίας, για τα μάτια του κόσμου την καλύπτει με μια σκληρή φραστική αντιπολίτευση, κύρια σε ζητήματα ύφους και ήθους της εξουσίας.

Είναι φανερό ότι αυτό που φέρνει το ΣΥΝ κοντά στο ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα αν θα εκφραστεί άμεσα με επίσημη συνεργασία, είναι η κοινότητα θέσεων και αντιλήψεων, η σαφής προγραμματική τους σύγκλιση που γεννά και την ανάγκη συμμετοχής στην πίτα της εξουσίας. Η συζήτηση που διεξάγεται μεταξύ τους, εν μέρει ανοιχτά και κυρίως παρασκηνιακά, δεν έχει να κάνει σε τίποτε με τα λαϊκά συμφέροντα. Αντίθετα και μόνο ως συζήτηση προσφέρεται για σωσίβιο στην κυβερνητική πολιτική.

Το ΔΗΚΚΙ επιδιώκει να κρατήσει αποστάσεις κυρίως από την πολιτική της κυβέρνησης και τη ΝΔ. Η ηγεσία του ΔΗΚΚΙ ασκεί κριτική σε επιλογές της ΕΕ, καυτηριάζει μέτρα που υπηρετούν τα κέρδη, τελικά όμως ως λύση και οριστική διέξοδο προβάλλει την αναδιανομή εισοδημάτων. Οι προτάσεις του ΔΗΚΚΙ, ιδιαίτερα στη σημερινή φάση του καταιγισμού των μέτρων, είναι ανεδαφικές στην καλύτερη περίπτωση. Δεν αμφισβητεί την πολιτική των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, ειδικότερα του ΝΑΤΟ. Οι εθνικιστικές του θέσεις παρεμποδίζουν την ανάπτυξη της συνείδησης των λαϊκών στρωμάτων, όπως και η προσκόλλησή του"στο καλό" ΠΑΣΟΚ επί Α. Παπανδρέου.

Ο ευρωατλαντικός προσανατολισμός της χώρας, ανεξάρτητα της επιμέρους κριτικής που γίνεται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως π.χ. στο θέμα του Αιγαίου, είναι δεδομένος για την πλειοψηφία των κομμάτων της χώρας.

Ιδιαίτερο πρόβλημα είναι η προσφυγή της κυβέρνησης στην ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΑΛΥΜΜΕΝΗ βία - τρομοκρατία, ποινικοποίηση των αγώνων, μεθοδική συκοφάντηση των εργαζομένων - η αναβίωση της αντικομμουνιστικής υστερίας. Δε χρειάζεται να παραθέσουμε αναλυτικά στοιχεία για να αποδείξουμε ότι η κυβέρνηση, ιδιαίτερα μετά τις εκλογές, προχωρά σε συντεταγμένα, μεθοδευμένα και μελετημένα μέτρα, για να βάλει στο "γύψο" κάθε πνεύμα αντίστασης του λαού και διάθεσής του να παρέμβει μαζικά και αγωνιστικά. Με αφορμή τα νομοσχέδια που φέρνει στη Βουλή και τις όποιες αντιδράσεις προκαλούν, αναδεικνύεται σε κοινό συκοφάντη των εργαζομένων, φορτώνοντας στις δικές τους πλάτες τα αποτελέσματα όλων των κυβερνήσεων. Ενδεικτικά αναφέρουμε την οργάνωση του λεγόμενου "κοινωνικού αυτοματισμού", τις μαζικές δίκες σε βάρος της αγροτιάς, τις συλλήψεις διαμαρτυρομένων κατά της ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων, τις συλλήψεις μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ, για αφισοκολλήσεις κ.λ.π. Φαίνεται ότι υπάρχει ειδικό σχέδιο για άσκηση τρομοκρατίας στα μέλη της ΚΝΕ, με στόχο να επιβάλλουν καθεστώς φόβου υπολογίζοντας στο νεαρό της ηλικίας, στην αντίδραση των οικογενειών τους.

Η επίθεση τρομοκρατίας επεκτείνεται σε μέλη και στελέχη του ΠΑΣΟΚ που εκφράζουν αντιρρήσεις στην κυβερνητική πολιτική. Η μέθοδος των αξιολογήσεων είναι η μέθοδος του σύγχρονου φακελώματος.

