Πέρασαν δύο χρόνια από το θάνατο της συντρόφισσας Ρούλας Κουκούλου. Ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, με την απαράμιλλη πίστη και προσήλωση στα ιδανικά της εργατικής τάξης, στην υπόθεση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, μας διδάσκει με τις παρακαταθήκες της και το παράδειγμά της.

Η Ρούλα Κουκούλου γεννήθηκε στη Νάουσα το 1916. Στο ΚΚΕ εντάχθηκε το 1937 και από την αρχή της Κατοχής πήρε μέρος στο κίνημα της Αντίστασης, από τις γραμμές του ΕΑΜ.

Μετά το 7ο Συνέδριο του Κόμματος (Οκτώβρης 1945), στο οποίο ήταν σύνεδρος, δούλεψε στην Κομματική Οργάνωση Πειραιά ως μέλος της Επιτροπής Πόλης και υπεύθυνη για τη γυναικεία δουλιά. Το Οκτώβρη του 1947 βγήκε στο βουνό και εντάχθηκε στις γραμμές του ΔΣΕ, όπου και πάλεψε με όλες της τις δυνάμεις, έχοντας ειδική χρέωση για τις μαχήτριες. Τον Οκτώβρη του 1948, ιδρύθηκε στην Ελεύθερη Ελλάδα η Πανελλαδική Δημοκρατική Ενωση Γυναικών (ΠΔΕΓ), της οποίας η Ρ. Κουκούλου διατέλεσε γενική γραμματέας.

Με την ήττα του ΔΣΕ, πήρε τα δρόμο της αναγκαστικής πολιτικής προσφυγιάς. Εζησε στη Ρουμανία ως το 1955.

Τον Οκτώβρη του 1951, στη 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, προσλήφθηκε ως αναπληρωματικό μέλος του καθοδηγητικού οργάνου του Κόμματος.

Το 1955 ήρθε στην Ελλάδα για παράνομη δουλιά. Συνελήφθη και φυλακίστηκε στου Αβέρωφ και στο Γεντί Κουλέ. Πέρασε από 4 δίκες και καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκιση για την αγωνιστική της δράση. Την άνοιξη του 1960, ξανακάθισε στο εδώλιο του Στρατοδικείου, στις διαβόητες δίκες "για κατασκοπία" και καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά. Ενώ ήταν φυλακισμένη, στο 8ο Συνέδριο του Κόμματος εκλέχτηκε αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του.

Από τη φυλακή βγήκε το 1966, έχοντας συμπληρώσει 11 χρόνια φυλάκισης. Αμέσως εντάχθηκε στην ΕΔΑ, από τις γραμμές της οποίας αγωνίστηκε ως τον Απρίλη του 1967, που τη συνέλαβαν τα όργανα της χούντας. Εξορίστηκε στη Γυάρο, στην Αλικαρνασσό, στον Ωρωπό κι έμεινε ένα χρόνο κατ' οίκον περιορισμό στο Νησί Καλαμάτας. Οταν διασπάστηκε το ΚΚΕ, από την εξορία που βρισκόταν, κατάφερε να στείλει γράμμα στο ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος, με το οποίο καταδίκαζε την οπορτουνιστική, φραξιονιστική, διασπαστική γραμμή της ομάδας Παρτσαλίδη - Ζωγράφου - Δημητρίου και συντασσόταν με τις αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας.

Οταν απελευθερώθηκε από τη χούντα, πέρασε στην παρανομία και το 1972 βγήκε παράνομα στο εξωτερικό. Πήρε μέρος στο 9ο Συνέδριο του Κόμματος, όπου εκλέχτηκε στην ΚΕ και στο ΠΓ. Μέλος της ΚΕ παρέμεινε ως το 13ο Συνέδριο. Μετά το 13ο Συνέδριο δούλεψε στο Κίνημα Ειρήνης.

