Την ανάληψη πρωτοβουλιών, που θα έχουν στόχο να ανακοπεί η πορεία φθοράς του συνδικαλιστικού κινήματος και να υπάρξει αλλαγή ρότας, στην κατεύθυνση της ενίσχυσης των ταξικών χαρακτηριστικών, ανακοίνωσαν χτες σε συνέντευξη Τύπου, συνδικαλιστικά στελέχη. Εκτιμώντας σαν ιδιαίτερα κρίσιμη την περίοδο για τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους, έθεσαν έξι άξονες, που θα αποτελέσουν τη βάση πάνω στην οποία στόχος είναι να ανοίξει μια πλατιά συζήτηση στους χώρους δουλιάς και στα συνδικάτα. Αμεσος στόχος είναι η πραγματοποίηση τέλος Μάρτη - αρχές Απρίλη Πανελλαδικής Σύσκεψης,όπου καλούνται να πάρουν μέρος συνδικάτα και συνδικαλιστές, που νιώθουν την ανάγκη της αναζωογόνησης του συνδικαλιστικού κινήματος.

Τη συνέντευξη Τύπου έδωσαν οι συνδικαλιστές: Δ. Αγκαβανάκης μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής ΑΔΕΔΥ, Σ. Ράλλης γ. γραμματέας Ομοσπονδίας Εμφιαλωμένων Ποτών, Κ. Γεωργακόπουλος πρόεδρος ΕΚ Αρκαδίας, Φ. Κολεβέντης πρόεδρος ΕΚ Αργολίδας, Γ. Μαυρίκος αναπληρωτής πρόεδρος ΓΣΕΕ.

Παίρνοντας το λόγο ο Φ. Κολεβέντης σημείωσε: "Βαδίζοντας προς τον 21ο αιώνα δεν μπορούμε να πάμε με τις αποσκευές του παρελθόντος, δεν μπορούμε να πάμε με συντηρητικές επιλογές, δεν μπορούμε να πάμε με τις "εκσυγχρονιστικές" αποσκευές". "Δεν μπορεί - συνέχισε - να γίνεται το "έλα να δεις" και η ΓΣΕΕ να παραμένει στάσιμη, να ζυμώνει τη λάσπη, χωρίς να ανοίγει περπατησιά, για να αντιμετωπίσει τις νέες εξελίξεις". "Γι' αυτό λέμε - κατέληξε - πως τούτη την ώρα πρέπει να υπερασπιστούμε το συνδικαλιστικό κίνημα, τους αγώνες των εργαζομένων, τη δημοκρατία. Να εμπνεύσουμε οράματα και να συμβάλουμε, για να αναδειχτούν δυνάμεις που θα οδηγήσουν τον τόπο σε δημοκρατική προοδευτική πορεία".

Ο Κ. Γεωργακόπουλος υπογράμμισε: "Στόχος είναι να σηματοδοτήσουμε μια νέα πορεία στο συνδικαλιστικό κίνημα, μια αλλαγή από το τέλμα που βρίσκεται". "Είμαστε - σημείωσε - μάρτυρες της αδράνειας του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και της ανησυχίας των εργαζομένων και των πρωτοβάθμιων σωματείων. Σήμερα, λοιπόν, είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να βγούμε απ' αυτή την κρίση, γιατί σε λίγο θα είναι αργά". "Είμαστε εδώ, συνέχισε, για να κάνουμε το δικό μας προσκλητήριο, για να κατέβουμε στη βάση, στους εργαζόμενους, που μέσα από την πολιτική που εφαρμόζεται είναι σε δεινή θέση. Μαζί μας, σε αυτή την πρωτοβουλία, πιστεύω είναι πάρα πολλοί και στην πορεία θα αποδειχτεί ότι θα είναι όλο το συνδικαλιστικό κίνημα".

Το λόγο πήρε αμέσως μετά ο Σπ. Ράλλης,που επισήμανε αρχικά ότι "μερίδα των ΜΜΕ όταν έμαθαν ότι σαν Ομοσπονδία Εμφιαλωμένων Ποτών συμμετέχουμε στην προσπάθεια αναζωογόνησης του συνδικαλιστικού κινήματος, μας είπαν πολιτικά απρόβλεπτους! Είμαστε μια ζωντανή οργάνωση, έχουμε μια οργάνωση που ονομάζεται Αυτόνομη Δημοκρατική Ενωση Συνδικαλιστών, έχουμε κάνει αγώνες. Κάποιοι άλλοι είναι πολιτικά απρόβλεπτοι. Αυτοί, που τους ψηφίζουν οι εργαζόμενοι, για να υπερασπίσουν τα συμφέροντά τους και υπερασπίζουν ίδια συμφέροντα ή κομματικές σκοπιμότητες". Εξέφρασε, τέλος, την αισιοδοξία του ότι η πρωτοβουλία θα βρει πολλούς αποδέκτες.

