Ο ΠΕΤΡΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ,πρόεδρος του Παραρτήματος Χαλκίδας της ΠΕΑΕΑ, απευθυνόμενος σε γράμμα του στον Διονύση Γεωργάτο γράφει: "Σύντροφε, παρακολουθώντας τον "902 TV", είδα ότι συγκεντρώνετε στοιχεία γύρω απ' τη Μακρόνησο. Επειδή είμαι Μακρονησιώτης, σου γράφω τα παρακάτω:

Στη Μακρόνησο πήγαμε το πρώτο δεκαήμερο του Γενάρη 1949 από την Ικαρία, όλοι αυτοί που ήμασταν στην περιοχή Ραχών Ικαρίας.

Μετά από ταλαιπωρία δυο μερόνυχτων στο αρματαγωγό και μεγάλη θαλασσοταραχή, αποβιβαστήκαμε στο νησί, μέσω ενός καϊκιού. Από το πρωί μέχρι το βράδυ, κάτω από βροχή, ξεφορτώσαμε τις αποσκευές - περίπου οκτακοσίων συντρόφων μας από το καϊκι στη στεριά, εγώ και πέντε - έξι νεολαίοι. Φτιάσαμε τον 4ο κλωβό, εγώ έμεινα στη Β', σκηνή αρ. 4. Εδώ κάνω μια μικρή παρένθεση, οι νεολαίοι που ξεφορτώσαμε τις αποσκευές μας, ήσαν απ' αυτούς που βασάνισαν τους κρατούμενους στο ΑΕΤΟ και στη συνέχεια μας ακολούθησαν στον Αϊ - Στράτη.

Οταν χτίσαμε το φούρνο για τις ανάγκες του στρατοπέδου, εγώ ως μηχανικός δούλευα στα φλόγιστρα. Επίσης με τις τεχνικές γνώσεις που έχω, είχα φτιάξει ένα μικρό ξυλότορνο από τσιμέντο. Αυτό έγινε γνωστό στο στρατόπεδο για την πρωτοτυπία του και μια μέρα ήρθε στη σκηνή μου ο Ιμβριώτης και με παρακάλεσε να του φτιάσω ένα κομπολόι από ελιά με τα νερά του ξύλου να είναι κόντρα, πράγμα που ήταν πολύ δύσκολο στο τορνάρισμα. Του είπα ότι χρειάζεται να βρει τα κατάλληλα ξύλα και ένα δεύτερο άτομο να γυρίζει το ροδάκι του τόρνου. Ο Ιμβριώτης έμενε στον 5ο κλωβό, όπου όλοι οι συναγωνιστές του, είχαν έρθει από τον Αϊ - Στράτη και αρκετοί είχαν μαζί τους κομμάτια από ελιές γιατί έκαναν ξυλόγλυπτα. Ετσι μου βρήκε τα κατάλληλα ξύλα και το άτομο που θα βοηθούσε, ο οποίος ήταν υπαστυνόμος και άρχισε η εργασία. Επειτα από μερικές μέρες το κομπολόι τελείωσε και ο καθηγητής μου έστειλε με τον υπαστυνόμο διάφορες κονσέρβες μέσα σε μια πετσέτα. Δεν μπορούσα να τις κρατήσω, δεν το έκανα επ' αμοιβή.

Οταν γυρίσαμε από το ΒΕΤΟ, μετά τα γεγονότα, συναντήθηκα με τον καθηγητή και μου είπε να πάμε στη σκηνή του. Οταν πήγαμε τράβηξε κάτω από το ράντζο του μια κούτα, και πήρε από μέσα το κομπολόι και μου είπε: "Πέτρο, όπως βλέπεις, το έργο σου υπάρχει, έπειτα απ' αυτό το μεγάλο μακελειό που περάσαμε". Ηθελε να μου δείξει, σκέφτηκα, μια που δε δέχτηκα να "αμειφθώ" με τις κονσέρβες, τώρα με αμείβει δείχνοντας το έργο μου.

Προτού μας πάνε στον Αϊ - Στράτη, έφτιασα δυο μικρούς αμφορείς από άγρια ελιά και τα πρόσφερα κι αυτά στον πρύτανη Γιάννη Ιμβριώτη.

