Η αίσθηση που αφήνει η Κωνσταντινούπολη στον επισκέπτη αυτές τις μέρες είναι ότι πρόκειται για μια πόλη - "στόχο", υπό διαρκή καταστολή. Και αυτή η αίσθηση δεν μπορεί να φύγει ούτε με την εικόνα των τουριστών που φωτογραφίζονται στην Αγία Σοφία και στο Τοπ Καπί, ούτε με τη μοναδική ομορφιά του Βοσπόρου. Πολύ περισσότερο, με τις σημαίες που στολίζουν την πόλη για τα 75 χρόνια "δημοκρατίας"...

Η αστυνομία κάνει περισσότερο από αισθητή την παρουσία της σχεδόν σε κάθε γωνιά, με κλούβες ή θωρακισμένα οχήματα και με το δάχτυλο στη σκανδάλη των αυτόματων όπλων. Για να περάσεις την είσοδο σε ξενοδοχεία ή εφημερίδες πρέπει να σε ψάξει πρώτα η ιδιωτική αστυνομία ή να περάσεις από τις ειδικές θύρες με τις ακτίνες. Ανάλογη είναι η διαδικασία και στις εισόδους του αεροδρομίου. Αλλωστε, αυτό που φάνηκε από την αποστολή της πολιτικής ομάδας "Ενωτική Ευρωπαϊκή Αριστερά", της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, είναι, ότι το μιλιταριστικό και φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας κάνει ό,τι μπορεί για να δημιουργήσει και διατηρήσει το φανατισμό στο λαό ενάντια στους Κούρδους "τρομοκράτες", αλλά και ενάντια στους "προδότες" ομοεθνείς τους. Κι αυτό γιατί το κλίμα του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας που επικράτησε τις πρώτες μέρες της "ευφορίας" από τη σύλληψη του Οτσαλάν αρχίζει να πέφτει στην κοινωνία, προς μεγάλη απογοήτευση του καθεστώτος, αφού βλέπει πως δεν αρκούν τέτοιου είδους "τρικ" για να καλυφθεί το εύρος της ανεργίας και της εξαθλίωσης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού.

Αποδείχτηκε επίσης περίτρανα πως τα περί "δίκαιης δίκης" δεν είναι παρά ιδεολογήματα της ένοχης φαντασίας της ΕΕ.

Αυτό που πρέπει να υπογραμμιστεί είναι ότι αυτή τη στιγμή στην Τουρκία και απ' αφορμή την υπόθεση Οτσαλάν έχει ξεκινήσει ένα πολιτικό πογκρόμ του καθεστώτος, ενάντια σε κάθε προοδευτική φωνή, με δολοφονίες, συλλήψεις, λιντσαρίσματα, καταστροφές κομματικών γραφείων, στα οποία χρησιμοποιούνται όλοι οι κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί. Ας δώσουμε, όμως, το λόγο στους εκπροσώπους των προοδευτικών κομμάτων της Τουρκίας και σ' άλλους παράγοντες.

Ο Λεβέντ Τουτζέλ,πρόεδρος του Κόμματος της Εργασίας (ΕΜΕΡ), τονίζει ότι "το μιλιταριστικό καθεστώς της Τουρκίας χρησιμοποιεί βία ενάντια στους Κούρδους και, συγχρόνως, το κράτος χρησιμοποιεί το κουρδικό πρόβλημα ως άλλοθι για να επιτεθεί στα δικαιώματα της εργατικής τάξης της Τουρκίας".

Εκτιμά ότι το ΡΚΚ δεν αντιπροσωπεύει το σύνολο του κουρδικού λαού, του οποίου τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται άγρια. Προσθέτει ότι, εκτός από το καθεστώς της Τουρκίας, το κουρδικό πρόβλημα χρησιμοποιείται και από τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό "σαν δικαιολογία για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του. Στην πραγματικότητα, αδιαφορεί για τα προβλήματα των Κούρδων και του τουρκικού λαού, αλλά χρησιμοποιεί την ένταση για να πουλήσει όπλα στο τουρκικό κράτος και, γενικότερα, να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του".

