- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Γιατροί
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Αντικειμενικά λοιπόν, αυτές οι εκλογές μπορούν να αποτελέσουν μια ευκαιρία για την πραγματική καταδίκη της κυρίαρχης πολιτικής του μονόδρομου της ΟΝΕ, για την κοινή δράση και τη δημιουργία προϋποθέσεων αποτελεσματικής αντίστασης στις επιλογές της χρηματιστικής ολιγαρχίας.
Απέναντι σε αυτόν τον κίνδυνο για το μονοπωλιακό κεφάλαιο, τα επιτελεία της άρχουσας τάξης ενεργοποιούν και στηρίζουν ένα μοντέλο ακίνδυνης "εναλλακτικής" λύσης, που αποτελεί την ασφαλιστική δικλείδα εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας,χωρίς επικίνδυνες παρενέργειες για το σύστημα.
Πρόκειται για το μοντέλο του δήθεν ανεξάρτητου, υπερκομματικού υποψηφίου που προβάλλει σε κάθε δήμο και νομό ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά. Παρουσιάζεται σαν άξιος διαχειριστής στα πλαίσια του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΤΑ). Εμφανίζεται σαν "ρεαλιστής" που περιορίζει στην πράξη την κριτική προς την κυβέρνηση στην απαίτηση για "περισσότερους πόρους και αρμοδιότητες στην ΤΑ". Είναι δήθεν υπερκομματικός, "αυτοδιοικητικός" και γι' αυτό στο συνδυασμό του περιλαμβάνονται γνωστοί παράγοντες από το σύνολο του πολιτικού φάσματος. Δηλώνει τεχνοκράτης, ικανός και ευέλικτος, ο οποίος θα αποσπάσει πολλά κονδύλια για την ανάπτυξη του συγκεκριμένου δήμου και νομού. Δε θεωρεί εκ των προτέρων κανένα σαν αντίπαλό του. Μας συμπαθεί όλους.
Στηρίζεται, κατά κανόνα, από το ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ, αλλά αυτό δε μεταβάλλει τάχα σε τίποτε τον "ανεξάρτητο" χαρακτήρα της παράταξής του, η οποία θα προωθήσει ταυτόχρονα και εξίσου τα συμφέροντα όλων των κατοίκων της πόλης!
Δηλώνει "αντάρτης" του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, αλλά ξεκαθαρίζει ότι παραμένει στο κόμμα του και θα το στηρίζει στις επερχόμενες αναμετρήσεις. Εξηγεί πως αν τον ψηφίσουμε θα κερδίσει η πόλη μας, ο νομός μας, η Τοπική Αυτοδιοίκηση γενικώς και αορίστως. Ορκίζεται ότι δεν έχει προσωπικά κίνητρα και φιλοδοξίες, ακόμα και όταν δεν μπορεί να αναδείξει ούτε μια ουσιαστική διαφωνία με τον επίσημο κομματικό συνυποψήφιό του....
* * *
Θα ψηφίσουμε άξιους διαχειριστές της σημερινής κατάστασης ή άξιους λαϊκούς αγωνιστές που θα συγκρουστούν με το υπάρχον καθεστωτικό πλαίσιο για την ΤΑ; Θα ψηφίσουμε δηλαδή αυτούς που υποστηρίζουν την πλήρη μετατροπή των δήμων και των νομών σε φορομπηχτικούς μηχανισμούς, σε ανταποδοτικές επιχειρήσεις, σε κανάλια ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών υπηρεσιών, σε ιμάντες προώθησης των κυβερνητικών επιλογών ή αυτούς που απειθαρχούν και αμφισβητούν στην πράξη αυτή την κατεύθυνση;
Θα ψηφίσουμε συνδυασμούς που αποδέχονται ουσιαστικά το πολιτικό πλαίσιο του μονόδρομου της ΟΝΕ, συνδυασμούς που η νίκη τους θα μεταφραστεί την επομένη των εκλογών σε έμμεση στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής;
Θα συμπαραταχτούμε με τις ηγεσίες του ΣΥΝ, του ΔΗΚΚΙ και τους ψευτοαντάρτες του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι θα μας καλέσουν να στηρίξουμε τον κυβερνητικό υποψήφιο στο β γύρο, ακυρώνοντας το μήνυμα της λαϊκής ψήφου την πρώτη Κυριακή;
