Ενώ κλιμακώνονται οι αντιδράσεις ενάντια στην απόφαση της Συγκλήτου του ΑΠΘ να καταργήσει το πανεπιστημιακό άσυλο, χτες ο πρύτανης, Μ. Παπαδόπουλος, μέσα από συνέντευξή του σε τοπική εφημερίδα της Β. Ελλάδας, αποκάλυψε την πρόθεση του πανεπιστημίου να ιδιωτικοποιήσει τη Φοιτητική Λέσχη. Επιβεβαιώνεται λοιπόν η εκτίμηση των φοιτητών πως πραγματική αιτία της απόφασης άρσης του ασύλου δεν είναι η αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, αλλά το άνοιγμα του δρόμου για να μπορούν αργότερα να αντιμετωπιστούν κατασταλτικά και οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος ενάντια στην ταχύτατη αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση που εκτυλίσσεται σε κάθε δραστηριότητα της Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Χτες το πρωί φοιτητές του Παιδαγωγικού, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και άλλων σχολών του ΑΠΘ πραγματοποίησαν συμβολικό αποκλεισμό του κτιρίου της Διοίκησης, ενώ αντίστοιχα θα κινηθούν και τη Δευτέρα πριν τη σύσκεψη που έχει προγραμματιστεί να γίνει για το συντονισμό της δράσης όλων των Συλλόγων το επόμενο διάστημα, κόντρα στην επικίνδυνη, όπως τη χαρακτηρίζουν, απόφαση κατάργησης του ασύλου, του δημοκρατικού δικαιώματος του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος που κατακτήθηκε με αγώνες και αίμα.

Την απόφαση της Συγκλήτου καταδικάζει με ανακοίνωσή της η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ και καλεί την πανεπιστημιακή κοινότητα, τους πνευματικούς ανθρώπους, τους εργαζόμενους και τους φορείς της πόλης, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να συμβάλουν ώστε να αποσυρθεί. Συγκεκριμένα, η ΚΟΘ του ΚΚΕ αναφέρει: "Σε μια κοινωνία που η κυρίαρχη πολιτική την εκβαρβαρίζει και οι μηχανισμοί καταστολής γιγαντώνονται, θα περίμενε κανείς η Σύγκλητος του ΑΠΘ να πρωτοστατεί στην καταδίκη τέτοιων φαινομένων.

Η Σύγκλητος όχι μόνο αυτό δεν έκανε, αλλά με την απόφασή της έκανε ένα σοβαρό ολίσθημα ενίσχυσης αυτών των μηχανισμών. Η ενέργεια αυτή είναι ένα σημαντικό βήμα στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου.

Η επίκληση των αντικοινωνικών φαινομένων που σημειώνονται κατά καιρούς στον αύλειο χώρο του πανεπιστημίου σε καμιά περίπτωση δε δικαιολογούν την αστυνομοκρατία που επιβάλλεται με την απόφασή της.

Τέτοια φαινόμενα μπορούσαν και πρέπει να αντιμετωπιστούν από την Πρυτανεία, σε συνεργασία με τα φοιτητικά όργανα και με τη στήριξη υπηρεσιών του ΑΠΘ, κάτω από το δικό τους έλεγχο και ευθύνη".

Σε αγώνα για να μην περάσει η κατάργηση του ασύλου και συνολικά ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, που δεν μπορεί να ανεχθεί τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού, καλεί τους φοιτητές και όλους τους πολίτες η Οργάνωση Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ. Ξεκαθαρίζει πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν της αντεπίθεσης, με τη δημιουργία ενός ισχυρού παλλαϊκού Μετώπου Παιδείας που θα περιφρουρεί τα δικαιώματα στη μόρφωση, στη δουλιά και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών: "Η Σύγκλητος του ΑΠΘ πήρε μια πρωτοφανή απόφαση που καταργεί το άσυλο, κάτι που γίνεται τόσο μεθοδευμένα για πρώτη φορά μετά τη φασιστική χούντα. Απαράδεκτο θεωρούμε και το γεγονός της συνεδρίασης της Συγκλήτου εκτός του πανεπιστημιακού χώρου.

Η Σύγκλητος με αυτή την απόφαση προσβάλλει τόσο τη νοημοσύνη των φοιτητών και του λαού, όσο και τους αγωνιστές που έδωσαν και τη ζωή τους ακόμα για την κατάκτηση του δημοκρατικού δικαιώματος του ασύλου.

