Παίρνοντας το λόγο, ο Σπύρος Στριφτάρης τόνισε τα παρακάτω:

"Φίλοι προσκεκλημένοι

Συμπληρώνονται φέτος 80 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ. Ογδόντα χρόνια πορείας, γεμάτης αγώνες και θυσίες, για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και ολόκληρου του ελληνικού λαού. Ογδόντα χρόνια δράσης, που άλλαξαν το σκηνικό και σημάδεψαν τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις της χώρας.

Η δημιουργία του ΚΚΕ, πριν από 80 χρόνια, δεν ήταν τυχαία και δεν αποτελούσε μόνο ένα παρορμητικό φαινόμενο της μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης στη Ρωσία.

Αποτελούσε την ανάγκη να εκφραστεί αυτόνομα πολιτικά και ιδεολογικά απέναντι στην αστική τάξη και τα κόμματά της η εργατική τάξη, που δημιουργούσε το καπιταλιστικό σύστημα στη χώρα μας, με το πέρασμα της κοινωνίας μας από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό που έγινε στις αρχές του αιώνα.

Η ανάγκη αυτή και η συγκεκριμένη κοινωνική αναφορά στην εργατική τάξη καθόρισαν τη φυσιογνωμία του ΚΚΕ και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ιστορική του διαδρομή".

"Βασική ιδρυτική διακήρυξη του ΣΕΚΕ, που μετονομάστηκε σε ΚΚΕ, ήταν η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο με την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της και την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.

Από την ίδρυσή του, δηλαδή, το ΚΚΕ σαν η πολιτική πρωτοπορία της εργατικής τάξης δεν περιορίστηκε στα στενά συντεχνιακά συμφέροντα αυτής της τάξης. Αλλά έβαλε γενικότερους κοινωνικούς στόχους, η υλοποίηση των οποίων προαπαιτούσε την κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα καταπιεζόμενα κοινωνικά στρώματα και πρώτα και κύρια με το στρώμα των μικρομεσαίων αγροτών.

Στα πλαίσια αυτών των στόχων, από την πρώτη μέρα της ίδρυσής του, το ΚΚΕ έκανε λόγο για την εργατοαγροτική συμμαχία, που στην ιστορική του διαδρομή μέχρι και σήμερα αποτελούσε τη βασικότερη κοινωνική συμμαχία και σημάδεψε αντίστοιχα την πολιτική του δράση.

Η ανάδειξη σαν βασικής αυτής της κοινωνικής συμμαχίας δεν έγινε τυχαία. Ηταν αποτέλεσμα των αντικειμενικών κοινωνικών συνθηκών που υπήρχαν και στη χώρα μας, αλλά και των αντικειμενικών συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Οταν ιδρύθηκε το ΚΚΕ, το 1918, η αγροτιά της χώρας μας αποτελούσε τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού και ξεπερνούσε το 75% του τότε οικονομικά ενεργού πληθυσμού.

Η παρουσία των τσιφλικάδων και των γαιοκτημόνων ήταν κυρίαρχη, όχι μόνο στην ύπαιθρο, αλλά σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Είχε στην κατοχή της τη συντριπτική πλειοψηφία της καλλιεργούμενης γης, παρά τη διανομή γης στους κολίγους, που έγινε το 1871 και το 1911, ύστερα από την ηρωική εξέγερση του Κιλελέρ το 1910.

Η μεγάλη πλειοψηφία της αγροτιάς είχε πολύ μικρό κλήρο ή δεν είχε καθόλου κλήρο, με αποτέλεσμα να αναγκάζεται το μεγαλύτερο μέρος της σοδειάς της να το δίνει στον τσιφλικά γαιοκτήμονα και ένα σημαντικό μέρος από το υπόλοιπο να το καταβάλλει σαν φόρο στο αστικό κράτος και τόκους στους τοκογλύφους και στις τράπεζες.

Η ζωή της πλειοψηφίας των μικρομεσαίων αγροτών έμοιαζε με τη ζωή των "ελεύθερων" σκλάβων, που δούλευαν ήλιο με ήλιο όλες τις μέρες του χρόνου, χωρίς ξεκούραση μέχρι το τέλος της ζωής τους και χωρίς καμιά ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και σύνταξη.

Με δεδομένη αυτή την κατάσταση, αλλά και τη διακηρυγμένη ιδρυτική αρχή της εργατοαγροτικής συμμαχίας, το ΣΕΚΕ, μετέπειτα ΚΚΕ, στο εκλογικό του πρόγραμμα τον Οκτώβρη του 1920, μεταξύ άλλων, για τους αγρότες προτείνει:

- "Να πάρουν οι αγρότες αμέσως και οριστικά τους αγρούς που καλλιεργούν. Η κατοχή αυτή να γίνει χωρίς καμία αποζημίωση. Να κατασχεθούν τα έκτακτα κέρδη που απέκτησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου οι τσιφλικάδες και γαιοκτήμονες, τα κέρδη αυτά να χρησιμέψουν για να εφοδιαστούν οι γεωργοί και οι αγρότες με γεωργικές μηχανές, με σκοπό να κατασκευαστούν εργοστάσια και υδραυλικά έργα κλπ., για να παύσει η μετανάστευση.

