Σε ένα δήμο που έχει ιστορικούς δεσμούς με το ΚΚΕ, μια γειτονιά ανθρώπων που άρχισαν να ψάχνουν ένα καλύτερο αύριο καθώς άναβε η φωτιά του Εμφύλιου, το '46, την Πετρούπολη, μια σύγχρονη σήμερα πολιτεία, που εξακολουθεί να τιμά τους κομμουνιστές και τους αγώνες τους, μίλησε την Κυριακή το πρωί η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

Στη διάρκεια μεγάλης συγκέντρωσης που έγινε στο κατάμεστο γυμναστήριο του 1ου Λυκείου, με αφορμή τα 80χρονα του ΚΚΕ η Γενική Γραμματέας του Κόμματος είχε την ευκαιρία για έναν πλούσιο διάλογο με φίλους, οπαδούς του ΚΚΕ, αλλά και άλλους δημοκράτες που έκαναν αισθητή εκεί την παρουσία τους. Στη διάρκεια της ομιλίας της αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην πλατιά λαϊκή αγωνιστική συσπείρωση που επιβάλλεται να εκφραστεί σ' όλα τα μέτωπα που βρίσκονται ανοιχτά σήμερα, αλλά και στις επερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Τόνισε ιδιαίτερα την ανάγκη για αυξημένη απαιτητικότητα στη δουλιά των κομμουνιστών, τέτοια που να οδηγεί στην κατάκτηση της ικανότητας να εξηγούν πλατιά στο λαό το πώς και το γιατί των όσων συμβαίνουν. Εκανε, επίσης, ειδική αναφορά στο σημερινό πολιτικό σκηνικό, τονίζοντας ότι το κύριο δεν είναι τι κυβέρνηση έχουμε, αλλά γιατί παίρνει τα μέτρα που παίρνει και κατά συνέπεια τι αντιπολίτευση χρειάζεται για να αντιμετωπιστεί αυτή η πολιτική. Αναφέρθηκε ειδικότερα στο γιατί γίνονται σήμερα οι ιδιωτικοποιήσεις, τονίζοντας πως πρόκειται για συγκέντρωση στρατηγικών τομέων της οικονομίας και κεφαλαίων στα χέρια των πολυεθνικών, ενόψει του νέου μοιράσματος των αγορών. Σημείωσε το ρόλο αναχώματος της λαϊκής δυσαρέσκειας που παίζουν τα άλλα κόμματα και τόνισε πως οι κομμουνιστές θα πρέπει να εντείνουν τη δράση τους για τη διαμόρφωση επιτροπών αγώνα που μέσα από τις συγκρούσεις που έρχονται θα οδηγούν στο να σχηματιστεί ένα Μέτωπο γεννημένο μέσα από τον ίδιο το λαό.

Παραθέτουμε στη συνέχεια εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα:

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι δε θα πω τίποτα καινούριο αν πω ότι μέσα στο λαό η δυσαρέσκεια είναι τεράστια. Ψάχνει κανείς πραγματικά με το κερί να βρει ευχαριστημένο. Βεβαίως υπάρχουν ευχαριστημένοι. Είναι οι βιομήχανοι, μεγαλέμποροι, μεγαλοεξαγωγείς και εισαγωγείς, οι τραπεζίτες και οι παρατρεχάμενοί τους. Γιατί ξέρετε η πλουτοκρατία στον τόπο μας μπορεί να είναι 5% - 6% αλλά γύρω της υπάρχει μια μερίδα και υπάρχει και τμήμα της εργατικής τάξης που αποζεί, είτε με παροχές και εξαγορές υπηρεσιών, είτε μοιράζοντας κάποια κέρδη σε αυτούς, γιατί η πλουτοκρατία θέλει να έχει έναν πλατύτερο περίγυρο, για να μπορέσει να κρατηθεί, γιατί μόνη της δεν μπορεί να κρατηθεί. Βεβαίως, έχει τις κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς με το μέρος της, αλλά πάλι πρέπει να έχει και ένα τμήμα του λαού στη δούλεψή της για να τα βγάλει πέρα. Η μεγάλη, πάντως, πλειοψηφία του λαού είναι δυσαρεστημένη.

