Σε δύο γερμανικά κρατίδια, το Σάαρ και το Βραδεμβούργο (στο δεύτερο πρωτεύουσα η γνωστή πόλη του Πότσνταμ) γίνονται σήμερα (5 Σεπτέμβρη) βουλευτικές εκλογές. Και στα δύο την κυβέρνηση την έχουν οι σοσιαλδημοκράτες (SPD), στο Βραδεμβούργο μάλιστα, με πρωθυπουργό τον Μάνφρεντ Στόλπε, οι σοσιαλδημοκράτες έχουν απόλυτη πλειοψηφία. Αλλά και στο Σάαρ το SPD, με πρωθυπουργό τον φίλο του Οσκαρ Λαφοντέν, τον Ράινχαρντ Κλιμτ, έχει μονοκομματική σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση. Τι θα βγει από τις σημερινές κάλπες; Θα συνεχίσει το κόμμα αυτό να κυβερνάει στα δύο κρατίδια ή θα χρειαστεί να συμμαχήσει με ένα άλλο κόμμα για το σχηματισμό κυβέρνησης και με ποιο;

Τα προγνωστικά της προεκλογικής περιόδου δεν είναι και τόσο αισιόδοξα για τους σοσιαλδημοκράτες. Σύμφωνα με το ινστιτούτο διερεύνησης της κοινής γνώμης "Infratest" στο Σάαρ π. χ. η Χριστιανοδημοκρατική Ενωση (CDU) με ποσοστό 45% προηγείται κατά 2 μονάδες από το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (43%). Αλλά στη συμπάθεια των εκλογέων ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός Κλιμτ προηγείται του αντιπάλου του Χριστιανοδημοκράτη Πέτερ Μίλερ κατά 14 μονάδες. Κατά τη γνώμη έγκυρων παρατηρητών αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο Κλιμτ είχε πρόσφατα δημόσια επικρίνει τη διαβόητη συμφωνία ("μανιφέστο") Σρέντερ - Μπλερ και έδινε την εντύπωση ότι επικρίνοντας εν μέρει τα μέτρα "οικονομίας" του καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα των χαμηλόμισθων, των ανέργων και γενικά των κοινωνικά περιθωριοποιημένων Γερμανών. Οπως όμως και αν έχουν τα πράγματα, τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης δείχνουν ότι το SPD έχει χάσει στην εκτίμηση των εκλογέων και αν το κατρακύλισμα είναι μεγάλο, θα χρειαστεί να σχηματίσει όχι μονοκομματική κυβέρνηση, όπως ως τώρα, αλλά μαζί με τους "Πράσινους", εφόσον αυτοί ξεπεράσουν το 5% και μπουν στην τοπική Βουλή. Βέβαια δεν μπορεί να εκτιμηθεί ακριβώς και ποια επιρροή θα έχει στους εκλογείς ο προσωπικός αντίπαλος του Σρέντερ Οσκαρ Λαφοντέν.

Τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά στο κρατίδιο του Βραδεμβούργου. Και εδώ τα προγνωστικά φέρνουν μειωμένη τη δύναμη του SPD και σοβαροί παρατηρητές θεωρούν ενδεχόμενο το κόμμα αυτό όχι μόνο να χάσει την απόλυτη πλειοψηφία, αλλά τα ποσοστά του να μειωθούν σε βαθμό ώστε να χρειαστεί τη στήριξη ενός άλλου κόμματος. Ο σημερινός σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός φέρεται να αποκλείει συνεργασία με τους Χριστιανοδημοκράτες, οπότε το στήριγμα θα πρέπει να προέρχεται από τους "Πράσινους" ή από το "Κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού" (ΚΟΔΗΣΟ). Οι "Πράσινοι" δε φαίνεται να συγκεντρώνουν το 5%, οπότε απομένει το ΚΟΔΗΣΟ, που επανειλημμένα έχει δηλώσει ότι είναι πρόθυμο να βοηθήσει μια κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατών. Αυτό ανταποκρίνεται στη γενική πολιτική του ΚΟΔΗΣΟ, που υποστηρίζει σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Παρά τη σχετική κριτική που ασκεί στην πολιτική του Καγκελαρίου Σρέντερ, θα ήταν πρόθυμο να υποστηρίξει και την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Εκλογικές αναμετρήσεις θα γίνουν το φθινόπωρο και σε άλλα δύο κρατίδια: Του Βερολίνου και της Σαξωνίας. Στο Βερολίνο συνεργάζονται οι Χριστιανοδημοκράτες (με πλειοψηφία) με τους σοσιαλδημοκράτες, ενώ στη Σαξωνία οι Χριστιανοδημοκράτες σχηματίζουν, ως τώρα, μονοκομματική κυβέρνηση. Εφόσον στις σημερινές εκλογές επιβεβαιωθούν τα προαναφερόμενα προγνωστικά, αυτά θα αποτελέσουν ενίσχυση της παρατηρούμενης τάσης για αποστασιοποίηση από τη σοσιαλδημοκρατική πολιτική, που στις εθνικές εκλογές του περασμένου Σεπτέμβρη είχε υποσχεθεί "δίκαιη" αντιμετώπιση των λαϊκών συμφερόντων, αλλά στην πραγματικότητα εφαρμόζεται η ίδια πολιτική (της προηγούμενης κυβέρνησης), την οποία οι εκλογείς είχαν αποδοκιμάσει. Και αυτό φυσικά δεν αναφέρεται μόνο στην εσωτερική, αλλά και στην ίδια εξωτερική πολιτική, όπως επί κυβέρνησης Χέλμουτ Κολ. Ενα δείγμα της αποδοκιμασίας του SPD θα αποτελεί και η αύξηση της δύναμης του ΚΟΔΗΣΟ, του μη μαρξιστικού - λενινιστικού, ωστόσο αριστερού κόμματος, που υπερασπίζεται ως ένα μεγάλο βαθμό τα λαϊκά συμφέροντα.

Τέλος θα ήταν ευχάριστο, αν τα σημερινά εκλογικά αποτελέσματα δεν παρουσίαζαν αρνητική έκπληξη με την αύξηση των φιλοφασιστικών δυνάμεων, όπως είχε γίνει προηγούμενα στο κρατίδιο της Σαξωνίας - Ανχάλτης.

Θ. ΒΟΡΕΙΟΣ

Την περικοπή της χρηματοδότησης κατά 2 εκατομμύρια δολάρια, της "Σχολής της Αμερικής" ή αλλιώς, της "Σχολής των Δολοφόνων" αποφάσισε η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ στις 30/7/99 με 230 ψήφους υπέρ και 197 κατά, κατά τη διάρκεια της συζήτησης τροποποίησης νομοσχεδίου για τη βοήθεια προς το εξωτερικό. Απόφαση φυσικά που δε σημαίνει ότι κλείνει επιτέλους η λειτουργία της συγκεκριμένης σχολής, αλλά διαφαίνεται μια ελπίδα ότι οι μέρες της είναι μετρημένες. Πιο συγκεκριμένα, η Βουλή των Αντιπροσώπων υιοθέτησε την τροποποίηση να περικόψει τη χρηματοδότηση της στρατολόγησης και μεταφοράς ξένων αξιωματικών στη στρατιωτική "Σχολή της Αμερικής" που βρίσκεται στο Φορτ Μπένινγκ στην πολιτεία Τζόρτζια των ΗΠΑ.

Η Σχολή αυτή ως σκοπό έχει την εκπαίδευση Λατινοαμερικανών στρατιωτών για μάχες και αντεπαναστατικές ενέργειες, βασανιστήρια και εκφοβισμούς, εξαγορά συνειδήσεων, εξαφανίσεις... Κατά καιρούς, η συγκεκριμένη σχολή έχει αναφερθεί ως "Σχολή των Δικτατόρων", "Νηπιαγωγείο των Ομάδων Θανάτων" και πολλά άλλα. Σήμερα, στη "Σχολή των Δολοφόνων" προσέρχεται η "αφρόκρεμα" των στρατιωτών της Λατινικής Αμερικής. Υπολογίζεται πως κάθε χρόνο, η σχολή εκπαιδεύει 700 - 2.000 στρατιώτες, ενώ από το 1946 που λειτουργεί, υπολογίζεται πως έχει εκπαιδευτεί τουλάχιστον 60.000 στρατιωτικό προσωπικό.