- Να καταργηθούν όλα τα παλαιά χρέη, που έχουν να δώσουν οι αγρότες στους τοκογλύφους, στα μοναστήρια και στο κράτος".

Παράλληλα, στην αναλυτική του διακήρυξη προς τους Ελληνες αγρότες, την ίδια περίοδο, κάνει λόγο για εγγειοβελτιωτικά έργα στους κάμπους της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας και της Μεσσηνίας, έτσι ώστε να μην πνίγονται το χειμώνα και να διψούν το καλοκαίρι τα χωράφια.

Για βελτίωση της αγροτικής συγκοινωνίας, με την κατασκευή αγροτικών δρόμων. Για δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους αρρώστους.

Για περίθαλψη των παιδιών, των αρρώστων και των γέρων, με την κρατική επιχορήγηση στους γονείς που έχουν ανήλικα παιδιά και δεν μπορούν να τα θρέψουν και με την καταβολή συντάξεων στους αρρώστους και σε όσους αγρότες ξεπερνούν τα 50 χρόνια. Για δωρεάν καθολική εκπαίδευση στην ύπαιθρο. Για τη δημιουργία θεάτρων και πολιτιστικής υποδομής στην ύπαιθρο.

Η αρχή της εργατοαγροτικής συμμαχίας, που με ιδιαίτερη σημασία προβάλλεται σε όλα τα συνέδρια του ΚΚΕ και εξειδικεύεται με συγκεκριμένα αγροτικά προγράμματα και αιτήματα, δεν έμεινε μόνο στα χαρτιά και στις διακηρύξεις".

"Οι οργανώσεις του ΚΚΕ, τα μέλη και τα στελέχη του πρωτοστάτησαν στη δημιουργία αυτού του κοινωνικού μετώπου, στην ανάπτυξη μαζικών κοινωνικών αγώνων της εργατιάς και της αγροτιάς, με συγκεκριμένα κάθε φορά αιτήματα, αλλά και με σταθερό προσανατολισμό στην κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Στην περίοδο του μεσοπολέμου σαν κυρίαρχα αγροτικά προβλήματα, με βάση τα οποία αναπτύχθηκαν σημαντικοί κοινωνικοί αγώνες, με την καθοδήγηση και υποστήριξη του ΚΚΕ, αναδείχτηκαν τα προβλήματα της διανομής της γης, των τιμών ασφαλείας στα αγροτικά προϊόντα και της κατάργησης των φόρων και της τοκογλυφίας.

Ειδικότερα για το πρόβλημα της διανομής της γης, καθοριστικό ρόλο έπαιξε το κοινωνικό κίνημα των παλαιοπολεμιστών, που αποτελούνταν από τους πολεμιστές των Βαλκανικών και του Μικρασιατικού Πολέμου και στηρίχτηκε από το ΚΚΕ.

Το κίνημα αυτό οργάνωσε σημαντικά συλλαλητήρια, με κορυφαίο το συλλαλητήριο των Τρικάλων το Φλεβάρη του 1925, που οργανώθηκε από την Επιτροπή της Ενωσης Παλαιών Πολεμιστών Τρικάλων και το Εργατικό Κέντρο Τρικάλων και αποτέλεσε συνέχεια της ηρωικής εξέγερσης του ΚΙΛΕΛΕΡ.

Και το συλλαλητήριο αυτό βάφτηκε με αίμα, γιατί οι αξιωματικοί του αστικού στρατού και όχι οι φαντάροι πυροβόλησαν στο ψαχνό και σκότωσαν και τραυμάτισαν 25 αγρότες και εργάτες.

Το συλλαλητήριο αυτό από το ΚΚΕ χαρακτηρίστηκε σαν "ένας αιματοβαμμένος αρραβώνας του εργάτη και του χωρικού", ενώ ο αστικός Τύπος της εποχής, όπως και σήμερα, έκανε λόγο για ελάχιστους κομμουνιστές, οι οποίοι παρέσυραν τους εργάτες και τους αγρότες, για απόπειρα ανατροπής του καθεστώτος, για ξένες προπαγάνδες, για εβραίους κλπ.

Επιβάλλεται, στο σημείο αυτό και για την εξαγωγή επίκαιρων συμπερασμάτων, να τονίσουμε ότι την καταστολή αυτού του συλλαλητηρίου, όπως και άλλων συλλαλητηρίων της εποχής, ακολούθησε εκστρατεία διαστρέβλωσης, συκοφάντησης και τρομοκρατίας των αγροτών, όπως και το στρατοδικείο της Λάρισας, το οποίο, παρά τις βαριές ποινές, δεν μπόρεσε να κάμψει τους αγρότες και να αποτρέψει το βασικό τους αίτημα για μοίρασμα της γης, σ' αυτούς που την καλλιεργούσαν.