Αρκεί όμως αυτή η δυσαρέσκεια για να μετατραπεί σε δράση, σε αντίδραση και αντεπίθεση; Δεν αρκεί. Τα προβλήματα είναι γνωστά. Εκεί που πρέπει να σταθούμε σήμερα είναι στο γιατί, τι φταίει βαθύτερα και πώς θα ανοίξει ένας διαφορετικός δρόμος.

Με αυτή την έννοια το πρόβλημα δεν είναι σήμερα, τι κυβέρνηση έχουμε αλλά το γιατί παίρνει αυτά τα μέτρα και τι αντιπολίτευση έχουμε και τι αντιπολίτευση χρειάζεται. Τι είδους αντίσταση χρειάζεται σε αυτή την πολιτική.

Τις τελευταίες μέρες έχει περισσέψει κυριολεκτικά η κριτική στην κυβέρνηση και η αυτοκριτική της κυβέρνησης. Οταν η κυβέρνηση θέλει να ξεπουλήσει μια επιχείρηση στρατηγικής σημασίας, βγαίνει πρώτα και κάνει μια γερή αυτοκριτική, για το πώς κατάντησαν οι δημόσιες επιχειρήσεις για το πώς πολιτεύτηκαν οι κυβερνήσεις, για το ότι φταίει το κράτος και την ίδια ώρα μοιράζει εξίσου ευθύνες και στους εργαζόμενους. Οταν θέλει να επιβάλει δραστικούς περιορισμούς στις αγροτικές καλλιέργειες, όταν θέλει να αρπάξει τη γη από τους αγρότες, κάνει η κυβέρνηση μια γερή αυτοκριτική στον εαυτό της, ότι εν πάση περιπτώσει, η αγροτική πολιτική που ακολουθήθηκε τα προηγούμενα χρόνια και από τη ΝΔ και από την ίδια, ήταν μια πολιτική, που ξεπεράστηκε και δεν απέδωσε. Δεν υπάρχει αντιδραστικό μέτρο της κυβέρνησης που να μην το στηρίζει και στη δική της αυτοκριτική και βεβαίως και στο λαό. Λένε ότι όλοι φταίνε.

Δεν υπάρχει μέτρο αντιδραστικό, αντιλαϊκό μέτρο της κυβέρνησης που δεν καυτηριάζεται και από όλα τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Μάλιστα, κάποιος που βλέπει τα πράγματα λίγο επιφανειακά, αν δει το θυμωμένο, το οργισμένο ύφος της ηγεσίας των κομμάτων της αντιπολίτευσης, θα έλεγε ότι εδώ στην Ελλάδα τα "ψωμιά" αυτής της πολιτικής "όπου να 'ναι τρώγονται". Δεν υπάρχει κανένας που να δέχεται αυτά τα μέτρα. Και όμως έχουμε αρκετή δουλιά εμείς οι κομμουνιστές και οι λαϊκές δυνάμεις να κάνουμε, για να ξεκαθαρίσει κατ' αρχήν το πράγμα, γιατί παίρνονται αυτά τα μέτρα και κυρίως πώς θα τα αντιπαλέψουμε.Γιατί όσο φουντώνει η λαϊκή δυσαρέσκεια θα αυξάνονται και τα αναχώματα. θα καλλιεργούνται μπερδέματα και συγχύσεις. Ομως εμείς λέμε: Δεν πάει άλλο τώρα! Δεν έχουμε την πολυτέλεια να πούμε σιγά-σιγά ο κόσμος θα καταλάβει, θα δει τις συνέπειες και θα αναδιοργανωθεί. Δεν έχουμε καν την πολυτέλεια, ούτε στο παρελθόν την είχαμε, αυτού που λέμε "μικρότερου κακού".

Γιατί πουλάει τις δημόσιες επιχειρήσεις η κυβέρνηση; Η ίδια λέει ότι είναι ένα βάρος ότι όλοι έχουμε ζημιά και πρέπει να εξυγιανθούνε. Τώρα όλοι έχουμε καταλάβει ότι όταν λένε εξυγίανση εννοούν να ανατραπούν οι κατακτήσεις των εργαζομένων, αυτές που ήδη υπήρχαν. Αυτή είναι η εξυγίανση για την κυβέρνηση. Λέει βέβαια τυπικά και ψέματα ότι θα κρατήσει ένα μέρος των μετοχών, για να υπάρχει και ένας τάχα κοινωνικός έλεγχος.

