"Ξεκινάμε έναν δημιουργικό και θετικό εκλογικό αγώνα, αντάξιο της ελπίδας, που εκφράζει το ΠΑΣΟΚ στη συνείδηση του λαού μας. Χωρίς κίβδηλες και άγονες αντιπαραθέσεις. Χωρίς πολωτικά και μειωτικά συνθήματα. Χωρίς αρνητική προπαγάνδα, που φέρνει τη δημόσια ζωή πίσω, σ' ένα ξεπερασμένο πια παρελθόν. Εναν εκλογικό αγώνα, ο οποίος θα στοχεύει να ανεβάσει την ποιότητα της πολιτικής ζωής".

Αυτά έλεγε ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, στις 26 Αυγούστου, εγκαινιάζοντας την προεκλογική εκστρατεία του ΠΑΣΟΚ.

Μόλις τρεις βδομάδες μετά αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο Κ. Σημίτης δεν "άντεξε" στον "πολιτισμένο" προεκλογικό αγώνα. Η προεκλογική προπαγάνδα, ιδιαίτερα της τελευταίας βδομάδας, ανατρέπει λέξη προς λέξη τα όσα ευαγγελιζόταν ο πρωθυπουργός για το επίπεδο της προεκλογικής αντιπαράθεσης.

Ο Κ. Σημίτης έχει κάνει στροφή 180 μοιρών και αφήνοντας στην άκρη την τακτική της "αντιπαράθεσης επιχειρημάτων", έχει αναγορεύσει ως κεντρικό ζήτημα της προεκλογικής του προπαγάνδας τα εκβιαστικά διλήμματα, τις προσωπικές επιθέσεις, ενώ επισείει, με κωμικό τρόπο, το σκιάχτρο της Δεξιάς. Ο εκφραστής του "εκσυγχρονισμού" αποδεικνύεται φορέας του αναχρονισμού και του "μαύρου" παρελθόντος.

Φυσικά, είναι πολύ εύκολο να εξηγήσει κανείς αυτή τη θεαματική, όσο και αποκρουστική στροφή, του πρωθυπουργού. Τα μηνύματα που έλαβε από την προεκλογική δραστηριότητα του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντικά, όσον αφορά τον επιδιωκόμενο στόχο της "άνετης αυτοδυναμίας". Δε θα μπορούσε, όμως, να συμβεί και αλλιώς, αφού ο "πολιτικός λόγος" του δεν ενθουσιάζει πολλούς από αυτούς που χρόνια στηρίζουν το κυβερνών κόμμα. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να ενθουσιάζει το νεοφιλελεύθερο όραμα του Μάαστριχτ που προβάλλει;

Την τελευταία βδομάδα μαζί με τα διλήμματα, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να εμφανιστεί με φιλολαϊκό προσωπείο, σε αντιδιαστολή τάχα με την αντιλαϊκή Δεξιά, η οποία όμως δε διστάζει να απαντά με πλειοδοσία λαϊκισμού και δημαγωγίας. Επειδή, όμως, δεν έχει να επιδείξει παρά μόνο αντιλαϊκά μέτρα ο ίδιος ο Κ. Σημίτης έχει αποδυθεί σε έναν αγώνα δρόμου, μοιράζοντας υποσχέσεις για "καλύτερες μέρες" και μεγάλα και μικρά έργα εκατοντάδων δισ. σε κάθε περιοχή που επισκέπτεται.

Είναι όμως πολύ δύσκολο για τον Κ. Σημίτη και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να πείσει με τις υποσχέσεις ή να εκβιάσει με τα παμπάλαια διλήμματα του Τύπου "ΠΑΣΟΚ ή Δεξιά". Είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξαπατήσει, άλλη μια φορά, τα λαϊκά στρώματα και να υφαρπάξει την ψήφο τους.

Οι λόγοι είναι απλοί:

• Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των αγροτών, των μικρομεσαίων, δεν έχει καμία αυταπάτη και αμφιβολία για την αντιλαϊκή πολιτική, που θα ακολουθήσει την επομένη των εκλογών η κυβέρνηση Σημίτη, αν επανεκλεγεί. Δεν περιμένει τίποτα καλύτερο απ' ό,τι έκανε την προηγούμενη τριετία το ΠΑΣΟΚ, το οποίο αποδείχτηκε αποτελεσματικότερος διαχειριστής των συμφερόντων των μεγάλων συμφερόντων, ενώ για τους εργαζόμενους επιφύλαξε "δυσάρεστες" εκπλήξεις και σκληρά αντιλαϊκά μέτρα.
• Δεν τρομάζει τους εργαζόμενους η "σύγκριση", που κάνει η προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ με τη "Δεξιά". Το δίλημμα "ΠΑΣΟΚ ή Δεξιά" πέφτει στο κενό. Τα διλήμματα αυτά προσβάλλουν, προκαλούν και εξοργίζουν τους ψηφοφόρους, οι οποίοι, δυστυχώς για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, δείχνουν να το αντιλαμβάνονται. Η πολιτική που έχουν εφαρμόσει τα δύο κόμματα, αλλά και η πολιτική που εξαγγέλλουν είναι πανομοιότυπη. Το ζητούμενο για τον εργαζόμενο δεν είναι ποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα θα τον δυναστεύει και θα τον ξεζουμίζει. Αντίθετα, διάχυτη είναι η διάθεση ενός μεγάλου τμήματος των λαϊκών μαζών να πάρει την εκδίκησή του και να τους μαυρίσει και τους δύο.
• Ο Κ. Σημίτης και μέσα από τις προεκλογικές δηλώσεις και ομιλίες του έχει αφήσει με σαφήνεια να διαφανεί ποια πολιτική θα ακολουθήσει τόσο στην οικονομία, όσο και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Αλλά, ακόμα και αν ο πρωθυπουργός δεν πρόβαλε ως όραμά του το Μάαστριχτ, είναι αρκετό το "μανιφέστο" που παρέδωσε ο Σύνδεσμος των Βιομηχάνων στις ηγεσίες των κομμάτων, για να γίνει αντιληπτό το εφιαλτικό μέλλον που ετοιμάζουν για τους εργαζόμενους. Η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η μείωση των αποδοχών, η κατάργηση των όποιων περιορισμών στις απολύσεις, η μείωση των εργοδοτικών εισφορών στα Ταμεία, το ελαστικό ωράριο και η μερική απασχόληση, είναι ορισμένα από το μπαράζ των αντιλαϊκών μέτρων που θα αρχίσουν να εφαρμόζονται με "ιλιγγιώδη ταχύτητα" από την επομένη των εκλογών.

Από την άλλη, η απροσχημάτιστη δουλοπρέπεια του Κ. Σημίτη στους Αμερικανούς και τους ισχυρούς Ευρωπαίους εταίρους, η οποία καταδείχτηκε και στην τελευταία συνέντευξή του στο Ζάππειο, δεν μπορεί παρά να εξοργίζει κάθε πατριώτη και φίλο της ειρήνης.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την τελευταία βδομάδα πριν από την έκφραση της λαϊκής ετυμηγορίας, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, συνεπικουρούμενη από τα ΜΜΕ, θα κλιμακώσει την τακτική των τελευταίων ημερών, δε θα διστάσει να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της, στοχεύοντας στον εκβιασμό, την κατατρομοκράτηση και την υφαρπαγή της ψήφου.

Αυτή τη φορά όμως είναι δυνατόν αυτές οι άθλιες μεθοδεύσεις να γίνουν μπούμερανγκ για τους εμπνευστές και εκτελεστές της. Είναι δυνατόν η αγανάκτηση που διακατέχει τους εργαζόμενους να μετατραπεί σε ψήφο αποδοκιμασίας και καταδίκης των εκπροσώπων του δικομματισμού.

Χρειάζεται όμως οι κομμουνιστές να βρίσκονται διαρκώς μέσα στις λαϊκές μάζες και να στηρίξουν μέχρι τελευταία στιγμή την επιθυμία τους να τους δώσουν ένα καλό μάθημα σε αυτούς που επί 22 χρόνια καταδυναστεύουν τη ζωή τους και συνθλίβουν τα όνειρά τους για ανθρώπινη ζωή.

Είναι ρεαλιστικό αυτή τη φορά η αγανάκτηση των λαϊκών μαζών να μετατραπεί σε ψήφο ενίσχυσης των αγώνων τους, σε ψήφο - αφετηρία αντεπίθεσης προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, σε ψήφο στο ΚΚΕ.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την τελευταία βδομάδα πριν από την έκφραση της λαϊκής ετυμηγορίας, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, συνεπικουρούμενη από τα ΜΜΕ, θα κλιμακώσει την τακτική των τελευταίων ημερών, δε θα διστάσει να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της, στοχεύοντας στον εκβιασμό, την κατατρομοκράτηση και την υφαρπαγή της ψήφου.