Αποτέλεσμα αυτών των αγώνων, αλλά και της κοινωνικής πίεσης που ασκούσαν οι πρόσφυγες της Μικρασίας, στην πλειοψηφία τους αγρότες, ήταν, μέχρι το 1993, η διανομή 11 περίπου στρεμμάτων σε 79 χιλιάδες ντόπιες οικογένειες και 8,5 περίπου εκατομμυρίων στρεμμάτων σε 145 χιλιάδες περίπου προσφυγικές οικογένειες.

Το πρόβλημα όμως της διανομής της γης ολοκληρώθηκε με τις απαλλοτριώσεις του 1952 και μέχρι τότε αποτελούσε ένα σημαντικό αγροτικό πρόβλημα.

Την ίδια περίοδο του μεσοπολέμου, σημαντικά συλλαλητήρια, ορισμένα από τα οποία και ένοπλα, έγιναν και στην Πελοπόννησο, με κυρίαρχο αίτημα το σταφιδικό, μέσα από τα οποία ο κομμουνιστής Τάσος Κουλαμπάς αναδείχτηκε σαν ηγετική μορφή του αγροτικού κινήματος. Πρέπει επίσης να επισημάνουμε ότι και στα συλλαλητήρια της Πελοποννήσου, αλλά και των άλλων διαμερισμάτων της χώρας, πρωτοστάτησαν οι κομμουνιστές και συμμετείχαν και οι εργάτες της περιοχής.

Στην περίοδο του μεσοπολέμου και ειδικά μετά την 6η Ολομέλεια του 1934, το ΚΚΕ, παράλληλα με τις προσπάθειες προώθησης της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τη μικρομεσαία αγροτιά, πήρε σοβαρές πρωτοβουλίες και για αντίστοιχες πολιτικές συμμαχίες. Η δημιουργία του Λαϊκού Μετώπου τον Ιούλη του 1936, ανάμεσα στο ΚΚΕ και στο ΑΚΕ, είναι το σημαντικότερο αποτέλεσμα αυτών των πρωτοβουλιών, που έγινε με συγκεκριμένο συμφωνητικό και ειδικό εκτεταμένο κεφάλαιο για το αγροτικό πρόβλημα.

Με αυτούς τους αγωνιστικούς δεσμούς που είχε κιόλας δημιουργήσει το ΚΚΕ με τους αγρότες, με την προώθηση στην πράξη και μέσα από σκληρούς κοινωνικούς αγώνες της εργατοαγροτικής συμμαχίας και με τη σωστή πολιτική ενάντια στην ιταλο-χιτλεροφασιστική κατοχή, που εκφράστηκε με το ιστορικό γράμμα από τη φυλακή του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ, εξηγείται γιατί οι αγρότες μαζικά συμμετείχαν στο ΕΑΜ, στον ΕΛΑΣ, στην ΕΠΟΝ, αλλά και στο ΔΣΕ".

"Την περίοδο αυτής της δεκαετίας του 1940, οι αγρότες μαζί με τους εργάτες και με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, μέσα από το ένοπλο απελευθερωτικό μέτωπο, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην επιβίωση του ελληνικού λαού με την πετυχημένη μάχη της σοδειάς στην ύπαιθρο και την οργάνωση λαϊκών συσσιτίων στις πόλεις. Συνέβαλαν καθοριστικά στην απελευθέρωση της χώρας από τους φασίστες κατακτητές και πάλεψαν για τη λαϊκή δημοκρατία και το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της χώρας.

Η κοινή αυτή πάλη αγροτών και εργατών είχε σαν αποτέλεσμα αμέσως μετά την απελευθέρωση η ΠΕΕΑ, με την 60ή πράξη, να ψηφίσει το νομικό πλαίσιο σύστασης και λειτουργίας των συνεταιρισμών, με στόχο - όπως αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση - "οι συνεταιρισμοί να αποτελέσουν τους κύριους παράγοντες για την ανασυγκρότηση της λαϊκής οικονομίας και τη δημιουργία της καινούριας ζωής του τόπου".

Στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου μαζικά οι αγρότες μαζί με τους εργάτες, μέσα από το ΔΣΕ, με ηρωισμό και αυταπάρνηση και με την καθοδήγηση του ΚΚΕ έδωσαν τη μάχη ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη χώρα μας και πάλεψαν για τη δημοκρατία και το σοσιαλισμό.

Στην πρώτη μεταπολεμική δεκαετία, το ΚΚΕ, παρά τις πρωτοφανείς διώξεις, εκτελέσεις στελεχών και μελών του και απαγόρευσης της νόμιμης δράσης τους, δεν έπαψε να συμβάλλει στην οργάνωση και καθοδήγηση της πάλης των αγροτών. Ξεσκέπασε τη θεωρία της Ψωροκώσταινας που καλλιεργούσε η αστική τάξη και τα κόμματά της και είχε σαν αποτέλεσμα το ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου και την ερήμωση της υπαίθρου, με τη μετανάστευση των μικρομεσαίων αγροτών στα σκλαβοπάζαρα της Δυτικής Ευρώπης, που από τα αστικά κόμματα χαρακτηρίστηκε σαν ευλογία Θεού.

