"Την περίοδο αυτής της δεκαετίας του 1940, οι αγρότες μαζί με τους εργάτες και με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, μέσα από το ένοπλο απελευθερωτικό μέτωπο, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην επιβίωση του ελληνικού λαού με την πετυχημένη μάχη της σοδειάς στην ύπαιθρο και την οργάνωση λαϊκών συσσιτίων στις πόλεις. Συνέβαλαν καθοριστικά στην απελευθέρωση της χώρας από τους φασίστες κατακτητές και πάλεψαν για τη λαϊκή δημοκρατία και το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της χώρας.

Η κοινή αυτή πάλη αγροτών και εργατών είχε σαν αποτέλεσμα αμέσως μετά την απελευθέρωση η ΠΕΕΑ, με την 60ή πράξη, να ψηφίσει το νομικό πλαίσιο σύστασης και λειτουργίας των συνεταιρισμών, με στόχο - όπως αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση - "οι συνεταιρισμοί να αποτελέσουν τους κύριους παράγοντες για την ανασυγκρότηση της λαϊκής οικονομίας και τη δημιουργία της καινούριας ζωής του τόπου".

Στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου μαζικά οι αγρότες μαζί με τους εργάτες, μέσα από το ΔΣΕ, με ηρωισμό και αυταπάρνηση και με την καθοδήγηση του ΚΚΕ έδωσαν τη μάχη ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη χώρα μας και πάλεψαν για τη δημοκρατία και το σοσιαλισμό.

Στην πρώτη μεταπολεμική δεκαετία, το ΚΚΕ, παρά τις πρωτοφανείς διώξεις, εκτελέσεις στελεχών και μελών του και απαγόρευσης της νόμιμης δράσης τους, δεν έπαψε να συμβάλλει στην οργάνωση και καθοδήγηση της πάλης των αγροτών. Ξεσκέπασε τη θεωρία της Ψωροκώσταινας που καλλιεργούσε η αστική τάξη και τα κόμματά της και είχε σαν αποτέλεσμα το ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου και την ερήμωση της υπαίθρου, με τη μετανάστευση των μικρομεσαίων αγροτών στα σκλαβοπάζαρα της Δυτικής Ευρώπης, που από τα αστικά κόμματα χαρακτηρίστηκε σαν ευλογία Θεού.

Απέδειξε τις δυνατότητες ανάπτυξης και της αγροτικής οικονομίας σε όφελος του ελληνικού λαού και πάλεψε για ικανοποιητικές τιμές ασφαλείας στα αγροτικά προϊόντα, για έργα υποδομής, για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, για αγροτικές συντάξεις, μα και για δημοκρατία, μια και ο χωροφύλακας την περίοδο αυτή ήταν συνώνυμο της πολιτικής και φυσικής τρομοκρατίας στο χωριό.

Στη δεκαετία του 1960 το ΚΚΕ, με την απόφαση του ΠΓ το Μάρτη 1962, χαρακτήρισε τη συμφωνία σύνδεσης με την ΕΟΚ, που προωθούσε η αστική τάξη και τα κόμματα της, σαν "αντίθετη προς το εθνικό συμφέρον και ένα ολέθριο βήμα προς τη μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική υποταγή της χώρας στους ξένους ιμπεριαλιστές", ταυτόχρονα στήριξε με όλες του τις δυνάμεις τον αγώνα των αγροτών για ικανοποιητικές τιμές ασφαλείας στα αγροτικά προϊόντα.

Με κυρίαρχο αίτημα τις τιμές ασφαλείας των σιτηρών έγιναν σημαντικά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, που κορυφώθηκαν στις 10 Ιούλη 1966 στη Θεσσαλονίκη και είχαν τη συμπαράσταση των οικοδόμων, των φοιτητών, αλλά και ολόκληρου του λαού της Θεσσαλονίκης.