Ο Γ. Μαυρίκος αναφέρθηκε στα βασικά σημεία που αποτελούν κατευθυντήριες γραμμές της πρωτοβουλίας. "Το πρώτο σημείο που υπήρξε συμφωνία - είπε - είναι ότι η επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη είναι παρατεταμένη και βασικό της γνώρισμα είναι η προσπάθεια για αφαίρεση όλων των δικαιωμάτων. Το δεύτερο σημείο είναι ότι απ' τα μέτρα αυτά δεν πλήττεται μέρος των εργαζομένων, αλλά το σύνολο των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Τρίτο, διαπιστώσαμε πως δεν πάει άλλο με την κατάσταση σε ηγεσίες πολλών συνδικαλιστικών οργανώσεων και πρώτα απ' όλα σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, που είναι αιχμάλωτες της πολιτικής της ΟΝΕ, της ανεργίας, της λιτότητας και που με την τακτική τους βάζουν φουρνέλο στο σύνολο των δικαιωμάτων. Το τέταρτο σημείο αφορά το ότι δε φτάνουν σήμερα οι διαπιστώσεις. Εκείνο που λείπει είναι η δράση, οι πρωτοβουλίες... ". "Μια προϋπόθεση για την αναζωογόνηση του συνδικαλιστικού κινήματος - τόνισε - είναι η σύγκρουση με τη γραμμή της συναίνεσης και η ενίσχυση των αγωνιστικών ταξικών χαρακτηριστικών. Η δεύτερη προϋπόθεση έχει να κάνει με τη συσπείρωση δυνάμεων σε αυτή την κατεύθυνση, με την πάλη για ενότητα, για απόκρουση τεχνητών διαχωρισμών". Κατέληξε, τονίζοντας ότι η κατάσταση είναι σε οριακό σημείο και πως "πρέπει να δράσουμε τώρα".

Σε ερώτηση για το αν η ΕΣΑΚ θα αποχωρήσει απ' το προεδρείο της ΓΣΕΕ, ο Γ. Μαυρίκος επισήμανε: "Θα το κουβεντιάσουμε. Γενική διαπίστωση είναι πως απ' τα προεδρεία αυτών των οργανώσεων δεν μπορούν να λυθούν προβλήματα. Κάνουμε, πάντως, σαφές ότι στις διοικήσεις, στις Εκτελεστικές Επιτροπές θα είμαστε παρόντες και ότι η θέση που διατυπώσαμε αφορά μόνο ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ".

Απαντώντας σε ερώτηση, αν στόχος είναι η δημιουργία μιας νέας ΓΣΕΕ, ο συνδικαλιστή σημείωσε: "Οι συζητήσεις που κάνουμε, τα συμπεράσματα που βγάζουμε, οδηγούν στη διαπίστωση πως μια ακόμα ΓΣΕΕ ή μια νέα ΓΣΕΕ δε θα μπορούσε να λύσει τα προβλήματα της εργατικής τάξης. Πιστεύουμε πως πρωτοβουλίες σαν αυτή μπορούν να δώσουν πνοή και ζωντάνια και να χαράξουν προοπτική".

Παρεμβαίνοντας ο Κ. Γεωργακόπουλος σημείωσε: "Δεν έχει σημασία αν θα παραμείνει ο Μαυρίκος στο προεδρείο, δεν είναι αυτός ο στόχος της πρωτοβουλίας μας. Στόχος μας είναι να ενισχύσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα. Δεν αντιστρατευόμαστε τη ΓΣΕΕ, ούτε θέλουμε να φτιάξουμε νέα ΓΣΕΕ. Στόχος μας είναι να βγάλουμε αυτές τις ηγεσίες από την αδράνειά τους και να μπουν στην πρωτοπορία του αγώνα".