Θα δεχτούμε σαν αληθινές τις αντικυβερνητικές κορόνες του υποψηφίου του ΣΥΝ στον ένα δήμο, τη στιγμή που στο διπλανό του στηρίζει ανοιχτά τον κυβερνητικό συνδυασμό, με κορυφαίο παράδειγμα τον πρώτο δήμο της χώρας;
Θα αρκεστούμε στις όποιες αντι-νεοφιλελεύθερες διακηρύξεις του ΔΗΚΚΙ, όταν την ίδια στιγμή στηρίζει υποψηφίους όπως ο κ. Μπέης, ο οποίος δηλώνει παντού ότι είναι υπερήφανος που παραμένει στέλεχος του σημερινού ΠΑΣΟΚ;
* * *
Να μην επαναπαυτεί από τη γενικόλογη και κάλπικη διεκδίκηση που περιορίζει το θέμα στην ποσότητα των πόρων και των αρμοδιοτήτων της ΤΑ. Να θέσει το πραγματικό ερώτημα: ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΑ;
Ο εργαζόμενος έχει κάθε συμφέρον να συμπαραταχτεί με τις παρατάξεις που στηρίζει και συμμετέχει το ΚΚΕ. Γιατί είναι οι μόνες που θα αξιοποιήσουν τη συμμετοχή τους στο Νομαρχιακό και στο Δημοτικό Συμβούλιο για να συγκρουστούν με την κυρίαρχη πολιτική, η οποία οδηγεί σήμερα στη συγκέντρωση σε μεγάλη κλίμακα κεφαλαίων, μέσων κυριαρχίας και καταστολής στα χέρια των πραγματικών εχθρών των εργαζομένων. Γιατί είναι οι μόνες που θα παλέψουν πραγματικά ενάντια στα μονοπώλια για την υπεράσπιση του συνόλου των εργατικών κατακτήσεων.
Οι αγωνιστικές παρατάξεις, στις οποίες συμμετέχουν οι κομμουνιστές, χτίζονται στη βάση μιας ενότητας δράσης με συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό, που αμφισβητεί ουσιαστικά στην πράξη τον κυβερνητικό μονόδρομο της ΟΝΕ.
Εμείς δεν αποδεχόμαστε συνεργασίες που αφοπλίζουν το λαϊκό κίνημα, αποπροσανατολίζουν τη δράση ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο και συσκοτίζουν τα αίτια και τους ενόχους της σημερινής κατάστασης. Δε συναινούμε στη γενικόλογη, φραστική, κάλπικη καταγγελία του νεοφιλελευθερισμού και της κυβέρνησης Σημίτη, που αφήνει στο απυρόβλητο τις βασικές επιλογές του κοινοτικού ιμπεριαλισμού.
Δεν μπήκαμε και ούτε πρόκειται να μπούμε στη λογική της τεχνητής συγκόλλησης από τα πάνω προγραμμάτων με διαφορετική γενική κατεύθυνση. Ούτε και της συμπόρευσης με καθεστωτικούς παράγοντες που απλά δυσαρεστήθηκαν γιατί δεν τους επέλεξαν τα αστικά κόμματα για τα ψηφοδέλτιά τους.
* * *
Τον καλούμε να βαδίσει μαζί μας τον μόνο ρεαλιστικό δρόμο, τον σκληρό δρόμο του αγώνα. Τον καλούμε να πιστέψει στη μεγάλη δύναμη που διαθέτει, στη δική του συλλογική δύναμη. Τον καλούμε να συστρατευτεί με τις πλατιές, ενωτικές, αγωνιστικές παρατάξεις που στηρίζει το ΚΚΕ στις Νομαρχιακές και στις Δημοτικές Εκλογές. Παρατάξεις που αντλούν τη δύναμή τους από το πλάτος των κοινωνικών συμφερόντων που εκπροσωπούν και την αγωνιστική τους πρακτική ενάντια στη σημερινή αντιλαϊκή πολιτική.
Ο καθένας, λοιπόν, μπορεί και πρέπει να καταλάβει τη σημασία που θα έχει μια ανοδική πορεία αυτών των παρατάξεων στις επερχόμενες εκλογές.
Θα φέρει τον άνεμο της αισιοδοξίας και τη δυνατότητα της μάχης από καλύτερες θέσεις σε όσους αγωνίζονται σήμερα για να δει ο λαός μας καλύτερες μέρες. Θα συμβάλει στην ανάδειξη νέων, ριζοσπαστικών δυνάμεων στα διάφορα μέτωπα και στους αγώνες. Θα αποτελέσει ένα θετικό βήμα στο δρόμο για τη συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου Πάλης, για την ανατροπή της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής.
Μάκης ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αγωνιστικές παρατάξεις, στις οποίες συμμετέχουν οι κομμουνιστές, χτίζονται στη βάση μιας ενότητας δράσης με συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό που αμφισβητεί ουσιαστικά στην πράξη τον κυβερνητικό μονόδρομο της ΟΝΕ
(Αποκατάσταση μνήμης και τιμής)
Του Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ
ΟΤΑΝ φέρνουμε στο νου την εφημερίδα μας, εδώ και 54 χρόνια, καθώς τέτοιες μέρες - τον Οκτώβρη του 1944 - με την απελευθέρωση της Αθήνας ο "Ριζοσπάτης" έβγαινε από τα λαγούμια της παρανομίας στο φως της μέρας, θυμόμαστε όλες εκείνες τις μορφές των αγωνιστών δημοσιογράφων, που με πάθος έπεφταν στη μάχη, για να την οργανώσουν. Να 'ναι παρόντες στην καθημερινή έπαλξη.
ΣΤΗΝ αναδρομή αυτή μας φέρνει σήμερα η επανεγγραφή στα μητρώα της ΕΣΗΕΑ- POST MORTEM, μετά θάνατο - έξι δημοσιογράφων της Εθνικής Αντίστασης που στη διάρκεια του Εμφύλιου είχαν διαγραφεί με τις γνωστές διαδικασίες και που πέθαναν, εδώ και χρόνια, χωρίς να γίνει η αποκατάστασή τους όπως έπρεπε.
ΚΙ ΑΥΤΟ παρ' όλες τις προσπάθειες, που έγιναν από την πλευρά των οικογενειών τους, που δεν έπαψαν να ζητάνε την αποκατάσταση ύστερα μάλιστα από τους νόμους, που μ' αυτούς εξαφανίζονταν όλες οι συνέπειες, που είχαν προκύψει με τον εμφύλιο πόλεμο.
ΕΙΝΑΙ ο Κώστας Καραγιώργης, ο διευθυντής του "Ρ", μεγάλος δάσκαλος της δημοσιογραφίας. Πένα δυνατή και εύστοχη, άρθρο σύντομο, χυμώδες αλλά και φλογερό. Οπως ο ίδιος σημειώνει στην αίτηση εγγραφής, που είχε κάνει το Νοέμβρη του 1944, είχε δουλέψει για πολλά χρόνια ανταποκριτής του "Ρ" σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (Βερολίνο, Παρίσι, Μόσχα) με τα ψευδώνυμα "Κώστας Γρίπος" και "Δ. Λιάσκοβας". Μετά την απόδραση από τα νησιά της εξορίας, στην αρχή της Κατοχής, είχε αναλάβει τη διεύθυνση του παράνομου "Ρ" μέχρι το 1942.
ΣΤΑ χρόνια της Εθνικής Αντίστασης θα 'ναι ο διευθυντής και αρθρογράφος του αντάρτη "Ρήγα". Τα γραφτά του σε πολλά αντιστασιακά έντυπα, κείμενα,μένουν και σήμερα ντοκουμέντα ύφους, αλλά και δημοσιογραφικής διδαχής.
ΜΑΖΙ στον αγώνα αλλά και στην ώρα της επαναγγραφής και αποκατάστασης ο Γιώργος Ζωιτόπουλος (Γ. Ζιούτος), που δούλεψε αρκετά χρόνια στο "Ρ" και σε δυο περιόδους ήταν για σύντομο διάστημα και αρχισυντάκτης. Πάθος του ήταν η έρευνα και η δημοσιογραφία, μεγάλη αγάπη του το βιβλίο.
Ο Γ. Δ. ΖΙΟΥΤΟΣ θα βρεθεί στην Ελεύθερη Ελλάδα και με την ίδρυση της ΠΕΕΑ θα είναι από τα βασικά στελέχη της. Γραμματέας, συντονιστής των υπηρεσιών της και της νομοτεχνικής λειτουργίας της. Μετά την απελευθέρωση, αφού δούλεψε για λίγο στο "Ρ", ανέλαβε τη διεύθυνση του εκδοτικού "Τα Νέα Βιβλία" και μέσα σε σύντομο χρόνο θα δώσει μια εκπληκτική σειρά προοδευτικών εκδόσεων.
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ πολλών σημαντικών βιβλίων για την επιστήμη του Τύπου. Το 1947 θα βρεθεί στο Παρίσι κι οι περιστάσεις θα τον υποχρεώσουν να μείνει εκεί ως τον πρόωρο θάνατό του το 1967, μέσα στο βαθύ σκοτάδι της δικτατορίας μακριά από την πατρίδα, την οικογένειά του και τους συντρόφους του.
ΜΕΣΑ στην αίθουσα του "Ρ" κι ο Θόδωρος Δογάνης. Διακεκριμένος δημοσιογράφος από τα πρώτα στελέχη της δημοσιογραφίας. Είχε δουλέψει σε πολλές αθηναϊκές εφημερίδες και τελικά για πολλά χρόνια θα βρεθεί ανταποκριτής του "Ρ" στο Λονδίνο και έπειτα της "Αυγής". Πλούσια η αγωνιστική του προσφορά σε πολύ δύσκολα χρόνια. Εκεί και θα τελειώσει τη ζωή του, διαγραμμένος κι αυτός από το σωματείο του.
ΣΤΑ επίλεκτα στελέχη της ελληνικής δημοσιογραφίας, μέλος της ΕΣΗΕΑ κι ο Σεραφείμ Μάξιμος, πανελλήνια γνωστός και με το ψευδώνυμο "Βόρειος". Από το 1936 ανταποκριτής της "Βραδυνής" συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση και με την απελευθέρωση βασικό στέλεχος της "Ελεύθερης Ελλάδας".
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ πολιτικών και οικονομικών μελετών. Ανάμεσα στα βιβλία του και το πολύ γνωστό εκλαϊκευτικό "Πού βαδίζουμε" που βγήκε το 1945 και στο οποίο σημειώνει: "Το ΕΑΜικό κίνημα ανέπλασε την Ελλάδα. Ητανε η ορμή του λαού της η πορεία της προς τη Δεύτερη Ελληνική Δημοκρατία. Χωρίς αυτό θα είχαμε εθνικό εξευτελισμό και κοινωνικό ξεπεσμό".
Ο Σ. ΜΑΞΙΜΟΣ για πολλά χρόνια εξόριστος κυνηγημένος και διαγραμμένος. Θα κλείσει κι αυτός τη ζωή του μακριά από την Ελλάδα το 1962, στη Βιέννη.
ΣΤΗΝ ξενιτιά ακόμη θα τελειώσει τον κύκλο της δημοσιογραφικής του δράσης κι ο Στρατής Πρίμπας (Στ. Γεράνης) ένας δραστήριος ρεπόρτερ, που είχε κι αυτός πάρει μέρος στην Αντίσταση και είχε δουλέψει στο "Ρ" και στην"Ελεύθερη Ελλάδα".
ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ήταν η περίπτωση του αξέχαστου συντρόφου και δασκάλου μας Τάσου Χαϊνογλου. Εμπειρος δημοσιογράφους από τη Θεσσαλονίκη, αρχισυντάκτης στη "Φωνή του εργάτη" είχε αναδειχτεί σε ηγετικό συνδικαλιστικό στέλεχος της Ενωσης Συντακτών Θεσσαλονίκης. Με πολλούς αγώνες για να βελτιωθούν οι μεσαιωνικοί όροι της δουλιάς των δημοσιογράφων.
ΣΤΑ χρόνια της βασιλομεταξικής δικτατορίας καθαιρέθηκε από το αξίωμά του και κυνηγήθηκε. Ηρθε στην Αθήνα, πήρε μέρος στην Αντίσταση, αλλά η αίτησή του, ποτέ δεν έγινε δεκτή, δε συζητήθηκε από τις τότε διοικήσεις της ΕΣΗΕΑ. Ο Τάσος Χαϊνογλου πέθανε χωρίς να έχει γραφτεί στο σωματείο του, που το 'χε καταξιώσει και τιμήσει. Η εγγραφή του νωπή, προχθεσινή έφτασε ύστερα από 55 χρόνια.
ΑΛΛΑ εμείς σήμερα - 54 χρόνια από τότε - ας διαβούμε μέσα στη μεγάλη αίθουσα του "Ρ". Εκεί που δουλεύουν σε πυρετικούς ρυθμούς, για να ετοιμάσουν τα φύλλα της λευτεριάς. Αυτά που κατά χιλιάδες θα γίνουν ανάρπαστα από τη λαοθάλασσα, που τρικυμίζει στην αδούλωτη πολιτεία της Αθήνας.
ΝΑ καλημερίσουμε δασκάλους και συντρόφους μας: τον Κώστα Βιδάλη, τον Τάκη Φίτσο, τον Μήτσο Καραντώνη, τον Γιώργη Λαμπρινό κι άλλους πολλούς. Που δεν είναι πια κοντά μας. Και μαζί τους και τα νιάτα της δημοσιογραφίας, ξεπεταρούδια που εξορμούσαν με πολλά όνειρα για τα πρώτα ρεπορτάζ. Στο "Ριζοσπάστη" το μεγάλο εκείνο σχολείο της αγωνιστικής δημοσιογραφίας.