Απέδειξε τις δυνατότητες ανάπτυξης και της αγροτικής οικονομίας σε όφελος του ελληνικού λαού και πάλεψε για ικανοποιητικές τιμές ασφαλείας στα αγροτικά προϊόντα, για έργα υποδομής, για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, για αγροτικές συντάξεις, μα και για δημοκρατία, μια και ο χωροφύλακας την περίοδο αυτή ήταν συνώνυμο της πολιτικής και φυσικής τρομοκρατίας στο χωριό.

Στη δεκαετία του 1960 το ΚΚΕ, με την απόφαση του ΠΓ το Μάρτη 1962, χαρακτήρισε τη συμφωνία σύνδεσης με την ΕΟΚ, που προωθούσε η αστική τάξη και τα κόμματα της, σαν "αντίθετη προς το εθνικό συμφέρον και ένα ολέθριο βήμα προς τη μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική υποταγή της χώρας στους ξένους ιμπεριαλιστές", ταυτόχρονα στήριξε με όλες του τις δυνάμεις τον αγώνα των αγροτών για ικανοποιητικές τιμές ασφαλείας στα αγροτικά προϊόντα.

Με κυρίαρχο αίτημα τις τιμές ασφαλείας των σιτηρών έγιναν σημαντικά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, που κορυφώθηκαν στις 10 Ιούλη 1966 στη Θεσσαλονίκη και είχαν τη συμπαράσταση των οικοδόμων, των φοιτητών, αλλά και ολόκληρου του λαού της Θεσσαλονίκης.

Και στο συλλαλητήριο αυτό η κυβέρνηση χρησιμοποίησε όλα τα μέσα καταστολής, ακόμα και όπλα, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν βαριά από σφαίρες πολλοί αγρότες, ενώ οι δικαστικές διώξεις των αγροτών συνεχίστηκαν μέχρι το 1969, όπου πολλοί πρωτοπόροι αγρότες, μεταξύ των οποίων στελέχη του ΚΚΕ, καταδικάστηκαν σε πολυετή φυλάκιση και στέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων.

Τις αιτίες του συλλαλητηρίου αυτού η κυβέρνηση τις απέδωσε "σε ξένα προς τους αγρότες στοιχεία", στην Αριστερά, στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη και στο ΚΚΕ και την επόμενη του συλλαλητηρίου εξήγγειλε ότι επίκειται κατάθεση νομοσχεδίου για τη διάλυση της Δ. Ν. Λαμπράκη.

Ο αντιδραστικός Τύπος της εποχής έγραφε: "Τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης προκάλεσαν ζωηράν αίσθησιν εις το Πεντάγωνο... Αι ανησυχίαι αυταί απορρέουν από συσσωρευτικά στοιχεία εξ ων θεμελιούνται δυναμική απόπειρα εναντίον του δημοκρατικού πολιτεύματος, εις το οποίον αι ένοπλαι δυνάμεις έδωσα όρκον πίστεως... Υπό ορισμένων κύκλων γίνεται παραλληλισμός του αιματοκυλίσματος της Θεσσαλονίκης προς την επιχειρηθείσαν υπό του ΚΚΕ κατάλυσιν των αρχών εις τη Μακεδονικήν πρωτεύουσαν εις τας παραμονάς της 4ης Αυγούστου".

Οι αγώνες αυτοί, αλλά και οι προσπάθειες του ΚΚΕ να αποκαλύψει το χαρακτήρα και τους στόχους της χούντας των συνταγματαρχών, είχαν σαν αποτέλεσμα να μην παραπλανηθούν οι αγρότες από το χάρισμα των αγροτικών χρεών.

Ετσι δεν είναι λίγοι οι αγρότες κομμουνιστές και αγωνιστές που στέλνονται εξορία στα ξερονήσια, ενώ σημαντικά είναι τα αγροτικά συλλαλητήρια στα Καλύβια Τρικάλων, στα Μέγαρα, στα Σπάτα και αλλού, με στόχο να αποτρέψουν την αρπαγή της γης τους και να εξασφαλίσουν καλύτερες τιμές στα αγροτικά τους προϊόντα".

"Στη μεταπολίτευση όπου το ΚΚΕ επέβαλε τη νόμιμη δράση του, έδωσε σημασία στο αγροτικό πρόβλημα και ειδικότερα στα προβλήματα που θα δημιουργούσε στη μικρομεσαία αγροτιά η ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ.

Στην ειδική Ολομέλεια της ΚΕ το Μάρτη του 1979, αποκάλυψε τους πραγματικούς στόχους της ΕΟΚ για βίαιο ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, ξεσκέπασε την επιχείρηση αποπροσανατολισμού των αγροτών με την αγορά των 260 εκατομμυρίων πλούσιων Ευρωπαίων που θα απορροφούσαν τάχα σε καλές τιμές τα αγροτικά μας προϊόντα. Απομυθοποίησε τον πακτωλό των χρημάτων με τα οποία θα ενισχυόταν η ελληνική γεωργία από τα κοινοτικά ταμεία. Κάλεσε τα μέλη και τα στελέχη του, αλλά και όλους τους αγρότες να εντείνουν την πάλη τους ενάντια στην ΕΟΚ και να δημιουργήσουν αντιμονοπωλιακό - δημοκρατικό μέτωπο.