Για την ΚΝΕ δεν υπάρχουν όρια χρονικά και χωροταξικά, όπου επιτρέπεται η ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Το άσυλο δεν κόβεται και ράβεται στα μέτρα του καθενός.

Το τελευταίο διάστημα πολλοί ήταν αυτοί που βάλθηκαν κατά του ασύλου. Κυβέρνηση και υποτακτικοί της, ΜΜΕ και άλλοι μηχανισμοί επιτέθηκαν επανειλημμένα στο δικαίωμα του ασύλου με πρόσχημα την εγκληματικότητα. Η εγκληματικότητα είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα που υπάρχει παντού και φυσικά δεν οφείλεται στο άσυλο. Αν πραγματικά ήθελαν να πάρουν μέτρα, θα μπορούσαν να περιφράξουν τα γιαπιά κλπ. Εξάλλου, υποτίθεται ότι η Αστυνομία περιμετρικά του πανεπιστημίου έχει ευθύνη να φυλάσσει. Αυτή η απόφαση είναι μέρος μόνο μιας επίθεσης ενάντια στο φοιτητικό και λαϊκό κίνημα, μιας επίθεσης που εκφράζεται με τις δίκες των αγροτών, με την κήρυξη απεργιών ως παράνομων. με τη δίωξη του "Ριζοσπάστη" και την πρόσφατη προσπάθεια του κ. Γιαννόπουλου για φίμωση οποιασδήποτε αντίθετης φωνής. Η κυβέρνηση εκτελώντας πειθήνια τις εντολές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των πολυεθνικών εφαρμόζει μια αντιλαϊκή πολιτική στις εργασιακές σχέσεις, στην παιδεία, στην υγεία, παντού, μια πολιτική που γεννάει τη φτώχεια, την ανεργία και την εγκληματικότητα. Οι νέοι και ο λαός δε μένουν με σταυρωμένα τα χέρια. Αγώνες υπεράσπισης και διεύρυνσης των δικαιωμάτων αναπτύσσονται καθημερινά. Γι' αυτό η κυβέρνηση παίρνει τα μέτρα της: Εκβιάζει, ποινικοποιεί τους αγώνες και ακολουθεί έναν αντιδημοκρατικό κατήφορο, πρωτόγνωρο μετά την ανατροπή της αμερικανοκίνητης χούντας", καταλήγει η ανακοίνωση της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ.

Αντιμέτωποι βρίσκονται φοιτητές και Σύγκλητος στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, ύστερα από την απόφαση της τελευταίας, να διώξει τους φοιτητές από το κτίριο της οδού Δημητρακάκη 17 (πρώην "Διοίκηση") στο Ρέθυμνο, που χρησιμοποιείται ως κέντρο φοιτητικών πολιτιστικών δραστηριοτήτων. Περισσότεροι από 50 διδάσκοντες στο Ιδρυμα έχουν υπογράψει κείμενο με το οποίο τονίζουν την ανάγκη να βρεθεί λύση, που δε θα στερεί από τους φοιτητές και την πόλη την πολιτιστική αυτή δραστηριότητα.

Η λειτουργία του κτιρίου ως πολιτιστικού κέντρου ξεκίνησε με πρωτοβουλία των πολιτιστικών ομάδων των φοιτητών και στη συνέχεια, με απόφαση μαζικής γενικής συνέλευσης, που ελήφθη με ισχυρή πλειοψηφία. "Οι πολιτιστικές ομάδες των φοιτητών, με λίγα οικονομικά μέσα, χωρίς μόνιμη στέγη, αλλά με πολύ μεράκι και προσωπική προσπάθεια ήταν οι κύριοι πυρήνες που επιχείρησαν να καλύψουν το πολιτιστικό κενό και να αποκαταστήσουν την επαφή του πανεπιστημίου με την πόλη που το φιλοξενεί", τονίζουν οι υπογράφοντες το κείμενο.

Αναφερόμενοι στη στάση της Πρυτανείας, οι διδάσκοντες τονίζουν πως "επικεντρώνει τις προσπάθειές της στην εξεύρεση τρόπων, ώστε να φύγουν οι φοιτητές από το εν λόγω κτίριο, χωρίς όμως να έχει βρεθεί προηγουμένως μια ικανοποιητική εναλλακτική λύση".