Πρέπει να ατσαλωθούν οι κομματικές και κνίτικες δυνάμεις, να αντιμετωπιστεί ο εφησυχασμός ότι τάχα οι παλιές μέθοδοι τρομοκρατίας και πίεσης δεν έχουν πέραση. Ολα δείχνουν ότι βαδίζουμε προς μεγαλύτερη αυταρχικοποίηση της ζωής, προς αντιδημοκρατικό κατήφορο, που θα γίνει πιο έντονος όσο η ταξική πάλη θα φουντώνει.

Είμαστε μάρτυρες μιας καλά ενορχηστρωμένης μαύρης προπαγάνδας με επίκεντρο την ιστορία του Κόμματος, η οποία από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ συμπληρώνεται με μια επίθεση "φιλίας" προς τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Είναι χαρακτηριστικές οι εκδηλώσεις που οργανώθηκαν στην Ικαρία για τα στρατόπεδα εξορίας, η επιτροπή για να τιμηθεί ο Αρης Βελουχιώτης με ανδριάντα στη Θεσσαλονίκη.

Με την έναρξη των 80χρονων η επίθεση αυτή θα ενταθεί. Από εμάς θα εξαρτηθεί να αντιστρέψουμε την επίθεση στην ιστορία του Κόμματος. Να περάσουμε στην αντεπίθεση και να προβάλλουμε την πραγματική ιστορία και τους πρωταγωνιστές της, ιδιαίτερα με δουλιά στις νεότερες γενιές.

Η κυβέρνηση στο αμέσως επόμενο διάστημα θα χρησιμοποιήσει δύο νέα όπλα που έχει στα χέρια της, προκειμένου να θωρακίσει την πολιτική της από τη λαϊκή αντίδραση. Πρόκειται για τη Συνθήκη του Σένγκεν και τις "ευέλικτες δυνάμεις ταχείας επέμβασης", που προκύπτουν από την αλλαγή της δομής των Ενόπλων Δυνάμεων με βάση τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ, τα μισθοφορικά σώματα, την ιδιωτική αστυνομία που επεκτείνεται. Να συνυπολογίσουμε και τις διάφορες άλλες φασιστικές και εθνικιστικές ομάδες, που έχουν την ανοχή της κυβέρνησης και χρησιμοποιούνται κατά περίσταση. Ολα αυτά τα σώματα θα χρησιμοποιηθούν, στο όνομα της τάξης και της ασφάλειας, σε βάρος του λαού και των αγώνων του.

Πρέπει να πάρουμε υπόψη ότι οι νέοι αυτοί θεσμοί, καθώς είναι ευρωατλαντικά νομιμοποιημένοι, γίνονται αποδεκτοί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, που περιορίζονται να προτείνουν ανεδαφικά μέτρα για την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων.

Στο Κόμμα μας πέφτει το βάρος να ανοίξει ολοκληρωμένα το πρόβλημα στο λαό και να πάρει πρωτοβουλίες για διαμόρφωση συσπειρώσεων γύρω από το θέμα της τρομοκρατίας και του φακελώματος, τώρα που ακόμα είναι νωπή η αντίδραση, ειδικά απέναντι στη Συνθήκη του Σένγκεν. Η μαζική λαϊκή καταδίκη των μέτρων τρομοκρατίας είναι το καλύτερο μέσο για τη μείωση των συνεπειών και την απόκρουση - όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες - του νέου κινδύνου που διατρέχει ο τόπος. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να πάρουμε μέτρα που θωρακίζουν το Κόμμα και ατσαλώνουν τα μέλη και τα στελέχη, μας προφυλάσσουν και από προβοκάτσιες.

Η δράση μας από εδώ και εμπρός πρέπει σοβαρά να υπολογίζει την πολυμέτωπη επίθεση που δεχόμαστε, να σχεδιάζουμε την απάντηση. Αν μια φορά υπογραμμίζαμε πριν λίγα χρόνια την ανάγκη της ιδεολογικής θωράκισης, της διαπαιδαγωγητικής δουλιάς, σήμερα πρέπει να το υπογραμμίζουμε δύο και τρεις φορές, όχι βέβαια στα λόγια. Η επαγρύπνηση αφορά όλο το Κόμμα, και πιο ειδικά στη δουλιά μας με τις κομματικές ομάδες και τους εκλεγμένους σε υπεύθυνες θέσεις. Στόχος πρέπει να είναι να ανέβει η ωριμότητα του κάθε στελέχους και η συνείδησή του ότι δρα σε μια ταξική κοινωνία, που έχει κύριο στόχο να τσακίσει το εργατικό κίνημα, άρα να καταφέρει το πρώτο και ιδιαίτερο χτύπημα στο ΚΚΕ.

