Ο θόρυβος, που έχει ξεσπάσει σχετικά με τη διαρροή φηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ στο ΔΗΚΚΙ, έχει ουσιαστικά καλύψει τις οποιεσδήποτε πολιτικές αναφορές που θα μπορούσαν να γίνουν στις θέσεις του κόμματος του Δ. Τσοβόλα, ο οποίος συντηρεί για δικούς προεκλογικούς λόγους αυτό το κλίμα. Παρ' όλα αυτά, τα θέματα εξωτερικής πολιτικής είναι ένα πεδίο όπου το ΔΗΚΚΙ "ποντάρει", θέλοντας να δείξει ένα πρόσωπο ένθερμου υπερασπιστή της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας από τις "μεγάλες δυνάμεις". Ισχυρίζεται ότι οι πολιτικές του θέσεις διαφοροποιούνται ριζικά από αυτές του "ΠΑΣΟΚ και των άλλων συντηρητικών κομμάτων". Αλλά...

• Το ΔΗΚΚΙ βγάζει πύρινους λόγους κατά της αμερικανικής παντοκρατορίας, κατηγορεί την κυβέρνηση για πλειοδοσία στις ΗΠΑ, μιλά για "δυνάμεις της Δύσης", που στηρίζουν την τουρκική επιθετικότητα και γενικώς προωθούν σενάρια αποσταθεροποίησης της ΝΑ Μεσογείου. Ομως στα ντοκουμέντα του, δε γίνεται η παραμικρή αναφορά στα πασίγνωστα στοιχεία εξάρτησης της χώρας από τον αμερικανικό παράγοντα, όπως π.χ. η συνεχής προσαρμογή της χώρας στις νέες ανάγκες του ΝΑΤΟ, η δράση ΝΑΤΟικών στρατιωτικών δυνάμεων, οι κοινές ασκήσεις με την Τουρκία κλπ.
• Παράλληλα, προασπίζεται την "αυτόνομη εθνική στρατηγική". Οπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Δ. Τσοβόλας σε πρόσφατη συνέντευξή του "αν δεν προστατέψουμε εμείς τη χώρα μην περιμένουμε να την προστατεύσουν άλλοι". Ομως, στις προτάσεις που κατέθεσε το ΔΗΚΚΙ στις 27 Μαρτίου σχετικά με την τότε Διακυβερνητική Διάσκεψη ένας από τους όρους που πρέπει να επιδιώξει η Ελλάδα είναι το "να εγγυηθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση τα ελληνικά σύνορα με βάση τις ισχύουσες διεθνείς συμβάσεις και το διεθνές δίκαιο"! Συνολικά το ΔΗΚΚΙ θεωρεί τη χρήση του "βέτο" ΕΕ ως ένα κεντρικό σημείο άσκησης εξωτερικής πολιτικής.
• Κατηγορεί συνεχώς την κυβέρνηση για "υποχωρητικότητα" και "ενδοτικότητα", δηλώνοντας πως η καινοτομία που εισαγάγει το κόμμα του Δ. Τσοβόλα, είναι το δόγμα ότι "στην εξωτερική πολιτική δεν υπάρχουν φίλοι, αλλά μόνο συμφέροντα", καθώς και το ότι χρειάζεται μια πολιτική συσπείρωσης του ελληνισμού. Αραγε, ποιο από τα κόμματα που αντιπολιτεύεται το ΔΗΚΚΙ αρνείται αυτά τα στοιχεία;
• Για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις το ΔΗΚΚΙ αναγνωρίζει ότι η χώρα μας αντιμετωπίζει "πρόβλημα ασφάλειας, γιατί απειλείται η ακεραιότητά μας από την Τουρκία με τις ευλογίες και τη στήριξη των μεγάλων δυνάμεων της Δύσης", δεν αρνείται όμως το ρόλο της επιδιαιτησίας αυτών των δυνάμεων στις ελληνοτουρκικές διαφορές. Οσο παρήλαυναν από την Ελλάδα οι γνωστοί Αμερικανοί διαμεσολαβητές, είχε κάθε ευκαιρία να αντιδράσει...

Στο παραπάνω πλέγμα πολιτικών θέσεων του ΔΗΚΚΙ, προστίθεται και μια σειρά από άλλες τοποθετήσεις, υιοθέτησης υπερπατριωτικών θέσεων, που δίνουν τη συνολική εικόνα.