Και στο συλλαλητήριο αυτό η κυβέρνηση χρησιμοποίησε όλα τα μέσα καταστολής, ακόμα και όπλα, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν βαριά από σφαίρες πολλοί αγρότες, ενώ οι δικαστικές διώξεις των αγροτών συνεχίστηκαν μέχρι το 1969, όπου πολλοί πρωτοπόροι αγρότες, μεταξύ των οποίων στελέχη του ΚΚΕ, καταδικάστηκαν σε πολυετή φυλάκιση και στέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων.

Τις αιτίες του συλλαλητηρίου αυτού η κυβέρνηση τις απέδωσε "σε ξένα προς τους αγρότες στοιχεία", στην Αριστερά, στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη και στο ΚΚΕ και την επόμενη του συλλαλητηρίου εξήγγειλε ότι επίκειται κατάθεση νομοσχεδίου για τη διάλυση της Δ. Ν. Λαμπράκη.

Ο αντιδραστικός Τύπος της εποχής έγραφε: "Τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης προκάλεσαν ζωηράν αίσθησιν εις το Πεντάγωνο... Αι ανησυχίαι αυταί απορρέουν από συσσωρευτικά στοιχεία εξ ων θεμελιούνται δυναμική απόπειρα εναντίον του δημοκρατικού πολιτεύματος, εις το οποίον αι ένοπλαι δυνάμεις έδωσα όρκον πίστεως... Υπό ορισμένων κύκλων γίνεται παραλληλισμός του αιματοκυλίσματος της Θεσσαλονίκης προς την επιχειρηθείσαν υπό του ΚΚΕ κατάλυσιν των αρχών εις τη Μακεδονικήν πρωτεύουσαν εις τας παραμονάς της 4ης Αυγούστου".

Οι αγώνες αυτοί, αλλά και οι προσπάθειες του ΚΚΕ να αποκαλύψει το χαρακτήρα και τους στόχους της χούντας των συνταγματαρχών, είχαν σαν αποτέλεσμα να μην παραπλανηθούν οι αγρότες από το χάρισμα των αγροτικών χρεών.

Ετσι δεν είναι λίγοι οι αγρότες κομμουνιστές και αγωνιστές που στέλνονται εξορία στα ξερονήσια, ενώ σημαντικά είναι τα αγροτικά συλλαλητήρια στα Καλύβια Τρικάλων, στα Μέγαρα, στα Σπάτα και αλλού, με στόχο να αποτρέψουν την αρπαγή της γης τους και να εξασφαλίσουν καλύτερες τιμές στα αγροτικά τους προϊόντα".

"Στη μεταπολίτευση όπου το ΚΚΕ επέβαλε τη νόμιμη δράση του, έδωσε σημασία στο αγροτικό πρόβλημα και ειδικότερα στα προβλήματα που θα δημιουργούσε στη μικρομεσαία αγροτιά η ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ.

Στην ειδική Ολομέλεια της ΚΕ το Μάρτη του 1979, αποκάλυψε τους πραγματικούς στόχους της ΕΟΚ για βίαιο ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, ξεσκέπασε την επιχείρηση αποπροσανατολισμού των αγροτών με την αγορά των 260 εκατομμυρίων πλούσιων Ευρωπαίων που θα απορροφούσαν τάχα σε καλές τιμές τα αγροτικά μας προϊόντα. Απομυθοποίησε τον πακτωλό των χρημάτων με τα οποία θα ενισχυόταν η ελληνική γεωργία από τα κοινοτικά ταμεία. Κάλεσε τα μέλη και τα στελέχη του, αλλά και όλους τους αγρότες να εντείνουν την πάλη τους ενάντια στην ΕΟΚ και να δημιουργήσουν αντιμονοπωλιακό - δημοκρατικό μέτωπο.

Είναι γνωστά τα συλλαλητήρια που έγιναν την περίοδο εκείνη με αιτήματα όχι στην ΕΟΚ των μονοπωλίων, τιμές Αθηνών και όχι Βρυξελλών κ. ά. Αιτήματα που συγκίνησαν και συσπείρωσαν πλατιές μάζες αγροτών.

