ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 10 Νοέμβρη 1998
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Τιμήθηκε η απελευθέρωση της πόλης από τον ΕΛΑΣ

Μια από τις κορυφαίες φάσεις του Επους της Εθνικής Αντίστασης, την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, τίμησαν την Κυριακή εκατοντάδες βετεράνοι αγωνιστές, αλλά και νεότεροι συνεχιστές τους, στα πλαίσια της εκδήλωσης που διοργάνωσε η ΠΕΑΕΑ Θεσσαλονίκης, με αφορμή τη συμπλήρωση 57 χρόνων από την ίδρυση του Εθνικοαπελευθερωτικού Μετώπου και τα 54 χρόνια από την απελευθέρωση της εργατομάνας πόλης.Στο Βελλίδιο Συνεδριακό Κέντρο της ΔΕΘ, το πρωί της Κυριακής, ζωντάνεψαν οι μνήμες και διαπιστώθηκε περίτρανα η επικαιρότητα των ιδανικών, για τα οποία θυσιάστηκαν χιλιάδες άνθρωποι, ανυπότακτοι, αγωνιστές του δίκιου και της ελευθερίας.

Η εκδήλωση άνοιξε με απαγγελία ποιημάτων του Αγγελου Σικελιανού και του Κώστα Βάρναλη. Κεντρικός ομιλητής, ο δημοσιογράφος Παρίσης Αγγελίδης,καυτηρίασε τη συνειδητή αποσιώπηση του ρόλου του ΕΛΑΣ στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, πριν 54 χρόνια, στις 30 Οκτώβρη, αλλά και την επίμονη άρνηση της επίσημης πολιτείας να καθιερώσει το γιορτασμό ως ορόσημο στη νεότερη ιστορία.

"Ασφάλεια και αγγλικές δυνάμεις έσπευδαν, για να μεταδώσει σε λίγο το Μπι Μπι Σι ότι τα αγγλικά στρατεύματα απελευθέρωσαν τη Θεσσαλονίκη! Αλλά βρήκαν την πόλη μας με το λαό στους δρόμους να στεφανώνει τους ΕΛΑΣίτες και να αγαλλιά", ανέφερε, αποκαθιστώντας την ιστορική αλήθεια. Στη συνέχεια, περιέγραψε εικόνες, που, όπως είπε, έμειναν ανεξίτηλες για πάντα στη μνήμη: "Από τη μία η ανδρεία, ο παλλαϊκός ξεσηκωμός, το πάθος για την ελευθερία. Και, από την άλλη, η ανεντιμότητα, υπουλότητα και υστεροβουλία των λεγόμενων συμμάχων και η εθνοπροδοσία των ντόπιων συνεργών τους, που ήταν γνωστοί στο λαό σαν όργανα των χιτλερικών δημίων".

Μέσα από τη σύντομη ομιλία του, ο Π. Αγγελίδης απογύμνωσε τις πρόσφατες εκφάνσεις ανιστόρητου αντικομμουνισμού, στην προεκλογική περίοδο και κάλεσε τους πατριώτες - δημοκράτες, προκειμένου να βρουν την προέλευση αυτής της ανοίκειας συμπεριφοράς, να ανατρέξουν στον προπομπό του ελλαδικού φασισμού, το Ιδιώνυμο.

Περιέγραψε και έφερε προς σύγκριση το εθνικό, κοινωνικό, θεσμικό, πολιτικό, πολιτισμικό έργο του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, της ΠΕΕΑ, που, με τους λαογέννητους θεσμούς και τα πεπραγμένα τους, είχαν αλλάξει άρδην τον τρόπο ζωής στα 4/5 της χώρας μας, με το σήμερα, όπου κυριαρχεί η ηθική, οικονομική και πολιτική διαφθορά.

"Γεννιόταν μια κοινωνία με τους δεσμούς του αγώνα και της συλλογικής δουλιάς, της αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, με αισιοδοξία και σιγουριά για το μέλλον.