Η συγκεκριμένη ψηφοφορία της Βουλής των Αντιπροσώπων μπορεί να θεωρηθεί ένα ισχυρό χτύπημα σε ένα θεσμό που για περισσότερα από 50 χρόνια συνεχίζει να εκπαιδεύει μερικούς από τους πιο αιματηρούς και βίαιους δολοφόνους σ' όλη τη Λατινική Αμερική. Οι απόφοιτοι της "Σχολής των Δολοφόνων" ευθύνονται για μερικές από τις χειρότερες καταπατήσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην περιοχή. Τουλάχιστον 10 από τους μαθητές της σχολής έφτασαν να γίνουν πρόεδροι στις χώρες τους - δηλαδή δικτάτορες, αφού κανείς δε χρειάστηκε να τους ψηφίσει - και τουλάχιστον 170 ανέλαβαν είτε την ηγεσία είτε υψηλά αξιώματα στο στρατό της χώρας τους, φυσικά στις πιο μαύρες περιόδους της Λατινικής Αμερικής.

Το θέμα όμως αυτό θα παραμείνει "ανοιχτό" ακόμα, μιας και η Γερουσία των ΗΠΑ έχει ήδη ψηφίσει τη συνέχιση της χρηματοδότησης της Σχολής. Ετσι, το επόμενο διάστημα αναμένεται να συζητηθεί το θέμα της χρηματοδότησης και στην Επιτροπή της Γερουσίας όπου και θα αναμένουμε την απόφαση...

Παρ' όλα αυτά όμως, η ψηφοφορία της Βουλής είναι φόρος τιμής της θαρραλέας και επίμονης μαζικής εκστρατείας που έχει διεξαχθεί για πάνω από 10 χρόνια, η οποία έχει πάρει κατά καιρούς τη μορφή εκδηλώσεων και συγκεντρώσεων τόσο έξω από τη Σχολή όσο και στην Ουάσιγκτον.

Πέρσι το Νοέμβρη, ύστερα από μια παρόμοια συζήτηση για την τροπολογία, 7.000 άτομα συγκεντρώθηκαν έξω από τις πύλες του Μπένινγκ για να διαμαρτυρηθούν για τη λειτουργία της Σχολής. Εξι μήνες αργότερα 10.000 διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην Ουάσιγκτον. Σε πολλές απ' αυτές τις περιπτώσεις η αστυνομία έχει συλλάβει αρκετούς διαδηλωτές, από τους οποίους δεν ήταν λίγοι αυτοί που έλαβαν και ποινή φυλάκισης 6 μηνών και πρόστιμα μέχρι και 3.000 δολάρια.

Παράλληλα, τον περασμένο χρόνο συγκροτήθηκε μια εργατική επιτροπή για το κλείσιμο της Σχολής στα βορειοδυτικά, στην οποία έχουν εκφράσει την υποστήριξή τους 40 τοπικά σωματεία του AFL - CIO.

Πάντως, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα της συζήτησης της Επιτροπής Γερουσίας έχει ήδη προγραμματιστεί μια νέα συγκέντρωση στο Μπένινγκ στις 19-21 Νοέμβρη, όπου, για άλλη μια φορά, οι διαδηλωτές θα προσπαθήσουν να μπουν στον χώρο και θα ρισκάρουν το ενδεχόμενο να συλληφθούν ή ακόμα και να φυλακιστούν.

Κ. Χ.

