Ειδική αναφορά έκανε η Αλ. Παπαρήγα και για το είδος της αντιπολίτευσης, που ασκούν τα άλλα κόμματα. Χαρακτηριστικό το σχετικό απόσπασμα:

"Η ΝΔ λέει να φύγει το ΠΑΣΟΚ απ' τη διακυβέρνηση, γιατί "εγώ είμαι καλύτερο κόμμα". Τη ΝΔ τη δοκιμάσαμε, δε χρειάζεται να την ξαναδοκιμάσουμε. Πολύ περισσότερο, που ομολογεί καθαρά ότι είναι με αυτή την πολιτική και μάλιστα με ταχύτερα βήματα. Το ότι άλλαξαν τα πρόσωπα, το ότι είναι νέοι, αυτό δε λέει τίποτα.

Ο ΣΥΝ προτείνει σαν εναλλακτική λύση να μειωθεί το ΠΑΣΟΚ, να μειωθεί η ΝΔ, και να πάμε για κυβερνήσεις συνεργασίας. Να μειωθούν αυτά τα κόμματα, να μην μπορεί να γίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση και να πάμε για μια κυβέρνηση συνεργασίας. Αυτό είναι το ζήτημα; Το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί αυτή την πολιτική γιατί είναι αυτοδύναμο; Αν χάσει την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία του, θ' αλλάξει πολιτική;

Εμείς λέμε το αντίθετο: Αν δεν υπάρχει ισχυρό λαϊκό κίνημα, αν δεν υπάρχει Μέτωπο και μια διαφορετική συνείδηση στο λαό, τότε μπορεί να έχουμε κυβερνήσεις συνεργασίας, όπως έχουμε στην Ιταλία, στη Γαλλία κι αλλού και να συνεχίζεται η ίδια πολιτική και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο και τακτική. Κυβερνήσεις συνεργασίας, αλλά με ποια πολιτική; Ο ΣΥΝ, π.χ., λέει ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φθείρει και συκοφαντεί την ΕΕ, όταν λέει (το ΠΑΣΟΚ) ότι αυτά τα μέτρα που παίρνει τα παίρνει και κατ' εντολήν της ΕΕ. Ενώ είναι αλήθεια αυτά που λέει το ΠΑΣΟΚ. Εχει διαφορετική πολιτική ο ΣΥΝ που υποστηρίζει αυτή την πολιτική, αλλά με "κοινωνικό πρόσωπο"; Πρόκειται για απάτη. Η αυτή την πολιτική θα ακολουθήσεις που λέει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, ή όχι. Δεν μπορεί, δηλαδή, να ακολουθείς αυτή την πολιτική και με κοινωνικό πρόσωπο. Αυτή η πολιτική είναι μαύρη, έχει αντικοινωνικό πρόσωπο.

Το ΔΗΚΚΙ, όταν μιλάνε τα στελέχη ή ο πρόεδρός του, λένε μερικοί ότι θυμίζει ΚΚΕ. Είναι όπως την περίοδο του Ανδρέα Παπανδρέου μετά το 1974, που τότε έλεγαν ότι "τα λέει πιο επαναστατικά από το ΚΚΕ". Οταν δημιουργήθηκε το ΔΗΚΚΙ, λέγαμε μήπως βγει κάτι καλό, γιατί εμείς θέλουμε να δημιουργηθούν νέα πολιτικά σχήματα, που να μη συμφωνούμε βέβαια σ' όλα, αλλά σ' αυτά τα καθημερινά, τα καυτά προβλήματα, να μπορούμε να βαδίσουμε μαζί. Αλλά το ΔΗΚΚΙ τα μπερδεύει. Απ' τη μια μεριά, λέει ότι θέλει να γυρίσουμε στο ΠΑΣΟΚ του '81. Ομως, το ΠΑΣΟΚ του '81 γέννησε το ΠΑΣΟΚ του '93. Είναι μια συνέχεια. Τα προβλήματα δε λύνονται προς τα πίσω. Τέλειωσε πια εκείνη η εποχή των ΠΑΣΟΚικών παροχών και μεταρρυθμίσεων. Κι από αυτή τη σκοπιά έχει δίκιο ο κ. Σημίτης. Τώρα ή "βάζεις τη θηλιά στο λαό" ή σου "βάζει ο λαός τη θηλιά". Γι' αυτό η κυβέρνηση και η πλουτοκρατία είναι τόσο μαχητικοί. Το ΔΗΚΚΙ μάς λέει ότι μπορούμε να ακολουθούμε τις επιλογές της ΕΕ και στην Ελλάδα να έχουμε φιλολαϊκή πολιτική. Δε γίνεται αυτό. Το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς, είναι ότι αυτά που λέει είναι αντιφατικά και έξω από τη ζωή. Τα λέει αυτά μόνο γιατί δεν έχει τα εργαλεία και τα εφόδια να αναλύσει την πραγματικότητα, ή γιατί πιστεύει ότι θα έρθει εκείνη η ώρα που θα γίνουν κάποιες αλλαγές στο ΠΑΣΟΚ και θα ξαναγυρίσει πίσω; Είναι ερωτηματικά. Γιατί λέει ελάτε να κάνουμε ένα αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο, αντισημιτικό, για να πάμε πίσω στο ΠΑΣΟΚ του '81. Είναι πράγματα που δε δημιουργούν ελπίδες.

Δεν μπορούμε να σταθούμε με σταυρωμένα τα χέρια, να περιμένουμε πότε θα δημιουργηθούν πολιτικές δυνάμεις για να κάνουμε συμμαχία. Εμείς λέμε, μπορούμε σήμερα με διάφορες μορφές να ξεκινήσουμε τη διαδικασία του Μετώπου. Κατ' αρχήν μέσα στο μαζικό κίνημα με συσπείρωση των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Διαμόρφωση επιτροπών αγώνα. Διάφορες μορφές συσπείρωσης, επίσης, στους μικρομεσαίους, στον αγροτικό χώρο. Μέσα από αυτές τις συγκρούσεις, θα μπορέσει να σχηματιστεί το Μέτωπο, που θα έχει γεννηθεί μέσα από το λαό".