Οταν οι άνθρωποι του κόπου και του μόχθου, υπερβαίνοντας το φόβο και τις δυσκολίες, βίαζαν το χρόνο, για να συναντηθούν με το αίθριο, ειρηνικό και πολιτισμένο μέλλον.

Για συγκρίνετε, συναγωνιστές, εκείνη την πολιτεία, και την ατμόσφαιρα με τη σημερινή. Τα σπίτια, όχι μόνο κλειδομανταλώνονται, αλλά μετατρέπονται σε θωρακισμένα αμπριά. Με τη μαζική πια εμφάνιση των κακοποιών, αδίστακτων εγκληματιών, επιβλήθηκε ντε φάκτο σε πόλεις και χωριά δική τους ώρα κυκλοφορίας για τους πολίτες. Οι ληστείες, οι αλλεπάλληλες δολοφονίες, τα αναρίθμητα σκάνδαλα οικονομικής, ηθικής, πολιτικής μορφής, η διαδιδόμενη πορνεία, ο εκμαυλισμός, η παιδεραστία, η διαφθορά που μόλυνε πια ως το μεδούλι όλες τις πτυχές της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής. Η αυθαιρεσία και αλαζονεία, η αναλγησία και αδιαφορία για τους εργαζόμενους, που με γεωμετρική πρόοδο μετατρέπονται σε άνεργους, η αντιλαϊκότερη, όπως καταγγέλλουν οι εκπαιδευτικοί, μεταρρύθμιση στο σύστημα Παιδείας, αποτελούν τα κυριότερα στοιχεία στη σύνθεση του κοινωνικού, οικονομικού, πολιτικού, πολιτισμικού πανοράματος της σήμερον ημέρας".

Ο αντιστασιακός δημοσιογράφος καυτηρίασε και τους ισχυρισμούς του προκαθήμενου της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, η οποία φέρεται να κρατούσε πάντα ψηλά τα λάβαρα του αγώνα του έθνους: "Είναι γνωστά τα ανομήματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου επί τουρκοκρατίας, με την οποία συνεργαζόταν στενά, αλλά και η γλοιώδης στάση της Εκκλησίας απέναντι στις κλίκες των Βαυαρών του Οθωνα, των Γλύξμπουργκ, επί Μεταξά, επί Κατοχής, επί Δαμασκηνού, επί χούντας και επί καθεστηκυίας τάξεως του σήμερα, την οποία, ενώ καταράται, την υπηρετεί με τον πολιτικό του λόγο".

Τέλος, κάλεσε να προχωρήσουν όλοι μαζί, μπροστά, με αισιοδοξία, για να γίνουν τα ιδανικά και τα οράματα πράξη, μέσα από τον ανειρήνευτο αγώνα.

"Τα φύτρα της νέας Αντίστασης αναφάνηκαν στις πρόσφατες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Στην Κατοχή, ο λαός μας είχε μάθει τι ήταν και τι ήθελε το ΕΑΜ, που με τόση διαύγεια παρουσίασε τότε το ΚΚΕ, με την πένα του μεγάλου διανοητή και παιδαγωγού Δ. Γληνού. Σήμερα, ο λαός ξέρει τι θέλει, αλλά τον εμποδίζουν να μάθει επακριβώς τι είναι και τι επιδιώκει η ΟΝΕ των πλουτοκρατών των Βρυξελλών, της Γουόλ Στριτ και των ντόπιων συνεργατών τους. Και για να το μάθει, μία μόνο πηγή έχει: Την εφημερίδα "Ριζοσπάστης". Με την πνοή και την πειθώ των ΕΑΜιτών της Κατοχής, διαδώστε τον. Κάντε μάθημα και ανάγκη ζωής την ανάγνωσή του στους κολασμένους αυτής της Γης. Και η απελευθερωτική σπίθα θα γίνει και πάλι πανελλαδική φλόγα, που θα φλογίσει τις καρδιές των πατριωτών".