Μάλιστα, σύμφωνα με τους διδάσκοντες, παρά τους αντίθετους προβληματισμούς, που εκφράστηκαν στις συνεδριάσεις της Συγκλήτου και την αντίθετη γνώμη των εκπροσώπων του Ρεθύμνου και τις συστάσεις της διορισμένης από τη Σύγκλητο επιτροπής, αποφασίστηκε η εκμίσθωση του κτιρίου στη νομαρχία, "απόφαση που ενεργοποιήθηκε μέσα στο καλοκαίρι με εσπευσμένες διαδικασίες, οι οποίες μάλιστα δεν έχουν πλήρως αποσαφηνιστεί στα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητα". Χωρίς να έχουν κοινοποιηθεί τα σχετικά έγγραφα, όπως καταγγέλλουν, έγινε γνωστό ότι το ενοίκιο του κτιρίου προβλέπεται να συμφωνηθεί μετά την ολοκλήρωση των μετατροπών, που η νομαρχία επιθυμεί να επιφέρει στο κτίριο. Στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας, ο νομάρχης Ρεθύμνου αποφάσισε να προβεί στην άσκηση πιέσεων (διακοπή ηλεκτρικού και νερού) στους ευρισκόμενους στο κτίριο φοιτητές. "Ετσι, όμως, αφ' ενός οξύνεται το πρόβλημα και αφ' ετέρου μετατοπίζεται η επίλυσή του εκτός του πλαισίου των αρμόδιων συλλογικών διαδικασιών που διαθέτει η πανεπιστημιακή κοινότητα", τονίζουν οι πανεπιστημιακοί και ζητούν την καλόπιστη αναζήτηση από κοινού λύσης, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των πολιτιστικών δραστηριοτήτων των φοιτητών. Ως μόνιμη λύση, προτείνουν να αξιοποιηθεί το "Ξενία" Ρεθύμνου που έχει παραχωρηθεί στο πανεπιστήμιο.

Στον κόσμο που συναντήθηκε στα μπλόκα του αγώνα, πυρήνας ήταν οι εκπαιδευτικοί και ιδιαίτερα οι αδιόριστοι. Κι όταν λέμε αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, πρόκειται είτε για αναπληρωτές, είτε για ωρομίσθιους, είτε για ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, είτε για εκπαιδευτικούς που το κράτος "φρόντισε" να τους αφήσει έξω απ' την εκπαιδευτική διαδικασία. Ολος αυτός ο κόσμος εξέφρασε με αγωνιστικότητα, όχι μόνο την αγωνία του για τη "δουλιά", αλλά και για το μέλλον της παιδείας.

Βέβαια, οι "τσουκατομηχανισμοί" έκαναν μια γκαιμπελίστικη προπαγάνδα ενάντια στους εκπαιδευτικούς και σε όσους συμπαρατάχτηκαν σ' αυτόν τον αγώνα. Εφεύραν αστεία επιχειρήματα του τύπου ότι "για την αδιοριστία φταίει η επετηρίδα". Εδωσαν το ελεύθερο στα ΜΑΤ να δράσουν με ιδιαίτερο ζήλο και άλλα πολλά. Ας σταθούμε όμως στο εξής ζήτημα: Είχαν δίκιο οι αδιόριστοι ή η κυβέρνηση;

Φυσικά το ζήτημα της επετηρίδας ήταν ένα απ' τα φλέγοντα ζητήματα που αφορούσαν κι αφορούν τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς. Ας δούμε λοιπόν γιατί "δόθηκε τέτοια μάχη". Γιατί με τόση λύσσα η κυβέρνηση βάλθηκε να την καταργήσει και να την αντικαταστήσει με το διαγωνισμό του ΑΣΕΠ;

• Γιατί μελλοντικά σκοπεύει να μειώσει τους διορισμούς αφού θα μειωθούν και οι μαθητές του δημόσιου σχολείου
• Γιατί η επετηρίδα είναι το μοναδικό αδιάβλητο, αντικειμενικό και αξιόπιστο σύστημα πρόσληψης
• Γιατί είναι το μοναδικό σύστημα πρόσληψης που δεν αναγκάζει κανέναν να "φιλήσει κατουρημένες ποδιές", να κρατιέται πολιτικός όμηρος
• Γιατί η επετηρίδα συνδέεται με τη μονιμότητα στο δημόσιο (κάτι που αντιπαθεί ιδιαίτερα η Ευρωπαϊκή Ενωση), άρα συνδέεται με το δικαίωμα στη δουλιά και κατ' επέκταση στη ζωή
• Γιατί με την ύπαρξη της επετηρίδας δεν μπορούσε η εκάστοτε κυβέρνηση να διυλίσει ιδεολογικά τους εκπαιδευτικούς
• Γιατί συνδέει το πτυχίο με την επαγγελματική αποκατάσταση (κάτι που επίσης αντιπαθεί η ΕΕ)