Ο "Ρ" δημοσιεύει ολόκληρο το κείμενο που έδωσαν, χτες στη συνέντευξη Τύπου, οι συνδικαλιστές σαν "πλαίσιο έκκλησης για να αλλάξει η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα".

"Για την επίτευξη των στόχων της Οικονομικής Νομισματικής Ενοποίησης (ΟΝΕ) οι εργαζόμενοι, τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, αλλά και το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα δέχεται μια θυελλώδη επίθεση διαρκείας,που καταργεί βασικά δικαιώματα, ανατρέποντας ό,τι κατακτήθηκε με συνεχείς αγώνες και ταξική πάλη στον 20ό αιώνα.

Μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα κυβερνά, ο στρατηγικός στόχος των κυβερνήσεων είναι η επίτευξη των στόχων της ΟΝΕ.

Από κοινού με το Διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και με τον ΣΕΒ έχουν επεξεργαστεί και προωθούν μια σειρά μέτρα που αυξάνουν αστρονομικά τα κέρδη και ενισχύουν τα προνόμια και την εξουσία των μονοπωλίων, εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων και μεθοδεύουν τη διάλυση του συνδικαλιστικού και γενικότερα του μαζικού κινήματος.

Σχεδιάζουν και προωθούν ένα σύνολο μέτρων και αναδιαρθρώσεων που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις, την Παιδεία, την Υγεία και την Πρόνοια, με σχέδιο και προοπτική την αύξηση της εκμετάλλευσης και την πλήρη υποταγή των σημερινών και κυρίως αυριανών εργαζομένων. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περιβόητη μεταρρύθμιση στην Παιδεία, που ως στόχο έχει τη δημιουργία του αυριανού απασχολήσιμου εργαζόμενου, όπου μέσα από την ελλιπή μόρφωση και γνώση, τη φτηνή ειδίκευση και κατάρτιση, θα αποτελεί το "πρότυπο" της φτηνής και ευέλικτης εργατικής δύναμης. Μέσα από το συγκεκριμένο εκπαιδευτικό σύστημα δε θα αναπτύσσεται η ικανότητα για αγωνιστική συσπείρωση και συλλογική δράση ενάντια στην εκμετάλλευση και η αγωνιστική διεκδίκηση, αλλά αντίθετα θα διαπαιδαγωγούνται τα παιδιά μας στη μοιρολατρική αποδοχή ενός ρόλου που από τη μια τους θέλει να παράγουν τον πελώριο πλούτο που συσσωρεύεται και από την άλλη να ζουν με όρους και μισθούς εξαθλίωσης.

Μπροστά στην κατάσταση αυτή, οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και άλλων κεντρικών συνδικαλιστικών οργανώσεων όχι μόνο δεν οργάνωσαν την αντίσταση της εργατικής τάξης, αλλά συναινούν, συμβιβάζονται και τελικά ευθυγραμμίζονται με τις κεντρικές επιλογές των κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των μονοπωλίων, με ανυπολόγιστες και τραγικές συνέπειες για τη μεγάλη πλειοψηφία των εργατοϋπαλλήλων και την προοπτική του συνδικαλιστικού κινήματος.

Δεν ήταν μοιραίο να φθάσουμε εδώ που φθάσαμε.Διαφορετική θα ήταν η κατάσταση, αν ήταν άλλη η στάση αυτών των ηγεσιών. Υπήρχαν δυνατότητες να υπερασπιστεί αποτελεσματικά στο συνδικαλιστικό κίνημα μια σειρά δικαιώματα που χάθηκαν, να έχει ισχυροποιήσει την αγωνιστική του ενότητα. Αυτά όχι μόνο δεν έγιναν, αλλά σαν συνέπεια αυτής της γραμμής πλεύσης και της πρακτικής των συγκεκριμένων ηγεσιών είναι η μεγαλύτερη απογοήτευση των εργαζομένων, η απομάκρυνσή τους από τα συνδικάτα. Για όλα αυτά οι συγκεκριμένες ηγεσίες φέρνουν τεράστιες ευθύνες.

Οσο περνά ο καιρός και συνεχίζεται η ίδια κατάσταση, τα φαινόμενα αυτά μεγαλώνουν. Η πορεία εκφυλισμού και διάλυσης του συνδικαλιστικού κινήματος εντείνεται. Οι εργαζόμενοι απ' αυτές τις ηγεσίες τίποτα καλό δεν έχουν να περιμένουν.