Η Ρούλα Κουκούλου αφιέρωσε όλη τη ζωή της στο λαϊκό και επαναστατικό κίνημα, κερδίζοντας τα πάντα, όπως η ίδια έλεγε: "...στο κόμμα έμαθα το πραγματικό νόημα της ζωής. Με έκανε και μένα άξια να σταθώ στην πρωτοπορία της εποχής μας, μου έδωσε ιδανικά και γνώσεις και σκοπό, με οδήγησε στον αγώνα. Γνώρισα τη δύναμη του λαού και πείστηκα πως καμιά επίθεση και καμιά ήττα, όσο μεγάλη κι αν είναι, όπως τώρα η ανατροπή του σοσιαλισμού, δεν είναι παντοτινή. Προσωρινά δυσκολεύει και εμποδίζει, μα δεν μπορεί να σταματήσει την κοινωνική πορεία του κόσμου προς το σοσιαλισμό".Τι καλύτερο παράδειγμα μπορεί να έχει κανείς, ιδιαίτερα, μάλιστα, οι νέοι αγωνιστές;

Στα 2 χρόνια από το θάνατο της παλαίμαχης αγωνίστριας ΡΟΥΛΑΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΥ,στελέχους του ΚΚΕ, τιμώντας τη μνήμη και τους αγώνες της, τα παιδιά της εξαδέλφης της Θάλειας Σαμαρά, πρόσφεραν στο "Ριζοσπάστη" 30.000 δρχ.

"Με βλέπεις να ανησυχώ;". Με αυτόν τον τρόπο, απάντησε ο Κ. Καραμανλής σε ερώτηση αρχηγού κόμματος της Κύπρου, αν ανησυχεί για το ενδεχόμενο δημιουργίας κόμματος από τον Δ. Αβραμόπουλο.

Αυτή είναι και η εικόνα που επιχειρεί να περάσει προς τα έξω η Ρηγίλλης, ότι, δηλαδή, "έχει προσπεράσει το θέμα" και ασχολείται με άλλα ζητήματα. Φυσικά, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Τα βλέμματα όλων στην ηγεσία της ΝΔ είναι στραμμένα προς την πλατεία Κοτζιά, παρακολουθώντας και την παραμικρή παρασκηνιακή ή μη κίνηση. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι δύο φορές μέσα σε μια βδομάδα ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής υποχρεώθηκε να αναφερθεί, έστω έμμεσα, στον Δ. Αβραμόπουλο. Στόχος, αυτών των παρεμβάσεων, όπως εξηγούν συνεργάτες του, ήταν, αφ' ενός, να στείλει μήνυμα σε όσους βρίσκονται "πίσω του" γι' αυτό μίλησε για "λύσεις παρασκηνίου" και, από την άλλη, να δώσει σαφή δείγματα γραφής για την αντιμετώπιση που επιφυλάσσουν στο υπό ίδρυση κόμμα, κάνοντας λόγο για "σανίδες σωτηρίες", που στοχεύουν στη διατήρηση στην εξουσία της κυβέρνησης Σημίτη.

Παράλληλα, δεν έχουν εκλείψει οι ελπίδες ότι τελικά ο δήμαρχος δε θα προχωρήσει στο "κρίσιμο βήμα". Γι' αυτό, λένε στη Ρηγίλλης, "έχουμε αφήσει ανοιχτές τις οδούς για μια αξιοπρεπή διαφυγή".

Από την πλευρά του Δ. Αβραμόπουλου, επιχειρείται το τελευταίο διάστημα να "αποκλιμακωθεί" η ένταση με τη ΝΔ και στην κατεύθυνση αυτή εμφανίζουν το υπό ίδρυση κόμμα ως απειλή "συνολικά για το πολιτικό σύστημα" (!) και όχι μόνο για τη ΝΔ. Γεγονός είναι, πάντως, ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δε δείχνει να αισθάνεται ότι απειλείται και μάλλον ενθαρρύνει, με όλους τους δυνατούς τρόπους, το υπό ίδρυση κόμμα, ακριβώς γιατί πιστεύει ότι θα δουλέψει προς δικό της όφελος. Εξάλλου, σύμφωνα με πληροφορίες, και ο ίδιος ο Αβραμόπουλος φέρεται να δήλωσε σε γνωστό εκδότη ότι "πρέπει να στηριχτεί η κυβέρνηση Σημίτη", γνωρίζοντας βέβαια πολύ καλά ότι αυτή είναι η κυρίαρχη γραμμή στους κύκλους της οικονομικής ολιγαρχίας.

