Στον κόσμο που συναντήθηκε στα μπλόκα του αγώνα, πυρήνας ήταν οι εκπαιδευτικοί και ιδιαίτερα οι αδιόριστοι. Κι όταν λέμε αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, πρόκειται είτε για αναπληρωτές, είτε για ωρομίσθιους, είτε για ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, είτε για εκπαιδευτικούς που το κράτος "φρόντισε" να τους αφήσει έξω απ' την εκπαιδευτική διαδικασία. Ολος αυτός ο κόσμος εξέφρασε με αγωνιστικότητα, όχι μόνο την αγωνία του για τη "δουλιά", αλλά και για το μέλλον της παιδείας.

Βέβαια, οι "τσουκατομηχανισμοί" έκαναν μια γκαιμπελίστικη προπαγάνδα ενάντια στους εκπαιδευτικούς και σε όσους συμπαρατάχτηκαν σ' αυτόν τον αγώνα. Εφεύραν αστεία επιχειρήματα του τύπου ότι "για την αδιοριστία φταίει η επετηρίδα". Εδωσαν το ελεύθερο στα ΜΑΤ να δράσουν με ιδιαίτερο ζήλο και άλλα πολλά. Ας σταθούμε όμως στο εξής ζήτημα: Είχαν δίκιο οι αδιόριστοι ή η κυβέρνηση;

Φυσικά το ζήτημα της επετηρίδας ήταν ένα απ' τα φλέγοντα ζητήματα που αφορούσαν κι αφορούν τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς. Ας δούμε λοιπόν γιατί "δόθηκε τέτοια μάχη". Γιατί με τόση λύσσα η κυβέρνηση βάλθηκε να την καταργήσει και να την αντικαταστήσει με το διαγωνισμό του ΑΣΕΠ;

• Γιατί μελλοντικά σκοπεύει να μειώσει τους διορισμούς αφού θα μειωθούν και οι μαθητές του δημόσιου σχολείου
• Γιατί η επετηρίδα είναι το μοναδικό αδιάβλητο, αντικειμενικό και αξιόπιστο σύστημα πρόσληψης
• Γιατί είναι το μοναδικό σύστημα πρόσληψης που δεν αναγκάζει κανέναν να "φιλήσει κατουρημένες ποδιές", να κρατιέται πολιτικός όμηρος
• Γιατί η επετηρίδα συνδέεται με τη μονιμότητα στο δημόσιο (κάτι που αντιπαθεί ιδιαίτερα η Ευρωπαϊκή Ενωση), άρα συνδέεται με το δικαίωμα στη δουλιά και κατ' επέκταση στη ζωή
• Γιατί με την ύπαρξη της επετηρίδας δεν μπορούσε η εκάστοτε κυβέρνηση να διυλίσει ιδεολογικά τους εκπαιδευτικούς
• Γιατί συνδέει το πτυχίο με την επαγγελματική αποκατάσταση (κάτι που επίσης αντιπαθεί η ΕΕ)

Εχει οπωσδήποτε ενδιαφέρον να μιλήσουμε για τον τρόπο διεξαγωγής του περίφημου διαγωνισμού του ΑΣΕΠ: Υποψήφιοι μεταφέρονταν με κλούβες, κινητά να λειτουργούν μέσα στις αίθουσες, διοικητικοί να διορθώνουν γραπτά, θέματα που ήταν γελοία είτε υπερβολικά.

Και βέβαια, ακολούθησε η "παταγώδης" αποτυχία των εκπαιδευτικών, κατά την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Η άθλια "λάσπη" εκτοξεύτηκε τον Ιούνη και συνεχίστηκε να εκτοξεύεται και το Σεπτέμβρη, σε μια προσπάθεια να νομιμοποιηθεί ο διαγωνισμός των ΜΑΤ στη λαϊκή συνείδηση και να προετοιμαστεί το έδαφος για όσα αντιεκπαιδευτικά μέτρα θα ακολουθήσουν στη συνέχεια στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

Ετσι, οι εγκέφαλοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της κυβέρνησης ετοιμάζουν ένα "λαμπρό" μέλλον και για τους εκπαιδευτικούς. Πραγματικοί λεμονοστύφτες ετοιμάζονται για όποιον αποφασίσει να διδάξει. Το φιλτράρισμα θα 'ναι αδιάκοπο και σε έξι στάδια:

1ο Στάδιο: Εφόσον ένας μαθητής αποφασίσει να γίνει εκπαιδευτικός θα πρέπει να διασωθεί από τις καρμανιόλες της Β και Γ Λυκείου.

2ο Στάδιο: Αν τώρα εισαχθεί σε καθηγητική σχολή θα πρέπει να αντεπεξέλθει στους κύκλους σπουδών που ετοιμάζονται. Πρακτικά, όποιος "μπαίνει" δε "βγαίνει".

3ο Στάδιο: Ας πούμε λοιπόν ότι τα κατάφερε. Τι τον περιμένει μετά; Μα φυσικά ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ...

4ο Στάδιο: Και ας υποθέσουμε ότι πέτυχε στο διαγωνισμό. Επειτα χρειάζεται η παρακολούθηση 2 εξαμηνιαίων σεμιναρίων προς απόκτηση παιδαγωγικής επάρκειας.

5ο Στάδιο: Και μετά διορισμός; Οχι ακριβώς. Μετά θα δίνεις συνεντεύξεις σε τοπικούς άρχοντες και παράγοντες της κάθε περιοχής.

6ο Στάδιο: Επιτέλους! Μετά το 5ο στάδιο θα διορίζεται κάποιος. Τα βάσανα όμως δεν τελειώνουν εδώ. Δύο χρόνια μετά το διορισμό ξεκινά η εφ' όρου ζωής "αξιολόγηση". Αλίμονο σ' αυτόν που δε θα 'ναι "καλό" παιδί...

Το παραπάνω σενάριο δεν είναι επιστημονικής φαντασίας. Είναι νόμος που ψηφίστηκε. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι "ντε και καλά" θα εφαρμοστεί. Το σίγουρο είναι πως στη συνείδηση των εκπαιδευτικών έχει απορριφθεί. Πρέπει όμως να μείνει και στα χαρτιά. Και για να μείνει στα χαρτιά ένας δρόμος υπάρχει: Αγώνας μαζικός, αποφασιστικός, πανεκπαιδευτικός, παλλαϊκός, με προοπτική!

Οι ευθύνες βαραίνουν αποκλειστικά την πλειοψηφία του ΔΣ (πρόκειται για την παράταξη των "Παρεμβάσεων"). Η διάθεση, η συσπείρωση, η μαζικότητα των αδιόριστων εκπαιδευτικών μπορούσαν να αποτελέσουν την αφετηρία προκειμένου να κατανοήσει πλατιά ο κόσμος τις πραγματικές αιτίες της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Δυστυχώς δεν έγινε κάτι τέτοιο.

Η τακτική που ακολούθησαν οι "Παρεμβάσεις" ήταν άκρως αποπροσανατολιστική. Για να μη θεωρηθεί ότι βάζουμε ταμπέλες και συνθηματολογούμε, θα αναφερθούμε σε κάποια αναμφισβήτητα γεγονότα:

• Από την αρχή των κινητοποιήσεων η παράταξη των "Παρεμβάσεων" χρησιμοποιούσαν συνθήματα του τύπου "Αρσένη - Αρσένη τι σε περιμένει". Μα το πρόβλημα είναι ο Αρσένης ή η κυβερνητική πολιτική; Το ζήτημα είναι προσωπικό ή ότι η πολιτική υπαγορεύεται από την ΕΕ;
• Ενα από τα αιτήματα των αναπληρωτών ήταν "Να διοριστούμε εδώ και τώρα", αίτημα το οποίο υιοθέτησαν οι "Παρεμβάσεις". Αυτό το αίτημα έβαζε από το παράθυρο την κατάργηση της επετηρίδας. Κι όμως! Οι "Παρεμβάσεις" σφύριζαν αδιάφορα. Δεν κατάλαβαν, ήθελαν να "χαϊδεύουν κάποια αυτιά" ή κάτι άλλο;
• Τον Ιούνη "συγκροτήθηκε" το περίφημο "κεντρικό συντονιστικό". Πόσες επιτροπές αγώνα δημιουργήθηκαν με αποφάσεις γενικών συνελεύσεων ή άλλες μαζικές διαδικασίες των εκπαιδευτικών; Πόσες ΕΛΜΕ, διδασκαλικοί, φοιτητικοί, ή μαθητικοί σύλλογοι συμμετείχαν στο δήθεν συντονιστικό; Στη βάση ποιων κανόνων (π.χ., συμφωνίας) λειτουργούσε;
• Οι ΟΛΜΕ και ΔΟΕ είχαν προσανατολίσει τους εκπαιδευτικούς προς τρία εξεταστικά κέντρα (Αλιμος, Πατήσια, Αγ. Παρασκευή). Πώς εξηγούνται κινήσεις τυχοδιωκτικές από τις "Παρεμβάσεις", που έδωσαν "γραμμή" στα ξαφνικά να φύγει ο κόσμος από τα Πατήσια και να πάει στην Πεύκη, κάνοντας μια "τρύπα στο νερό";
• Πώς εξηγείται η επιλεκτική και μάλιστα λυσσαλέα κριτική των "Παρεμβάσεων" απέναντι στη ΔΕΕ, την ίδια ώρα που με περίσσια ευκολία "τα βρίσκουν" στην ΟΛΜΕ με ΔΑΚΕ και ΣΥΝ; Και βέβαια, το πρόβλημα δεν είναι ότι "τα βρίσκουν" αλλά σε τι βάση "τα βρίσκουν".

Ο Σύλλογος Αδιόριστων έχει λόγο ύπαρξης. Πρέπει όμως οι αγώνες των αδιόριστων να αποκτήσουν και σωστό προσανατολισμό. Πρέπει, με άλλα λόγια, να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Η ελπίδα βρίσκεται στην ενίσχυση της ΔΕΕ ("Δημοσιοϋπαλληλική Εκπαιδευτική Ενότητα"). Με την ενίσχυση της ΔΕΕ μπορεί πραγματικά να υπερασπιστεί από τους αδιόριστους η διατήρηση της επετηρίδας. Να τεθεί μέσα από τους αγώνες ένα λιθαράκι για τη διατήρηση του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, για την απόκρουση του Ν.2525/97, για την ακύρωση του διαγωνισμού της ντροπής.

Στις 27/9 αλλάζουμε σελίδα!. Ενισχύουμε τη ΔΕΕ!

Στις 27/9 βάζουμε υποθήκη για αγώνες μαζικούς και σωστά προσανατολισμένους!

Αποστόλης ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ενωσης Αδιορίστων Εκπαιδευτικών