Η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία έχει κάνει τους κυβερνητικούς παράγοντες να "χάνουν τον ύπνο" τους, καθώς πλησιάζει η ώρα της κάλπης. Την ερχόμενη Κυριακή, όλοι στο ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν ότι θα πρέπει να επιστρατεύσουν πολλές σοφιστείες για να "ερμηνεύσουν" το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Εκείνο, πάντως, που ήδη θεωρούν σίγουρο είναι ότι η "μεταμορφωμένη" τακτική, που ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ μετά τη συνεδρίαση της ΚΕ, πέρσι στο Ναύπλιο - όπου ο Κ. Σημίτης προσέδωσε χαρακτήρα δημοψηφίσματος για την κυβέρνηση στις εκλογές που αφορούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση - δεν μπορεί να αποκρύψει τα πολιτικά συμπεράσματα που θα προκύψουν το βράδυ της 11ης Οκτώβρη. Και φυσικά, όλοι αναγνωρίζουν ότι ούτε το 1986 είναι 1998, ούτε ο Κ. Σημίτης είναι Α. Παπανδρέου, για να πετάξει ένα... "λάβαμε το μήνυμα" και να ξεμπερδέψει, όπως ο προκάτοχός του, τότε.
Είναι γνωστό ότι από εκείνη την τοποθέτηση του πρωθυπουργού στο Ναύπλιο ακολούθησε μια προσπάθεια να υποβαθμιστεί το επερχόμενο πολιτικό μήνυμα των εκλογών του Οκτώβρη. Η αρχική τοποθέτηση του πρωθυπουργού, που καλούσε τον κομματικό μηχανισμό να δώσει με δυναμισμό τη μάχη των δημοτικών εκλογών, αφού, σύμφωνα με την τότε ομιλία του, η υπερψήφιση των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ θα ισοδυναμούσε με "υπερψήφιση" της κυβερνητικής πολιτικής, έδωσε τη θέση της σε δηλώσεις με τις οποίες ο Κ. Σημίτης και οι συν αυτώ προέτασσαν τον... "αυτοδιοικητικό χαρακτήρα" των εκλογών.
Η αγωνία του κυβερνώντος κόμματος είναι εμφανής μπροστά στον κίνδυνο της αποδοκιμασίας της πολιτικής του. Αλλωστε, το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ στις προηγούμενες νομαρχιακές εκλογές του '94 "κέρδισε" 42 νομαρχίες, αλλά τώρα οι προπαγανδιστές του επιδιώκουν να πείσουν ότι αν "κερδίσει" από 25 έως 30 νομαρχίες αυτό θα είναι "επιτυχία" (!), δείχνει το μέγεθος του προβλήματος για το Μέγαρο Μαξίμου, πολύ περισσότερο που έρχεται και συνέδριο... Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι όλοι, βεβαίως, στο ΠΑΣΟΚ έχουν πλήρη επίγνωση της αντιλαϊκότητας της πολιτικής τους, όπως αποδεικνύει και η προσπάθειά τους να εμφανίσουν (εκ προοιμίου μάλιστα) την καταδίκη αυτής της πολιτικής ως "επιδοκιμασία" της! Εκτός από επίγνωση του συντηρητισμού τους, όμως, έχουν επίγνωση και των "γραμματίων" που έχουν υπογράψει στο μεγάλο κεφάλαιο. Και το να είναι συνεπές το ΠΑΣΟΚ απέναντι στην εκπλήρωση αυτών των γραμματίων έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από το να είναι συνεπές απέναντι στο λαό.
Στην προσπάθειά της η κυβέρνηση να περιορίσει το "μαύρισμα" των υποψηφίων που στηρίζει, εκτός από την τακτική που θυμίζει πως "ό,τι δε φτάνει η αλεπού...", καταφεύγει και στην απεμπόληση κάθε προσχήματος. Ετσι, την Παρασκευή, στο πλαίσιο της κοινής συνεδρίασης Κυβερνητικής Επιτροπής και Πολιτικής Γραμματείας του ΠΑΣΟΚ, φτάσαμε στο σημείο, διά στόματος Σημίτη, να τίθεται (και επισήμως!) ο κρατικός μηχανισμός στην υπηρεσία του πολιτικαντισμού και της προεκλογικής ψηφοθηρίας! Ολοι οι υπουργοί και οι πρωτοκλασάτοι του ΠΑΣΟΚ κλήθηκαν από τον πρωθυπουργό να εκδράμουν ανά την επαρχία και να προβούν σε συλλογές ψήφων, επιδεικνύοντας επιτοπίως το κυβερνητικό ενδιαφέρον για τα προβλήματα των πολιτών...
Φυσικά, οι πολίτες θα σταθμίσουν και τις γελοιότητες και τις πολιτικές μεθόδους της κυβέρνησης, που μετατρέπει τον κρατικό μηχανισμό σε κομματικό της παραμάγαζο. Φαίνεται ότι το φιάσκο της συγκέντρωσης της Καλλιθέας, παρά το γεγονός της τεράστιας τρομοκρατίας που ασκήθηκε σε εργασιακούς χώρους του δημοσίου για να προσέλθουν οι εργαζόμενοι "συντεταγμένα" (!) στο χώρο της συγκέντρωσης, δε νουθέτησε τους κυβερνώντες...
Η κυβερνητική πολιτική, επομένως, φαίνεται ότι θα εισπράξει τα επίχειρα της αντιλαϊκότητας και του νεοφιλελευθερισμού της. Εκείνο που σε κάθε περίπτωση έχει σημασία για τους εργαζόμενους, είναι η αποδοκιμασία αυτής της πολιτικής να μην περιοριστεί στο ΠΑΣΟΚ. Το ζητούμενο, δηλαδή, είναι να μην αθωωθεί αυτή η πολιτική στο όνομα της καταδίκης ενός μόνο κομματικού φορέα από εκείνους που την ασπάζονται και την υπηρετούν. Με άλλα λόγια, το ΠΑΣΟΚ είναι ένας από εκείνους τους πολιτικούς χώρους που πρέπει να τιμωρηθούν στις εκλογές. Αυτό, όμως, δεν αρκεί. Πρέπει να υπάρξει σαφές μήνυμα καταδίκης της αντιλαϊκής πολιτικής και μεγαλύτερη σαφήνεια δεν υπάρχει από την καταδίκη όλων των κομμάτων που τη στηρίζουν.
Η ήττα του ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές πρέπει να συνοδευτεί με ήττα και καταδίκη της πολιτικής, που, εκτός από τα υποστηριζόμενα από την κυβέρνηση ψηφοδέλτια, εκπροσωπείται και υπηρετείται και από τα ψηφοδέλτια που στηρίζουν οι κάθε λογής "αντάρτες" και οι εκλεκτοί "τοπάρχες" των υπόλοιπων κομμάτων του πολύχρωμου δικομματισμού.
Η ψήφος - τιμωρία κατά του ΠΑΣΟΚ δεν είναι, φυσικά, εκείνη η ψήφος που θα καταμετρηθεί υπέρ της πολιτικής που εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ. Και τέτοια είναι η πολιτική που διαφημίζουν σε δήμους και νομαρχίες οι συνδυασμοί που στηρίζονται από τη ΝΔ, οι συνδυασμοί που στηρίζονται από το ΣΥΝ (είτε μονομερώς είτε σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ), χωρίς να διαφέρουν ουσιαστικά οι υποστηριζόμενοι από το ΔΗΚΚΙ "αντάρτες" και οι υπόλοιποι θιασώτες της "καλής" λιτότητας της δεκαετίας του '80.
Επειδή δεν μπορεί να κρυφτεί η παραπάνω αλήθεια, κάποιοι αναζητούν το "σωσίβιο" αυτής της πολιτικής μέσω της διαφήμισης του "λευκού" και του άκυρου. Προσπαθούν έτσι να ακυρώσουν την καταγραφή της καταδίκης του λαού απέναντι σε μια πολιτική που ακυρώνει το μέλλον του. Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι αποφασιστική ενίσχυση των συνδυασμών λαϊκής συμπαράταξης, που στηρίζει το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις, σε κάθε δήμο, σε κάθε κοινότητα, σε κάθε νομαρχία.
Ν. Μπ.
Ειδικότερα όμως οι διαχειριστές του καπιταλιστικού εκσυγχρονισμού στην Ελλάδα έχουν βαριές ευθύνες για τις δραματικές εξελίξεις υγειονομικού - ασφαλιστικού συστήματος στη χώρα μας. Οι ευθύνες αυτές εντοπίζονται σε τέσσερα επίπεδα.
Α. Την απορύθμιση και την απαξίωση του υπάρχοντος δημόσιου συστήματος Υγείας, με τις συνεχιζόμενες περικοπές δαπανών, με τα ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων, με τις λίστες, τα κλειστά δημόσια νοσοκομεία, τα "παραμάγαζα" των δημόσιων νοσοκομείων, τις ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών σε πρώτη φάση.
Β. Τη μεθοδευμένη υποβάθμιση των μη αστικών Κέντρων Υγείας (ΚΥ) - πολλά έχουν μετατραπεί σε απλά ιατρεία - και την πλήρη εγκατάλειψη των αγροτικών ιατρείων. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση των εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ έχει διαγράψει ακόμα και απ' το λεξιλόγιό της τα Κέντρα Υγείας Αστικού Τύπου, όπως προέβλεπε ο αρχικός νόμος (1397/83) του ΕΣΥ.
Γ. Την αρχική απαξίωση και εν συνεχεία διάλυση του υπάρχοντος ασφαλιστικού κοινωνικού συστήματος της χώρας μας, με τα νέα νομοσχέδια που ετοιμάζει η κυβέρνηση σε πρώτη φάση, ώστε να ανοίξει η "ασφαλιστική αγορά" και κατ' επέκταση η "αγορά παροχής υπηρεσιών υγείας" σύμφωνα με οδηγίες της "Λευκής Βίβλου" και των διεθνών καθοδηγητών τους.
Δ. Την ενίσχυση από την ίδια την κυβέρνηση του ιδιωτικού τομέα Υγείας, με την ουσιαστικά ασύδοτη δράση και λειτουργία του, με τη θεσμοθέτηση ελαστικών κριτηρίων κ.ά.
* * *
Βέβαια, αν διαβάσει κανείς τα πρακτικά της συνεδρίασης της Βουλής της 29 Ιούλη 1998, για την πρωτοβάθμια περίθαλψη, πραγματικά θα μείνει έκπληκτος, για την υποκρισία και το θράσος, τόσο από αυτούς που ασκούν σήμερα την κυβερνητική πολιτική και έχουν την κύρια ευθύνη, όσο και απ' αυτούς που δήθεν κάνουν αντιπολίτευση, αλλά δεν τολμούν να θίξουν την έννοια της αγοράς στην υγεία.
Τι γίνεται όμως μέσα σ' αυτήν τη λεγόμενη "αγορά παροχής υπηρεσιών υγείας"; Πρώτα απ' όλα τα κέρδη τρέχουν τρελά για το 1997. Σύμφωνα με τα στοιχεία της DATAROM, πηγής ισολογισμών σε επίσημα κέρδη, πρώτο έρχεται το "Ιατρικό Κέντρο Αθηνών ΑΕ", με αύξηση του κύκλου εργασιών κατά 18,1%, τα κέρδη ήταν 5.796 εκατ. δρχ. (αύξηση 76,33%). Δεύτερο το "Υγεία ΑΕ" με αύξηση του κύκλου εργασιών 8,18%, κέρδη 1.744 εκατ. δρχ. (αύξηση 53,8%). Επεται το "Ιασώ ΑΕ" με 1.007 εκατ. δρχ., ενώ ακολουθούν με υψηλά κέρδη το EUROMEDICA, το "Ιατρικό Φαλήρου" κ.ά.
Η λεγόμενη "αγορά παροχής υπηρεσιών υγείας" λειτουργεί και δρα ουσιαστικά ανεξέλεγκτη, μιας και στη μεν πρωτοβάθμια περίθαλψη δεν ισχύει ουσιαστικά σχεδόν τίποτε, στη δε δευτεροβάθμια το τελευταίο ΠΔ 517/91 έχει γίνει λάστιχο. Εκατοντάδες δισ. δρχ. πέφτουν σε επενδύσεις τα τελευταία χρόνια, με άνοιγμα κλινικών και κάθε είδους ιατρικών εργαστηρίων, ιδιαίτερα στην Αθήνα χωρίς κανένα δημόσιο και κοινωνικό προγραμματικό έλεγχο, με ύψιστο κριτήριο την... οσμή του χρήματος.
* * *
Η σημερινή κυβερνητική πολιτική ανοίγει την όρεξη των "μπίζνες-μαν" της υγείας, οι οποίοι περιμένουν σαν κοράκια, την αποδιάρθρωση του σημερινού συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης, αλλά και του ίδιου του υπάρχοντος δημόσιου συστήματος υγείας. Φιλόδοξοι είναι οι στόχοι των καπιταλιστών και δεν κρύβονται πλέον, όπου είναι η δημιουργία πανελλαδικών δικτύων υγείας, τόσο πρωτοβάθμιας όσο και δευτεροβάθμιας (ΙΑΤΡΙΚΟ ΑΘΗΝΩΝ - EUROMEDICA - INTERAMERICAN - MEDISYSTEM). Σύμφωνα με εκτιμήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας, ο όμιλος Αποστολόπουλου φιλοδοξεί το 2000, σε ενοποιημένη βάση, κύκλο εργασιών 63 δισ. δρχ. για το "Ιατρικό Αθηνών" και 11 δισ. δρχ. για το "Ιατρικό Φαλήρου", και τα ενοποιημένα προ φόρων κέρδη προβλέπεται να ανέλθουν σε 17,5 δισ. δρχ. και 3 δισ. δρχ. αντίστοιχα. Ο όμιλος Euromedica αναμένει σε ενοποιημένη βάση κύκλο εργασιών 14 δισ. δρχ. και προ φόρων κέρδη 2,7 δισ. δρχ.