"Η χρονική στιγμή που έγινε η σύλληψη του Οτσαλάν", συνεχίζει ο Λ. Τουτζέλ, "δεν είναι τυχαία. Θα μπορούσαν να τον έχουν συλλάβει αρκετές φορές στο παρελθόν. Αλλά τώρα, η σύλληψη ταυτίζεται με τα συμφέροντα των Αμερικάνων στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής". Οσο για την απόπειρα του ηγέτη του ΡΚΚ να "εξάγει" στην Ευρώπη το Κουρδικό, εκτιμά πως ήταν λάθος. "Είναι ζήτημα, που πρέπει να απασχολήσει και να λυθεί κοινά από τους Τούρκους και Κούρδους εργάτες. Δεν ήταν καλή ιδέα για την υπεράσπιση των κοινών τους συμφερόντων".

"Το κουρδικό πρόβλημα είναι μέρος του γενικότερου προβλήματος δημοκρατίας, που αντιμετωπίζει η Τουρκία. Γι' αυτό η λύση είναι ο ενωμένος αγώνας των Κούρδων και Τούρκων εργατών. Πρέπει να δείξουμε στους Τούρκους εργάτες ότι το Κουρδικό είναι και δικό τους πρόβλημα.Ο Οτσαλάν στην πραγματικότητα δε σημαίνει τίποτα. Το δικό μας πρόβλημα είναι ο ίδιος ο κουρδικός λαός και τα προβλήματά του".

Η Ερέν Κέσκιν είναι πρόεδρος του Παραρτήματος Κωνσταντινούπολης της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και από τους πρώτους δικηγόρους που ζήτησε η οικογένεια του Οτσαλάν για την υπεράσπισή του.

Η Επιτροπή δημιουργήθηκε το 1986 και μέχρι σήμερα μετράει 13 νεκρούς, δηλαδή ένα για κάθε χρόνο λειτουργίας της! Η ίδια η Ε. Κέσκιν έχει δεχτεί επίθεση με πυροβολισμούς το '94.

Μας ενημέρωσε ότι οι δύο δικηγόροι που προσπάθησαν να δουν τον Οτσαλάν δέχτηκαν επίθεση από φασιστικές ομάδες, με διαταγή της Αστυνομίας. Οι κουκουλοφόροι, που τον φυλάνε, τους έδωσαν μόνο 20 λεπτά για να μιλήσουν μαζί του. Στις διαμαρτυρίες των δικηγόρων απάντησαν ότι παίρνουν διαταγές από τη στρατιωτική διοίκηση, παρά το γεγονός ότι οι φυλακές υπάγονται στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Οι δικηγόροι του τον είδαν μόνο καθιστό. Ο λόγος του δεν είχε φυσιολογική ροή και ήταν ανέκφραστος. Ηταν φανερή η παροχή ψυχοφαρμάκων.

"Οι μιλιταριστές", λέει η Κέσκιν, "είναι η μυστική δύναμη του κράτους, που αποφασίζει για τις δολοφονίες και τις φυλακίσεις. Η τουρκική κυβέρνηση διέπεται από μια αντίληψη, που λέει πως είσαι ένοχος, όταν κάνεις κάτι το διαφορετικό από αυτό που επιτάσσει το καθεστώς".

"Το κουρδικό πρόβλημα", συνεχίζει, "υπήρχε και πριν το ΡΚΚ. Δεν είναι το ΡΚΚ η αιτία για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη ΝΑ Τουρκία. Το κρατικό δικαστήριο ασφαλείας δικάζει όποιον εναντιώνεται. Οι βουλευτές είναι πιο μιλιταριστές από τους στρατιωτικούς. Ακόμα και πολιτικό δικαστήριο να δικάσει τον Οτσαλάν, θα έχει την ίδια αντιμετώπιση, γιατί το Σύνταγμα έχει γίνει από στρατιωτικούς".

Η ίδια δεν πιστεύει στους πανηγυρισμούς του τουρκικού κράτους για την υποτιθέμενη επιχείρηση που έγινε από τουρκικές δυνάμεις, αλλά ότι "συνέβησαν πολλά άλλα πράγματα".

Ο Αχμέτ Οκτσούογλου είναι δικηγόρος του Οτσαλάν, ο άνθρωπος που τον συνάντησε στο Ιμραλί και δέχτηκε την επίθεση των φασιστικών ομάδων.

"Στο πρόσωπο του Οτσαλάν, δε δικάζεται μόνο ο ίδιος και το ΡΚΚ, αλλά ο κουρδικός λαός", υπογραμμίζει. Λέει πως διαφωνεί με ορισμένες ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις του Οτσαλάν, "αλλά νιώθω ότι πρέπει να τον υπερασπίσω, σύμφωνα με τη ρήση του Βολταίρου "δε συμφωνώ με αυτά που λες, αλλά θα δώσω και τη ζωή μου για να υπερασπιστώ το δικαίωμά σου να τα λες". Είμαστε όλοι ενάντια στη δίκη του Οτσαλάν. Θέλουμε από τους φίλους μας να κάνουν ό,τι μπορούν σήμερα, γιατί αύριο θα είναι πολύ αργά. Οταν πήγαμε να τον δούμε, ήταν περικυκλωμένος από ειδικές δυνάμεις".

"Δεν έχω ασφάλεια", υπογραμμίζει. "Δεν μπορούσαμε να επιβιβαστούμε στο πλοίο, λόγω των οργανωμένων φασιστών προβοκατόρων. Δεν υπάρχει δυνατότητα δίκαιης δίκης εδώ. Το πρώτο σημαντικό πράγμα που μπορείτε να κάνετε είναι να πείτε στις χώρες σας ότι δε θα είναι δίκαιη δίκη αυτή.Οτι είναι υπόθεση σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου και ότι πρέπει να μετατραπεί σε τεστ δημοκρατίας για την Τουρκία". Να σημειωθεί ότι, εκτός από τους 16 δικηγόρους που υπερασπίζονται τώρα τον Κούρδο ηγέτη, έχουν προσφερθεί άλλοι ογδόντα.

Ο Μαχμούντ Σεκάζ, επικεφαλής του φιλοκουρδικού Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (ΗΑDΕΡ) στην Κωνσταντινούπολη, μας περιέγραψε την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην Τουρκία από την αρχή της υπόθεσης Οτσαλάν.

Η πίεση στο ΗΑDΕΡ άρχισε αμέσως με το που βρέθηκε στη Ρώμη ο Οτσαλάν. Στις 19 Νοέμβρη, σε μία μαζική επιδρομή των κατασταλτικών μηχανισμών σε όλη την Τουρκία, συλλαμβάνονται 4.000 μέλη και στελέχη του κόμματος, ανάμεσά τους και 100 μέλη της Κεντρικής του Επιτροπής, τα οποία εξακολουθούν να βρίσκονται στη φυλακή.Την ίδια μέρα εισέβαλαν και στα γραφεία του κόμματος σε όλη τη χώρα, κατέστρεψαν εξοπλισμό, κατέσχεσαν έγγραφα και αρχεία. Δύο μέλη του σκοτώθηκαν στο Ντιγιαρμπακίρ (ΝΑ Τουρκία) και ένα σε περιοχή γύρω από την Κωνσταντινούπολη.Ο Σεκάζ θα παρομοιάσει (όχι άδικα) την 19η Νοέμβρη με τη "Νύχτα των Κρυστάλλων", όπου έγινε το πογκρόμ ενάντια στους Εβραίους από τους ναζί, λίγο πριν ξεσπάσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.

"Φασιστικές ομάδες έκαναν επιθέσεις στα γραφεία μας. Πολλοί άνθρωποι συνελήφθησαν ακόμη κι αν δεν ήταν Κούρδοι, αλλά απλά είχαν γεννηθεί στο Κουρδιστάν. Πολλοί λιντσαρίστηκαν στους δρόμους, ακόμη και με την υποψία ότι ήταν Κούρδοι".

"Από κείνη τη μέρα", συνεχίζει το στέλεχος του ΗΑDΕΡ, "η πίεση συνεχίζεται περιοδικά. Τα γραφεία ελέγχονται από την Αστυνομία. Τέσσερις φορές μπήκαν και στα γραφεία που βρισκόμαστε τώρα και κατέσχεσαν υλικό. Ο λογιστής των γραφείων είναι ακόμη στη φυλακή".

"Θα προσπαθήσουν να μην πάρει μέρος το ΗΑDΕΡ στις εκλογές. Σήμερα (σ.σ. την περασμένη Δευτέρα) θα έπαιρναν και σχετική απόφαση, αλλά η συζήτηση αναβλήθηκε. Αλλά η διαδικασία για να τεθούμε σε παρανομία συνεχίζεται"!

"Πρακτικά, δε λειτουργούμε. Σε πολλές πόλεις, τα γραφεία μας είναι κλειστά. Δε γίνεται πολιτική δουλιά. Ο Οτσαλάν δεν είναι σε καλή κατάσταση. Παραπονέθηκε για πόνους στο λαιμό, στα αυτιά και τα μάτια. Του δίνουν ναρκωτικά και οι δικηγόροι θα το αποδείξουν αυτό. Η υγεία του Οτσαλάν είναι σε κίνδυνο".

Και ο Σεκάζ εκτιμά πως η σύλληψη του Οτσαλάν δεν είναι επιτυχία του τουρκικού καθεστώτος. "Η Τουρκία πίστεψε πως θα κλείσει με το κουρδικό ζήτημα. Το βασικό πρόβλημα στην Τουρκία είναι το Κουρδικό. Η Ευρωπαϊκή Ενωση δε θέλει να δει το πρόβλημα και ενεργεί υποκριτικά. Από τη μια, μιλάει για ανθρώπινα δικαιώματα και με το άλλο χέρι (σ.σ. δείχνει τη χούφτα κάτω από το γραφείο) πουλάει όπλα στην Τουρκία". Στην ερώτηση, για ποιο λόγο ο Οτσαλάν πήγε στην Ευρώπη, απαντά, επειδή το κουρδικό πρόβλημα ξεκίνησε από την Ευρώπη.

Τον ρωτάμε για τις επερχόμενες εκλογές και το ζήτημα της συνεργασίας των προοδευτικών κομμάτων. Μας λέει ότι το ζήτημα της συνεργασίας έχει να κάνει με τις πολιτικές και ιδεολογικές προτεραιότητες του κάθε κόμματος. Αφορμή ήταν η ονομασία που θα έπαιρνε το κοινό ψηφοδέλτιο. Οσο για το HADEP, μας λέει ότι είναι δυνατό όπου υπάρχουν Κούρδοι. Στο Κουρδιστάν παίρνει πάνω από 40% και 4,5% σε όλη τη χώρα στις τελευταίες εκλογές. Περίπου 10% παίρνει στην Κωνσταντινούπολη.

Εκτιμά ότι πρέπει να γίνει ανοιχτή δίκη και, το σημαντικότερο, να αποφευχθεί ο κίνδυνος της εκτέλεσης.Και θα τονίσει ότι η δίκη δεν είναι του Οτσαλάν, αλλά του κουρδικού λαού.

Από τον Σεκάζ θα μάθουμε και για τις μεγάλες συγκεντρώσεις που έγιναν στην Τουρκία, με αφορμή τη Μέρα της Γυναίκας, που είχαν σαν αποτέλεσμα να συλληφθούν εκατοντάδες αγωνίστριες σε όλη τη χώρα.

Υπέρ της ανοιχτής δίκης με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, τάσσεται και το Κόμμα Ελευθερίας και Αλληλεγγύης (ΟDΡ). Στα γραφεία του, μιλήσαμε με τα μέλη της ΚΕ Μασίς Κουρκτσούογλου,Χαουρί Κοράνογλου,Σαρουχάν Ουλούζ,Αχμέτ Ασένα,Ερφουγκρούλ Κουρκούτ και Ερκάν Καουιμπί.

Μας λένε ότι τα τουρκικά κόμματα δεν μπορούν να εκφράσουν με καθαρότητα τις, υπάρχουσες, διαφορές τους πάνω στο Κουρδικό και τον Οτσαλάν, γιατί το τουρκικό κράτος απαγορεύει οποιαδήποτε αναφορά σε άλλη εθνότητα ή κουλτούρα.Το ΟDΡ είναι εναντίον των στρατιωτικών λύσεων στο Κουρδικό και ζητά τη νομιμοποίηση των κουρδικών κομμάτων και την έναρξη διαλόγου για ειρηνική πολιτική λύση.

Ο Γιοτσέλ Σάιμαν,πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κωνσταντινούπολης, ήταν σαφής, όσον αφορά στην υπόθεση Οτσαλάν: "Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει δίκαιη δίκη στο δικαστήριο κρατικής ασφάλειας", για να συμπληρώσει: "Μπορεί οι περισσότεροι από τους στρατοδίκες να είναι πιο δίκαιοι από τους άλλους δικαστές, αλλά όλα εξαρτώνται από το Σύνταγμα. Ακόμη και από πολίτες να δικαστεί, πάλι η προβλεπόμενη ποινή θα είναι η ίδια. Αυτός είναι και ο λόγος που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δε δέχεται τέτοιου είδους δίκες".