Η ΝΔ λέει πούλα τα εδώ και τώρα από την αρχή. Να το πούμε καθαρά: το ΠΑΣΟΚ, το λέει μετοχοποίηση, η ΝΔ ιδιωτικοποίηση, είναι άλλη ορολογία αλλά η ουσία είναι αυτή. Ο ΣΥΝ λέει ότι θέμα δεν είναι να ανήκει μια επιχείρηση στο κράτος ή στους ιδιώτες το θέμα είναι πώς λειτουργεί και αφού είναι να πουληθεί να πουληθεί με διαφάνεια!

Εμείς λέμε - βαθύτερα - γιατί οι επιχειρήσεις αυτές ιδιωτικοποιούνται; Αυτό γίνεται γιατί το πολυεθνικό κεφάλαιο, η παγκόσμια πλουτοκρατία θέλει να έχει τον άμεσο έλεγχο των τομέων, άρακαι των επιχειρήσεων, στρατηγικής σημασίας. Γιατί στην προσπάθεια που γίνεται να αυξηθούν τα κέρδη, να διανεμηθούν οι νέες αγορές από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και τον υπόλοιπο κόσμο, για να μπορέσεις να μπεις στις αγορές και να λειτουργήσει στη σημερινή εποχή η καπιταλιστική οικονομία, πρέπει να έχεις στα χέρια σου την ενέργεια, όλες τις μορφές της, από το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο ακόμα και τις πιο ήπιες μορφές ενέργειας. Πρέπει ακόμα να έχεις τηλεπικοινωνίες, το τραπεζικό σύστημα, πρέπει να έχεις γερούς μοχλούς, για να συγκεντρώνεις κεφάλαια, να συγκεντρώνεις κέρδη. Δε θέλεις να ανήκουν ούτε τυπικά σε κάποιο κράτος, γιατί αν υπάρχουν εσωτερικές αλλαγές σε μια χώρα, πολιτικές αλλαγές, ο κίνδυνος είναι υπαρκτός μια πραγματικά λαϊκή εξουσία να κάνει εθνικοποίηση αυτών των επιχειρήσεων, να τις κάνει κοινωνική ιδιοκτησία. Και αν δεν έχουμε μια λαϊκή εξουσία που άμεσα να μπορεί να τις βάλει κάτω από λαϊκό έλεγχο, εν πάση περιπτώσει μια επιχείρηση που τυπικά ανήκει στο δημόσιο, μπορεί ο λαός να την ελέγξει καλύτερα. Αυτές τις επιχειρήσεις θέλουν να περάσουν κάτω από τον έλεγχο του πολυεθνικού κεφαλαίου.

Πρέπει να συγκεντρωθούν οι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας στα λίγα χέρια. Αυτό γίνεται, όλα τα μέτρα που παίρνονται τώρα είναι συγκέντρωση κεφαλαίων. Μάζεμα κεφαλαίων σε όσο γίνεται λιγότερα χέρια.Μάλιστα εδώ θα καταστραφούν ή και θα χρεοκοπήσουν και ορισμένοι καπιταλιστές. Είναι τόσο σκληρή και τόσο έντονη αυτή η διαδικασία. Βεβαίως, αυτοί οι καπιταλιστές που θα καταστραφούνε, θα έχουν καταφέρει και θα έχουν κάνει τις περιουσίες τους, απλώς θα χάσουν τα μελλοντικά κέρδη. Στην ψάθα δε θα πεθάνουν. Στην ψάθα όμως θα πεθάνει ο εργάτης και η εργάτρια.

Οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονται με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ και των παγκόσμιων οργανισμών, που λένε ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, ελευθερία κίνησης εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού. Κινιόμαστε με βάση αυτές τις 4 ελευθερίες στα πλαίσια του καπιταλισμού. Τι ελευθερίες όμως είναι αυτές; Τα κεφάλαια καταλαβαίνουμε τι ελευθερία είναι, οι υπηρεσίες πάλι από το κεφάλαιο ελέγχονται, τα εμπορεύματα από τους λαούς παράγονται, αλλά το κεφάλαιο τα συγκεντρώνει και τα εκμεταλλεύεται και υπάρχει και η ελευθερία κίνησης του εργατικού δυναμικού. Αυτό που γίνεται τώρα στην "Ολυμπιακή". Η ελευθερία δηλαδή της πιο βαθιάς και άγριας εκμετάλλευσης.

