- Πώς απάντησε η κυβέρνηση στα αιτήματα του κλάδου σας, όπως αυτά διατυπώθηκαν και με τις πρόσφατες κινητοποιήσεις σας; Ηταν ικανοποιητική αυτή η απάντηση ώστε να σημάνει το κλείσιμο των κινητοποιήσεων, που αποφάσισε η πλειοψηφία στο Γενικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας σας;

- Η κυβέρνηση, κάτω από το βάρος της καταδίκης της πολιτικής της στη συνείδησή μας, ελίχθηκε, "βελτιώνοντας" τάχα το μισθολόγιο με μια πενιχρή αύξηση, μέσω ενός ειδικού επιδόματος που κλιμακώνεται από 3.750 έως 10.000 δραχμές. Ηταν το άλλοθι, που έδωσε την ευκαιρία στην πλειοψηφία της ΠΟΕ - ΟΤΑ (ΠΑΣΚΕ και Αυτόνομη Παρέμβαση που πρόσκειται στο ΣΥΝ) να κλείσει τις κινητοποιήσεις. Σε όλα τ' άλλα θέματα η απάντηση της κυβέρνησης ήταν πέρα για πέρα αρνητική, καθώς συνεχίζει την επιδοματική πολιτική με το νέο μισθολόγιο, διασπώντας έτσι τους εργαζόμενους. Συνδέει το μισθό με την παραγωγικότητα, με αποτέλεσμα αποδοχές μέχρι και το 1/3 από το μισθό να περικόπτονται με υποκειμενικά κριτήρια. Παραπέμπει στα "θα" τις συλλογικές διαπραγματεύσεις που οχτώ χρόνια κατοχυρώνονται και διαπραγματεύσεις δε βλέπουμε, η δε τιμαριθμοποίηση "θα" εφαρμοστεί το 1998... Αντί για την κατάργηση του θεσμού των εκτάκτων και τη μονιμοποίηση των 7.000 περίπου εργαζομένων που εξυπηρετούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, η κυβέρνηση μας απαντά με προκήρυξη επιπλέον 6.500 εκτάκτων, διαιωνίζοντας έτσι το απαράδεκτο καθεστώς μερικής απασχόλησης και ρουσφετολογικής πολιτικής. Ψήφισε νόμους, στα πλαίσια της αντίληψής της, να μετατραπούν οι ΟΤΑ σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Δεν έλυσε κανένα από τα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά μας προβλήματα, παρά απάντησε με "επίθεση" κοινωνικού εθνικού διαλόγου...

- Ωστόσο οι κινητοποιήσεις έκλεισαν. Από ποια λογική εκπορεύτηκε μια τέτοια απόφαση; Τι στάση κράτησε η "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα";

- Τόσο η ΠΑΣΚΕ όσο και η Αυτόνομη Παρέμβαση βρήκαν να πουν ότι ελπίζουν στο "διάλογο", μην αμφισβητώντας τον λόγο και τις υποσχέσεις των υπουργών. Εφτασαν στο σημείο να πουν ότι αν συνεχισθεί η κινητοποίηση, υπάρχει κίνδυνος να χαθεί και ό,τι πήραμε! Η απόφασή τους, με το επικάλυμμα "όποιος αγωνίζεται μπορεί και να χάσει", όπως εκφράστηκε στο Γενικό Συμβούλιο, πέραν του ότι σταμάτησε τις κινητοποιήσεις, έδωσε το στίγμα μιας πρακτικής που τη ζητά εναγωνίως η κυβέρνηση, σπέρνει δηλαδή, την απογοήτευση και τον ραγιαδισμό στους εργαζόμενους, συμφωνεί με τις κυβερνητικές αντεργατικές επιλογές. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η παραπομπή των γενικών μας ζητημάτων στην ΑΔΕΔΥ, αφού και στην ΑΔΕΔΥ και σε άλλους κλάδους οι ίδιες παρατάξεις προσπαθούν να αποκλιμακώσουν τους αγώνες; Η παράταξή μας κάλεσε τους εργαζόμενους να συνεχίσουν τον αγώνα, να συσπειρωθούν μέσα στα σωματεία και να είναι ανυπάκουοι σε κελεύσματα που μας θέλουν να σκύψουμε το κεφάλι και να αποστασιοποιηθούμε από κάθε συλλογικό αγώνα.