Είναι γνωστά τα συλλαλητήρια που έγιναν την περίοδο εκείνη με αιτήματα όχι στην ΕΟΚ των μονοπωλίων, τιμές Αθηνών και όχι Βρυξελλών κ. ά. Αιτήματα που συγκίνησαν και συσπείρωσαν πλατιές μάζες αγροτών.

Τον αντιμονοπωλιακό αγώνα ενάντια στην ΕΟΚ, το ΚΚΕ συνέχισε στην περίοδο παραμονής και ενσωμάτωσης της χώρας μας στην ΕΟΚ και αποκάλυψε στους αγρότες τις αλλαγές που γίνονταν στην ΕΟΚ, με στόχο την ολοκλήρωσή της και τις καταστροφικές συνέπειες που δημιουργούσαν αυτές οι αλλαγές στην αγροτική οικονομία και στη μικρομεσαία αγροτιά.

Ετσι το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που αντιστάθηκε στην πρώτη και δεύτερη αναθεώρηση της ΚΑΠ το 1987 και 1992 αντίστοιχα, που επέβαλαν δραστικούς περιορισμούς στην παραγωγή με τις ποσοστώσεις και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας και μείωναν δραστικά τις τιμές. Ηταν το μόνο κόμμα που κατάγγειλε τη συμφωνία της ΓΚΑΤΤ, η οποία στα πλαίσια της "νέας τάξης πραγμάτων" μείωνε δραστικά την προστασία της εγχώριας παραγωγής, τόσο στη διεθνή, όσο και στην εγχώρια αγορά, με αποτέλεσμα να κατακλυσθεί η χώρα μας από εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα και τα δικά μας να μένουν απούλητα και να χρεοκοπούν αγρότες και συνεταιρισμούς.

Η αντίθεση αυτή του ΚΚΕ δεν έμεινε μόνο στις διακηρύξεις, αλλά τα στελέχη του και τα μέλη του μέσα από τις ΚΟΒ και τις μαζικές αγροτικές οργανώσεις έκαναν σημαντικές προσπάθειες να οργανώσουν και να συντονίσουν την πάλη των αγροτών ενάντια στις συνέπειες αυτές, με στόχο η αντίθεση αυτή να εκφραστεί σε ένα αντιμονοπωλιακό - δημοκρατικό μέτωπο.

Στα πλαίσια των προσπαθειών αυτών οι κομμουνιστές αγρότες μαζί με άλλους αγωνιστές αγρότες πρωτοστάτησαν στη δημιουργία των ΣΕΑ, που οργάνωσαν και καθοδήγησαν τις πρωτοφανείς σε μαζικότητα, διάρκεια και αγωνιστικότητα αγροτικές κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων, με στόχο να αποτρέψουν το ξεκλήρισμά τους, για να παραμείνουν στα χωράφια τους και τα χωριά τους.

Τις κινητοποιήσεις αυτές η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με την ανοχή και τη βοήθεια των άλλων πολιτικών δυνάμεων που δίνουν όρκους πίστης στην ΕΕ, αλλά και της συμβιβασμένης και γραφειοκρατικής αγροτικής συνδικαλιστικής και συνεταιριστικής ηγεσίας, προσπάθησε να τις καταστείλει χρησιμοποιώντας τη συκοφαντία, την υπονόμευση, τη νεκρανάσταση νόμων και διαταγμάτων της χούντας και τα αγροτοδικεία, στα οποία δικάζονται και καταδικάζονται χιλιάδες αγρότες".

"Σήμερα το ΚΚΕ, σε αντίθεση με το κοινοτικό μοντέλο ανάπτυξης που περιθωριοποιεί και συρρικνώνει τη γεωργία και τη μικρομεσαία αγροτιά. Σε αντίθεση με τη συμφωνία της ΓΚΑΤΤ, που στο όνομα της "παγκοσμιοποίησης" και της "διεθνοποίησης" ενισχύει τη δράση, τα κέρδη και τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των πολυεθνικών σε βάρος των λαών και κατοχυρώνει την ανισότητα των χωρών στο διεθνές εμπόριο. Σε αντίθεση με τις πολιτικές που εφάρμοσαν και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, οι οποίες προωθούν αποδιάρθρωση της γεωργίας και το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών. Σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα του ευρωπαϊκού προσανατολισμού που θεωρούν μονόδρομο την ΚΑΠ, την ΓΚΑΤΤ και την "Ατζέντα 2000" και εστιάζουν τις διαφορές τους στο ποιος θα διαχειριστεί αυτές τις πολιτικές, πιστεύει σε μια πολύπλευρη ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας, στην οποία η ανάπτυξη της γεωργίας θα έχει ιδιαίτερη σημασία.