Οσο κυριαρχούν αυτές οι ηγεσίες χωρίς να συναντούν τη συντονισμένη ουσιαστική παρέμβαση και πρωτόβουλη δράση των ταξικών δυνάμεων, όχι μόνο τα προβλήματα δε θα λυθούν, αλλά θα έρθουν πιο δύσκολες μέρες και το Συνδικαλιστικό Κίνημα θα μπει σε ανεπίστρεπτη τροχιά με απρόβλεπτες συνέπειες.

Ολοι εμείς που ανησυχούμε από αυτές τις εξελίξεις μπορούμε και πρέπει να αντιδράσουμε, να δείξουμε πρακτικά ότι με την ενεργητική παρέμβασή μας μπορεί να ανατραπεί αυτή η αρνητική πορεία, να δώσουμε ελπίδα και προοπτική στους εργαζόμενους.

Αναλαμβάνουμε, λοιπόν, πρωτοβουλία και κάνουμε έκκληση για συσπείρωση σε κάθε συνδικαλιστή που θέλει να δράσει για την αντιμετώπιση των φαινομένων φθοράς και διάλυσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Ειδικά τώρα που έρχονται νέα αντεργατικά μέτρα και προχωρούν οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στις εργασιακές σχέσεις, την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική πολιτική, που στόχο έχουν να κάνουν ακόμα πιο φθηνή την εργατική δύναμη, να υποτάξουν τους εργαζόμενους.

Προχωράμε σ' αυτή την πρωτοβουλία, συνειδητοποιώντας την ευθύνη μας ότι δεν αρκεί σήμερα, που επιδεινώνεται ραγδαία η κατάσταση, να περιοριζόμαστε σε κριτική μέσα στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά να δράσουμε συσπειρωτικά και να πάρουμε πρωτοβουλίες, ώστε να βρει αγωνιστική διέξοδο και προοπτική η αγανάκτηση και η δυσαρέσκεια.

Για να συγκροτήσουμε έναν αγωνιστικό ταξικό πόλο στα πλαίσια του συνδικαλιστικού κινήματος, που θα αποτελεί την ασπίδα των εργαζομένων, θα ανοίγει το δρόμο της αποτελεσματικής αντίστασής τους και της αντεπίθεσης στις αντιλαϊκές πολιτικές.

Μ' αυτή την πρωτοβουλία ανοίγουμε το διάλογο για τη διατύπωση αξόνων δράσης που θα βγάζουν από το τέλμα. Που θα ανοίγουν το δρόμο στην εργατική τάξη όχι μόνο να υπερασπίζεται τα δικαιώματά της, αλλά και να διεκδικεί ό,τι πραγματικά της ανήκει, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και τις δυνατότητες.

Στη βάση της συσπείρωσης, προτείνουμε τους παρακάτω άξονες που να μπορούν να γίνουν στέρεη βάση για αγωνιστική αντίσταση και αναδιοργάνωση. Απευθύνουμε ταξικό προσκλητήριο, κάνουμε έκκληση στο σύνολο της εργατικής τάξης στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, στη νεολαία, στους συνταξιούχους, να πάρουν την υπόθεση αυτή στα δικά τους χέρια, να ανοίξει μια δημιουργική συζήτηση σε κάθε επιχείρηση, σε κάθε κλάδο, σε κάθε πόλη και χωριό, πάνω στο κεντρικό πλαίσιο που σε άξονες διαμορφώσαμε.

1. ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Επιδιώκουμε να γίνει πλατιά συνείδηση μέσα στους εργαζόμενους και να αποτελέσει κύριο στοιχείο του προσανατολισμού ενός αγωνιστικού, ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος ότι τα προβλήματα των εργαζομένων δε λύνονται χωρίς ουσιαστική αμφισβήτηση και αντιπαράθεση με τις πολιτικές και τα μέτρα που αποσκοπούν στην αύξηση των κερδών του κεφαλαίου.