Αναφερόμενη στις απαιτήσεις των καιρών και τα καθήκοντα των κομμουνιστών, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε την ανάγκη να γίνουν πιο ικανοί οι κομμουνιστές στο να βοηθήσουν το λαό να ανακαλύψει τη δύναμή του.

Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα:

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, πιστεύω ότι δικαιολογημένα σήμερα εμείς οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, πρέπει πριν απ' όλα να αισθανόμαστε μεγάλη αυτοπεποίθηση. Αυτοπεποίθηση όχι μόνο γιατί πίσω μας υπάρχει μια πλούσια 80χρονη ιστορία, που ακόμα και όταν μιλήσεις με καλοπροαίρετο αντίπαλο, δύσκολα μπορεί να αμφισβητήσει την προσφορά του ΚΚΕ για τη λύση των προβλημάτων του λαού και της χώρας. Εχουμε όμως σήμερα πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση, κυρίως γιατί μέσα σε δύσκολους καιρούς, σε μια εποχή σύγχυσης και αμηχανίας, που ακόμα πολλοί το έβαλαν στα πόδια, εμείς όχι μόνο κρατήσαμε τις θέσεις και αρχές μας, αλλά κυρίως επιβεβαιωθήκαμε για ό,τι είπαμε στον ελληνικό λαό πως πρόκειται να συμβεί. Και αυτό όχι μόνο στις γενικές μας προβλέψεις αλλά και στις λεπτομέρειες. Και αυτό δικαιολογημένα πρέπει να κάνει τον κομμουνιστή και την κομμουνίστρια, τον Κνίτη και την Κνίτισσα να αισθάνεται μια αυτοπεποίθηση, γιατί δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να πέφτεις έξω σε αυτά που προβλέπεις. Σε σύγκριση με όλα τα άλλα κόμματα, τα οποία άλλα έλεγαν στο λαό πριν λίγα χρόνια, την περίοδο '89, '90 και '91, ότι μπήκαμε σε περίοδο κοσμογονικών αλλαγών, σε μεγάλες προκλήσεις υπέρ των λαών, ότι τώρα πια ο ψυχρός πόλεμος έβαλε τέλος, ότι η ειρήνη, η συνεννόηση και η συναίνεση θα πρυτανεύσουν. Τίποτε από αυτά δε έγινε.

Βέβαια η αυτοπεποίθηση δε φτάνει. Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες εμείς οι κομμουνιστές έχουμε αυξημένες ευθύνες, που κυρίως πρέπει να κατακτήσουμε, Οχι μόνο τη μέγιστη αγωνιστικότητα, που δεν πρέπει να έχει όρια, ούτε και την αυτοθυσία. Αλλά πρέπει να αποκτήσουμε μια μεγαλύτερη ικανότητα στις σημερινές συνθήκες, να βοηθήσουμε να υπάρξει μια βαθύτερη αφύπνιση στην εργατική τάξη και το λαό γενικότερα. Να υπάρξει συσπείρωση, οργάνωση και κυρίως να αναπτυχθεί η ικανότητα μέσα στον ελληνικό λαό, όχι απλώς να αντισταθεί στην καταιγίδα και τη λαίλαπα των μέτρων που δέχεται, αλλά κυρίως να αντεπιτεθεί και να ανοίξει δρόμους για ουσιαστικές και βαθιές αλλαγές στην ελληνική κοινωνία, που αναμφισβήτητα θα φέρουν μηνύματα και θα έχουν συνέπειες και σε όλη την Ευρώπη.

Πρέπει λοιπόν να κατακτήσουμε τη μεγαλύτερη ικανότητα. Και όταν λέω ικανότητα, εμείς δεν την εννοούμε με τα εξωτερικά στοιχεία που συνήθως ακούμε, δηλαδή ικανότητα στη ρητορεία, όχι ότι αυτό είναι κακό. Δε μιλάμε για μια ικανότητα με τα συνηθισμένα μέσα, μιλάμε για μια ικανότητα να βοηθήσεις το λαό να δει βαθύτερα τα ζητήματα, να ανακαλύψει τη δύναμή του.

Η μεγάλη προσφορά του ΚΚΕ δεν είναι ότι συμβάλλει να στρατευτούν κάποιοι κομμουνιστές και κομμουνίστριες στους αγώνες, αυτό θα έλεγα είναι σχετικά εύκολο, αν και πιο σύνθετο στην εποχή μας.

