"Πολεμάμε,

τραγουδάμε",

σπέρναμε

τη λευτεριά

Του Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ

Ξυπόλυτα λιγνά παιδιά της ΕΠΟΝ. Μ' ένα παντελόνι από παλιά στρατιωτική κουβέρτα - αν υπήρχε - τ' αγόρια, μ' ένα φόρεμα από τσουβάλι τα κορίτσια. Με μια μπουκιά μπομπότα, μ' ένα τραγούδι, με το πάθος του αγώνα και της προσφοράς.

Πολεμάμε και τραγουδάμε. Τα παιδιά της κατοχής και του μεγάλου ξεσηκωμού. Τα παιδιά που μέσα στη φρίκη, τους κατατρεγμούς, τα βασανιστήρια, τις εκτελέσεις, τα στρατόπεδα, τα κρεματόρια, στήριξαν ιδανικά, οράματα και αξίες.

Αντιπαρατάχθηκαν στις μηχανοκίνητες στρατιές του θανάτου που εξαφάνισαν, στο πέρασμά τους, εκατομμύρια ανθρώπων, ισοπέδωσαν πολιτισμικά έργα αιώνων, προσπάθησαν να αφανίσουν τις προοπτικές του μέλλοντος, που ακόμη αργούν να φανούν στον ορίζοντα.

Γονιμοποιό κύτταρο οι παλιοί και οι νέοι αγωνιστές του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ, που οργάνωσαν και γιγάντωσαν αυτόν το λαϊκό αντιφασιστικό ξεσηκωμό, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, αυτή την εξανάσταση των νέων, αυτήν την πυρφόρα δύναμη, την ΕΠΟΝ.

Αυτά τα λιανοπούλια, αυτά τα παιδιά προετοίμαζαν μέσα στη φωτιά της κόλασης, τη μεγάλη κοινωνική άνοιξη, που έμεινε κολυβωμένη και αναζητείται μέσα στους νέους αγώνες.

Αυτά τα παιδιά της ΕΠΟΝ, από τη μια κρατούσαν το "χωνί" των φλογερών λόγων της Εθνικής Αντίστασης, το ντενεκεδάκι με την μπογιά, ή, τη φτωχούλα μπιζελόσουπα της επιβίωσης και από την άλλη το ντουφέκι. Πολεμούσαν και αναπαράγοντας στην ουσία, μέσα σε αφάνταστα σκληρές συνθήκες, το "κρυφό σχολειό" διάβαζαν με πάθος ιστορία, λογοτεχνία, πολιτικά και κοινωνικά κείμενα, φιλοσοφία. Σκάρωναν τραγούδια και με φτωχά σκηνικά έστηναν θέατρο, πλούτιζαν το "έσω κάλλος", διαμόρφωναν τη συλλογική συνείδηση του αύριο. Τώρα, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας, τιμώντας έμπρακτα τα 56 χρόνια από την ίδρυση της ΕΠΟΝ, γίνονται οι θεματοφύλακες της ιστορικής συνέχειας, ενισχύοντας την πάλη ενός νέου μετώπου κοινωνικών λαϊκών δυνάμεων, κατά της αγριότητας της νέας τάξης, που μεταφέρεται και στην ευρωπαϊκή πορεία προς την ΟΝΕ και όσων τη συνοδεύουν σε εθνικό επίπεδο.