ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 18 Φλεβάρη 1998
Σελ. /36
ΔΙΕΘΝΗ
"ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ"
Επιστροφή στην εποχή Ωνάση και εργασιακός μεσαίωνας

Με "συνεταίρους" σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων της θέλει την "Ολυμπιακή Αεροπορία" η κυβέρνηση και προς αυτή την κατεύθυνση έδωσε "αυστηρή εντολή" στη διοίκηση της ΟΑ, να επιταχύνει τις διαδικασίες για την εξεύρεση των "στρατηγικών επενδυτών"!

Την ίδια στιγμή, η διοίκηση της ΟΑ ξεκαθαρίζει προκλητικά ότι για τους εργαζόμενους η "εξυγίανση" δεν έχει τέλος και ότι "θα πρέπει να μάθουν να δουλεύουν ανάλογα με τις ανάγκες της εταιρίας και όχι με τις δικές τους"!

Τα παραπάνω προκύπτουν από χτεσινές δηλώσεις των υπουργών Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου και Μεταφορών - Επικοινωνιών Τ. Μαντέλη,καθώς και από όσα είπε ο διευθύνων σύμβουλος της ΟΑ Θ. Τσακιρίδης στους εκπροσώπους των εργαζομένων, κατά τη συνάντηση που είχαν στα γραφεία της εταιρίας.

Ο Τ. Μαντέλης,σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου, είπε ότι με εντολές της κυβέρνησης, η διοίκηση της ΟΑ αναζητά "στρατηγικές συμμαχίες" σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων της εταιρίας και όχι μόνο έναν "στρατηγικό επενδυτή". Απαντώντας σε ερώτηση αν η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να αναλάβουν οι "στρατηγικοί επενδυτές" και τη διοίκηση του εθνικού αερομεταφορέα, όχι μόνο δεν απέκλεισε την περίπτωση αυτή, αλλά, αντίθετα, άφησε να εννοηθεί ότι αυτό θα γίνει μόλις "εξυγιανθεί" η επιχείρηση. Δε βρισκόμαστε σε τέτοιο σημείο, αφού κάτι τέτοιο προϋποθέτει την "εξυγίανση" της ΟΑ, ήταν η υπουργική απάντηση. Σε άλλη ερώτηση από πού θα εξευρεθούν τα απαιτούμενα κονδύλια για τη μετεγκατάσταση της ΟΑ στα Σπάτα (118 δισ. δραχμές σύμφωνα με μελέτη της εταιρίας), ο Τ. Μαντέλης είπε ότι το μόνο σίγουρο κονδύλι, είναι αυτό που θα εγκρίνει η Ευρωπαϊκή Ενωση ως αποζημίωση της ΟΑ για τις δικές της εγκαταστάσεις, που υποχρεώνεται να εγκαταλείψει στο Ελληνικό. Για τα υπόλοιπα κονδύλια, παρέπεμψε στον "ειδικό σύμβουλο διαχείρισης της μετεγκατάστασης" (πρόκειται να προσληφθεί), αλλά και πάλι άφησε ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, είτε να αναλάβει το κόστος κάποιος από τους "στρατηγικούς επενδυτές", με προοπτική να εξασφαλίσει μετοχές της ΟΑ, είτε η γερμανική κατασκευάστρια εταιρία "Χόχτιφ" κλπ. Είναι προφανές, δηλαδή, ότι και από μόνη της η μετεγκατάσταση της ΟΑ στα Σπάτα είναι ένα ακόμα μεγάλο "κανάλι", για να γίνουν οι πολυεθνικές "συνεταίροι" στον εθνικό αερομεταφορέα.

Από την πλευρά του, ο υπουργός Γ. Παπαντωνίου,μετά από σύσκεψη στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας για το θέμα της ΟΑ, δήλωσε ότι έχουν δοθεί εντολές για αυστηρή επιτάχυνση των διαδικασιών "εξυγίανσης" και ότι οριστικά το "επιχειρησιακό πρόγραμμα" της ΟΑ θα είναι έτοιμο το Μάρτη και θα περιλαμβάνει την "οργανωτική αναδιοργάνωση" της εταιρίας, τα χρηματοοικονομικά και την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων.

Στο μεταξύ, σε συνάντηση που είχε ο Γ. Τσακιρίδης με τους εκπροσώπους των εργαζομένων, ανέφερε ότι ένας από τους στόχος είναι η μείωση του λειτουργικού κόστους της εταιρίας κατά 30 δισ. δραχμές το χρόνο και για το λόγο αυτό ξεκαθάρισε προκλητικά ότι η "εξυγίανση" για τους εργαζόμενους δεν έχει ημερομηνία λήξης και ότι στο εξής θα πρέπει να μάθουν να δουλεύουν ανάλογα με τις ανάγκες της εταιρίας! Παράλληλα, προανήγγειλε ότι όλες οι "μη κερδοφόρες" γραμμές θα εκχωρηθούν σε ιδιωτικές αεροπορικές εταιρίες, οι οποίες θα επιδοτούνται από το κράτος, ώστε να έχουν και ένα "λογικό κέρδος"! Είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο, δηλαδή, ότι ο διπλός στόχος της κυβέρνησης είναι: Η επιστροφή της ΟΑ στο καθεστώς του Ωνάση και των εργασιακών σχέσεων στο Μεσαίωνα.

Σημειώνεται ότι με καταχώρισή της η ΟΑ στον ιταλικό Τύπο, ζητά την πρόσληψη εποχικών αεροσυνοδών - φροντιστών, τεχνικών και εργατών.