Εχει οπωσδήποτε ενδιαφέρον να μιλήσουμε για τον τρόπο διεξαγωγής του περίφημου διαγωνισμού του ΑΣΕΠ: Υποψήφιοι μεταφέρονταν με κλούβες, κινητά να λειτουργούν μέσα στις αίθουσες, διοικητικοί να διορθώνουν γραπτά, θέματα που ήταν γελοία είτε υπερβολικά.

Και βέβαια, ακολούθησε η "παταγώδης" αποτυχία των εκπαιδευτικών, κατά την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Η άθλια "λάσπη" εκτοξεύτηκε τον Ιούνη και συνεχίστηκε να εκτοξεύεται και το Σεπτέμβρη, σε μια προσπάθεια να νομιμοποιηθεί ο διαγωνισμός των ΜΑΤ στη λαϊκή συνείδηση και να προετοιμαστεί το έδαφος για όσα αντιεκπαιδευτικά μέτρα θα ακολουθήσουν στη συνέχεια στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

Ετσι, οι εγκέφαλοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της κυβέρνησης ετοιμάζουν ένα "λαμπρό" μέλλον και για τους εκπαιδευτικούς. Πραγματικοί λεμονοστύφτες ετοιμάζονται για όποιον αποφασίσει να διδάξει. Το φιλτράρισμα θα 'ναι αδιάκοπο και σε έξι στάδια:

1ο Στάδιο: Εφόσον ένας μαθητής αποφασίσει να γίνει εκπαιδευτικός θα πρέπει να διασωθεί από τις καρμανιόλες της Β και Γ Λυκείου.

2ο Στάδιο: Αν τώρα εισαχθεί σε καθηγητική σχολή θα πρέπει να αντεπεξέλθει στους κύκλους σπουδών που ετοιμάζονται. Πρακτικά, όποιος "μπαίνει" δε "βγαίνει".

3ο Στάδιο: Ας πούμε λοιπόν ότι τα κατάφερε. Τι τον περιμένει μετά; Μα φυσικά ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ...

4ο Στάδιο: Και ας υποθέσουμε ότι πέτυχε στο διαγωνισμό. Επειτα χρειάζεται η παρακολούθηση 2 εξαμηνιαίων σεμιναρίων προς απόκτηση παιδαγωγικής επάρκειας.

5ο Στάδιο: Και μετά διορισμός; Οχι ακριβώς. Μετά θα δίνεις συνεντεύξεις σε τοπικούς άρχοντες και παράγοντες της κάθε περιοχής.

6ο Στάδιο: Επιτέλους! Μετά το 5ο στάδιο θα διορίζεται κάποιος. Τα βάσανα όμως δεν τελειώνουν εδώ. Δύο χρόνια μετά το διορισμό ξεκινά η εφ' όρου ζωής "αξιολόγηση". Αλίμονο σ' αυτόν που δε θα 'ναι "καλό" παιδί...

Το παραπάνω σενάριο δεν είναι επιστημονικής φαντασίας. Είναι νόμος που ψηφίστηκε. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι "ντε και καλά" θα εφαρμοστεί. Το σίγουρο είναι πως στη συνείδηση των εκπαιδευτικών έχει απορριφθεί. Πρέπει όμως να μείνει και στα χαρτιά. Και για να μείνει στα χαρτιά ένας δρόμος υπάρχει: Αγώνας μαζικός, αποφασιστικός, πανεκπαιδευτικός, παλλαϊκός, με προοπτική!

Οι ευθύνες βαραίνουν αποκλειστικά την πλειοψηφία του ΔΣ (πρόκειται για την παράταξη των "Παρεμβάσεων"). Η διάθεση, η συσπείρωση, η μαζικότητα των αδιόριστων εκπαιδευτικών μπορούσαν να αποτελέσουν την αφετηρία προκειμένου να κατανοήσει πλατιά ο κόσμος τις πραγματικές αιτίες της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Δυστυχώς δεν έγινε κάτι τέτοιο.

