Είναι, βλέπετε που, με όλα τα πολύ σοβαρά και μεγάλα που συνέβησαν τελευταία στην Ελλάδα και στους Ελληνες, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, αλλά και από περισσότερους, σιχτιρίζεται η πολιτική που ακολουθούν κόμματα και πολιτικοί αστέρες, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο υπηρετούν αυτή την άρχουσα τάξη. Που παίζουν τους διάφορους ρόλους - είτε είναι πρωταγωνιστικοί, είτε ρόλοι κομπάρσου - στο θεατρικό έργο που "έγραψαν" οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι "σύμμαχοί" μας και που σκηνοθέτησαν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, το οικονομικά κατεστημένο της χώρας. Ενα έργο που το "φινάλε" του δεν το 'χουμε δει ακόμα, αυγαταίνουν όμως όσοι υποψιάζονται πως επιφυλάσσει δραματική χειροτέρευση της οικονομικής κατάστασης για τους εργαζόμενους και εκρηκτική άνοδο των κερδών της ολιγαρχίας. Πως οδηγεί σε άνοιγμα νέων, βαθιών πληγών στο λαό, με τη διχοτόμηση του Αιγαίου και της Κύπρου, αλλά και με τη γενικότερη ανακατωσούρα που θα συνοδεύεται ακόμη και από αλλαγές συνόρων στη Βαλκανική Χερσόνησο. Που θέλει τους Αμερικανούς και ΝΑΤΟικούς ιμπεριαλιστές, τους εμπνευστές και δημιουργούς όλων των παραπάνω καταστάσεων, να έρχονται και να θρονιάζονται για τα καλά στο σβέρκο των λαών της Βαλκανικής - μαζί και του ελληνικού - για να τους "προστατέψουν" δήθεν από τα χειρότερα, προστατεύοντας, στην πραγματικότητα, τα συμφέροντα τους, που - το παραδέχονται όλοι πλέον - είναι διαμετρικά αντίθετα από τα συμφέροντα των λαών της περιοχής.

Και πώς να μην ξεφωνίζεται όλο και πιο δυνατά αυτή η πολιτική και όσοι - κόμματα και πολιτικοί - της βάζουν πλάτη, όταν:

- είναι πολύ δύσκολο πια να κρυφτεί τι πραγματικά σημαίνει ΟΝΕ και πορεία προς αυτόν τον "εθνικό στόχο", μια που βρισκόμαστε μια ανάσα από ουσιαστικές, και προς το χειρότερο για τους εργαζόμενους, αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, από την αποδιάρθρωση του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος,

- είναι ακόμα πιο δύσκολο να πλασαριστεί σαν καλή και δίκαια η ΝΑΤΟική τάξη πραγμάτων, μετά από την παράδοση του Οτσαλάν στις τουρκικές αρχές, αλλά και από τη θηλιά που έχουν περάσει στο λαιμό της Σερβίας, προσβλέποντας στο διαμελισμό της και αδιαφορώντας για τις εκρήξεις που θα προκαλέσει μια τέτοια εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή;

* * *

Τα δίνει όλα λοιπόν η άρχουσα τάξη σ' αυτή τη σεναριολογία, γιατί ξέρει πολύ καλά πως αν το "παραμύθι" δεν πιάσει, τότε όλος αυτός ο κόσμος θα στραφεί στο ένα και μοναδικό σενάριο που συμφέρει το λαό μας: Στον ενωμένο και οργανωμένο αγώνα του, στη συσπείρωση και, παραπέρα, στη συγκρότηση του Παλλαϊκού Κοινωνικοπολιτικού Μετώπου ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων και της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων. Σενάριο που φέρει την υπογραφή του ΚΚΕ, είναι εμπνευσμένο από τις καλύτερες στιγμές της αγωνιστικής ιστορίας του λαού μας, πιστεύει και στηρίζεται στις αστείρευτες δυνατότητές του και επιδιώκει να τον καταστήσει κυρίαρχο στον τόπο του και μοναδικό σχεδιαστή και οικοδόμο του μέλλοντός του.

* * *

- Οσοι από εμάς δεν το έχουν κάνει ακόμα, πρέπει να αλλάξουμε προτεραιότητες. Να θέσουμε σε δεύτερη μοίρα άλλα ενδιαφέροντα και να αποφασίσουμε να κάνουμε θυσίες. Να θυσιάσουμε αρκετά από την ξεκούρασή μας, τη διασκέδασή μας, την προσωπική μας ζωή, ακόμη και από τις οικονομικές μας απολαβές και να ριχτούμε με πάθος στη βοήθεια της διαμόρφωσης των προϋποθέσεων για την υλοποίηση του "λαϊκού" σεναρίου. Αυτή την αλλαγή στις προτεραιότητες δεν πρέπει να την αφήσουμε για αύριο. Πρέπει να την κάνουμε ΤΩΡΑ.