- Τι καλούνται οι εργαζόμενοι να αντιτάξουν στα παραπάνω κελεύσματα;- Στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε από την κυβερνητική πολιτική, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών του πλούτου, πρέπει να αντιτάξουμε το δικό μας αγωνιστικό μέτωπο υπεράσπισης των κατακτήσεών μας, αλλά και νέες διεκδικήσεις. Διεκδικήσεις με αγώνες προοπτικής, στέλνοντας προς την κυβέρνηση και τις συναινετικές πλειοψηφίες το μήνυμα πως οι εργαζόμενοι δεν ανεχόμαστε άλλο τέτοια σχέδια, ότι με τον αγώνα θα κατακτήσουμε λύσεις στα προβλήματά μας. Η αλληλεγγύη και ο συντονισμός δράσης σήμερα, είναι πιο αναγκαίος.

Χ. Δ.

Ο αγώνας τους ανέδειξε, από τη μία, τα οξύτατα προβλήματα της εκπαίδευσης και την απαίτηση για σύγχρονη, ποιοτικά αναβαθμισμένη δημόσια δωρεάν παιδεία, και από την άλλη τον κυβερνητικό "ρεαλισμό", που θεωρώντας τους εκπαιδευτικούς, "απεργούς - εχθρούς", φανέρωσε την αδιαφορία της κυβέρνησης για τη μόρφωση των νέων.

Μπορεί ως αίτημα αιχμής της απεργίας να προβάλλεται η οικονομική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών - αίτημα που έχει την αυτονόητη σημασία του, αφού αφορά τη στοιχειώδη αξιοπρέπειά τους - όμως κατά τη διάρκεια του αγώνα αναδείχτηκαν όλα τα χρονίζοντα προβλήματα της παιδείας.

***

Με αυτήν την έννοια, ο αγώνας των εκπαιδευτικών είναι ένας γενικότερος αγώνας που μας αφορά όλους.

Η προσβλητική συμπεριφορά της κυβέρνησης σ' αυτούς που όλοι οι γονείς έχουν εμπιστευτεί τη μόρφωση των παιδιών τους, θίγει όχι μόνο τους εκπαιδευτικούς αλλά όλους μας.

Το "δεν έχω να δώσω" στους εκπαιδευτικούς απευθύνεται σε όλους τους γονείς και τους μαθητές και στην ουσία σημαίνει ότι "δε θέλω να δώσω" τίποτα στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Συνακόλουθα, σημαίνει ότι η κυβέρνηση, όχι μόνο δε θέλει να δώσει, αλλά θα πάρει κιόλας ό,τι μπορεί από αυτό που σήμερα αποτελεί τη δημόσια δωρεάν παιδεία.

***

Διαισθανόμενη το αδιέξοδό της η κυβέρνηση, έβαλε μπροστά την κινδυνολογία, μέθοδο την οποία χρησιμοποιεί σε κάθε κινητοποίηση που αμφισβητεί την πολιτική της. Ετσι, ξαφνικά "την έπιασε ο πόνος" για τις χαμένες ώρες διδασκαλίας, αγωνιώντας δήθεν για τη μόρφωση των μαθητών. Μια αγωνία που δεν έδειχνε τόσο καιρό, όταν μόνο από τις κενές θέσεις εκπαιδευτικών χάθηκαν χιλιάδες ώρες διδασκαλίας. Μια αγωνία που είναι προδήλως υποκριτική, αφού το χάσιμο των διδακτικών ωρών είναι αποτέλεσμα της δικής της πολιτικής, που αναγκάζει τους εκπαιδευτικούς να βγουν στο δρόμο του αγώνα.