Η τακτική που ακολούθησαν οι "Παρεμβάσεις" ήταν άκρως αποπροσανατολιστική. Για να μη θεωρηθεί ότι βάζουμε ταμπέλες και συνθηματολογούμε, θα αναφερθούμε σε κάποια αναμφισβήτητα γεγονότα:

• Από την αρχή των κινητοποιήσεων η παράταξη των "Παρεμβάσεων" χρησιμοποιούσαν συνθήματα του τύπου "Αρσένη - Αρσένη τι σε περιμένει". Μα το πρόβλημα είναι ο Αρσένης ή η κυβερνητική πολιτική; Το ζήτημα είναι προσωπικό ή ότι η πολιτική υπαγορεύεται από την ΕΕ;
• Ενα από τα αιτήματα των αναπληρωτών ήταν "Να διοριστούμε εδώ και τώρα", αίτημα το οποίο υιοθέτησαν οι "Παρεμβάσεις". Αυτό το αίτημα έβαζε από το παράθυρο την κατάργηση της επετηρίδας. Κι όμως! Οι "Παρεμβάσεις" σφύριζαν αδιάφορα. Δεν κατάλαβαν, ήθελαν να "χαϊδεύουν κάποια αυτιά" ή κάτι άλλο;
• Τον Ιούνη "συγκροτήθηκε" το περίφημο "κεντρικό συντονιστικό". Πόσες επιτροπές αγώνα δημιουργήθηκαν με αποφάσεις γενικών συνελεύσεων ή άλλες μαζικές διαδικασίες των εκπαιδευτικών; Πόσες ΕΛΜΕ, διδασκαλικοί, φοιτητικοί, ή μαθητικοί σύλλογοι συμμετείχαν στο δήθεν συντονιστικό; Στη βάση ποιων κανόνων (π.χ., συμφωνίας) λειτουργούσε;
• Οι ΟΛΜΕ και ΔΟΕ είχαν προσανατολίσει τους εκπαιδευτικούς προς τρία εξεταστικά κέντρα (Αλιμος, Πατήσια, Αγ. Παρασκευή). Πώς εξηγούνται κινήσεις τυχοδιωκτικές από τις "Παρεμβάσεις", που έδωσαν "γραμμή" στα ξαφνικά να φύγει ο κόσμος από τα Πατήσια και να πάει στην Πεύκη, κάνοντας μια "τρύπα στο νερό";
• Πώς εξηγείται η επιλεκτική και μάλιστα λυσσαλέα κριτική των "Παρεμβάσεων" απέναντι στη ΔΕΕ, την ίδια ώρα που με περίσσια ευκολία "τα βρίσκουν" στην ΟΛΜΕ με ΔΑΚΕ και ΣΥΝ; Και βέβαια, το πρόβλημα δεν είναι ότι "τα βρίσκουν" αλλά σε τι βάση "τα βρίσκουν".

Ο Σύλλογος Αδιόριστων έχει λόγο ύπαρξης. Πρέπει όμως οι αγώνες των αδιόριστων να αποκτήσουν και σωστό προσανατολισμό. Πρέπει, με άλλα λόγια, να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Η ελπίδα βρίσκεται στην ενίσχυση της ΔΕΕ ("Δημοσιοϋπαλληλική Εκπαιδευτική Ενότητα"). Με την ενίσχυση της ΔΕΕ μπορεί πραγματικά να υπερασπιστεί από τους αδιόριστους η διατήρηση της επετηρίδας. Να τεθεί μέσα από τους αγώνες ένα λιθαράκι για τη διατήρηση του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, για την απόκρουση του Ν.2525/97, για την ακύρωση του διαγωνισμού της ντροπής.

Στις 27/9 αλλάζουμε σελίδα!. Ενισχύουμε τη ΔΕΕ!

Στις 27/9 βάζουμε υποθήκη για αγώνες μαζικούς και σωστά προσανατολισμένους!

Αποστόλης ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ενωσης Αδιορίστων Εκπαιδευτικών

"Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός. Είναι ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός". Με το σύνθημα αυτό, αλλά και με ζωηρά και παρατεταμένα χειροκροτήματα, οι νέοι και οι νέες, οι Κνίτες και οι Κνίτισσες, αλλά και πολλοί φίλοι, υποδέχτηκαν, μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού, τα μέλη της αντιπροσωπείας της Κομμουνιστικής Νεολαίας Κούβας, κατά την εκδήλωση αλληλεγγύης στο λαό του Νησιού της Επανάστασης, που διοργάνωσε η ΚΝΕ προχτές το βράδυ, στο Δημαρχείο στο Μπραχάμι.