- Ολοι μας, και αυτοί που έχουν ήδη αλλάξει προτεραιότητες και όσοι το κάνουν τώρα, πρέπει να σχεδιάζουν έτσι τη δουλιά τους ώστε να γίνουν πιο αποτελεσματικοί. Είναι απόλυτα απαραίτητο να πολλαπλασιαστεί η αποδοτικότητα της δουλιάς μας και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν:

1) Παραμερίσουμε μια για πάντα τον εύκολο δρόμο της δράσης στο γνωστό στενό κύκλο που έχει ο καθένας μας και που εύκολα συμφωνεί μαζί μας και ανοιχτούμε σ' όλους, κυριολεκτικά σ' όλους τους εργαζόμενους, σ' όλους εκείνους που δυσανασχετούν με την πολιτική των μονόδρομων. Μέλημά μας είναι να αρχίσουμε να σταλάζουμε συστηματικά και μεθοδευμένα στη συνείδηση όλων αυτών ότι δεν αρκεί η οργή και η δυσαρέσκεια γι' αυτή την πολιτική, πρέπει να πάρουν και την απόφαση να αναμετρηθούν μαζί της. Να αναμετρηθούν οργανωμένα, πλάι και μαζί με τους κομμουνιστές. Φυσικά αυτή η δουλιά απαιτεί από τη μεριά μας σχέδιο, μεράκι, συνέχεια και υπομονή. Μπορεί ακόμη να χρειαστεί να ξεπετάξουμε από πάνω μας και νοοτροπίες του στιλ "αυτός δεν αλλάζει, είναι από τα γεννοφάσκια του δεξιός ή ΠΑΣΟΚος", νοοτροπίες που περισσότερο άλλοθι μας δίνουν για να συνεχίσουμε την εύκολη δουλιά του "στενού, καλού κύκλου μας" και αποτελούν τροχοπέδη στο ξεδίπλωμα του πιο αποφασιστικού ανοίγματος σ' όλους τους εργαζόμενους που σήμερα απαιτείται.

2) Γίνουμε πολύ καλύτεροι, ασύγκριτα πιο πειστικοί στην καθημερινή μας προπαγάνδα. Το κλειδί της επιτυχίας μας σ' αυτήν την κατεύθυνση, ένα μοναδικής αποτελεσματικότητας όπλο, που ενώ το 'χουμε, πολλοί, δυστυχώς, από εμάς δεν το χρησιμοποιούμε, είναι ο "Ριζοσπάστης". Είναι καθαρό πως πρέπει ν' αλλάξει ριζικά η σχέση όλων των οικοδόμων του Παλλαϊκού Μετώπου με το "Ρ". Χρειάζεται όχι απλά να τον αγοράζουν, αλλά και να τον μελετούν. Οι καθημερινές αναλύσεις του, τα άρθρα, η μετάδοση των εμπειριών, η ανταλλαγή επιχειρημάτων πρέπει να γίνονται κτήματα όλων μας. Τα 'χουμε ανάγκη για την καθημερινή μας προπαγάνδα. Ισως χρειαστεί να ανοίξουμε αταλάντευτο μέτωπο με κάποιες πιθανές αδυναμίες μας, όπως "εμένα δε μου χρειάζεται, τα ξέρω" ή "μα δεν έχω ώρα για τέτοια". Ας το καταλάβουμε όλοι ότι οι "ξερόλες" πρέπει να εκλείψουν από τις γραμμές μας, κάνουν κακό στη δουλιά μας. Πως ό,τι δουλιές και καθήκοντα κι αν έχουμε, χρειάζεται στο σχεδιασμό του καθημερινού προγράμματος να λέμε: Ενα το κρατούμενο, αυτή η μισή με μία ώρα είναι για το "Ρίζο". Ολα τα άλλα, μα όλα τα άλλα μπορούν να ακολουθούν.

Να μετατρέψουν οι εργαζόμενοι, τα πιο καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα, σε χαρτιά κιτρινισμένα, ξεχασμένα σε συρτάρια όλα τα σενάρια της αστικής τάξης και να 'ρθουν μαζί με τους κομμουνιστές να υλοποιήσουν το δικό τους, το "λαϊκό" σενάριο. Να πού πρέπει να στοχεύει η δουλιά μας. Πάμε.

Βασίλης ΑΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Να μετατρέψουν οι εργαζόμενοι, τα πιο καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα, σε χαρτιά κιτρινισμένα, ξεχασμένα σε συρτάρια, όλα τα σενάρια της αστικής τάξης και μαζί με τους κομμουνιστές να υλοποιήσουν το δικό τους, το "λαϊκό" σενάριο