Οι λόγοι που επιβάλλουν την ανάπτυξη της γεωργίας για το ΚΚΕ είναι:

• Η εξασφάλιση της διατροφικής επάρκειας και ανεξαρτησίας της χώρας σε μια περίοδο που τα διατροφικά προϊόντα χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο ως μέσα πολλαπλών εκβιασμών.
• Η απασχόληση στην ύπαιθρο σε μια περίοδο που καλπάζει η ανεργία και οξύνονται τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα στα μεγάλα αστικά κέντρα.
• Η εξασφάλιση πρώτης ύλης στη μεταποιητική βιομηχανία.
• Η προστασία του περιβάλλοντος.
• Και η εξοικονόμηση συναλλάγματος από τις εξαγωγές βασικών αγροτικών προϊόντων, αλλά και από τον περιορισμό των εισαγωγών διατροφικών προϊόντων. Το ΚΚΕ σε αντίθεση με τις άλλες δυνάμεις που στην πράξη με την πολιτική τους προωθούν και αναδείχνουν σαν βασικές οικονομικές μονάδες της γεωργίας τις μεγάλες αγροτικές εκμεταλλεύσεις, καπιταλιστικού χαρακτήρα, τις ΟΠ (Ομάδες Παραγωγών) και τις ΑΕ (Ανώνυμες Εταιρίες), στις οποίες θέλουν να μετατρέψουν τους συνεταιρισμούς, πιστεύει ότι βασικοί φορείς ανάπτυξης της γεωργίας πρέπει να είναι οι οικογενειακές αγροτικές εκμεταλλεύσεις και οι συνεταιρισμοί.

Με τη θέση του αυτή το ΚΚΕ αντιπαλεύει το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών, που προωθούν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις και η ΕΕ, με στόχο να φτιάξουν τις μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις, δηλαδή τους σύγχρονους τσιφλικάδες. Αντιστέκεται στη διάλυση των συνεταιρισμών σαν οργανώσεων αλληλεγγύης ανάμεσα στους μικρομεσαίους αγρότες και μηχανισμών περιορισμού της εκμετάλλευσής τους από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Και εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις αφομοίωσης και αξιοποίησης των επιστημονικών και τεχνικών κατακτήσεων με στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της γεωργίας.

Πρέπει όμως να επισημανθεί ότι οι συνεταιρισμοί που προτείνει το ΚΚΕ δεν έχουν καμιά σχέση με τους υδροκέφαλους, γραφειοκρατικούς, περιθωριοποιημένους και χρεοκοπημένους συνεταιρισμούς που υπάρχουν στη χώρα μας και λειτουργούν χωρίς διαφάνεια και δημοκρατία, τις περισσότερες φορές σαν μεσάζοντες ανάμεσα στους αγρότες και τους εμποροβιομήχανους και σαν μηχανισμοί επιβολής στους αγρότες της αγροτικής πολιτικής της ΕΕ και της κυβέρνησης.

Για το ΚΚΕ βασικό κύτταρο του συνεταιριστικού κινήματος θα πρέπει να είναι ο πρωτοβάθμιος παραγωγικός συνεταιρισμός. Ενώ ολόκληρο το συνεταιριστικό κίνημα θα πρέπει να δραστηριοποιείται σε όλους τους τομείς της αγροτικής οικονομίας από την παραγωγή μέχρι και την κατανάλωση και να λειτουργεί με διαφάνεια, δημοκρατία και αποκλειστικό στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς".

"Για να ανταποκριθούν όμως τα μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά και οι συνεταιρισμοί στον αναπτυξιακό τους ρόλο, θα πρέπει να υπάρχει συνολικότερη αναπτυξιακή, φιλολαϊκή πολιτική που στην αγροτική οικονομία θα εκφράζεται με:

- Γενικότερο προγραμματισμό της αγροτικής οικονομίας με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας στις παραδοσιακές και στις νέες καλλιέργειες και δραστηριότητες, τις σύγχρονες διατροφικές ανάγκες της διεθνούς και εγχώριας αγοράς, την απασχόληση στην ύπαιθρο και τα περιβαλλοντικά προβλήματα.

- Αντίσταση και κατάργηση στις ποσοστώσεις και στα πρόστιμα συνυπευθυνότητας που απαγορεύουν οποιαδήποτε ανάπτυξη και οποιαδήποτε αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής.

- Αντίσταση στην εμπορική πολιτική που επιβάλλει η συμφωνία της ΓΚΑΤΤ, στα αγροτικά προϊόντα.

- Αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής, με στόχο την αύξηση της ζωικής παραγωγής και των καλλιεργειών που στηρίζουν τη ζωική παραγωγή.

- Αλλαγή του συστήματος τιμών και επιδοτήσεων, έτσι που να προωθεί τις απαιτούμενες αναδιαρθρώσεις, να εξασφαλίζει βιώσιμο εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και ικανοποιητικές τιμές στο καταναλωτικό κοινό.