Το "κλειδί" για τη θωράκιση του Κόμματος από κάθε λογής υπονομευτικές προσπάθειες είναι η αφομοίωση των Ντοκουμέντων του Συνεδρίου, η συλλογικότητα στις αποφάσεις και η σωστή, δημιουργική εφαρμογή τους. Ο έλεγχος των αποφάσεων σε όλη την κλίμακα του Κόμματος με ολοκληρωμένα κριτήρια. Η ατομική εξέταση της συμβολής και της προσφοράς του στελέχους και του μέλους. Η δουλιά για την ανάπτυξη της κομμουνιστικής πειθαρχίας, η απαίτηση για σωστή εφαρμογή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού.

Η ΚΕ συζήτησε την εισήγηση του ΠΓ, στη συνέχεια την ψήφισε και αποφάσισε να αποτελέσει απόφασή της.

Η ΚΕ εξέτασε τα αποτελέσματα της δράσης του Κόμματος γύρω από τους κεντρικούς άξονες που απορρέουν από τον προγραμματισμό που αποφάσισε στις συνεδριάσεις 8 Ιούνη και 9 Νοέμβρη 1996 μετά τις εκλογές. Συγκέντρωσε την προσοχή της στη δράση της ως ανώτερου καθοδηγητικού οργάνου του Κόμματος στο ίδιο διάστημα. Με τις δύο συνεδριάσεις της αμέσως μετά το 15ο Συνέδριο, έγινε προσπάθεια να διαμορφωθεί ένα σχέδιο δράσης που υπηρετεί το βασικό καθήκον του Προγράμματος του Κόμματος για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού Μετώπου και τους πιο συγκεκριμένους στόχους που καθόριζε η Πολιτική Απόφαση του 15ου Συνεδρίου.

Η συζήτηση στράφηκε στα εξής, κυρίως, ζητήματα:

1.Τι βήματα έγιναν, ποια πρόοδος υπάρχει, τι προβλήματα αναδείχτηκαν στην προσπάθεια να τεθεί στο επίκεντρο της ιδεολογικής, πολιτικής πρακτικής δράσης του Κόμματος η δημιουργία των προϋποθέσεων για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού Μετώπου μέσα από επιμέρους μέτωπα πάλης και πολλαπλές συσπειρώσεις. Πώς ανταποκριθήκαμε στην κατεύθυνση, η βάση του σχεδιασμού της δράσης να είναι τα προβλήματα και οι ανάγκες της εργατικής τάξης, της νεολαίας, οι χώροι εργασίας και μάθησης. Τελικά έγινε κάποια αλλαγή στον προσανατολισμό της δουλιάς της ΚΕ και των άλλων οργάνων, ώστε να προσαρμοστεί το σύνολο της δουλιάς στο άμεσο πολιτικό καθήκον που έθεσε το 15ο Συνέδριο;

2. Η δράση της ΚΕ στην οργάνωση της εσωκομματικής μόρφωσης για την αφομοίωση των αποφάσεων του 15ου Συνεδρίου και πώς ανταποκρίθηκε στην όξυνση του ιδεολογικού - πολιτικού μετώπου ευρύτερα, στην πλατιά πειστική προπαγάνδα των θέσεων και της πολιτικής μας, με βάση την απόφαση της ειδικής συνεδρίασης της ΚΕ για το πρόγραμμα ιδεολογικής δουλιάς (Ιούλης 1996).

3. Τι αποτελέσματα υπάρχουν στη βασική επιδίωξη που θέτει η Πολιτική Απόφαση να ατσαλωθεί ιδεολογικά πολιτικά ολόκληρο το Κόμμα, ώστε να ανταποκριθεί στα καθήκοντα που καθόρισε το 15ο Συνέδριο. Να εκτιμήσουμε τι προσπάθειες έγιναν, ξεκινώντας από την ίδια την ΚΕ "για το δυνάμωμα του Κόμματος σε όλα τα μέτωπα, ιδεολογικό, πολιτικό, οργανωτικό, στην έκταση και την ποιότητα των δεσμών του με το λαό".

