ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ). -

Το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας (ΕΚΟΦΙΝ) συνεδρίασε χτες στις Βρυξέλλες, αλλά, όπως και το προηγούμενο, του Φλεβάρη, "με κατεβασμένα τα ρολά", αφού όλες οι ενέργειες, που αφορούν τις τελικές διαδικασίες για την ΟΝΕ του Μάαστριχτ, έχουν δρομολογηθεί.Και, βέβαια, ο Γ. Παπαντωνίου όχι μόνο δεν έθεσε κανένα θέμα ελληνικής "ιδιαιτερότητας", αλλά και διέψευσε κατηγορηματικά τη σχετική φημολογία μερίδας του Αθηναϊκού Τύπου.Ο Γ. Παπαντωνίου αναγνώρισε ότι "τίθεται ένα θέμα εξασφάλισης για ίση μεταχείριση" της Ελλάδας με εκείνη την κρατών - μελών που θα προκριθούν "εξ αρχής" στην ΟΝΕ του Μάαστριχτ. Αλλά, βέβαια, καμιά συνθήκη και κανένα κοινοτικό όργανο δεν προβλέπει τέτοιου είδους διαδικασίες. Και στις Βρυξέλλες γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η Ελλάδα, το μόνο κράτος - μέλος που θέλει αλλά δεν μπορεί να ενταχθεί στην ΟΝΕ, θα προσπαθήσει να εκμαιεύσει μια οποιαδήποτε πολιτική δήλωση μέχρι 1/3 Μάη, που θα δικαιολογεί, κάπως, την εξορία από η "ζώνη EURO" και θα προσφέρει μια κάποια προφορική εγγύηση για τις "προσπάθειες" που καταβάλλει η κυβέρνηση κλπ. ώστε να απορροφηθεί, όσο είναι δυνατόν, το "σοκ" της αποπομπής.Ο Γ. Παπαντωνίου, ακριβώς γιατί πρόκειται για πολιτική "εξασφάλιση", άφησε να εννοηθεί ότι "παρ' όλο που το Μάαστριχτ καλύπτει" την ίση μεταχείριση των "κρατών με παρέκκλιση", το θέμα θα τεθεί από ελληνικής πλευράς πιθανά στο "άτυπο", (άρα "κεκλεισμένων των θυρών") ΕΚΟΦΙΝ του Γιορκ (20/22 Μάρτη), αλλά, οπωσδήποτε, αν κάτι σχετικό αποφασιστεί αυτό θα συμβεί την 1/3 Μάη στη σύνοδο των 15 αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων. Το πρόβλημα για την κυβέρνηση έγκειται στο γεγονός ότι σύμφωνα με τις ομόφωνες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Αμστερνταμ (Ιούνης 1997), η Ελλάδα θα 'χει "ίση μεταχείριση" μόνο αν ενταχθεί στο νέο "Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών" (ΜΣΙ 2) που θα στηθεί αποκλειστικά για τους "εκτός" της ΟΝΕ μετά την 1.1.1999. Αλλά η κυβέρνηση, όπως επανέλαβε και χτες ο Γ. Παπαντωνίου αρνείται πεισματικά να ενταχθεί στο ΜΣΙ 2, παρ' όλο που έχει συνυπογράφει τις αποφάσεις του Αμστερνταμ, και παρ' όλο που δεσμεύεται από σωρεία άρθρων του Μάαστριχτ και επανειλημμένων αποφάσεων Ευρωπαϊκών Συμβουλίων. Με δεδομένο ότι δεν μπορεί να γίνει "διαπραγμάτευση" σε επίπεδο διαδικασιών της ΟΝΕ, είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει "συμμάχους" εντός της Κοινότητας, ώστε να εκμαιεύσει την επιθυμητή πολιτική "εξασφάλιση". Αλλά όμως εξαναγκάστηκε να ομολογήσει χτες ο Γ. Παπαντωνίου, η Ελλάδα είναι και πάλι απομονωμένη, αφού "η Βρετανία δεν ενδιαφέρεται,καθότι προσβλέπει σε ένταξη στην ΟΝΕ μετά το 2002". Ετσι δεν απομένει παρά η (... ) κωλυσιεργία, και αυτή φαίνεται να είναι η "στρατηγική" που επέλεξε η κυβέρνηση. Δηλαδή "δώστε" μια κάποια "μνεία", ότι ναι, μεν, αποπέμπεται η χώρα, αλλά κάνει "προσπάθειες" και "μπορεί, στο μέλλον" - γιατί γραπτή συμφωνία δέσμευσης ότι η Ελλάδα θα επανενταχθεί π.χ. το 2001 αποκλείεται - έτσι ώστε η κυβέρνηση "να πουλήσει" την ψήφο της στην "τελική κρίση" την 1/3 Μάη, εκμεταλλευόμενη τις λοβιτούρες κάποιων "μεγάλων" π.χ. Ιταλίας στην πλήρωση των "κριτηρίων". Δυστυχώς, όμως, για την κυβέρνηση ακόμη και αυτό το τέχνασμα πέφτει στο κενό, καθώς οι αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής της 1ης Μάη θα ληφθούν με ειδική πλειοψηφία και όχι με ομοφωνία.