Αποτελεσματική δράση, υπεράσπιση δικαιωμάτων, προοπτική για ουσιαστική αλλαγή της θέσης των εργαζομένων και λογικές της "κοινωνικής συναίνεσης" ή αποδοχής των μονόδρομων που χαράζει το κεφάλαιο, δε συμβιβάζονται. Σ' όλα αυτά, το συνδικαλιστικό κίνημα, αν θέλει να υπερασπίζεται αποτελεσματικά τα συμφέροντα των εργαζομένων, πρέπει να είναι αντίθετο. Οι γενικότερες εξελίξεις επιβάλλουν αλλαγή πορείας στο σ. κ. Η αλλαγή πορείας βρίσκεται στην ενίσχυση των αγωνιστικών, των ταξικών του χαρακτηριστικών, σε αντίθεση με όσους στηρίζουν τη γραμμή της ενσωμάτωσής του στις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου.Οι καιροί και οι ανάγκες των εργαζομένων απαιτούν κίνημα ζωντανό, με νεύρο, με ανοιχτές και πλατιές δημοκρατικές λειτουργίες από τη βάση ως την κορυφή, που θα συσπειρώνει και θα αγκαλιάζει όποιον εργαζόμενο είναι διατεθειμένος να δράσει, ώστε να ξεφύγουμε από το σημερινό τέλμα. Ενα κίνημα που θα ενημερώνει έγκαιρα τους εργαζόμενους, που η βάση του και το ισχυρό στήριγμά του θα είναι αναζωογονημένα και δραστήρια πρωτοβάθμια σωματεία, οι Επιτροπές Αγώνα στους χώρους δουλιάς και τους κλάδους, οι συντονιστικές επιτροπές ανάμεσα στα συνδικάτα, που θα συνεργάζεται με το κίνημα της νεολαίας, των αγροτών και των μικρομεσαίων.

2. ΑΝΤΙΤΑΣΣΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΦΘΟΡΑΣ ΚΑΙ ΣΗΨΗΣ. ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΗΘΙΚΗ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Προϋπόθεση για την αξιοπιστία και την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος αποτελεί η κατηγορηματική καταδίκη και απόρριψη των αρνητικών φαινομένων που συστηματικά προωθήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Η αντίθεση στη συστηματική προσπάθεια της συνδικαλιστικής ελίτ που κυριαρχεί σε όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, που επιδιώκει να χειραγωγήσει συνδικαλιστές και εργαζόμενους με προνομιακή μεταχείριση από το κράτος και την εργοδοσία, με νομιμοποίηση της απεργοσπασίας, με αξιοποίηση των κονδυλίων της ΕΕ, για σεμινάρια, ταξίδια αναψυχής, συμμετοχές στις διάφορες ΟΚΕ και Ινστιτούτα ταξικής συνεργασίας. Φαινόμενα που δικαιολογημένα εντείνουν την αποστροφή των εργαζομένων.

3. ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΝΟΤΗΤΑ, ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΜΕΤΩΠΟ ΣΤΟΝ ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΤΗΝ ΟΝΕ

Το συνδικαλιστικό κίνημα είναι απαραίτητο να αντιπαραθέσει τη δική του λογική και την κατηγορηματική του αντίθεση σε όλα τα μέτρα, που αποβλέπουν να κάνουν την εργατική δύναμη όλο και πιο φτηνή. Την αντίθεσή του στη λογική ότι οι κοινωνικές παροχές πρέπει να είναι επιλεκτικές, στην απάτη της δήθεν κοινωνικής αλληλεγγύης και της ύποπτης φιλανθρωπίας.

Σε όλα τα μέτρα, που πάνε να μειώσουν ακόμα πιο πολύ το μη μισθολογικό κόστος, με τις δραστικές περικοπές όλων των δαπανών για την Πρόνοια, την Ασφάλιση, την Υγεία, την Παιδεία. Να απορρίψει όλα τα μοντέλα που μοιράζουν την εργασία και την ανεργία, οξύνοντας το συνολικό πρόβλημα αντί να το αντιμετωπίζουν.

Να εκφράσει την αντίθεσή του στη Συνθήκη του Αμστερνταμ, που επιταχύνει τους ρυθμούς για την προώθηση όλων αυτών των μέτρων. Το συνδικαλιστικό κίνημα απορρίπτει όλες τις θεωρίες, που αναγορεύουν την ΟΝΕ σαν "εθνικό στόχο". Αντιπαραθέτει το δικό του δρόμο.

Απαιτούμε και διεκδικούμε όχι μόνο τον περιορισμό της εκμετάλλευσης, αλλά την κατάκτηση όλων όσοι μάς ανήκουν, σύμφωνα με τις σημερινές ανάγκες και απαιτήσεις.