Τον αντιμονοπωλιακό αγώνα ενάντια στην ΕΟΚ, το ΚΚΕ συνέχισε στην περίοδο παραμονής και ενσωμάτωσης της χώρας μας στην ΕΟΚ και αποκάλυψε στους αγρότες τις αλλαγές που γίνονταν στην ΕΟΚ, με στόχο την ολοκλήρωσή της και τις καταστροφικές συνέπειες που δημιουργούσαν αυτές οι αλλαγές στην αγροτική οικονομία και στη μικρομεσαία αγροτιά.

Ετσι το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που αντιστάθηκε στην πρώτη και δεύτερη αναθεώρηση της ΚΑΠ το 1987 και 1992 αντίστοιχα, που επέβαλαν δραστικούς περιορισμούς στην παραγωγή με τις ποσοστώσεις και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας και μείωναν δραστικά τις τιμές. Ηταν το μόνο κόμμα που κατάγγειλε τη συμφωνία της ΓΚΑΤΤ, η οποία στα πλαίσια της "νέας τάξης πραγμάτων" μείωνε δραστικά την προστασία της εγχώριας παραγωγής, τόσο στη διεθνή, όσο και στην εγχώρια αγορά, με αποτέλεσμα να κατακλυσθεί η χώρα μας από εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα και τα δικά μας να μένουν απούλητα και να χρεοκοπούν αγρότες και συνεταιρισμούς.

Η αντίθεση αυτή του ΚΚΕ δεν έμεινε μόνο στις διακηρύξεις, αλλά τα στελέχη του και τα μέλη του μέσα από τις ΚΟΒ και τις μαζικές αγροτικές οργανώσεις έκαναν σημαντικές προσπάθειες να οργανώσουν και να συντονίσουν την πάλη των αγροτών ενάντια στις συνέπειες αυτές, με στόχο η αντίθεση αυτή να εκφραστεί σε ένα αντιμονοπωλιακό - δημοκρατικό μέτωπο.

Στα πλαίσια των προσπαθειών αυτών οι κομμουνιστές αγρότες μαζί με άλλους αγωνιστές αγρότες πρωτοστάτησαν στη δημιουργία των ΣΕΑ, που οργάνωσαν και καθοδήγησαν τις πρωτοφανείς σε μαζικότητα, διάρκεια και αγωνιστικότητα αγροτικές κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων, με στόχο να αποτρέψουν το ξεκλήρισμά τους, για να παραμείνουν στα χωράφια τους και τα χωριά τους.

Τις κινητοποιήσεις αυτές η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με την ανοχή και τη βοήθεια των άλλων πολιτικών δυνάμεων που δίνουν όρκους πίστης στην ΕΕ, αλλά και της συμβιβασμένης και γραφειοκρατικής αγροτικής συνδικαλιστικής και συνεταιριστικής ηγεσίας, προσπάθησε να τις καταστείλει χρησιμοποιώντας τη συκοφαντία, την υπονόμευση, τη νεκρανάσταση νόμων και διαταγμάτων της χούντας και τα αγροτοδικεία, στα οποία δικάζονται και καταδικάζονται χιλιάδες αγρότες".

"Σήμερα το ΚΚΕ, σε αντίθεση με το κοινοτικό μοντέλο ανάπτυξης που περιθωριοποιεί και συρρικνώνει τη γεωργία και τη μικρομεσαία αγροτιά. Σε αντίθεση με τη συμφωνία της ΓΚΑΤΤ, που στο όνομα της "παγκοσμιοποίησης" και της "διεθνοποίησης" ενισχύει τη δράση, τα κέρδη και τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των πολυεθνικών σε βάρος των λαών και κατοχυρώνει την ανισότητα των χωρών στο διεθνές εμπόριο. Σε αντίθεση με τις πολιτικές που εφάρμοσαν και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, οι οποίες προωθούν αποδιάρθρωση της γεωργίας και το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών. Σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα του ευρωπαϊκού προσανατολισμού που θεωρούν μονόδρομο την ΚΑΠ, την ΓΚΑΤΤ και την "Ατζέντα 2000" και εστιάζουν τις διαφορές τους στο ποιος θα διαχειριστεί αυτές τις πολιτικές, πιστεύει σε μια πολύπλευρη ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας, στην οποία η ανάπτυξη της γεωργίας θα έχει ιδιαίτερη σημασία.

Οι λόγοι που επιβάλλουν την ανάπτυξη της γεωργίας για το ΚΚΕ είναι:

• Η εξασφάλιση της διατροφικής επάρκειας και ανεξαρτησίας της χώρας σε μια περίοδο που τα διατροφικά προϊόντα χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο ως μέσα πολλαπλών εκβιασμών.
• Η απασχόληση στην ύπαιθρο σε μια περίοδο που καλπάζει η ανεργία και οξύνονται τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα στα μεγάλα αστικά κέντρα.
• Η εξασφάλιση πρώτης ύλης στη μεταποιητική βιομηχανία.
• Η προστασία του περιβάλλοντος.
• Και η εξοικονόμηση συναλλάγματος από τις εξαγωγές βασικών αγροτικών προϊόντων, αλλά και από τον περιορισμό των εισαγωγών διατροφικών προϊόντων. Το ΚΚΕ σε αντίθεση με τις άλλες δυνάμεις που στην πράξη με την πολιτική τους προωθούν και αναδείχνουν σαν βασικές οικονομικές μονάδες της γεωργίας τις μεγάλες αγροτικές εκμεταλλεύσεις, καπιταλιστικού χαρακτήρα, τις ΟΠ (Ομάδες Παραγωγών) και τις ΑΕ (Ανώνυμες Εταιρίες), στις οποίες θέλουν να μετατρέψουν τους συνεταιρισμούς, πιστεύει ότι βασικοί φορείς ανάπτυξης της γεωργίας πρέπει να είναι οι οικογενειακές αγροτικές εκμεταλλεύσεις και οι συνεταιρισμοί.

Με τη θέση του αυτή το ΚΚΕ αντιπαλεύει το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών, που προωθούν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις και η ΕΕ, με στόχο να φτιάξουν τις μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις, δηλαδή τους σύγχρονους τσιφλικάδες. Αντιστέκεται στη διάλυση των συνεταιρισμών σαν οργανώσεων αλληλεγγύης ανάμεσα στους μικρομεσαίους αγρότες και μηχανισμών περιορισμού της εκμετάλλευσής τους από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Και εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις αφομοίωσης και αξιοποίησης των επιστημονικών και τεχνικών κατακτήσεων με στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της γεωργίας.

Πρέπει όμως να επισημανθεί ότι οι συνεταιρισμοί που προτείνει το ΚΚΕ δεν έχουν καμιά σχέση με τους υδροκέφαλους, γραφειοκρατικούς, περιθωριοποιημένους και χρεοκοπημένους συνεταιρισμούς που υπάρχουν στη χώρα μας και λειτουργούν χωρίς διαφάνεια και δημοκρατία, τις περισσότερες φορές σαν μεσάζοντες ανάμεσα στους αγρότες και τους εμποροβιομήχανους και σαν μηχανισμοί επιβολής στους αγρότες της αγροτικής πολιτικής της ΕΕ και της κυβέρνησης.

Για το ΚΚΕ βασικό κύτταρο του συνεταιριστικού κινήματος θα πρέπει να είναι ο πρωτοβάθμιος παραγωγικός συνεταιρισμός. Ενώ ολόκληρο το συνεταιριστικό κίνημα θα πρέπει να δραστηριοποιείται σε όλους τους τομείς της αγροτικής οικονομίας από την παραγωγή μέχρι και την κατανάλωση και να λειτουργεί με διαφάνεια, δημοκρατία και αποκλειστικό στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς".