"Θέλω να πιστεύω, παρά τα όσα δείχνει η πολιτική του, ότι ο κ. Σημίτης δεν αισθάνεται συγγενέστερα προς τη ΝΔ"... Η παραπάνω δήλωση έγινε από τον κ. Κωνσταντόπουλο στη χτεσινή του συνέντευξη στα "ΝΕΑ".

Σε ό,τι μας αφορά, δε μας προξενεί καμία εντύπωση που ο πρόεδρος του ΣΥΝ δε "θέλει" να πιστεύει ότι ο κ. Σημίτης είναι δεξιός. Εδώ οι κύριοι του ΣΥΝ εμφανίζουν εαυτούς ως αριστερούς! Από εκεί και πέρα, όλα αναμενόμενα είναι...

Βέβαια, για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά, το κράτος ποτέ δεν ήταν περίπτερο. Ηταν και παραμένει ο βασικός μοχλός άσκησης πολιτικής από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Κι επειδή οι κυβερνήσεις αυτές ήταν - όπως είναι και η σημερινή - ταγμένες στην υπηρεσία του μεγάλου, ξένου και ντόπιου, κεφαλαίου, γινόταν και το κράτος υπηρέτης του τελευταίου.

Κρατικοποιήσεις ορισμένων τομέων - για τους οποίους δεν ενδιαφερόταν στη φάση εκείνη - ήθελε το μεγάλο κεφάλαιο, αυτό έκαναν και οι αντίστοιχες κυβερνήσεις. Κι ας κινδύνευαν να χαρακτηριστούν για σοσιαλμανία, όπως οι μακαρίτες Παπαληγούρας και Καραμανλής. Σήμερα, η ολιγαρχία απαιτεί αποκρατικοποιήσεις. Αυτό κάνει και η κυβέρνηση. Χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.

Από κει και πέρα, τα διάφορα "μυαλά" και "επιτελεία" έβρισκαν τα αναγκαία προσχήματα και... θεωρίες, για να δικαιολογηθούν οι εκάστοτε πολιτικές και να γίνουν αποδεκτές από τους εργαζόμενους και το λαό, με το λιγότερο πολιτικό κόστος. Αυτή είναι η αλήθεια. Και χαρακτηριστική απόδειξη το γεγονός πως σε όλες τις περιπτώσεις ο λαός πλήρωνε τελικά, είτε τη μια πολιτική είτε την άλλη.

Και προκειμένου να καταλάβετε τι εννοούμε, όταν μιλάμε για "πλάτες", διαβάστε ορισμένες πλευρές της ιστορίας του ζητήματος:

Οι υποθηκοφύλακες Λαυρίου και Κερατέας, που κατάλαβαν ότι η υπόθεση "μυρίζει", αφού η έκταση είναι δασική και προστατευόμενη, αρνήθηκαν να μεταγράψουν το συμβόλαιο, που τους παρουσιάστηκε, και συντάσσουν απορριπτικές πράξεις για τη μεταγραφή. Επεμβαίνει, μάλιστα, και ο εισαγγελέας και παραπέμπει την εκπρόσωπο των επίδοξων ιδιοκτητών, με τις κατηγορίες της απάτης σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου και άλλων αδικημάτων, στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων.

Αμέσως μετά, όμως, ο εισαγγελέας μετατίθεται από την Αθήνα στην Αρτα. Την ίδια τύχη έχει και ο δασονόμος, ο οποίος κατέθεσε ότι η πωλούμενη έκταση είναι δασική και αναδασωτέα. Από το Λαύριο μετατίθεται στην Καστοριά.

Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων αθωώνει την εκπρόσωπο των "ιδιοκτητών" απ' όλες τις κατηγορίες κι ένας εισαγγελέας παραγγέλλει (!) στους υποθηκοφύλακες να μεταγράψουν το συμβόλαιο των 2.500 στρεμμάτων. Οι τελευταίοι αρνούνται και πάλι, αφού οι υποδείξεις γίνονται από κάποιον αναρμόδιο. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, όμως, διατάσσει τη μεταγραφή και οι υποθηκοφύλακες υποχρεώνονται τη φορά αυτή να το κάνουν.

Τελικά, η υπόθεση εκκρεμεί στο Εφετείο Αθηνών, όπου και θα γραφτεί, στις 12 Γενάρη, η τελική ενδεχομένως πράξη της.

Αν αναρωτιέστε, τι έκαναν τα αρμόδια υπουργεία όλ' αυτά τα χρόνια, η απάντηση είναι η εξής: Τον "κουφό" και "αόμματο", σχετικά με το τεράστιο σκάνδαλο αρπαγής της δημόσιας έκτασης και μόνο το υπουργείο Οικονομικών φρόντισε να εισπράξει 600 περίπου εκατομμύρια δραχμές, από τους φόρους μεταβίβασης!

Μπορεί ένα μεγάλο κομμάτι της "καρδιάς" ενός εθνικού δρυμού να διεκδικείται από κάποιους, ως ιδιωτική έκταση, με βάση κάποια, αμφίβολης - τουλάχιστον - αξίας τούρκικα χοτζέτια και ανάλογα... πιστοποιητικά; Οχι, βέβαια, ίσως απαντήσετε. Αν προσθέσουμε, ότι ο δρυμός αυτός προστατεύεται ως αρχαιολογικός και ιστορικός χώρος, όπως και ως τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους; Ε, τότε σίγουρα όχι, θα πείτε. Αν προσθέσουμε επίσης, ότι για όλους τους παραπάνω λόγους, ο χώρος αυτός έχει ενταχθεί στην Α' Αρχαιολογική Ζώνη Προστασίας και, ακόμη, ότι πρόκειται για τον εθνικό δρυμό Σουνίου, συνολικής έκτασης 7.500 στρεμμάτων, από τα οποία κάποιοι διεκδικούν τα 2.500, τι θα πείτε; Σίγουρα, ότι πρόκειται για έναν παραλογισμό ή για ένα τεράστιο και πολύμορφο σκάνδαλο.

Κι έχετε απόλυτο δίκιο. Γιατί, η αμαρτωλή αυτή ιστορία, την οποία αποκάλυψε ο "Ρ" της Πέμπτης, είναι υπαρκτή. Και όχι μόνο υπαρκτή, αλλά οι διεκδικητές του ενός τρίτου του εθνικού δρυμού του Σουνίου θα έχουν το θράσος, να εμφανιστούν στις 12 Γενάρη 1999 μπροστά στο Εφετείο Αθηνών και από θέση ισχύος - χάριν της ανοχής των κυβερνητικών αρμοδίων και των "πλατών", που διαθέτουν - να επιχειρήσουν την οριστικοποίηση της... ιδιοκτησίας τους, με σκοπό να κάνουν το δάσος οικόπεδα και τσιμέντο.

Αλήθεια, γνωρίζατε πως τόσο η κυβέρνηση, όσο και η Ευρωπαϊκή Ενωση υποστηρίζουν και ενισχύουν τις μικρές και μεσαίες αγροτικές εκμεταλλεύσεις, αλλά η Αγροτική Τράπεζα κάνει του κεφαλιού της..; Ναι, αυτά υποστήριξε ο πρόεδρος των καρεκλοκένταυρων της ΠΑΣΕΓΕΣ, Ν. Λιόλιος, σε ημερίδα γεωτεχνικών, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο.

Το περιστατικό έγινε, όταν η διοίκηση της ΑΤΕ δημοσιοποίησε μια εκτίμησή της, που έλεγε: "Οι μικρές και μεσαίες αγροτικές εκμεταλλεύσεις δεν έχουν μέλλον, πεθαίνουν...". Ακούγοντας την εκτίμηση αυτή ο κ. Λιόλιος εξανέστη και κατάγγειλε τη διοίκηση της ΑΤΕ, επειδή... υπονομεύει την κοινοτική και κυβερνητική πολιτική!

Για να δούμε, τι άλλο θα σκεφθεί ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ, προκειμένου να υπερασπίζεται την αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ. Εκτός και η αντίδρασή του οφειλόταν αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός πως η διοίκηση της ΑΤΕ τα είπε, αυτή τη φορά, έξω από τα δόντια, χωρίς τα συνηθισμένα μπλα μπλα και τα διάφορα φραστικά καμουφλάζ.

Με πολύ ενδιαφέρον παρακολουθούμε καθημερινά τον... απογαλακτισμό της κρατικής τηλεόρασης από την κυβέρνηση. Χτες, για παράδειγμα, η ΝΕΤ παρουσίασε ως... είδηση, την παρουσία της κυρίας Δάφνης Σημίτη σε μια παράσταση που φιλοξενήθηκε στη Λυρική Σκηνή.

Θα παρακαλούσαμε θερμότατα τη διεύθυνση της ΝΕΤ, την επόμενη φορά που η σύζυγος του πρωθυπουργού βγει από το σπίτι της, να διακόψει πάραυτα το πρόγραμμά της και να μας μεταδώσει την... είδηση.

"Δεν είναι μόνο τα κονδύλια, τα οποία έχουν σημασία. Γιατί μπορεί να έχεις κονδύλια και να μη δημιουργείς". Η φράση ανήκει στον Κ. Σημίτη και ειπώθηκε σχετικά με τη μηδαμινή, ουσιαστικά, συμμετοχή του υπουργείου Πολιτισμού, στον κρατικό προϋπολογισμό.

Προφανώς, αυτό που ήθελε να πει ο πρωθυπουργός ήταν το εξής: Ετσι κι αλλιώς, αφού η ...δημιουργία έχει αφεθεί στην καλή διάθεση και την πρωτοβουλία των διάφορων χορηγών, γιατί να διαθέτουμε και χρήματα από τον προϋπολογισμό;

Είναι μια άποψη κι αυτή...