Η τρομοκρατία που επιχειρεί η κυβέρνηση είναι σύμφυτο της αντεργατικής πολιτικής της. Οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιληφθούν ότι θα πρέπει να οργανώσουν και να συντονίσουν τον αγώνα τους ενάντια στην εργοδοσία και την κυβέρνηση για να μην περάσει αυτή η πολιτική. Παράλληλα, να παραμερίσει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που ανοιχτά πλέον στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική αλλά και τον αυταρχισμό και να καταδικάσουν αυτή την ταχτική ενισχύοντας τις πρωτοβουλίες από τα κάτω.

Αντιλαϊκή πολιτική και αυταρχισμός πάνε μαζί, όπως μαζί πάνε ο αγώνας και η αντίσταση των εργαζομένων, μέσα από ένα ενιαίο πανελλαδικό μέτωπο των λαϊκών στρωμάτων, απέναντι στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης και βιομηχάνων. Τέτοια κρούσματα αυταρχισμού δε φτάνει να τα καταδικάζουμε στα λόγια, τα λόγια δεν τους αγγίζουν. Το μόνο που τους αγγίζει και η μόνη απάντηση που πρέπει να τους δώσουμε, που τους αξίζει, είναι αυτή της συντονισμένης πάλης όλων όσοι πλήττονται από την πολιτική αυτή. Το γεγονός ότι δε διστάζουν να χτυπήσουν ακόμα και συνταξιούχους και γυναίκες, δείχνει την απόγνωση στην οποία βρίσκονται, γιατί ξέρουν ότι θα μας βρουν αντιμέτωπους κι αυτό δεν το ξέρουν μόνο οι κυβερνώντες, αλλά και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Οι επιθέσεις που σημειώθηκαν τελευταία δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ηταν προσχεδιασμένες, αλλά είναι γνωστό ότι για την εφαρμογή αντιλαϊκών πολιτικών απαιτείται αυταρχισμός. Η κυβέρνηση απέδειξε ότι είναι βαθιά αντιλαϊκή, αυταρχική και αντιδημοκρατική. Οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Να μην έχουν αυταπάτες ότι η πολιτική αυτή παίρνει διορθώσεις ή βελτιώσεις. Η πολιτική αυτή πρέπει να ανατραπεί. Κι αυτό θα γίνει, όταν οι εργαζόμενοι συντονίσουν την πάλη τους και δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για ένα πανελλαδικό, πανεργατικό μέτωπο, που θα αντιστέκεται στην πολιτική αυτή, με προοπτική την ανατροπή της. Οσο για όσους μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα έχουν το θράσος να βγαίνουν να υπερασπίζουν αυτές τις πρακτικές, έχω να πω ότι το τέλος του κατήφορου είναι ο πάτος. Μέχρι σήμερα, έβαζαν "πλάτες" για την υλοποίηση των αντεργατικών επιλογών της κυβέρνησης, σήμερα ανοιχτά, πρωτοστατούντων του προέδρου και του γγ της ΓΣΕΕ, φτάνουν στο σημείο να κατηγορούν τους εργαζόμενους ότι φταίνε που ξυλοκοπήθηκαν. Θα πάρουν όμως, όπως και η κυβέρνηση της βίας, την απάντησή τους μέσα από την κλιμάκωση των αγώνων.

Εκτιμώ ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια έξαρση του αυταρχισμού, που αποτελεί πολιτική επιλογή της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση των αγώνων του εργατικού κινήματος. Νομίζω ότι αυτό αποτελεί απειλή για τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών και ιδιαίτερα του συνδικαλιστικού κινήματος και, βέβαια, προοιωνίζεται αύξηση των επιθέσεων ενάντια στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων.

Σε μια εποχή που η ανεργία παίρνει κατακλυσμιαίες διαστάσεις και οι εργασιακές σχέσεις αντιμετωπίζουν πρόβλημα από τις νέες τεχνολογικές εφαρμογές, φαίνεται ότι υπάρχει πρόθεση για εφαρμογή μέτρων που θα αποσταθεροποιούν το εργασιακό καθεστώς και θα παραδίδουν τον εργαζόμενο έρμαιο στη βουλιμία του μεγάλου κεφαλαίου για όλο και μεγαλύτερη κερδοφορία.

Η χρησιμοποίηση κατασταλτικών μεθόδων για την αντιμετώπιση των κοινωνικών αιτημάτων, αποτελεί πράξη που έχει καταδικαστεί επανειλημμένα στο παρελθόν από το σύνολο του ελληνικού λαού. Τα κοινωνικά προβλήματα δεν επιλύονται με αυταρχισμό και διώξεις, αλλά μέσα από την επίδειξη ευαισθησίας και την άσκηση μιας πολιτικής που θα λαμβάνει υπόψη της κυρίως τις ανάγκες της εργατικής τάξης, θα αποσκοπεί στη μείωση της ανεργίας, στην ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και στην παραγωγική ανάπτυξη της χώρας.

Θεωρώ ότι η αυταρχική πολιτική της κυβέρνησης, αυτή η επιλογή της απέναντι στις διεκδικήσεις των εργαζομένων, δεν πρέπει να αφεθεί έτσι. Γι' αυτό, τέσσερα μέλη της διοίκησης της ΓΣΕΕ ζητάμε έκτακτη σύγκληση της ολομέλειας, προκειμένου να δει η διοίκηση πώς θα αντιμετωπίσει αυτήν την πολιτική που μας οδηγεί πολύ πίσω. Πιστεύω ότι τα προβλήματα λύνονται με πραγματικό και ουσιαστικό διάλογο και όχι με τη χρησιμοποίηση κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών ή με την ποινικοποίηση κινητοποιήσεων. Αυτή την πολιτική πρέπει το συνδικαλιστικό κίνημα να τη συζητήσει στο εσωτερικό του, να την κουβεντιάσει και με τις δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις για να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, κινείται και το έγγραφο που στείλαμε στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ.

H ανικανότητα της κυβέρνησης είναι τόσο φανερή που δεν μπορεί να πείσει πλέον ούτε τους ψηφοφόρους, ούτε και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό καταφεύγει σταθερά πλέον στη χρησιμοποίηση των ΜΑΤ για να επιβάλει έτσι την αντιλαϊκή της πολιτική.

Σε σχέση με τα επεισόδια που σημειώθηκαν μετά την επέμβαση των ΜΑΤ στην Αθήνα, θέλω να δηλώσω ότι οι εκδηλώσεις αυτές δεν τιμούν καθόλου την πολιτεία.

Η κυβέρνηση βρίσκεται σε αδυναμία να επιβάλει την πολιτική της, γιατί είναι μια αντιλαϊκή πολιτική. Πολιτική, που οδηγεί στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και επιτίθεται στις ασφαλιστικές κατακτήσεις,στις εργασιακές σχέσεις, ακόμα και ενάντια στο ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα. Προσφεύγει στη βία, στον αυταρχισμό και την καταστολή, αλλά αυτό δεν κάμπτει το φρόνημα των εργαζομένων. Καθημερινά υπάρχει και μεγαλύτερη συσπείρωση εργαζομένων, σωματείων και γενικά συνδικαλιστικών οργανώσεων απέναντι σε αυτή την πολιτική. Μόνο με ένα τέτοιο ισχυρό μέτωπο εργαζομένων θα αντραπεί αυτή πολιτική".