Με λύσσα επιτίθεται η κυβέρνηση, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, στις εργασιακές κατακτήσεις, προκειμένου, με οδηγό την - πάντα αντεργατικά επίκαιρη - "Λευκή Βίβλο" και τα αποτελέσματα των Συνόδων Κορυφής Αμστερνταμ και Λουξεμβούργου.Στόχος της, να τις ανατρέψει, να καθιερώσει ένα εργασιακό περιβάλλον πολύ πιο "φιλικό" από το σημερινό, για το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, να βγάλει με περισσότερα "προσόντα" στο "σφυρί" τη δημόσια περιουσία. Στο στόχαστρο έχουν μπει και εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ενώ με παράλληλους χειρισμούς πλαγιοκοπώνται οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, σε μια γιγαντιαία επιχείρηση πισωγυρίσματος.

Το γενικευμένο χαρακτήρα αυτής της επίθεσης, το μακρόπνοο χαρακτήρα της πολιτικής του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τους στόχους και τις επιδιώξεις της, εντόπισε με σαφήνεια η ΕΣΑΚ στις συνεδριάσεις των οργάνων της ΓΣΕΕ, αλλά και των δευτεροβάθμιων και πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, προκειμένου να μπορέσει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ανάπτυξης ενός συντονισμένου αγωνιστικού μετώπου.

Απέναντι σε αυτή την επίθεση, τα συνδικάτα των εργαζομένων καλούνται να ορθώσουν άμεσα το αγωνιστικό τους ανάστημα με κατεύθυνση την παραπέρα ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων. Η 24ωρη πανελλαδική, πανεργατική απεργία που έχει προκηρυχτεί για τις 9 Απρίλη,είναι η κορύφωση - σε αυτή τη φάση - των αγωνιστικών κινητοποιήσεων που ξεκίνησαν νωρίτερα με αφορμή την αντεργατική παρέμβαση στην "Ολυμπιακή Αεροπορία".

Η αντίδραση σε αυτή τη σαρωτική παρέμβαση, με στάσεις εργασίας και αντίστοιχες συγκεντρώσεις στη Βουλή και το ΥΠΕΘΟ, οι οποίες διοργανώθηκαν από τη ΓΣΕΕ, τα Εργατικά Κέντρα Αθήνας και Πειραιά, βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη, με τους εργαζόμενους να αποδείχνουν σε κάθε περίπτωση ό,τι"τραβάνε" και τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες να επιχειρούν για μια ακόμα φορά να εκτονώσουν τις αντιδράσεις ή να τις περιορίσουν σε μεγέθη ανώδυνα για τις κυβερνητικές επιλογές. Η ΓΣΕΕ αποφάσισε τελικά, μέσα σ' αυτό το κλίμα, μια νέα τρίωρη στάση εργασίας και συλλαλητήριο για την Τρίτη(από την πλειοψηφία της απορρίφθηκε η πρόταση της ΕΣΑΚ για 24ωρη απεργία). Επίσης, η ΟΣΠΑ υποχρεώθηκε κάτω από την κατακραυγή των εργαζομένων και τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες των πρωτοβάθμιων σωματείων που προχωράνε σε αλλεπάλληλες απεργιακές κινητοποιήσεις, να κηρύξει 24ωρη απεργία την ίδια μέρα στην "Ολυμπιακή". Ολος αυτός ο αγώνας μπαίνει στο πιο κρίσιμο σημείο του, καθώς την ερχόμενη Πέμπτη η κυβερνητική πλειοψηφία πρόκειται να ψηφίσει το νομοθετικό τερατούργημα.

Στην κυβερνητική τακτική, που εκδηλώθηκε με τον γνωστό "γκαιμπελισμό" των... προνομίων, των... ρετιρέ κλπ. και που συνεχίζεται με πρακτικές σύγχρονης δικτατορίας, προστίθεται τις τελευταίες μέρες μ' ένα όλο και πιο απροκάλυπτο τρόπο, η αρνητική για την ανάπτυξη του κινήματος, τακτική του σκληρού πυρήνα του κυβερνητικού συνδικαλισμού, που τις κρίσιμες στιγμές έφτασε μέχρι και στην απεργοσπασία σε έναν κλάδο, αυτόν της ΕΘΕΛ κατά την τρίωρη στάση εργασίας την περασμένη Πέμπτη!