Μας ενημέρωσε, επίσης, πως έχουν παρθεί πολύ αυστηρά μέτρα στο νησί, είναι αποκλεισμένο και χρειάζεται ειδική άδεια για να πας εκεί, από την Ειδική Επιτροπή Κρίσεων. Ακόμη και οι δικηγόροι μετά από δύο μέρες, το λιγότερο, παίρνουν την άδεια.

Ο Γ. Σάιμαν εφιστά την προσοχή στους δικηγόρους του Οτσαλάν, λόγω της ειδικής περίπτωσης της δίκης, την οποία χαρακτήρισε ως δίκη του αιώνα για τα δικαστικά χρονικά της χώρας. Σημείωσε, για παράδειγμα, ότι οι δύο δικηγόροι που επισκέφτηκαν τον Οτσαλάν δεν είχαν αιτηθεί την απαιτούμενη άδεια, με αποτέλεσμα να δώσουν αφορμή στις αρχές να επέμβουν.

Αφού άσκησε κριτική στην ΕΕ για τη σιωπή της στους βομβαρδισμούς εναντίον του Ιράκ, μας αποκάλυψε ότι για να χρησιμοποιείται η αμερικάνικη βάση του Ιντσιρλίκ για τέτοιους σκοπούς, ακόμη και το τουρκικό Σύνταγμα προβλέπει απόφαση του Κοινοβουλίου. Απόφαση, που δεν πάρθηκε ποτέ, άρα η χρήση της βάσης είναι παράνομη. Ο σύλλογος κατήγγειλε την κυβέρνηση γι' αυτό, αλλά το Κοινοβούλιο σιώπησε. "Δυο μέρες μετά την καταγγελία, πιάσανε τον Οτσαλάν και, φυσικά, το θέμα θάφτηκε...".

Η κατάσταση του Τύπου και των εργαζόμενων σε αυτόν στην Τουρκία, δίνει μια άλλη διάσταση σε ό,τι έχουμε σκεφτεί σαν "κινδύνους του επαγγέλματος". Οι διώξεις, οι δολοφονίες και η λογοκρισία είναι κάποιες από τις πιθανές αιτίες που μπορεί ένας δημοσιογράφος στην Τουρκία να τεθεί "εκτός μάχης".

Από την άλλη, δε χρειάζεται να ξέρει κάποιος τούρκικα για να διακρίνει τη χοντροκομμένη κρατική προπαγάνδα μέσα από τα δελτία ειδήσεων όλων των καναλιών. Ειδικά στην υπόθεση Οτσαλάν και μπροστά στις εκλογές, η προπαγάνδα παίρνει χαρακτηριστικά γκροτέσκου. Ανάλογη είναι και η κατάσταση στον Τύπο, με προβοκατόρικα πρωτοσέλιδα όπως πρόσφατα αυτό της "Μιλιέτ", όπου, εκτός των άλλων, ο Οτσαλάν είναι και... "ναρκομανής".

Ωστόσο, το καθεστώς μπορεί να ελέγχει την πένα των δημοσιογράφων, αλλά όχι και τις ιδέες τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Οράλ Τσαλισλάρ,δημοσιογράφος της "Τζουμχουριέτ" και συγγραφέας. Στο τέλος του μήνα θα δικαστεί με τη γνωστή κατηγορία περί προβολής των "τρομοκρατών" για μια συνέντευξη που πήρε από τον Οτσαλάν το 1993 και δημοσίευσε σε βιβλίο. Το ενδιαφέρον είναι ότι πριν, δημοσιεύτηκε στην "Τζουμχουριέτ" χωρίς κανένα πρόβλημα. Τώρα αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης 2,5 χρόνων.

Ο Ο. Τσαλισλάρ τονίζει ότι "είναι πολύ δύσκολο να υποστηριχτούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δικαιώματα των Κούρδων, η δημοκρατία από τα τούρκικα ΜΜΕ. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως μηδενίζονται όλα. Γιατί οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ είναι δημοκρατικοί άνθρωποι. Είναι ενάντια στο μιλιταρισμό και το σοβινισμό. Και διεξάγεται ένας μεγάλος αγώνας μεταξύ των ιδιοκτητών των ΜΜΕ και των εργαζόμενων σε αυτά".

