Ο αγώνας τους ανέδειξε, από τη μία, τα οξύτατα προβλήματα της εκπαίδευσης και την απαίτηση για σύγχρονη, ποιοτικά αναβαθμισμένη δημόσια δωρεάν παιδεία, και από την άλλη τον κυβερνητικό "ρεαλισμό", που θεωρώντας τους εκπαιδευτικούς, "απεργούς - εχθρούς", φανέρωσε την αδιαφορία της κυβέρνησης για τη μόρφωση των νέων.

Μπορεί ως αίτημα αιχμής της απεργίας να προβάλλεται η οικονομική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών - αίτημα που έχει την αυτονόητη σημασία του, αφού αφορά τη στοιχειώδη αξιοπρέπειά τους - όμως κατά τη διάρκεια του αγώνα αναδείχτηκαν όλα τα χρονίζοντα προβλήματα της παιδείας.

***

Με αυτήν την έννοια, ο αγώνας των εκπαιδευτικών είναι ένας γενικότερος αγώνας που μας αφορά όλους.

Η προσβλητική συμπεριφορά της κυβέρνησης σ' αυτούς που όλοι οι γονείς έχουν εμπιστευτεί τη μόρφωση των παιδιών τους, θίγει όχι μόνο τους εκπαιδευτικούς αλλά όλους μας.

Το "δεν έχω να δώσω" στους εκπαιδευτικούς απευθύνεται σε όλους τους γονείς και τους μαθητές και στην ουσία σημαίνει ότι "δε θέλω να δώσω" τίποτα στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Συνακόλουθα, σημαίνει ότι η κυβέρνηση, όχι μόνο δε θέλει να δώσει, αλλά θα πάρει κιόλας ό,τι μπορεί από αυτό που σήμερα αποτελεί τη δημόσια δωρεάν παιδεία.

***

Διαισθανόμενη το αδιέξοδό της η κυβέρνηση, έβαλε μπροστά την κινδυνολογία, μέθοδο την οποία χρησιμοποιεί σε κάθε κινητοποίηση που αμφισβητεί την πολιτική της. Ετσι, ξαφνικά "την έπιασε ο πόνος" για τις χαμένες ώρες διδασκαλίας, αγωνιώντας δήθεν για τη μόρφωση των μαθητών. Μια αγωνία που δεν έδειχνε τόσο καιρό, όταν μόνο από τις κενές θέσεις εκπαιδευτικών χάθηκαν χιλιάδες ώρες διδασκαλίας. Μια αγωνία που είναι προδήλως υποκριτική, αφού το χάσιμο των διδακτικών ωρών είναι αποτέλεσμα της δικής της πολιτικής, που αναγκάζει τους εκπαιδευτικούς να βγουν στο δρόμο του αγώνα.

***

Οι καθηγητές, πηγαίνοντας την προηγούμενη Κυριακή στις Μικροθήβες για να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στους εξεγερμένους αγρότες, φρόντισαν να δώσουν το μήνυμα: Ο αγώνας ενός κλάδου είναι αγώνας όλων. Η συμπαράταξη των διάφορων τμημάτων του λαού που αγωνίζονται, βάζει τα πιο σταθερά θεμέλια για τη νικηφόρα κατάληξη ενός αγώνα. Αυτό το γνωρίζει η κυβέρνηση και γι' αυτό ακριβώς τρέμει στην ιδέα μίας τέτοιας προοπτικής. Μια τέτοια συμπαράσταση είναι που θα στραπατσάρει το παρακρατικό δόγμα του "κοινωνικού αυτοματισμού", το οποίο προωθεί η κυβέρνηση στη βάση του σχεδιασμού "διαίρει και βασίλευε".

***

Η ελπιδοφόρα κινητοποίηση των εκπαιδευτικών πρέπει να έχει συνέχεια και σταθερότητα. "Το μάθημα που γίνεται ετούτη τη στιγμή είναι αξιοπρέπεια και όχι υποταγή", φωνάζουν οι εκπαιδευτικοί στις συγκεντρώσεις τους και τη φωνή αυτή πρέπει να την ακούσουν όλοι.

Γιάννης ΦΩΤΟΥΛΑΣ

ΣΠΟΤ

"Το μάθημα που γίνεται ετούτη τη στιγμή είναι αξιοπρέπεια και όχι υποταγή", φωνάζουν οι εκπαιδευτικοί στις συγκεντρώσεις τους και τη φωνή αυτή πρέπει να την ακούσουν όλοι