***

Οι καθηγητές, πηγαίνοντας την προηγούμενη Κυριακή στις Μικροθήβες για να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στους εξεγερμένους αγρότες, φρόντισαν να δώσουν το μήνυμα: Ο αγώνας ενός κλάδου είναι αγώνας όλων. Η συμπαράταξη των διάφορων τμημάτων του λαού που αγωνίζονται, βάζει τα πιο σταθερά θεμέλια για τη νικηφόρα κατάληξη ενός αγώνα. Αυτό το γνωρίζει η κυβέρνηση και γι' αυτό ακριβώς τρέμει στην ιδέα μίας τέτοιας προοπτικής. Μια τέτοια συμπαράσταση είναι που θα στραπατσάρει το παρακρατικό δόγμα του "κοινωνικού αυτοματισμού", το οποίο προωθεί η κυβέρνηση στη βάση του σχεδιασμού "διαίρει και βασίλευε".

***

Η ελπιδοφόρα κινητοποίηση των εκπαιδευτικών πρέπει να έχει συνέχεια και σταθερότητα. "Το μάθημα που γίνεται ετούτη τη στιγμή είναι αξιοπρέπεια και όχι υποταγή", φωνάζουν οι εκπαιδευτικοί στις συγκεντρώσεις τους και τη φωνή αυτή πρέπει να την ακούσουν όλοι.

Γιάννης ΦΩΤΟΥΛΑΣ

ΣΠΟΤ

"Το μάθημα που γίνεται ετούτη τη στιγμή είναι αξιοπρέπεια και όχι υποταγή", φωνάζουν οι εκπαιδευτικοί στις συγκεντρώσεις τους και τη φωνή αυτή πρέπει να την ακούσουν όλοι

ΤΕΤΑΜΕΝΗ παραμένει η κατάσταση στο Μόσταρ. Εκτός από τις εκρήξεις βομβών και τον ήχο πυροβόλων όπλων, που δυναμιτίζουν την ατμόσφαιρα στο δυτικό - κροατικό τομέα της πόλης, χτες παρατηρήθηκαν και οι πρώτες εκδιώξεις 100 μουσουλμάνων (σελίδα 10).

Η ΚΗΔΕΙΑ του ενός θύματος από τις ταραχές, που συγκλονίζουν την Αλβανία τον τελευταίο μήνα, μετατράπηκε σε διαδήλωση οργής. Χτες, ο χαρακτήρας της μαζικής κινητοποίησης στην Αυλώνα χαρακτηρίστηκε "αντικυβερνητικός" (σελίδα 11).

ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΤΟΥ στην εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που ζητά την έκδοση αντιβιογράμματος για τα νεότερα αντιβιοτικά, εκφράζει με χτεσινή ανακοίνωσή του ο Ιατρικός Σύλλογος Αθήνας (σελίδα 19).

Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ γυναίκα πρωταγωνίστησε στη σύγχρονη ιστορία του τόπου μας. Η συμβολή της στο Δημοκρατικό Στρατό, όπως και η συμβολή της στην Εθνική Αντίσταση, είναι από τα σπουδαιότερα κεφάλαια της ιστορίας του ελληνικού γυναικείου κινήματος (σελίδες 20 - 21).

ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ πρόταση για τη συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα των ναυτεργατών παρουσίασαν χτες, στη συνεδρίαση της ΕΕ της ΠΝΟ, τα σωματεία ΠΕΜΕΝ και "ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ", καθώς οι εφοπλιστές προχωράνε ταχύτατα στην εφαρμογή σχεδίου, που θα οδηγήσει χιλιάδες Ελληνες ναυτικούς στην "ξέρα" της ανεργίας (σελίδα 22).

ΤΟΥΡΚΙΑ. "Η χώρα των μεγάλων συγκινήσεων και ανισοτήτων". Η συγγραφέας Ιωάννα Καρατζαφέρη μιλά στο "Ρ" για την Τουρκία, έτσι όπως τη γνώρισε στα ταξίδια της εκεί τα τελευταία 10 χρόνια (σελίδα 27).

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ επιστημονική και κοινωνική προσφορά από το 3ο Νοσοκομείο ΙΚΑ, το οποίο διοργανώνει επιστημονικό διήμερο χωρίς "χορηγίες"... (σελίδα 36).