Ομως "υπάρχουν πολλοί τρόποι πίεσης. Καταρχήν οι νόμοι. Αν είσαι πολύ ριζοσπάστης σε παίρνουν και σε "εξαφανίζουν". Τρίτον, σε σκοτώνουν χρησιμοποιώντας παρακρατικούς, είτε με "ατυχήματα" κλπ. Τέταρτον, με οικονομικά μέσα. Τα ΜΜΕ έχουν δεσμούς με το κράτος. Αν γράψεις κάτι εναντίον του κράτους σε απολύουν. Υπάρχουν πολλοί σημαντικοί δημοσιογράφοι σκοτωμένοι από συμμορίες που έχουν δεσμούς με το κράτος".

Για τις εκλογές ισχυρίζεται ότι δεν έχει σημασία ποιος θα κερδίσει, αφού "η δύναμη είναι ο στρατός και το δικαστήριο κρατικής ασφάλειας". Ενώ για τον Οτσαλάν σημειώνει πως οι ΗΠΑ σχεδίασαν τη σύλληψή του, που με τη σειρά της συνδέεται με τα συμφέροντά τους στην περιοχή και το πετρέλαιο της Κασπίας. Χαρακτηρίζει την Ευρωπαϊκή Ενωση διπρόσωπη, αφού από τη μία μιλάνε για ανθρώπινα δικαιώματα και από την άλλη "δίνουν χρήματα και όπλα στην τουρκική κυβέρνηση". Και πιστεύει, ότι όσο η Τουρκία στηρίζεται στον αντικομμουνισμό και το πολιτικό ισλάμ, σε συνδυασμό με το ρόλο της στο ΝΑΤΟ, δεν υπάρχει ελπίδα εκδημοκρατισμού της.

Μπορεί η "Τζουμχουριέτ" να μην αντιμετωπίζει προβλήματα όσο στηρίζει το καθεστώς, αλλά η αμιγώς αριστερή "Γιενί Εβρενσέλ" έχει κλείσει δύο φορές στο παρελθόν και άλλες τόσες έχει αλλάξει τίτλο για να μπορεί να εκδίδεται, ενώ το νεανικό προσωπικό της είναι σε μεγάλο ποσοστό υπόδικο!

Ο Τ. Σαϊμάν,αρχισυντάκτης της, μας λέει ότι δύο δημοσιογράφοι της εφημερίδας σκοτώθηκαν το 1996 από βασανιστήρια σε αστυνομικό τμήμα. Προσθέτει, ότι θα είναι τυχεροί αν απλά απαγορεύσουν την κυκλοφορία, γιατί τότε θα αλλάξουν πάλι όνομα και θα ξαναβγούν. Υπάρχει όμως πάντα η περίπτωση να εισβάλει η αστυνομία και να καταστρέψει την υλικοτεχνική υποδομή της εφημερίδας. Αλλά ακόμη και όταν μια εφημερίδα εκδίδεται κανονικά, συμβαίνει να εισβάλουν στο τυπογραφείο και να λογοκρίνουν ολόκληρα κομμάτια πάνω στο τύπωμα, με αποτέλεσμα να εκδίδεται η εφημερίδα με κενά στις σελίδες της όπου υπάρχει η σφραγίδα της λογοκρισίας.

Η διανομή του Τύπου στην Τουρκία γίνεται από δύο ιδιωτικά πρακτορεία, που ανήκουν σε δύο "βαρόνους" των τουρκικών ΜΜΕ. Το ένα της "Σαμπάχ" και το άλλο του ιδιοκτήτη της "Μιλιέτ" και της "Χουριέτ", εφημερίδες - "κράχτες" του καθεστώτος, όπως και τα μεγαλύτερα ιδιωτικά κανάλια, που ανήκουν επίσης στους ίδιους. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τους παρακρατικούς στην Ανατολία να σταματήσουν τα φορτηγά των πρακτορείων και να ξυλοκοπήσουν τους οδηγούς.