• Η πολιτική εκτίμηση ότι στις σημερινές συνθήκες, τίθεται σε κίνδυνο η έννοια του "έθνους", της οποίας το ΔΗΚΚΙ αναγορεύεται σε υπερασπιστή. Οπως αναφέρεται στην ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος, "το έθνος είναι αυτό που πρέπει να τιθασευτεί, να εκφυλιστεί", προκειμένου στις σημερινές συνθήκες να "επιτύχει το νέο στάδιο εξέλιξης του καπιταλισμού" (!). Ετσι το ΔΗΚΚΙ θεωρεί ως προϋπόθεση εθνικής ανεξαρτησίας την "εθνική επιβίωση", που προϋποθέτει μια "στρατηγική συμμαχία επιβίωσης" των δυνάμεων της εργασίας με τις δυνάμεις της παραγωγής.
• Με βάση την παραπάνω ανάλυση, για τα εθνικά θέματα το ΔΗΚΚΙ ζητά σήμερα μια πιο επιθετική εξωτερική πολιτική απέναντι στην Τουρκία, χωρίς να αγγίζει το θέμα των υποστηρικτών της προκλητικότητάς της. Συστατικό στοιχείο αυτής της θέσης είναι η πρόταση για εφαρμογή του δικαιώματος επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια, σαν προϋπόθεση διατήρησης του δικαιώματος. Θέση που δε χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση, για να καταλάβει κανείς ότι είναι τυχοδιωκτική.
• Για τις σχέσεις Ελλάδας και ΠΓΔΜ, επιμένει τυφλά στη λογική της ονοματολογίας, υιοθετώντας και τη θέση του "εμπάργκο". Μάλιστα, στα σχετικά ντοκουμέντα δε γίνεται καμία άλλη αναφορά στο πρόβλημα, ούτε στις μελλοντικές σχέσεις των δύο χωρών ολοκληρωμένα.

Συνολικά, το ΔΗΚΚΙ χαρακτηρίζει τον εαυτό του "πραγματική συνείδηση του ΠΑΣΟΚ", συνεχιστή των πολιτικών των κυβερνήσεων Παπανδρέου της 8ετίας '81 - '89. Ε, όσον αφορά την εξωτερική πολιτική ας του το αναγνωρίσουμε!

Οι θέσεις του έχουν όλα εκείνα τα στοιχεία: Ψευδεπίγραφος αντιαμερικανισμός, αντιιμπεριαλιστικές κορόνες, αλλά ταυτόχρονα εκεί που "διασταυρώνεται" με τις κεντρικές επιδιώξεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή ή με την αποδοχή τους σαν επιδιαιτητές, συναίνεση μέχρις εσχάτων.Με βάση αυτό το ΔΗΚΚΙ δεν μπορεί να αποφύγει ούτε τη "σύμπτωση" θέσεων για τα κεντρικά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής με το ΠΑΣΟΚ και τη Ν Δ.

Ας συνυπολογίσουμε και ένα ακόμα στοιχείο: Την εθνοκεντρική αντίληψη που υποδηλώνει ότι κάθε αντίθεση και συμφέρον υποτάσσονται στο "καλό του έθνους". Ο ισοπεδωτικός χειρισμός της έννοιας του "έθνους" από το ΔΗΚΚΙ όμως, δεν αποτελεί μόνο την ιδεολογική βάση στήριξης πολιτικών "κοινωνικής συναίνεσης".

Παράλληλα, εισάγει στην πολιτική ζωή έναν "άλλου τύπου" εθνικισμό - υπερπατριωτισμό, που δε διαφοροποιείται από αυτούς που συντηρούνται σε πυρήνες του ΠΑΣΟΚ της ΝΔ και της ΠΟΛ.ΑΝ., τόσο στις μορφές πολιτικής έκφρασης και πολιτικών θέσεων, όσοκαι ποιου είδους συνειδήσεις και κοινωνικά στρώματα επιδιώκει να "αγκαλιάσει".Συνειδήσεις που διατηρούν σήμερα αντιιμπεριαλιστικά "αντανακλαστικά", που δε διαθέτουν γέφυρες με τις κλασικές αντιλήψεις που υποθάλπουν το σύγχρονο εθνικισμό, κοινωνικά στρώματα που αγανακτούν ίσως με τα "ευχαριστώ" και την εξόφθαλμη λογική υποταγής του Κ. Σημίτη κι αναζητούν ένα διαφορετικό λόγο για τα θέματα αυτά. Εκεί το ΔΗΚΚΙ του Δ. Τσοβόλα, προσφέρει άφθονο αντιαμερικανισμό στα λόγια, που παρέχεται με ακραίο λαϊκίστικο τρόπο.

Ανεξάρτητα από τον όποιο βαθμό επιρροής του ΔΗΚΚΙ, είναι γεγονός ότι μία ακόμα συνιστώσα - από διαφορετική αφετηρία - βρίσκεται διαθέσιμη, για να στηρίξει την πορεία πρόσδεσης της χώρας στους αμερικανονατοϊκούς τυχοδιωκτισμούς και τη συνεχή αναγόρευση της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών σε επιδιαιτητή στα εθνικά θέματα. Παράλληλα, όμως, με δεδομένη τη θέση της Ελλάδας στην ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων, δύναται να παίξει και ακόμα πιο επικίνδυνους ρόλους...

Γεράσιμος ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