Οπως το Κόμμα μας είχε προειδοποιήσει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχώρησε με ταχύτητα και αποφασιστικότητα στην υλοποίηση, σε πλάτος και σε βάθος, ενός μεγάλου μέρους των σύγχρονων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, οι οποίες, σύμφωνα με την ανάλυση που γίνεται στο Πρόγραμμά μας, επιβάλλονται από τη συμμετοχή της στις διεθνείς ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Με τους νόμους, που ψηφίζει η Βουλή, με υπουργικές αποφάσεις και προεδρικά διατάγματα προωθεί τις σύγχρονες κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις. Με τις ρυθμίσεις επιταχύνεται η διαδικασία συγχώνευσης και εξαγορών, δηλαδή η συσσώρευση κεφαλαίων, η συγχώνευση σε όλο και νέους τομείς ανάμεσα στο ελληνικό και το πολυεθνικό κεφάλαιο, με αποτέλεσμα τη συνεχή αύξηση των καπιταλιστικών κερδών. Η κυβέρνηση δίνει ολόπλευρη βοήθεια στο μεγάλο κεφάλαιο της χώρας μας, στον πιο σκληρό πυρήνα του στη βιομηχανία, στο τραπεζικό σύστημα, στη ναυτιλία, στο εμπόριο, στις κατασκευές και στις υπηρεσίες, ώστε να αποσπά μερίδιο από τη διείσδυση σε νέες αγορές. Στηρίζει ενεργητικά τους Ελληνες καπιταλιστές, ώστε να τα βγάλουν πέρα στον σκληρό πολυεθνικό ανταγωνισμό.

Οργανικό στοιχείο της κυβερνητικής πολιτικής είναι η διαμόρφωση ενός σύγχρονου, ακόμα πιο αυταρχικού, αντιδημοκρατικού κράτους, η ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής, βίας και εξαγοράς. Η κυβέρνηση κυλάει σε επικίνδυνο για το λαό αντιδημοκρατικό κατήφορο. Η παρακολούθηση της δράσης συνδικαλιστικών οργανώσεων και της ΕΣΑΚ, με στόχο τη συλλογή πληροφοριών από αστυνομικά όργανα, με ή χωρίς στολή, αποτελεί μια από τις πιο χαρακτηριστικές ενδείξεις του κυβερνητικού κατήφορου. Επαναφέρει στην καθημερινή ζωή καταδικασμένες μεθόδους αντικομμουνισμού. Σ' αυτό το "έργο" αξιοποιούνται συστηματικά ορισμένα στελέχη που αποχώρησαν από το Κόμμα την περίοδο της κρίσης του '91, τα οποία προσφέρονται να υπηρετήσουν τις επιδιώξεις του ΠΑΣΟΚ και της άρχουσας τάξης.

Το στοιχείο που χαρακτηρίζει το κυβερνητικό έργο δεν είναι η αποσπασματικότητα, για την οποία συνήθως κατηγορούν την κυβέρνηση τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Στη Βουλή εμφανίζεται να καταθέτει νομοσχέδια με επί μέρους ρυθμίσεις, στην πραγματικότητα αυτές είναι μέρος του γενικότερου σχεδιασμού. Στόχος είναι να περάσουν κατ' αρχήν ορισμένα κρίσιμα μέτρα, π.χ. της αξιολόγησης και του εξεταστικού στο εκπαιδευτικό σύστημα, με σκοπό την προσαρμογή του στις ευλύγιστες εργασιακές σχέσεις στις σύγχρονες ανάγκες της αγοράς, μέσω του ν/σ για το Λύκειο.

Η ταχύτητα που δείχνει η κυβέρνηση στην προώθηση των αναδιαρθρώσεων και αναπροσαρμογών δεν οφείλεται τόσο ή μόνο στο αυστηρό χρονοδιάγραμμα των στόχων "σύγκλισης", αλλά και στο γεγονός ότι βιάζεται να προλάβει τη λαϊκή αντίδραση, το ξέσπασμα κοινωνικών αγώνων, να επιβάλλει τη λογική του τετελεσμένου. Στην προσπάθειά της αυτή έχει το πλεονέκτημα της αξιοποίησης της πλειοψηφίας της συνδικαλιστικής ηγεσίας του εργατοϋπαλληλικού κινήματος, απολαμβάνει της συναίνεσης των άλλων κομμάτων.