- Αύξηση των πάγιων γεωργικών επενδύσεων, με στόχο τη μείωση του κόστους παραγωγής και αύξηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας της γεωργίας.

- Μείωση του κόστους παραγωγής με αντιμονοπωλιακό έλεγχο στις τιμές των γεωργικών εφοδίων και μηχανημάτων και μείωση του φόρου στα γεωργικά καύσιμα.

- Κατάργηση της τοκογλυφίας και μετατροπή της ΑΤΕ σε ειδικό αναπτυξιακό κοινωνικό αγροτοπιστωτικό φορέα.

- Εξυγίανση, χρηματοδότηση και ανάπτυξη των συνεταιρισμών, στη βάση που παραπάνω αναφέρεται.

- Αναβάθμιση των γεωργικών ιδρυμάτων έρευνας και οργανισμών και όχι διάλυσή τους.

- Εξασφάλιση ικανοποιητικής σύνταξης και περίθαλψης.

- Πνευματική και πολιτιστική αναβάθμιση της υπαίθρου".

"Η πρόταση του ΚΚΕ για μια εντελώς διαφορετική από τη σημερινή αγροτική πολιτική που θα εξασφαλίζει την επιβίωση των μικρομεσαίων αγροτών και των συνεταιρισμών, συγκινεί πλατιές μάζες αγροτών.

Εκείνο όμως που δεν έχει συνειδητοποιηθεί από την πλειοψηφία των αγροτών είναι, ότι δεν μπορεί να βελτιωθεί η σημερινή κατάσταση και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να εφαρμοστεί μια άλλη πολιτική όσο κυριαρχούν οι πολιτικές δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για τη σημερινή κατάσταση. Και όχι μόνο δε θα γίνει καμιά θετική αλλαγή, αλλά η κατάσταση θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και μάλιστα με πολύ γρήγορους ρυθμούς.

Αυτό που δεν έχουν συνειδητοποιήσει οι αγρότες, το ξέρουν πολύ καλά οι ηγεσίες των κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα δεξιά και αριστερά δεκανίκια τους. Γι' αυτό κάνουν ό,τι μπορούν για να εμφανίσουν σαν μονόδρομο την ΚΑΠ και την ΓΚΑΤΤ και να πείσουν του μικρομεσαίους αγρότες, αδιαμαρτύρητα να δεχτούν το ξεκλήρισμά τους.

Η προσπάθειά τους να υπονομεύσουν, να διαβάλουν και να καταστείλουν τις αγροτικές κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων, δεν είχε μοναδική αιτία την άρνησή τους να ικανοποιήσουν, έστω ορισμένα από τα αιτήματά τους. Είχε και άλλους σκοπούς. Να περάσουν τη θεωρία της αναποτελεσματικότητας των αγώνων, αλλά και να εμποδίσουν την αλλαγή της πολιτικής συνείδησης πλατιών στρωμάτων της αγροτιάς και το μπόλιασμά τους με την πολιτική και την ιδεολογία του ΚΚΕ.

Ακριβώς, αυτό το στόχο εξυπηρετεί και η σύγχρονη αντικομμουνιστική προπαγάνδα που εκφράζεται με το επιχείρημα ότι η πολιτική του ΚΚΕ οδηγεί, τάχα στον εθνικό απομονωτισμό, που είναι καταστροφικός για την αγροτική οικονομία, τους αγρότες και τη χώρα.

Συνειδητά και αυθαίρετα αυτές οι δυνάμεις ταυτίζουν την αντίθεση του ΚΚΕ στην ΚΑΠ και στη συμφωνία της ΓΚΑΤΤ, που κατοχυρώνουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των πολυεθνικών, σε βάρος των αγροτών και των εργαζομένων με τον εθνικό απομονωτισμό, με στόχο να εκφοβίσουν τους αγρότες και να τους απομακρύνουν από την πολιτική του ΚΚΕ. Να τους αποπροσανατολίσουν και να τους αποκρύψουν ότι σε απομονωτισμό οδηγεί η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων και συρρικνώνει τον αγροτικό τομέα, αυξάνοντας την ανεργία στην ύπαιθρο και κάνοντας τη χώρα μας εξαρτημένη σε τρόφιμα από χώρες της ΕΕ. Αυτό αποδείχνεται περίτρανα από το αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο που από πλεονασματικό έγινε ελλειμματικό, μετά την ένταξη της χώρας στην ΕΕ.

Κάνουν την επιθυμία τους πραγματικότητα όσες πολιτικές δυνάμεις ισχυρίζονται ότι η πολιτική του ΚΚΕ το οδηγεί στην απομόνωση από τον ελληνικό λαό και του συστήνουν να αλλάξει πολιτική, για να γίνει αποδεκτό από την ελληνική κοινωνία.

Γι' αυτές τις δυνάμεις, ελληνική "κοινωνία" είναι οι έμποροι, οι μεσάζοντες, οι καναλάρχες, τα μονοπώλια, οι πολυεθνικές και τα αφεντικά τους, της ΕΕ και των ΗΠΑ και από αυτή την "κοινωνία" το ΚΚΕ, πράγματι θέλει να είναι και είναι απομονωμένο.