Ο Λέιντε Ροντρίγκεζ,μέλος της ΚΝ Κούβας, στη διάρκεια της ομιλίας του, αναφέρθηκε στις στενές σχέσεις της Οργάνωσής του με την ΚΝΕ και δήλωσε ικανοποιημένος και από τη συμμετοχή του στο 24ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή". Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στη δράση της νεολαίας στην Κούβα, τονίζοντας ότι "αν σήμερα στην Κούβα υπάρχει σοσιαλισμός, υπάρχει πατρίδα, υπάρχει επανάσταση, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η νεολαία την υποστήριξε και την υποστηρίζει με όλες της τις δυνάμεις".

Μιλώντας για το πώς βιώνει η νεολαία της Κούβας την επίθεση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, τόνισε: "Οι εχθροί μας, τόνισε, πάντα προσπάθησαν να διαλύσουν τη σχέση μας ανάμεσα στις διάφορες γενιές στην Κούβα. Εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχει μια μόνο κουβανική επανάσταση, που ξεκίνησε το 1868, που ξεκίνησε με την κραυγή του λαού μας για ανεξαρτησία της πατρίδας μας και της κοινωνίας των σκλάβων που υπήρχε τότε, η επανάσταση που ξεκίνησε τότε με τον Χοσέ Μαρτίν, η επανάσταση που συνεχίστηκε με τους φοιτητικούς αγώνες το 1930 και, τέλος, η επανάσταση που ολοκληρώθηκε, την 1/1/1959 με τη νίκη της και συνεχίζει να υπάρχει ακόμα και σήμερα, αφού ο βορειοαμερικάνικος ιμπεριαλισμός όλα αυτά τα χρόνια δεν κατάφερε να τη συντρίψει".

"Σήμερα, που υποτίθεται πως οι δημοκρατικές χώρες μιλάνε γιαπαγκοσμιοποίηση της οικονομίας, ταυτόχρονα οι ίδιες αυτές χώρες ιδιωτικοποιούν τα σχολεία, την υγεία, τα πάντα, τόνισε ο Λέιντε Ροντρίγκεζ. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνουμε, για ποιο νέο κόσμο μιλάνε, τη στιγμή που ακριβώς αυτά τα μέτρα ήταν πάντα που εφάρμοζαν, από τότε που υπάρχει ο καπιταλισμός. Στην πραγματικότητα, η λέξη παγκοσμιοποίηση, είναι μια πιο ήπια έκφραση, για να δείξουμε τον καπιταλισμό, για να δείξουμε τον ιμπεριαλισμό. Χάσαμε το 85% των εμπορικών μας σχέσεων, που τις είχαμε πάνω σε μια δίκαιη βάση τότε με τις σοσιαλιστικές χώρες και αυτή η μονοπωλιακή ηγεμονία του ιμπεριαλισμού έπληξε βαθιά την κουβανική οικονομία".

Αναφερόμενος στο πώς αντιμετωπίζεται αυτό το γεγονός, είπε: "Αναγκαστήκαμε πραγματικά να κάνουμε προσπάθειες, περνώντας από πολύ δύσκολες συνθήκες, προκειμένου να μην εισαγάγουμε τη χώρα μας, σ' αυτήν την περίφημη παγκοσμιοποιημένη οικονομία, όπου αυτό που επικρατεί είναι τα νεοφιλελεύθερα μέτρα. Πήραμε, λοιπόν, τότε την απόφαση, να μην εφαρμόσουμε αυτά τα μέτρα, αλλά να αναζητήσουμε μια άλλη οικονομική στρατηγική, που να μη θίγει τα συμφέροντα των εργαζομένων της Κούβας, αλλά να μπορέσουμε να πετύχουμε μια λαϊκή συναίνεση πάνω στα μέτρα που θα εφαρμόζαμε".

Καταλήγοντας, ο εκπρόσωπος της ΚΝ Κούβας δήλωσε ότι οι νέοι στην Κούβα είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν την επανάσταση. "Στην Κούβα, παρά τη δύσκολη οικονομική κατάσταση που αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή, από την 1η Σεπτέμβρη που άνοιξαν τα σχολεία, δεν υπήρχε ούτε ένας μαθητής που να μην έχει παπούτσια, που να μην έχει τη στολή του, που να μην έχει τετράδια, μολύβια, βιβλία, για να παρακολουθήσει το σχολείο,είπε. Γι' αυτό, λοιπόν, υπερασπίζουμε το σοσιαλισμό, αγωνιζόμαστε για μια νέα κοινωνία, που θα δημιουργήσει ένα διαφορετικό άνθρωπο από αυτόν του καπιταλισμού. Μόνο ο σοσιαλισμός είναι σε θέση να εξασφαλίσει στον κόσμο, στις εργαζόμενες μάνες, όλα αυτά τα αγαθά που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ζήσει, παιδεία, υγεία, πολιτισμό κλπ.Γι' αυτό, λοιπόν, εμείς οι νέοι στην Κούβα, υπερασπιζόμαστε την επανάσταση και θα δώσουμε ακόμα και τη ζωή μας για να διατηρήσουμε τις κατακτήσεις μας", κατέληξε.

Μετά το τέλος της ομιλίας του Λέιντε Ροντρίγκεζ, ακολούθησε συζήτησημε το κοινό, που ζητούσε να μάθει περισσότερα για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Κούβα, σε σχέση με αυτήν που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ στη Δύση, δίνοντας μια εικόνα έντασης των φαινομένων των ναρκωτικών και της πραγματικής διάστασης του προβλήματος, αλλά και για το μέλλον της επανάστασης. Για το θέμα των ναρκωτικών, ο Τόμας Κάου,εκπρόσωπος του Κουβανικού Ινστιτούτου Φιλίας των Λαών, είπε ότι "η αντιμετώπισή τους είναι θέμα εθνικής σημασίας για την Κούβα και ότι αυτά έρχονται στην Κούβα με τον τουρισμό, μια και η χώρα δεν έχει ούτε παράγει ναρκωτικά".

Απαντώντας στην ερώτηση για το μέλλον της επανάστασης και το ρόλο της νεολαίας σήμερα, ο Λέιντε Ροντρίγκες τόνισε ότι "η κυβέρνηση δεν έχει καμία νοσταλγία ούτε για την Περεστρόικα, ούτε για ό,τι συνέβη εκεί. Εχουμε διαφορετική ιστορία, παραδώσεις και δε θα αφήσουμε να μας ξεγελάσει ο καπιταλισμός και να ξεφύγουμε από το μοντέλο του σοσιαλισμού. Εχουμε, είπε, όσες ελευθερίες μπορεί να έχει ο λαός και οι νέοι και θέλουμε το υπάρχον σύστημα να το βελτιώσουμε, προς όφελος του λαού και της νεολαίας".

Στην εκδήλωση, επίσης, παραβρέθηκαν αντιπροσωπείες νέων από το Νεπάλ και από τη Χιλή.

Στις κάλπες αύριο Κυριακή, οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί για την ανάδειξη της νέα διοίκησης της Πανελλήνιας Ενωσης Αδιορίστων Εκπαιδευτικών. Η ψηφοφορία θα γίνει στην αίθουσα Γκίνη του Πολυτεχνείου και κατά την προσέλευσή τους οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί πρέπει να έχουν μαζί τους τα εξής δικαιολογητικά: Βεβαίωση κατάθεσης πτυχίου ή φωτοτυπία πτυχίου ή αριθμό επετηρίδας και ταυτότητα ή διαβατήριο ή δίπλωμα οδήγησης. Οι εκλογές ξεκινούν στις 8 το πρωί και θα διαρκέσουν μέχρι τις 7 το απόγευμα.

Η "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα Αδιορίστων Εκπαιδευτικών" καλεί τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς να πάρουν αύριο μαζικά μέρος στις εκλογές και να ενισχύσουν με την ψήφο τους τη ΔΕΕ.

Από αριστερά: Ρομπέρτο Πένια, από την ΚΝ Κούβας, Δέσποινα Μάρκου, από τον Ελληνοκουβανικό Σύνδεσμο Φιλίας, Λέιντε Ροδρίγκεζ, από την ΚΝ Κούβας, και Τόμας Κάου, εκπρόσωπος του Κουβανικού Ινστιτούτου Φιλίας των Λαών