Το είπε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος, εξερχόμενος χτες από τη Ρηγίλλης, μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο της ΝΔ: "Με τον Κ. Καραμανλή δεν έχουμε πρόβλημα. Μιλάμε την ίδια γλώσσα". Κομπιάζοντας για λίγο, έσπευσε να προσθέσει: "Οχι ότι δεν είμαστε φίλοι με τον Κ. Σημίτη, αλλά η προώθηση των λύσεων είναι δύσκολη". Και εμείς που νομίζαμε ότι οι Σημίτης και Καραμανλής δεν είχαν φίλους...

Τα λένε και δεν ντρέπονται. Οσο και αν έχουν πάψει να μας εκπλήσσουν, όμως δεν έχουν πάψει να εξοργίζουν και να προκαλούν. "Η πολιτική μας διακρίνεται για την ευαισθησία της όσον αφορά τους οικονομικά αδύναμους συμπολίτες μας", δήλωσε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, χωρίς βέβαια να κοκκινίζει στο ελάχιστο. Και τα λέει αυτά, όταν μόλις προχτές ανακοινώθηκαν τα επίσημα στοιχεία, που δείχνουν την "καταγεγραμμένη" ανεργία να ξεπερνά κάθε προηγούμενο, όταν στενάζουν από τη λιτότητα και την άγρια φορολογία οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, όταν οι αγρότες ξεκληρίζονται μαζικά, κλπ.κλπ.

Ακόμα χειρότερο, τα λέει αυτά όταν γνωρίζει πολύ καλά ότι το 1999 και τα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα είναι πολύ χειρότερα και, εκτός των άλλων, οι κοινωνικές υπηρεσίες θα περικοπούν ή θα γίνουν πιο άθλιες, κ.ο.κ.

Αυτή είναι η ευαισθησία τους στους "οικονομικά αδύναμους" και τη γνωρίζουν πολύ καλά τα λαϊκά στρώματα. Ας συνεχίσουν, λοιπόν, οι κυβερνώντες να εμπαίζουν τους εργαζόμενους με τέτοιες δηλώσεις. Θα εισπράξουν την απάντηση που τους αξίζει.

Δήλωσε και κάτι άλλο, όμως, ο διοικητής του ΟΑΕΔ, Κ. Ευστρατόγλου: Τα στοιχεία της αγοράς εργασίας, είπε, θα συνεχίσουν να επηρεάζονται προς το ευνοϊκότερο από τη σταδιακή εφαρμογή των προγραμμάτων απασχόλησης, εννοώντας, προφανώς, τα προγράμματα επιδότησης της εργασίας.

Ακόμη κι αν αφήσουμε κατά μέρος αυτό το "θα συνεχίσουν να επηρεάζονται προς το ευνοϊκότερο"..., πρέπει να σημειώσουμε, ότι μόνον αφελείς πιστεύουν πως δίνοντας ζεστό χρήμα στους μεγαλοεπιχειρηματίες, για να προσλάβουν άνεργους και ιδιαίτερα νέους, θα μειωθεί η ανεργία. Μα, πρώτη φορά θα 'ναι, που και τις επιδοτήσεις θα εισπράξουν και η ανεργία θα συνεχίσει να αυξάνει; Παλιά τους τέχνη κόσκινο, κύριε διοικητά...

Στην πραγματικότητα, κύριοι του υπουργείου Εργασίας και της κυβέρνησης, και όπως αυτή προκύπτει από τα στοιχεία του ΟΑΕΔ - η αλήθεια είναι ακόμη χειρότερη - η ανεργία αυξάνει με ρυθμό τριπλάσιο από την απασχόληση. Αυτές είναι οι μέχρι σήμερα συνέπειες της πολιτικής σας και βλέπουμε...

Σχετικά δε με τους νέους, ηλικίας 15 - 24 ετών, που τόσο δήθεν κόπτεστε, και μόνο τα στοιχεία μιας έρευνας του καθηγητή της Παντείου Η. Ιωακείμογλου και του Γ. Κρητικίδη είναι καταλυτικά. Σύμφωνα με αυτά και στην περίοδο 1993 - '97 μειώθηκε κατά 9,8% ή 54.000 και περισσότερα άτομα, ο αριθμός των νέων αυτής της ηλικίας, που ανήκουν στο εργατικό δυναμικό. Στην ίδια περίοδο χάθηκαν 55.538 θέσεις εργασίας, από τις οποίες οι 37.574 (69%) αφορούν τους νέους.

Μην κουράζεστε επομένως. Σ' αυτό τον τόπο ζούμε όλοι...

Υπάρχει το πάρα πολύ κακό - δηλαδή, ο ακραίος και άκρατος νεοφιλελευθερισμός - αλλά υπάρχει και το αρκετά, έως πολύ κακό - δηλαδή, ο "σοσιαλιστικός" νεοφιλελευθερισμός. Αυτά, μας είπαν προχθές οι Κ. Σημίτης και Λ. Ζοσπέν, μιλώντας για τις "προοπτικές των δυνάμεων της Αριστεράς και το ρόλο της κοινωνίας των πολιτών στην Ευρώπη του 2000".

Δεν τα είπαν, βέβαια, έτσι ακριβώς. Προσπάθησαν να τα μπερδέψουν και να κάνουν το άσπρο - μαύρο. Χαρακτηριστική η παρακάτω φράση του Γάλλου πρωθυπουργού: "Λέμε σήμερα "ναι" στην οικονομία της αγοράς, αλλά λέμε "όχι" στην κοινωνία της αγοράς, διότι δεν οδηγεί στην αλληλεγγύη".

Αν θέλετε, να μάθετε πού βρίσκεται η διαφορά, διαβάστε το παρακάτω παράδειγμα: Η οικονομία της αγοράς "παράγει" όλο και περισσότερους άνεργους, φτωχούς και εξαθλιωμένους, για τους οποίους, η μεν "κοινωνία της αγοράς" αδιαφορεί σχεδόν παντελώς και οι σύγχρονοι σοσιαλδημοκράτες - που λένε υποτίθεται "όχι" σ' αυτό - βάζουν τους λιγότερο φτωχούς, να επιδείξουν την... αλληλεγγύη τους και να μοιραστούν τα... πλούτη τους, με τους εξαθλιωμένους. Π.χ. μοιράζουν μια θέση εργασίας στα τρία, για να... αντιμετωπίσουν την ανεργία ή φορολογούν ακόμη σκληρότερα όσους έχουν ένα ελάχιστο εισόδημα, για να δώσουν ένα κομμάτι ψωμί, σε όσους κοντεύουν να πεθάνουν από την πείνα.

Και οι πραγματικά έχοντες και κατέχοντες; Αυτούς, τους έχουν και οι μεν και οι δε στα πούπουλα...