Η θέση των εργαζομένων στη λεγόμενη "αγορά παροχής υπηρεσιών υγείας" είναι άσχημη και επιδεινώνεται συνεχώς, τόσο από τις αντεργατικές πολιτικές της κυβέρνησης, όσο και από το δημιουργούμενο καπιταλιστικό ανταγωνισμό στο χώρο της υγείας, με απολύσεις, εκφοβισμούς, ανασφάλεια, εντατικοποίηση της εργασίας κ.ά. Το συνδικαλιστικό κίνημα στον "ιδιωτικό τομέα υγείας" είναι σε άσχημη κατάσταση, με αρκετούς χώρους δίχως συνδικαλιστική οργάνωση, ενώ σ' άλλους επικρατούν φιλοεργοδοτικές δυνάμεις, με μικρές εξαιρέσεις και μ' όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται.
Οι καπιταλιστές της υγείας, για να μπορέσουν να έχουν άφθονο και υποταγμένο νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό, προχώρησαν και στα χωράφια της εκπαίδευσης, με τη λειτουργία και την άμεση εποπτεία τους, ιδιωτικών νοσηλευτικών και παραϊατρικών σχολών ("Υγεία", Χαλάνδρι - "Ερευνα", Περιστέρι. Αντίστοιχα η μαζική παραγωγή μισοπρολετάριων ειδικευμένων και μισοειδικευμένων ιατρών δίνει αρκετό και πειθαρχημένο ιατρικό προσωπικό, που εργάζεται στα μεγάλα ιδιαίτερα ιδιωτικά νοσηλευτήρια με το όνειρο της επιτυχίας και της "μπίζνας".
* * *
Στο βασικό αυτό ερώτημα δε χωρούν πολλές απαντήσεις, όπως σε πολλούς τομείς της κοινωνικής ζωής, έτσι και η υγεία μπαίνει στα δίχτυα του εμπορίου, η αντίσταση θα είναι συνολική ή αλλιώς θα υπάρχει η υποταγή. Σήμερα χρειάζεται ένα κίνημα προάσπισης και διεκδίκησης της δημόσιας δωρεάν και αναβαθμισμένης παρεχόμενης υγείας, που να θέσει αιτήματα άμεσου περιορισμού του εμπορίου της υγείας. Το κίνημα για την υγεία δεν μπορεί φυσικά να είναι ξεκομμένο απ' αυτό για την εκπαίδευση, τα εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα κλπ. Πρέπει να είναι ενταγμένο σ' ένα γενικότερο αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό μέτωπο πάλης, ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική, ως την ανατροπή της. Η συνέχιση της εμπορευματικοποίησης της υγείας θα έχει ολέθρια συνέπεια για το λαϊκό κόσμο και καμιά επίκληση "θεϊκής σωτηρίας" δε θα δίνει αποτελέσματα για αυτό το πολύτιμο αγαθό, παρά μόνο ο δρόμος της αντίστασης και οργανωμένης ταξικής πάλης, στην προοπτική του λαϊκού μετώπου. Ο ρόλος των κομμουνιστών σήμερα στο χώρο της υγείας, σαν πρωτοπόρων στον αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και στην υγεία, έχει πολύτιμη αξία για τα άμεσα συμφέροντα, αλλά και τους στόχους της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Ταυτόχρονα μπροστά στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, αυτό το πρόβλημα και η πολιτική αντιμετώπισης του δεν μπορεί και δεν πρέπει να μην είναι κριτήριο για τις λαϊκές μάζες που θα κατευθύνει της ψήφο τους. Οι διοικήσεις των δήμων και των νομών δεν μπορούν να "σφυρίζουν αδιάφορα", μπροστά στην εμπορευματοποίηση της υγείας. Μόνο οι συνδυασμοί και οι υποψήφιοι της συμπαράταξης, που στηρίζει το ΚΚΕ, εναντιώνονται στην πράξη, με τη δράση τους, σ' αυτή την πολιτική γι' αυτό και είναι οι μόνοι που μπορούν και από την Αυτοδιοίκηση να συμβάλλουν στην ανάπτυξη αγωνιστικού μετώπου στην υγεία. Ο λαός δεν έχει τίποτα να χάσει υπερψηφίζοντας τους, αντίθετα έχει να κερδίσει την ενίσχυση του αγώνα για υγειονομική πολιτική προς όφελός του.
Βασίλης ΤΟΥΜΠΕΛΗΣ
Πρόεδρος της ΟΣΝΙΕ
Η σημερινή κυβερνητική πολιτική ανοίγει την όρεξη των "μπίζνες-μαν" της υγείας, οι οποίοι περιμένουν σαν κοράκια, την αποδιάρθρωση του σημερινού συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης, αλλά και του ίδιου του υπάρχοντος δημόσιου συστήματος υγείας
