Μια ανησυχία, που ορισμένες φορές δεν κρύβεται, έχει καταλάβει τον τελευταίο καιρό τα επιτελεία της άρχουσας τάξης και των κομμάτων του δικομματισμού. Τα σχέδια επί χάρτου αρκετές φορές μένουν στα χαρτιά, τα χρονοδιαγράμματα αντιλαϊκής επέλασης πέφτουν έξω και γενικότερα διαπιστώνεται μια "δυστοκία" να υλοποιηθούν οι "στρατηγικές επιλογές". Η ανησυχία αυτή βγαίνει προς τα έξω με ένα "κύμα γκρίνιας" προς την εκλεκτή τους κυβέρνηση Σημίτη. Στο επίκεντρο της γκρίνιας είναι η χαμηλή αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης: "Εχει περάσει ο "κρίσιμος χρόνος", ο πρώτος ενάμισης χρόνος από τις εκλογές, στον οποίο έπρεπε να γίνουν τα περισσότερα, και η κυβέρνηση δεν έχει κάνει αυτά που έπρεπε" - και προφανώς αυτά που είχε δεσμευτεί - είναι η μόνιμη επωδός αυτής της "κριτικής". Από την άλλη, δεν κρύβουν τους φόβους τους ότι η χώρα εισέρχεται σε λίγους μήνες σε έναν "παρατεταμένο εκλογικό κύκλο" (δημοτικές, ευρωεκλογές, εθνικές εκλογές), γεγονός που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την πορεία των σχεδίων τους. Την ανησυχία αυτή των ιθυνόντων κύκλων της άρχουσας τάξης την εκφράζει δημόσια ο πρόεδρος της ΝΔ, σε μια προσπάθεια να πείσει ότι είναι ο αυθεντικός εκφραστής των συμφερόντων τους.

Είναι αυτονόητο ότι η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος είναι αποδέκτης αυτής της ανησυχίας και βέβαια "τείνει ευήκοον ους". Ακριβώς γι' αυτό το λόγο έχει αποδυθεί το τελευταίο διάστημα σε εντατικές προσπάθειες για να ικανοποιήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την "ανανέωση" της αντιλαϊκής επίθεσης. Το μήνυμα που εκπέμπεται από το Μέγαρο Μαξίμου τις τελευταίες ημέρες είναι ότι αυτό που ενδιαφέρει τον πρωθυπουργό είναι "η επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου". Σε αυτό αποσκοπούν οι πολύωρες συνεργασίες που είχε με κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης και του κόμματος την περασμένη βδομάδα. Το "παράπονο" που εξέφρασε ο Κ. Σημίτης στους συνομιλητές του ήταν ότι ορισμένοι υπουργοί δε στηρίζουν όσο χρειάζεται το κυβερνητικό έργο, δεν αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, επιρρίπτοντας ευθύνες για αυτή την κατάσταση σε "προσωπικές στρατηγικές" που ασκούνται από μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου. Ανάλογα, δεν είναι ικανοποιημένος από την υποστήριξη του κομματικού μηχανισμού. Τον προβληματισμό του Κ. Σημίτη εξέφρασε με αυθεντικό τρόπο το "πρωτοπαλίκαρο του εκσυγχρονισμού", ο υφυπουργός Εργασίας Χρ. Πρωτόπαππας: "Ορισμένες φορές παρατηρούμε πως σημαντικές αποφάσεις - που φυσικά έχουν και κόστος - στηρίζονται από λίγα μόνο κυβερνητικά στελέχη. Και αυτό δημιουργεί πρόβλημα"...