Η εφημερίδα είναι το άτυπο έντυπο βήμα του Κόμματος της Εργασίας. Εχει ανταποκριτές και σε άλλες πόλεις και όπως μας λέει ο Σαϊμάν δεν αγοράζεται από πολλούς, αλλά διαβάζεται από υπερδιπλάσιους. Ο ίδιος βρίσκεται σε διαδικασία ανακρίσεων με την κατηγορία της "αποσχιστικής δράσης". Επίσης "κλασική" κατηγορία για τον Τύπο της Τουρκίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι λέξεις όπως "Κουρδιστάν" είναι "κόκκινο πανί" για τη λογοκρισία, όπως και η λέξη "Αριστερά". Χαρακτηριστικό είναι επίσης και το ότι η εφημερίδα δημοσιεύει ψεύτικη διεύθυνση στην "ταυτότητά" σαν ένα ακόμη τρόπο προστασίας.

"Πολεμάμε,

τραγουδάμε",

σπέρναμε

τη λευτεριά

Του Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ

Ξυπόλυτα λιγνά παιδιά της ΕΠΟΝ. Μ' ένα παντελόνι από παλιά στρατιωτική κουβέρτα - αν υπήρχε - τ' αγόρια, μ' ένα φόρεμα από τσουβάλι τα κορίτσια. Με μια μπουκιά μπομπότα, μ' ένα τραγούδι, με το πάθος του αγώνα και της προσφοράς.

Πολεμάμε και τραγουδάμε. Τα παιδιά της κατοχής και του μεγάλου ξεσηκωμού. Τα παιδιά που μέσα στη φρίκη, τους κατατρεγμούς, τα βασανιστήρια, τις εκτελέσεις, τα στρατόπεδα, τα κρεματόρια, στήριξαν ιδανικά, οράματα και αξίες.

Αντιπαρατάχθηκαν στις μηχανοκίνητες στρατιές του θανάτου που εξαφάνισαν, στο πέρασμά τους, εκατομμύρια ανθρώπων, ισοπέδωσαν πολιτισμικά έργα αιώνων, προσπάθησαν να αφανίσουν τις προοπτικές του μέλλοντος, που ακόμη αργούν να φανούν στον ορίζοντα.

Γονιμοποιό κύτταρο οι παλιοί και οι νέοι αγωνιστές του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ, που οργάνωσαν και γιγάντωσαν αυτόν το λαϊκό αντιφασιστικό ξεσηκωμό, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, αυτή την εξανάσταση των νέων, αυτήν την πυρφόρα δύναμη, την ΕΠΟΝ.

Αυτά τα λιανοπούλια, αυτά τα παιδιά προετοίμαζαν μέσα στη φωτιά της κόλασης, τη μεγάλη κοινωνική άνοιξη, που έμεινε κολυβωμένη και αναζητείται μέσα στους νέους αγώνες.

Αυτά τα παιδιά της ΕΠΟΝ, από τη μια κρατούσαν το "χωνί" των φλογερών λόγων της Εθνικής Αντίστασης, το ντενεκεδάκι με την μπογιά, ή, τη φτωχούλα μπιζελόσουπα της επιβίωσης και από την άλλη το ντουφέκι. Πολεμούσαν και αναπαράγοντας στην ουσία, μέσα σε αφάνταστα σκληρές συνθήκες, το "κρυφό σχολειό" διάβαζαν με πάθος ιστορία, λογοτεχνία, πολιτικά και κοινωνικά κείμενα, φιλοσοφία. Σκάρωναν τραγούδια και με φτωχά σκηνικά έστηναν θέατρο, πλούτιζαν το "έσω κάλλος", διαμόρφωναν τη συλλογική συνείδηση του αύριο. Τώρα, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας, τιμώντας έμπρακτα τα 56 χρόνια από την ίδρυση της ΕΠΟΝ, γίνονται οι θεματοφύλακες της ιστορικής συνέχειας, ενισχύοντας την πάλη ενός νέου μετώπου κοινωνικών λαϊκών δυνάμεων, κατά της αγριότητας της νέας τάξης, που μεταφέρεται και στην ευρωπαϊκή πορεία προς την ΟΝΕ και όσων τη συνοδεύουν σε εθνικό επίπεδο.

Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ

Η συνάντηση με το Κόμμα της Εργασίας (ΕΜΕΡ)

Σε κατάσταση δίωξης βρίσκεται το φιλοκουρδικό HADEP. Εδώ, ο υπεύθυνος του κόμματος στην Κωνσταντινούπολη με τους βουλευτές