Οι πιο χαρακτηριστικές ρυθμίσεις που προχωρά η κυβέρνηση είναι οι παρακάτω:

* Μέτρα που προβάλλονται με στόχο τη δημοσιονομική και νομισματική προσαρμογή στην ΟΝΕ. Η επιτάχυνση του ρυθμού αύξησης των κερδών και οι επενδύσεις ελληνικών κεφαλαίων στο εξωτερικό, οι εξαγορές - συγχωνεύσεις επιχειρήσεων αναδεικνύουν τον ταξικό χαρακτήρα αυτής της πολιτικής σε σύγκριση με τους δείκτες που αφορούν το λαϊκό εισόδημα, το βιοτικό επίπεδο ζωής, την ανεργία, τη συρρίκνωση της βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής.* Το νομοθετικό πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων των κρατικών επιχειρήσεων έχει βεβαίως εκπονηθεί παλαιότερα. Το τραπεζικό σύστημα, ως γνωστό, έχει μπει εδώ και χρόνια στην τροχιά "της απελευθέρωσης". Τώρα στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης βρίσκονται η Τράπεζα Κρήτης, η Γενική, η ΕΤΕΒΑ, ενώ πουλήθηκαν η Τράπεζα Πειραιώς και Αθηνών. Με σύμβαση του Δημοσίου ανοίγει ο δρόμος της ιδιωτικοποίησης της Εθνικής. Η κυβέρνηση θέσπισε νόμους που αφορούν τα τουριστικά λεωφορεία, με ευνοϊκές ρυθμίσεις για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. Με νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης βγαίνει κυριολεκτικά "στο σφυρί" όλη η χώρα, όπως αποκάλυψε ο "Ριζοσπάστης" στις 14/9/97, σύμφωνα με το οποίο δάση, δασικές εκτάσεις, παραλίες, αιγιαλοί και οποιαδήποτε τελικά περιοχή της χώρας προσφέρεται για εμπορική εκμετάλλευση και παραχωρείται άνευ όρων σε βιομηχάνους, εφοπλιστές και λοιπούς επιχειρηματίες. Παραχωρείται το δικαίωμα της χωροθέτησης οπουδήποτε θέλουν οι καπιταλιστές επιχειρηματίες.

* Οι ΔΕΚΟ με μεθοδικότητα μετατρέπονται σε πολυμετοχικές ανώνυμες εταιρίες. Ο ΟΤΕ βρίσκεται στην "πρωτοπορία" αυτής της πολιτικής, αφού ήδη έχει μετατραπεί σε μια εμπορική επιχείρηση, στο δρόμο προς το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, με αποτέλεσμα την πλήρη υπαγωγή του στα στρατηγικά σχέδια της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων στην περιοχή. Η τέτοια πορεία του ΟΤΕ π.χ. πάει παράλληλα με την αγορά μετοχών τηλεπικοινωνιακών επιχειρήσεων των χωρών των Βαλκανίων και Δημοκρατιών της πρώην ΕΣΣΔ. Εχει ήδη καταργηθεί το κρατικό μονοπώλιο παραγωγής και διανομής ενέργειας. Η "Ολυμπιακή" μπαίνει σε τροχιά ιδιωτικοποίησης. Η ιδιωτικοποίηση των κρατικών ΔΕΚΟ φέρνει στην επιφάνεια την κόντρα ανάμεσα στις διάφορες καπιταλιστικές επιχειρήσεις και τους ιδιοκτήτες τους, για το ποιος θα πάρει τη μερίδα του λέοντος στις προμήθειες, στα έργα. Η κόντρα αυτή επεκτείνεται στους κόλπους της κυβέρνησης, ανάμεσα στους διάφορους υπουργούς, ανάλογα με τις διασυνδέσεις που διατηρεί ο καθένας. Η διαμάχη ανάμεσα στον κ. Παπαντωνίου και την κ. Παπανδρέου δεν αφορούσε την τύχη της ΔΕΗ, αλλά ποια μορφή ιδιωτικοποίησης θα προταχθεί. Η εκστρατεία φθοράς και υπονόμευσης των ΔΕΚΟ, στο έδαφος βεβαίως χρόνιων προβλημάτων, αποτελεί το πρόσθετο χαρτί για το τελικό ξεπούλημά τους. Στα ΕΛΤΑ ασκείται υπονομευτική πολιτική και έτσι διάφορες υπηρεσίες περνούν στα χέρια των ιδιωτικών επιχειρήσεων, π.χ. Courier.