Ο δήμαρχος Αθηναίων επέμενε και αυτή τη βδομάδα στην "τακτική της σιωπής", αφήνοντας στα φιλικά, κυρίως φιλοκυβερνητικά, ΜΜΕ το παιχνίδι των εντυπώσεων και της "προτροπής" να προχωρήσει. Οι συνεργάτες του αποφεύγουν να δώσουν οποιαδήποτε εξήγηση γι' αυτήν την τακτική, περιοριζόμενοι να επαναλαμβάνουν το γνωστό "όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά". Ορισμένοι δικαιολογούν τη στάση, λέγοντας ότι "μελετά όλες τις αντιδράσεις" και "αναζητά την κατάλληλη στιγμή", ενώ άλλοι δεν αποκλείουν να εξαγγείλει το κόμμα μετά τις ευρωεκλογές, αν αυτό απαιτηθεί από τις περιστάσεις.

Ομως, η κινητικότητα στο χώρο της Κεντροδεξιάς δεν περιορίζεται γύρω από τις κινήσεις Αβραμόπουλου. Ολες οι πτέρυγες και οι παράγοντες της παράταξης βρίσκονται σε "αυξημένη ετοιμότητα" και προσπαθούν να διαβλέψουν πώς θα διαμορφωθεί το υπό ανασύνθεση πολιτικό σκηνικό, ώστε να καθορίσουν την τακτική τους. Ο Στ. Μάνος, που την περασμένη Δευτέρα ξεκαθάρισε ότι προχωρά σε δικό του κόμμα, έχει ήδη προβλέψει ότι στις ευρωεκλογές η Κεντροδεξιά θα εκπροσωπείται από τέσσερα κόμματα: Τη ΝΔ, το δικό του κόμμα, την ΠΟΛ.ΑΝ. και το κόμμα Αβραμόπουλου. Στην περίπτωση βέβαια που επαληθευτεί αυτό το σενάριο, τα πράγματα για την ηγεσία της ΝΔ "σκουραίνουν". Ποια θα είναι η απάντηση της Ρηγίλλης σε μια τέτοια περίπτωση; Θα πάμε στις ευρωεκλογές με πόλωση και ισχυρά διλήμματα, δηλώνουν συνεργάτες του Κ. Καραμανλή. Στην κατεύθυνση αυτή σχεδιάζεται, αφ' ενός, να ξεκινήσει νωρίτερα η προεκλογική εκστρατεία - τις επόμενες μέρες ανακοινώνεται η επιτροπή εκλογικού αγώνα - ενώ ταυτόχρονα θα αναγορευτούν οι ευρωεκλογές σε "πρόκριμα εξουσίας", γι' αυτό πρέπει να παραμεριστούν τα "τεχνητά εμπόδια" προς την εξουσία.

Αν χρειάζεται κάποιο σχόλιο για την ουσία της παραπάνω κινητικότητας, ίσως χρειάζεται να επισημανθεί ότι οι επικεφαλής και των τεσσάρων τμημάτων, όπως και ο Κ. Μητσοτάκης, "επικρίνουν" την κυβέρνηση, γιατί εφαρμόζει την πολιτική τους, ενώ ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ ομολόγησε, με το γνωστό κυνισμό του, ότι η ΝΔ στηρίζει, στην ουσία, σε γενικές γραμμές την κυβερνητική πολιτική. Με άλλα λόγια, πρόκειται για κινητικότητα που εξυπηρετεί αντιλαϊκά σχέδια και στόχους.

Π. Κ.