Εγραψα αυτήν την επιστολή, γιατί όπως μου είπε μια συντρόφισσα, η οποία πήγαινε στο σπίτι του καθηγητή πριν πεθάνει, έβλεπε τους αμφορείς και το κομπολόι πάνω στο γραφείο του.

Επειδή θα έχει πολλά ενθύμια, πράγματα ιστορικά, χρήσιμα, δικά του και της γυναίκας του και επειδή δεν είχαν παιδιά, ίσως αυτά έρθουν στα χέρια μας".

• Απάντηση του Διονύση Γεωργάτου: Αγαπητέ σύντροφε Πέτρο, αυτό το μικρό σου γράμμα βαθιά με συγκίνησε. Δίνεις απλά ανθρώπινα εικόνες της ζωής μας στη Μακρόνησο, δίνεις την προσωπικότητα "Ανθρωπος" Γιάννης Ιμβριώτης.

Σε ευχαριστούμε και σου εύχομαι με συντροφική αγάπη, Καλές Γιορτές.

Η εκδήλωση προς τιμήν των 56 χρόνων από την ίδρυση του ΕΑΜ, έγινε η αφορμή ν' αναδειχτεί - μέσα σε κλίμα συγκίνησης - μια άγνωστη πτυχή της ιστορίας της πόλης του Λαυρίου, αυτής του θανάτου από την πείνα κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και της εκτέλεσης στο Κούρνοβο και αλλού, 800 και πλέον Λαυριωτών.

Την πρωτοβουλία της εκδήλωσης αυτής, όπου τιμήθηκαν όλοι οι πεσόντες Λαυριώτες, είχε το Τοπικό Παράρτημα της ΠΕΑΕΑ και έγινε στις 7-12-97. Το ποσοστό των νεκρών σε σύγκριση με τον τότε πληθυσμό του Λαυρίου (5 με 6 χιλ.), είναι πολύ μεγάλο. Ο βιομηχανικός χαρακτήρας της πόλης, με την έλλειψη γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, πρέπει να έπαιξε πολύ αρνητικό ρόλο σ' αυτή την υπόθεση. Η πόλη σώθηκε κυριολεκτικά, τότε, από την Εθνική Αλληλεγγύη.

Στην εκδήλωση - όπου έγινε πολιτικό και θρησκευτικό μνημόσυνο - παραβρέθηκαν, ο δήμαρχος Λαυρεωτικής Σταύρος Παπασταυρόπουλος,ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕΓιάννης Θεωνάς,ο αντιπρόεδρος του ΕΚΛ Δημήτρης Κωστάλας,αρκετοί δημοτικοί σύμβουλοι και φορείς της πόλης, η ΚΟ Λαυρίου του ΚΚΕ και οι κομματικές Τοπικές Οργανώσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, συγγενείς των θυμάτων και πλήθος κόσμου.

Κεντρική ομιλία έκανε ο πρόεδρος του Παρ/τος, ενώ χαιρέτησε ο δήμαρχος και ο εκπρόσωπος του ΚΣ της ΠΕΑΕΑ.

Λειτούργησε έκθεση φωτογραφικών ντοκουμέντων της Κατοχής και της δράσης του ΕΑΜ. Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της εκδήλωσης πλαισίωσαν: Η χορωδία της ΠΕΑΕΑ, το μουσικό συγκρότημα του Σ. Ψαραδάκου και το θεατρικό τμήμα της ΚΝΕ Ν. Ιωνίας, που παρουσίασε - με μεγάλη επιτυχία - επίκαιρο θεατρικό σκετς.

Τέλος, το ΔΣ του Παρ/τος ΠΕΑΕΑ με αίτημά του προς το ΔΣ του Δήμου πρότεινε να θεσμοθετηθεί "Μέρα μνήμης" για το Λαύριο.

Είκοσι επτά χρόνια μετά το θάνατο του Δ. Καββαδά,μια οφειλή για τον σοφό καθηγητή εκπληρώνεται. Τελείωσε τη Φυσικομαθηματική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθήνας και σε συνέχεια το Πανεπιστήμιο του Νανσί Γαλλίας, όπου ειδικεύτηκε στη Φυτοπαθολογία. Επέστρεψε στην Ελλάδα και οργάνωσε τον πρώτο Φυτοπαθολογικό Σταθμό του Βόλου. Εφάρμοσε τη μέθοδο "Μπερλέζ" για την καταπολέμηση του δάκου της ελιάς και έσωσε την ελαιοπαραγωγή της Μαγνησίας.

Το 1931 έγινε καθηγητής Βοτανικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης και συγχρόνως δίδασκε Εντομολογία, Παθολογία φυτών κ.ά.

Ομως δεν ήταν μόνο σοφός επιστήμονας, υπήρξε και λαμπρός άνθρωπος. Στα χρόνια της γερμανικής κατοχής, στάθηκε στους φοιτητές του όχι μονάχα σαν δάσκαλος, αλλά φίλος και συμπαραστάτης. Με αγνότητα και πίστη αγωνίστηκε για ένα καλύτερο αύριο. Η συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση στάθηκε η αιτία που τον απέλυσαν από το Πανεπιστήμιο. Ασχολήθηκε με τη συγγραφή του εννεάτομου εικονογραφημένου φυτολογικού και βοτανολογικού λεξικού, που το κυκλοφορούσε σε τεύχη και το αγόραζαν όλοι οι φοιτητές του. Στην αρχή κυκλοφόρησε στην Ελλάδα και αργότερα στο εξωτερικό.

Είχε την τέχνη να μεταδίδει στους μαθητές του την πίστη για τα ιδανικά, τον ενθουσιασμό για την εκτέλεση του έργου του. Ηταν ήρεμος, συνετός, δίκαιος, επιστήμονας και καλός οικογενειάρχης. Παρά τα 78 του χρόνια δούλευε μέρα - νύχτα για ν' αποτελειώσει και το εκλαϊκευτικό έγχρωμο φυτολογικό λεξικό, "τσέπης", που ο ίδιος εικονογράφησε.

Σαν ερευνητής μπόρεσε να προσθέσει σοβαρούς ογκόλιθους στο οικοδόμημα της γενετικής. Σαν δάσκαλος είχε την ευχέρεια να παραδίδει πολλές φορές σελίδες μαθημάτων Μυκητολογίας, Εντομολογίας, Γενετικής κ.ά., χωρίς παραλείψεις ονομάτων, χρωμάτων και χωρίς περιληπτικές σημειώσεις.

Ας είναι παντοτινή η μνήμη του σεβαστού μας καθηγητή.

ΚΟΣΜΑΣ Π. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ

Γεωπόνος

Σε πανηγυρική ατμόσφαιρα με ομιλίες, απαγγελίες, ψηφίσματα και καλλιτεχνικό πρόγραμμα, τίμησαν την 80χρονη επέτειο της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, καθώς και την έναρξη της 80ης επετείου του ΚΚΕ, οι Επαναπατρισθέντες Πολιτικοί Πρόσφυγες, την Κυριακή 7-12-97.

Για το ιστορικό των δυο επετείων μίλησε ο πρόεδρος της ΠΕΕΠΠ, Γρηγόρης Φώτου,αναφερόμενος στην ιστορική διαδρομή των γεγονότων, αποκρούοντας τις διαστρεβλώσεις και συκοφαντίες των αποστατών, που σκοπός τους είναι να διαψεύσουν την αλήθεια γράφοντας ότι η σοσιαλιστική Επανάσταση ήταν "κεραυνός εν αιθρία" και όχι νομοτελειακή εξέλιξη των πραγμάτων, πως ο μαρξισμός έχει πια χάσει την αξία του κλπ κλπ. Επίσης για την αντικουκουέ προπαγάνδα τους, που σκοπό έχει, να φανούν "καλά παιδιά" στους πρώην πολιτικούς τους αντιπάλους. Ξέχασαν γονείς και συντρόφους που πέσανε στα πεδία των μαχών, στον κοινό αγώνα για ένα καλύτερο αύριο και πολλοί από αυτούς ξέχασαν και τα βασανιστήρια που υπέστησαν σε εκείνα τα "πέτρινα χρόνια".

Στη συνέχεια του προγράμματος ακούστηκαν ποιήματα του Μαγιακόφσκι, αφιερωμένα στην επανάσταση του 1917, στον Λένιν και ποιήματα του Γ. Ρίτσου για το ΚΚΕ. Επίσης διαβάστηκε ποίημα του Μπρεχτ που αναφέρεται σε αυτούς που αμφιβάλλουν για την πορεία του κινήματος μπροστά στα χτυπήματα που δέχεται από τους αντιπάλους του.

Ακολούθως διαβάστηκαν χαιρετιστήρια προς τους λαούς των πρώην σοσιαλιστικών χωρών που ζούνε στη δίνη των συνεπειών της ανατροπής του σοσιαλισμού και βιώνουν τη φτώχεια και τον αφανισμό. Και ακόμα ψήφισμα προς τους συντρόφους μας που παραμένουν ακόμα στην αναγκαστική προσφυγιά.

Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα έκλεισε το παιδικό χορευτικό συγκρότημα - υπό την καθοδήγηση της σ. Λύτρα - με χορούς κυρίως της Μακεδονίας και Θράκης, που καταχειροκροτήθηκε και ενθουσίασε τους παρευρισκόμενους.

Γ. Φ.

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΣΗΣ,Αγία Βαρβάρα - Αθήνα. Διαψεύδει τον Γ. Παπά από το Κορδελιό Θεσσαλονίκης ότι αυτός τον πρότεινε για την Επιτροπή "Πανελλήνιας Ενωσης Μαχητών και Φίλων του ΔΣΕ" (Σωκράτους 48 Αθήνα) με επικεφαλής τον Βρατσάνο (Αντ. Αγγελούση). Σε επιστολή του γράφει συγκεκριμένα:

"Στις 21 Νοέμβρη 1997 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα σας μια επιστολή του Παπά Γιώργου απ' το Κορδελιό Θεσσαλονίκης, με την οποία με κατηγορούσε ότι δήθεν του πλαστογράφησα την υπογραφή του. Καμιά πράξη πλαστογραφίας της υπογραφής του εκ μέρους μου δεν έγινε. Από ένα στοιχειώδη έλεγχο των υπαρκτών δεδομένων θα φανεί περίτρανα το χονδροειδές ψεύδος...

Γίνεται φανερό ότι είναι προϊόν της νοσηρής φαντασίας του, αλλά και εσκεμμένης κατασυκοφάντησής μου για ευνόητους λόγους... Είναι πολύ μικρός να μιλάει για την αγωνιστικότητα, την αξιοπρέπεια και αξιοπιστία των κομμουνιστικών οικογενειών Κατσή και Γρηγοράκη (Γώγο)".

Στον Πασαβά Γυθείου στις 7-12-97 πραγματοποιήθηκε από κοινού εκδήλωση του Συλλόγου "Εκτελέσεις Περιφέρειας Γυθείου, προσφορά και θυσία στο βωμό της λευτεριάς", του Παραρτήματος Λακωνίας της ΠΕΑΕΑ και των συγγενώντων θυμάτων, στη μνήμη των 49 εκτελεσμένων πατριωτών από τους Γερμανούς κατακτητές στις 7-12-1943.

Ο κόσμος που ήρθε να τιμήσει τους εκτελεσμένους, πολύς και ήταν από το Γύθειο, τη Σπάρτη, αλλά και την Αθήνα. Επίσης παραβρέθηκαν ο δήμαρχος Γυθείου, εκπρόσωποι των Κεντρικών Γραφείων της ΠΕΑΕΑ, συλλόγων και μαζικών φορέων, η Φιλαρμονική Γυθείου και συγγενείς των θυμάτων.

Χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος του Παρ/τος Λακωνίας της ΠΕΑΕΑ, Λευτέρης Αναστασάκος.Την κεντρική ομιλία έκανε το μέλος του προαναφερθέντος Συλλόγου, Κατερίνα Σαραντάκου,η οποία αναφέρθηκε στους ηρωικούς νεκρούς, που τραγουδώντας πάνω στα καμιόνια πήγαιναν για ν' ανταμώσουν το θάνατο, θυσία για τη λευτεριά της πατρίδας. "Υποσχόμαστε - τόνισε η ομιλήτρια - σε σας τους μεγάλους νεκρούς μας, με κρίση συνείδησης, γιατί πέρασαν 53 χρόνια χωρίς να εκπληρώσουμε το υπέρτατο χρέος μας, να στήσουμε μνημείο αντάξιο με τη θυσία σας".

Στο πρόγραμμα της εκδήλωσης - που έκλεισε με τον Εθνικό Υμνο που έπαιξε η Φιλαρμονική του Δήμου Γυθείου - ποίημα απήγγειλε ο Α. Μουνδρέας,αφιερωμένο στην εκτελεσμένη γιαγιά του, Δήμητρα Διακουμάκου.