Η μεγάλη του προσφορά είναι ότι καλεί το λαό να πάρει την τύχη του στα χέρια του και να οργανώσει τη μάχη. Αυτή την ικανότητα, πρέπει ακόμα να κάνουμε δουλιά, για να την αποκτήσουμε. Εχουμε κάνει προόδους, είμαστε καλύτεροι από προηγούμενα χρόνια, αλλά χρειάζεται ταχύτατα, όσο πιο γρήγορα γίνεται, να φτάσουμε στο ύψος των σημερινών απαιτήσεων.

Ειδική αναφορά έκανε η Αλ. Παπαρήγα και για το είδος της αντιπολίτευσης, που ασκούν τα άλλα κόμματα. Χαρακτηριστικό το σχετικό απόσπασμα:

"Η ΝΔ λέει να φύγει το ΠΑΣΟΚ απ' τη διακυβέρνηση, γιατί "εγώ είμαι καλύτερο κόμμα". Τη ΝΔ τη δοκιμάσαμε, δε χρειάζεται να την ξαναδοκιμάσουμε. Πολύ περισσότερο, που ομολογεί καθαρά ότι είναι με αυτή την πολιτική και μάλιστα με ταχύτερα βήματα. Το ότι άλλαξαν τα πρόσωπα, το ότι είναι νέοι, αυτό δε λέει τίποτα.

Ο ΣΥΝ προτείνει σαν εναλλακτική λύση να μειωθεί το ΠΑΣΟΚ, να μειωθεί η ΝΔ, και να πάμε για κυβερνήσεις συνεργασίας. Να μειωθούν αυτά τα κόμματα, να μην μπορεί να γίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση και να πάμε για μια κυβέρνηση συνεργασίας. Αυτό είναι το ζήτημα; Το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί αυτή την πολιτική γιατί είναι αυτοδύναμο; Αν χάσει την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία του, θ' αλλάξει πολιτική;

Εμείς λέμε το αντίθετο: Αν δεν υπάρχει ισχυρό λαϊκό κίνημα, αν δεν υπάρχει Μέτωπο και μια διαφορετική συνείδηση στο λαό, τότε μπορεί να έχουμε κυβερνήσεις συνεργασίας, όπως έχουμε στην Ιταλία, στη Γαλλία κι αλλού και να συνεχίζεται η ίδια πολιτική και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο και τακτική. Κυβερνήσεις συνεργασίας, αλλά με ποια πολιτική; Ο ΣΥΝ, π.χ., λέει ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φθείρει και συκοφαντεί την ΕΕ, όταν λέει (το ΠΑΣΟΚ) ότι αυτά τα μέτρα που παίρνει τα παίρνει και κατ' εντολήν της ΕΕ. Ενώ είναι αλήθεια αυτά που λέει το ΠΑΣΟΚ. Εχει διαφορετική πολιτική ο ΣΥΝ που υποστηρίζει αυτή την πολιτική, αλλά με "κοινωνικό πρόσωπο"; Πρόκειται για απάτη. Η αυτή την πολιτική θα ακολουθήσεις που λέει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, ή όχι. Δεν μπορεί, δηλαδή, να ακολουθείς αυτή την πολιτική και με κοινωνικό πρόσωπο. Αυτή η πολιτική είναι μαύρη, έχει αντικοινωνικό πρόσωπο.