Η δημιουργία κλίματος σύγχυσης και πόλωσης, αλλά και η επιδίωξη επιβολής όρων ιδεολογικής φίμωσης μέσα σε συνδικαλιστικές οργανώσεις, είναι βασικά χαρακτηριστικά αυτής της τακτικής. Ουσιαστικά, αυτό που η ΠΑΣΚΕ έδωσε σαν μήνυμα στην τελευταία σύσκεψη Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων την περασμένη Πέμπτη στη ΓΣΕΕ, είναι ότι: Δεν μπορεί κάποια συνδικαλιστική οργάνωση να πάρει πρωτοβουλία κινητοποιήσεων, και αυτό στο όνομα "του συντονισμού της δράσης"! Επίσης, αν στο διεκδικητικό πλαίσιο δε συμφωνούν όλοι, καλύτερα να μη γίνουν καθόλου κινητοποιήσεις! Οι διαφορετικές προτάσεις και απόψεις δεν έχουν θέση, όταν γίνεται η ενημέρωση των εργαζομένων για κάποια κινητοποίηση! Και αυτά, την ώρα που στο παρασκήνιο πρωτοκλασάτα στελέχη της ΠΑΣΚΕ, σε συνεργασία με την κομματική και κυβερνητική ηγεσία, καταστρώνουν, σε ειδικές συσκέψεις - όπως αυτή της περασμένης Τετάρτης - την "απόσυρση" των δυνάμεών τους από κάθε μορφής κινητοποίηση. Ειδικά στους χώρους της κοινής ωφέλειας που ελέγχονται σε πολύ μεγάλο βαθμό από "πράσινες" ηγεσίες.

Οι θέσεις της ΕΣΑΚ έχουν σαν δεδομένο ότι η κυβερνητική επίθεση δε θα σταματήσει, αντίθετα, θα συνεχιστεί μέχρι να αλλάξει εντελώς ο "χάρτης" των εργασιακών δικαιωμάτων στην Ελλάδα, έως ότου γίνει πραγματικότητα ο "εργασιακός μεσαίωνας". Στα πλαίσια αυτά, πρότεινε τρεις βασικούς άξονες πάλης και συσπείρωσης της εργατικής τάξης, με στόχο την αναχαίτιση αυτής της ολομέτωπης επίθεσης:

1. "Υπεράσπιση των κατακτήσεων στις εργασιακές σχέσεις, με αιχμή την πλήρη απασχόληση και συνολική απόρριψη των μέτρων της κυβέρνησης, που στοχεύουν μέσα από τις "ευέλικτες μορφές" να καταργήσουν το ωράριο, να πάρουν πίσω επιδόματα, δώρα, άδειες, αποζημιώσεις και συλλογικές συμβάσεις.2. Εμμονή για ΔΕΚΟ 100% στο δημόσιο και κατηγορηματική αντίθεση στην ιδιωτικοποίηση, είτε με τη μορφή της "αποκρατικοποίησης", είτε με την επωνυμία "μετοχοποίηση", είτε με το προσωνύμιο "εκχώρηση δραστηριοτήτων και τομέων στους ιδιώτες".

Απαίτηση για δημόσιο τομέα, σύγχρονο, αξιοκρατικό, αποτελεσματικό, με ποιότητα υπηρεσιών στον πολίτη και βασικά με κοινωνική προσφορά.

3. Αποχώρηση από κάθε μορφής περιεχομένου "κοινωνικό διάλογο" είτε για τις ιδιωτικοποιήσεις, είτε για το ασφαλιστικό, είτε για τις εργασιακές σχέσεις, έτσι που να απομονωθεί η κυβέρνηση και να της αφαιρεθούν η νομιμοποίηση και τα άλλοθι που εξασφαλίζει από τη συνένοχη συμμετοχή".