Γιατί, για το ΚΚΕ ελληνική κοινωνία είναι οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες και οι επαγγελματοβιοτέχνες και από αυτή την κοινωνία, όχι μόνο δεν είναι απομονωμένο, αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να διατηρήσει και να ενισχύσει τους στενούς και αγωνιστικούς δεσμούς που απόκτησε στα ογδόντα χρόνια δράσης του.

Ματαιοπονούν, λοιπόν, όσοι πιστεύουν ότι με λαθροχειρίες, τεχνάσματα και γενικές παραπλανητικές αναφορές στην κοινωνία μπορούν να ορθώσουν τείχη ανάμεσα στους μικρομεσαίους αγρότες και στο ΚΚΕ ή να του επιβάλουν αλλαγή της πολιτικής του.

Με τη δουλιά τους τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, με την καθημερινή τους επικοινωνία με τα λαϊκά στρώματα και με την πρωτοπόρα αγωνιστική τους δράση θα τους διαψεύσουν για άλλη μια φορά.

Σήμερα, τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ καλούνται να αποκαλύψουν τις αυταπάτες και τα ψεύτικα διλήμματα που καλλιεργούν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις στο λαό.

Να πείσουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα ότι η πολιτική του ΚΚΕ είναι μονόδρομος για την επιβίωσή τους και για την κοινωνική πρόοδο.

Να οργανώσουν αυτά τα στρώματα σε ένα δημοκρατικό, αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο, που ο ρόλος του δε θα περιορίζεται στη διεκδίκηση κάποιων αιτημάτων ή στην απόκρουση κάποιων αρνητικών συνεπειών, αλλά θα αλλάζει ριζικά το πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Δύσκολος πραγματικά στόχος, μα και απαραίτητος για την πρόοδο αυτού του τόπου, για την επιβίωση της μικρομεσαίας αγροτιάς. Και στα δύσκολα, ιστορικά τουλάχιστον, οι κομμουνιστές έχουν αποδείξει ότι τα καταφέρνουν.

Ο καλύτερος γιορτασμός σήμερα των ογδοντάχρονων του ΚΚΕ, είναι η καθημερινή δράση των μελών και στελεχών του για τη δημιουργία του δημοκρατικού, αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, που θα ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό της χώρας και θα ανοίξει το δρόμο για ριζικές προοδευτικές, κοινωνικές αλλαγές".

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή στο κινηματοθέατρο Καρδίτσας η εκδήλωση της Επιτροπής Θεσσαλίας του ΚΚΕ με θέμα "80χρονα της εργατοαγροτικής συμμαχίας για την κοινωνική πρόοδο και το σοσιαλισμό".

Την εκδήλωση άνοιξε ο Απ. Πιτσαβός,γραμματέας της ΝΕ Καρδίτσας του ΚΚΕ, ενώ στο ρόλο και τη συμβολή των κομμουνιστών της περιοχής στους αγροτικούς αγώνες και ειδικότερα στις μεγάλες κινητοποιήσεις των τριών τελευταίων χρόνων, αναφέρθηκε, στη συνέχεια, ο Γ. Νταφούλης,μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Το θέμα της εκδήλωσης ανέπτυξε στην ομιλία του ο Σπ. Στριφτάρης,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Ακόμα διαβάστηκαν αποσπάσματα από βιβλία του συγγραφέα Ηλία Λεφούση και τον Τύπο της εποχής σχετικά με τα ηρωικά και συνάμα τραγικά γεγονότα του Κιλελέρ κι ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα με το συγκρότημα "Μπαγλαμαδάκια".

Στο χώρο της εκδήλωσης λειτούργησαν εκθέσεις φωτογραφιών από τις αγροτικές κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων, καθώς και ντοκουμέντων του ΚΚΕ για το αγροτικό ζήτημα, όπως και έκθεση των πρώτων σελίδων του "Ριζοσπάστη", όπου προβάλλονται οι αγώνες της αγροτιάς.

Παραβρέθηκαν: ο Γ. Χώτος,μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της Επιτροπής Θεσσαλίας του Κόμματος, οι Β. Μπούτας και Αχ. Κανταρτζής, βουλευτές του ΚΚΕ, ο υποψήφιος δήμαρχος Καρδίτσας Χρ. Τέγος,ο δήμαρχος Παλαμά Κ. Εξαρχος,οι Νομαρχιακοί Σύμβουλοι Κ. Μουρατιάν καιΒ. Τσαντήλας,ο Γ. Παττάκης, υποψήφιος Νομάρχης Λάρισας, ο Σπ. Τσιοτινός, υποψήφιος δήμαρχος Φαρκαδώνας, αντιπροσωπείες των ΝΕ του ΚΚΕ στους τέσσερις θεσσαλικούς νομούς και εκπρόσωποι μαζικών φορέων της περιοχής.