Το ΔΗΚΚΙ, όταν μιλάνε τα στελέχη ή ο πρόεδρός του, λένε μερικοί ότι θυμίζει ΚΚΕ. Είναι όπως την περίοδο του Ανδρέα Παπανδρέου μετά το 1974, που τότε έλεγαν ότι "τα λέει πιο επαναστατικά από το ΚΚΕ". Οταν δημιουργήθηκε το ΔΗΚΚΙ, λέγαμε μήπως βγει κάτι καλό, γιατί εμείς θέλουμε να δημιουργηθούν νέα πολιτικά σχήματα, που να μη συμφωνούμε βέβαια σ' όλα, αλλά σ' αυτά τα καθημερινά, τα καυτά προβλήματα, να μπορούμε να βαδίσουμε μαζί. Αλλά το ΔΗΚΚΙ τα μπερδεύει. Απ' τη μια μεριά, λέει ότι θέλει να γυρίσουμε στο ΠΑΣΟΚ του '81. Ομως, το ΠΑΣΟΚ του '81 γέννησε το ΠΑΣΟΚ του '93. Είναι μια συνέχεια. Τα προβλήματα δε λύνονται προς τα πίσω. Τέλειωσε πια εκείνη η εποχή των ΠΑΣΟΚικών παροχών και μεταρρυθμίσεων. Κι από αυτή τη σκοπιά έχει δίκιο ο κ. Σημίτης. Τώρα ή "βάζεις τη θηλιά στο λαό" ή σου "βάζει ο λαός τη θηλιά". Γι' αυτό η κυβέρνηση και η πλουτοκρατία είναι τόσο μαχητικοί. Το ΔΗΚΚΙ μάς λέει ότι μπορούμε να ακολουθούμε τις επιλογές της ΕΕ και στην Ελλάδα να έχουμε φιλολαϊκή πολιτική. Δε γίνεται αυτό. Το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς, είναι ότι αυτά που λέει είναι αντιφατικά και έξω από τη ζωή. Τα λέει αυτά μόνο γιατί δεν έχει τα εργαλεία και τα εφόδια να αναλύσει την πραγματικότητα, ή γιατί πιστεύει ότι θα έρθει εκείνη η ώρα που θα γίνουν κάποιες αλλαγές στο ΠΑΣΟΚ και θα ξαναγυρίσει πίσω; Είναι ερωτηματικά. Γιατί λέει ελάτε να κάνουμε ένα αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο, αντισημιτικό, για να πάμε πίσω στο ΠΑΣΟΚ του '81. Είναι πράγματα που δε δημιουργούν ελπίδες.

Δεν μπορούμε να σταθούμε με σταυρωμένα τα χέρια, να περιμένουμε πότε θα δημιουργηθούν πολιτικές δυνάμεις για να κάνουμε συμμαχία. Εμείς λέμε, μπορούμε σήμερα με διάφορες μορφές να ξεκινήσουμε τη διαδικασία του Μετώπου. Κατ' αρχήν μέσα στο μαζικό κίνημα με συσπείρωση των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Διαμόρφωση επιτροπών αγώνα. Διάφορες μορφές συσπείρωσης, επίσης, στους μικρομεσαίους, στον αγροτικό χώρο. Μέσα από αυτές τις συγκρούσεις, θα μπορέσει να σχηματιστεί το Μέτωπο, που θα έχει γεννηθεί μέσα από το λαό".

Εκτενέστατη ήταν η αναφορά της Αλ. Παπαρήγα στο θέμα των εκλογών. Παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα:

"Η μάχη των δημοτικών εκλογών είναι μια μεγάλη μάχη και θα έλεγα ότι αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες επιτρέπουν σε μας τους κομμουνιστές να πούμε ότι είναι κρίσιμη μάχη".

"Θα γίνει, εξήγησε, εν μέσω ιδιωτικοποιήσεων, στρατιωτικοποίησης των Βαλκανίων, ΝΑΤΟποίησης του Αιγαίου και έχει μεγάλη σημασία δήμαρχοι και νομάρχες και συμβούλια να είναι το αποκούμπι του λαού, του άνεργου, του φτωχού και του συνταξιούχου. Βέβαια δεν μπορούν να του λύσουν πολλά προβλήματα, γιατί υπάρχει μια εξουσία πανίσχυρη. Αλλά για πάρτε για παράδειγμα τη Θεσσαλία, στις αγροτικές κινητοποιήσεις. Αν όλοι οι δήμαρχοι και οι νομάρχες, όταν πήγαν τα ΜΑΤ, μπαίναν μπροστά και λέγανε "Εξω τα ΜΑΤ από τη Θεσσαλία" θα ήταν άλλη η κατάσταση. Οχι μόνο δεν έγινε αυτό, αλλά τα καλούσαν κιόλας".

"Περισσότερο ενδιαφέρει, συνέχισε, να συζητήσουμε κριτήρια, τρόπο δουλιάς και αντίστασης. Τα προβλήματα είναι πεντακάθαρα, αλλά και ο κίνδυνος να συσκοτιστούν και οι δρόμοι λύσης τους είναι επίσης μεγάλοι.