Με τον ψευδεπίγραφο τίτλο της μη ανάμειξης του κράτους, η κυβέρνηση φροντίζει να καλύπτει με τον καλύτερο γι' αυτήν τρόπο όλα τα νόμιμα και παράνομα σκάνδαλα που σχετίζονται με την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων. Με την ίδρυση κρατικής επιχείρησης για τη διαχείριση των μετοχών του δημοσίου δημιουργεί ασπίδα άμυνας κατά ενδεχόμενων δικαστικών διώξεων όσων αποφασίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις.

* Η πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στους εργατοϋπαλλήλους, στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και αγρότες έχει καταγγελθεί συγκεκριμένα και με επιχειρήματα από το Κόμμα μας. Μέσα στη χρονιά οι δείκτες απασχόλησης, μισθών, εισοδημάτων, συντάξεων έχουν επιδεινωθεί. Ταυτόχρονα όμως, η κυβέρνηση ακολουθεί μια μελετημένη επιλεκτική πολιτική εξαγοράς ορισμένων τμημάτων των εργαζομένων, με στόχο να διαμορφώσει τους κατάλληλους μηχανισμούς στήριξης του αντιλαϊκού, νεοφιλελεύθερου έργου της, διάσπασης της ενιαίας δράσης κατά κλάδο και τομέα. Οι μηχανισμοί εξαγοράς κυρίως τροφοδοτούνται από την αξιοποίηση κοινοτικών πόρων. Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση προσπαθεί να επιτύχει διπλό στόχο και να εξαγοράσει τη συναίνεση, αλλά και να χρησιμοποιήσει ορισμένα τμήματα των εργαζομένων, ιδιαίτερα στο δημοσιοϋπαλληλικό χώρο (στο χώρο της παιδείας, της υγείας, της έρευνας, των υπηρεσιών). Διαμορφώνει τον πολιορκητικό κλοιό για τη συνολική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και την επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων. Τέτοια στοιχεία περιέχονται σε αρκετά νομοσχέδια, όπως στο νομοσχέδιο για το ΔΕΠ, της υγείας, αλλά και στο σχέδιο "Καποδίστριας". Επικαλείται τους δημοσιονομικούς δείκτες και τον πληθωρισμό, τα άδεια ταμεία και τα ελλείμματα, ενώ στην πράξη γίνεται καθαρό ότι την ενδιαφέρει να καθιερώσει τυπικά και στην πράξη τη λογική του κατώτατου μισθού, και παράλληλα για να εκτονώνει αντιδράσεις δε διστάζει στη λογική των επιλεκτικών παροχών κάτω από το τραπέζι με τα επιδόματα, αμοιβές για υπηρεσίες κ.λ.π.

* Η πολιτική της κυβέρνησης στις σχέσεις με τις γειτονικές χώρες, σε Αιγαίο, Βαλκάνια και Κυπριακό επιβεβαιώνει πλήρως τις προειδοποιήσεις του Κόμματός μας. Αναδείχνεται σε πρόθυμο μεσίτη της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή, στήριγμα του ευρωατλαντισμού γενικότερα. Με όλο και μεγαλύτερη προθυμία να συμμετέχει στα επεκτατικά ιμπεριαλιστικά σχέδια. Η κυβέρνηση Σημίτη αξιοποιώντας, όπως λέει, τη "σταθερότητα της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα" και την πειθαρχία της στους στόχους της "σύγκλισης", γίνεται μοχλός πίεσης των βαλκανικών χωρών για πλήρη πρόσδεσή τους στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ανεξάρτητα του χρονοδιαγράμματος ή της προοπτικής ένταξής τους. Ταυτόχρονα, επιδιώκει να πάρει το χρίσμα του πρώτου βοηθού των ΗΠΑ και της ΕΕ, να αποκτήσει προνομιακές σχέσεις με τις γειτονικές χώρες, ώστε, εκτός των άλλων να σταθεροποιηθεί και ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση του τόπου. Η επιδίωξη αυτή δεν υλοποιείται εύκολα και με άνεση, εξαιτίας της παρέμβασης της ηγεσίας της Τουρκίας, καθώς και της Ιταλίας, όπως έδειξε η αντίθεσή τους για επιρροή στην Αλβανία, ιδιαίτερα την περίοδο της λαϊκής εξέγερσης.

