"Ο εξαγριωμένος Σίλβις δούλευε δώδεκα εξαντλητικές ώρες κάθε μέρα και ταυτόχρονα διάβαζε στις εφημερίδες για γυναίκες που λιποθυμούσαν πάνω στους αργαλειούς, για παιδιά που αποκοιμιόνταν εξαντλημένα δίπλα στις μηχανές... ".

"Οι εργάτες άρχιζαν δουλιά πριν ξημερώσει και τελείωναν όταν νύχτωνε για τα καλά. Η εξάντληση ήταν τέτοια που δεν μπορούσαν μετά να κάνουν τίποτα, παρά να πέσουν εξουθενωμένοι στο κρεβάτι, για να ξανασηκωθούν πολύ σύντομα. Γι' αυτό έλεγαν ότι η κατάκτηση του οχτάωρου θα τους μεταμόρφωνε από ζώα σε ανθρώπους... ".

Χαρακτηριστικές περιγραφές για την προ του Σικάγου εποχή από το βιβλίο "Η Αγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ" των Ρίτσαρντ ο. Μπόγιερ και Χέρμπερτ Μ. Μόρε.

"Ο κάθε εργαζόμενος της εταιρίας θα διαθέτει ανά 24ωρο περίοδο συνεχούς ανάπαυσης τουλάχιστον 11 ωρών και αν συντρέχουν ειδικοί λόγοι, 9 ωρών"!

Ενα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το νομοσχέδιο της κυβέρνησης Σημίτη εν έτει 1998 (!) για το ωράριο των εργαζομένων στην "Ολυμπιακή Αεροπορία", το οποίο - σύμφωνα με τις δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων - αποτελεί τον "πιλότο" για ανάλογες ανατροπές σε όλες τις ΔΕΚΟ,αλλά και για τον ιδιωτικό τομέα με τη μορφή της "συνολικής διευθέτησης του χρόνου εργασίας".Σύμφωνα, εξάλλου, με δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, η"μάχη της Ολυμπιακής" έχει τα χαρακτηριστικά που είχε για την κυβέρνηση της Θάτσερ η σύγκρουση με τους ανθρακωρύχους, η ήττα των οποίων σήμανε την αρχή του τέλους των κατακτήσεων για τους εργαζόμενους της Μ. Βρετανίας, αλλά και την καθιέρωση ενός "νέου" πανευρωπαϊκού μοντέλου εργασιακών σχέσεων που χαρακτηρίστηκε "Θατσερισμός" και βρήκε τη συνολική αποτύπωσή του στη"Λευκή Βίβλο για την ανεργία, ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα" της ΕΕ.

Ενα μοντέλο, που - στο κατώφλι του 21ου αιώνα - επιχειρεί να σβήσει τον εργασιακό χάρτη του 20ού αιώνα, όπως αυτός διαμορφώθηκε μέσα από θυελλώδεις κοινωνικές συγκρούσεις και επαναστάσεις και να γυρίσει το ρολόι της ιστορίας στην, προ της εξέγερσης του Σικάγου, εποχή. Οπως ακριβώς υπαγόρευσε πριν λίγες μέρες - ζητώντας να φύγουν από τη μέση οι "δυσκαμψίες στην ελληνική αγορά εργασίας, για να γίνουν επενδύσεις... " - ο Αμερικανός πρεσβευτής στη χώρα μας Νίκολας Μπερνς.Αυτός ο άξιος απόγονος της επίσημης Αμερικής του 1886, που διέταξε να στηθούν κρεμάλες απέναντι στο "κομμουνιστικό, ανατριχιαστικό και αχαλίνωτο" κίνημα και την "τρέλα του οχτάωρου".

Σήμερα, 112 χρόνια μετά την εξέγερση του Σικάγου για το οχτάωρο, οι απανταχού καπιταλιστές θέλουν να το καταργήσουν - καταφέρνοντας μ' αυτό ένα συνολικό χτύπημα σ' ολόκληρο το εργασιακό οικοδόμημα - για να μπορέσουν, λένε, να γίνουν "πιο ανταγωνιστικοί" μεταξύ τους! Δε χρειάζεται, βεβαίως, σήμερα να στήνουν κρεμάλες, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε βάζουν μπροστά μεθόδους που προσδίδουν στην πολιτική των κυβερνήσεων που υπηρετούν τα συμφέροντά τους, χαρακτηριστικά σύγχρονων δικτατοριών.

Αυτά που συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην "Ολυμπιακή", η προσφυγή σε νόμους της χούντας, οι ωμοί εκβιασμοί "συμφωνείτε ή απολύεστε" και μάλιστα με "δείγμα αποζημίωσης", η προκλητική παράκαμψη του Συντάγματος, η πραξικοπηματική κατάργηση νόμων, συλλογικών και διεθνών συμβάσεων, είναι εντελώς αποκαλυπτικά για τα... εκσυγχρονιστικά "όπλα" της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Κοντά στα "εκσυγχρονιστικά" όπλα και η "εκσυγχρονιστική" γλώσσα. Ετσι, η κατάργηση του οχτάωρου, βαφτίζεται "συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας".

Η "συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας", ήταν ένα από τα κομβικά σημεία στην αντζέντα του "κοινωνικού διαλόγου" που ξεκίνησε πριν ένα χρόνο. Το διάστημα που κύλησε από τότε ήρθε να επιβεβαιώσει πλήρως τα όσα από την πρώτη στιγμή επισήμαναν οι ταξικές δυνάμεις και γι' αυτό το μέτρο. Οτι δηλαδή πρόκειται για βόμβα στα θεμέλια του οχτάωρου και συνολικά των εργασιακών σχέσεων.

Σήμερα, ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας ανακοινώνει με τον πιο επίσημο τρόπο ότι "διευθέτηση" θα πει 9ωρο, 10ωρο ή και παραπάνω ημερήσια εργασία και η διαφορά - λέει - θα "ισοφαρίζεται" με μειωμένο ωράριο σε περιόδους που η επιχείρηση θα έχει λιγότερη δουλιά και αφού - εκτός των άλλων - θα έχει γλιτώσει το επιπλέον κόστος από την πληρωμή της υπερεργασίας και των υπερωριών!

"Μα για μια ώρα επιπλέον μιλάμε" (!), δήλωσε με αποκαλυπτική ωμότητα μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό την περασμένη Δευτέρα, ο υφυπουργός Εργασίας, και πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χ. Πρωτόπαππας,για να εμφανίσει ούτε λίγο - ούτε πολύ, σαν κάτι το ασήμαντο την κατάργηση μιας κατάκτησης που αποτέλεσετην πρώτη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας, που ψηφίστηκε από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας το 1919 και κυρώθηκε στη χώρα μας ένα χρόνο αργότερα, το 1920!

Το τι θα σημάνει αυτό για τις συνθήκες και την ασφάλεια της εργασίας, για το εισόδημα, για την ίδια την προσωπική και κοινωνική ζωή του εργαζόμενου, είναι κάτι παραπάνω από φανερό. Οπως φανερό είναι ότι το "σπάσιμο" του οχτάωρου, δεν πρόκειται να σταματήσει ούτε στο 9ωρο, ούτε στο 10ωρο.Οτι οδηγεί στην πλήρη αποδιάρθρωση του χρόνου εργασίας. Το υπογράφει, εξάλλου, αυτό η ίδια η κυβέρνηση με τα συγκεκριμένα σημεία που περιέχονται στο φασιστικής έμπνευσης νομοσχέδιο για την "Ολυμπιακή". Εκείνο που ίσως δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτό όσο πρέπει είναι ότι το "σπάσιμο" του οχτάωρου, θα τινάξει στον αέρα το σύνολο των εργασιακών σχέσεων, θα τροφοδοτήσει στο έπακρο τη μερική απασχόληση και το ωρομίσθιο, με βαρύτατες συνέπειες στην ίδια τη συνοχή της εργατικής τάξης και την υπόσταση του συνδικαλιστικού κινήματος. Η πείρα που συνάγεται από χώρους, όπου ήδη έχει αποδιαρθρωθεί σε μεγάλο βαθμό το συμβατικό ωράριο εργασίας και η πλήρης απασχόληση (εμπόριο, πολυκαταστήματα, τουρισμός, αλλά και αρκετούς πλέον βιομηχανικούς χώρους), είναι χαρακτηριστική για το τι μέλλει γενέσθαι σε συνολικότερη κλίμακα.

Αυτός ακριβώς, εξάλλου, είναι και το ζητούμενο για την κυβέρνηση και τους βιομήχανους, οι οποίοι δεν αρκούνται πλέον στη "διευθέτηση" που είχε κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ το καλοκαίρι του 1990 με τον γνωστό πολυνόμο 1892 (άρθρο 41). Θέλουν να βγάλουν από τη μέση τον οποιονδήποτε περιορισμό. Με βάση το νόμο της ΝΔ, επιτρέπεται στους εργοδότες να καθορίζουν - κατόπιν επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων ή συμφωνία με το συμβούλιο των εργαζομένων - αυξημένο αριθμό ωρών εργασίας έως 9 ώρες την ημέρα και 48 την εβδομάδα, με μειωμένο αριθμό ωρών εργασίας το επόμενο διάστημα. Το συνολικό διάστημα της "διευθέτησης" ορίζεται το εξάμηνο και μέσα σ' αυτό ο μέσος όρος των ωρών εργασίας ορίζεται σε 40 τη βδομάδα, η δεν αμοιβή δεν αυξομειώνεται, αλλά είναι αντίστοιχη εργασίας 8 ωρών την ημέρα και 40 την εβδομάδα.

Μαίρη ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Σε ένα σημαντικό και βασικό μέτωπο πάλης, μέσα σε αυτές τις συνθήκες έντασης της κυβερνητικής προσπάθειας για την ανατροπή κάθε έννοιας εργασιακού δικαιώματος, αναδεικνύεται η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας,της οποίας όσο καθυστερεί η υπογραφή, τόσο οξύνονται τα προβλήματα των εργαζομένων, μια και καθυστερούν ανάλογα και οι κλαδικές συμβάσεις εργασίας.

Της διακοπής των διαπραγματεύσεων με πρωτοβουλία της ΓΣΕΕ στα τέλη Φλεβάρη, όταν αποχώρησε από τις συζητήσεις με τις εργοδοτικές οργανώσεις λόγω των προκλητικών, βαθιά αντεργατικών τους προτάσεων και της απόρριψης ουσιαστικά κάθε εργατικού αιτήματος, ακολούθησε ένα διάστημα απραξίας λόγω της διεξαγωγής του 29ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ.

Η επιστροφή στις διαπραγματεύσεις, προχθές, έγινε κάτω από το "βάρος" των κυβερνητικών εντολών για αυξήσεις στα όρια του 2,5% της εισοδηματικής πολιτικής, μετά την υποτίμηση του εθνικού νομίσματος η οποία αξιοποιήθηκε για να απαιτηθεί κάτι που έτσι κι αλλιώς επιδίωκαν κυβέρνηση και βιομήχανοι: Η ουσιαστική εξαθλίωση των εργαζομένων μέσω της πραγματικής μείωσης του εισοδήματός τους και της απόρριψης όλων των θεσμικών και δίκαιων αιτημάτων τους.

Η επικείμενη πανελλαδική, πανεργατική απεργία στις 9 του Απρίλη, έχει στο επίκεντρό της την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ, όμως αναγκαστικά παίρνει διαστάσεις και χαρακτήρα συνολικής αντίθεσης στην κυβερνητική πολιτική, αφού από τη στιγμή που προκηρύχτηκε μέχρι τώρα, η κυβέρνηση παρενέβη εμπρηστικά στην "Ολυμπιακή Αεροπορία" και στο θέμα του 8ωρου.

Πολλούς μήνες πριν, η ΕΣΑΚ διαβλέποντας τον κίνδυνο να καθυστερήσει η ΕΓΣΕΕ και επιδιώκοντας ταυτόχρονα να θέσει μπροστά στις ευθύνες τους τις άλλες παρατάξεις, μα και να "ζυμώσει" στους εργαζόμενους την άποψή της, κατέθεσε ολοκληρωμένη πρόταση για τα θεσμικά και οικονομικά αιτήματα της σύμβασης, με την οποία αμείβονται σήμερα περισσότεροι από 20% των εργαζομένων.

Σε αντιδιαστολή με την πρότασή της, η πλειοψηφία της προηγούμενης διοίκησης της ΓΣΕΕ, που δεν άλλαξε σημαντικά μετά το Συνέδριο, αποφάσισε να διεκδικήσει τη "διασφάλιση και βελτίωση του εισοδήματος των εργαζομένων"... Το πρόβλημα με αυτές τις διατυπώσεις είναι ότι ο καθ' ένας αντιλαμβάνεται με το δικό του τρόπο τι σημαίνει ο κάθε όρος, ενώ διαφορετικές προσεγγίσεις υπάρχουν ακόμα και για τον πληθωρισμό, το ΑΕΠ και άλλα στοιχεία που συνδιαμορφώνουν το ποσοστό αύξησης των αποδοχών των εργαζομένων. Δίνεται έτσι η δυνατότητα για να παιχτούν μια σειρά παιχνίδια στην πλάτη των εργαζομένων.

Η ΕΣΑΚ πρότεινε μονοετή Σύμβαση με αυξήσεις που θα διαμορφώσουν το κατώτερο μεροκάματο ανειδίκευτου εργάτη σε 8.000 δρχ. μεικτά και 6.440 δρχ. καθαρά, ενώ το μισθό στις 200.000 δρχ. μεικτά και 161.000 δρχ. καθαρά. Επίσης, επανασύνδεση των συντάξεων με την ΕΓΣΣΕ και με το 20πλάσιο μεροκάματο για τις κατώτερες.

Η πρόταση της ΕΣΑΚ περιλάμβανε ακόμα την αντίθεσή της στα ΤΣΑ και στα θεσμικά την καθιέρωση του 35ωρου με νομοθετική και γενικευμένη εφαρμογή, με 7ωρη - 5νθήμερη εβδομαδιαία απασχόληση, "χωρίς αυταπάτες ότι το 35ωρο είναι πανάκεια για την ανεργία που είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό". Επέκταση του ν.2112 στους εργατοτεχνίτες. Κατάργηση υπερεργασίας, δραστική μείωση υπερωριών. Επίδομα ανεργίας ίσο με 80% του ΗΑΕ μέχρι να βρει εργασία ο άνεργος και θεώρηση βιβλιαρίων ασθενείας. Δημοκρατική φορολογική μεταρρύθμιση.

Οταν διακόπηκαν οι διαπραγματεύσεις οι εργοδότες πρότειναν ένα, μετά βίας, 3,5%.Αυτή τη στιγμή και μετά την κυβερνητική πρόκληση, ότι πρέπει να είναι οδηγός το 2,5% της εισοδηματικής πολιτικής στην υπογραφή της σύμβασης, λόγω της υποτίμησης του εθνικού νομίσματος - που αντιθέτως είναι ένας παραπάνω λόγος για να πάρουν μεγαλύτερη αύξηση οι εργαζόμενοι - μόνο οι της ΓΣΕΒΕΕ φαίνεται να παραμένουν σε αυτό το ελάχιστο ποσοστό, διαφοροποιούμενοι μάλιστα... θετικά από τους άλλους εργοδότες!

Κείμενα: Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Με λύσσα επιτίθεται η κυβέρνηση, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, στις εργασιακές κατακτήσεις, προκειμένου, με οδηγό την - πάντα αντεργατικά επίκαιρη - "Λευκή Βίβλο" και τα αποτελέσματα των Συνόδων Κορυφής Αμστερνταμ και Λουξεμβούργου.Στόχος της, να τις ανατρέψει, να καθιερώσει ένα εργασιακό περιβάλλον πολύ πιο "φιλικό" από το σημερινό, για το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, να βγάλει με περισσότερα "προσόντα" στο "σφυρί" τη δημόσια περιουσία. Στο στόχαστρο έχουν μπει και εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ενώ με παράλληλους χειρισμούς πλαγιοκοπώνται οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, σε μια γιγαντιαία επιχείρηση πισωγυρίσματος.

Το γενικευμένο χαρακτήρα αυτής της επίθεσης, το μακρόπνοο χαρακτήρα της πολιτικής του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τους στόχους και τις επιδιώξεις της, εντόπισε με σαφήνεια η ΕΣΑΚ στις συνεδριάσεις των οργάνων της ΓΣΕΕ, αλλά και των δευτεροβάθμιων και πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, προκειμένου να μπορέσει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ανάπτυξης ενός συντονισμένου αγωνιστικού μετώπου.

Απέναντι σε αυτή την επίθεση, τα συνδικάτα των εργαζομένων καλούνται να ορθώσουν άμεσα το αγωνιστικό τους ανάστημα με κατεύθυνση την παραπέρα ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων. Η 24ωρη πανελλαδική, πανεργατική απεργία που έχει προκηρυχτεί για τις 9 Απρίλη,είναι η κορύφωση - σε αυτή τη φάση - των αγωνιστικών κινητοποιήσεων που ξεκίνησαν νωρίτερα με αφορμή την αντεργατική παρέμβαση στην "Ολυμπιακή Αεροπορία".

Η αντίδραση σε αυτή τη σαρωτική παρέμβαση, με στάσεις εργασίας και αντίστοιχες συγκεντρώσεις στη Βουλή και το ΥΠΕΘΟ, οι οποίες διοργανώθηκαν από τη ΓΣΕΕ, τα Εργατικά Κέντρα Αθήνας και Πειραιά, βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη, με τους εργαζόμενους να αποδείχνουν σε κάθε περίπτωση ό,τι"τραβάνε" και τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες να επιχειρούν για μια ακόμα φορά να εκτονώσουν τις αντιδράσεις ή να τις περιορίσουν σε μεγέθη ανώδυνα για τις κυβερνητικές επιλογές. Η ΓΣΕΕ αποφάσισε τελικά, μέσα σ' αυτό το κλίμα, μια νέα τρίωρη στάση εργασίας και συλλαλητήριο για την Τρίτη(από την πλειοψηφία της απορρίφθηκε η πρόταση της ΕΣΑΚ για 24ωρη απεργία). Επίσης, η ΟΣΠΑ υποχρεώθηκε κάτω από την κατακραυγή των εργαζομένων και τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες των πρωτοβάθμιων σωματείων που προχωράνε σε αλλεπάλληλες απεργιακές κινητοποιήσεις, να κηρύξει 24ωρη απεργία την ίδια μέρα στην "Ολυμπιακή". Ολος αυτός ο αγώνας μπαίνει στο πιο κρίσιμο σημείο του, καθώς την ερχόμενη Πέμπτη η κυβερνητική πλειοψηφία πρόκειται να ψηφίσει το νομοθετικό τερατούργημα.

Στην κυβερνητική τακτική, που εκδηλώθηκε με τον γνωστό "γκαιμπελισμό" των... προνομίων, των... ρετιρέ κλπ. και που συνεχίζεται με πρακτικές σύγχρονης δικτατορίας, προστίθεται τις τελευταίες μέρες μ' ένα όλο και πιο απροκάλυπτο τρόπο, η αρνητική για την ανάπτυξη του κινήματος, τακτική του σκληρού πυρήνα του κυβερνητικού συνδικαλισμού, που τις κρίσιμες στιγμές έφτασε μέχρι και στην απεργοσπασία σε έναν κλάδο, αυτόν της ΕΘΕΛ κατά την τρίωρη στάση εργασίας την περασμένη Πέμπτη!

Η δημιουργία κλίματος σύγχυσης και πόλωσης, αλλά και η επιδίωξη επιβολής όρων ιδεολογικής φίμωσης μέσα σε συνδικαλιστικές οργανώσεις, είναι βασικά χαρακτηριστικά αυτής της τακτικής. Ουσιαστικά, αυτό που η ΠΑΣΚΕ έδωσε σαν μήνυμα στην τελευταία σύσκεψη Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων την περασμένη Πέμπτη στη ΓΣΕΕ, είναι ότι: Δεν μπορεί κάποια συνδικαλιστική οργάνωση να πάρει πρωτοβουλία κινητοποιήσεων, και αυτό στο όνομα "του συντονισμού της δράσης"! Επίσης, αν στο διεκδικητικό πλαίσιο δε συμφωνούν όλοι, καλύτερα να μη γίνουν καθόλου κινητοποιήσεις! Οι διαφορετικές προτάσεις και απόψεις δεν έχουν θέση, όταν γίνεται η ενημέρωση των εργαζομένων για κάποια κινητοποίηση! Και αυτά, την ώρα που στο παρασκήνιο πρωτοκλασάτα στελέχη της ΠΑΣΚΕ, σε συνεργασία με την κομματική και κυβερνητική ηγεσία, καταστρώνουν, σε ειδικές συσκέψεις - όπως αυτή της περασμένης Τετάρτης - την "απόσυρση" των δυνάμεών τους από κάθε μορφής κινητοποίηση. Ειδικά στους χώρους της κοινής ωφέλειας που ελέγχονται σε πολύ μεγάλο βαθμό από "πράσινες" ηγεσίες.

Οι θέσεις της ΕΣΑΚ έχουν σαν δεδομένο ότι η κυβερνητική επίθεση δε θα σταματήσει, αντίθετα, θα συνεχιστεί μέχρι να αλλάξει εντελώς ο "χάρτης" των εργασιακών δικαιωμάτων στην Ελλάδα, έως ότου γίνει πραγματικότητα ο "εργασιακός μεσαίωνας". Στα πλαίσια αυτά, πρότεινε τρεις βασικούς άξονες πάλης και συσπείρωσης της εργατικής τάξης, με στόχο την αναχαίτιση αυτής της ολομέτωπης επίθεσης:

1. "Υπεράσπιση των κατακτήσεων στις εργασιακές σχέσεις, με αιχμή την πλήρη απασχόληση και συνολική απόρριψη των μέτρων της κυβέρνησης, που στοχεύουν μέσα από τις "ευέλικτες μορφές" να καταργήσουν το ωράριο, να πάρουν πίσω επιδόματα, δώρα, άδειες, αποζημιώσεις και συλλογικές συμβάσεις.2. Εμμονή για ΔΕΚΟ 100% στο δημόσιο και κατηγορηματική αντίθεση στην ιδιωτικοποίηση, είτε με τη μορφή της "αποκρατικοποίησης", είτε με την επωνυμία "μετοχοποίηση", είτε με το προσωνύμιο "εκχώρηση δραστηριοτήτων και τομέων στους ιδιώτες".

Απαίτηση για δημόσιο τομέα, σύγχρονο, αξιοκρατικό, αποτελεσματικό, με ποιότητα υπηρεσιών στον πολίτη και βασικά με κοινωνική προσφορά.

3. Αποχώρηση από κάθε μορφής περιεχομένου "κοινωνικό διάλογο" είτε για τις ιδιωτικοποιήσεις, είτε για το ασφαλιστικό, είτε για τις εργασιακές σχέσεις, έτσι που να απομονωθεί η κυβέρνηση και να της αφαιρεθούν η νομιμοποίηση και τα άλλοθι που εξασφαλίζει από τη συνένοχη συμμετοχή".

Εκτός από το θέμα της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας,που έχει τις δικές του επιπτώσεις στο εισόδημα των εργαζομένων και επηρεάζει σημαντικά τις κλαδικές και επιχειρηματικές συμβάσεις εργασίας, οι εργαζόμενοι καλούνται να "αποχαιρετίσουν" μια σειρά από θεμελιακά δικαιώματα.

Δυο βασικά και ιδιαίτερα σημαντικά νομοσχέδια για την πολιτική της ετοιμάζει η κυβέρνηση για να τα καταθέσει το Μάη.Το ένα αφορά τις "νέες εργασιακές σχέσεις" και συνοδεύεται από επιμέρους ρυθμίσεις, π.χ., για τις Επιθεωρήσεις Εργασίας. Το νομοσχέδιο αυτό θα ανατρέπει το ωράριο εργασίας, δηλαδή θα καταργεί το 8ωρο.Παράλληλα, θα ενισχύει ακόμα περισσότερο τη μερική απασχόληση και θα βάζει εμπόδια, τα λεγόμενα "αντικίνητρα" στην απασχόληση των συνταξιούχων. Βασική του αρχή θα είναι η "ευελιξία" της αγοράς εργασίας και η "ανταγωνιστικότητα" των επιχειρήσεων. Θα επιχειρήσει επίσης να ρυθμίσει και τις εργασιακές σχέσεις στις γνωστές ως άτυπες μορφές εργασίας, προς αυτή επίσης την κατεύθυνση. Βάση όλων των ρυθμίσεων - αλλά και σε ακόμα χειρότερη κατεύθυνση από ό,τι φαίνεται - είναι το αντεργατικό "σύμφωνο εμπιστοσύνης προς το 2000",που προσυπέγραψαν οι "πράσινες" πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ!

Το δεύτερο νομοσχέδιο αφορά το ασφαλιστικό και όπως σαφέστατα άφησε να εννοηθεί ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου,δε θα είναι και τόσο "μικρό" όσο υποστήριζαν αρχικά άλλα κυβερνητικά στελέχη. Με λίγα λόγια, θα έχουμε ένα πολύ σημαντικό βήμα προς τη διάλυση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και την αντικατάστασή του από μια καρικατούρα που θα βασίζεται στην διαβόητη "έκθεση Σπράου". Τα δικαιώματα ασφαλισμένων και συνταξιούχων θα περικοπούν ακόμα παραπέρα, θα επιδιωχτούν συγχωνεύσεις και ομαδοποιήσεις Ταμείων που θα χαμηλώσουν τα επίπεδα των συντάξεων. Θα μπουν νέοι κανόνες διαχείρισης της κινητής και ακίνητης περιουσίας των ασφαλιστικών Ταμείων, με έμφαση στη δυνατότητα επένδυσης στο χρηματιστήριο και αλλού. "Χέρι" θα μπει και στα Επικουρικά Ταμεία, όπου γι' αυτά και τα τεράστια αποθεματικά τους γίνεται μεγάλη φασαρία στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ηδη η κυβέρνηση παρουσίασε και το συνολικό της σχέδιο για την απασχόληση, δήθεν. Στο "Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση",το οποίο θα κατατεθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εμπεριέχεται μια ανακεφαλαίωση των αντεργατικών μέτρων που πήρε ή πρόκειται να πάρει η κυβέρνηση. Σ' αυτό χωράει και το πρόγραμμα "νέων θέσεων εργασίας" και η υποτιθέμενη αναβάθμιση του... σχολικού συστήματος! Οι σχεδιασμοί για νηπιαγωγεία 24ωρης λειτουργίας (!) και "επανεξέτασης" της υποχρεωτικότητας στην υποβολή των αναγγελιών πρόσληψης και των καταγγελιών συμβάσεων εργασίας στον ΟΑΕΔ από τους εργοδότες. Η ανατροπή του 8ωρου και το... ανοιχτό πανεπιστήμιο. Χωράει επίσης ο νέος... αναπτυξιακός νόμος για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η διάλυση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας μέσω των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης και οι παραπέρα ιδιωτικοποιήσεις. Εχει όμως και μια καινοτομία. Θα θέτει συγκεκριμένους στόχους, για τους δείκτες που θα πρέπει να έχει πιάσει στο τέλος του χρόνου. Μ' αυτό το τρόπο, η χώρα μας όπως και οι υπόλοιπες που θα καταθέσουν το σχέδιο αυτό, θα μπορούν να ελεγχθούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το αν υλοποίησαν την πολιτική στο συγκεκριμένο τομέα!