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ. Στη Βουλγαρία το λαϊκό κίνημα φαίνεται να μην έχει συνέλθει ακόμη. Ομως είναι μια χώρα με ισχυρή παράδοση του κινήματος ειρήνης στο παρελθόν. Στις συνεχιζόμενες συνθήκες της κοινωνικοοικονομικής κρίσης δεν αποκλείεται η αφύπνισή του. Στην περίπτωση αφύπνισης και ισχυρής ανάπτυξης ενός μαχόμενου κινήματος ειρήνης σε FYROM - Σερβία και Βουλγαρία, η δυτική συμμαχία των Ευρωατλαντιστών θα επιχειρήσει να υποδαυλίσει έναν εμφύλιο πόλεμο, χρησιμοποιώντας κυρίως το αλβανικό στοιχείο καθώς και το εξαρτώμενο από την Τουρκία. Αυτό πιθανόν να επιφέρει ανάφλεξη εθνικών συγκρούσεων, με αφάνταστες συνέπειες. Σε μια τέτοια εξέλιξη, η Ελλάδα δε θα μείνει απ' έξω. ΑΛΒΑΝΙΑ. Πρόκειται για ό,τι χειρότερο έχει να επιδείξει ένα κράτος από την άποψη της πολιτικής του ηγεσίας. Η αλβανική ηγεσία, κάτω από την αμερικανική ομπρέλα, γλείφει τις μπότες των στρατοκρατών του ΝΑΤΟ να αναλάβουν ανοιχτά κι εξ ολοκλήρου τη διοίκηση του αλβανικού κράτους. Ταυτόχρονα καλεί ψοφοδεώς την Ουγγαρία να ανασκαλέψει το ζήτημα της ουγγρικής μειονότητας στη Γιουγκοσλαβική Βοϊβοντίνα. Δηλαδή... έλυσε τα εσωτερικά της προβλήματα κι υποδεικνύει ακόμη και σε εκτός Βαλκανίων χώρες τι να κάνουν... Το αλβανικό ψοφόσκυλο πιστεύει ότι όσο πιο πιστά γλείφει τις μπότες του αφεντικού του, τόσο λιγότερες κλοτσιές θα φάει. Κούνια που τους κούναγε...

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ

Ενα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, με σωστές διαπιστώσεις για την κατάσταση που επικρατεί στο προτεκτοράτο των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, στο Κόσσοβο είδε αυτές τις μέρες το φως της δημοσιότητας. Πρόκειται για το άρθρο του κ. Νικολάου Αθ. Αντωνόπουλου, καθηγητή Πανεπιστημίου (εφ. "ΕΣΤΙΑ", 26 Αυγούστου σ. 4η) με τον τίτλο "Ετελείωσε ο πόλεμος εις το Κοσσυφοπέδιο;". Ο κ. Αντωνόπουλος με σειρά παραδειγμάτων αποδείχνει ότι το Κοσσυφοπέδιο έχει μεταβληθεί σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ότι ο "UCK" είναι μια αιμοχαρής τρομοκρατική, δολοφονική οργάνωση, που δρα ανενόχλητη σε βάρος της ζωής, της ελευθερίας και της περιουσίας των Σέρβων, που έχουν μείνει ακόμα στη σερβική αυτή επαρχία.

Είναι βέβαια γεγονός από την καθημερινή ειδησεογραφία ότι οι αναγνώστες του "Ρ" δεν έχουν άλλες αντιλήψεις για την κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο και για την τρομοκρατική δράση του "UCK". Αυτό που ίσως χρειάζεται να τονίζεται καθημερινά είναι ότι οι κύριοι και ίσως οι μόνοι υπεύθυνοι για την τρομοκρατία που ασκείται σε βάρος του σερβικού πληθυσμού είναι οι δήθεν απελευθερωτές και εγγυητές της ελευθερίας του Κόσσοβου, οι ηγέτες του στρατού κατοχής, των δυνάμεων της "KFOR".

Από την άποψη αυτή προσφέρει αρκετές πληροφορίες ένα άρθρο Γερμανού, του Ρούπερτ Νόιντεκ, προέδρου της διεθνούς οργάνωσης βοήθειας Cap Anamur, που από μήνες τώρα βρίσκεται στο Κόσσοβο. Ο Νόιντεκ δημοσίευσε τις πραγματικά αποκαλυπτικές πληροφορίες του στην εφημερίδα του Βερολίνου "Ντερ Τάγκες - Σπίγκελ" στις 19 Αυγούστου, με τον τίτλο: "Η γερμανική KFOR σε κρίση". Γράφει, ανάμεσα σε πολλά άλλα ενδιαφέροντα: "Οταν στις 14 Ιούνη - δυο μέρες μετά την είσοδο της γερμανικής KFOR στο Πρίζρεν - ρώτησα τον αντισυνταγματάρχη Ενκε, γιατί δε βάζουν στην τάξη αμέσως τον UCK, όπως προβλέπει η συμφωνία του Ραμπουγιέ, αυτός μου είπε: "Στη συμφωνία με τον γιουγκοσλαβικό στρατό δεν υπάρχει διάταξη για τον UCK". Αυτό δεν είναι έτσι, γιατί τόσο η συμφωνία του Ραμπουγιέ όσο και το ψήφισμα 1244 του ΟΗΕ προβλέπουν τον αφοπλισμό και την εξαφάνιση του UCK. Κατόπιν η KFOR ακολούθησε τον τελείως εσφαλμένο δρόμο νέων διαπραγματεύσεων με τον Ουτσεκά. Υπήρξε μια συμφωνία που το κείμενό της ως σήμερα δεν επιτρέπεται να γνωστοποιηθεί. Γιατί; Διότι προβλέπει και άλλους σάπιους συμβιβασμούς. Για παράδειγμα ότι υπάρχει ένας εσωτερικός κύκλος ενενήντα διοικητών του UCK, στους οποίους επιτρέπεται να διατηρήσουν τα όπλα τους και τους σωματοφύλακές τους, αν και έχει λεχθεί ότι ο αφοπλισμός ισχύει για όλους.

Η γερμανική KFOR ακολουθεί την ωραία θεωρία της "δέσμευσης". Ολες οι δραστηριότητες του UCK και της "Prizren Youth" (μιας μεταμφιεσμένης οργάνωσης νεολαίας του UCK) "δεσμεύτηκαν". Η Prizren Youth έγραψε επιστολή στον διοικητή των γερμανικών τμημάτων, τον Γερμανό στρατηγό φον Κορφ. Ο συνταγματάρχης επί του Τύπου Γέσεριχ δήλωσε την άλλη μέρα ότι προσπαθούν με συνομιλίες να "δεσμεύσουν" αυτούς τους ανθρώπους.

Οι πρώτες συνομιλίες με τον UCK έγιναν στις 15 Ιούνη στο στρατηγείο της γερμανικής KFOR... Η ηγεσία του UCK έγινε δεκτή με όλες τις τιμές και με όλα εκείνα τα όπλα, που δεν επιτρέπονταν πια να φέρουν, γιατί (στις συνομιλίες) επρόκειτο αποκλειστικά για τον τρόπο του τερματισμού της ύπαρξης του UCK σαν στρατιωτικού σχηματισμού.

Τώρα ο Βρετανός διοικητής της KFOR Mike Jackson σχεδόν με μια δόση συμπάθειας για τον αρχηγό του (UCK) Χάσιμ Θάτσι δήλωσε ότι ο UCK έχασε τον έλεγχο στους εκπροσώπους της σκληρής γραμμής μέσα στις γραμμές του. Λάθος. Ο UCK είναι ένας στρατός από ανθρώπους της σκληρής γραμμής, τηλεκατευθυνόμενος από την Αλβανία, από τα αρχηγεία των ανθρώπων της πρώην Σεγκούριμι και από την αλβανική μαφία, η οποία είναι αρμόδια για τις οργανωμένες επιθέσεις - τους εμπρησμούς σπιτιών, τις δυναμιτιστικές καταστροφές των ορθοδόξων εκκλησιών και των φόνων των Σέρβων πολιτών, που προετοιμάζονται και διεξάγονται με όλη την τέχνη... Ο Γερμανός καγκελάριος Σρέντερ στις 24 Ιούλη συνάντησε στο Prizren μόνο τον αρχηγό του UCK Χασίμ Θάτσι... και αυτό είναι άλλη μια καταστροφή και άφησε τον UCK να είναι η μοναδική δύναμη στο Κόσσοβο... Σε συντομία: η δυτική πολιτική έφτασε στο ύψιστο σημείο της αυτοδιάψευσης και στη βαθύτερη κρίση. Το αν θα μπορέσει να απελευθερωθεί μόνη της απ' αυτή (την κρίση), εγώ αμφιβάλλω γι' αυτό".

Αυτά (και άλλα ενδιαφέροντα) πράγματα αναφέρει ένας αυτόπτης Γερμανός μάρτυς και έγκυρος παρατηρητής της κατάστασης, που ενεργεί επικεφαλής μιας ανθρωπιστικής οργάνωσης, αλλά κάθε άλλο από σερβόφιλος μπορεί να χαρακτηριστεί.

Θ. ΒΟΡΕΙΟΣ

Αμερικανοί ΝΑΤΟικοί με Ρώσους στρατιώτες στην περιοχή του Κοσσυφοπεδίου

O Γερμανός υπουργός Αμυνας Ρ. Σάρπινγκ, πλαισιωμένος από τους ΝΑΤΟικούς στρατιώτες της χώρας του στο Κοσσυφοπέδιο