Διεκδικούμε όρους εργασίας και αμοιβών, σε συνδυασμό με άλλους όρους κοινωνικών παροχών, ώστε οι εργαζόμενοι να ζουν με οικονομικά, κοινωνικά δικαιώματα, με ελεύθερο χρόνο, με δυνατότητες μόρφωσης και πολιτισμού. Απαιτούμε δουλιά για όλους, καθολική εφαρμογή του 7ωρου, 5νθήμερου, 35ωρου, με αυξήσεις στους μισθούς και τα μεροκάματα. Κοινωνική Ασφάλιση για τους εργαζόμενους και όλα τα λαϊκά στρώματα. Γενναίες αυξήσεις των παροχών για την Πρόνοια, την Υγεία, την Παιδεία. Αύξηση του εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων και διεκδίκηση των συλλογικών συμβάσεων που διευρύνουν και κατοχυρώνουν τα δικαιώματα.

Απαιτούμε μέτρα κατά της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου, μέτρα δραστικού περιορισμού των προνομίων.

Απαιτούμε και παλεύουμε για άλλη πολιτική υπέρ των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

4. ΑΝΤΙΤΑΣΣΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΤΑΞΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

Η κυβέρνηση έμπρακτα απέδειξε πώς εννοεί και τι στόχους έχει μέσα από τον "κοινωνικό διάλογο" ("ΚΔ"). Ουσιαστικά θέλει να πείσει τους εργατοϋπαλλήλους ότι οι αγώνες και η ταξική πάλη είναι περίπου εχθρός της προόδου και στον αστερισμό της ΟΝΕ το εργαλείο για τη λύση των προβλημάτων θα είναι οι "ΚΔ". Στη γραμμή αυτή επιδιώκει να συμπαρασύρει το συνδικαλιστικό κίνημα γενικά, με αποτέλεσμα να το καταστήσει συνυπεύθυνο, ανυπόληπτο, άμαζο, διαλυμένο.Οι στόχοι αυτοί φάνηκαν ξεκάθαρα στο πρόσφατο φιάσκο του "κοινωνικού διαλόγου" για τις εργασιακές σχέσεις.

Ο εγκλωβισμός του μαζικού κινήματος σε τέτοιες αυταπάτες θα μας βρει κατηγορηματικά αντίθετους. Ολοι όσοι υπογράφουμε και στηρίζουμε αυτό το κείμενο γνωρίζουμε ότι χωρίς αγώνες, χωρίς αντίσταση και δίχως ταξικές συγκρούσεις τίποτε μέχρι σήμερα δε θα είχε κατακτηθεί. Αρνούμαστε, λοιπόν, να συμπράξουμε με τον "κοινωνικό διάλογο", που εξελίσσεται για την κοινωνική ασφάλιση, αλλά και σε κάθε μορφή ταξικής συνεργασίας. Αποκρούουμε τις μεθόδους εξαγοράς και χειραγώγησης με επίκεντρο τα κοινοτικά ποσά.

5. ΑΝΤΙΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ.

Είμαστε αντίθετοι στις ιδιωτικοποιήσεις που παραδίνουν τον πλούτο της χώρας και τις επιχειρήσεις, τους τομείς κοινωνικής πολιτικής και την παιδεία στον άμεσο έλεγχο του μεγάλου κεφαλαίου.

Η κυβέρνηση στην Ιονική, στη ΛΑΡΚΟ, στη ΣΟΦΤΕΞ, στην Ολυμπιακή, στον ΟΤΕ, στη ΔΕΗ, τα ΕΛΤΑ, την ΕΥΔΑΠ, στον ΟΣΕ, στο ΕΛΚΕΠΑ, στις συγκοινωνίες αλλά και σε 50 ακόμα κοινωφελείς οργανισμούς και επιχειρήσεις, είτε με τη μορφή της μετοχοποίησης είτε με το απευθείας ξεπούλημα, διαλύει το δημόσιο τομέα και τον χαρίζει στους ιδιώτες. Τους παραδίδει, επίσης, τα λιμάνια, τη χρήση γης, την παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό. Οι επιπτώσεις και οι συνέπειες αυτής της πολιτικής αφορούν συνολικά την εργατική τάξη και το λαό μας.Ο αγώνας για την απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων, για να είναι αποτελεσματικός, χρειάζεται να απαλλαγεί από τα βασικά χαρακτηριστικά που μέχρι σήμερα παρουσίαζε: μεμονωμένα και αποσπασματικά. Παράλληλα, μαζί με το στόχο της υπεράσπισης της δημόσιας περιουσίας προβάλλουμε και απαιτούμε την αποτελεσματική λειτουργία του δημόσιου τομέα με την ανάδειξη των χαρακτηριστικών του και την απαλλαγή του από το ρουσφέτι και τον "ημετερισμό".