Ελπίδες...

Δεν υπάρχει ελπίδα τον τελευταίο καιρό. Δε δουλεύω. Για την ακρίβεια, έχω να δουλέψω εδώ και έντεκα μήνες. Σχεδόν κάθε πρωί αυτό το δεκάμηνο, πηγαίνω σε διάφορα γραφεία που διαβάζω ότι ζητούν υπαλλήλους γραφείου και δίνω το βιογραφικό μου. Ονομα Κλάους Λίμαν, ετών 29, ειδικότης κλπ. Και η απάντηση πάντα η ίδια "Δυστυχώς αργήσατε" ή "Η θέση ήδη κατελήφθη" ή, στην καλύτερη περίπτωση, "Θα σας ειδοποιήσουμε" και κανείς δεν παίρνει ποτέ.

Σαν το ηλιοτρόπιο στρέφεται η καρδιά μου στις παλιές γελαστές μέρες. Σ' εκείνες τις μέρες, που μπορούσα να ελπίζω ότι θα 'ρθουν άλλες, καλύτερες, και πήγαινα στο Φαχσούλε και μάθαινα ηλεκτρονικούς υπολογιστές, γιατί μου είχαν μάθει ότι είναι τα επαγγέλματα που θα επιβιώσουν. Και τώρα τι έγινε δηλαδή... το επάγγελμα όντως ζει και βασιλεύει, αλλά εγώ δεν τα πάω και πολύ καλά τελευταία. Και έχω και εκείνο το καταραμένο πουλί κάθε πρωί να 'ρχεται στο παράθυρό μου. Τιπ! Τιπ! να μου χτυπά το τζάμι και να με κοιτά στα μάτια, θαρρείς και κείνο έχει βαλθεί να μου υπενθυμίζει ότι είμαι ο μόνος που κάθε πρωί είναι σπίτι του και όλοι οι άλλοι είναι σε κάποιο γραφείο, κάποιο εργοστάσιο. Βλέπεις, δε με καθησυχάζει ότι είμαι ένας από τα σχεδόν πέντε εκατομμύρια. Το ξέρω ότι αυτό εμένα κοροϊδεύει και το διώχνω. Κι αυτό φτερουγίζει τρομαγμένο και χάνεται, αλλά την άλλη μέρα, τσουπ, πάλι τα ίδια. Με κοιτά παραξενεμένο και εγώ το διώχνω πάλι. Τώρα δεν υπάρχει ελπίδα... όλα γύρω μου σκοτεινά, ένα σκοτάδι πυκνό χωρίς ελπίδα... και σαν να ήμουν εγώ το έρμο πουλί μέσα στην άγρια νύχτα νιώθω ένα σύγκρυο να με παγώνει. Θεέ μου! λέω και κουκουλώνομαι και κρύβω το κεφάλι μου κάτω από το πάπλωμα και σφίγγω δυνατά τα μάτια μου να κοιμηθώ. Και αργεί ο ύπνος και γιομίζει φαντάσματα η κάμαρά μου. Και έρχεται εκείνος ο δάσκαλος με το βιολί που τον συναντώ συχνά - πυκνά στην ουρά στο τοπικό γραφείο ευρέσεως εργασίας. "Να 'σαι εκεί στις 5 του Φλεβάρη, ξέρεις, είναι δικαίωμά μας η δουλιά και πρέπει να την υπερασπίσουμε".

Ξημέρωσε εκείνο το πρωινό και ήρθε το μικρό πουλί πάλι. Ξάφνου μ' άρπαξε ο αράθυμος άνεμος των σκοτεινών πελάγων και με κυρίεψε ο δρόμος της οργής. Και ξεκίνησα και πήγα. Ημουν διστακτικός και απόμακρος. Δεν ήταν τόσοι όσο περίμενα. Ενας μεσήλικας με πλησίασε και μου είπε: "Και εμείς είμαστε άνθρωποι και οι συνήθειες έχουν πολύ βαθιές ρίζες". Τον κοιτώ παράξενα... "Μην λες τίποτα. Ας ακούσουμε μαζί τη φωνή που έρχεται από τα βάθη. Ενα παιδάκι ξεκινάει μέσα στο χάος. Ενας άνθρωπος διαβαίνει και τραγουδάει...". Δεν είχα άλλη επιλογή. Η ζωή είναι παντοδύναμη. Σ' αρπάζει στο χορό της και σε στροβιλίζει... τρέχαμε, φωνάζαμε, χτυπιόμαστε. Τα μάτια μας γελούσαν. Οι γαλάζιες φλέβες του λαιμού μας φούσκωναν. Και σαν καταλάγιαζαν οι φωνές μας, νιώθαμε στην καρδιά μας εκείνο το δάσκαλο και το βιολί του.

Οταν γύρισα σπίτι μου, ήμουν τσαλακωμένος και ματωμένος σαν λύκος που τον κυνηγούσαν. Κάθισα και σκεφτόμουν το πρόγραμμα, να πάρω λίγο ψωμάκι για το πουλί, να βρω και άλλους ανέργους για να τους εξηγήσω, να συμμετέχω στην επιτροπή της γειτονιάς, να πάρω τηλέφωνο τη μάνα μου... Εκείνη τη νύχτα κοιμήθηκα με το χνότο και τη βουή της πολιτείας στην ψυχή μου. Η ζωή άλλαζε πια...

Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Σε ιδιωτικές αεροπορικές εταιρίες σκοπεύει να εκχωρήσει η κυβέρνηση όλες τις "μη κερδοφόρες" γραμμές της "Ολυμπιακής Αεροπορίας"!



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