Η προσδοκία του ΔΗΚΚΙ και προσωπικά του προέδρου του Δ. Τσοβόλα, για μια "ρυθμιστική παρουσία" σε ένα μετεκλογικό σκηνικό, το οποίο έχει ήδη δρομολογηθεί, σύμφωνα με τις πολιτικές εκτιμήσεις του, αφού πιστεύει ότι σύντομα θα οδηγηθούμε σε εκλογές, με κάθε τίμημα, διαμορφώνεται ολοένα και περισσότερο, σαν προοπτική του νεοσυσταθέντος κόμματος. Εστω κι αν το ΔΗΚΚΙ δεν έχει ολοκληρώσει ακόμα τις οργανωτικές του προσπάθειες.

Η οδός της επίτευξης αυτού του στόχου, περνά - όχι σύμφωνα με τις θεωρητικές διακηρύξεις, αλλά σύμφωνα με την πρακτική του Δ. Τσοβόλα - μέσω των συνεχών φραστικών επιθέσεων εναντίον του ΠΑΣΟΚ. Μέσω συχνών τέτοιων παρεμβάσεων, που καθώς φαίνεται βρίσκουν μάλλον εύκολα το δρόμο προς τα δελτία ειδήσεων και τις ραδιοφωνικές εκπομπές, ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ, αναπτύσσει έντονη πολεμική - με αφορμή μάλιστα και την παραπομπή του στη Δικαιοσύνη για την παλιότερη στάση του στο ειδικό δικαστήριο. Ο στόχος είναι κάτι παραπάνω από προφανής, αφού τόσο η κατάσταση που επικρατεί στο κυβερνών κόμμα, όσο και οι καταβολές του καθιστούν την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ το βασικό πεδίο άσκησης της επιρροή του.

Ξεκάθαροι όμως είναι για τον Δ. Τσοβόλα, οι όροι κάτω από τους οποίους μπορεί να επιτευχθεί η "ρυθμιστική" παρουσία του, στο πολιτικό παιχνίδι. Αναφερόμενος στους όρους δημιουργίας του "μετεκλογικού σκηνικού", μιλώντας στον Ρ/Σ "Πλάνετ", δήλωσε ότι "οι ξένες δυνάμεις, αλλά και οι εξωθεσμικοί ελληνικοί παράγοντες, βλέπουν ότι έφτασε το τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου και της συνέχισης της λειτουργίας των μεγάλων κομμάτων, γιατί ο κόσμος που ανήκει σε αυτά τα κόμματα έχει απογοητευτεί σε μεγάλο ποσοστό και έχει αποστασιοποιηθεί από αυτά. Κατά συνέπεια ετοιμάζουν με ελέγχους ηγετικών προσώπων στα δύο μεγάλα κόμματα, το νέο πολιτικό σκηνικό, προσπαθώντας να κρύψουν την προσπάθειά τους, γνωρίζοντας ότι στις εκλογές που έρχονται δεν πρόκειται να πάρει αυτοδυναμία κανένα κόμμα, ακόμα και αν δε διασπαστούν και να μπορέσουν να ελέγξουν για τα επόμενα 20 χρόνια την πολιτική, άρα και την οικονομική κατάσταση".

Με δεδομένο ότι η δημιουργία του ΔΗΚΚΙ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί "ιστορική αναγκαιότητα", επιβαλλόμενη από τη λαϊκή θέληση, όσο κι αν επιμένει σε αυτό ο πρόεδρός του, είναι σαφές - σύμφωνα και με τα λεγόμενα του Δ. Τσοβόλα - πως "κλειδί" της εισόδου στο "μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό" είναι η... συμπόρευση (έστω και κατ' επιλογή) με αυτό που αποκαλεί "εξωθεσμικούς ελληνικούς παράγοντες".

Αλλωστε, το ΔΗΚΚΙ δίνει σήμερα εμφανή διαπιστευτήρια, σχετικά με τις προϋποθέσεις "εισαγωγής" σε ενδεχόμενα πολιτικά παιχνίδια. Στις κυρίαρχες επιλογές όπως αυτή, της άκριτης προσήλωσης στις επιδιώξεις των κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ, όπως μάλιστα αυτές θα προκύψουν από την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, ή στη λογική της επιδιαιτησίας τρίτων στα εθνικά θέματα οι θέσεις του προέδρου του ΔΗΚΚΙ είναι ξεκάθαρα καταφατικές. Ειδικά για το δεύτερο θέμα, η ουσία των εκφρασμένων θέσεων του προέδρου του ΔΗΚΚΙ, είναι η ελληνική εξωτερική πολιτική να ισορροπήσει καλύτερα ανάμεσα στις ΗΠΑ και την "Ευρωπαϊκή Τρόικα", όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.

Σχετικά με το θέμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενδεικτική της στάσης του ΔΗΚΚΙ, είναι η δημοσιοποίηση των θέσεών του για τη Διάσκεψη Κορυφής στο Τορίνο. Εκεί διατυπώνονται γενικόλογες αναφορές σχετικά με μια... ιδεατή Ε. Ενωση, που θα αποβάλει "το νεοφιλελευθερισμό ως κυρίαρχη ιδεολογία". Μια Ε. Ενωση που θα "θεσμοθετήσει την κοινωνική αλληλεγγύη και προστασία" (υπενθυμίζουμε ότι η "κοινωνική αλληλεγγύη" είναι βασικός στόχος - κάλυψη και της "Λευκής Βίβλου"), ενώ παράλληλα θα... εγγυηθεί και τα ελληνικά σύνορα. Είναι φανερό, πως οι παραπάνω θέσεις, προσπερνούν αδιάφορα το γεγονός ότι συστατικό, δομικό στοιχείο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι σήμερα οι εφαρμογές των νεοφιλελεύθερων επιλογών στους λαούς της ηπείρου.

Καταληκτικά πρέπει να επισημάνουμε, πως εν αναμονή του ιδρυτικού - οργανωτικού συνεδρίου του ΔΗΚΚΙ, ο πρόεδρός του... ξεκουράζει όσο μπορεί τους συνέδρους, εφόσον, μέσα από τις δημόσιες δηλώσεις, έχει σαφέστατα οροθετήσει τα πολιτικά όρια, καθώς και την πολιτική τακτική που απορρέει ως αποκύημα.

Γ. Λ.

Με δεδομένο ότι η δημιουργία του ΔΗΚΚΙ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί "ιστορική αναγκαιότητα", επιβαλλόμενη από τη λαϊκή θέληση, όσο κι αν επιμένει σε αυτό ο πρόεδρός του, είναι σαφές - σύμφωνα και με τα λεγόμενα του Δ. Τσοβόλα - πως "κλειδί" της εισόδου στο "μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό" είναι η... συμπόρευση (έστω και κατ' επιλογή) με αυτό που αποκαλεί "εξωθεσμικούς ελληνικούς παράγοντες".