Στη Βουλή τα αιτήματα των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης

Κατατέθηκε Επίκαιρη Ερώτηση του ΚΚΕ

"Η πρόσφατη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης στην Αθήνα, αναδεικνύει ξανά το ανεκπλήρωτο χρέος και τις ευθύνες των κυβερνώντων τόσο απέναντι στην Εθνική Αντίσταση, όσο και απέναντι στους επιζώντες αγωνιστές", αυτό υπογραμμίζεται σε Επίκαιρη Ερώτηση, που κατέθεσε ο βουλευτής του ΚΚΕ, Στρατής Κόρακας,προς τον πρωθυπουργό, καλώντας τον να απαντήσει συγκεκριμένα πότε θα αποδοθεί η σύνταξη σε χιλιάδες αγωνιστές που εξαιρούνται από τις ισχύουσες ρυθμίσεις καθώς και πότε θα πραγματοποιηθεί το επί χρόνια αίτημα της δημιουργίας Μνημείου και Μουσείου της Εθν. Αντίστασης στην Αθήνα.

Συγκεκριμένα στην Επίκαιρη Ερώτηση τονίζεται:

"Το ΚΚΕ έχει καταθέσει από χρόνια σχετική πρόταση Νόμου. Ανάλογη πρόταση είχε ετοιμαστεί επί Οικουμενικής Κυβέρνησης, αλλά και στις δύο περιπτώσεις η κυβέρνηση τις απέρριψε.

Ιδιαίτερα σημειώνουμε ότι:

α) Με την κατάργηση του Ν. 1976/91, αποδόθηκε η σύνταξη μόνο σε ένα μέρος των αντιστασιακών, ενώ δεκάδες αγωνιστές εξαιρούνται. Η κυβέρνηση σαν δικαιολογία χρησιμοποιεί το επιχείρημα της έλλειψης πόρων, ενώ η συνολική μέχρι σήμερα πολιτική της αναδεικνύει ότι για όπου θέλει βρίσκει χρήματα.

β) Η Εθνική Αντίσταση πρέπει να αξιοποιηθεί σαν ένα μεγάλο κεφάλαιο μνήμης, διαπαιδαγώγησης και φρονηματισμού του λαού και της νεολαίας. Γι' αυτό απαιτείται η ανέγερση επιτέλους Μνημείου και Μουσείου της Εθνικής Αντίστασης στην Αθήνα. Απαιτείται η Ιστορία της Εθνικής Αντίστασης να διδάσκεται σωστά στην εκπαίδευση και όχι κατά τρόπο υποτυπώδη και στρεβλό και να προβάλλεται πλήρως και αντικειμενικά από την Πολιτεία και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Η στάση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είναι μέχρι σήμερα υποκριτική και παρελκυστική. "Τιμά" δήθεν την Αντίσταση και τους αγωνιστές της, δεν αντιμετωπίζει όμως κανένα από τα μεγάλα αυτά προβλήματα.

ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. πρωθυπουργός, ποια είναι η πολιτική της κυβέρνησης και ποια τα συγκεκριμένα μέτρα για το μεγάλο αυτό ζήτημα;".

Διαχωριστικές γραμμές

Η ανάδειξη εκ μέρους της ηγεσίας της ΝΔ του ζητήματος της κατάργησης των "διαχωριστικών γραμμών" ως στρατηγικής επιλογής, δεν είναι καθόλου τυχαία. Ταυτόχρονα, η προσπάθεια του Κ. Σημίτη να απαντήσει ότι η κυβέρνηση με την πολιτική της έχει, ήδη, καταργήσει τις "διαχωριστικές γραμμές", δεν είναι παρά η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Η φιλολογία που αναπτύσσεται γύρω από αυτό το ζήτημα ξεκινά από μια υπαρκτή βάση, αλλά με ολοφάνερο στόχο τη δημιουργία σύγχυσης και άμβλυνσης των κριτηρίων των λαϊκών μαζών για την πολιτική των κομμάτων εξουσίας, ώστε να εξασφαλίσουν την "κοινωνική συναίνεση" στις αντιλαϊκές, νεοφιλελεύθερες επιλογές τους.