* Το συμπέρασμα που πρέπει να βγάλει ο ελληνικός λαός είναι ότι η υποταγή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια όχι μόνο δεν έχει σαν αντάλλαγμα τη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, αλλά αντίθετα συνεπάγεται σοβαρούς κινδύνους. Φάνηκε ανάγλυφα στην εφεκτική στάση των λεγόμενων συμμάχων στις διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο. Η προετοιμαζόμενη επισημοποίηση της διχοτόμησης της Κύπρου δείχνει πόσο είχε δίκιο το ΚΚΕ όταν αποκάλυπτε τι κινδύνους αντιπροσώπευε και πόσο υποκριτικός ήταν ο κυβερνητικός λεονταρισμός περί ενιαίου αμυντικού δόγματος. Η συμμόρφωση με τα στρατηγικά σχέδια του ιμπεριαλισμού είναι ασυμβίβαστη με την υπόθεση της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας, με την ίδια την υπόθεση της ειρήνης και της ισότιμης διεθνούς συνεργασίας.

* Μετά τις εκλογές η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχώρησε σε μια ιδεολογική επίθεση, προκειμένου να στηρίξει τα νεοφιλελεύθερα μέτρα της, με αιχμή την παγκοσμιοποίηση - διεθνοποίηση, την "Κεντροαριστερά". Ξανάφερε στο προσκήνιο τον πλαστό διαχωρισμό Δεξιά - Αντιδεξιά, επανέφερε επίσης γνωστά αντικομμουνιστικά ιδεολογήματα που θυμίζουν παρελθόν, για τον "επικίνδυνο" χαρακτήρα της πολιτικής του ΚΚΕ, "που διχάζει το λαό και επιζητεί κοινωνική αναταραχή". Η ιδεολογική εκστρατεία της κυβέρνησης δεν πρέπει καθόλου να υποτιμηθεί, δείχνει ότι το κατεστημένο της χώρας μας έχει μελετήσει καλά τις σύγχρονες ανάγκες προπαγάνδας. Εχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι λόγω του χαρακτήρα των μέτρων που παίρνει και της εκτεταμένης δυσαρέσκειας που αυτά προκαλούν, πρέπει να δώσει τη μάχη από τη σκοπιά της γενικότερης στρατηγικής της και όχι αποκλειστικά με συγκεκριμένα επιμέρους επιχειρήματα που ανταποκρίνονται σε μια συγκυρία. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το ΠΑΣΟΚ ρίχνει ιδιαίτερο βάρος στην προβολή του ρόλου της ιδεολογίας και στην τεκμηρίωση με ιδεολογικά επιχειρήματα της πολιτικής της. Βεβαίως, δεν πρόκειται για πασοκική πρωτοτυπία, αλλά για γενική τάση που εμφανίζεται στα σοσιαλδημοκρατικά και φιλελεύθερα κόμματα, σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις που προωθούν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Το όραμα που προβάλλεται δεν είναι ένας καπιταλισμός δίχως προβλήματα για το λαό, "αλλά ένας καπιταλισμός που δίνει ευκαιρίες σε όσους έχουν ικανότητες και εφόδια"! Οπως ισχυρίζονται, "προβλήματα έχουν αυτοί που δεν είναι σε θέση να προσαρμοστούν και δεν αξιοποιούν τις ευκαιρίες". Ενας καπιταλισμός"των ευκαιριών και της ελευθερίας, που είναι καλύτερος από το σοσιαλισμό της ισότητας, της ισοπέδωσης". Μια τέτοια προπαγάνδα αποβλέπει στην αξιοποίηση, αλλά και στην ενδυνάμωση του ατομικιστικού τρόπου αντίληψης, που οξύνεται σε περίοδο υποχώρησης του κινήματος.

Ο "Ριζοσπάστης" δημοσιεύει σήμερα βασικά σημεία της Απόφασης της τελευταίας Συνόδου της ΚΕ του ΚΚΕ που πραγματοποιήθηκε στις 4 Οχτώβρη 1997, με θέμα: "Η δράση του Κόμματος μετά το 15ο Συνέδριο. Συμπεράσματα από τη δουλιά της ΚΕ. Βασικές κατευθύνσεις για το επόμενο διάστημα".

Το κείμενο που δόθηκε στη δημοσιότητα έχει ως ακολούθως: