Σε ένα σημαντικό και βασικό μέτωπο πάλης, μέσα σε αυτές τις συνθήκες έντασης της κυβερνητικής προσπάθειας για την ανατροπή κάθε έννοιας εργασιακού δικαιώματος, αναδεικνύεται η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας,της οποίας όσο καθυστερεί η υπογραφή, τόσο οξύνονται τα προβλήματα των εργαζομένων, μια και καθυστερούν ανάλογα και οι κλαδικές συμβάσεις εργασίας.

Της διακοπής των διαπραγματεύσεων με πρωτοβουλία της ΓΣΕΕ στα τέλη Φλεβάρη, όταν αποχώρησε από τις συζητήσεις με τις εργοδοτικές οργανώσεις λόγω των προκλητικών, βαθιά αντεργατικών τους προτάσεων και της απόρριψης ουσιαστικά κάθε εργατικού αιτήματος, ακολούθησε ένα διάστημα απραξίας λόγω της διεξαγωγής του 29ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ.

Η επιστροφή στις διαπραγματεύσεις, προχθές, έγινε κάτω από το "βάρος" των κυβερνητικών εντολών για αυξήσεις στα όρια του 2,5% της εισοδηματικής πολιτικής, μετά την υποτίμηση του εθνικού νομίσματος η οποία αξιοποιήθηκε για να απαιτηθεί κάτι που έτσι κι αλλιώς επιδίωκαν κυβέρνηση και βιομήχανοι: Η ουσιαστική εξαθλίωση των εργαζομένων μέσω της πραγματικής μείωσης του εισοδήματός τους και της απόρριψης όλων των θεσμικών και δίκαιων αιτημάτων τους.

Η επικείμενη πανελλαδική, πανεργατική απεργία στις 9 του Απρίλη, έχει στο επίκεντρό της την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ, όμως αναγκαστικά παίρνει διαστάσεις και χαρακτήρα συνολικής αντίθεσης στην κυβερνητική πολιτική, αφού από τη στιγμή που προκηρύχτηκε μέχρι τώρα, η κυβέρνηση παρενέβη εμπρηστικά στην "Ολυμπιακή Αεροπορία" και στο θέμα του 8ωρου.

Πολλούς μήνες πριν, η ΕΣΑΚ διαβλέποντας τον κίνδυνο να καθυστερήσει η ΕΓΣΕΕ και επιδιώκοντας ταυτόχρονα να θέσει μπροστά στις ευθύνες τους τις άλλες παρατάξεις, μα και να "ζυμώσει" στους εργαζόμενους την άποψή της, κατέθεσε ολοκληρωμένη πρόταση για τα θεσμικά και οικονομικά αιτήματα της σύμβασης, με την οποία αμείβονται σήμερα περισσότεροι από 20% των εργαζομένων.

Σε αντιδιαστολή με την πρότασή της, η πλειοψηφία της προηγούμενης διοίκησης της ΓΣΕΕ, που δεν άλλαξε σημαντικά μετά το Συνέδριο, αποφάσισε να διεκδικήσει τη "διασφάλιση και βελτίωση του εισοδήματος των εργαζομένων"... Το πρόβλημα με αυτές τις διατυπώσεις είναι ότι ο καθ' ένας αντιλαμβάνεται με το δικό του τρόπο τι σημαίνει ο κάθε όρος, ενώ διαφορετικές προσεγγίσεις υπάρχουν ακόμα και για τον πληθωρισμό, το ΑΕΠ και άλλα στοιχεία που συνδιαμορφώνουν το ποσοστό αύξησης των αποδοχών των εργαζομένων. Δίνεται έτσι η δυνατότητα για να παιχτούν μια σειρά παιχνίδια στην πλάτη των εργαζομένων.

Η ΕΣΑΚ πρότεινε μονοετή Σύμβαση με αυξήσεις που θα διαμορφώσουν το κατώτερο μεροκάματο ανειδίκευτου εργάτη σε 8.000 δρχ. μεικτά και 6.440 δρχ. καθαρά, ενώ το μισθό στις 200.000 δρχ. μεικτά και 161.000 δρχ. καθαρά. Επίσης, επανασύνδεση των συντάξεων με την ΕΓΣΣΕ και με το 20πλάσιο μεροκάματο για τις κατώτερες.

Η πρόταση της ΕΣΑΚ περιλάμβανε ακόμα την αντίθεσή της στα ΤΣΑ και στα θεσμικά την καθιέρωση του 35ωρου με νομοθετική και γενικευμένη εφαρμογή, με 7ωρη - 5νθήμερη εβδομαδιαία απασχόληση, "χωρίς αυταπάτες ότι το 35ωρο είναι πανάκεια για την ανεργία που είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό". Επέκταση του ν.2112 στους εργατοτεχνίτες. Κατάργηση υπερεργασίας, δραστική μείωση υπερωριών. Επίδομα ανεργίας ίσο με 80% του ΗΑΕ μέχρι να βρει εργασία ο άνεργος και θεώρηση βιβλιαρίων ασθενείας. Δημοκρατική φορολογική μεταρρύθμιση.

Οταν διακόπηκαν οι διαπραγματεύσεις οι εργοδότες πρότειναν ένα, μετά βίας, 3,5%.Αυτή τη στιγμή και μετά την κυβερνητική πρόκληση, ότι πρέπει να είναι οδηγός το 2,5% της εισοδηματικής πολιτικής στην υπογραφή της σύμβασης, λόγω της υποτίμησης του εθνικού νομίσματος - που αντιθέτως είναι ένας παραπάνω λόγος για να πάρουν μεγαλύτερη αύξηση οι εργαζόμενοι - μόνο οι της ΓΣΕΒΕΕ φαίνεται να παραμένουν σε αυτό το ελάχιστο ποσοστό, διαφοροποιούμενοι μάλιστα... θετικά από τους άλλους εργοδότες!

Κείμενα: Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