Η υπαρκτή βάση είναι η εξής: Οι όποιες διαχωριστικές γραμμές υπήρχαν μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων - και όχι μόνο - σε επίπεδο ιδεολογίας και πολιτικής έχουν από καιρό εξανεμιστεί και οι διαφορές μεταξύ τους είναι περίπου αόρατες. Οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν υιοθετήσει "ενιαίο τρόπο σκέψης" για τη διαχείριση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, που στηρίζεται σε σταθερούς άξονες: Στη δογματική στοχοπροσήλωση στους νόμους της αγοράς, στη δραστική συρρίκνωση των δαπανών του κράτους για κοινωνικές ανάγκες, στο τσάκισμα κάθε απόπειρας αντίστασης από το λαϊκό κίνημα. Η νεοφιλελεύθερη αυτή ιδεολογία και πρακτική στα "καθ' ημάς" περνά μέσα από τον "εθνικό στόχο" της άρχουσας τάξης για την ένταξη στην ΟΝΕ. Στο πλαίσιο αυτό, ακόμα και οι μέθοδοι διαχείρισης μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων έχουν συμπέσει και ταυτιστεί σχεδόν απόλυτα.

Επειδή, λοιπόν, μεταξύ των κομμάτων του "ευρωπαϊκού προσανατολισμού" και "μονόδρομου" έχουν εκλείψει προ πολλού οι όποιες διαφορές, γίνεται, κυρίως από την ηγεσία της ΝΔ, αλλά και από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μια συστηματική προσπάθεια "αποϊδεολογικοποίησης" της πολιτικής και αντικατάστασής της από "δείκτες" και συντηρητικές αξίες! Δηλαδή, γίνεται προσπάθεια να εμφανιστεί ότι τα κρίσιμα ζητήματα πλέον είναι η, "ουδέτερη" τάχα, παραγωγικότητα, η αύξηση του εγχώριου προϊόντος, η απασχόληση, το έλλειμμα, ο πληθωρισμός, κ.λπ.! Στη βάση αυτή, θέλουν να κερδίσουν τη λαϊκή συναίνεση, υποσχόμενοι ότι, δήθεν, μέσα απ' αυτόν το δρόμο "όλοι θα είναι κερδισμένοι"! Επιδιώκουν, λοιπόν, την κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών μεταξύ των κομμάτων εξουσίας να τη μεταφέρουν στη "βάση", ώστε να υφαρπάξουν την ανοχή των λαϊκών μαζών στην αντιλαϊκή πολιτική τους. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, οι διαχωριστικές γραμμές, όχι μόνο υπάρχουν, αλλά γίνονται πιο ευδιάκριτες, σαν ανυπέρβλητα τείχη, στο πλαίσιο της ταξικής κοινωνίας μας.

Οι διαχωριστικές γραμμές χαράσσονται, όμως, σε άλλα επίπεδα και όχι μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, που θυμίζουν όλο και περισσότερο "ομοσπονδία κομμάτων", ούτε ανάμεσα στις τεχνητές διαχωριστικές γραμμές "Δεξιάς και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων". Θεμελιακό σημείο για τη χάραξη αυτών των διαχωριστικών γραμμών είναι το ποια συμφέροντα υπηρετεί η κάθε πολιτική. Πρόκειται για τον ταξικό διαχωρισμό, τον οποίο δεν μπορούν ούτε πρόκειται να τον καταργήσουν ποτέ. Καθοριστικό κριτήριο, σ' αυτό το πλαίσιο, είναι η στάση των κομμάτων απέναντι στην ΟΝΕ. Το "ναι" ή "όχι" απέναντι στον "εθνικό στόχο" είναι ασφαλές κριτήριο, για να διακρίνουν οι εργαζόμενοι ποιος είναι με ποιον. Οσο και αν ορισμένοι, μεταξύ αυτών και ο Κ. Σημίτης, επιχειρούν να εμφανίσουν ως "καταστροφική" μια πολιτική εναντίωσης και αντίθεσης στην ΟΝΕ, οι λαϊκές μάζες πρέπει ακριβώς σ' αυτό το σημείο να"εφαρμόσουν" τη διαχωριστική γραμμή και στη βάση αυτή να οικοδομήσουν το μέτωπό τους.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