Τα αποτελέσματα των επαφών του Κ. Σημίτη με τα στελέχη της κυβέρνησης θα φανούν βέβαια το επόμενο διάστημα. Θα φανεί, δηλαδή, αν "πείστηκαν" να ανεβάσουν τους ρυθμούς απόδοσης έργου. Γνωρίζει βέβαια πολύ καλά ότι οι "προσωπικές στρατηγικές" δεν πρόκειται να υποσταλούν, ούτε η διαμάχη θα κοπάσει. Οχι, βέβαια, γιατί οι εσωκομματικοί αντίπαλοί του διαφωνούν με την πολιτική και τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης. Ακόμα γνωρίζει πολύ καλά ότι η επιχείρηση ανανέωσης της αντιλαϊκής επίθεσης δεν μπορεί να γίνει με τους "ευνοϊκούς όρους" που υπήρχαν την επομένη των εκλογών. Η λαϊκή δυσαρέσκεια διαρκώς διογκώνεται και μπορεί να προσλάβει "ανεξέλεγκτες διαστάσεις". Ο προϋπολογισμός - ο πλέον σκληρός, όπως ομολογούν, των τελευταίων χρόνων - η φορολογική λαίλαπα μέσω του φορολογικού νομοσχεδίου έχουν χειροτερέψει το κλίμα για το κυβερνών κόμμα. Ακόμα χειρότερο, η κυβερνητική προπαγάνδα αδυνατεί να αντιστρέψει το κλίμα και τη φθορά του κυβερνώντος κόμματος. Ταυτόχρονα, κάνουν την "απειλητική" τους εμφάνιση οι πρώτοι σκληροί αγώνες του 1998, που όπως όλα δείχνουν θα είναι χρονιά έντασης της πάλης με μεγαλύτερη συμμετοχή από τα λαϊκά στρώματα. Οι δυνατότητες της κυβερνητικής προπαγάνδας να ενσωματώσει ή εξουδετερώσει τις λαϊκές αντιδράσεις και πολύ περισσότερο να εξασφαλίσει την "κοινωνική συναίνεση" στην αντιλαϊκή πολιτική της, έχουν μειωθεί αισθητά. Την εκτίμηση αυτή προφανώς έχουν υπόψη τους τα κυβερνητικά στελέχη που κρατούν διακριτικά αποστάσεις, φροντίζουν να μη γίνονται αλεξικέραυνα και κυματοθραύστες της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Οι εργαζόμενοι όμως μαθαίνουν πλέον πολύ καλά ότι οι διάφοροι διαχειριστές είτε βρίσκονται στην πρωτοπορία είτε στην εφεδρεία της αντιλαϊκής επέλασης, βρίσκονται στην απέναντι όχθη των λαϊκών συμφερόντων. Εχουν πάψει από καιρό να είναι ευκολόπιστοι. Και πρέπει να τους γυρίσουν την πλάτη είτε πρόκειται για το κυβερνών κόμμα είτε για τις άλλες δυνάμεις και κόμματα που βάζουν πλάτη για λογαριασμό των συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας. Πρέπει όμως να τονιστεί ότι αυτό, ιδιαίτερα σήμερα, δεν είναι αρκετό. Πρέπει να ακολουθήσει το επόμενο μεγάλο βήμα: ο οργανωμένος κοινωνικός και πολιτικός αγώνας της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για να αποκρουστεί η αντιλαϊκή επέλαση και να επιβληθούν φιλολαϊκές λύσεις. Να αλλάξει ριζικά το σημερινό παρακμασμένο πολιτικό σκηνικό και να έρθει στο προσκήνιο το λαϊκό κίνημα. Είναι επιτακτική ανάγκη να γίνουν σοβαρά βήματα στη συγκρότηση του κοινωνικοπολιτικού Μετώπου. Μόνο τότε, όπως αναφέρει η τελευταία απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, "οι μαχόμενοι εργατοϋπάλληλοι, αγρότες, μικρομεσαίοι, θα αποκτήσουν νέα συνείδηση της δύναμής τους, ώστε να μην πειθαρχούν στα τετελεσμένα "των επάνω", να μην υποκύπτουν στις πιέσεις και την τρομοκρατία "των έξω". Θα εγγυώνται την αγωνιστικότητα, ενότητα και μαχητικότητα του λαού μας, θα παλεύουν για την υλοποίηση των προσδοκιών τους". Αυτή η ελπιδοφόρα προοπτική αξίζει κάθε θυσία.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

"Γιατί εκλεπτυσμένος;

Είμαι κανονικός αντικομμουνιστής...".

Θεόδωρος Πάγκαλος - συνέντευξη στην "Αυριανή" (1-1-89)

Μια τόσο αντιλαική κυβέρνηση, υπηρέτης των ιμπεριαλιστών και υπάλληλος του μεγάλου κεφαλάιου, δεν θα μπορούσε να εκπληρώσει την αποστολή της, παρά καταφεύγοντας στο είδος του "πολιτικού πολιτισμού" που συνάδει με το ύφος και ήθος των "ροπαλοφόρων", των "τραμπούκων" και των "εισαγγελέων", που ασκούν διατεταγμένη υπηρεσια κατά του λαού.

Αυτό τον "πολιτικό πολιτισμό" πρεσβεύει ο κ.Πάγκαλος. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο Ε.Γιαννόπουλος - ο πρωτος υπουργός τούτης της κυβέρνησης που απέστειλε εξώδικο στον "Ρ" - τον έχει χρίσει "υπαρχηγό" του. Ο "υπαρχηγός",λοιπόν, του Ε.Γιαννόπουλου, έκανε μύνηση στο "Ρ" και ζητά 100 εκατομμύρια δραχμές. Τόσο κοστολόγησε την τιμή του, η οποία εθίγη, όπως υποστηρίζει, λόγω δημοσιεύματος που φιλοξενήθηκε σε σατυρική στήλη (!) της εφημερίδας. Πιστός στην αφέλεια των προγόνων του, νομίζει ότι με τέτια μέσα θα φιμώσει το ΚΚΕ.

