Υπάρχει το πάρα πολύ κακό - δηλαδή, ο ακραίος και άκρατος νεοφιλελευθερισμός - αλλά υπάρχει και το αρκετά, έως πολύ κακό - δηλαδή, ο "σοσιαλιστικός" νεοφιλελευθερισμός. Αυτά, μας είπαν προχθές οι Κ. Σημίτης και Λ. Ζοσπέν, μιλώντας για τις "προοπτικές των δυνάμεων της Αριστεράς και το ρόλο της κοινωνίας των πολιτών στην Ευρώπη του 2000".

Δεν τα είπαν, βέβαια, έτσι ακριβώς. Προσπάθησαν να τα μπερδέψουν και να κάνουν το άσπρο - μαύρο. Χαρακτηριστική η παρακάτω φράση του Γάλλου πρωθυπουργού: "Λέμε σήμερα "ναι" στην οικονομία της αγοράς, αλλά λέμε "όχι" στην κοινωνία της αγοράς, διότι δεν οδηγεί στην αλληλεγγύη".

Αν θέλετε, να μάθετε πού βρίσκεται η διαφορά, διαβάστε το παρακάτω παράδειγμα: Η οικονομία της αγοράς "παράγει" όλο και περισσότερους άνεργους, φτωχούς και εξαθλιωμένους, για τους οποίους, η μεν "κοινωνία της αγοράς" αδιαφορεί σχεδόν παντελώς και οι σύγχρονοι σοσιαλδημοκράτες - που λένε υποτίθεται "όχι" σ' αυτό - βάζουν τους λιγότερο φτωχούς, να επιδείξουν την... αλληλεγγύη τους και να μοιραστούν τα... πλούτη τους, με τους εξαθλιωμένους. Π.χ. μοιράζουν μια θέση εργασίας στα τρία, για να... αντιμετωπίσουν την ανεργία ή φορολογούν ακόμη σκληρότερα όσους έχουν ένα ελάχιστο εισόδημα, για να δώσουν ένα κομμάτι ψωμί, σε όσους κοντεύουν να πεθάνουν από την πείνα.

Και οι πραγματικά έχοντες και κατέχοντες; Αυτούς, τους έχουν και οι μεν και οι δε στα πούπουλα...