6. ΑΝΕΡΓΙΑ - ΚΛΕΙΣΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ - ΕΡΕΙΠΩΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ

Η κυβέρνηση εξαντλεί την παρέμβασή της στην επιδότηση της εργασίας, στα προγράμματα κατάρτισης και στις ποικιλώνυμες πιστοποιήσεις. Αυτές οι επιλογές μπορεί να βοηθούν την εργοδοσία να απομυζά κονδύλια,όμως δεν αντιμετωπίζει ούτε στο ελάχιστο το πελώριο πρόβλημα της ανεργίας. Σήμερα, με δεδομένο το ποσοστό της καταγεγραμμένης επίσημης ανεργίας η επιβίωση των ανέργων αποκτά ξεχωριστή προτεραιότητα. Στην κατεύθυνση αυτή η πάλη του εργατικού κινήματος επιβάλλεται να απαιτήσει άμεσες και χειροπιαστές λύσεις. Ταυτόχρονα, δεν μπορεί παθητικά και μοιρολατρικά το κίνημα να μένει θεατής στην αλυσίδα των εργοστασίων, που το ένα μετά το άλλο κλείνουν, μεταφέρονται ή μετατρέπονται σε εμπορικές και εισαγωγικές εταιρίες. Αυτή η κατάσταση έχει μετατρέψει ολόκληρες περιοχές (Πάτρα - Λαύριο - Μαντούδι - Θριάσιο Πεδίο - Βόρεια Ελλάδα), σε κρανίου τόπους.

Οι άξονες που παραπάνω αναφέρονται, μαζί με άλλα θέματα που η ίδια η ζωή θα φέρει για αντιμετώπιση, αποτελούν για όλους εμάς τη βάση και την αφετηρία για κοινή δράση, με κεντρικούς στόχους την αλλαγή της κατάστασης στο συνδικαλιστικό κίνημα, την υπεράσπιση των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων των εργατών, υπαλλήλων, συνταξιούχων, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και των αλλοδαπών και την ίδια στιγμή, με την αποτελεσματική αυτή πάλη να πείσουμε τους εργαζόμενους ότι δεν είναι όλα μαύρα. Υπάρχει η διέξοδος και αυτή βρίσκεται στην αλλαγή προσανατολισμού του συνδικαλιστικού κινήματος,για να αποκτήσουν ζωντάνια και νεύρο τα συνδικάτα. Η διέξοδος αυτή περνά μέσα από την αναζωογόνηση και την ενίσχυση των ταξικών τους χαρακτηριστικών, μέσα από την ήττα και την απομόνωση της γραμμής του συμβιβασμού και της συναίνεσης που υπηρετούν οι πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ.

Με τη συμμετοχή, την παρουσία και τη δράση μας στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος και ταυτόχρονα την αξιοποίηση μορφών Πανελλαδικού και Τοπικού Συντονισμού,παίρνουμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε σε συναγερμό το σύνολο των εργαζομένων.

Δίνοντας σήμερα στη δημοσιότητα αυτούς τους βασικούς άξονες για την αναζωογόνηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος θέλουμε να ανοίξει μια πλατιά, δημοκρατική, ζωντανή και δημιουργική συζήτηση μέσα σε όλα τα συνδικάτα και ανάμεσα σε όλους τους εργαζόμενους, με άμεσο στόχο να προχωρήσουμε στο επόμενο δίμηνο σε μια πανελλαδική σύσκεψη Συνδικάτων και Συνδικαλιστών, που θα νιώθουν τις πλάτες τους ικανές να επωμιστούν αυτή τη σημαντική ευθύνη απέναντι στην εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα συνολικότερα. Η πρόκληση για όσους έχουν τις ίδιες αγωνίες που έχουμε κι εμείς, που παίρνουμε την πρωτοβουλία, είναι μπροστά τους".

Από τη χτεσινή Συνέντευξη Τύπου