Η απογοήτευση και η απλή και τυφλή δυσαρέσκεια δε λύνουν τα προβλήματα. Εδώ θέλει συνειδητή επιλογή αντίστασης και πάλης, συμπαράταξης και συμμαχίας με τους κομμουνιστές, όπως και εμείς πρέπει να ξέρουμε να οικοδομούμε και να δημιουργούμε συμμαχίες με λαϊκές δυνάμεις που έχουμε δίπλα μας, ανθρώπους που τα ταξικά τους συμφέροντα τους φέρνουν κοντά μας. Μπορούμε δηλαδή να οικοδομήσουμε συμμαχίες απ' τα κάτω που να δημιουργούν προϋποθέσεις και απ' τα πάνω και τοπικά και πανελλαδικά".

Μιλώντας για το χαρακτήρα των εκλογών είπε:

"Μπαίνει το ερώτημα "θέλεις να τη μετατρέψεις σε μια ευρύτερη πολιτική και κομματική μάχη; Και δε βλέπετε ότι η ΤΑ είναι ένας τοπικός θεσμός;".

Απαντάμε: Είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, τα τελευταία 20 χρόνια έχει πολιτικό χαρακτήρα αυτή η μάχη.

Γιατί βλέπετε τι γίνεται μετά τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, μπαίνουν οι κάλπες και λένε τα πράσινα, τα μπλε και τα κόκκινα σημαιάκια.

Αν θέλετε, η κάθε κυβέρνηση μετράει το αποτέλεσμα. Αν στη μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, οι συνδυασμοί που υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ εκλεγούν και αυξηθούν, η κυβέρνηση θα βγει και θα πει ότι εγκρίνει ο λαός την πολιτική της. Το πρώτο πράγμα λοιπόν είναι να πάρει μήνυμα η κυβέρνηση και αυτή η πολιτική και ο ψηφοφόρος να ψηφίσει με τέτοια κριτήρια".

Για τις συμμαχίες που επιδιώκει το ΚΚΕ σημείωσε:

"Εμείς θέλουμε πλατιά αγωνιστικά ψηφοδέλτια και δεν το κρύβουμε, επειδή ακριβώς πιστεύουμε ότι μόνο η λαϊκή συσπείρωση και οργάνωση μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα. Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να διαμορφωθούν ψηφοδέλτια που να έχουν αναδείξει αυτή τη λαϊκή συσπείρωση, να εκφράζουν το ριζοσπαστισμό όχι μόνο των κομμουνιστών, αλλά και άλλων ανθρώπων.

Αυτό θα είναι ένα ευρύτερο μήνυμα, δε θα μετρηθεί σαν ΚΚΕ στενά, αλλά σαν συσπείρωση δυνάμεων, κομμουνιστών και μη. Θα είναι ένα βήμα για να αναπτυχθούν ορισμένες διαδικασίες, αλλά και ταυτόχρονα δε δίνει μόνο ένα πολιτικό μήνυμα, δε δίνει μόνο κουράγιο, την ίδια ώρα αναδεικνύει δήμαρχο ή νομάρχη που θα είναι την άλλη μέρα στο πλευρό του εργαζόμενου. Δεν ανοίγει μόνο πολιτικά δρόμους, που εμείς δεν το κρύβουμε μας ενδιαφέρει και αυτό, αλλά δημιουργεί και αντισώματα, στηρίγματα, μετερίζι αγώνα στο χώρο αυτό".

Μέσα σε μία εγκάρδια ατμόσφαιρα ο δήμαρχος της Πετρούπολης Γιώργος Γιώγος και το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης υποδέχτηκαν στο δημαρχείο, πριν από την ομιλία, την γγ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

Καλωσορίζοντας την ΓΓ του ΚΚΕ ο δήμαρχος επισήμανε: "Ο λαός της Πετρούπολης, από το 1946, που ιδρύθηκε η πόλη, στα πέτρινα χρόνια του εμφυλίου, έχει πάρει μέρος στους λαϊκούς αγώνες τους οποίους έχει ποτίσει με αίμα. Γνωρίζουμε ότι το ΚΚΕ στάθηκε στο Δήμο Πετρούπολης στους μικρούς και στους μεγάλους αγώνες που έκανε, τόσο μέσα από το Κοινοβούλιο, όσο και έξω από αυτό, και για το λόγο αυτό, η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη".