Αυξήσεις 2% για τους πληβείους, τους σύγχρονους δούλους του κεφαλαίου, αλλά αυξήσεις κερδών 40% και βάλε για τους πατρικίους της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας. Με ιδιαίτερη υπερηφάνεια η γνωστή εταιρία "Chipita International SA" ανακοίνωσε χτες ότι τα κέρδη προ φόρων το α εξάμηνο του 1998 παρουσιάζουν αύξηση 41,2% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 1997. Η σύγκριση των "αυξήσεων" στους μισθωτούς και των αντίστοιχων αυξήσεων των καπιταλιστικών κερδών αποτελεί την πιο χειροπιαστή απόδειξη για τον προσδιορισμό της ταξικής ουσίας της γενικότερης οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Σημίτη. Πιέζουν προς τα κάτω την αξία της εργατικής δύναμης, στέλνουν κατά χιλιάδες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στα νεκροταφεία της παραγωγικής αδράνειας και εν μέσω της γενικότερης λεηλασίας, οι πολυεθνικές εταιρίες συσσωρεύουν κέρδη. Τα οποία, όμως, σε πείσμα των αστικών οικονομικών δογμάτων, δεν τοποθετούνται σε μακροχρόνιες παραγωγικές επενδύσεις, αλλά στο βραχύβιο χρηματιστηριακό και τραπεζικό τζόγο. Το γεγονός ότι οι εξελίξεις αυτές δημιουργούν τις προϋποθέσεις για χρηματιστηριακές - νομισματικές κρίσεις, δε φαίνεται να απασχολεί ούτε την κυβέρνηση ούτε και τις πολυεθνικές...

H "Αθηναϊκή" σχολιάζει στο χτεσινό της φύλλο, τη δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα κατά την άφιξή της στην Αθήνα μετά το ταξίδι στη Ρωσία που είπε ότι τώρα στη Ρωσία μπορεί να μην υπάρχουν σύμβολα, αλλά μέσα στο λαό υπάρχει δίψα για κομμουνιστικές ιδέες... Και το πικρόχολο σχόλιο της εφημερίδας κάτω από την παραπάνω δήλωση, είναι το εξής: "Διψασμένο αρκούδι όμως δε χορεύει"...

Μα φυσικά και δε χορεύει, φίλοι της "Αθηναϊκής"! Το μόνο που μπορεί να κάνει το διψασμένο και νηστικό αρκούδι είναι να αγριέψει, να δείξει τα δόντια του και τελικά να κατασπαράξει όλους αυτούς, που το κρατάνε διψασμένο και νηστικό...

Πολλά και διάφορα είπε το Σάββατο ο αρχιεπίσκοπος, με αφορμή τη γιορτή της Παναγίας και των Ενόπλων Δυνάμεων. Αντιφωνώντας τους εκπροσώπους του ιδρύματος "Παναγία Σουμελά", που του πρόσφεραν συμβολικά το κλειδί του ιστορικού, ποντιακού μοναστηριού, θεώρησε σκόπιμο να προβλέψει ότι "ο Θεός θα αξιώσει κάποτε τον προκαθήμενο της Εκκλησίας, ως επικεφαλής του Ελληνισμού, να βάλει το κλειδί στην πόρτα της Παναγίας της Σουμελιώτισσας", ενώ, σε κάποια άλλη στιγμή, μίλησε για "αλησμόνητες πατρίδες", περί "πολιτισμένης Δύσης και βάρβαρης Ανατολής" και δεν παράλειψε να ζητήσει "αξιόμαχο και αξιοπρεπή Στρατό". Τέλος, επιχείρησε να επενδύσει ιδεολογικά όλα τα προηγούμενα, διακηρύσσοντας την πίστη του στις "μεγάλες ιδέες" και λέγοντας: "Οσοι πιστεύουν σ' αυτές τις ιδέες, σε πείσμα των διεθνιστών, αγαπούμε την πατρίδα, είμαστε γνήσιοι Ελληνες".

Φαίνεται πως, παρά τα όσα λέγονται και γράφονται περί της μεγάλης μόρφωσης και των πολλών γνώσεων του νέου αρχιεπισκόπου, οι σχέσεις του με την ιστορία και ιδιαίτερα αυτήν της νεότερης ελληνικής περιόδου δεν είναι καθόλου καλές.

Και, σε ό,τι αφορά τον αρχιεπίσκοπο, αρκούμαστε τη φορά αυτή στο παραπάνω σχόλιο. Υπάρχει, όμως και μια κυβέρνηση σ' αυτόν τον τόπο ή, μήπως, κάνουμε λάθος; Συμφωνεί ή όχι, λοιπόν, με το πνεύμα και το γράμμα των δηλώσεων αυτών; Αν δε συμφωνεί, γιατί σιωπά και δεν κάνει την παραμικρή παρέμβαση; Μήπως πιστεύει, ότι οι δηλώσεις αυτές ή άλλες παρόμοιες λειτουργούν ευεργετικά στο ήδη βαρύ κλίμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων; Η, μήπως, θεωρεί ότι οι σχέσεις της με τον προκαθήμενο της εκκλησίας ζυγίζουν βαρύτερα από το προαναφερόμενο και γεμάτο αγκάθια πρόβλημα της εξωτερικής μας πολιτικής και γι' αυτό προτιμά να παριστάνει την... πάπια;

Βέβαια, εμείς δεν ξέρουμε τι απ' όλ' αυτά συμβαίνει. Για ένα είμαστε, όμως, σίγουροι: Το γνωστό γνωμικό "η σιωπή είναι χρυσός", κάθε άλλο παρά ταιριάζει στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Είναι γνωστό πως οι συνυποψήφιοι δήμαρχοι, της "κεντροαριστεράς" (ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ), Μ. Δαμανάκη, του "παλαιο - ΠΑΣΟΚ", Δ. Μπέης, και της ΝΔ, Δ. Αβραμόπουλος, ερίζουν για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής της πολιτικής της ΕΕ, που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σημίτη. Στα πλαίσια αυτά, με κάποια διαφορετική διαχείριση, που ο καθένας τους προβάλλει γενικά, επιδίδονται σε ένα ανούσιο καυγά για το ποιος διαχειρίζεται καλύτερα την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Δεν ερίζουν, π.χ., για το πώς παράνομα βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη των Αθηναίων για το παρκάρισμα σε δημόσιους χώρους. Αλλά πώς από τα παράνομα θα εισπράττει και η Εφορία το μερτικό της! Κι αντί για άλλη πολιτική - κόντρα στη σημερινή αντιλαϊκή πολιτική - ερίζουν ποιος - Αβραμόπουλος ή Δαμανάκη - μπορεί να εισπράξει περισσότερα κοινοτικά κονδύλια για... "μπαλώματα". Αυτό ήταν και το θέμα που πρόβαλαν χτες μετά τη συνάντησή τους η εκλεκτή των ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ, Μ. Δαμανάκη, και ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ, Γ. Παπανδρέου. Ενώ, εξήγησαν, συζήτησαν και... για τη συμμετοχή των εθελοντών στην προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων! Οχι που θα ασχολιόνταν με τα καθημερινά οξυμένα προβλήματα των Αθηναίων και της Αθήνας, άλλα είναι τα ενδιαφέροντα των διαχειριστών της κυβερνητικής πολιτικής...