***

• Την 1-1-89 η "Αυριανή" δημοσίευει συνέντευξη του Θ.Πάγκαλου, βουλευτή τότε του ΠΑΣΟΚ. Ερωτάτε, λοιπόν, τί εχει να πει σε όσους τον αποκαλούν "εκλεπτυσμένο αντικομμουνιστή" και ιδού η απάντηση: "Γιατί εκλεπτυσμένος; Είμαι κανονικός αντικομμουνιστής...".
• Ομως ο άνθρωπος είναι "περιβόλι". Το παραλήρημά του είναι ασταμάτητο: "Είμαι φανατικός αντίπαλος του κ.Φλωράκη και του κόμματός του, δεν θέλω να κυβερνήσει την Ελλάδα ο κ.Φλωράκης, θα ήταν τραγικό για τον ελληνικό λαό", λέει και συνεχίζει, υποστηρίζοντας στην ίδια συνέντευξη ότι "αν κυβερνήσει τη χώρα το ΚΚΕ θα συμβούν... καθετη πτώση του βιοτικού επιπέδου των εργαζόμενων, που θα κάνουν ουρές για τα τρόφιμα, θα απαγορευτεί το δικαίωμα της απεργίας, θα λειτουργεί μυστική αστυνομία, θα δημιουργηθούν στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους αντιφρονούντες, δηλαδή στυγνή δικτατορία και εξαθλίωση"....

Αυτά έλεγε τότε για το ΚΚΕ ο υπουργός μιας κυβέρνησης που στέλνει χαφιέδες στην ΕΣΑΚ. Αυτά έλεγε ο άνθρωπος που στην ίδια εκέινη συνέντευξη, υποστήριζε τα εξής: "Εγώ - δήλωνε - πιστεύω ότι μια έγκαιρη και σοβαρή εαρμογή της πολιτικής λιτότητας θα είχε ευνοικότερα αποτελέσματα για την οικονομία και για το εισόδημα των εργαζομένων τελικά"...

• Ο ίδιος στις 13-9-91, στο "Εφτάμισυ", υποστήριζε σχετικά με το ΚΚΕ ότι "προφανώς (πρόκειται για) ένα κόμμα το οποίο θεωρεί ότι μπορείς να κάνεις δικτατορία όταν έχεις την άποψη ότι κάτι δεν πάει στραβά".
• Είναι ο ίδιος που στις 18-3-90, στο "Εθνος", ρωτούσε το δημοσιογράφο "Θέλετε να σας πω για πιο άλλο πράγμα είμαι ευτυχέστατος;", και απαντούασε: "Διότι κατελύθη ο υπαρκτός σοσιαλίσμός, αυτή η φρικτή δικτατορία..."

***

• "Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα το ΚΚΕ δεν έχει εγκαταλείψει μέχρι πρόσφατα την επαναστατική αντίληψη για την αριστερά. Συνεχίζει δηλαδή να επαναλαμβάνει απόψεις για την δικτατορία του προλεταριάτου, να υποστηρίζει αναφανδόν τον υπαρκτό σοσιαλισμό", φωνασκούσε το '89 ο κύριος Πάγκαλος.
• Ο βαθύς "δημοκράτης" έσπευδε δε, στην συνέντευξη της 30-7-89 στην "Επικαιρότητα" να δηλώσει: "Είμαι εναντίον του κομμουνιστικού συστήματος. Δεν είμαι εχθρός ούτε των κομμουνιστών, ούτε του Κομμουνιστικού Κόμματος, εάν αυτό κάνει μια πολιτική την οποία αποδέχομαι..."
• Είναι η εποχή που ο υπουργός υπηρετούσε την πολιτική αντιπαράθεση με εκφράσεις όπως, εκεί στο ΚΚΕ "κουβαλούν ιδεολογική σαβούρα"...

Ενα από τα συνεπακόλουθα του αντικομμουνισμού που έχει προσβάλει τον "εμβρυθή" αναλυτή μας, είναι μια παραζάλη που τον εκθέτει. Απολαύστε τον:

• Την 1-3-92 στο "Εθνος", δηλώνει: "Το ΚΚΕ για να αντιμετωπίσει την παρακμή και τον εκφυλισμό του έχει διαλέξει το γνωστό δρόμο της απομόνωσης... Σας παρακαλώ να με πιστέψετε, δεν το λέω για λόγους συναισθηματικούς, πιστεύω ότι το κόμμα αυτό θα εκλείψει μέσα στην επόμενη τετραετία ή τις δυο επόμενες τετραετίες", διατεινόταν ο "προφήτης" μας. Εχουν περάσει τα πρώτα 4 χρόνια και επειδή ο κύριος Πάγκαλος δεν βλέπει να ευωδόνονται οι επιθυμίες του, αποφάσισε να τις αναθέσει στους εισαγγελείς...

Από το σημείο αυτό αρχίζει μια σειρά επιδείξεων άφθαστου "πολιτικού πολιτισμού", για τον οποίο μιλήσαμε εισαγωγικά. "Προσδεθείτε" και διαβάστε:

• "Εχουμε ένα Κομμουνιστικό Κόμμα φοβερά καθυστερημένο που συνιστά ιστορικό απολίθωμα...", σύμφωνα με δηλώσεις του κυρίου Πάγκαλου στις 14-5-91 στο "Λόγο"
• "Δεν μπορεί να εντάσεται στις δημοκρατικές δυνάμεις το ΚΚΕ", υποστήριζε στις 13-9-91, στο περιοδικό "Εφτάμισυ)
• "Το κομμουνιστικό κατάλοιπο αποκτά σιγά - σιγά μουσειακή, εθνογραφική, και πολιτιστική μόνο σημασία", διατεινόταν την 1-5-92 στο "Φλας)
• "Το ΚΚΕ μου θυμίζει... μια τέτια κατάσταση μακάβρια και ταυτόχρονα κωμική", έλεγε στην "Καθημερινή", στις 6-5-92, ο κύριος που γέλασε μαζί του και ο κάθε πικραμένος με τις "πιρουέτες" του στον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών Κ.Κίνκελ

***

• "Το ΚΚΕ εξαρχής ακολούθησε στο θέμα (των Σκοπίων) πολιτική σε απευθείας συνέχεια των γνωστών προδοτικών θέσεων του 1949", έλεγε στις 12-4-92 στην "Καθημερινή". Είναι ο ίδιος άνθρωπος που ένα χρόνο μετά δήλωνε ότι το θέμα των Σκοπίων "είναι άνευ σημασίας" (14-3-93 Παρόν), και έκτοτε επιχειρεί μαζί με πολλούς άλλους να βγάλει από πάνω του το στίγμα του εθνικισμού και του σοβινισμού όπου επί μια τριετία οι πολιτικοί ταγοί οδήγησαν τον ελληνικό λαό.
• Λίγο νωρίτερα, στις 30-7-89, στην "Επικαιρότητα", μπερδεύοντας ηθελημένα την ιστορία του δικτάτορα παππού του με την ιστορία της αριστεράς και του ΚΚΕ, υποστήριζε ότι "η ιστορία της (σσ: της παραδοσιακής αριστεράς, κατά την ΠΑΣΟκική ορολογία) είναι μια ιστορία από θανάσιμα λάθη εναντίον του εαυτού της κατ' αρχήν, και όποτε μπορεί και κατά του λαού..."
• Υπάρχει όμως και συνέχεια αντάξια του ήθους του κυρίου, που στις 13-4-92 δήλωνε στην Ελευθεροτυπία ότι στο παρελθόν, στην Ελλάδα "μειοδότες ήταν η μετεμφυλιακή δεξιά, όπως αντίστοιχα - αν και δεν ήταν στην εξουσία - και η αριστερά".

***

Την περίοδο, λοιπόν, που ο "Αυριανισμός" είχε γίνει επίσημη φωνή έκφρασης του ΠΑΣΟΚ, ο "σοσιαλιστής" μας και κυρίως... διανοούμενος, έπαιρνε υπό την προστασία του το "χοιροστάσιο" του Ταύρου με δηλώσεις του τύπου "η επίθεση κατά της Αυριανής είναι μια νέα μορφή αντιπασοσκικής εκστρατείας".

Είναι η εποχή που δήλωνε ότι "είναι προτιμότερο ο Τύπος να υπερβαίνει τα εσκαμμένα παρά να αυτοπεριορίζεται" (συνέντευξη στο "ΕΝΑ" στις 13-12-89). Η δίωξη του υπουργού κατά του "Ρ", για ένα κείμενο που όχι μόνο δεν υπερέβει τα εσκαμμένα, αλλά με σατυρικό ύφος σημείωνε την αληθεια της υποτέλειας που πρεσβεύει η πολιτική της κυβέρνησης, δείχνει την... υψηλή συνέπεια που διακρίνει τις θέσεις του κυρίου υπουργού.

Οσο για τις κατηγορίες που εκτοξεύει ο κύριος Πάγκαλος κατά του "Ρ", επειδή λέει τον προσέβαλε, τάχα, με το σατυρικό κείμενο που δημοσίευσε, ας σημειώσουμε ότι ο κ.Πάγκαλος ανήκει σε κείνο το είδος που διέξάγει την πολιτική αντιπαράθεση με δηλώσεις όπως: "Ο Μητσοτάκης είναι σαν το AIDS" (31-10-93 "Ελευθεροτυπία") και άλλα τέτια...

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